Μια παράξενη ιστορία

Από το ημερολόγιο μου...

Με λένε Νίκο και είμαι 27 χρονών. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη όπου και μένω. Προς το παρόν σπουδάζω Γερμανική φιλολογία.

Η ιδέα να γράψω την ιστορία μου στο προσωπικό μου ημερολόγιο (που έγινε κάποια χρόνια πριν) και σήμερα θα την μοιραστώ μαζί σας, γεννήθηκε όταν δημιουργήθηκε μια παρεξήγηση με τον φίλο μου τον Γιάννη και δεν είχα κάποιον για να μιλήσω.


03 Σεπτεμβρίου 2001

Το προηγούμενο Σάββατο πήγα με τον Γιάννη σε ένα κλαμπ. Είχαμε να βγούμε καιρό λόγω τον εργασιών που πρέπει να γράψουμε και εγώ τουλάχιστον είχα χαρεί πολύ. Περάσαμε καλούτσικα προπαντός επειδή είδαμε συμφοιτητές που βλέπουμε και στην σχολή. Πρέπει να πω πως σε διαφορετικό περιβάλλον μερικοί άνθρωποι συμπεριφέρονται διαφορετικά. Έτσι ο Πέτρος, ένας συμφοιτητής από μεγαλύτερο εξάμηνο που δεν μας μιλούσε σχεδόν ποτέ, ήρθε και έκατσε στο τραπέζι μας κάποια στιγμή και μας έπιασε κουβέντα.

Αποδείχθηκε πως είναι πολύ διασκεδαστικός τύπος αν και μεγάλος στην ηλικία (πρέπει να ναι γύρω στα τριάντα). Ο Γιάννης μάλλον δεν τον συμπάθησε ιδιαίτερα, διότι κατέβασε μούτρα και από ένα σημείο και μετά επέμενε να φύγουμε ενώ βρισκόμασταν μέσα σε μια πολύ αστεία συζήτηση. Έτσι άρχισε και η παρεξήγηση μαζί του. Του έδωσα να καταλάβει πως μ’ αρέσει ο Πέτρος και πως δεν θέλω να φύγω αλλά αυτός μου είπε πως υποψιάζεται ότι είναι παντρεμένος και πως δε θα ‘πρεπε ούτε καν να σκέφτομαι πως θα μπορούσε να γίνει κάτι μαζί του. Σε αυτό δεν συμφωνώ, προπαντός επειδή δεν είδα να φοράει βέρα. Και στο κάτω - κάτω, δεν είναι και παππούς, μια χαρά άντρας είναι.

Τελικά Γιάννης έφυγε και μας άφησε μόνους. Ίσως θα έπρεπε να είχα φύγει μαζί του, αλλά θύμωσα με την συμπεριφορά του και έμεινα με τον Πέτρο. Δεν ήταν κακή απόφαση μια και περάσαμε πολύ καλά. Πήγαμε μετά το ποτό μας σε ένα κλαμπ και χορέψαμε όπου συναντήσαμε και μερικούς φίλους του. Γενικά μπορώ να πω μια πετυχημένη και διασκεδαστική βραδιά, εκτός από το γεγονός πως έπρεπε την άλλη μέρα να μιλήσω με τον Γιάννη.


04 Σεπτεμβρίου 2001

Είναι έντεκα το βράδυ και δεν μπορώ να πιστέψω ότι συνέβησαν τόσα πολλά σήμερα.

Σήμερα έγινε το έλα να δεις. Που να ξεκινήσω και που να σταματήσω. Λοιπόν: Το πρωί τηλεφωνήθηκα με τον Γιάννη και προσπάθησα να του εξηγήσω γιατί προτίμησα να μείνω με τον Πέτρο και προσπάθησα να μάθω τι έχει εναντίον του, αφού δεν τον γνωρίζει καλά-καλά. Μου είπε πως έχει ακούσει ότι ο Πέτρος είναι πηδήκουλα και παντρεμένος και πως γαμάει όποιο πουστράκι βρίσκει. Γι’ αυτό επέμενε να φύγουμε. Δεν θέλει να μπλέξω μαζί του. Τώρα τι να πιστέψω, τις φήμες που κυκλοφορούν ή να του δώσω μια ευκαιρία να αποδείξει πως είναι μια χαρά άτομο; Του είπα λοιπόν πως επειδή "μ’ αρέσει" ο Πέτρος θα τον ξανασυναντήσω και πως δεν πιστεύω στις φήμες που κυκλοφορούν. Αυτός θύμωσε και τελικά κλείσαμε χωρίς να μονιάσουμε.

