Απόψε αποφάσισα να σου πω μια ιστορία. Δεν την έχω διηγηθεί σε κανένα άτομο και οι εμπλεκόμενοι, είμαι πεπεισμένη πως δε θα την ανέφεραν ποτέ. Στο χέρι σου είναι να κρίνεις αγαπητέ μου αν λέω την αλήθεια...
Μόσχα! Μουσείο Πούσκιν. Ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα μουσεία καλών τεχνών. Υπάρχουν πολλοί πίνακες ζωγραφικής που τέρπουν τον οφθαλμό στα έγκατα του μουσείου, όμως ελάχιστοι εξ αυτών μπορούν να δώσουν τροφή στην ψυχή. Ανάμεσα στους Βαν Γκογκ, Λοτρέκ, Σεζάν, Ντεγκά και Μποτιτσέλι, στέκει ένα μικρό θαύμα του Πάρη Μπορντονέ. Ο Ιταλός αυτός αναγεννησιακός ζωγράφος ανήκε στο κίνημα των ιδιομορφιστών. Θα σου εξηγήσω τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια. Στους περισσότερους πίνακές του, οι μορφές των ατόμων φέρουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Επίσης οι επαρχιακές συνθήκες του φόντου του ήταν πάνω κάτω οι ίδιες.
Το θαύμα ονομάζεται Σίβυλλα στην αυλή του αυτοκράτορα Αυγούστου. Ο συγκεκριμένος πίνακας ζωγραφικής δεν εμβαθύνει στις προσωπογραφίες, αλλά στο φόντο. Τα άτομα που περιτριγυρίζουν τον Αύγουστο, είτε ενήλικοι ή παιδιά έχουν σχήμα ικανό μόνο για να γεμίσει το σύνολο. Στο βάθος ψηλά εικονίζονται δύο άγγελοι πάνω σε ένα σύννεφο. Καθώς η μάντισσα δείχνει τον ουρανό και προφητεύει το τέλος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Αύγουστος παραμένει απαθής. Όμως ουσιαστικά δεν είναι απάθεια, αλλά ούτε και άγγελοι. Αντίθετα ένα καλό και γυμνασμένο μάτι θα μπορούσε να δει πως είναι ο Φρίξος και η Έλλη πάνω στο χρυσόμαλλο κριάρι. Μήπως η Σίβυλλα είναι η Νεφέλη και ο Αύγουστος είναι ο βασιλιάς Αθάμας; Τι περνούσε από το μυαλό του Πάρη όταν ζωγράφιζε αυτόν τον πίνακα;
Είχα καθίσει μπροστά από το έργο θαυμάζοντας για πάνω από μιάμιση ώρα. Στεκόμουν ακίνητη, με ύφος ρομαντικό και βλέμμα βαθιά βυθισμένο στις λεπτομέρειες. Ένας φρουρός ήρθε δίπλα μου και έβηξε διακριτικά λέγοντας πως το μουσείο έκλεινε. Δεν έκανα ούτε την ελάχιστη κίνηση. Ήμουν ένα ζωντανό άγαλμα που ατένιζε το θεϊκό κάλλος. Ο φρουρός με σκούντησε και επιτέλους το βλέμμα μου ξεκόλλησε από την τέχνη και στράφηκε προς το μέρος του. Είδε δάκρυα να κυλούν από τα πράσινα μάτια και κατόπιν οπισθοχώρησε μερικά βήματα μακριά μου, γιατί μέσα από τα δάκρυα διέκρινε την οργή μου.
- Ο πίνακας είναι πλαστός, είπα. Φώναξε αμέσως τον έφορο.
