Το e-mail μου είναι το:
(Πριν λίγο καιρό είχα προειδοποιήσει στο ξεκίνημα μιας ιστορίας μου ότι δεν περιλάμβανε καθόλου sex, οπότε σε αυτήν εδώ, την τελευταία μου, οφείλω να προειδοποιήσω για το αντίθετο. Οι καθαρά ρομαντικοί και τα νέα παιδιά με καθόλου η ελάχιστες εμπειρίες, ας παρακάμψουν τα επικίνδυνα σημεία η την ιστορία ολόκληρη. Βλέπετε κάποια πράγματα που τα δεχόμαστε η μας φτιάχνουν στα τριάντα και στα σαράντα μας, ίσως έως σίγουρα στα παρθενικά μας είκοσι να μας φαινόντουσαν αηδιαστικά. Παρόλα αυτά αν συνεχίσετε και την διαβάσετε, όλα τα σχόλια σας είναι καλοδεχούμενα, πόσο μάλλον που θα είναι και τα αποχαιρετιστήρια :))
Ο Θωμάς ήταν από τα Χανιά και την εποχή που ξεκινήσαμε να μιλάμε από το chat, του μένανε ακόμα έξι μήνες για να απολυθεί απτό στρατό. Μιλάγαμε συχνά και πρώτη φορά από τότε που χώρισα από τον Νίκο αισθάνθηκα να χτυπάει η καρδιά μου για κάποιον. Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ξεκινήσαμε να μιλάμε και ο Θωμάς πήρε άδεια και ήρθε να με βρει στην Αθήνα. Ήταν 28 χρονών, ψηλός, αρρενωπός, γεροδεμένος, γλυκός και πολύ σεξουαλικός, με ένα υπέροχο 19άρη χοντρό πούτσο. Περάσαμε πολύ όμορφα και τους επόμενους μήνες βρεθήκαμε δυο τρεις φορές ακόμα, κάθε φορά που έπαιρνε πολυήμερη έξοδο.
Την τελευταία φορά πριν απολυθεί, το καλοκαίρι του 2004, κατέβηκα στα Χανιά και φύγαμε κατευθείαν με το αυτοκίνητο του για ένα πολύ ήσυχο ξενοδοχείο πάνω στο κύμα σε ένα όρμο της Σούδας. Με το που φτάσαμε στο ξενοδοχείο ορμίσαμε ο ένας πάνω στον άλλο! Αρχίσαμε να κάνουμε έρωτα σαν τρελοί και παρόλο που ο Θωμάς ήταν ενεργητικός μου ζήτησε να τον πηδήξω και γω. Καταλάβαινα ότι με αγαπούσε. Ταιριάζαμε τόσο πολύ σεξουαλικά που εκείνο το πρωινό κατάφερα το ακατόρθωτο μαζί του. Μέσα σε τρεις με τέσσερις ώρες, στα σαράντα δύο μου χρόνια, είχαμε κάνει εφτά φορές έρωτα και εγώ είχα χύσει πέντε φορές, ενώ ο Θωμάς εφτά! Και αν δεν κατεβαίναμε να κάνουμε ένα μπάνιο στην θάλασσα θα μπορούσαμε κάλλιστα να κάνουμε έρωτα και να χύσουμε άλλες μια δυο φορές. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από πάνω του! Ήθελα συνέχεια τον πούτσο του στο στόμα μου η στον κώλο μου! Δεν μούχει ξανατύχει στην ζωή μου τέτοιο πράμα! Εκείνο το πρώτο βράδυ κοιμήθηκα με την ψωλή του στο στόμα μου. Και έκανα τον καλύτερο ύπνο της ζωής μου! :)
Δυστυχώς όμως δεν έμελλε να στεριώσει η σχέση μας. Με το που απολύθηκε συγκατοικήσαμε στο σπίτι μου στην Αθήνα, διότι μόνο έτσι θεωρώ ότι μπορεί να δοκιμαστεί μια σχέση. Και δυστυχώς η συγκατοίκηση μας έβγαλε ένα φοβερό εκνευρισμό και φαγωμάρα από τις πρώτες μέρες ήδη. Ο Θωμάς ήταν ένα πολύ καλομαθημένο παιδί, από πλούσια οικογένεια των Χανίων, που τα περίμενε όλα έτοιμα χωρίς να κουραστεί ιδιαίτερα για τίποτα. Και έτσι δεν είχε και πολλές φιλοδοξίες από την ζωή του. Ήταν βολεμένος. Και δυστυχώς η ευτυχώς, εγώ για να αντέξω δίπλα σε κάποιον πρέπει απαραίτητα να τον αγαπάω. Και για να τον αγαπάω και να συνεχίσω να τον θέλω σεξουαλικά πρέπει να τον θαυμάζω. Και τον Θωμά δεν μπόρεσα να τον θαυμάσω. Ένα μήνα άντεξα τη συγκατοίκηση μας και κλείστηκα πάλι μόνος στο σπίτι μου και τους μοναχικούς έρωτες μου.
