Το καλοκαίρι του 2014 φαινόταν να κυλάει όπως τα υπόλοιπα. Η εξεταστική είχε τελειώσει κι εγώ απολάμβανα τις διακοπές μου στο εξοχικό μου στην Ανατολική Αττική. Εδώ να πω δυο λόγια για μένα. Είμαι αδύνατος, γύρω στο 1,78, μελαχρινός, με λίγες τρίχες γενικά και λευκό δέρμα. Πάντα μου άρεσαν οι άντρες, και κυρίως οι μεγαλύτεροι. Δεν είχα όμως την ευκαιρία να κάνω κάτι με κάποιον μεγαλύτερο από μένα. Οι λίγες εμπειρίες που είχα ήταν με αγόρια κοντά στην ηλικία μου και περιορίζονταν κυρίως σε φάσεις και προκαταρκτικά. Εμπειρίες που δεν με ικανοποίησαν στο 100%. Αυτό όμως, έμελλε ν’ αλλάξει.
Βρίσκομαι λοιπόν, μέσα Ιουλίου, στο σπίτι που διαθέτω για τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Είναι μεσημέρι και η ζέστη, μαζί με την υγρασία, δημιουργούν μια ανυπόφορη ατμόσφαιρα. Αποφασίζω να πάω να δροσιστώ στην παραλία που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μου. Φτάνω, απλώνω την πετσέτα μου στην άμμο και ξαπλώνω για να κάνω την καθιερωμένη ηλιοθεραπεία μου. Μετά από 5 λεπτά, μην αντέχοντας άλλο τη ζέστη, παίρνω την απόφαση να βουτήξω. Βγαίνοντας από τη θάλασσα και κινούμενος προς τα πράγματά μου, παρατηρώ πως την εμφάνιση της έχει κάνει μια νέα φυσιογνωμία που δεν είχα ξαναπετύχει μέχρι τότε στην παραλία. Ένα κύριος, μαύρος στο χρώμα, γύρω στα 40-45, ψηλός κοντά στο 1,95 και αρκετά γεροδεμένος, με φουσκωτό στήθος και αμυδρά σχηματισμένους κοιλιακούς. Όπως ήταν φυσικό το βλέμμα μου καθηλώθηκε για 2-3 δευτερόλεπτα. Συνήλθα γρήγορα όμως, καθότι δεν ήθελα να δει ότι τον κοιτάω. Επέστρεψα στην πετσέτα μου και αρκέστηκα στο να του ρίχνω κλεφτές ματιές. Μετά από κάνα μισάωρο, τον βλέπω να σηκώνεται και να περπατάει προς το μέρος μου.
- Συγγνώμη, έχεις αναπτήρα;… με ρώτησε στα αγγλικά.
- Όχι δυστυχώς.
- Δεν πειράζει, με καθησύχασε και συνέχισε. Με λένε Χακίμ, είπε προτείνοντας το γυμνασμένο χέρι του δίνοντας μου μια γερή χειραψία.
- Νίκος, χάρηκα!
Συνεχίσαμε τη συζήτηση και γνωριστήκαμε λίγο. Ο Χακίμ είναι Αμερικάνος επιχειρηματίας ο οποίος επισκέπτεται συχνά την Αθήνα για δουλειές και αναψυχή. Έτσι αποφάσισε να αγοράσει ένα σπίτι σε αυτήν την πλευρά της Αττικής. Συζητούσαμε για κάνα μισάωρο, όταν μου δήλωσε ότι έπρεπε να φύγει.
- Χάρηκα για τη γνωριμία και τη συζήτηση… μου είπε πολύ ευγενικά.
- Ευχαρίστησή μου! Είμαστε και γείτονες πλέον… αποκρίθηκα.
- Μιας και το ανέφερες, τι θα έλεγες να μου δώσεις το κινητό σου σε περίπτωση που χρειαστώ κάτι;… ρώτησε ο Χακίμ.
