Είμαι ο Μάνος και είμαι αρραβωνιασμένος με τη Σόφια εδώ και 2 χρόνια, έχοντας συνολικά σχέση 4 χρόνια μαζί της. Είμαστε και οι δύο στα 30. Η σχέση μας μέχρι τώρα είναι αυτό που θα έλεγε κανείς ιδανική από την άποψη ότι ακόμα και σήμερα μιλάμε και συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλο σαν να ήμασταν μαζί μόλις λίγους μήνες. Το σεξ πολύ καλό, αλλά καμία σχέση με τη συχνότητα και την τρέλα του πρώτου καιρού φυσικά.
Τον πρώτο καιρό τα γούστα που είχαμε βγάλει ήταν απερίγραπτα και θα έλεγε κανείς ότι ζούσαμε μια πορνοταινία στο σενάριο της ζωής. Η Σοφία είναι 1.64, μελαχρινή, με απίστευτα όμορφο πρόσωπο, στήθος 2μισάρι (για μένα ιδανικό μέγεθος), ελάχιστα παραπανίσια κιλά από τη μέση και κάτω λόγω σωματοδομής και με το πιο δυνατό της σημείο να είναι ο υπέροχος τουρλωτός της κώλος ο οποίος έχει υπάρξει προϊόν ουκ ολίγων φιλοφρονήσεων, ακόμα και μπροστά μου, με αποτέλεσμα να έχω μπλέξει σε τσακωμούς με περαστικούς που θα έλεγαν χυδαιότητες και δε θα σεβόντουσαν ούτε την ίδια άλλα ούτε και έμενα που την συνοδεύα. Εγώ από την άλλη καστανός με ύψος στο 1,78, σώμα κανονικό και με πολύ πικάντικη φαντασία στο θέμα σεξ.
Τη στιγμή της εν λόγω ιστορίας, εγώ δούλευα ως υπάλληλος γραφείου σε ένα τουριστικό πρακτορείο για περίπου 5 χρόνια. Το γραφείο ήταν σχετικά μικρό και απασχολούσε όλα κι όλα 5 άτομα μέσα, συν το αφεντικό που ήταν και ο ιδιοκτήτης. Ένας πολύ καλός άνθρωπος, ήσυχος, γύρω στα 40 και παντρεμένος με μια πολύ όμορφη ξανθιά γυναίκα, την οποία έλεγαν Μαρία, 36 χρονών και την οποία είχα δει όλες κι όλες 3-4 φορές από κοντά. Και οι δύο φαινόντουσαν άνθρωποι καθώς πρέπει και εξευγενισμένοι, καμία σχέση με τα κλασσικά αφεντικά σε μικρομεσαία ελληνική επιχείρηση, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ και ήταν και οι δυο τους πολύ ευγενικοί σε κάθε τους συναναστροφή. Τίποτα λοιπόν δε με προϊδέαζε για αυτό που επρόκειτο να επακολουθήσει.
Αρκετές φορές όλα αυτά τα 5 χρόνια μου είχε προτείνει ο κύριος Κώστας να πάρω τη Σοφία, να πάρει και αυτός την γυναίκα του την Μαρία και να βγούμε για ένα φαγητό, πράγμα το οποίο δεν έγινε ποτέ είτε λόγω συγκυριών είτε λόγω του γεγονότος ότι εμείς είχαμε άλλο πρόγραμμα και βαριόμασταν στην προοπτική ενός τέτοιου δείπνου. Μέχρι που ήρθε μια μέρα πριν από περίπου δύο εβδομάδες, πού η εταιρία μας ήταν καλεσμένη από ένα συνεργαζόμενο ξενοδοχείο για τον εορτασμό της κοπής της Βασιλόπιττας. Αυτές οι εκδηλώσεις ήταν αρκετά συχνές εκείνη την περίοδο με αποτέλεσμα να πηγαίνουν σε κάθε μια 2 άτομα από το γραφείο, είτε μόνα τους, είτε με τους/τις συζύγους τους. Τη συγκεκριμένη φορά είχε έρθει η σειρά μου να παραβρεθώ και μαζί με εμένα θα ερχόταν ως δεύτερο άτομο και ο κύριος Κώστας. Παίρνουμε λοιπόν και οι δύο τις γυναίκες μας και δίνουμε ραντεβού στις 21:30 στο lobby του ξενοδοχείου ώστε να μπούμε μέσα μαζί, αφού εκπροσωπούσαμε την ίδια εταιρία. Η Σοφία, είχε ντυθεί με ένα μαύρο δαντελωτό φόρεμα εφαρμοστό μέχρι το γόνατο και τονιζόταν το στήθος της, αλλά πολύ περισσότερο το μισοφέγγαρο που σχηματιζόταν στην πίσω πλευρά. Κόκκινο κραγιόν και κατάμαυρο ισιωμένο μαλλί. Ήταν πραγματικά πάρα πολύ σέξι, ακόμα και για μένα που είχα συνηθίσει να τη βλέπω επίσημα ντυμένη μετά από 4 χρόνια που ήμασταν μαζί.
