Οι τρεις ΜΑΤάκηδες

Η ιστορία:

Σήμερα είμαι ένας σοβαρός εξηντάρης κύριος με καραφλίτσα και γραβάτα και εκ πρώτης όψεως δεν δείχνω καθόλου γκέι. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Πάντα μου άρεσαν αποκλειστικά οι άνδρες και στη ζωή μου έχω δοκιμάσει πάρα πολλούς (κυρίως στρατευμένους νέους για γρήγορο, ανώνυμο σεξ). Είμαι βλέπετε παλαιομοδίτης.

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ συνέβη πριν από λίγο καιρό. Μία από τις μέρες που είχε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας είχα πάει σε μια συγκέντρωση παλιών φίλων σε ξενοδοχείο της λεωφόρου Συγγρού και αργά τη νύχτα μπήκα στο αυτοκίνητο μου να γυρίσω στο σπίτι, κάπου στα Βόρεια προάστια. Πέρασα από το Σύνταγμα που ακόμα μύριζε δακρυγόνα, μπήκα στην οδό Πανεπιστημίου και έστριψα δεξιά στην Ρήγα Φεραίου (ένα μικρό δρόμο ανάμεσα σε Εθνική Βιβλιοθήκη και Πανεπιστήμιο) για να συνεχίσω Ασκληπιού.

Εκεί όμως είδα ένα θέαμα που με άναψε. Σε ένα κάδο σκουπιδιών αριστερά, δίπλα στο παρκάκι που είναι πίσω από την Εθνική βιβλιοθήκη, ήτανε δύο αστυφύλακες των ΜΑΤ που είχαν ξεκόψει από την κλούβα, που ήταν παρκαρισμένη στην οδό Ακαδημίας και κατουράγανε. Χρησιμοποιώ την παλαιά ονομασία ΜΑΤ αν και σήμερα τους λένε κάπως αλλιώς, νομίζω ΥΜΕΤ (δεν έχει σημασία άλλωστε).

Ο ένας ήτανε ένα πολύ όμορφο ψηλό παιδί που κατουρούσε από την πίσω μεριά του κάδου και έτσι ο οδηγός που ανέβαινε το δρόμο ήταν αδύνατο να δει τον πούτσο του, ενώ ο άλλος, ένας ψημένος εικοσιεξάρης, κατουρούσε από την πλαϊνή μεριά ούτως ώστε αν ένα αυτοκίνητο πλησίαζε στην κατάλληλη θέση ο οδηγός, θα μπορούσε να δει τα προσόντα του. Δεν έχασα την ευκαιρία και επιβραδύνοντας πλησίασα προς τον κάδο. Αυτός εκείνη την ώρα τον τίναζε. Ο πούτσος του, αν και πεσμένος, είχε απάνω του αρκετό κρέας κι εγώ κάρφωσα τα μάτια μου επάνω του.

-    «Θέλετε κάτι κύριε;», με ρώτησε ευγενικά (οι μπάτσοι γενικά ψαρώνουν, όταν δούνε κάποιον καλοντυμένο μιας κάποιας ηλικίας).

-    «Ναι…», του λέω. «Κοιτάζω και θαυμάζω!»

-    «Τι πράγμα;», με ρωτάει.

-    «Μα φυσικά τον πούτσο σου!», του λέω. «Είναι πολύ όμορφος! Πρέπει να έχεις ξετρελάνει πολλές γκόμενες…!»

Αυτός τότε έσκασε ένα χαμόγελο και αμέσως κατάλαβα ότι ο πάγος είχε σπάσει. Χωρίς να χάσω χρόνο, τον ρωτάω στα ίσια:

-    «Κάνεις κέφι να σου πάρω μια πίπα;»

Με κοίταξε καλά - καλά από πάνω ως κάτω και με ρώτησε:

-    «Εσύ θα κάνεις την πίπα; Δεν μοιάζεις για πούστης».

-    «Κι όμως είμαι!», του απάντησα.

-    «Εντάξει…», μου λέει. «Ο καθένας όπως την βρίσκει. Εγώ πάντως είμαι παντρεμένος και δεν παίζω αυτό το παιχνίδι».

Έκανε μια μικρή παύση και αμέσως μετά μου λέει:

-    «Δεν θέλεις να πάρεις τον άλλο; Τον πιτσιρικά, αυτόν εδώ…», δείχνοντας το ομορφόπαιδο που κατουρούσε από την πίσω μεριά του κάδου. «Αυτός δεν έχει γκόμενα και είναι όλο καύλες. Θα σε ικανοποιήσει».