Άλλο που δεν ήθελα!
- Βεβαίως. Σημείωσε…
Ανταλλάξαμε αριθμούς, χαιρετηθήκαμε και γύρισα κι εγώ σπίτι. Στο δρόμο σκεφτόμουν διάφορα. Σκηνικά και εικόνες πρόστυχες πλημμύρισαν το μυαλό μου. Πράγματα που μέχρι τότε δεν είχα καταφέρει να κάνω και φαντασιώσεις που έμειναν ανικανοποίητες. Έτσι λοιπόν ξαναμμένος και σκεπτικός αποκοιμήθηκα στο κρεβάτι μου. Ξυπνώντας με περίμενε μια έκπληξη. Κοίταξα το κινητό μου και είδα ένα μήνυμα από τον Χακίμ.
"Καλησπέρα Νίκο, τι θα έλεγες το βράδυ να πάμε για καμιά μπύρα; Είσαι ο πρώτος γείτονας που γνωρίζω, μη μου χαλάσεις χατίρι".
"Ναι, δεν έχω θέμα, πάμε". Απάντησα.
Τα επόμενα μηνύματα ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, ώρα, μέρος κτλ. Ήταν ευκαιρία ζωής. Ο Χακίμ πληρούσε όλες τις απαιτήσεις μου. Υπήρχε όμως ένα μικρό θέμα. Δεν ήξερα αν του αρέσουν τα αγόρια. Προσπαθούσα να βρω ένα τρόπο να μάθω, αλλά δεν μου κατέβαινε καμιά ιδέα. Οι ώρες πέρασαν. Ετοιμάστηκα και πήγα στο σημείο που δώσαμε ραντεβού. Ήρθε και με πήρε με το αμάξι του ένα Volkswagen Touareg, δείγμα της καλής οικονομικής του κατάστασης. Φτάσαμε στο μπαρ, ήπιαμε 2-3 ποτά ο καθένας, μιλήσαμε για διάφορα θέματα και γενικά περάσαμε πολύ ωραία. Ο Χακίμ ήταν πολύ απλός, ευχάριστος και γοητευτικός τύπος. Η ώρα πέρασε όμως, το μαγαζί άρχισε ν’ αδειάζει και η μουσική χαμήλωνε.
- Τι λες να πάμε καμιά βόλτα με τ’ αμάξι; Θα μας πάρει ο ύπνος εδώ… πρότεινε ο Χακίμ.
- Ο,τι γουστάρει ο γείτονας…
απάντησα και αρχίσαμε να γελάμε. Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε τη βόλτα. Περάσαμε από διάφορα μέρη και καταλήξαμε σε ένα έρημο σημείο με θέα τη θάλασσα. Ο Χακίμ σταμάτησε τ’ αμάξι. Χαζεύαμε τη θάλασσα και την παραλία που φωτιζόταν ελάχιστα από τα φώτα του δρόμου. Η ατμόσφαιρα ήταν ειδυλλιακή. Το αλκοόλ έρεε ακόμα στο αίμα μας, διατηρώντας μας χαλαρούς, η θάλασσα ήρεμη και απόλυτη ησυχία τριγύρω. Συνεχίσαμε να συζητάμε. Εγώ, που και που, έριχνα κλεφτές ματιές στο παντελόνι του Χακίμ όπου και διαγραφόταν ένα πολλά υποσχόμενο φούσκωμα. Και ενώ συζητούσαμε...
- Έχω καταλάβει που κοιτάς… είπε ξαφνικά ο Χακίμ.
- Όχι… ξέρεις εγώ… ψέλλισα προσπαθώντας να το αρνηθώ.
- Δε χρειάζεται να ντρέπεσαι… με καθησύχασε χαϊδεύοντας το μπούτι μου.
Ηλεκτρίστηκα. Τον κοιτούσα χωρίς να μιλάω, νιώθοντας λίγο αμήχανα. Εκείνος όμως δεν έδειξε να πτοείται και άρχισε να ανεβάζει το χέρι του και να με πλησιάζει με το σώμα του.