Φτάνοντας λοιπόν στο ξενοδοχείο, και αφού έδωσα το αυτοκίνητο στους παρκαδόρους, μπήκα μέσα και συναντήσαμε τον Κώστα (βαρέθηκα να γράφω κύριο) και τη γυναίκα του Μαρία. Η Μαρία και η Σοφία γνωρίστηκαν, καθώς δεν είχε τύχει να συναντηθούν ποτέ στο παρελθόν. Μπήκαμε λοιπόν όλοι μαζί στην αίθουσα του gala όπου κόσμος πολύς είχε ήδη εισέλθει στον χώρο και όπου η σαμπάνια και το κρασί έρεαν άφθονα από τα 2 open bars. Εγώ για κάποιο ανεξήγητο λόγο όταν είδα την Μαρία να γνωρίζεται και να μιλάει με τη Σοφία ένιωσα ένα πολύ παράξενο συναίσθημα έξαψης/καύλας που αρχικά δεν κατάλαβα πως ήρθε και πίνοντας γρήγορα-γρήγορα 2 ποτήρια κρασί, άρχισα να σκέφτομαι και να το αναλύω στο μυαλό μου. Εν τέλει ήταν απλό. Η γυναίκα μου ήταν μελαχρινή η Μαρία ξανθιά, αρκετά αδύνατη και γυμνασμένη, με γαλάζια μάτια και φυσικά… μεγαλύτερη. Οπότε η εικόνα της juicy γυναίκας μου απέναντι στην ακριβώς αντίθετης περιγραφής γυναίκα του αφεντικού μου στα μάτια μου, ήταν η πιο σέξι αντίθεση που θα μπορούσα να αντικρύσω και στο θέαμα της οποίας, είχα φουντώσει σε σημείο που έπρεπε να πιώ αρκετά η να σκεφτώ κάτι εντελώς διαφορετικό από την εικόνα που είχα στο μυαλό μου με τις δύο τους έτσι κυριλέ ντυμένες όπως ήταν να ξεκινάνε να φιλιούνται αργά και να ξεκινάει η μια να περνάει το χέρι της πίσω από το φόρεμα της άλλης ξεκουμπώνοντας το με γρήγορες κινήσεις και... «ΟΧΙ… δεν πάει άλλο», είπα μέσα μου. «Κόφτο γιατί δε θα βγει η βραδιά έτσι και είναι μόλις 10. Άσε που θα καταλάβουν ότι κάτι έχεις έτσι που πρέπει να έχει κοκκινίσει το πρόσωπο σου από την κάψα».
Αφού κατάφερα με την βοήθεια του ποτού να ηρεμήσω, άφησα τις 2 γυναίκες να μιλάνε και ξεκίνησα με τον Κώστα να κάνουμε δημόσιες σχέσεις με συνεργάτες και μη. Περιττό να πω ότι αυτές οι συναθροίσεις είναι πάρα πολύ βαρετές και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τα ξενοδοχεία προνοούν πάντα και έχουν άφθονο ποτό. Μετά από περίπου 1μιση ώρα και αφού είχαμε γυρίσει όλο το χώρο μιλώντας με αρκετό κόσμο, πλησιάσαμε το σημείο στο οποίο στέκονταν οι γυναίκες μας, και είδα ότι τις είχαν πλησιάσει 2 τύποι γύρω στα 40, καλοντυμένοι με κοστούμια και αυτοί και τους μίλαγαν, προφανώς σε χαλαρό-αστείο τόνο, γιατί φάνηκαν και οι δύο να γελάνε και να συμμετέχουν στην κουβέντα. Ενώ δεν ήταν κάτι περίεργο, ένιωσα ένα τσίμπημα ζήλειας με την εικόνα που αντίκριζα. Πήγαμε με τη σειρά μας προς το μέρος τους, και αφού μας συστήθηκαν, ήπιαμε ένα ποτό και οι 6 παρέα. Κατά την διάρκεια της ώρας που ήμασταν όλοι μαζί, παρακολουθούσα έναν προς έναν όλους τους συμμετέχοντες. Αυτό που έβλεπα ήταν το εξής.