-    «Και βέβαια θέλω!», του απάντησα. «Γιατί όχι;»

Τότε ο εικοσιεξάρης, που από δω και πέρα θα τον αποκαλώ, ο μάγκας, μια και ποτέ δεν έμαθα το όνομα του, γυρίζοντας προς τον εικοσιδυάρη, που από δω και πέρα θα τον αποκαλώ, ο πρωτάρης, μια και ούτε το δικό του όνομα ξέρω, του λέει με ύφος επιτακτικό, ενώ ο νεώτερος κοιτούσε αποσβολωμένος:

-    «Άκουσες τι είπε ο κύριος;»

Και δείχνοντας του ένα παρκαρισμένο βανάκι στο πίσω μέρος της Εθνικής Βιβλιοθήκης κοντά στην ημικυκλική προεξοχή του είπε:

-    «Πήγαινε πίσω από εκεί. Η καβάντζα είναι αστέρι».

Μετά, γυρίζοντας προς τα μένα είπε:

-    «Πηγαίνετε να παρκάρετε το αυτοκίνητο πιο πέρα να μην φαίνεται και μετά ελάτε πίσω από το βανάκι να κάνετε το κέφι σας με το παιδί».

Μιλήσαμε λίγο ακόμη για τεχνικά και διαδικαστικά ζητήματα και μετά εγώ πήγα να παρκάρω στην Σόλωνος, ενώ ο πρωτάρης κατευθύνθηκε προς το βανάκι. Γυρίζοντας πίσω τον βρήκα να στέκεται όρθιος στη γωνία με πολύ αμήχανο ύφος και σχεδόν έτρεμε. Κατάλαβα ότι ήταν πολύ κομπλαρισμένος και για να τον ηρεμήσω του είπα:

-    «Μην κολλάς φίλε. Δεν θα σου τον φάω. Μια πίπα θα σου πάρω…»

Και φέρνοντας το χέρι μου στον καβάλο του, άρχισα να τον χαϊδεύω στο κρίσιμο σημείο έξω από τη στολή. Η στολή ήταν τόσο χοντρή και ο πούτσος του τόσο πεσμένος που σχεδόν δεν τον αισθανόμουν.

-    «Βγάλ’ τον έξω!», του λέω.

Τότε αυτός έκανε κάποιους χειρισμούς και τον έβγαλε έξω, ενώ εγώ γονατίζοντας τον πήρα στο στόμα μου. Ήταν πραγματικά πεσμένος, σχεδόν ζαρωμένος. Αφού για να τον βάλω στο στόμα μου, η μύτη μου κόλλησε στην στολή του, που είχε μια περίεργη μυρωδιά από δακρυγόνα και καπνό από τα κοκτέιλ μολότοφ.

Ξέροντας τι χειρισμό πρέπει να κάνω σε τέτοιες περιπτώσεις, έμεινα για λίγο ακίνητος με τον πούτσο του στο στόμα μου, ενώ γύριζα την γλώσσα μου σιγά - σιγά και απαλά γύρω από το πουτσοκέφαλο του, μέχρι που άρχισε να του μεγαλώνει, αν και ακόμα ήταν αρκετά μαλακός. Συνέχισα τότε με απαλά ρουφήγματα προσπαθώντας να κάνω τον πούτσο του να αποκτήσει κανονική στύση. Αυτό όμως είχε μια σχετική δυσκολία γιατί με κάθε αυτοκίνητο που περνούσε και με κάθε θόρυβο ο πούτσος του ξανάπεφτε και έπρεπε να ξαναρχίσω τις προσπάθειες να του τον σηκώσω.

Στο τέλος, με τα πολλά, ο πούτσος του έγινε αρκετά σκληρός κι εγώ άρχισα να του κάνω τσιμπούκι με ρυθμό για να τον κάνω να χύσει. Λογάριαζα όμως χωρίς τον ξενοδόχο γιατί καθώς του έπαιρνα κανονική πίπα, εμφανίζεται δίπλα μας ο μάγκας μαζί με ένα άλλο παιδί, πολύ όμορφο πραγματικά, και λέει στον πρωτάρη:

-    «Άντε ρε μαλάκα. Ακόμα δεν έχυσες; Τί κάνεις τόση ώρα; Θα ξημερώσουμε…»

Περιττό να πω ότι ο πούτσος του πρωτάρη ξανάπεσε αμέσως αλλά εγώ με την πείρα μου έσωσα την κατάσταση. Σταμάτησα την πίπα και γυρνώντας προς τον μάγκα, του είπα ένα ζωτικό ψέμα:

-    «Το παιδί ήταν πολύ φτιαγμένο και έχυσε πολύ γρήγορα, αλλά δεν ηρέμησε με το ένα και έτσι τον τσιμπουκάρω ακόμα για να πάει για δεύτερο. Γι’ αυτό καθυστερήσαμε λιγάκι…»

