Παρατηρήσεις αποστολέα: Γεια σας. Διαβάζω καιρό τις ιστορίες σας. Άλλες είναι προφανώς φανταστικές και ξενέρωτες, άλλες γεμάτες βίτσια και ανωμαλίες, άλλες φαντασιώσεις ανεκπλήρωτες ή μούφα ιστορίες και άλλες αληθινές και καυλωτικές, που προκαλούν ζήλεια στις αβάτευτες. Αυτό που θα σας περιγράψω παρακάτω, ξεκίνησε ως εφηβική φαντασία, και κατέληξε να γίνει αληθινή εμπειρία, εις τετραπλούν, παρακαλώ, με αναπάντεχες συνέπειες και μόνιμες αλλαγές.
Είμαι σίγουρος πως μόλις τελειώσετε την ανάγνωση, θα αντιγράψετε με την 1η ευκαιρία την τεχνική και τις ατάκες μου για να ζήσετε κάτι ανάλογο. Εμένα ξεκίνησε με έναν ταξιτζή, με το φίλο του και μετά επίσκεψη σε ένα μπαρ για να συνέλθω από το σοκ. Και εκεί… 1 «ποτό» κερασμένο από τον barman, και άλλο ένα κέρασμα στα γρήγορα στο WC από έναν ακόμη… πελάτη. ΚαΥλή αρχή… και εύχομαι σε όλους/ες… να έχουν όμοια τύχη. Να κλείσω τον πρόλογο λέγοντας πως η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς, άσχετα αν η ψυχή σου έχει πάει στην Κούλουρη ως να πάρει μπρος η μηχανή.
Είμαι ο Πέτρος. 34άρης 2μετρος, που ως τα 33μου είχα αποφασίσει πως μου ταιριάζει μόνο ο ενεργητικός ρόλος. Από τα 18 μου, που ξεκίνησα την αναζήτηση στα σλιπάκια των αγοριών, με θυμάμαι πάντα να γαμάω. Φιλάκια και χαδάκια και καμιά πιπούλα που και που υπήρχαν, αλλιώς τι γκέι θα ήμουν; (Σόρρυ φιλενάδες μποτόμισσες, αλλά δεν υπάρχει αυτό που λέτε καθαρόαιμο αρσενικό να σας πηδάει. Από τη στιγμή που πηδάει, φιλάει, χαϊδεύει άντρες, παύει η ταμπέλα του καθαρόαιμου str8 αρσενικού. Βολευτείτε με μια ενεργητική κουκλίτσα και να 'στε και ικανοποιημένες που τον φάγατε και σήμερον, αν τον φάγατε. Αλλιώς σας βλέπω αγκαλιά με το δονητή σας. Εδώ δεν υπάρχουν αληθινοί άντρες για το γυναικείο πληθυσμό, μάθανε οι παθητικές γκέισες να ζητάμε τόπαρους, απόλυτα ενεργητικούς και ονειρικούς γαμιάδες, αλλά τέλος πάντων… στο θέμα μας.
Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν, δε μου είχε περάσει από το μυαλό το παθητικό. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο βέβαια και οι εμπειρίες μου. Είτε λόγω συμπεριφοράς/στυλ, είτε λόγω διαστάσεων (2μέτρα ύψος, γομάρι με μπάκα και τριχωτός φουλ, και 4,5cm πάχος…), ποτέ δεν προέκυψε, ακόμη και αν κάποια στιγμή ήθελα να δοκιμάσω παθητικό. (και πάλι, αμέτρητες οι περιπτώσεις «φανατικών» τοπ που συνάντησα για να δαμάσω την πίσω πόρτα, αλλά όλως τυχαίως και πάλι… άλλαξαν οι ρόλοι!) Χε χε Όλα αυτά μέχρι που μετά από μια βαρετή μέρα στο γραφείο αποφάσισα να πάρω ένα ταξί στο δρόμο για το σπίτι. Έβρεχε, μήνας Νοέμβρης, το γραφείο στα Β.Π, κρύο ψωλόκρυο, κι εγώ καμία όρεξη να κατέβω Πειραιά με το τρένο, χώρια την περασμένη ώρα και την κούραση. Οπότε λέω δε γαμιέται, θα πάρω ταξί. Ξαφνικά, διαπιστώνω πως δεν έχω πάνω μου πολλά μετρητά. Νο problem taxibeat. Παραγγέλνω ταξάκι, περιμένω… το ταξί φτάνει, κατεβαίνω από το γραφείο και τσουπ, παθαίνω συγκοπή.