Η φωνή μου είχε γίνει τόσο επιτακτική που αμέσως άρχισε να μιλάει στον ασύρματο του. Τρία λεπτά αργότερα ήμουν περικυκλωμένη από άλλους τέσσερις άντρες της ασφάλειας του μουσείου. Ο επικεφαλής μου ζητούσε εξηγήσεις, αλλά εγώ είχα ανασηκώσει το αριστερό μου φρύδι ειρωνικά, χτυπούσα ρυθμικά τα δάχτυλα του αριστερού μου ποδιού μέσα από τις μαύρες και απαστράπτουσες μπότες και περίμενα τον έφορο. Όταν ο ηλικιωμένος άντρας ήρθε, έκανα νόημα με το βλέμμα μου προς τον πίνακα. Με κοίταξε με απάθεια και κατάλαβα αμέσως. Του είπα ότι το μπορντό της τήβεννου δεν είναι σωστό, ούτε και το χρυσαφί. Τον είδα να γνέφει εν τέλει καταφατικά.
- Πού σπούδασες καλές τέχνες;… με ρώτησε.
- Πουθενά!
Με πήρε από το χέρι και με τράβηξε σε μια γωνία. Πλέον ψιθύριζε με μυστικότητα.
- Ο πίνακας έχει αλλαχθεί για συντήρηση.
Το βλέμμα του, το ύφος του, το τρέμουλο στη φωνή του. Έλεγε αλήθεια! Αλλά όχι όλη την αλήθεια. Ηρέμησα και του είπα με όσο πιο μελιστάλαχτη φωνή μπορούσα:
- Μπορώ να δω τον πραγματικό παρακαλώ;
Σχεδόν έλιωσε πάνω σε τόσο μέλι, αλλά η πειθαρχεία της ασφάλειας επικράτησε.
- Αύριο το μεσημέρι στη μία. Να είσαι εδώ.
Ένευσα καταφατικά και κινήθηκα προς την έξοδο, συνοδευόμενη από τρία άτομα. Δε μπορούσα να σταθώ από την έξαψη που ένοιωθα. Κάτι μέσα μου είχε ξεκινήσει να χτίζεται. Από τα έγκατα του είναι μου, διακλαδωνόταν αστραπιαία προς όλες τις απολήξεις του σώματός μου. Όσφρηση, όραση, γεύση, ακοή, αφή, όλες οι αισθήσεις να υπερλειτουργούν. Μια ακόρεστη πείνα κατέκλυσε τη φύση μου. Δε μπορώ να την εξηγήσω. Με πιάνει μερικές φορές. Και ειδικότερα τη νύχτα!
Πήρα ένα ταξί για το κέντρο της Μόσχας, όμως η ζάλη που μου προκαλούσε αυτή η κατάσταση έπρεπε να εκτονωθεί. Κοίταξα τον σαρανταπεντάρη ταξιτζή.
- Μένεις κοντά στη διαδρομή μου, δήλωσα παρά ρώτησα.
- Ναι.
- Σταμάτα στο σπίτι σου και πάμε να πηδηχτούμε.
Έχασε τον έλεγχο του τιμονιού για λίγο καθώς με κοιτούσε από τον καθρέφτη.
- Σοβαρά;
- Δεν αστειεύομαι για κάτι τέτοιο!
Πάτησε το γκάζι και πέρασε κάμποσα φανάρια με "βαθύ πορτοκαλί". Φτάσαμε στην πολυκατοικία που έμενε και ανεβήκαμε με τα πόδια τους τρεις ορόφους που μας χώριζαν. Στη διαδρομή του είπα "όχι φιλιά".
Μπήκαμε στο σπίτι του και ξεκίνησα να γδύνομαι με ταχύτητα. Το ίδιο έκανε κι αυτός, αλλά δεν πρόλαβε. Είχα γονατίσει ανάμεσα στα πόδια του και έβγαλα ένα πρησμένο και χοντρό καυλί, αν και όχι αρκετά μεγάλο σε μήκος. Αμέσως έβαλα την πούτσα στο στόμα μου και μισό λεπτό αργότερα σκαρφάλωσα πάνω στο σώμα του και βύθισα το παλούκι του μέσα μου. Αναστέναξα δυνατά από καύλα, καθώς με τρυπούσε. Εκείνος στράφηκε προς τον τοίχο και με κόλλησε εκεί. Άρχισε να με γαμάει ρυθμικά, ενώ εγώ χαρούμενη βογκούσα και ζούσα τον πρώτο οργασμό.
