Η ιστορία μου με τον στρατιωτικό (1ο μέρος)

Με λένε Μανόλη, είμαι 44 ετών και η ιστορία που θα σας διηγηθώ ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια όταν δίδασκα σε μία επαρχιακή σχολή. Μέχρι τότε είχα κάποιες περιστασιακές σχέσεις με άντρες και γυναίκες αλλά πάντα προσεκτικά και όλες ήταν εκτός της πόλης. Ο τύπος μου είναι ενός σοβαρού άντρα, διανοούμενου, με γυαλάκια, ύψος 1.80, 83 κιλά, άτριχος, με κάπως γυναικείο σώμα, κοιλίτσα και βυζάκια, για το οποίο πάντα ντρεπόμουν λίγο.

Οι άντρες που με έλκυαν ήταν το αντίθετο από εμένα, τριχωτοί, μελαχρινοί και γυμνασμένοι. Έναν τέτοιο άντρα είχα παρατηρήσει και στο ακροατήριο που ξεχώριζε από τους υπόλοιπους φοιτητές, αφού ήταν και πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία, γύρω στα σαράντα τον υπολόγιζα. Καθόταν πάντα στην πρώτη σειρά, φορούσε φόρμα και ένα T-shirt αμάνικο ακόμη κι αν έκανε πολύ κρύο, που σε εκείνα τα μέρη έκανε πάρα πολύ κάποιες φορές. Χωρίς να το θέλω το βλέμμα μου πήγαινε κυρίως σε αυτόν και ειδικά στο φούσκωμα της φόρμας του που πρέπει να έκρυβε ένα αρκετά μεγάλο εργαλείο, αν και προσπαθούσα πολύ να μην εστιάζομαι σε αυτόν. Μία φορά μου φάνηκε σαν το φούσκωμα να ήταν πολύ πιο έντονο από άλλες φορές και με απόσπασε τόσο που έχασα τα λόγια μου για λίγα δευτερόλεπτα κοιτάζοντας το. Πρέπει κάτι να κατάλαβε καθώς παρατήρησα ένα κάπως ειρωνικό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Κοκκίνισα ελαφρά και συνέχισα κοιτάζοντας το ακροατήριο ελπίζοντας ότι κανείς άλλος δεν κατάλαβε τίποτα, που μάλλον έτσι ήταν.

Στο διάλειμμα με πλησίασε και με ρώτησε πότε θα μπορούσε να περάσει από το γραφείο μου για κάποιες απορίες που είχε. Μου συστήθηκε σαν Δημήτρης Χ, μου είπε ότι ήταν στρατιωτικός και μάλιστα ταγματάρχης που υπηρετούσε σε ένα γειτονικό στρατόπεδο και είχε γραφτεί στη σχολή γιατί τον ενδιέφερε πολύ το αντικείμενο. Από κοντά φαινόταν ακόμα πιο γυμνασμένος, πολύ μελαχροινός, με ένα δυνατό στήθος που το κάλυπτε ένα παχύ πέπλο από τρίχες. Του είπα ότι αν έχει χρόνο θα μπορούσαμε στο γραφείο μου αμέσως αφ' ότου τέλειωνε μάθημα, όπως και έγινε.

 

Στο γραφείο μου έθεσε μια σειρά από ερωτήσεις σχετικά με το μάθημα και κατάλαβα ότι ο τύπος πραγματικά ενδιαφερόταν και έβριζα τον εαυτό μου που νόμιζα ότι κάτι άλλο ήθελε. "Μα πόσο μαλάκας είσαι;" έλεγα μέσα μου. Είναι δυνατόν ένας τέτοιος άντρακλας που μπορούσε να είχε τις ωραιότερες γκόμενες να τον ενδιέφερα έστω και λίγο; "Πρόσεχε Μανόλη έλεγα, σοβαρότητα να μην εκτεθείς".Έτσι αρχικά ήμουν πολύ τυπικός και απόμακρος και απλά του έλυνα τις απορίες, χωρίς να δείχνω παραπάνω ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή η κουβέντα πήγε και σε γενικότερα ζητήματα και μου έκανε εντύπωση ότι αυτός ο επιφανειακά άξεστος και ματσό άντρας ήταν διαβασμένος, καλλιεργημένος με πολύ προοδευτικές απόψεις. Έτσι χαλάρωσα και η συζήτηση στράφηκε σε κοινωνικά και φιλοσοφικά ζητήματα με πολύ ενδιαφέρον. Καθόταν σε μία πολυθρόνα απέναντί μου και κάποια στιγμή είδα ότι το χέρι του να είναι ανάμεσα στα σκέλια του και το φούσκωμα της φόρμας να έχει μεγαλώσει τότε ώστε να διακρίνω ένα τεράστιο εργαλείο από πίσω. Το βλέμμα μου καρφώθηκε εκεί. Κατάλαβε την έξαψή μου και χαμογέλασε.