Μερικούς μήνες μετά μίλησα για πρώτη φορά μέσα από το chat με τον Αχιλλέα, 27 χρονών, φιλόλογο, με ιδιαίτερη αγάπη στα master-slave games. Έτσι ήταν σχεδόν όλοι οι φιλόλογοι που είχα συναντήσει. Ενδιαφέροντες άνθρωποι, συναισθηματικοί, ερωτικοί και πολύ βιτσιόζοι! Και έτσι ήταν και ο Αχιλλέας.
Μεγαλωμένος από μια ηρωίδα μάνα που τον ανέθρεψε ολομόναχη και που θυσίασε τα δικά της θέλω για το μέλλον του γυιού της. Και αυτό ευνούχισε τον Αχιλλέα, μιας που δεν βρήκε το θάρρος μέχρι σήμερα να ομολογήσει στην θεά του, ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε ποτέ να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της γιαυτόν. Και έτσι η ζωή του μετακύλησε σε ένα συνεχές ψέμα, που το φόρεσε σαν ένα δεύτερο δέρμα. Όχι ότι αυτό τον εμπόδισε από το να είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος. Απλά τον στοίχειωσε και τον έκανε νευρικό και μοναχικό. Ένας άνθρωπος που έτρεχε μονίμως να ξεφύγει από τον εαυτό του και τα θέλω της μαμάς.
Τον κοίταζα σαν υπνωτισμένος. Ένοιωθα ότι με ήθελε σαν τρελός. Ο πούτσος του τεράστιος, είχε πρηστεί και είχε πεταχτεί έξω από το πετσάκι του. Με κοίταγε στα μάτια. Σάλια τρέχανε από το στόμα του, καθώς ο Αχιλλέας με είχε στημένο στα τέσσερα, στο πάτωμα και με πήδαγε με κοφτές άγριες κινήσεις. Καταλάβαινα την κάθε σκέψη του, όπως και κείνος τις δικές μου και στο τέλος δεν άντεξα και ντροπιασμένος τα κατέβασα, ενώ εκείνος συνέχισε να τα έχει καρφωμένα στα δικά μου. Είχε κερδίσει. Ήξερε πια ότι είχα ενδώσει στην θέληση του και ήμουν δικός του, παρόλο ότι ο κύριος του χαιρόταν το κορμί μου και όχι ο ίδιος. Δεν πειράζει. Ο Rudy δεν ήταν ένα συνηθισμένο λυκόσκυλο. Ήξερε να περιμένει.
Ένα χρόνο πήγαινα στο σπίτι του Αχιλλέα και κάναμε έρωτα, με τον Rudy πάντα παρόντα να μου υπενθυμίζει την σιωπηλή συμφωνία μας. Και δεν τον ξέχασα όταν τον δεύτερο χρόνο ο κύριος του μετακόμισε στο σπίτι μου, νοικιάζοντας ταυτόχρονα μία γκαρσονιέρα στο κέντρο, ώστε να μπορεί να δικαιολογηθεί στη μάνα του για την μετακόμιση του από το σπίτι τους.
Και πώς να τον ξεχάσω άραγε; Μου θύμιζε τόσο το δικό μου λυκόσκυλο, τον Λέοντα, που τόση αγάπη μου χάρισε στα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Μεγαλώσαμε μαζί. Αυτός γρήγορα με ξεπέρασε και καθώς έγινε δυο φορές σαν και μένα, με πήρε υπό την προστασία του. Αυτός με πήγαινε σχολείο και αυτός περίμενε πέντε και έξι ώρες στημένος έξω από την πύλη του δημοτικού για να με γυρίσει ασφαλή πίσω στο σπίτι. Και όταν μερικές φορές έφευγα για ολιγοήμερη επίσκεψη στο σπίτι της θείας μου, καταλάβαινε πότε επέστρεφα και όταν με έβλεπε να περνάω την καγκελόπορτα της αυλής, όρμαγε επάνω μου και τεράστιος όπως ήταν, με έριχνε κάτω και άρχιζε να με γλύφει με μανία, δείχνοντας μου πόσο του έλειψα.