Τα μάτια μου είχαν σκουρήνει από την έκρηξη των αισθήσεων. Ο άντρας είχε ήδη γεμίσει το μουνάκι μου με σπέρμα μια φορά, αλλά συνέχιζε να με γαμάει σε όρθια στάση. Του έκανα νόημα να βρει ένα τραπέζι και με πήγε στη μικρή κουζίνα. Καθώς με ακούμπησε βίαια πάνω στην ξύλινη επιφάνεια με το λινό τραπεζομάντιλο, ξέσφιξα τα πόδια μου από τη μέση του και τα απίθωσα πάνω σε κάθε ώμο. Οι κινήσεις του έγιναν πιο γοργές. Ξεκίνησε να με βρίζει, αλλά του το έκοψα. Η ακοή μου ήταν ευαίσθητη και δε με εξίταρε κάτι τέτοιο εκείνη τη στιγμή. Παρόλα αυτά συνέχισε να με γαμάει. Καθώς τελείωνε δεύτερη φορά μέσα μου και κατέρρεε στο πάτωμα από το τρέμουλο, εγώ έβαλα τρία δάχτυλα μέσα μου και δύο στον κώλο μου. Το σώμα μου δονήθηκε εκστατικά και τα διαφανή υγρά μου αναμεμειγμένα με τα παχιά λευκά δικά του βγήκαν από μέσα μου με πίεση και άρχισαν να ψεκάζουν το χώρο.
Σηκώθηκα από το τραπέζι και είδα ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Το ροχαλητό του με έκανε να γελάσω δυνατά. Ντύθηκα κι έφυγα με βιάση. Αν και είχα ηρεμήσει τις καύλες μου, ακόμα ένοιωθα διέγερση. Βγαίνοντας από την πολυκατοικία, μύρισα φερομόνες στον αέρα και τις ακολούθησα. Δύο τετράγωνα μακριά, σε ένα σχετικά νέο πενταώροφο κτίριο, εντόπισα αυτό που έψαχνα. Μπήκα μέσα και κατευθύνθηκα προς το ασανσέρ. Πάτησα το κουμπί του τελευταίου ορόφου και περίμενα.
Όταν έφτασα επιτέλους, διαπίστωσα τις αλλαγές στο εσωτερικό του κτιρίου. Αντί ο όροφος να απαρτίζεται από τρία ή τέσσερα διαμερίσματα, ήταν μόνο ένα. Μια μεγάλη πόρτα από έλατο και βαμμένη σε σκούρο κόκκινο χρώμα έστεκε μπροστά μου. Υπήρχε κουδούνι και κάμερα ασφαλείας. Πάτησα το κουμπί. Μια γυναικεία φωνή μου έκανε κάποιες ερωτήσεις και μου ζήτησε να κοιτάξω προς την κάμερα. Αργότερα έμαθα πως κοιτούσαν αν οι πελάτες ήταν "φτιαγμένοι". Στη συνέχεια μου άνοιξαν και μπήκα στον χώρο της υποδοχής. Εκεί με "εξέτασαν" άλλη μια φορά και επιτέλους μου έδειξαν φωτογραφίες από τις κοπέλες. Προτίμησα να αποφύγω το χώρο αναμονής γιατί ένοιωθα πως θα ήταν αρκετοί άντρες και διάλεξα δύο κοπέλες που ήταν διαθέσιμες. Τα μόνα δωμάτια που ήταν διαθέσιμα ήταν ένα απλό και ένα BDSM. Διάλεξα το δεύτερο και με συνόδευσαν εκεί αφού πλήρωσα για δύο ώρες.
Όταν μπήκα κοίταξα τριγύρω. Μικρό καγκελωτό κελί, αλυσίδες κρέμονταν από το ταβάνι και στο πάτωμα με δερμάτινες χειροπέδες. Στον αντίπερα τοίχο υπήρχε μια μεγάλη ποικιλία από μαστίγια, τσιμπίδες, ράβδους και φαλλούς με στράπον ή χωρίς. Ευχαριστημένη με το θέαμα πήγα και έκανα ένα μπάνιο. Μόλις είχα βγει και σκουπιζόμουν με μια λευκή πετσέτα, ενώ οι κοπέλες είχαν μπει μέσα φορώντας μαύρες δερμάτινες αμφιέσεις.