Ο ταξιτζής, είχε βγει από περιοδικό μόδας και ήταν ακριβώς ο τύπος του άντρα που μαζί του θα άλλαζα και ρόλο και προτιμήσεις. Αλλά πως την πέφτεις σε έναν τέτοιο άντρα; Κάθομαι πίσω για να είμαι άνετα, με ρωτάει προορισμό, λέω, ξεκινά η διαδρομή και ως συνήθως και η κουβέντα μετά από λίγο.
- Πως και τέτοια ώρα ταξί; Στο γραφείο φίλε; Δουλειά δουλειά;
- Άστα… έδιωξαν τον προϊστάμενο, και έπεσαν πολλά σε μένα. Κανονικά θα γύριζα με τρένο, αλλά ένεκα ο καιρός, και η κούραση, είπα δεν παίζει… θα πάω με ταξί. Και να 'μαι.
Ας σας τον συστήσω. Άντρακλας, 42άρης, καυλόφατσα, γυμνασμένος όχι όμως artificial μούσκουλα και ντόπες μπρατσάκια, ίσα-ίσα να πεις… γυμνάζεται το παιδί. Επιδερμίδα σκουρόχρωμη, τριχωτός με την τρίχα να βγαίνει από το λαιμό στο στέρνο, με ένα ατόφιο άρωμα του κορμιού που σε καυλώνει από την πρώτη μυτιά. Δάχτυλα στρογγυλά, μακριά να διαγράφονται οι φλέβες πάνω τους, και να παρακαλάς να πέσεις σε τέτοια χέρια για την 1η σου φορά και μετά για κάθε φορά, να σε οδηγήσουν στα μονοπάτια της ηδονής, οδήγηση με το ένα χέρι στο τιμόνι και μια μεθυστική κολώνια στο λαιμό. Με λίγα λόγια κόλαση. Αλλά… πως μιλάς σε έναν τέτιο κούκλο; Και τι να πεις χωρίς να σε παρεξηγήσει; Κι αν πέσεις σε μαλάκα, πως θα τη γλιτώσεις; Είναι και βράδυ! Αλλά η γαμημένη η μυρωδιά σε συνδυασμό με όλο το πακέτο και το φούσκωμα ανάμεσα στα πόδια… ε, δεν το αφήνεις και απαρατήρητο.
Το ταξί τρέχει. Μούγκα! Αλλά και οι σκέψεις τρέχουν. Πώς να του την πέσω; Τι να πω για να πάω τη συζήτηση στο θέμα; Κι αν είναι str8 και με βρίσει; Και ok αν με βρίσει με έβρισε. Αν έχει κανένα λοστό ή μαχαίρι και από αύριο είμαι στα αζήτητα; Πρέπει να βρω έναν τρόπο να του την πέσω και αν είναι str8 να μη συμβεί τίποτα κακό. Αν πάλι πέσω σε μαλάκα, όλα ok, αλλά σε περίπτωση που πέσω σε κάποιο σωστό αρσενικό που θέλει να με στρώσει ή σε "δικιά" μας φίλη/κρυφή... να πιάσει αμέσως το θέμα, και τι λέω η πουτάνα, καθώς ήδη με έχει τρελάνει το παρουσιαστικό του και ήδη έχω κάνει όλες τις βρώμικες σκέψεις με εμένα για 1η φορά στα 4 και αυτόν καβάλα; Ξεκινάω αόριστα μιλώντας για το application. Τον ρωτάω αν έχει κίνηση. Μου λέει τις εμπειρίες του, πως λειτουργεί κλπ και αν και προγραμματιστής το παίζω άσχετος και χαζός για να με περάσει για λίγο ούφο.
Από τη συζήτηση προσπαθώ να μάθω αν το ταξί είναι δικό του ή από γραφείο; Δηλαδή είναι ιδιοκτήτης ή το νοικιάζει; Κι όταν μου λέει πως το νοικιάζει περνάω τη συζήτηση σε άλλο επίπεδο. Τέρμα το application, ώρα για πιο ψαγμένη συζήτηση. Σε 10 λεπτά όμως φτάνουμε στον προορισμό και ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει τώρα. Οπότε περνάμε ταχέως στο παρασύνθημα και λέω:
- Συγνώμη κιόλας ρε φίλε, με όλο το θάρρος και χωρίς παρεξήγηση...
- Πες, πες…
- Είναι πολιτική της εταιρίας ταξί που δουλεύεις, όλοι μα όλοι οι οδηγοί της να είναι αντικειμενικά τόσο ωραίοι;
παύση…
- ρωτάω (και καλά περιέργεια)… γιατί κάθε φορά που μπαόινω σε ταξί έτσι (δηλαδή με ραντεβού) και οι οδηγοί είναι ενοικιαστές σε εταιρία (καλή ώρα τα δικά σου), είναι όλοι ένας κι ένας. Ούτε από φωτογράφιση να έχετε βγει!