 

- Σ' αρέσει;... μου είπε.

 

Κοκκίνισα και δεν απάντησα, κάνοντας ένα ε... τι εννοείς... αμήχανα.

 

- Μεγάλα παιδιά είμαστε ρε φίλε... ο άντρας δεν είναι αυτός που γαμάει αλλά αυτός που είναι ειλικρινής με τον εαυτό του. Πιο άντρας είναι μια υποτακτική πούστρα που ξεσκίζεται γιατί το γουστάρει παρά ένας καταπιεσμένος στρέιτ.

 

- Ναι, του λέω μ' αρέσει πάρα πολύ.

- Έλα εδώ, μου λέει. Γονάτισε και πιάσ' τον...

 

Σαν υπνωτισμένος γονατίζω μπροστά του και πιάνω το φούσκωμα. Καταλαβαίνω ότι είναι ένα εργαλείο σκληρό σαν πέτρα πάνω από 18 εκατοστά. Κάνω να κατεβάσω τη φόρμα να το θαυμάσω αλλά με σταματά.

 

- Τι θα ήσουν διατεθειμένος να κάνεις για να το έχεις;... μου λέει.

 

- Ό, τι μου ζητήσεις, του λέω.

 

- Καλή απάντηση αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις τι σου ζητάω.

 

Τον κοιτάω χωρίς να καταλαβαίνω.

- Τι;

 

- Κοίτα μου λέει, με ελκύουν οι έξυπνοι άνθρωποι άντρες ή γυναίκες, όπως εσύ. Όμως αυτό που θέλω στο σεξ από τον άλλον είναι η υποταγή.

 

- Θα κάνω ότι θες, του λέω.

 

- Δε νομίζω ότι κατάλαβες. Πες μου πρώτα, έχεις υποταχθεί ποτέ σε κάποιον;

 

- Όχι, αλλά θα μπορούσα.

 

- Είδες;... δε μπορείς να καταλάβεις, εκτός αν το έχεις μέσα σου. Δεν είμαι σίγουρος ότι είσαι σε θέση να υπηρετήσεις σωστά έναν αφέντη.

 

- Θα προσπαθήσω, του λέω, θα κάνω ότι θες.

 

- Άκου, μου λέει. Θα σου δώσω μια ευκαιρία. Θα περάσεις μία δοκιμαστική περίοδο και μετά θα δούμε. Αλλά με την πρώτη αντίρρηση που θα φέρεις τέρμα. Θα φύγεις.

 

- Σύμφωνοι...

του λέω αν και μέσα μου με είχε καταλάβει ο φόβος. Από την άλλη ήταν ένας λογικός άντρας, μορφωμένος. Τι θα μπορούσε να ζητήσει. Πίπα, να με γαμήσει, άντε άγρια, αλλά αυτό το ήθελα.

 

- Ωραία, άκου πώς θα γίνει. Τώρα πρέπει να φύγω. Μια από τις επόμενες μέρες θα σου στείλω κάποιον που θα σου φέρει τις πρώτες οδηγίες μου. Θα πρέπει να τις ακολουθήσεις πιστά, κατάλαβες;

 

- Ναι Δημήτρη, του λέω.

 

- Κομμένο το Δημήτρης. Θα με λες κύριο. Δώσε μου το κινητό σου.

 

- Μάλιστα κύριε...

του λέω και του λέω τον αριθμό του κινητού. Τον σημειώνει κάνει μια αναπάντητη να βεβαιωθεί.