Εμφανίστηκα μπροστά τους και πέταξα την πετσέτα στο πάτωμα. Κατόπιν πήγα και στάθηκα στο κέντρο του δωματίου, ακριβώς δίπλα στις αλυσίδες. Σαν αυτόματα κινήθηκαν και οι δύο δένοντας τα πόδια μου και τα χέρια μου. Με τα δερμάτινα γάντια τους μου μπάτσισαν το κωλαράκι μέχρι που κοκκίνισε, ενώ μου έτριβαν ταυτόχρονα τις ρώγες. Κατόπιν η μία πήρε δύο τσιμπίδες και μια ξύλινη "ρακέτα", ενώ η άλλη άρπαξε το πιο χοντρό βούρδουλα. Φαινόταν ότι ήταν πιο επιδέξια στο χειρισμό. Αφού μου πέρασαν τις τσιμπίδες στις θηλές, τέντωσαν τις αλυσίδες.
Τα πόδια μου ήταν πλέον ανοιχτά και όλο το σώμα μου εκτεθειμένο. Η επιδέξια βρέθηκε πίσω μου και ξεκίνησε να με μαστιγώνει. Καθώς το λουρί του βούρδουλα άγγιξε τη σάρκα μου, άρχισα να χύνω. Η δεύτερη κοπέλα με κοίταξε με έκπληξη και στα γρήγορα πήρε ένα φαλλό και μου τον κάρφωσε στο μουνί. Η γυναίκα πίσω μου έγινε πιο προσεκτική για να μη χτυπήσει τη φίλη της. Καθώς η μια με γαμούσε με όσο μεγαλύτερη ταχύτητα μπορούσε να κινήσει το χέρι της, η άλλη σταμάτησε. Πήγε και φόρεσε ένα στράπον και ευθύς βρέθηκε πίσω μου. Το κωλαράκι μου γέμισε και μια γλυκιά κραυγή μου ξέφυγε. Η κοπέλα μπροστά μου σηκώθηκε και τα χείλη της βρήκαν τα δικά μου. Τη φίλησα με τόσο πάθος που έχασε την ανάσα της για λίγο. Στη συνέχεια τράβηξε το φαλλό από μέσα μου και πήγε να ζωστεί και ή ίδια με ένα στράπον. Ένα λεπτό αργότερα με γαμούσαν και οι δύο γρήγορα και δυνατά, με όλο τους το πάθος.
Η έκσταση με είχε συνεπάρει. Οργασμοί ξεκινούσαν από τον κόλπο μου, τον πρωκτό μου, την κλειτορίδα μου και διαχέονταν σε όλο μου το σώμα. Τα μάτια μου σκούρυναν εντελώς. Χωρίς να το καταλάβουν, οι δερμάτινες χειροπέδες λύθηκαν κι εγώ κατάφερα να κολλήσω τα σώματά μας σε ένα μαγευτικό άγαλμα. Κρατιόμουν μόνο από τις αλυσίδες στο ταβάνι, ενώ οι δύο γυναίκες με γαμούσαν.
Έπρεπε να τις ανταμείψω για τις προσπάθειες που κατέβαλλαν. Αφού τελείωσα πολλάκις, τους έκανα νόημα να ξεκουραστούν. Απελευθερώθηκα από τις χειροπέδες και κινήθηκα με όλη τη λαγνεία μου να εκχέεται, προς τους φαλλούς. Φώναξα στα κορίτσια να γδυθούν και να ξαπλώσουν στο κρεβάτι. Μισή ανάσα αργότερα ήμουν από πάνω τους. Τα μουνάκια τους καλοδέχτηκαν τα καυλιά που κρατούσα και εκείνες έσκυψαν εκατέρωθεν και άρχισαν να φιλιούνται με πάθος.
Την κατάλληλη ώρα έβγαινα από το δωμάτιο ντυμένη και ικανοποιημένη.