(σε ελεύθερη μετάφραση: Είσαι καύλαρος, σκίσε με! Αλλά επειδή διστάζω να στην πέσω χύμα, ένεκα και τα προσχήματα, στο πετάω έτσι και ότι πιάσει το έξυπνο πουλί. Αλλά και να μην το πιάσεις, δε πειράζει, άλλωστε στον άντρα το μυαλό δεν είναι και το σπουδαιότερο όργανο)
- και αναρωτιέμαι μήπως όλο αυτό είναι και λίγο εσκεμένο;
παύση και πάλι, αλλά αυτή τη φορά κάρφωμα στο βλέμμα. Και αναμένοντας τη μηχανή να πάρει μπρος και να κόψω αντιδράσεις συνεχίζω:
- και καλά επειδή το πελατολόγιο στα ταξί είναι συνήθως γυναίκες που βγαίνουν για ψώνια και γυρνάνε πίσω με σακούλες, για να προτιμήσουν το ταξί από άλλα μέσα;
Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα αμήχανης ησυχίας ως το πουλί να καταλάβει τι ρώτησα. Τότε έσκασε το 1ο χαμόγελο. Πονηρό και καυλωτικό. Μου απάντησε πως δε ξέρει και πως ίσως να ήταν και έτσι. Και φτάσαμε στον προορισμό. Την ώρα που πάω να πληρώσω (τελικά έφταναν για τη διαδρομή)… και μου δίνει τα ρέστα στο χέρι με ρωτά με καρφωμένο βλέμμα:
- Πάμε σπίτι σου να σου τον σφυρίξω, ή θες να πάμε στο δικό μου;
και μένω κόκκαλο! Μου δίνει τα χρήματα πίσω, και πατάει γκάζι. Προσθέτει...
- Κράτα τα, θα με ξεπληρώσεις αλλιώς πουτανίτσα που με ψάρωνες με τις ερωτήσεις σου! Τώρα θα φας πούτσα και για να μπαίνουμε στο νόημα, καυλώνεις με όλα αυτά ε;
Εγώ αμίλητος, ντρεπόμουν και είχα τρομάξει με τις συνθήκες. Με είχε παρασύρει η καύλα. Ούτε που κατάλαβα πότε φτάσαμε. Βγήκαμε μηχανικά και μπήκαμε σε μια μονοκατοικία. Γδύθηκε μπροστά μου σε ελάχιστο χρόνο και με τράβηξε να γονατίσω. Τον έβαλα στο στόμα μου και άρχισα να τον γλείφω. Μύριζε αντρίλα. Τον κατάπια και μούγκριζε από την καύλα. Με οδήγησε στο κρεβάτι. Έτρεμα από φόβο και καύλα. Θα με πονούσε; Θα ήταν απλά σεξ ή κάτι πιο επικίνδυνο; Με έγδυσε τελείως και με έβαλε μπροστά του να τον γλείφω. Τα προστυχόλογα βροχή και η τσόντα στον υπολογιστή στη διαπασών. Μια γκόμενα τον έτρωγε από 2… έτσι για να μαθαίνω. Σχεδόν μπουκωμένος ως το λαρύγγι ένιωσα τα δάχτυλα του να ψαχουλεύουν πίσω. Βρήκαν την στενή τρύπα και αναστέναξε.
- Μ… παρθένο κωλαράκι. Ώρα για άνοιγμα. Θα σε στρώσω στον πούτσο ψώλα. Από αύριο θα υπηρετείς τους άντρες. Θα σε κάνω σωστό πουτανάκι. Σου αρέσει ε; γλείψε, γλείψε! Στο τέλος έχει κρεμούλα.
Εγώ εκστασιασμένος ρουφούσα και το ήθελα όλο μέσα. Οι πουτσότριχες μύριζαν, το καυλί στητό και σκληρό έπιανε λαρύγγι αλλά η αγωνία μου στο γαμήσι. Θα με πονέσει; Ήδη ένα δάχτυλο παραβίαζε τα όρια και άφηνε πόνο με γλύκα ανακατεμένο. Άρχισα να βογκάω. Σημάδι πως μου άρεσε. Με έβαλε σε στάση 69, εγώ να τον ρουφάω από πάνω και αυτός να με δαχτυλώνει, να μου γλείφει την τρύπα και να βογκάω. Και τα προστυχόλογα βροχή. Στην αρχή ξεκίνησε με ένα βαθύ γλειφοκώλι. Ίσα-ίσα να ζεσταθεί η τρύπα. Σφιγγόμουν σα να ήθελα απεγνωσμένα να τον σταματήσω, σαν να μου έλεγε το κορμί… stop, γιατί μετά δε θα υπάρχει όριο! Αλλά ήταν μάστορας ο τύπος. Τρυφερός, έκανε μασαζάκι τοπικά στην τρύπα. Ακόμη δεν είχε χώσει τίποτα. Γλωσσογαμήσι, σάλιωμα και μασάζ με την άκρη των δακτύλων κι εγώ βογκητά (τότε έσκασε και ένα sms στο κινητό. Το διάβασε και είπε… "θα φάω καλά σήμερα…" και συνέχισε. Εγώ δεν έδωσα σημασία στα λόγια μέσα στην ηδονή).