Και μένα μου έλειψες αγαπημένε μου Λέοντα. Και δεν συγχώρεσα ποτέ την μάνα μου που σε παρέδωσε σε άλλα χέρια, γιατί λέει έχανες τρίχες και ανησυχούσε για την υγεία μου. Και σχεδόν την μίσησα, όταν αφού γύρισες πίσω με πληγωμένο το πόδι, σκάζοντας το από τους νέους ιδιοκτήτες που σε είχε παραδώσει στην άλλη άκρη της Αθήνας, αυτή περίμενε απλά να γίνεις καλά και σε ξαναπαρέδωσε σχεδόν αμέσως σε νέους. Για να μην σε ξαναδώ ποτέ πια.
Νιώθω ακόμα το ρίγος από την διπλή προδοσία που ένοιωσες αγαπημένε μου, στο δικό μου κορμί.
Τρία χρόνια είχαν περάσει από το τέλος της σχέσης μου με τον Σπύρο και ο ίδιος δεν είχε εγκαταλείψει ποτέ το σπίτι. Μερικά από τα βιβλία του ήταν ακόμη εκεί. Το όνομα του ήταν ακόμα γραμμένο μαζί με το δικό μου στο θυροτηλέφωνο και στο γραμματοκιβώτιο. Διάφορα πράγματα του, μαζί και φωτογραφίες, ήταν ακόμα σκορπισμένα στο διαμέρισμα.
Δεν με ρώτησε καν. Απλά, μία μέρα μετά που μετακόμισε στο σπίτι, πήρε μια μεγάλη σακούλα σκουπιδιών και τα πέταξε όλα μέσα. Δεν μίλαγα καθόλου. Τον κοίταγα σαν υπνωτισμένος. Και όταν άλλαξε και τα χαρτάκια με τα ονόματα στην είσοδο και στο γραμματοκιβώτιο, χαλάρωσα και κύλησα στην αγκαλιά του. Με αγκάλιασε τρυφερά και ένοιωσα ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου. Βέβαια ακόμα δεν αισθανόμουν έτοιμος να δοθώ αποκλειστικά σε ένα άνθρωπο.
Και έτσι η σχέση μας, που από την πρώτη στιγμή είχαμε υποσχεθεί να λέμε τα πάντα ο ένας στο άλλο, παρέμεινε ανοιχτή και από ένα σημείο και πέρα κάναμε έρωτα μόνο αφού είχαμε και κάποιο τρίτο στην παρέα μας.
Κατάλαβα την αγάπη που μου είχε ο Αχιλλέας, εκείνο το Σαββάτο βράδυ που με είχε γυμνό, στημένο στα τέσσερα, μες στο σαλόνι με δεμένα τα μάτια. Χτύπησε το κουδούνι, αυτός πήγε και άνοιξε την πόρτα και μέσα εισέβαλε ένας μαινόμενος ταύρος.
Με τον Μιχάλη είχαν γνωριστεί παλιότερα σε μια παρτούζα και αφού είχαν ανταλλάξει τηλέφωνα, είχαν ξανασυναντηθεί και σε άλλες φάσεις. Ο Μιχάλης ήταν από την αγαπημένη μου Σαλονίκη, 26 χρονών, λεπτός, με γεροδεμένο κορμί και πολύ βιτσιόζος.
Ήρθε κατευθείαν δίπλα μου, μου σήκωσε το κεφάλι, «αυτό είναι το δουλάκι που μου ετοίμασες;», ρώτησε με μια sexy βαριά, αντρική φωνή και χωρίς να περιμένει την απάντηση, μούχωσε ένα πολύ γερό χαστούκι και μέφτυσε στο πρόσωπο. Άκουσα τον ήχο από το φερμουάρ που κατέβαινε και ένα μεγάλο και χοντρό καυλί, μου μπούκωσε το στόμα. Με πίπωνε με μανία και συνέχιζε να με φτύνει, καθώς ο Αχιλλέας, έχοντας γδυθεί, είχε έρθει και αυτός δίπλα μας και τραβώντας μου τις ρώγες, μούριχνε πουτσοσκάμπιλα.
Ο Μιχάλης γινόταν όλο και πιο βίαιος και ο Αχιλλέας από κάποια στιγμή και πέρα αισθανόμουν ότι προσπαθούσε να με προφυλάξει από το μένος του φίλου του. Με άγγιζε προστατευτικά, σαν να με ρωτάει αν είμαι εντάξει. Ο Μιχάλης το καταλάβαινε αυτό και γινόταν ακόμα πιο έξαλλος και βίαιος. Ξαφνικά με άρπαξε από το μπράτσο, ρώτησε τον Αχιλλέα που είναι το κρεβάτι και τούπε να πάμε εκεί. Έβαλε τον Αχιλλέα να ξαπλώσει ανάσκελα και αυτός άρχισε να μου ανοίγει βίαια τον κώλο με τα δάχτυλα του. Ο Αχιλλέας φόρεσε προφυλαχτικό, έδωσε άλλο ένα στον Μιχάλη και προετοίμασε τον κώλο μου με μπόλικη κρέμα.