Υστερόγραφο: Αν πιστεύεις ότι λέω την αλήθεια, σχολίασε σε παρακαλώ. Ίσως να γράψω και τη συνέχεια.
Copyright protected OW ref: 185622
Μόσχα! Μουσείο Πούσκιν. Ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα μουσεία καλών τεχνών. Υπάρχουν πολλοί πίνακες ζωγραφικής που τέρπουν τον οφθαλμό στα έγκατα του μουσείου, όμως ελάχιστοι εξ αυτών μπορούν να δώσουν τροφή στην ψυχή. Ανάμεσα στους Βαν Γκογκ, Λοτρέκ, Σεζάν, Ντεγκά και Μποτιτσέλι, στέκει ένα μικρό θαύμα του Πάρη Μπορντονέ. Ο Ιταλός αυτός αναγεννησιακός ζωγράφος ανήκε στο κίνημα των ιδιομορφιστών. Θα σου εξηγήσω τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια. Στους περισσότερους πίνακές του, οι μορφές των ατόμων φέρουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Επίσης οι επαρχιακές συνθήκες του φόντου του ήταν πάνω κάτω οι ίδιες.
Το θαύμα ονομάζεται Σίβυλλα στην αυλή του αυτοκράτορα Αυγούστου. Ο συγκεκριμένος πίνακας ζωγραφικής δεν εμβαθύνει στις προσωπογραφίες, αλλά στο φόντο. Τα άτομα που περιτριγυρίζουν τον Αύγουστο, είτε ενήλικοι ή παιδιά έχουν σχήμα ικανό μόνο για να γεμίσει το σύνολο. Στο βάθος ψηλά εικονίζονται δύο άγγελοι πάνω σε ένα σύννεφο. Καθώς η μάντισσα δείχνει τον ουρανό και προφητεύει το τέλος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Αύγουστος παραμένει απαθής. Όμως ουσιαστικά δεν είναι απάθεια, αλλά ούτε και άγγελοι. Αντίθετα ένα καλό και γυμνασμένο μάτι θα μπορούσε να δει πως είναι ο Φρίξος και η Έλλη πάνω στο χρυσόμαλλο κριάρι. Μήπως η Σίβυλλα είναι η Νεφέλη και ο Αύγουστος είναι ο βασιλιάς Αθάμας; Τι περνούσε από το μυαλό του Πάρη όταν ζωγράφιζε αυτόν τον πίνακα;
Είχα καθίσει μπροστά από το έργο θαυμάζοντας για πάνω από μιάμιση ώρα. Στεκόμουν ακίνητη, με ύφος ρομαντικό και βλέμμα βαθιά βυθισμένο στις λεπτομέρειες. Ένας φρουρός ήρθε δίπλα μου και έβηξε διακριτικά λέγοντας πως το μουσείο έκλεινε. Δεν έκανα ούτε την ελάχιστη κίνηση. Ήμουν ένα ζωντανό άγαλμα που ατένιζε το θεϊκό κάλλος. Ο φρουρός με σκούντησε και επιτέλους το βλέμμα μου ξεκόλλησε από την τέχνη και στράφηκε προς το μέρος του. Είδε δάκρυα να κυλούν από τα πράσινα μάτια και κατόπιν οπισθοχώρησε μερικά βήματα μακριά μου, γιατί μέσα από τα δάκρυα διέκρινε την οργή μου.
- Ο πίνακας είναι πλαστός, είπα. Φώναξε αμέσως τον έφορο.
Η φωνή μου είχε γίνει τόσο επιτακτική που αμέσως άρχισε να μιλάει στον ασύρματο του. Τρία λεπτά αργότερα ήμουν περικυκλωμένη από άλλους τέσσερις άντρες της ασφάλειας του μουσείου. Ο επικεφαλής μου ζητούσε εξηγήσεις, αλλά εγώ είχα ανασηκώσει το αριστερό μου φρύδι ειρωνικά, χτυπούσα ρυθμικά τα δάχτυλα του αριστερού μου ποδιού μέσα από τις μαύρες και απαστράπτουσες μπότες και περίμενα τον έφορο. Όταν ο ηλικιωμένος άντρας ήρθε, έκανα νόημα με το βλέμμα μου προς τον πίνακα. Με κοίταξε με απάθεια και κατάλαβα αμέσως. Του είπα ότι το μπορντό της τήβεννου δεν είναι σωστό, ούτε και το χρυσαφί. Τον είδα να γνέφει εν τέλει καταφατικά.