- Έχεις πολύ ωραία χείλη… ψιθύρισε…
και πριν προλάβω να απαντήσω, ξεκίνησε να με φιλάει. Σάστισα… για λίγα δευτερόλεπτα ένιωσα χαμένος. Με συνέφερε όμως η επιβλητική γλώσσα του Χακίμ που αγκαλιαζόταν μαζί με τη δική μου. Συνεχίσαμε να φιλιόμαστε για κάνα 5λεπτο. Είχα αρχίσει κι εγώ να τον χαϊδεύω στο στήθος και στα πόδια.
- Πάμε έξω… είπε με σοβαρό ύφος.
Τον ακολούθησα σαν υπνωτισμένος. Κάτσαμε στην αμμουδιά και συνεχίσαμε να φιλιόμαστε. Ο Χακίμ ξεκόλλησε από το στόμα μου και ξεκίνησε να με φιλάει στο λαιμό δαγκώνοντας με. Ανατρίχιασα. Βγάλαμε ο ένας τη μπλούζα του άλλου και συνεχίσαμε στον ίδιο ρυθμό. Τα χέρια του Χακίμ άρχισαν να χαϊδεύουν τον κώλο μου. Τα δικά μου από την άλλη χούφτωναν με απαλές κινήσεις το καυλί του πάνω από το παντελόνι. Το ένιωσα να φουσκώνει. Άρχισα να ερεθίζομαι. Τα αγγίγματα μου προδίδουν την επιθυμία μου να νιώσω το κρέας του στα χέρια μου και όπου αλλού χρειαστεί.
- Κάτσε να σε βοηθήσω…
είπε ο Χακίμ ξεκουμπώνοντας το παντελόνι του. Χωρίς να χάσω δευτερόλεπτο, πέρασα το χέρι μου μέσα από το μποξεράκι του. Η πούτσα του Χακίμ ήταν μισοκαυλωμένη. Παρ’ όλα αυτά, την αισθάνθηκα αρκετά βαριά να γεμίζει το μικρό χεράκι μου. Επιτέλους, πλησίαζα στο να ολοκληρώσω τη φαντασίωση μου. Βρισκόμουν βράδυ, σε μια ερημική παραλία και φασωνόμουν με ένα μαύρο, ώριμο και γεροδεμένο άντρα. Μαλάκιζα με αργές κινήσεις την ψωλή του και ταυτόχρονα χάιδευα τα στητά του αρχίδια. Στάθηκα για λίγο και χάζεψα την υπέροχη πούτσα του να σκληραίνει μέσα στην παλάμη μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα τον Χακίμ.
- Τι περιμένεις; Δείξε μου τι μπορείς να κάνεις… μου είπε.
Άλλο που δεν ήθελα. Μπήκα ανάμεσα στα πόδια του και κατέβασα το μπόξερ μαζί με το παντελόνι. Το "εργαλείο" του στεκόταν όρθιο, απελευθερωμένο από τη στενότητα του τζιν. Ήταν περίπου 17 εκατοστά και μέτριο σε πάχος, σκληρό και με αρκετές φλέβες. Το έπιασα με το δεξί μου χέρι και άρχισα να του τον παίζω με αργές κινήσεις. Ξεκίνησα να φιλάω το Χακίμ στο λαιμό και να κατεβαίνω προς τα κάτω, χωρίς να αφήσω στιγμή τη "βέργα" του. Συνέχισα δίνοντας πεταχτά φιλιά στους κοιλιακούς του και στα μπούτια του. Κατέβασα το κεφάλι μου, άνοιξα το στόμα και έβαλα το πουτσοκέφαλο του μέσα μου. Έκλεισα τα μάτια μου για να απολαύσω τη στιγμή και έβαλα όσο περισσότερο από το κρέας του μπορούσα, μέσα στο στόμα μου. Ξεκίνησα να ρουφάω ανεβοκατεβάζοντας παράλληλα το κεφάλι μου. Τρόμπαρα με αυτόν τον τρόπο πότε αργά και πότε πιο γρήγορα.