Πλέον είχε αρχίσει να με παραβιάζει. 1/3 δαχτυλάκι μέσα. Καμία κίνηση. Έτσι να συνηθίζω. και μετά μέσα έξω απαλά να καυλώνω, με την πούτσα υγρή στο στόμα και το άλλο χέρι να χαϊδεύει κωλομέρια και ρώγες. Με τα πόδια του έκανε κεφαλοκλείδωμα για να μη σταματάω να γλείφω. Παραδομένος. Μπήκε κι άλλο λίγο δάχτυλο. Και εγώ σε έκσταση να θυμάμαι τις στιγμές που ως τοπ ξεφτίλιζα με παρόμοιο τρόπο παθητικά ξεκωλάκια. Έτσι τα ξεπαρθένευα και εγώ. Και στο τέλος τα τάιζα σπέρμα και δεν έμενε σταγόνα. Και τώρα; Τώρα είχε έρθει η στιγμή να γίνω εγώ το πουτανάκι! Να ξεφτιλιστώ στον πούτσο με χυσάκια στο στόμα. Να τα πιω και να γλείφομαι σαν ξέκωλο. (Ντάξει… το ξέρω έχετε καυλώσει ως εδώ… αλλά επικεντρωθείτε στο στόρυ. Καλή και η μαλακία αλλά μην τελειώσετε από τώρα, χει ακόμη πολύ!)
Με τα πολλά …το έχωσε το 1ο δάχτυλο τελείως. Πάλι παύση. Πάλι να το συνηθίσω και τα προστυχόλογα ασταμάτητα. Πότε-πότε μου έσπρωχνε και το κεφάλι να τον φάω πιο βαθιά. Είχα γεμίσει σάλια. Πνιγόμουν, αλλά μου άρεσε. Έτρωγα πούτσα και ήταν ωραία η άτιμη. Τότε κατάλαβα. Όσο ήμουν top, γελούσα με όσους τον έτρωγαν και λύσσαγαν και αναρωτιόμουν. Πως γίνεται κοτζάμ άντρακλες να λυσσάνε για πούτσα; Τώρα ήξερα και μετάνιωσα για όσες φορές πέρασαν χωρίς να τον έχω φάει. Πόσα χύσια δεν πετάχτηκαν για μένα; Πόσες πούτσες δεν σηκώθηκαν για μένα; Πόσες μαλακίες δεν τραβήχτηκαν για μένα, αλλά και πόσα θα γίνονταν πλέον για μένα; Ήρθε και η στιγμή για το 2ο δάχτυλο. Πάλι το ίδιο. Στην αρχή λίγο. Μετά στοπ να το συνηθίσω. Μετά πιο άγριο δαχτύλωμα και προστυχόλογα, και πίπα και πάλι το ίδιο. Μισή ώρα μετά, το παρθένο τρυπάκι είχε ήδη γνωρίσει τη χαρά από 2 σκληρά δάχτυλα και σφάδαζε στην προοπτική του καυλωμένου παλουκιού. Σχεδόν παρακαλούσα αλλά αυτός εκεί, να με κάνει να λιώνω.
Ώρα για αλλαγή στάσης. Με έβαλε στα 4 να τον τουρλώσω. Κάτω από την κοιλιά μου μαξιλάρια και το κεφάλι κάτω. Ετοιμάστηκε να πάρει θέση και τότε ακούστηκε μια ακόμη αντρική φωνή.
- Βλέπω μαλάκα μια χαρά τον έστρωσες! Αυτός είναι;
- Ναι μου την έπεσε στο ταξί και τον έφερα εδώ να τον σκίσω! Κόπιασε.
Εγώ είχα τρομοκρατηθεί. Ήμουν στο έλεος 2 γαμιάδων με άγριες διαθέσεις. Ο τύπος ήταν μπατσόνι ομάδας ΔΙΑΣ. Το γκλοπ ακόμη κρεμόταν στη στολή. Αλλά στημένος στα 4 έλιωσα στην προοπτική αυτή.
- Πώς σε λένε κοπελιά;
με ρώτησε.
- Πέτρο...
με τρεμάμενη φωνή.
- Γλύφεις καλά μωρό μου; πρόσθεσε.
- Είναι αστέρι... απάντησε ο ταξιτζής.
- Έλα, πάρε πίπα στο φιλαράκι μου, και ετοιμάσου να τον πάρεις...