- Πού σπούδασες καλές τέχνες;… με ρώτησε.
- Πουθενά!
Με πήρε από το χέρι και με τράβηξε σε μια γωνία. Πλέον ψιθύριζε με μυστικότητα.
- Ο πίνακας έχει αλλαχθεί για συντήρηση.
Το βλέμμα του, το ύφος του, το τρέμουλο στη φωνή του. Έλεγε αλήθεια! Αλλά όχι όλη την αλήθεια. Ηρέμησα και του είπα με όσο πιο μελιστάλαχτη φωνή μπορούσα:
- Μπορώ να δω τον πραγματικό παρακαλώ;
Σχεδόν έλιωσε πάνω σε τόσο μέλι, αλλά η πειθαρχεία της ασφάλειας επικράτησε.
- Αύριο το μεσημέρι στη μία. Να είσαι εδώ.
Ένευσα καταφατικά και κινήθηκα προς την έξοδο, συνοδευόμενη από τρία άτομα. Δε μπορούσα να σταθώ από την έξαψη που ένοιωθα. Κάτι μέσα μου είχε ξεκινήσει να χτίζεται. Από τα έγκατα του είναι μου, διακλαδωνόταν αστραπιαία προς όλες τις απολήξεις του σώματός μου. Όσφρηση, όραση, γεύση, ακοή, αφή, όλες οι αισθήσεις να υπερλειτουργούν. Μια ακόρεστη πείνα κατέκλυσε τη φύση μου. Δε μπορώ να την εξηγήσω. Με πιάνει μερικές φορές. Και ειδικότερα τη νύχτα!
Πήρα ένα ταξί για το κέντρο της Μόσχας, όμως η ζάλη που μου προκαλούσε αυτή η κατάσταση έπρεπε να εκτονωθεί. Κοίταξα τον σαρανταπεντάρη ταξιτζή.
- Μένεις κοντά στη διαδρομή μου, δήλωσα παρά ρώτησα.
- Ναι.
- Σταμάτα στο σπίτι σου και πάμε να πηδηχτούμε.
Έχασε τον έλεγχο του τιμονιού για λίγο καθώς με κοιτούσε από τον καθρέφτη.
- Σοβαρά;
- Δεν αστειεύομαι για κάτι τέτοιο!
Πάτησε το γκάζι και πέρασε κάμποσα φανάρια με "βαθύ πορτοκαλί". Φτάσαμε στην πολυκατοικία που έμενε και ανεβήκαμε με τα πόδια τους τρεις ορόφους που μας χώριζαν. Στη διαδρομή του είπα "όχι φιλιά".
Μπήκαμε στο σπίτι του και ξεκίνησα να γδύνομαι με ταχύτητα. Το ίδιο έκανε κι αυτός, αλλά δεν πρόλαβε. Είχα γονατίσει ανάμεσα στα πόδια του και έβγαλα ένα πρησμένο και χοντρό καυλί, αν και όχι αρκετά μεγάλο σε μήκος. Αμέσως έβαλα την πούτσα στο στόμα μου και μισό λεπτό αργότερα σκαρφάλωσα πάνω στο σώμα του και βύθισα το παλούκι του μέσα μου. Αναστέναξα δυνατά από καύλα, καθώς με τρυπούσε. Εκείνος στράφηκε προς τον τοίχο και με κόλλησε εκεί. Άρχισε να με γαμάει ρυθμικά, ενώ εγώ χαρούμενη βογκούσα και ζούσα τον πρώτο οργασμό.