- Συνέχισε μέχρι να χύσω… με διέταξε.
Είχαν περάσει σχεδόν δέκα λεπτά πίπας. Το σαγόνι μου είχε αρχίσει να πιάνεται. Ο Χακίμ με έπιασε από το κεφάλι για να αυξήσω το ρυθμό μου. Προσπάθησα να συγχρονίσω τις αναπνοές μου για να μην πνιγώ. Δεν ήθελα να σταματήσω να τον τσιμπουκώνω. Τον πιάνω με το χέρι μου από τη ρίζα, τον κρατάω σφιχτά και ρουφάω το κεφάλι του με δύναμη. Από τις βαριές του ανάσες τον νιώθω να είναι έτοιμος. Το κεφάλι μου ανεβοκατεβαίνει όλο και πιο γρήγορα.
- Χύνω…
πρόλαβε να μουρμουρίσει. Ρίπες από το σπέρμα του Χακίμ άρχισαν να πετάγονται μέσα στο στοματάκι μου. Κρατώντας το τρεμάμενο καυλί του, συνέχισα να τον μαλακίζω με το κεφάλι μου μέχρι που άρχισε να ξεκαυλώνει. Στη συνέχεια γύρισα και έφτυσα διακριτικά τα χύσια που είχαν ξεμείνει στο στόμα μου.
- Είσαι πολύ καλός… αλλά είναι αμαρτία να πετάς τον κόπο σου…
είπε καθώς ανέβαζε το παντελόνι του, κάνοντας με να χαμογελάσω πονηρά. Επιστρέψαμε στο αμάξι. Μείναμε σχετικά σιωπηλοί κατά τη διάρκεια της επιστροφής. Με άφησε κοντά στο σπίτι μου και με καληνύχτισε.
Όταν μπήκα σπίτι, ξάπλωσα στον καναπέ να χαλαρώσω. Συνειδητοποίησα πως μόλις είχα πάρει πίπα από έναν μεγαλύτερο και γοητευτικό άντρα και τον είχα κάνει να τελειώσει μέσα στο στόμα μου. Ήταν μια από τις φαντασιώσεις μου και είχε πλέον πραγματοποιηθεί.
Θα ακολουθούσε όμως και συνέχεια!
Copyright protected OW ref: 99147
Βρίσκομαι λοιπόν, μέσα Ιουλίου, στο σπίτι που διαθέτω για τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Είναι μεσημέρι και η ζέστη, μαζί με την υγρασία, δημιουργούν μια ανυπόφορη ατμόσφαιρα. Αποφασίζω να πάω να δροσιστώ στην παραλία που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μου. Φτάνω, απλώνω την πετσέτα μου στην άμμο και ξαπλώνω για να κάνω την καθιερωμένη ηλιοθεραπεία μου. Μετά από 5 λεπτά, μην αντέχοντας άλλο τη ζέστη, παίρνω την απόφαση να βουτήξω. Βγαίνοντας από τη θάλασσα και κινούμενος προς τα πράγματά μου, παρατηρώ πως την εμφάνιση της έχει κάνει μια νέα φυσιογνωμία που δεν είχα ξαναπετύχει μέχρι τότε στην παραλία. Ένα κύριος, μαύρος στο χρώμα, γύρω στα 40-45, ψηλός κοντά στο 1,95 και αρκετά γεροδεμένος, με φουσκωτό στήθος και αμυδρά σχηματισμένους κοιλιακούς. Όπως ήταν φυσικό το βλέμμα μου καθηλώθηκε για 2-3 δευτερόλεπτα. Συνήλθα γρήγορα όμως, καθότι δεν ήθελα να δει ότι τον κοιτάω. Επέστρεψα στην πετσέτα μου και αρκέστηκα στο να του ρίχνω κλεφτές ματιές. Μετά από κάνα μισάωρο, τον βλέπω να σηκώνεται και να περπατάει προς το μέρος μου.