Η Σοφία ήταν αρκετά χαλαρή και πολύ ευδιάθετη (Μάλλον είχε πιεί 2 ποτηράκια παραπάνω). Η Μαρία ενώ όσες φορές την είχα γνωρίσει ήταν αρκετά σοβαρή και δεν σου έδινε δικαίωμα, εντούτοις, ήταν προκλητικά θηλυκή (ή τουλάχιστον αυτό ένιωθα εγώ λόγω και της προηγούμενης μου φαντασίωσης) και μου φάνηκε ότι φλέρταρε ξεκάθαρα με τον έναν από τους δύο τύπους. Ο έτερος των άγνωστων είχε καρφωθεί στη Σοφία και ότι και αν έλεγε την κοιτούσε στα μάτια έντονα. Τέλος… ο Κώστας, το αφεντικό μου, είχε την πιο παράξενη στα μάτια μου αντίδραση από όλους. Είχε εκνευριστεί και είχε κοκκινίσει ολόκληρος, κάτι το οποίο δεν ταίριαζε με τον χαρακτήρα του, όπως τον ήξερα εγώ και επίσης δεν δικαιολογούταν από τη θέση που είχε (Αφεντικό εταιρίας σε gala με συνεργάτες). Δε μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Κάποια στιγμή στα ξαφνικά και ενώ δεν είχε περάσει πολύ ώρα, μας λέει…
- Φεύγουμε, πάμε, πέρασε η ώρα.
Ξαφνιαζόμαστε όλοι και βλέπω την γυναίκα του να σκάει ένα εκδικητικό χαμόγελο που δεν το κατάλαβα. Βγαίνοντας λοιπόν από το χώρο του ξενοδοχείου και προτού χωριστούμε με ενημερώνει ότι θα πρέπει να πάμε για λίγο όλοι στο γραφείο για να πάρουμε κάποια χαρτιά γιατί το επόμενο πρωί στις 8 θα έπρεπε να πάμε σε ένα ραντεβού πριν πάμε στο γραφείο. Φεύγει λοιπόν αυτός με το αυτοκίνητο του και εγώ με το δικό μου. Οδηγώντας προς το γραφείο, άκουγα τη Σοφία εμφανώς επηρεασμένη από το ποτό να μου λέει πόσο ωραία πέρασε και πόσο καλή παρέα ήταν η Μαρία. Μέτα από περίπου ένα τέταρτο φτάσαμε στο γραφείο.
- Έλα πάνω Σοφία 2 λεπτά θα κάνω και φεύγουμε, απλά είναι αργά και δε νιώθω άνετα να με περιμένεις κάτω μόνη σου.
Φτάνοντας απ’ έξω βλέπω φως και καταλαβαίνω ότι ο Κώστας και η Μαρία είχαν φτάσει πριν από εμάς. Ανοίγω την πόρτα του γραφείου και δε βλέπω κανένα στον κυρίως χώρο. Πριν όμως προλάβω να μιλήσω φωνάζοντας το όνομα του Κώστα μου κάνει νόημα η Σοφία να σωπάσω και να ακούσω. Δε χρειάστηκε και πολύ προσπάθεια για να καταλάβω ότι από το μέσα γραφείο του αφεντικού ερχότανε ο ήχος. Γινόταν «μάχη». Τα βογκητά της Μαρίας και ο ήχος του επαναλαμβανόμενου σφυροκοπήματος ακουγόντουσαν ξεκάθαρα. Είχα ανεβάσει πυρετό στιγμιαία από την έξαψη. Στο διπλανό γραφείο με την πόρτα κλειστή η Μαρία πλήρωνε το τίμημα του φλέρτ με τους τύπους. Και απ’ ότι ακουγόταν το πλήρωνε πολύ ακριβά.
- Πάμε πιο κοντά να ακούσουμε… της λέω.
- Είσαι τρελός; Κι αν μας καταλάβουν θα γίνουμε ρεζίλι. Είναι το αφεντικό σου…
μου λέει με καθόλου πειστικό ύφος μάλλον σε μια προσπάθεια να το πιστέψει και η ίδια.
- Πάμε μωρέ της λέω. Το ήξεραν ότι θα ερχόμασταν. Δεν έχουν θέμα προφανώς!
Πλησιάζουμε λοιπόν και κοντοστεκόμαστε ακριβώς έξω από την κλειστή πόρτα για να στήσουμε αυτί.
«Παρ’ τα πουτάνα… θα σε ξεφτιλίσω τώρα. Σου άρεσε ο τύπος ε; Σου άρεσε και ήθελες να με ξεφτιλίσεις μπροστά σε όλους ε; Θα σου δείξω εγώ τώρα μαλακισμένη…
φώναζε ο Κώστας ξέπνοος.
- Σκίσε με… ούρλιαζε τώρα η Μαρία. Αυτοί οι τύποι ήθελα να σκίσουν κι εμένα και τη Σοφία και ήταν έτοιμοι να μας πάρουν εκείνη την στιγμή μέσα στις τουαλέτες και τις δύο μας… συνεχίζει.