μου είπε. Ο άλλος ξεκούμπωσε το παντελόνι και άφησε να πεταχτεί έξω μια μισοκαυλωμένη πούτσα. Μύριζε κι αυτή αλλά πιο πολύ πουτσίλα παρά κάτουρο. Τράβηξα το πετσάκι και άρχισα να γλείφω. Ο μπάτσος μου κρατούσε το κεφάλι, μου γαμούσε το στόμα ρυθμικά και καύλωνε. Πίσω ένιωσα 2 δάχτυλα να μου πασαλείβουν την τρύπα με λιπαντικό. Πολύ. Στην αρχή ήταν κρύο, αλλά σε λίγο, πήρε φωτιά. Ένιωσα κάτι σκληρό να μπαίνει. Μου κόπηκε η ανάσα. Ζαλίστηκα. Αλλά ενώ περίμενα να με γαμάει άγρια εκείνος ακούνητος. Μπήκε, έκατσε μέσα λίγο να συνηθίσω και μου ψιθύρισε.
- Το δάχτυλο έχει κόκκαλο κι όμως πήρες 2 πριν. Το καυλί μου δεν έχει κόκκαλο, για αυτό και θα το πάρεις όλο. Μη σφίγγεσαι, χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Σε λίγο θα σε αποζημιώσω για τον πόνο και την αναμονή…
και πριν προλάβω να πω ok, τραβήχτηκε πίσω και με μιας μου τον κάρφωσε. Έπιασε πάτο. Τα είδα όλα. Μου πέταξε τα μάτια έξω και πάνω που πήγα να τραβηχτώ ή να μιλήσω, ξανά έξω, ξανά κάρφωμα και πάλι τα ίδια. Πονούσα αφόρητα! Μούγκριζα από τον πόνο αλλά με την πούτσα στο στόμα δεν ακουγόταν και πολλά. Έκανα να φύγω. Με έπιασε από τη μέση και γερά με έβαλε στα 4. Ο άλλος με κράταγε σταθερό από μπροστά και ο ταξιτζής επιτάχυνε. Σχεδόν λιποθύμησα από την ένταση, αλλά όταν άνοιξα τα μάτια μου ξανά, βογκούσα σαν κότα. Το ήθελα πολύ. Επιτάχυνε και ήδη έχυνα χωρίς να μαλακιστώ. Τα μπινελίκια έπεφταν βροχή και τον έτρωγα πίπα-κώλο. Είχα μουδιάσει και παραδοθεί στην ηδονή. Τώρα που το γράφω, ίσως η λιποθυμία ήταν το σύνορο μετάβασης. Από μια ζωή στο σκοτάδι, στην καύλα. Από μια ζωή να γαμάω, στο να στήνομαι και να τον τρώω. Ένα πράγμα είχα στο μυαλό μου. Πώς να συνεχίσει αυτή η αίσθηση με 2 πούτσες μέσα μου.
Ο μπάτσος ήθελε κι αυτός κώλο. Βγήκαν, και άλλαξαν και θέσεις. Αυτή τη φορά δεν υπήρχαν προκαταρκτικά δαχτυλάκια. Έπεσε κάρφωμα γερό. Τα έδινε όλα το σώμα ασφαλείας σα να μου έδειχνε πως γαμάει η αστυνομία. Γρύλλιζα από καύλα και δεν ήθελα να σταματήσουν. 2 λεπτά αργότερα τους έγλειφα παρέα στον καναπέ, εγώ ανάσκελα, αυτοί γύρω μου να μου τον δίνουν στο στόμα και οι χερούκλες τους να με δαχτυλώνουν άγρια μαζί. Το γαμήσι για 1η φορά είχε πάρει τέλος. Είχα ματώσει κιόλας, αλλά δε μου είπαν τίποτα να μην αγχωθώ. Το ανακάλυψα μετά στο ντους. Τώρα, είχε έρθει η στιγμή να με ξεφτιλίσουν κι άλλο. 2 ψωλαράδες καυλωμένοι τις έπαιζαν μπροστά στο πρόσωπό μου. Τα αρχίδια πηγαινοέρχονταν και τα βογκητά. Ένα "άνοιξε το στόμα μωρή πουτάνα" άκουσα και υπάκουσα και δευτερόλεπτα μετά γέμισε. Με χύσια. Πολλά, πηχτά, μερικά γλυκά και μερικά αλμυρά. Όσα μπήκαν στο στόμα, τα κατάπια λαίμαργα σχεδόν αμάσητα. Όσα κατέληξαν στο πρόσωπο, ταΐστηκαν στο στόμα με τις πούτσες για κουτάλι.