- Συγγνώμη, έχεις αναπτήρα;… με ρώτησε στα αγγλικά.
- Όχι δυστυχώς.
- Δεν πειράζει, με καθησύχασε και συνέχισε. Με λένε Χακίμ, είπε προτείνοντας το γυμνασμένο χέρι του δίνοντας μου μια γερή χειραψία.
- Νίκος, χάρηκα!
Συνεχίσαμε τη συζήτηση και γνωριστήκαμε λίγο. Ο Χακίμ είναι Αμερικάνος επιχειρηματίας ο οποίος επισκέπτεται συχνά την Αθήνα για δουλειές και αναψυχή. Έτσι αποφάσισε να αγοράσει ένα σπίτι σε αυτήν την πλευρά της Αττικής. Συζητούσαμε για κάνα μισάωρο, όταν μου δήλωσε ότι έπρεπε να φύγει.
- Χάρηκα για τη γνωριμία και τη συζήτηση… μου είπε πολύ ευγενικά.
- Ευχαρίστησή μου! Είμαστε και γείτονες πλέον… αποκρίθηκα.
- Μιας και το ανέφερες, τι θα έλεγες να μου δώσεις το κινητό σου σε περίπτωση που χρειαστώ κάτι;… ρώτησε ο Χακίμ.
Άλλο που δεν ήθελα!
- Βεβαίως. Σημείωσε…
Ανταλλάξαμε αριθμούς, χαιρετηθήκαμε και γύρισα κι εγώ σπίτι. Στο δρόμο σκεφτόμουν διάφορα. Σκηνικά και εικόνες πρόστυχες πλημμύρισαν το μυαλό μου. Πράγματα που μέχρι τότε δεν είχα καταφέρει να κάνω και φαντασιώσεις που έμειναν ανικανοποίητες. Έτσι λοιπόν ξαναμμένος και σκεπτικός αποκοιμήθηκα στο κρεβάτι μου. Ξυπνώντας με περίμενε μια έκπληξη. Κοίταξα το κινητό μου και είδα ένα μήνυμα από τον Χακίμ.
"Καλησπέρα Νίκο, τι θα έλεγες το βράδυ να πάμε για καμιά μπύρα; Είσαι ο πρώτος γείτονας που γνωρίζω, μη μου χαλάσεις χατίρι".
"Ναι, δεν έχω θέμα, πάμε". Απάντησα.
Τα επόμενα μηνύματα ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, ώρα, μέρος κτλ. Ήταν ευκαιρία ζωής. Ο Χακίμ πληρούσε όλες τις απαιτήσεις μου. Υπήρχε όμως ένα μικρό θέμα. Δεν ήξερα αν του αρέσουν τα αγόρια. Προσπαθούσα να βρω ένα τρόπο να μάθω, αλλά δεν μου κατέβαινε καμιά ιδέα. Οι ώρες πέρασαν. Ετοιμάστηκα και πήγα στο σημείο που δώσαμε ραντεβού. Ήρθε και με πήρε με το αμάξι του ένα Volkswagen Touareg, δείγμα της καλής οικονομικής του κατάστασης. Φτάσαμε στο μπαρ, ήπιαμε 2-3 ποτά ο καθένας, μιλήσαμε για διάφορα θέματα και γενικά περάσαμε πολύ ωραία. Ο Χακίμ ήταν πολύ απλός, ευχάριστος και γοητευτικός τύπος. Η ώρα πέρασε όμως, το μαγαζί άρχισε ν’ αδειάζει και η μουσική χαμήλωνε.
- Τι λες να πάμε καμιά βόλτα με τ’ αμάξι; Θα μας πάρει ο ύπνος εδώ… πρότεινε ο Χακίμ.