-    «Α, καλά…», είπε ο μάγκας. «Τότε συνεχίστε…»

Είναι απερίγραπτο να πω, πόσο ευεργετική επίδραση είχε αυτό το ψέμα στον πρωτάρη. Απαλλαγμένος πια από τον φόβο μήπως οι συνάδελφοι του τον κοροϊδέψουν, ηρέμησε αμέσως, σταμάτησε να ψιλοτρέμει και ο πούτσος του άρχισε να μεγαλώνει και να σκληραίνει. Σε πολύ λίγο η στύση του είχε γίνει κανονική. Ο πούτσος του, μέτριος στο μέγεθος και ομοιόμορφος στο πάχος, είχε πια την φυσιολογική συμπεριφορά που έχει ένας πούτσος εικοσιδυάρη όταν του κάνουν τσιμπούκι.

Εγώ τότε άρχισα να του παίρνω πίπα ρυθμικά κι αυτός να βγάζει πνιχτά βογγητά. Δεν πέρασε πολλή ώρα στο έτσι μέχρι που το παιδί, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, έσπρωξε τον πούτσο του προς τον ουρανίσκο μου και άδειασε μια ικανοποιητική ποσότητα ψωλοχύματα. Όταν έχυσε εγώ τραβήχτηκα, του σκούπισα τον πούτσο του με την γλώσσα και έστριψα το κεφάλι μου προς τους άλλους δύο που περιμένανε δίπλα, τον μάγκα και τον άλλο, τον οποίο από δω και πέρα θα αποκαλώ, ο δυναμικός.

Το θέαμα που είδα με τρέλανε. Ο δυναμικός ήτανε ένας φοβερός παίδαρος, γύρω στα εικοσιτρία με εικοσιτέσσερα, ψηλός, πολύ γεροδεμένος, με κόκκινο δέρμα και κοντοκουρεμένα μαλλιά. Έχοντας καυλώσει όταν με μπάνιζε να κάνω πίπα στον συνάδελφο του, τον είχε βγάλει έξω και τον χάιδευε. Η ψωλάρα του ήταν το άλλο πράγμα. Πολύ μεγάλη, με χοντρό στέλεχος, κάπως πιο μικρό κεφάλι και γεμάτη φλέβες τιναζόταν πάνω - κάτω σαν ελατήριο.

-    «Κάνεις κέφι άλλον ένα;», με ρώτησε.

-    «Και βέβαια!», του απάντησα.

Τότε ήρθε προς το μέρος μου, μου έπιασε δυνατά το κεφάλι, έσπρωξε τον πούτσο του μέχρι τον ουρανίσκο μου και άρχισε να μου γαμάει το στόμα με μεγάλο πάθος. Το πουτσοκέφαλο του έμπαινε τόσο βαθιά που φοβόμουν ότι θα με πνίξει και η μύτη μου με κάθε κούνημα χτύπαγε τη στολή του, που είχε κι αυτή την ίδια μυρωδιά από δακρυγόνα και κοκτέιλ μολότοφ. Είχα πολλά χρόνια να νιώσω κάποιον να το κάνει με τέτοιο πάθος ώστε μούγκριζα από την ηδονή και την καύλα μου.

Αυτό όμως δεν κράτησε για πολλή ώρα γιατί σε λίγο ο δυναμικός μου έσφιξε με δύναμη το κεφάλι, έκανε ένα «Φθθθ... φθ... ααα…» και σπρώχνοντας τον πούτσο του όσο πιο βαθιά μπορούσε άδειασε τον Νιαγάρα μέσα στο λαρύγγι μου. Ούτε κι εγώ ξέρω πόσα χύματα έβγαλε αυτό το παιδί. Πάντως ήταν τόσα πολλά που φοβήθηκα μήπως... βαρυστομαχιάσω.
Όταν τελικά σταμάτησε να χύνει τραβήχτηκε και γυρίζοντας προς την μεριά του μάγκα του είπε:

-    «Έλα… Η σειρά σου τώρα».

Ο μάγκας κάπως σαστισμένος τον κοίταξε και απάντησε:

-    «Αφού ξέρεις ότι είμαι παντρεμένος».

-    «Άντε ρε μαλάκα!», απάντησε ο δυναμικός. «Τώρα θα μας το παίξεις και οικογενειάρχης; Αφού εσύ με έφερες εδώ…», είπε και τον έσπρωξε προς το μέρος μου.

Ο μάγκας κοντοστάθηκε, ο πρωτάρης του έγνεψε παροτρύνοντας να μου τον δώσει πίπα κι αυτός ενώ εγώ του έπιασα τον καβάλο και ένιωσα τον πούτσο του ότι ήταν σηκωμένος.