Εγώ ακούγοντας τους να γαμιούνται άγρια και ακούγοντας αυτά που έλεγε η Μαρία για το σκηνικό με τους τύπους, έχω καυλώσει απεριόριστα και πιάνω τη Σοφία που καθ’ όλη τη διάρκεια με κοιτούσε μέσα στα μάτια με πονηριά και καύλα. Την πιάνω από τον καρπό, την κολλάω με πολύ δύναμη στον τοίχο δίπλα στην πόρτα και ξεκινάω να τη φιλάω σα μανιακός, ενώ με το ένα χέρι την χουφτώνω σε όλο της το σώμα με δύναμη και με το άλλο προσπαθώ να της ξεκουμπώσω το φόρεμα πίσω στην πλάτη της.
- Τι κάνεις;…
μου λέει φανερά καυλωμένη.
- Ότι γουστάρω κάνω. Σκάσε αφού ξέρω ότι το ήθελες πριν κάνω καν την κίνηση να σε κολλήσω στον τοίχο.
Γελάει πονηρά και μου λέει:
- Κι αν μας ακούσουν από μέσα η ανοίξουν καμία πόρτα και μας δουν;
- Μωρό μου δε με ενδιαφέρει τίποτα αυτή την στιγμή παρά μόνο το ότι σε θέλω!
Της βγάζω γρήγορα το φόρεμα και την αφήνω μέσα στη μέση του γραφείου στον 5ο όροφο με τις κόκκινες γόβες της και τα μαύρα δαντελένια της εσώρουχα. Τη γυρνάω με πρόσωπο στον τοίχο και πλάτη σε μένα και αφού πέφτω στα γόνατα της κατεβάζω το εσώρουχο μέχρι τις γόβες και ξεκινάω να την γλείφω. Εκείνη είναι έτοιμη να εκραγεί και με το ένα χέρι πιάνει τον τοίχο και με το άλλο κλείνει το ίδιο της το στόμα για να μην ουρλιάξει.
- Έχεις τόσο ωραία γεύση που θα σε φάω και θα σε κάνω να τελειώσεις στο στόμα μου καύλα μου… της λέω.
- Σε παρακαλώ, μπες μέσα μου, θέλω να τελειώσω μπες γρήγορα γιατί θέλω να σε νιώσω μέσα μου… μου λέει.
- Όχι… θα σε τυραννήσω πρώτα λίγο και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε. Έτσι για να μάθεις να φλερτάρεις με τύπους που είναι έτοιμοι να σας πάρουνε στις τουαλέτες.
Έτσι λοιπόν κι εγώ, μια την έγλειφα την κλειτορίδα, μία τη γαμούσα με τη γλώσσα μου και μια έφευγα από την περιοχή και την έγλειφα περιφερικά για να τη φτάνω κοντά στο να τελειώσει, αλλά ταυτόχρονα να μην τελειώνει με τίποτα. Μέτα από χρόνο τον οποίο δε μπορούσα να υπολογίσω καλά πάνω στην στιγμή (θα πω 15 λεπτά περίπου) και ενώ είμαι έτοιμος να κατεβάσω το παντελόνι μου και να μπω μέσα της, ανοίγει η πόρτα και ξεπροβάλλει η Μαρία γυμνή κι αυτή από την μέση και κάτω και μόνο με το σουτιέν. Παγώνουμε και η Σοφία κάνει την κίνηση μηχανικά να σκύψει να βάλει το εσώρουχο της που ήταν πεσμένο ανάμεσα στις γόβες της.
- Σοφία έλα μια στιγμή μέσα… της λέει με ένα απίστευτα αυστηρό ύφος.
- Τί εννοείς; Μισό λεπτό να ντυθώ…
της λέει φανερά μπερδεμένη η Σοφία. Σε μια κίνηση που δε θα την ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου, σηκώνει η Μαρία το χέρι και δίνει μια σφαλιάρα στη Σοφία στο πρόσωπο και της λέει.
- Εμένα θα με υπακούς. Τι λέγαμε πρίν;…
και με μία κίνηση την τραβάει μέσα στο γραφείο κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Εγώ έχω μείνει παγωτό και στέκομαι σαν άγαλμα, ενώ εκατοντάδες σκέψεις κατακλύζουν το απίστευτα καυλωμένο μου μυαλό. Το στομάχι μου έχει σφίξει για τα καλά. Τι γίνεται; Τι εννοούσε ότι θα την υπακούει και ότι αυτά λέγανε πριν; Είμαι ένα βήμα πριν με κερατώσει η αρραβωνιαστικιά μου; Με τρίο; Άραγε γουστάρει; Θα γούσταρε να δοκιμάσει να κάνει κάτι με άλλη γυναίκα; Πραγματοποιείται η φαντασίωση που είχα πριν στο ξενοδοχείο;
Ένα συναίσθημα απίστευτης ζήλιας και απίστευτα και επίπονα μεγάλης καύλας με έχει κατακλύσει από την κορυφή ως τα νύχια. Στήνομαι απλά έξω από την πόρτα κατεβάζοντας το παντελόνι μου και προσπαθώ να ακούσω οτιδήποτε και να δω οτιδήποτε μέσα από την κλειδαρότρυπα. Και κάπως έτσι, ξεκινούσε η πιο έντονη νύχτα της μέχρι τώρα ζωής μου.