Δεν πρόλαβα καλά - καλά να κλείσω το τηλέφωνο και πήρε ο Πέτρος. Μου είπε πως θέλει να με δει σήμερα επειδή συναινεί κάτι και πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά. Συμφώνησα να βρεθούμε και κλείσαμε ραντεβού το απόγευμα σε ένα καφέ κοντά στο σπίτι του. Όταν συναντηθήκαμε μου εκμυστηρεύτηκε πως είναι παντρεμένος (ο Γιάννης είχε δίκιο τελικά) και πως ο γάμος του εδώ και καιρό δεν πάει καλά. Εγώ από την μια χάρηκα, διότι μου δίνεται η ευκαιρία να κάνω κάτι μαζί του. Από την άλλη θύμωσα λίγο επειδή είναι παντρεμένος.

Ακόμη μου είπε πως θέλησε να με δει επειδή το πρωί μάλωσε με την γυναίκα του και αυτή έφυγε σε μια φιλί της. Σχεδόν πήγα να γελάσω επειδή όλα αυτά μου θύμισαν τηλενουβέλα, αλλά δεν είπα τίποτα. Πρέπει να πω πως με γοήτεψε ο τρόπος με τον οποίο μου τα έλεγε. Ήταν κάπως πληγωμένος αλλά ταυτόχρονα μου έδινε να καταλάβω πως δεν κάθεται να σκάσει κιόλας. Θέλει λέει να απολαύσει τη ζωή του και όχι να τρέχει πίσω από την γυναίκα του αν αυτή δεν θέλει να πάει η σχέση τους καλά.

Αφού μιλήσαμε αρκετή ώρα έκανε την πρόταση να με καλέσει για βραδινό. Συμφώνησα μιας και δεν ήθελα ακόμη να φύγω. Πριν ξεκινήσουμε θέλησε να ανεβεί στο διαμέρισμα του να φορέσει ένα σακάκι. Πήγαμε λοιπόν επάνω και ήδη ανεβαίνοντας τις σκάλες φαντάστηκα πως είχε άλλο σκοπό από το να πάρει το σακάκι του. Αλλά δεν αντέδρασα. Ήθελα να δω που μένει και αυτό που με ενδιέφερε ακόμη περισσότερο ήταν ως που θα τολμήσει να προχωρήσει. Όταν φτάσαμε μου είπε να κάτσω στο σαλόνι και πως θα ερχόταν σε ένα λεπτό. Η πόρτα όμως που μου έδειξε δεν ήταν του σαλονιού αλλά της κρεβατοκάμαρας.

Τρόμαξα όταν το είδα. Ή έκανε πραγματικά λάθος επειδή είχε τρακ ή ήθελε να δει πως θα αντιδράσω. Επειδή δεν ήθελα να νομίζει πως είμαι κανένας κομπλεξικός, έκατσα πάνω στο κρεβάτι και τον περίμενα. Δεν άργησε βέβαια να έρθει και μπήκε στο δωμάτιο με ένα χαμόγελο σαν να έλεγε: «Ξέρω και ξέρεις τι μας περιμένει…». Ήταν πολύ γλυκός εκείνη την στιγμή. Το χαμόγελο του μου θύμισε λίγο ένα αγοράκι που του δίνεις γλειφιτζούρι, από την άλλη είναι τόσο αρρενωπός που με γοήτευσε. Έκατσε λοιπόν δίπλα μου και με φίλησε. Δεν αντέδρασα και αυτός συνέχισε να με φιλάει αφού με αγκάλιασε.

Εκείνη την στιγμή έπρεπε να αποφασίσω: Σταματάω σε αυτό τω σημείο και του λέω να φύγουμε ή τον αφήνω να συνεχίσει με κάθε επίπτωση που θα έχει αυτό. Τελικά αποφάσισε ο Πέτρος για μένα. Όπως με φιλούσε ξεκούμπωσε το πουκάμισο του και έπειτα άρχισε να μου χαϊδεύει τω μπούτι μου. Από την μια είχα τύψεις διότι είναι παντρεμένος, από την άλλη είχα να κάνω έρωτα εδώ και δύο μήνες. Τελικά δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Τον αγκάλιασα και εγώ και για να μην πολυλογώ… κάναμε έρωτα.

Ήταν φανταστικά! Δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο. Ο Πέτρος από την μια ήταν τρυφερός από την άλλη όμως δεν ήταν σαν μερικούς χλεχλέδες που έχω συναντήσει. Κάναμε έρωτα στο κρεβάτι και μετά στον καναπέ του σαλονιού. Μετά από τρεις ώρες γεμάτες τρέλες κοιμήθηκε ενώ με είχε αγκαλιά.