Μετά με έβαλε να καθήσω πάνω στην ψωλή του και τράβηξε το κορμί μου επάνω του. Με πήρε αγκαλιά και άρχισε να με φιλάει στο στόμα καθώς ο πούτσος του μπαινόβγαινε σαν πιστόνι στον κώλο μου. Ξαφνικά αισθάνθηκα τα χέρια του Μιχάλη από πίσω να με αρπάζουν απτή λεκάνη, τον πούτσο του να ακουμπάει στην κωλοτρυπίδα μου και με ένα βίαιο σπρώξιμο αισθάνθηκα τον πούτσο του να εισβάλει και αυτός μέσα μου!
Ούρλιαξα από τον φοβερό πόνο μέσα στο στόμα του Αχιλλέα και τα χέρια του με σφίξαν μαλακά και σταθερά επάνω του και με κράτησαν ακίνητο. Ο Μιχάλης είχε εισβάλλει μεμιάς μες στην τρύπα μου και με πήδαγε λυσσασμένα λες και με μισούσε .
Άλλες τρεις φορές είχα πάρει δυο ψωλές μαζί στον κώλο, αλλά ποτέ τόσο μεγάλες και χοντρές και ποτέ πριν, τόσο βίαια. Νόμιζα ότι ο κώλος μου θα ανοίξει στα δύο. Για δέκα περίπου λεπτά ένοιωθα τις δύο ψωλές να τρίβονται μεταξύ τους, καθώς οι γαμιάδες μου με ξέσκιζαν μουγκρίζοντας από την κάβλα, μέχρι που ένοιωσα τον Μιχάλη να αδειάζει ουρλιάζοντας το ψωλόχυμα του μέσα μου και να σωριάζεται επάνω μου, ενώ μετά από μερικά δευτερόλεπτα ένοιωσα και τους σπασμούς του Αχιλλέα και ταυτόχρονα τα χύσια του να γεμίζουν και αυτά τον κώλο μου.
Δεν πέρασαν ούτε τρία με τέσσερα λεπτά και ο Μιχάλης με άρπαξε, με πήγε στο μπάνιο και καθώς μέβαλε να στηθώ στα τέσσερα μες στη μπανιέρα, άρχισε να με λούζει με τα κάτουρα του σε όλο μου το κορμί. Με διέταξε να κοιτάξω προς αυτόν και τα κάτουρα του με χτυπήσαν στο πρόσωπο, ενώ τα κάτουρα του Αχιλλέα ορμούσαν μες στην ορθάνοιχτη κωλοτρυπίδα μου. Όταν τέλειωσαν με ξέπλυναν και ο Αχιλλέας με άφησε ξεπνεωμένο από την ένταση και την κάβλα, ξαπλωμένο στο κρεβάτι, να αναρωτιέμαι τι με είχε χτυπήσει, καθώς ο Μιχάλης μπήκε να κάνει ένα μπάνιο.
Ήμουν ακόμα ξαπλωμένος στο κρεβάτι ανάσκελα σε μία κατάσταση σοκ, όταν αισθάνθηκα τα χείλη του Μιχάλη να με φιλάνε απαλά στο λαιμό. «Ήσουν πολύ καλό σκλαβάκι. Σε ευχαριστώ πολύ.». Μερικές στιγμές αργότερα και ενώ ο Αχιλλέας έκανε το μπάνιο του, άκουσα την εξώπορτα να ανοίγει και να κλείνει και από τότε έχω πολλές φορές ευχηθεί να ξανασυναντούσα αυτόν τον τόσο παθιασμένο άνδρα, που ποτέ δεν είδα.
Έχει περάσει πια ενάμιση χρόνος από την μέρα που ο Αχιλλέας μετακόμισε με τις καλύτερες ευχές μου στο Λονδίνο, για να ακολουθήσει τα όνειρα του και να κάνει το μεταπτυχιακό του. Τρεις μήνες μου πήρε να ξεπεράσω την κατάθλιψη που μούφερε η απουσία του. Βλέπετε δεν μας ένωνε τόσο το σεξ , αλλά σίγουρα μας έδενε η τρυφερότητα και η συντροφικότητα.