Αν σας άρεσε η πρώτη μου ιστορία πείτε το έτσι ώστε να σας χαρίσω την συνέχεια το συντομότερο δυνατό.
Copyright protected OW ref: 104684
Τον πρώτο καιρό τα γούστα που είχαμε βγάλει ήταν απερίγραπτα και θα έλεγε κανείς ότι ζούσαμε μια πορνοταινία στο σενάριο της ζωής. Η Σοφία είναι 1.64, μελαχρινή, με απίστευτα όμορφο πρόσωπο, στήθος 2μισάρι (για μένα ιδανικό μέγεθος), ελάχιστα παραπανίσια κιλά από τη μέση και κάτω λόγω σωματοδομής και με το πιο δυνατό της σημείο να είναι ο υπέροχος τουρλωτός της κώλος ο οποίος έχει υπάρξει προϊόν ουκ ολίγων φιλοφρονήσεων, ακόμα και μπροστά μου, με αποτέλεσμα να έχω μπλέξει σε τσακωμούς με περαστικούς που θα έλεγαν χυδαιότητες και δε θα σεβόντουσαν ούτε την ίδια άλλα ούτε και έμενα που την συνοδεύα. Εγώ από την άλλη καστανός με ύψος στο 1,78, σώμα κανονικό και με πολύ πικάντικη φαντασία στο θέμα σεξ.
Τη στιγμή της εν λόγω ιστορίας, εγώ δούλευα ως υπάλληλος γραφείου σε ένα τουριστικό πρακτορείο για περίπου 5 χρόνια. Το γραφείο ήταν σχετικά μικρό και απασχολούσε όλα κι όλα 5 άτομα μέσα, συν το αφεντικό που ήταν και ο ιδιοκτήτης. Ένας πολύ καλός άνθρωπος, ήσυχος, γύρω στα 40 και παντρεμένος με μια πολύ όμορφη ξανθιά γυναίκα, την οποία έλεγαν Μαρία, 36 χρονών και την οποία είχα δει όλες κι όλες 3-4 φορές από κοντά. Και οι δύο φαινόντουσαν άνθρωποι καθώς πρέπει και εξευγενισμένοι, καμία σχέση με τα κλασσικά αφεντικά σε μικρομεσαία ελληνική επιχείρηση, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ και ήταν και οι δυο τους πολύ ευγενικοί σε κάθε τους συναναστροφή. Τίποτα λοιπόν δε με προϊδέαζε για αυτό που επρόκειτο να επακολουθήσει.
Αρκετές φορές όλα αυτά τα 5 χρόνια μου είχε προτείνει ο κύριος Κώστας να πάρω τη Σοφία, να πάρει και αυτός την γυναίκα του την Μαρία και να βγούμε για ένα φαγητό, πράγμα το οποίο δεν έγινε ποτέ είτε λόγω συγκυριών είτε λόγω του γεγονότος ότι εμείς είχαμε άλλο πρόγραμμα και βαριόμασταν στην προοπτική ενός τέτοιου δείπνου. Μέχρι που ήρθε μια μέρα πριν από περίπου δύο εβδομάδες, πού η εταιρία μας ήταν καλεσμένη από ένα συνεργαζόμενο ξενοδοχείο για τον εορτασμό της κοπής της Βασιλόπιττας. Αυτές οι εκδηλώσεις ήταν αρκετά συχνές εκείνη την περίοδο με αποτέλεσμα να πηγαίνουν σε κάθε μια 2 άτομα από το γραφείο, είτε μόνα τους, είτε με τους/τις συζύγους τους. Τη συγκεκριμένη φορά είχε έρθει η σειρά μου να παραβρεθώ και μαζί με εμένα θα ερχόταν ως δεύτερο άτομο και ο κύριος Κώστας. Παίρνουμε λοιπόν και οι δύο τις γυναίκες μας και δίνουμε ραντεβού στις 21:30 στο lobby του ξενοδοχείου ώστε να μπούμε μέσα μαζί, αφού εκπροσωπούσαμε την ίδια εταιρία. Η Σοφία, είχε ντυθεί με ένα μαύρο δαντελωτό φόρεμα εφαρμοστό μέχρι το γόνατο και τονιζόταν το στήθος της, αλλά πολύ περισσότερο το μισοφέγγαρο που σχηματιζόταν στην πίσω πλευρά. Κόκκινο κραγιόν και κατάμαυρο ισιωμένο μαλλί. Ήταν πραγματικά πάρα πολύ σέξι, ακόμα και για μένα που είχα συνηθίσει να τη βλέπω επίσημα ντυμένη μετά από 4 χρόνια που ήμασταν μαζί.