 

- Ωραία. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Θα δούμε τι αξίζεις και αν μου αξίζεις. Φεύγω τώρα. Να περιμένεις τις οδηγίες μου...

 

και ανοίγοντας την πόρτα έφυγε χωρίς άλλη κουβέντα αφήνοντας με άναυδο να αναρωτιέμαι τι παιχνίδι μου παίζει. Ένοιωθα πολύ ταπεινωμένος, σχεδόν ηλίθιος. "Ο τύπος παίζει μαζί μου" σκέφτηκα. "Θα λέει στους φίλους του τι μαλάκα δάσκαλο έχει και θα γελάνε. Η καύλα μου με παρέσυρε. Τι ηλίθιος μαλάκας που είμαι..." σκεφτόμουν. "Σιγά μη μου στείλει οδηγίες... κι αν στείλει κάποιον άλλον θα τον στείλω στο διάολο". Αυτά σκεφτόμουν, ειδικά τις επόμενες μέρες που δεν είχα κανένα νέο από αυτόν.

 

Σχεδόν είχα ξεχάσει το περιστατικό με τον ταγματάρχη όταν μια εβδομάδα αργότερα, ήταν Πέμπτη πρωί, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν αυτός. Το σήκωσα.

 

- Παρακαλώ; είπα.

 

- Μανόλη;... άκουσα τη φωνή του, κάπως αυστηρή.

 

Θυμήθηκα τι είχαμε πει.

 

- Μάλιστα κύριε, απάντησα.

 

- Ισχύουν όσα συμφωνήσαμε;

 

- Μάλιστα κύριε.

 

- Από σήμερα δε θα φας τίποτα. Αύριο το πρωί θα φας δύο μπανάνες και θα πάρεις κάποιες βιταμίνες για τόνωση που θα σου στείλω, θέλω να έχεις ενέργεια.

 

- Μάλιστα κύριε. Θα το κάνω.

 

- Ωραία. Την παρασκευή το απόγευμα κατά τις πέντε θα είσαι σπίτι. Στείλε μου τη διεύθυνση. Θα περάσει ένα παιδί που θα σου δώσει τις πρώτες οδηγίες μου. Πρέπει να κάνεις ακριβώς ότι σου πει. Αν αρνηθείς οτιδήποτε, όσο παράξενο ή περίεργο σου φαίνεται, τελειώσαμε εδώ. Κατάλαβες;

 

- Μάλιστα κύριε, μην ανησυχείτε.

 

- Ωραία. Θα τα πούμε αύριο, αν είσαι υπάκουος όπως νομίζω ότι θα είσαι, θα περάσουμε ένα ενδιαφέρον σαββατοκύριακο.

 

Μου το έκλεισε. Αυτό που δεν καταλάβαινα ήταν ποιος στο καλό ήταν αυτός που θα ερχότανε με τις "οδηγίες" και τι ρόλο έπαιζε στην υπόθεση.

 

Δεν έφαγα τίποτα όλη μέρα. Πήγα στο φαρμακείο και πήρα τις βιταμίνες που μου έστειλε. Αυτό ήταν το μόνο που πήρα. Την επόμενη ξύπνησα ευδιάθετος αν και με αγωνία για το τι θα συμβεί. Είχα φοβερή έξαψη και ο πούτσος μου ήταν συνέχεια κάγκελο. Ωστόσο, όσο κι αν ήθελα δεν τράβηξα μαλακία για να έχω δυνάμεις. Που να ήξερα; Πήρα και μία δεύτερη δόση βιταμίνες και έφαγα δύο μπανάνες όπως μου είπε. Στη συνέχεια έμεινα σπίτι πηγμένος στην καύλα και στην αγωνία για το απόγευμα. Στις πέντε ακριβώς χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξα. Στην πόρτα στεκόταν ένας πολύ νεαρός άντρας, κάπου 20 με 25, ψηλός και πολύ γεροδεμένος, καστανόξανθος, σχεδόν ξανθός.

 

- Γεια, μου λέει. Είσαι ο Μανόλης;

 

- Ναι, του λέω.

 

- Είμαι ο Νίκος, είμαι λοχίας και βοηθός του κ. Ταγματάρχη. Θα σου μεταφέρω τις οδηγίες του.

