Το e-mail μου είναι το:
Η ιστορία μου αυτή έγινε πριν από ένα χρόνο. Ήμουν στην φάση που έπρεπε να μαζέψω κάποια έγγραφα για να κάνω κάποιες αιτήσεις στο εξωτερικό, μήπως τελείωνα το πτυχίο μου νωρίτερα -που δεν έγινε- και πήγαινα γρηγορότερα για μάστερ.
Γυρίζοντας στο σχολείο μου, από όπου θα έπαιρνα τα απαραίτητα έγγραφα όπως απολυτήριο και τέτοια, είχα συνέχεια στο μυαλό μου έναν καθηγητή που είχα στην τρίτη λυκείου. Αν και δίδασκε λογοτεχνία, ήταν σκέτη καύλα.
Λεπτός, γυμνασμένος -ειδικά το καλοκαίρι που φόραγε κοντά πουκαμισάκια ήταν σκέτη καύλα- καστανός, μελαψός, με καστανά μάτια και μαύρα μαλλιά, μυώδη χέρια και μακριά δάχτυλα, κάτι το οποίο πάντα με έκανε να αναρωτιέμαι πως θα ήταν το καυλί του.
Χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά, αφού πέρασα από την γραμματεία πέρασα από το γραφείο του, έχοντας στο μυαλό μου ότι θα τον ρωτήσω σαν δικαιολογία συμβουλές για το μεταπτυχιακό.
Με το που άνοιξα την πόρτα του, έμεινα. Όχι μόνο δεν είχε αλλάξει, αλλά είχε ομορφύνει κιόλας. Τα μαύρα του μαλλιά είχαν μακρύνει και έπεφταν στο πρόσωπο του, τα μάτια του ήταν όπως πάντα διαπεραστικά και φιλήδονα, και το σώμα του φαινόταν να είναι ακόμα πιο γυμνασμένο.
Με το που με είδε, σηκώθηκε και ήρθε και με αγκάλιασε, και χαιρετηθήκαμε. Μετά από δέκα λεπτά συζήτησης για το τι κάναμε όλο αυτόν το καιρό, άδραξα την ευκαιρία να τον ρωτήσω - και καλά συμβουλές. Μου είπε ότι ευχαρίστως θα με βοηθούσε, αλλά χρειαζόταν τους βαθμούς του πανεπιστήμιου και τέτοια. Ενώ τα είχα πάνω μου, του είπα ότι θα τα πάρω από το πανεπιστήμιο, οπότε κανονίσαμε για δύο μέρες μετά για καφέ.
Όταν πέρασαν οι δύο μέρες και πήγα να τον βρω στο καφέ, έπαθα πλάκα. Φόραγε κοντομάνικο πουκαμισάκι και βερμούδα, και φαινόταν τόσο γκόμενος που απλά φοβόμουν ότι θα χάσω τα λόγια μου. Καθίσαμε, παραγγείλαμε, του έδειξα τα χαρτιά μου, μου είπε την γνώμη του, και μετά συζητάγαμε περί ανέμων και υδάτων...
Τον λογαριασμό τον πλήρωσε αυτός, και δεν σήκωνε κουβέντα. Όταν ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να φύγουμε, δεν άντεξα, και του το είπα:
- «Ξέρεις, πάντα μου άρεσες... Και δεν εννοώ σαν καθηγητής... Σαν άντρας...»
Ενώ περίμενα έκπληξη, θυμό, ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο συναίσθημα, τον είδα απολύτως ήρεμο να μου χαμογελάει και να μου λέει:
- «Το ξέρω ρε συ... Γιατί νομίζεις ότι ήρθα εδώ; Κι εμένα μου αρέσεις. Από όταν ήσουν στην τάξη ήθελα να στο γαμήσω το κωλαράκι σου, και έβλεπα ότι και εσύ γούσταρες...»
- «Είσαι να πάμε σπίτι σου να μου το γαμήσεις;», τον ρώτησα με νόημα.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και φτάσαμε σπίτι του σε δεκαπέντε λεπτά, ενώ καθόλη την διάρκεια είχε το χέρι μου πάνω στο μισοκαυλωμένο καυλί του, που από όσο αισθανόμουνα, ήταν πάρα πολύ μεγάλο...
Με το που μπήκαμε σπίτι του, δεν πρόλαβα να πω κιχ, και με έπιασε και με έριξε στα γόνατα μου, χώνοντας μου το καυλί του στο στόμα μου σε χρόνο ντετέ.
Τώρα το ήξερα! Ήταν πάρα πολύ μεγάλο, παχύ, ένα κομμάτι κρέατος που θα με γέμιζε όπως μου άξιζε. Αρχικά μου γάμαγε το στόμα αργά, μετά σιγά, και μετά με έχωνε στα αρχίδια του, τα οποία ήταν τριχωτά για να τα γλείφω, ενώ εκείνος την έπαιζε με απίστευτη δύναμη.