Τα μάτια μου είχαν σκουρήνει από την έκρηξη των αισθήσεων. Ο άντρας είχε ήδη γεμίσει το μουνάκι μου με σπέρμα μια φορά, αλλά συνέχιζε να με γαμάει σε όρθια στάση. Του έκανα νόημα να βρει ένα τραπέζι και με πήγε στη μικρή κουζίνα. Καθώς με ακούμπησε βίαια πάνω στην ξύλινη επιφάνεια με το λινό τραπεζομάντιλο, ξέσφιξα τα πόδια μου από τη μέση του και τα απίθωσα πάνω σε κάθε ώμο. Οι κινήσεις του έγιναν πιο γοργές. Ξεκίνησε να με βρίζει, αλλά του το έκοψα. Η ακοή μου ήταν ευαίσθητη και δε με εξίταρε κάτι τέτοιο εκείνη τη στιγμή. Παρόλα αυτά συνέχισε να με γαμάει. Καθώς τελείωνε δεύτερη φορά μέσα μου και κατέρρεε στο πάτωμα από το τρέμουλο, εγώ έβαλα τρία δάχτυλα μέσα μου και δύο στον κώλο μου. Το σώμα μου δονήθηκε εκστατικά και τα διαφανή υγρά μου αναμεμειγμένα με τα παχιά λευκά δικά του βγήκαν από μέσα μου με πίεση και άρχισαν να ψεκάζουν το χώρο.
Σηκώθηκα από το τραπέζι και είδα ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Το ροχαλητό του με έκανε να γελάσω δυνατά. Ντύθηκα κι έφυγα με βιάση. Αν και είχα ηρεμήσει τις καύλες μου, ακόμα ένοιωθα διέγερση. Βγαίνοντας από την πολυκατοικία, μύρισα φερομόνες στον αέρα και τις ακολούθησα. Δύο τετράγωνα μακριά, σε ένα σχετικά νέο πενταώροφο κτίριο, εντόπισα αυτό που έψαχνα. Μπήκα μέσα και κατευθύνθηκα προς το ασανσέρ. Πάτησα το κουμπί του τελευταίου ορόφου και περίμενα.
Όταν έφτασα επιτέλους, διαπίστωσα τις αλλαγές στο εσωτερικό του κτιρίου. Αντί ο όροφος να απαρτίζεται από τρία ή τέσσερα διαμερίσματα, ήταν μόνο ένα. Μια μεγάλη πόρτα από έλατο και βαμμένη σε σκούρο κόκκινο χρώμα έστεκε μπροστά μου. Υπήρχε κουδούνι και κάμερα ασφαλείας. Πάτησα το κουμπί. Μια γυναικεία φωνή μου έκανε κάποιες ερωτήσεις και μου ζήτησε να κοιτάξω προς την κάμερα. Αργότερα έμαθα πως κοιτούσαν αν οι πελάτες ήταν "φτιαγμένοι". Στη συνέχεια μου άνοιξαν και μπήκα στον χώρο της υποδοχής. Εκεί με "εξέτασαν" άλλη μια φορά και επιτέλους μου έδειξαν φωτογραφίες από τις κοπέλες. Προτίμησα να αποφύγω το χώρο αναμονής γιατί ένοιωθα πως θα ήταν αρκετοί άντρες και διάλεξα δύο κοπέλες που ήταν διαθέσιμες. Τα μόνα δωμάτια που ήταν διαθέσιμα ήταν ένα απλό και ένα BDSM. Διάλεξα το δεύτερο και με συνόδευσαν εκεί αφού πλήρωσα για δύο ώρες.
Όταν μπήκα κοίταξα τριγύρω. Μικρό καγκελωτό κελί, αλυσίδες κρέμονταν από το ταβάνι και στο πάτωμα με δερμάτινες χειροπέδες. Στον αντίπερα τοίχο υπήρχε μια μεγάλη ποικιλία από μαστίγια, τσιμπίδες, ράβδους και φαλλούς με στράπον ή χωρίς. Ευχαριστημένη με το θέαμα πήγα και έκανα ένα μπάνιο. Μόλις είχα βγει και σκουπιζόμουν με μια λευκή πετσέτα, ενώ οι κοπέλες είχαν μπει μέσα φορώντας μαύρες δερμάτινες αμφιέσεις.