Φτάνοντας λοιπόν στο ξενοδοχείο, και αφού έδωσα το αυτοκίνητο στους παρκαδόρους, μπήκα μέσα και συναντήσαμε τον Κώστα (βαρέθηκα να γράφω κύριο) και τη γυναίκα του Μαρία. Η Μαρία και η Σοφία γνωρίστηκαν, καθώς δεν είχε τύχει να συναντηθούν ποτέ στο παρελθόν. Μπήκαμε λοιπόν όλοι μαζί στην αίθουσα του gala όπου κόσμος πολύς είχε ήδη εισέλθει στον χώρο και όπου η σαμπάνια και το κρασί έρεαν άφθονα από τα 2 open bars. Εγώ για κάποιο ανεξήγητο λόγο όταν είδα την Μαρία να γνωρίζεται και να μιλάει με τη Σοφία ένιωσα ένα πολύ παράξενο συναίσθημα έξαψης/καύλας που αρχικά δεν κατάλαβα πως ήρθε και πίνοντας γρήγορα-γρήγορα 2 ποτήρια κρασί, άρχισα να σκέφτομαι και να το αναλύω στο μυαλό μου. Εν τέλει ήταν απλό. Η γυναίκα μου ήταν μελαχρινή η Μαρία ξανθιά, αρκετά αδύνατη και γυμνασμένη, με γαλάζια μάτια και φυσικά… μεγαλύτερη. Οπότε η εικόνα της juicy γυναίκας μου απέναντι στην ακριβώς αντίθετης περιγραφής γυναίκα του αφεντικού μου στα μάτια μου, ήταν η πιο σέξι αντίθεση που θα μπορούσα να αντικρύσω και στο θέαμα της οποίας, είχα φουντώσει σε σημείο που έπρεπε να πιώ αρκετά η να σκεφτώ κάτι εντελώς διαφορετικό από την εικόνα που είχα στο μυαλό μου με τις δύο τους έτσι κυριλέ ντυμένες όπως ήταν να ξεκινάνε να φιλιούνται αργά και να ξεκινάει η μια να περνάει το χέρι της πίσω από το φόρεμα της άλλης ξεκουμπώνοντας το με γρήγορες κινήσεις και... «ΟΧΙ… δεν πάει άλλο», είπα μέσα μου. «Κόφτο γιατί δε θα βγει η βραδιά έτσι και είναι μόλις 10. Άσε που θα καταλάβουν ότι κάτι έχεις έτσι που πρέπει να έχει κοκκινίσει το πρόσωπο σου από την κάψα».
Αφού κατάφερα με την βοήθεια του ποτού να ηρεμήσω, άφησα τις 2 γυναίκες να μιλάνε και ξεκίνησα με τον Κώστα να κάνουμε δημόσιες σχέσεις με συνεργάτες και μη. Περιττό να πω ότι αυτές οι συναθροίσεις είναι πάρα πολύ βαρετές και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τα ξενοδοχεία προνοούν πάντα και έχουν άφθονο ποτό. Μετά από περίπου 1μιση ώρα και αφού είχαμε γυρίσει όλο το χώρο μιλώντας με αρκετό κόσμο, πλησιάσαμε το σημείο στο οποίο στέκονταν οι γυναίκες μας, και είδα ότι τις είχαν πλησιάσει 2 τύποι γύρω στα 40, καλοντυμένοι με κοστούμια και αυτοί και τους μίλαγαν, προφανώς σε χαλαρό-αστείο τόνο, γιατί φάνηκαν και οι δύο να γελάνε και να συμμετέχουν στην κουβέντα. Ενώ δεν ήταν κάτι περίεργο, ένιωσα ένα τσίμπημα ζήλειας με την εικόνα που αντίκριζα. Πήγαμε με τη σειρά μας προς το μέρος τους, και αφού μας συστήθηκαν, ήπιαμε ένα ποτό και οι 6 παρέα. Κατά την διάρκεια της ώρας που ήμασταν όλοι μαζί, παρακολουθούσα έναν προς έναν όλους τους συμμετέχοντες. Αυτό που έβλεπα ήταν το εξής.
Η Σοφία ήταν αρκετά χαλαρή και πολύ ευδιάθετη (Μάλλον είχε πιεί 2 ποτηράκια παραπάνω). Η Μαρία ενώ όσες φορές την είχα γνωρίσει ήταν αρκετά σοβαρή και δεν σου έδινε δικαίωμα, εντούτοις, ήταν προκλητικά θηλυκή (ή τουλάχιστον αυτό ένιωθα εγώ λόγω και της προηγούμενης μου φαντασίωσης) και μου φάνηκε ότι φλέρταρε ξεκάθαρα με τον έναν από τους δύο τύπους. Ο έτερος των άγνωστων είχε καρφωθεί στη Σοφία και ότι και αν έλεγε την κοιτούσε στα μάτια έντονα. Τέλος… ο Κώστας, το αφεντικό μου, είχε την πιο παράξενη στα μάτια μου αντίδραση από όλους. Είχε εκνευριστεί και είχε κοκκινίσει ολόκληρος, κάτι το οποίο δεν ταίριαζε με τον χαρακτήρα του, όπως τον ήξερα εγώ και επίσης δεν δικαιολογούταν από τη θέση που είχε (Αφεντικό εταιρίας σε gala με συνεργάτες). Δε μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Κάποια στιγμή στα ξαφνικά και ενώ δεν είχε περάσει πολύ ώρα, μας λέει…
- Φεύγουμε, πάμε, πέρασε η ώρα.