Τους καθάρισα τα καυλιά και αφού τα κατάπια όλα, με έβαλαν να γονατίσω στο ντους. Με κατούρησαν! Έπαθα σοκ. 2 άντρες μου είχαν σκίσει τον κώλο, με έβαλαν και ήπια τα χύσια τους και τώρα με κατουρούσαν. Ένιωσα αηδία στη σκέψη, αλλά το ζεστό κάτουρο με καύλωνε, ειδικά όταν αφού έκανε τον κύκλο του κορμιού μου κατέληγαν οι σταγόνες στη σειρά να συγκεντρώνονται στην κωλοχαράδρα μου. Εκεί πήρα πρέφα πως κάτι δε πάει καλά. Το κάτουρο στο πάτωμα της μπανιέρας είχε γίνει ροζ. Αηδιασμένος μόλις τις τίναξαν, άρχισα να ρίχνω νερό πάνω μου για να συνέλθω και να καθαριστώ. Τότε είδα αίμα. Έβαλα δάχτυλο πίσω προσεκτικά και το είδα ματωμένο. Έτρεμα. Σχεδόν φοβήθηκα. Πως θα γυρνούσα σπίτι έτσι; Κι αν ήταν πιο σοβαρό και έπρεπε να πάω νοσοκομείο; Και τι να πω; Το κρύο νερό από το ντους με χαλάρωσε λίγο. Βγήκα, και πάνω που πήγαινα να πάρω τα ρούχα να ντυθώ, τους βρήκα στον καναπέ με τις πούτσες κάγκελο ακόμη. Με πρόσταξαν να γονατίσω. Φοβόμουν να πω όχι. Ο ταξιτζής το κατάλαβε. Μου έβαλε δάχτυλο πίσω και είδε τον κώλο καθαρό και μου ψιθύρισε να μην ανησυχώ. Μου τον πασάλειψε με μια αλοιφή για να χαλαρώσω και ζήτησε να τους πάρω μόνο πίπα. Φοβόμουν να αντιδράσω. Υπάκουσα και γονάτισα στα τέσσερα. Τους πήρα και τους 2 εναλλάξ. Στο τέλος με ξάπλωσαν ανάσκελα και ένας-ένας έχυσαν στο στόμα μου. Τα κατάπια λιγωμένος. Με ρώτησαν να μου άρεσε και αν θα ξαναπάω να τον φάω. Μούγκρισα με ένα καυλί στο στόμα. Τι να έλεγα; Εκείνοι πήγαν να κατουρήσουν και εγώ σχεδόν τρομαγμένος με γρήγορες κινήσεις μάζεψα τα ρούχα μου κακήν κακώς και εξαφανίστηκα.
Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Βγήκα στα στενά γύρω από το σπίτι προσπαθώντας να προσανατολιστώ. Ήξερα πως ήμουν κάπου κοντά στη Νίκαια, αλλά που ακριβώς; Με τα πολλά περπάτησα μια ευθεία και βγήκα σε κεντρικό δρόμο, κοιτώντας πίσω μου μην με ακολουθεί κανείς. Έτρεμα από φόβο και άγχος. Κοντοστάθηκα. Πιάτσα ταξί. Δείλιασα να μπω. Τα είχα κάνει επάνω μου, αλλά ήμουν ένα φρεσκογαμημένο παθητικό αγόρι που ανακάλυψε την γλύκα της πούτσας και την αγωνία. Λίγο παράτολμο ίσως, έως πολύ, αλλά αν εξαιρέσει κανείς τον φόβο, σήμερα χαίρομαι που έγινε έτσι. Γιατί έτσι έμαθα να ζω για τον πούτσο. Και αν η νύχτα εκείνη δεν είχε τελειώσει στο 1ο σκέλος της έτσι, ούτε η ζωή μου θα ήταν πλέον στα τέσσερα. Ίσως από φόβο και μόνο να είχα δώσει τέλος σε αυτές τις εμπειρίες και να είχα στραφεί στα πατροπαράδοτα και μόνο. Μπήκα στο ταξί σχεδόν παγωμένος. Όχι από το κρύο. Από διάθεση. Ήταν σαν να είχα βγει από νοσοκομείο και μου είχαν ανακοινώσει πως κάποιος δικός μου πέθανε. Τέτοιο σοκ και φόβο. Είπα στον ταξιτζή τη διεύθυνση και όταν ξεκίνησε ηρέμησα λίγο. Φτάνοντας στο σπίτι μου, Πειραιά, και κατεβαίνοντας από το ταξί, κοντοστάθηκα στην είσοδο προσπαθώντας να πάρω μια ανάσα. Έφερα στο μυαλό μου όλες τις εικόνες και τρόμαξα. Δάκρυσα από φόβο και την αίσθηση πως ήμουν πλέον ασφαλής. Μεγάλο το ρίσκο, ίσως και επικίνδυνο, αλλά είχε γίνει.