Εμφανίστηκα μπροστά τους και πέταξα την πετσέτα στο πάτωμα. Κατόπιν πήγα και στάθηκα στο κέντρο του δωματίου, ακριβώς δίπλα στις αλυσίδες. Σαν αυτόματα κινήθηκαν και οι δύο δένοντας τα πόδια μου και τα χέρια μου. Με τα δερμάτινα γάντια τους μου μπάτσισαν το κωλαράκι μέχρι που κοκκίνισε, ενώ μου έτριβαν ταυτόχρονα τις ρώγες. Κατόπιν η μία πήρε δύο τσιμπίδες και μια ξύλινη "ρακέτα", ενώ η άλλη άρπαξε το πιο χοντρό βούρδουλα. Φαινόταν ότι ήταν πιο επιδέξια στο χειρισμό. Αφού μου πέρασαν τις τσιμπίδες στις θηλές, τέντωσαν τις αλυσίδες.
Τα πόδια μου ήταν πλέον ανοιχτά και όλο το σώμα μου εκτεθειμένο. Η επιδέξια βρέθηκε πίσω μου και ξεκίνησε να με μαστιγώνει. Καθώς το λουρί του βούρδουλα άγγιξε τη σάρκα μου, άρχισα να χύνω. Η δεύτερη κοπέλα με κοίταξε με έκπληξη και στα γρήγορα πήρε ένα φαλλό και μου τον κάρφωσε στο μουνί. Η γυναίκα πίσω μου έγινε πιο προσεκτική για να μη χτυπήσει τη φίλη της. Καθώς η μια με γαμούσε με όσο μεγαλύτερη ταχύτητα μπορούσε να κινήσει το χέρι της, η άλλη σταμάτησε. Πήγε και φόρεσε ένα στράπον και ευθύς βρέθηκε πίσω μου. Το κωλαράκι μου γέμισε και μια γλυκιά κραυγή μου ξέφυγε. Η κοπέλα μπροστά μου σηκώθηκε και τα χείλη της βρήκαν τα δικά μου. Τη φίλησα με τόσο πάθος που έχασε την ανάσα της για λίγο. Στη συνέχεια τράβηξε το φαλλό από μέσα μου και πήγε να ζωστεί και ή ίδια με ένα στράπον. Ένα λεπτό αργότερα με γαμούσαν και οι δύο γρήγορα και δυνατά, με όλο τους το πάθος.
Η έκσταση με είχε συνεπάρει. Οργασμοί ξεκινούσαν από τον κόλπο μου, τον πρωκτό μου, την κλειτορίδα μου και διαχέονταν σε όλο μου το σώμα. Τα μάτια μου σκούρυναν εντελώς. Χωρίς να το καταλάβουν, οι δερμάτινες χειροπέδες λύθηκαν κι εγώ κατάφερα να κολλήσω τα σώματά μας σε ένα μαγευτικό άγαλμα. Κρατιόμουν μόνο από τις αλυσίδες στο ταβάνι, ενώ οι δύο γυναίκες με γαμούσαν.
Έπρεπε να τις ανταμείψω για τις προσπάθειες που κατέβαλλαν. Αφού τελείωσα πολλάκις, τους έκανα νόημα να ξεκουραστούν. Απελευθερώθηκα από τις χειροπέδες και κινήθηκα με όλη τη λαγνεία μου να εκχέεται, προς τους φαλλούς. Φώναξα στα κορίτσια να γδυθούν και να ξαπλώσουν στο κρεβάτι. Μισή ανάσα αργότερα ήμουν από πάνω τους. Τα μουνάκια τους καλοδέχτηκαν τα καυλιά που κρατούσα και εκείνες έσκυψαν εκατέρωθεν και άρχισαν να φιλιούνται με πάθος.
Την κατάλληλη ώρα έβγαινα από το δωμάτιο ντυμένη και ικανοποιημένη.
Υστερόγραφο: Αν πιστεύεις ότι λέω την αλήθεια, σχολίασε σε παρακαλώ. Ίσως να γράψω και τη συνέχεια.
Copyright protected OW ref: 185622
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.