 

- Χάρηκα Νίκο, πέρασε. Μπήκε μέσα και κάθισε στον καναπέ.

 

- Να σου φέρω κάτι να πιεις;... τον ρωτάω.

 

- Δεν έχουμε πάρα πολύ χρόνο. Γδύσου σε παρακαλώ.

 

Έβγαλα όλα τα ρούχα που φορούσα και στάθηκα μπροστά του ολόγυμνος και αμήχανος.

 

- Χμ, πλαδαρός είσαι. Τι σώμα είναι αυτό, σα γυναίκα. Δεν γυμνάζεσαι καθόλου; Πρέπει να το φροντίσουμε αυτό. Τέλος πάντων πέσε στα τέσσερα με τον κώλο να τον βλέπω και άνοιξε καλά τα κωλομέρια σου.

 

Αμήχανα στήθηκα στα τέσσερα και έκανα ότι μου ζήτησε.

- Άνοιξε πιο πολύ μαλάκα... είπε άγρια, να δω την τρύπα σου καλά... μου λέει.

 

Ανοίγω. Τον αισθάνομαι να φτύνει την τρύπα μου και να χώνει βαθειά ένα δάχτυλο. Πόνεσα πραγματικά γιατί το έκανε πολύ απότομα. Έχω να γαμηθώ πάνω από τρία χρόνια και πριν δεν το έκανα συχνά.

 

- Πολύ στενός είσαι αδελφάκι μου. Παρθένος είσαι;

 

- Όχι, του λέω. Αλλά έχω γαμηθεί πολύ λίγες φορές και έχει περάσει πολύ καιρός.

 

- Οκ, δεν είναι τόσο καλό αυτό, για σένα βέβαια. Στον κ. Ταγματάρχη θα του αρέσει.

 

Βγάζει το δάχτυλό του, το μυρίζει και μετά μου το φέρνει στη μύτη. Μύριζε λίγο από τον κώλο μου, αλλά δεν ήταν βρώμικο. Μου το χώνει στο στόμα να το καθαρίσω.

 

- Ούτε έχεις καθαριστεί. Πρέπει να το φροντίσω κι αυτό μαλάκα. Έχουμε πολύ δουλειά εδώ. Σε άπειρο έπεσα γαμώτο. Βγάλε μου τα παπούτσια. Λέει επιτακτικά.

 

Σκύβω, του βγάζω παπούτσια και κάλτσες. Τα πόδια του είναι θεόρατα, σκληρά και βρώμικα από κάτω σα να περπατά χωρίς παπούτσια. Δε μυρίζουν όμως καθόλου και είναι πολύ καλοσχηματισμένα.

 

- Βγάλε μου και τη φόρμα!

 

Του βγάζω τη φόρμα και αποκαλύπτεται ένα καυλί τεράστιο, μπορεί και 20 πόντους αν του σηκωνόταν και χοντρό, όχι αστεία, αν και δεν του είχε σηκωθεί. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι ήταν εντελώς μα εντελώς άτριχος, ξυρισμένος παντού. Έκανα να του πιάσω την πούτσα όταν ξαφνικά τρώω μία σφαλιάρα που τα έχασα. Ήταν φοβερά δυνατός.

 

- Πρώτα θα περιποιηθείς τα πόδια μου και μετά θα δούμε τι τσιμπούκια κάνεις. Ο αφέντης γουστάρει καλά τσιμπούκια και πρέπει να δω τι πουλιά πιάνεις. Άντε μαλάκα!

 

- Δεν είχα ποτέ γλείψει πόδια. Το έκανα όμως και κατάλαβα από τη στύση μου ότι μου άρεσε. Ξεκίνησα με τα δάχτυλα που πιπίλιζα ένα προς ένα και μετά τις πατούσες του που μου τις έτριβε στη μούρη.

 

- Καλά τα πας... μου λέει.

 

Κοιτάω προς τα πάνω και βλέπω ότι του έχει σηκωθεί εντελώς. Ναι ήταν όπως το είχα καταλάβει, τεράστιο χοντρό και σίγουρα 19 ή 20 πόντους.