Όμως το χειρότερο δεν είχε περάσει ακόμη. Ήθελα σαν τρελός να πάω σπίτι, αλλά καθώς μένω με την χήρα μητέρα μου δεν ήθελα να με δει έτσι. Ή να καταλάβει τίποτε. Πήρα ένα φίλο τηλέφωνο αν είχε χρόνο για ποτό. Έναν φίλο τοπ που ήξερα καλά και τον είχα ανάγκη για παρέα αλλά δε το σήκωσε. Αποφάσισα να πάω σε ένα μπαρ εκεί κοντά να πιω κάτι να χαλαρώσω και μετά να πάω σπίτι. Φτάνοντας εκεί μπήκα και παρήγγειλα ένα ουίσκι. Το κατάπια μονορούφι. Με έκαψε, αλλά συνήλθα κάπως. Λίγο η κούραση της μέρας, λίγο η αγωνία και ο φόβος, λίγο το ποτό, έκλεισα τα μάτια και παρά το θόρυβο και τη μουσική, αφαιρέθηκα λίγο. Ήπια και 2ο ποτό, και 3ο…. και τότε άρχισα να συνέρχομαι κανονικά. Ντρεπόμουν βαθιά. Έλεγα στον εαυτό μου πως έγινα έτσι; Προσπαθούσα να καταλάβω τι έγινε. Και τότε συνειδητοποιήσα πόσο επικίνδυνη τροπή πήρε μια απλή ατάκα. Αλλά η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Ότι φραγμούς και διλήμματα είχα πριν, πλέον είχαν χαθεί. Τώρα έβλεπα τον εαυτό μου πιο χαλαρό, απελευθερωμένο από ταμπού και ταμπέλες. Από όταν κατάλαβα πως είμαι γκέι έπρεπε να κρύβω το πάθος μου και να παίζω θέατρο. Ίσως και ο ρόλος του ενεργητικού να ήταν μια ασφάλεια. Αλλά σήμερα όλα άλλαξαν, και παρά τον κίνδυνο και την αγωνία, ένιωθα απελευθερωμένος και επιτέλους, γαμημένος. Έφαγα πούτσα. Το έλεγα ξανά και ξανά να το εμπεδώσω. Σα βαμπιρ που ήπιε για πρώτη φορά αίμα δολοφονώντας έναν τυχαίο περαστικό και από τύψεις που το έκανα αυτό, τώρα σε ηρεμία άρχισα να νιώθω πλήρης. Να παρατηρώ τους άντρες στο χώρο σαν νέα υποψήφια θύματα για την ακόρεστη δίψα μου και το βλέμμα μου έπεσε σαφέστατα στο σερβιτόρο και στο μπάρμαν. Τεκνάκια και τα δυο, έτσι όπως θα ήθελα, αλλά το μπαρ ήταν για κανονικό κόσμο, όχι γκέι.
Ο κώλος μου πείναγε ξανά, και το στόμα μου από το αλκοόλ είχε μουδιάσει. Παρά το άγχος, το φόβο και το ότι πέρασα, η εμπειρία αυτή με έκανε πιο δυνατό. Όχι μόνο είχα περάσει στην άλλη πλευρά και ήμουν πλέον ξέκωλο με τη βούλα, αλλά είχα καυλώσει πολύ με ότι έζησα, και γρήγορα αυτή η πείνα θέρισε το κορμί μου. Παρατηρούσα ώρα το μπάρμαν να σερβίρει και έκανα κακές σκέψεις πώς να τον ξεμοναχιάσω. Δε ξέρω γιατί, αλλά από τότε που πήρα πούτσα στον κώλο, έφυγαν και οι αναστολές και τα διλήμματα. Πριν θα ντρεπόμουν να πάω να πω σε κάποιον "θέλω πούτσα", από φόβο μην με πλακώσει στο ξύλο ή με ξεφωνήσει. Πλέον… και τι έγινε αν με ξεφωνήσει; Ίσα-ίσα… θα τον προκαλέσω κι άλλο να κάνει πράξη τις απειλές του. Αλλά δε πιάνει με όλους τους άντρες αυτό. Άσε που είναι και ριψοκίνδυνο και παρά τη καύλα στο τέλος, δε θες να πας και γυρεύοντας. Άλλο αν κάτσει ως φάση και τελικά αποδειχτεί καλή. Πώς λοιπόν να την πέσω στον μπάρμαν, με στυλ, χωρίς να με παρεξηγήσει; Τελικά, ο παθητικός γκέι είναι πιο πουτάνα και από γυναίκα. Γιατί τολμά σαν αντράκι και λυσσά σαν πουτανάκι. 2σε 1. Η απόλυτη πρόκληση για κάθε αρσενικό. Επίθεση Νο2, με… ατάκα: Άρχισα να ξεφυσάω. Αναψοκοκκινισμένος, διψασμένος και γενικά πτώμα, πιάνω το κεφάλι μου στο μέτωπο. Σαν να δείχνω πως έχω πυρετό. Σχεδόν με πονηρό βλέμμα από την εξυπνάδα αυτής της τακτικής που και αυτή θα την ακολουθήσετε πιστά στις εξορμήσεις σας, αγαπητές φίλες (καλές επιτυχίες γλυκές μου)… και θαυμάζοντάς με για την πουτανιά μου, πάω στο τεκνό στο μπαρ και λέω:
- Ουφ, ζέστη. Μπορώ να έχω ένα ποτήρι νερό;
Μου το δίνει. Το πιάνω με το δάχτυλο το μικρό σε τέντωμα, σαν να του λέω… "εδώ η καλή αδερφή". Το ρουφάω όλο και μετά γλείφω και τα χειλάκια για να μη χαθεί σταγόνα και τελειώνω με ένα "αχ... δίψασα". Λέω και ευχαριστώ. Χαμογελάει. Το κουτορνίθι! Ωραίο όμως κουτορνίθι. Θέλω να με γαμήσει αλύπητα Αχ… πως; Και η πουτάνα συνεχίζει ακάθεκτη. Ξαναπιάνω το μέτωπο, κάνω πως έχω πυρετό και ζαλίζομαι. Εκείνος με βλέπει. Έρχεται, με ρωτάει αν είμαι καλά και του απαντώ πως νιώθω κάπως σαν να είμαι κρυωμένος. Νιώθω εξάντληση και ατακάρω επιτόπου, με το βλέμμα μου καρφωμένο στον πούτσο του, και στο τέλος της ερώτησης μου, βγάζω τη γλώσσα έξω γλείφοντας τα χειλάκια μου και πάλι, σηματοδοτώντας και στον πλέον ηλίθιο τι πραγματικά ζήτησα:
- Μήπως έχεις να μου βάλεις... (παύση) ένα... (ξανά παύση, βλέμμα στο καυλί) θερμόμετρο;
Ο Δημήτρης, ο μπάρμαν, έσκασε στα γέλια. Του άρεσε η προσέγγιση. Μου έφερε ένα ποτό με ομπρελίτσα. και όσο ρουφούσα το ποτό με το καλαμάκι και το βλέμμα κάρφωμα πάνω του, ευχαριστώντας τον. Ήρθε και πιάσαμε κουβέντα. Μου συστήθηκε, και τον ευχαρίστησα. Αφού είπα πως είχα μια δύσ-κωλη μέρα, είπα να πάω για ποτό με φίλο, αλλά τελικά έμεινα μπουκάλα. Μου είπε πως ως μπάρμαν δέχεται πολύ συχνά καμάκι, αλλά ποτέ τόσο έξυπνο και πιασάρικο. και για να τον αποστομώσω, που τόλμησε να το παίξει άντρακλας, στη βασίλισσα της πουτανιάς… συμπληρώνω:
- Και εγώ δέχομαι πολύ συχνά ποτά από μπάρμαν, συνήθως σε χαμηλό ποτήρι ή σφηνάκι, αλλά ποτέ κάτι σε μακρύ και με καλαμάκι για να το... ρουφάω
και γελάω πονηρά. Με άφησε για να σερβίρει 2 ποτάκια σε κάτι γκόμενες και μετά ήρθε από πίσω μου χωρίς να τον πάρω χαμπάρι. Μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Πήγαμε στην αποθήκη. Ήθελε να με κεράσει και 2ο ποτό και αυτή τη φορά κάτι αγνό και βιολογικό. Πουτσόγαλα απευθείας από το μπιμπερό του. Εγώ ως σωστό μωράκι το ρούφηξα όλο. Σε επόμενο ραντεβού σπίτι του μου έκανε και κωλονοσκόπηση. Όταν επιστρέψαμε στη μπάρα και μου έβαλε να πιω κάτι ακόμη, παρατήρησα ένα ακόμη πιο πονηρό βλέμμα στην απέναντι πλευρά. Ήταν ο κολλητός του, που εκείνη τη μέρα ήταν πελάτης εκεί. Μάλλον έπεσε μιλητό το σκηνικό και λεπτά αργότερα, κεράστηκα 2ο ποτό στην τουαλέτα. Δεν είναι σωστό να λες όχι σε κέρασμα. Ειδικά από σωστούς άντρες! Αρκεί να έχεις τσαχπινιά, χιούμορ, ατάκες να τσακίζουν κόκκαλα, τόλμη και όρεξη για νέες εμπειρίες.
Στις πούτσες αδερφές μου, στις πούτσες!
(Copyright protected OW ref: 84172)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.