- Ο,τι γουστάρει ο γείτονας…
απάντησα και αρχίσαμε να γελάμε. Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε τη βόλτα. Περάσαμε από διάφορα μέρη και καταλήξαμε σε ένα έρημο σημείο με θέα τη θάλασσα. Ο Χακίμ σταμάτησε τ’ αμάξι. Χαζεύαμε τη θάλασσα και την παραλία που φωτιζόταν ελάχιστα από τα φώτα του δρόμου. Η ατμόσφαιρα ήταν ειδυλλιακή. Το αλκοόλ έρεε ακόμα στο αίμα μας, διατηρώντας μας χαλαρούς, η θάλασσα ήρεμη και απόλυτη ησυχία τριγύρω. Συνεχίσαμε να συζητάμε. Εγώ, που και που, έριχνα κλεφτές ματιές στο παντελόνι του Χακίμ όπου και διαγραφόταν ένα πολλά υποσχόμενο φούσκωμα. Και ενώ συζητούσαμε...
- Έχω καταλάβει που κοιτάς… είπε ξαφνικά ο Χακίμ.
- Όχι… ξέρεις εγώ… ψέλλισα προσπαθώντας να το αρνηθώ.
- Δε χρειάζεται να ντρέπεσαι… με καθησύχασε χαϊδεύοντας το μπούτι μου.
Ηλεκτρίστηκα. Τον κοιτούσα χωρίς να μιλάω, νιώθοντας λίγο αμήχανα. Εκείνος όμως δεν έδειξε να πτοείται και άρχισε να ανεβάζει το χέρι του και να με πλησιάζει με το σώμα του.
- Έχεις πολύ ωραία χείλη… ψιθύρισε…
και πριν προλάβω να απαντήσω, ξεκίνησε να με φιλάει. Σάστισα… για λίγα δευτερόλεπτα ένιωσα χαμένος. Με συνέφερε όμως η επιβλητική γλώσσα του Χακίμ που αγκαλιαζόταν μαζί με τη δική μου. Συνεχίσαμε να φιλιόμαστε για κάνα 5λεπτο. Είχα αρχίσει κι εγώ να τον χαϊδεύω στο στήθος και στα πόδια.
- Πάμε έξω… είπε με σοβαρό ύφος.
Τον ακολούθησα σαν υπνωτισμένος. Κάτσαμε στην αμμουδιά και συνεχίσαμε να φιλιόμαστε. Ο Χακίμ ξεκόλλησε από το στόμα μου και ξεκίνησε να με φιλάει στο λαιμό δαγκώνοντας με. Ανατρίχιασα. Βγάλαμε ο ένας τη μπλούζα του άλλου και συνεχίσαμε στον ίδιο ρυθμό. Τα χέρια του Χακίμ άρχισαν να χαϊδεύουν τον κώλο μου. Τα δικά μου από την άλλη χούφτωναν με απαλές κινήσεις το καυλί του πάνω από το παντελόνι. Το ένιωσα να φουσκώνει. Άρχισα να ερεθίζομαι. Τα αγγίγματα μου προδίδουν την επιθυμία μου να νιώσω το κρέας του στα χέρια μου και όπου αλλού χρειαστεί.
- Κάτσε να σε βοηθήσω…
είπε ο Χακίμ ξεκουμπώνοντας το παντελόνι του. Χωρίς να χάσω δευτερόλεπτο, πέρασα το χέρι μου μέσα από το μποξεράκι του. Η πούτσα του Χακίμ ήταν μισοκαυλωμένη. Παρ’ όλα αυτά, την αισθάνθηκα αρκετά βαριά να γεμίζει το μικρό χεράκι μου. Επιτέλους, πλησίαζα στο να ολοκληρώσω τη φαντασίωση μου. Βρισκόμουν βράδυ, σε μια ερημική παραλία και φασωνόμουν με ένα μαύρο, ώριμο και γεροδεμένο άντρα. Μαλάκιζα με αργές κινήσεις την ψωλή του και ταυτόχρονα χάιδευα τα στητά του αρχίδια. Στάθηκα για λίγο και χάζεψα την υπέροχη πούτσα του να σκληραίνει μέσα στην παλάμη μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα τον Χακίμ.