Ξαφνιαζόμαστε όλοι και βλέπω την γυναίκα του να σκάει ένα εκδικητικό χαμόγελο που δεν το κατάλαβα. Βγαίνοντας λοιπόν από το χώρο του ξενοδοχείου και προτού χωριστούμε με ενημερώνει ότι θα πρέπει να πάμε για λίγο όλοι στο γραφείο για να πάρουμε κάποια χαρτιά γιατί το επόμενο πρωί στις 8 θα έπρεπε να πάμε σε ένα ραντεβού πριν πάμε στο γραφείο. Φεύγει λοιπόν αυτός με το αυτοκίνητο του και εγώ με το δικό μου. Οδηγώντας προς το γραφείο, άκουγα τη Σοφία εμφανώς επηρεασμένη από το ποτό να μου λέει πόσο ωραία πέρασε και πόσο καλή παρέα ήταν η Μαρία. Μέτα από περίπου ένα τέταρτο φτάσαμε στο γραφείο.
- Έλα πάνω Σοφία 2 λεπτά θα κάνω και φεύγουμε, απλά είναι αργά και δε νιώθω άνετα να με περιμένεις κάτω μόνη σου.
Φτάνοντας απ’ έξω βλέπω φως και καταλαβαίνω ότι ο Κώστας και η Μαρία είχαν φτάσει πριν από εμάς. Ανοίγω την πόρτα του γραφείου και δε βλέπω κανένα στον κυρίως χώρο. Πριν όμως προλάβω να μιλήσω φωνάζοντας το όνομα του Κώστα μου κάνει νόημα η Σοφία να σωπάσω και να ακούσω. Δε χρειάστηκε και πολύ προσπάθεια για να καταλάβω ότι από το μέσα γραφείο του αφεντικού ερχότανε ο ήχος. Γινόταν «μάχη». Τα βογκητά της Μαρίας και ο ήχος του επαναλαμβανόμενου σφυροκοπήματος ακουγόντουσαν ξεκάθαρα. Είχα ανεβάσει πυρετό στιγμιαία από την έξαψη. Στο διπλανό γραφείο με την πόρτα κλειστή η Μαρία πλήρωνε το τίμημα του φλέρτ με τους τύπους. Και απ’ ότι ακουγόταν το πλήρωνε πολύ ακριβά.
- Πάμε πιο κοντά να ακούσουμε… της λέω.
- Είσαι τρελός; Κι αν μας καταλάβουν θα γίνουμε ρεζίλι. Είναι το αφεντικό σου…
μου λέει με καθόλου πειστικό ύφος μάλλον σε μια προσπάθεια να το πιστέψει και η ίδια.
- Πάμε μωρέ της λέω. Το ήξεραν ότι θα ερχόμασταν. Δεν έχουν θέμα προφανώς!
Πλησιάζουμε λοιπόν και κοντοστεκόμαστε ακριβώς έξω από την κλειστή πόρτα για να στήσουμε αυτί.
«Παρ’ τα πουτάνα… θα σε ξεφτιλίσω τώρα. Σου άρεσε ο τύπος ε; Σου άρεσε και ήθελες να με ξεφτιλίσεις μπροστά σε όλους ε; Θα σου δείξω εγώ τώρα μαλακισμένη…
φώναζε ο Κώστας ξέπνοος.
- Σκίσε με… ούρλιαζε τώρα η Μαρία. Αυτοί οι τύποι ήθελα να σκίσουν κι εμένα και τη Σοφία και ήταν έτοιμοι να μας πάρουν εκείνη την στιγμή μέσα στις τουαλέτες και τις δύο μας… συνεχίζει.
Εγώ ακούγοντας τους να γαμιούνται άγρια και ακούγοντας αυτά που έλεγε η Μαρία για το σκηνικό με τους τύπους, έχω καυλώσει απεριόριστα και πιάνω τη Σοφία που καθ’ όλη τη διάρκεια με κοιτούσε μέσα στα μάτια με πονηριά και καύλα. Την πιάνω από τον καρπό, την κολλάω με πολύ δύναμη στον τοίχο δίπλα στην πόρτα και ξεκινάω να τη φιλάω σα μανιακός, ενώ με το ένα χέρι την χουφτώνω σε όλο της το σώμα με δύναμη και με το άλλο προσπαθώ να της ξεκουμπώσω το φόρεμα πίσω στην πλάτη της.