 

- Πάρ' το, μου λέει.

 

Ξεκινώ να κάνω τσιμπούκι και τότε έρχεται η δεύτερη σφαλιάρα.

 

- Μαλάκα μου τι άσχετο τσιμπούκι είναι αυτό; Εδώ τα χαλάμε.

 

Με καθίζει στον καναπέ δίπλα του.

 

- Κοίτα καλά πως το κάνω εγώ, δε θα το δείξω δεύτερη φορά, το κατάλαβες μαλάκα;

 

- Μάλιστα κύριε, του λέω (μου βγήκε αυθόρμητα αυτή τη φορά)

 

Έκπληκτος τον βλέπω να σκύβει και παίρνει την ψωλή μου στο στόμα του. Η ψωλή μου είναι αρκετά μεγάλη, όχι τόσο χοντρή, αλλά σε μήκος θα ξεπερνά τους 18 πόντους και στη φάση αυτή εντελώς καυλωμένη και σκληρή σαν πέτρα. Το να τη βλέπω να εξαφανίζεται στο στόμα του ολόκληρη μέχρι τη βάση κι ακόμη παρακάτω ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Άσε που η αίσθηση ήταν απίθανη. Την κράτησε έτσι λίγα δευτερόλεπτα και μετά ξεκίνησε ένα άψογο τσιμπούκι σε ωραίο ρυθμό με την πούτσα μου να βγαίνει εντελώς και να ξαναμπαίνει μέχρι τη ρίζα στο λαιμό του. Δε με πόνεσε ούτε μια φορά ούτε αισθάνθηκα κάπου δόντια.

 

Μα πώς το κάνει;... αναρωτήθηκα. Δεν πνίγεται; Και θέλει να κάνω το ίδιο; Αδύνατον σε τέτοια ψωλάρα. Κάποια στιγμή το ρούφηξε τόσο βαθειά που ένοιωσα τ' αρχίδια μου να μπαίνουν στο στόμα του. Ένοιωσα τέτοια ηδονή που ένοιωσα έτοιμος να χύσω. Του τράβηξα το κεφάλι.

 

- Μη... θα χύσω! Του λέω. Γέλασε.

 

- Και να έχυνες καργιόλη ακόμη καλύτερα. Θα σου έδειχνα πως πρέπει να τα πίνεις. Έλα σειρά σου τώρα!

 

Μα τι διάβολο γίνεται σκεφτόμουν με αυτόν, είναι ενεργητικός, παθητικός, αφέντης ή σκλάβος; Μήπως είναι σκλάβος του Δημήτρη και τον έστειλε να μου δείξει τα βασικά; Έσκυψα πάνω στον τεράστιο πούτσο του και προσπάθησα να τον χώσω όσο πιο βαθειά γινόταν. Ήταν αδύνατον, πνιγόμουν. Έπιασε το κεφάλι μου και το έσπρωξε δυνατά να μπει όλος ο πούτσος μέσα. Χώθηκε εντελώς. Πνίγηκα, τινάχτηκα μου ερχόταν εμετός, σάλια έτρεχαν και πλημμύριζαν τ' αρχίδια του. Βγήκα βήχοντας και ένοιωσα πως θα ξεράσω. Ευτυχώς που δεν είχα φάει τίποτα και έβγαλα λίγα υγρά μόνον.

 

- Γαμώτο, είσαι άσχετος και έχω μονάχα τρεις ώρες για να σε εκπαιδεύσω αλλιώς έμπλεξα. Πρέπει να το συνηθίσεις φίλε, είπε πιο γλυκά τώρα σχεδόν σα να με παρακαλούσε. Πάρε βαθιές αναπνοές, ηρέμησε και πάμε πάλι.

 

Τη δεύτερη φορά ήταν κάπως καλύτερα, δεν με έσπρωξε απότομα αλλά σιγά σιγά και έμπαινε όλο και πιο πολύ. Μετά από μισή ώρα μαθήματος τσιμπουκιού και δυο τρεις σχεδόν εμετούς έμαθα να κρατώ την αναπνοή μου κατάφερνα να τον παίρνω όλο σχεδόν, μέχρι την ρίζα χωρίς να πνίγομαι. Περιττό να πω ότι τα σάλια μου τρέχανε σαν ποτάμι και τον είχα κάνει μούσκεμα.