- Τι περιμένεις; Δείξε μου τι μπορείς να κάνεις… μου είπε.
Άλλο που δεν ήθελα. Μπήκα ανάμεσα στα πόδια του και κατέβασα το μπόξερ μαζί με το παντελόνι. Το "εργαλείο" του στεκόταν όρθιο, απελευθερωμένο από τη στενότητα του τζιν. Ήταν περίπου 17 εκατοστά και μέτριο σε πάχος, σκληρό και με αρκετές φλέβες. Το έπιασα με το δεξί μου χέρι και άρχισα να του τον παίζω με αργές κινήσεις. Ξεκίνησα να φιλάω το Χακίμ στο λαιμό και να κατεβαίνω προς τα κάτω, χωρίς να αφήσω στιγμή τη "βέργα" του. Συνέχισα δίνοντας πεταχτά φιλιά στους κοιλιακούς του και στα μπούτια του. Κατέβασα το κεφάλι μου, άνοιξα το στόμα και έβαλα το πουτσοκέφαλο του μέσα μου. Έκλεισα τα μάτια μου για να απολαύσω τη στιγμή και έβαλα όσο περισσότερο από το κρέας του μπορούσα, μέσα στο στόμα μου. Ξεκίνησα να ρουφάω ανεβοκατεβάζοντας παράλληλα το κεφάλι μου. Τρόμπαρα με αυτόν τον τρόπο πότε αργά και πότε πιο γρήγορα.
- Συνέχισε μέχρι να χύσω… με διέταξε.
Είχαν περάσει σχεδόν δέκα λεπτά πίπας. Το σαγόνι μου είχε αρχίσει να πιάνεται. Ο Χακίμ με έπιασε από το κεφάλι για να αυξήσω το ρυθμό μου. Προσπάθησα να συγχρονίσω τις αναπνοές μου για να μην πνιγώ. Δεν ήθελα να σταματήσω να τον τσιμπουκώνω. Τον πιάνω με το χέρι μου από τη ρίζα, τον κρατάω σφιχτά και ρουφάω το κεφάλι του με δύναμη. Από τις βαριές του ανάσες τον νιώθω να είναι έτοιμος. Το κεφάλι μου ανεβοκατεβαίνει όλο και πιο γρήγορα.
- Χύνω…
πρόλαβε να μουρμουρίσει. Ρίπες από το σπέρμα του Χακίμ άρχισαν να πετάγονται μέσα στο στοματάκι μου. Κρατώντας το τρεμάμενο καυλί του, συνέχισα να τον μαλακίζω με το κεφάλι μου μέχρι που άρχισε να ξεκαυλώνει. Στη συνέχεια γύρισα και έφτυσα διακριτικά τα χύσια που είχαν ξεμείνει στο στόμα μου.
- Είσαι πολύ καλός… αλλά είναι αμαρτία να πετάς τον κόπο σου…
είπε καθώς ανέβαζε το παντελόνι του, κάνοντας με να χαμογελάσω πονηρά. Επιστρέψαμε στο αμάξι. Μείναμε σχετικά σιωπηλοί κατά τη διάρκεια της επιστροφής. Με άφησε κοντά στο σπίτι μου και με καληνύχτισε.
Όταν μπήκα σπίτι, ξάπλωσα στον καναπέ να χαλαρώσω. Συνειδητοποίησα πως μόλις είχα πάρει πίπα από έναν μεγαλύτερο και γοητευτικό άντρα και τον είχα κάνει να τελειώσει μέσα στο στόμα μου. Ήταν μια από τις φαντασιώσεις μου και είχε πλέον πραγματοποιηθεί.
Θα ακολουθούσε όμως και συνέχεια!
Copyright protected OW ref: 99147
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.