Είχε σκοτεινιάσει πλέον και έπρεπε να φύγω. Αστραπιαία θυμήθηκα πως ίσως επιστρέψει η γυναίκα του αλλά με ηρέμησε λέγοντας πως είχε σκοπό να μείνει στην φίλη της απόψε. Αφού ηττηθήκαμε με πήγε σπίτι και αποχαιρετιστήκαμε. Τώρα δεν ξέρω τι να σκεφτώ: Μου αρέσει ο Πέτρος αλλά είναι παντρεμένος. Ίσως και ο ίδιος να μην θέλει να ξαναβρεθούμε, ίσως να είμαι μόνο ένα ξεκαύλωμα της στιγμής γι’ αυτόν.

Δεν ξέρω αν αυτή η σκέψη μου αρέσει ή όχι. Δεν είχα και δεν έχω σκοπό μπλέξω με μεγαλύτερο άντρα, προπαντός μετά την όλη υπόθεση με τον Γιώργο (θα μιλήσω για αυτόν σε άλλο σημείο). Το καλύτερο θα είναι να περιμένω να δω αν θα μου τηλεφωνήσει και το τι θα θέλει αυτός. Πρέπει να μιλήσω και με τον Γιάννη. Του τηλεφώνησα αφού επέστρεψα αλλά η μάνα του μου είπε πως δεν είναι σπίτι. Με όλα αυτά στο νου μου είμαι κάπως μπερδεμένος. Δεν ξέρω τι θα συμβεί από εδώ και πέρα αλλά μου φαίνεται πως ο επόμενος καιρός κρύβει εκπλήξεις.


07 Σεπτεμβρίου 2001

Είναι ήδη Τετάρτη και ο Πέτρος δεν μου τηλεφώνησε. Μάλλον δεν θα έχει σκοπό να ξαναβρεθούμε. Κρίμα και μου άρεσε ότι συνέβη την Κυριακή και θα ‘θελα μια περιπέτεια που να διαρκέσει μερικές βδομάδες μαζί του. Τέλος πάντων.

Μίλησα και με τον Γιάννη. Έχω την εντύπωση πως δεν μπορούμε αυτόν τον καιρό να επικοινωνήσουμε σωστά. Συνέχεια μου λέει πως δεν του αρέσει η συμπεριφορά μου και από την άλλη δεν μου λέει το τι πραγματικά τον ενοχλεί. Νομίζω πως κάτι πιο σοβαρό τον απασχολεί αλλά δε μου το λέει. Λες το μυστικό του να έχει καμιά σχέση με τον Πέτρο; Αν είναι έτσι τότε η ζωή μου θα έχει γίνει τηλενουβέλα. Που θα πάει όμως, θα μάθω γιατί είναι έτσι παράξενος. Προς το παρόν όμως πρέπει να συγκεντρωθώ στις εργασίες που έχω να παραδώσω.


09 Σεπτεμβρίου 2001

Χτες (Σάββατο) μου τηλεφώνησε ο Πέτρος τελικά. Δεν περίμενα να τον ξαναδώ, αλλά με κάλεσε να βγούμε για κανένα ποτό. Τον συνάντησα στο κλαμπ αλλά δεν κάτσαμε. Ήθελε να πάμε αλλού για να μπορέσουμε να μιλήσουμε. Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο του άρχισε να μου λέει πως η γυναίκα του δεν έχει επιστρέψει ακόμη σπίτι και πως στο τηλέφωνο μόνο μαλώνουν. Ειλικρινά άρχισα να βαριέμαι αυτήν την ιστορία, δεν είμαι ο εξομολογητής του. Σαν να το κατάλαβε πως με ενοχλεί η κουβέντα σταμάτησε και είπε πως θέλει να περνάει όσο πιο πολύ χρόνο μπορεί μαζί μου επειδή "η ζωή είναι μικρή για στεναχώριες" όπως λέει. Συμφώνησα βέβαια και ξεκινήσαμε για να πάμε σε ένα κλαμπ.

Τελικά δεν φτάσαμε στον προορισμό μας. Όπως προχωρούσαμε στην εθνική έστριψε σε ένα από τα πάρκινγκ που υπάρχουν αραιά κάπου στην άκρη του δρόμου. Ήταν θεοσκότεινα και η πρώτη μου σκέψη ήταν πως ίσως ήθελε να πάει να κάνει τσίσα του. Τον ρώτησα τι σκοπό έχει, αλλά δεν απάντησε. Απλός έψαχνε μέρος για να παρκάρει το αυτοκίνητο. Όταν σταματήσαμε έλυσε την ζώνη ασφαλείας του και χωρίς να πει κουβέντα γύρισε προς το μέρος μου και άρχισε να με φιλάει και να μου πιάνει το στήθος.