 

- Ωραία. Βελτιώνεσαι γρήγορα. Καλό αυτό.

 

Αφού τον πίπωσα λίγη ώρα ακόμη και μου γάμησε το στόμα σε διάφορες στάσεις, όλο και πιο δύσκολες, μου λέει:

 

- Αρκετά! Πάμε μπάνιο τώρα πρέπει να σου μάθω πως να καθαρίζεσαι και να είσαι έτοιμος για τον αφέντη!

Γδύθηκε εντελώς. Τα έχασα. Δεν είχα δει ποτέ από κοντά τέτοιο αγαλμάτινο σώμα, μυώδες, συμμετρικό, γραμμωμένο. Το γεγονός ότι δεν είχε ούτε ίχνος τρίχας, ούτε καν γύρω από τα αρχίδια του ή τον κώλο του τον έκανε να μοιάζει σαν αρχαιοελληνικό άγαλμα. Έβγαλε από ένα σακίδιο που είχε φέρει κάποια εργαλεία και πήγαμε στο μπάνιο. Μπήκαμε στη μπανιέρα, ξεβίδωσε το λάστιχο του μπάνιου και βίδωσε ένα άλλο που κατέληγε σε κάτι που έμοιαζε με πούτσο.

 

- Θέλω να κατουρήσω, μου λέει.

 

 -Κι εγώ του λέω (δεν είχα καταλάβει)

 

- Ωραία! Πρώτος εσύ, μου λέει και στήνεται με ορθάνοιχτο το στόμα. Τα έχασα και τον κοιτούσα σα βλάκας.

 

- Έλα μαλάκα, τι περιμένεις; θα κατουρήσεις στο στόμα μου και μετά εγώ στο δικό σου. Δεν έχεις πιει ποτέ κάτουρο;

 

- Όχι, του λέω, έντρομος.

 

- Πρέπει οπωσδήποτε να το μάθεις αυτό. Άντε πάμε μη χάνουμε χρόνο!

 

Ζορίστηκα πολύ μέχρι να κατουρήσω αν και ήθελα πολύ. Όταν άρχισε επιτέλους να πετάγεται το κάτουρο στο στόμα του, έκπληκτος είδα να το καταπίνει σα να πίνει νερό. Δε χύθηκε ούτε σταγόνα απ' έξω! Δεν πίστευα στα μάτια μου. Μόλις ρούφηξε και την τελευταία σταγόνα ο παίδαρος σηκώθηκε και μου λέει.

 

- Σειρά σου τώρα! Να μη τρέξει σταγόνα απ' έξω, όπως ακριβώς σου έδειξα!

 

Άνοιξα το στόμα μου κι ένας καυτός πίδακας κάτουρου ξεχύθηκε. Κατάπια ασυναίσθητα και αμέσως ένοιωσα το στομάχι μου να ανακατεύεται. Πήγα να κάνω εμετό και έτσι η δεύτερη ριπή χύθηκε απ' έξω. Σταμάτησε απότομα και μου έδωσε ένα χαστούκι που είδα τον κόσμο ανάποδα.

 

- Άκου μαλάκα, μου λέει. Στο συγχωρώ αλλά τελευταία ευκαιρία. Αν δεν τα πιεις όλα σηκώνομαι και φεύγω και η ιστορία τελειώνει εδώ! Κατάλαβες; Αυτές τις εντολές έχω!

 

Έγνεψα καταφατικά.

 

- Θα τα πιω όλα, του λέω.

 

- Ωραία!

 

Άνοιξα το στόμα μου αποφασισμένος. Ήπια την πρώτη γουλιά, μετά την δεύτερη. Ένοιωθα μια μικρή αναγούλα αλλά η απειλή ότι αυτός ο θεός θα έφευγε μου έδινε δύναμη να τα καταπίνω όλα. Είχε ευτυχώς έναν καλό ρυθμό και προλάβαινα να καταπίνω. Όταν επιτέλους ήπια και την τελευταία σταγόνα το στομάχι μου είχε φουσκώσει από τα κάτουρα, αλλά ο πούτσος μου μου έλεγε ότι το ήθελα πολύ. Έσταζε σκληρός σαν πέτρα υγρά.