-    «Εντάξει ρε μαλάκες…», τους είπε. «Αλλά μην τυχόν και βγει τίποτα προς τα έξω, γιατί θα σας γαμήσω!»

-    «Σιγά ρε μαλάκα…», του είπε ο δυναμικός. «Για UFO μας πέρασες; Φιλαράκια είμαστε. Το αποψινό θα μείνει μεταξύ μας, σε κάθε περίπτωση και για όλους μας».

Τότε ο μάγκας ξεκουμπώθηκε και πέταξε έξω τον σηκωμένο πούτσο του. Ήταν ένας πολύ όμορφος πούτσος, κάπως μεγαλύτερος από το κανονικό, με μάλλον χοντρό πουτσοκέφαλο που ήταν μισοξεσκούφωτο. Τον έφερε προς το μέρος μου και τον έτριβε στη μύτη μου και στα χείλια μου. Εγώ τότε άνοιξα το στόμα μου και τον άρχισα στο τσιμπούκι ενώ αυτός ακούμπησε απαλά το χέρι του στο κεφάλι μου και μου έδινε ρυθμό. Αυτό κράτησε αρκετή ώρα ώσπου τον τράβηξε έξω και μου είπε:

-    «Θέλεις να τραβήξω μαλακία και να χύσω στη μάπα σου;»

Βλέπετε ο πληθυντικός και η ευγένεια που μου μίλαγε στην αρχή είχαν εξαφανιστεί από τη στιγμή που του τον πήρα στο στόμα μου.

-    «Όπως κάνεις κέφι…», του απάντησα και αποδέσμευσα τον πούτσο του.

Αυτός τότε άρχισε να τον παίζει πιο σιγά στην αρχή και πολύ γρήγορα και παθιασμένα μετά, μέχρι που κάποια στιγμή άρχισε να φωνάζει:

-    «Αα... Αα.. Μου ‘ρχεται. Θα σε χύσω πούστη! Άνοιξε καλά το στόμα σου να τα πάρεις…»

Ταυτόχρονα, με ένα δυνατό τίναγμα, πέταξε μια μεγάλη ποσότητα χύματα στη μούρη μου. Αμέσως εγώ άνοιξα το στόμα μου και έβγαλα τη γλώσσα μου έξω για να δεχτεί την επόμενη μπαταριά, που πράγματι ήρθε άφθονη και πολύ γλυκιά, σαν εφηβικό ψωλόχυμα. Αμέσως μετά ξαναπήρα τον πούτσο του στο στόμα μου και τον κράτησα μέσα όσο συνέχιζε να χύνει.

-    «Έτσι μπράβο!», μου είπε ο μάγκας. «Ρούφα τα όλα. Να καταπιείς και την τελευταία σταγόνα!»

Και πραγματικά αυτό έκανα. Κράτησα τον πούτσο του στο στόμα μου όσο εξακολουθούσε να χύνει και όταν σταμάτησε, του έδωσα ένα χαρτομάντιλο να τον σκουπίσει. Αυτός τον σκούπισε, τον έβαλε μέσα και είπε στους άλλους δύο:

-    «Άντε ρε μαλάκες. Πάμε να φύγουμε γρήγορα γιατί αργήσαμε και μπορεί να μας αναζητήσουν. Αν ρωτήσει κανείς τίποτα θα πούμε ότι πήγαμε για χέσιμο».

Γυρίζοντας μετά προς τα μένα μου είπε:

-    «Εσύ να κάτσεις ακόμα εδώ για κανένα πεντάλεπτο για να μη σε πάρει κανένα μάτι ότι ήσουν μαζί μας και γίνει τζερτζελές».

Μετά και οι τρεις μου είπαν ένα βιαστικό γεια σου, μάλιστα ο πιο ευγενικός από τους τρεις ήταν ο πρωτάρης, που έτσι μάλλον με ευχαριστούσε που τον έσωσα από την καζούρα των συναδέλφων του και έφυγαν.

Εγώ περίμενα ακόμα λίγο και την έκανα προς το αυτοκίνητο ικανοποιημένος και ευχαριστημένος από την απροσδόκητη φάση. Ένιωθα μάλιστα μια πολύ ευχάριστη γεύση στον ουρανίσκο μου από τα χύματα που εκσφενδόνισαν μέσα οι τρεις ΜΑΤάκηδες που με ηδόνιζε αφάνταστα και τέλος, όταν έφτασα στο σπίτι, συγκέντρωσα τις αναμνήσεις μου και τράβηξα μαλακία για να ηρεμήσω.

(Copyright protected OW ref: 12189)