Έπειτα, μου ξαναγάμησε το στόμα μου με δύναμη, και πάνω που άρχισα να γεύομαι τα προσπερματικά υγρά του, άρχισα να νιώθω ένα σαλιωμένο δάχτυλο να μπαινοβγαίνει στον κώλο μου, ενώ μου έλεγε:
- «Πουτανάκι, σφιχτό είσαι μωρό μου! Τόσα χρόνια δεν το ήξερα να σε ξεσκίσω παλιοπούστρα!»
Έβαζε δύο δάχτυλα, τρία μετά, ενώ εγώ είχα το καυλί του στο στόμα μου...
Μετά, ήρθε και κάθισε στο πρόσωπο μου, βάζοντας με να του γλείψω τον τέλειο κώλο του, και σπρώχνοντας μου το πρόσωπο μέσα στα υπέροχα κωλομάγουλα του με μανία, ενώ με διέταζε να τον γλείφω πιο έντονα, και πιο δυνατά... Αφού μου έκανε κάποια εναλλάξ, καυλί κώλο, με έστησε στα τέσσερα και μου έδωσε να καταλάβω τι σημαίνει άντρας.
Με γάμαγε δυνατά, χτυπώντας τα κωλομάγουλα μου, μη έχοντας καθόλου λύπηση για την πονεμένη μου τρυπούλα... Μετά από ένα δεκαπεντάλεπτο σφυροκόπημα, τον έβγαλε από τον κώλο μου, και ήρθε μπροστά μου, χύνοντας στο πρόσωπο μου, και μετά με το καυλί του τα έβαλε όλα μέσα στο στοματάκι μου...
Έπειτα ντυθήκαμε, καθίσαμε λίγο στον καναπέ, και συζητήσαμε περί ανέμων και υδάτων (λέγοντας φυσικά ότι αυτό δεν θα γινόταν ποτέ γνωστό σε κανέναν!), μέχρι που ξανακαύλωσε, και τον έκανα να χύσει με μια καλή βαθυλαρυγκάτη πίπα.
Από τότε ξαναβρεθήκαμε κάνα δυο φορές, αλλά δεν ήταν το ίδιο... Βλέπεις, τα πρώτα ξεσκίσματα είναι και τα πιο έντονα...
Τα σχόλια ευπρόσδεκτα, και οι πολύ προικισμένοι πουτσαράδες πάντα μα πάντα ευπρόσδεκτοι.
Γυρίζοντας στο σχολείο μου, από όπου θα έπαιρνα τα απαραίτητα έγγραφα όπως απολυτήριο και τέτοια, είχα συνέχεια στο μυαλό μου έναν καθηγητή που είχα στην τρίτη λυκείου. Αν και δίδασκε λογοτεχνία, ήταν σκέτη καύλα.
Λεπτός, γυμνασμένος -ειδικά το καλοκαίρι που φόραγε κοντά πουκαμισάκια ήταν σκέτη καύλα- καστανός, μελαψός, με καστανά μάτια και μαύρα μαλλιά, μυώδη χέρια και μακριά δάχτυλα, κάτι το οποίο πάντα με έκανε να αναρωτιέμαι πως θα ήταν το καυλί του.
Χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά, αφού πέρασα από την γραμματεία πέρασα από το γραφείο του, έχοντας στο μυαλό μου ότι θα τον ρωτήσω σαν δικαιολογία συμβουλές για το μεταπτυχιακό.
Με το που άνοιξα την πόρτα του, έμεινα. Όχι μόνο δεν είχε αλλάξει, αλλά είχε ομορφύνει κιόλας. Τα μαύρα του μαλλιά είχαν μακρύνει και έπεφταν στο πρόσωπο του, τα μάτια του ήταν όπως πάντα διαπεραστικά και φιλήδονα, και το σώμα του φαινόταν να είναι ακόμα πιο γυμνασμένο.
Με το που με είδε, σηκώθηκε και ήρθε και με αγκάλιασε, και χαιρετηθήκαμε. Μετά από δέκα λεπτά συζήτησης για το τι κάναμε όλο αυτόν το καιρό, άδραξα την ευκαιρία να τον ρωτήσω - και καλά συμβουλές. Μου είπε ότι ευχαρίστως θα με βοηθούσε, αλλά χρειαζόταν τους βαθμούς του πανεπιστήμιου και τέτοια. Ενώ τα είχα πάνω μου, του είπα ότι θα τα πάρω από το πανεπιστήμιο, οπότε κανονίσαμε για δύο μέρες μετά για καφέ.