 

- Μπράβο μου λέει. Γλείψε μου λίγο τον κώλο και βάλε μέσα το σωλήνα. Ήρθε ή ώρα να καθαριστούμε.

 

Έσκυψε πιάνοντας τα κωλομέρια του ώστε να είναι εντελώς ανοιχτά. Και τότε ήρθε η επόμενη έκπληξη. Ενώ τα κωλομέρια του ήταν σαν πέτρα η τρύπα του έχασκε ανοιχτή σα μουνί, είχε μάλιστα το σχήμα μουνιού! Έπεσα με τα μούτρα προσπαθώντας να βάλω τη γλώσσα μου μέσα, τον έγλειφα σαν τρελός ενώ η πούτσα μου παλλόταν σα να θέλει να μπει μέσα. Δεν τόλμησα βέβαια να κάνω τέτοια κίνηση ωστόσο έχωσα λίγο ένα δάχτυλο μέσα. Δεν αντέδρασε.

 

- Καλά το κάνεις αυτό τουλάχιστον. Βάλε τη σωλήνα μέσα τώρα, όλη!

 

Έβαλα όλο το άκρο της σωλήνας που είχε σχήμα πούτσου γύρω στα 15 εκατοστά και την έσπρωξα να μπει όλη. Στο τέλος ήταν σαν τάπα και ζορίστηκε λίγο αλλά μπήκε μέσα και εφάρμοσε εκεί.

 

- Τώρα άνοιξε σιγά σιγά τη βρύση και κράτα τη να μη βγει έξω, διέταξε.

 

Το έκανα. Χλιαρό νερό άρχισε να τρέχει μέσα στο κωλόμουνο του και έδειχνε να το απολαμβάνει. Κάποια στιγμή από την πίεση του νερού μέσα του η τάπα-σωλήνα πήγε να πεταχτεί έξω αλλά ευτυχώς πρόλαβα και την κράτησα δυνατά με τα χέρια μου να μη βγει. Μα πόσο νερό μπορεί να πάρει; σκέφτηκα. Επιτέλους μου είπε να την τραβήξω και ένας πίδακας νερού πετάχτηκε από το κωλόμουνο του στο πρόσωπό μου μαζί με μερικά κομμάτια σκατού! Συνέχισε να βγάζει για πολλή ώρα.

 

- Πάμε για δεύτερη δόση, μου λέει.

 

Στη δεύτερη επανάληψη το νερό βγήκε καθαρό και στην τρίτη τόσο καθαρό που από καύλα άρχισα να το πίνω κιόλας.

 

- Μπράβο! Μου λέει. Είσαι πολύ καλύτερος από ότι περίμενα. Τελικά είχε δίκιο ο κύριος ταγματάρχης. Ξέρει να ψυχολογεί. Σειρά σου τώρα, δεν έχουμε πολύ χρόνο.

 

Στήθηκα πρόθυμα. Την έβγαλε από τον κώλο του και την έχωσε αμέσως στο δικό μου. Το άφησε τόση πολύ ώρα να τρέχει το νερό που νόμισα ότι θα εκραγεί η κοιλιά μου που άρχισε να με πονάει. Έσπρωχνε με δύναμη ώστε να μη φύγει έξω ούτε σταγόνα. Όταν επιτέλους έβγαλε την τάπα το νερό πετάχτηκε σα χείμαρρος. Δεν τόλμησα να κοιτάξω αν ήταν βρώμικο σαν το δικό του, αλλά αυτός δεν είπε τίποτα. Το επαναλάβαμε άλλες δύο φορές μέχρι να σιγουρευτεί ότι έβγαινε πεντακάθαρο. Όσο και να φανεί παράξενο όλη αυτή η διαδικασία κράτησε πάνω από δύο ώρες.

 

- Πάμε μου λέει. Αρκετά για πρώτο μάθημα, πάμε τώρα στον αφέντη.

 

Ντυθήκαμε και μπήκαμε στο αυτοκίνητό του για το σπίτι του Δημήτρη.

Συνεχίζεται...


Copyright Ref Number: 16151220522S015