- Τι κάνεις;…
μου λέει φανερά καυλωμένη.
- Ότι γουστάρω κάνω. Σκάσε αφού ξέρω ότι το ήθελες πριν κάνω καν την κίνηση να σε κολλήσω στον τοίχο.
Γελάει πονηρά και μου λέει:
- Κι αν μας ακούσουν από μέσα η ανοίξουν καμία πόρτα και μας δουν;
- Μωρό μου δε με ενδιαφέρει τίποτα αυτή την στιγμή παρά μόνο το ότι σε θέλω!
Της βγάζω γρήγορα το φόρεμα και την αφήνω μέσα στη μέση του γραφείου στον 5ο όροφο με τις κόκκινες γόβες της και τα μαύρα δαντελένια της εσώρουχα. Τη γυρνάω με πρόσωπο στον τοίχο και πλάτη σε μένα και αφού πέφτω στα γόνατα της κατεβάζω το εσώρουχο μέχρι τις γόβες και ξεκινάω να την γλείφω. Εκείνη είναι έτοιμη να εκραγεί και με το ένα χέρι πιάνει τον τοίχο και με το άλλο κλείνει το ίδιο της το στόμα για να μην ουρλιάξει.
- Έχεις τόσο ωραία γεύση που θα σε φάω και θα σε κάνω να τελειώσεις στο στόμα μου καύλα μου… της λέω.
- Σε παρακαλώ, μπες μέσα μου, θέλω να τελειώσω μπες γρήγορα γιατί θέλω να σε νιώσω μέσα μου… μου λέει.
- Όχι… θα σε τυραννήσω πρώτα λίγο και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε. Έτσι για να μάθεις να φλερτάρεις με τύπους που είναι έτοιμοι να σας πάρουνε στις τουαλέτες.
Έτσι λοιπόν κι εγώ, μια την έγλειφα την κλειτορίδα, μία τη γαμούσα με τη γλώσσα μου και μια έφευγα από την περιοχή και την έγλειφα περιφερικά για να τη φτάνω κοντά στο να τελειώσει, αλλά ταυτόχρονα να μην τελειώνει με τίποτα. Μέτα από χρόνο τον οποίο δε μπορούσα να υπολογίσω καλά πάνω στην στιγμή (θα πω 15 λεπτά περίπου) και ενώ είμαι έτοιμος να κατεβάσω το παντελόνι μου και να μπω μέσα της, ανοίγει η πόρτα και ξεπροβάλλει η Μαρία γυμνή κι αυτή από την μέση και κάτω και μόνο με το σουτιέν. Παγώνουμε και η Σοφία κάνει την κίνηση μηχανικά να σκύψει να βάλει το εσώρουχο της που ήταν πεσμένο ανάμεσα στις γόβες της.
- Σοφία έλα μια στιγμή μέσα… της λέει με ένα απίστευτα αυστηρό ύφος.
- Τί εννοείς; Μισό λεπτό να ντυθώ…
της λέει φανερά μπερδεμένη η Σοφία. Σε μια κίνηση που δε θα την ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου, σηκώνει η Μαρία το χέρι και δίνει μια σφαλιάρα στη Σοφία στο πρόσωπο και της λέει.
- Εμένα θα με υπακούς. Τι λέγαμε πρίν;…
και με μία κίνηση την τραβάει μέσα στο γραφείο κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Εγώ έχω μείνει παγωτό και στέκομαι σαν άγαλμα, ενώ εκατοντάδες σκέψεις κατακλύζουν το απίστευτα καυλωμένο μου μυαλό. Το στομάχι μου έχει σφίξει για τα καλά. Τι γίνεται; Τι εννοούσε ότι θα την υπακούει και ότι αυτά λέγανε πριν; Είμαι ένα βήμα πριν με κερατώσει η αρραβωνιαστικιά μου; Με τρίο; Άραγε γουστάρει; Θα γούσταρε να δοκιμάσει να κάνει κάτι με άλλη γυναίκα; Πραγματοποιείται η φαντασίωση που είχα πριν στο ξενοδοχείο;
Ένα συναίσθημα απίστευτης ζήλιας και απίστευτα και επίπονα μεγάλης καύλας με έχει κατακλύσει από την κορυφή ως τα νύχια. Στήνομαι απλά έξω από την πόρτα κατεβάζοντας το παντελόνι μου και προσπαθώ να ακούσω οτιδήποτε και να δω οτιδήποτε μέσα από την κλειδαρότρυπα. Και κάπως έτσι, ξεκινούσε η πιο έντονη νύχτα της μέχρι τώρα ζωής μου.
Αν σας άρεσε η πρώτη μου ιστορία πείτε το έτσι ώστε να σας χαρίσω την συνέχεια το συντομότερο δυνατό.
Copyright protected OW ref: 104684
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.