Όταν πέρασαν οι δύο μέρες και πήγα να τον βρω στο καφέ, έπαθα πλάκα. Φόραγε κοντομάνικο πουκαμισάκι και βερμούδα, και φαινόταν τόσο γκόμενος που απλά φοβόμουν ότι θα χάσω τα λόγια μου. Καθίσαμε, παραγγείλαμε, του έδειξα τα χαρτιά μου, μου είπε την γνώμη του, και μετά συζητάγαμε περί ανέμων και υδάτων...
Τον λογαριασμό τον πλήρωσε αυτός, και δεν σήκωνε κουβέντα. Όταν ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να φύγουμε, δεν άντεξα, και του το είπα:
- «Ξέρεις, πάντα μου άρεσες... Και δεν εννοώ σαν καθηγητής... Σαν άντρας...»
Ενώ περίμενα έκπληξη, θυμό, ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο συναίσθημα, τον είδα απολύτως ήρεμο να μου χαμογελάει και να μου λέει:
- «Το ξέρω ρε συ... Γιατί νομίζεις ότι ήρθα εδώ; Κι εμένα μου αρέσεις. Από όταν ήσουν στην τάξη ήθελα να στο γαμήσω το κωλαράκι σου, και έβλεπα ότι και εσύ γούσταρες...»
- «Είσαι να πάμε σπίτι σου να μου το γαμήσεις;», τον ρώτησα με νόημα.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και φτάσαμε σπίτι του σε δεκαπέντε λεπτά, ενώ καθόλη την διάρκεια είχε το χέρι μου πάνω στο μισοκαυλωμένο καυλί του, που από όσο αισθανόμουνα, ήταν πάρα πολύ μεγάλο...
Με το που μπήκαμε σπίτι του, δεν πρόλαβα να πω κιχ, και με έπιασε και με έριξε στα γόνατα μου, χώνοντας μου το καυλί του στο στόμα μου σε χρόνο ντετέ.
Τώρα το ήξερα! Ήταν πάρα πολύ μεγάλο, παχύ, ένα κομμάτι κρέατος που θα με γέμιζε όπως μου άξιζε. Αρχικά μου γάμαγε το στόμα αργά, μετά σιγά, και μετά με έχωνε στα αρχίδια του, τα οποία ήταν τριχωτά για να τα γλείφω, ενώ εκείνος την έπαιζε με απίστευτη δύναμη.
Έπειτα, μου ξαναγάμησε το στόμα μου με δύναμη, και πάνω που άρχισα να γεύομαι τα προσπερματικά υγρά του, άρχισα να νιώθω ένα σαλιωμένο δάχτυλο να μπαινοβγαίνει στον κώλο μου, ενώ μου έλεγε:
- «Πουτανάκι, σφιχτό είσαι μωρό μου! Τόσα χρόνια δεν το ήξερα να σε ξεσκίσω παλιοπούστρα!»
Έβαζε δύο δάχτυλα, τρία μετά, ενώ εγώ είχα το καυλί του στο στόμα μου...
Μετά, ήρθε και κάθισε στο πρόσωπο μου, βάζοντας με να του γλείψω τον τέλειο κώλο του, και σπρώχνοντας μου το πρόσωπο μέσα στα υπέροχα κωλομάγουλα του με μανία, ενώ με διέταζε να τον γλείφω πιο έντονα, και πιο δυνατά... Αφού μου έκανε κάποια εναλλάξ, καυλί κώλο, με έστησε στα τέσσερα και μου έδωσε να καταλάβω τι σημαίνει άντρας.
Με γάμαγε δυνατά, χτυπώντας τα κωλομάγουλα μου, μη έχοντας καθόλου λύπηση για την πονεμένη μου τρυπούλα... Μετά από ένα δεκαπεντάλεπτο σφυροκόπημα, τον έβγαλε από τον κώλο μου, και ήρθε μπροστά μου, χύνοντας στο πρόσωπο μου, και μετά με το καυλί του τα έβαλε όλα μέσα στο στοματάκι μου...
Έπειτα ντυθήκαμε, καθίσαμε λίγο στον καναπέ, και συζητήσαμε περί ανέμων και υδάτων (λέγοντας φυσικά ότι αυτό δεν θα γινόταν ποτέ γνωστό σε κανέναν!), μέχρι που ξανακαύλωσε, και τον έκανα να χύσει με μια καλή βαθυλαρυγκάτη πίπα.
Από τότε ξαναβρεθήκαμε κάνα δυο φορές, αλλά δεν ήταν το ίδιο... Βλέπεις, τα πρώτα ξεσκίσματα είναι και τα πιο έντονα...
Τα σχόλια ευπρόσδεκτα, και οι πολύ προικισμένοι πουτσαράδες πάντα μα πάντα ευπρόσδεκτοι.
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.