Όχι δεν έχω πάει ακόμα να τον δω, αλλά περνάμε πολύ όμορφα κάθε φορά που έρχεται αυτός Αθήνα. Αν όλα πάνε καλά για τον ίδιο, δεν θα ξαναχρειαστεί να γυρίσει στην Ελλάδα για δουλειά. Του το εύχομαι ολόψυχα. Η Ελλάδα έχει καταντήσει πια, μια φτωχή οπισθοδρομική επαρχία της Ευρώπης, με ανθρώπους που χάνουν σιγά σιγά το χαμόγελο τους και την δημιουργική τρέλα που τους διέκρινε.
Όσο για μένα, μιας που σιχαίνομαι την γκρίνια που τόσο μου θυμίζει τον πατέρα μου, σκέφτομαι πως στα σαράντα έξι μου χρόνια και καθώς ο χρόνος όντως γιατρεύει την ψυχή, ήρθε η ώρα να βγω στον δρόμο της αναζήτησης της αγάπης ξανά, νιώθοντας τον εαυτό μου με έκπληξη, πιο δυνατό, πιο νέο και πιο όμορφο από ποτέ.
Το οδοιπορικό που ξεκίνησε στις 6 του Γενάρη και συνεχίστηκε με μια νέα ιστορία ανά δέκα μέρες τελειώνει κάπου εδώ. Εύχομαι να περάσατε ευχάριστα την ώρα σας διαβάζοντας τες και αν κάποιοι από εσάς δεινοπάθησαν, την πιο ειλικρινή μου συγγνώμη. Δεν ήταν η πρόθεση μου να σας εξουθενώσω με τα γραπτά μου, πιστέψτε με. :)
Πάντως σε μένα λειτούργησαν κατά ένα απρόβλεπτο τρόπο. Όσο πέρναγε ο καιρός, δεν άντεχα να διοργανώνω άλλο πια στο σπίτι μου τις άκρως επιτυχημένες παρτούζες, μιας που αισθανόμουν πιο επιτακτικά από ποτέ ότι χρειάζομαι ξανά δίπλα μου κάποιον να με αγκαλιάσει και να μου ψιθυρίσει γλυκά στο αυτί, πόσο πολύ με έχει ανάγκη και πόσο άδεια θα είναι η ζωή του αν δεν την μοιραστεί μαζί μου.
Ελπίζω να έχω μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, αλλά τι στο Διάολο; Ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται να ακινητοποιείται από την αποτυχία , αλλά να ορμάει μπροστά, ξανά και ξανά μέχρι να πάρει αυτό που του αξίζει. Και το μόνο που μπορεί να θρέψει την καρδιά του ανθρώπου είναι η αγάπη. Βέβαια, για να προχωρήσει στην ολοκλήρωση του ο άνθρωπος χρειάζεται να θρέψει εξ ίσου και τα τρία μέρη του. Και το κορμί του, και το πνεύμα του και την ψυχή του. Και μόνο η αγάπη μπορεί να λειτουργήσει σαν το λιπαντικό που χρειάζεται η μηχανή, για να κινηθεί και να αποδώσει τα μέγιστα το όχημα.
Οι άνθρωποι ευτυχώς αλλάζουν. Έστω και δύσκολα. Γιατί αλλιώς δεν θα υπήρχε αυτός ο κόσμος όπως τον ξέρουμε. Όλα θα ήταν προδιαγεγραμμένα. Αλλά το μέλλον του, το φτιάχνει ο καθένας μας μόνος του, με τις μικρές καθημερινές του αποφάσεις. Οπότε υπάρχει πάντα ελπίδα να συναντήσουμε κάπου τον εαυτό μας.
Όλα είναι δυνατά σε αυτή την υπέροχη ζωή. Εδώ άλλαξε ο πατέρας μου! Του πήρε χρόνια βέβαια, αλλά επιτέλους έστω και στα γερατειά του με δέχτηκε όπως είμαι. Πάνε δύο-τρία χρόνια τώρα, που μπορώ και του μιλάω ανοιχτά για τα πάντα, χωρίς να αντιδρά οργισμένος και χωρίς να σκέφτεται μόνο τα δικά του πιστεύω και τις δικές του ανάγκες, αλλά ακούγοντας με, να με αντιμετωπίζει με κατανόηση και γλύκα, παρόλο που πολλές φορές είμαι ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι του. Ε πάνε βέβαια και πέντε χρόνια από τότε που έφυγε από αυτό τον κόσμο.
Ας είσαι καλά όπου και νάσαι πατερούλη.
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.