Ήταν αρκετά άγριος και δεν μου άρεσε. Προσπάθησα να τον σπρώξω μακριά μου αλλά βέβαια ήταν πιο δυνατός. Όταν του είπα να σταματήσει απλός με αγνόησε και άρχισε να με γδύνει. Η σκέψη που μου πέρασε από τω μυαλό ήταν πως θα με βιάσει. Δεν ήθελα εκείνη την στιγμή σεξ μαζί του, ούτε καν ήξερα το τι σκεφτόταν με το να δείχνει τέτοια συμπεριφορά. Δεν έμοιαζε καθόλου με τον Πέτρο όπως τον είχα ζήσει μια βδομάδα πριν.

Όταν πρωτομίλησε μου είπε απλώς να του ανοίξω το παντελόνι. Αρνήθηκα και είπα πως θα αρχίσω να φωνάζω, αλλά κατάλαβα πως δεν έχει νόημα εδώ στην ερημιά. Κανένας δεν θα με άκουγε. Όταν μου έπιασε σφιχτά το χέρι και το πήγε προς το φερμουάρ του το άνοιξα επειδή φοβήθηκα πως θα με πονέσει. Ήταν ήδη ερεθισμένος και από ότι κατάλαβα δεν φόραγε ούτε καν εσώρουχο. Μάλλον είχε σχεδιάσει έτσι την βραδιά και εγώ σαν χαζός μπήκα στο αυτοκίνητο του χωρίς να σκεφτώ το τι πάω να κάνω. Η όλη κατάσταση έφτασε ως το να κάνουμε σεξ με το να κάθομαι πάνω του. Δεν ήθελα αλλά με κράταγε τόσο σφιχτά που δεν μπορούσα να αντιδράσω. Ήταν αρκετά άγαρμπος και δεν νοιάστηκε αν πονάω.

Αφού έχυσε με κράταγε ακόμη για μερικά λεπτά σφιχτά στην αγκαλιά του. Ακόμη δεν μπορούσα να κουνηθώ. Αισθανόμουν μισός για αυτό που είχε κάνει. Ήθελα να τον πνίξω, αλλά πρώτα από όλα έπρεπε να απελευθερωθώ από την αγκαλιά του. Όμως δεν τα κατάφερα. Τότε ένιωσα πάλι να κουνιέται η λεκάνη του ώσπου συνειδητοποίησα πως δεν είχε τελειώσει το όλο θέμα. Τον άκουσα να βογκάει και άρχισε να με φιλάει. Ο πούτσος του ξανασκλήραινε και όταν ξεκίνησε να μπαινοβγαίνει μέσα μου κατάλαβα πως ήθελε να ξαναχύσει.

Αυτήν την φορά όμως δεν πονούσα. Κάθε άλλο. Άρχισε να μου αρέσει οπότε τον φίλησα και εγώ. Όταν είδε πως "μου αρέσει" έγινε ακόμη πιο άγριος και άρχισε να μου τσιμπάει τις θηλές και να μου τις δαγκώνει. Πρώτη φορά μου τις δάγκωναν τόσο δυνατά και ενώ πονούσε με "ερέθιζε" αφάνταστα. Αυτή η αίσθηση πως δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, πως είμαι θύμα του σχεδόν, και ταυτόχρονα η ηδονή που ένιωθα με έκαναν να ξεχάσω πως όλα άρχισαν χωρίς να το θέλω.

Συνεχίσαμε έτσι για αρκετή ώρα. Μου έπιασε κάποια στιγμή τα "κωλομάγουλα" με τα χέρια του και με ανεβοκατέβαζε με δύναμη πάνω του. Είχα φτάσει σε μια κατάσταση τέλειας ηδονής. Όταν ένιωσα πως θα έχυνε άρχισα να χτυπιέμαι κυριολεκτικά πάνω του, να του λέω πως θέλω να τον νιώσω καλά μέσα μου και πως θέλω να με γεμίσει με τα υγρά του. Αυτός δεν έλεγε τίποτα, απλός βογκούσε ώσπου άρχισε να συσπάται ολόκληρος, έτρεμε από κάτω μου και φτάνοντας φώναζε πως είμαι δικός του, πως θα με κάνει ότι θέλει.

Μετά από όλα αυτά σχεδόν δεν μπορούσα να πάρω αναπνοή. Ήμασταν και οι δυο καταϊδρωμένοι. Δεν ήξερα τι να πω. Να τον μαλώσω που ούτε καν με ρώτησε αν θέλω να κάνω έρωτα μαζί του ή να τον ευχαριστήσω για έναν από τους εντονότερους οργασμούς που είχα ποτέ; Τελικά δεν μιλήσαμε. Κατέβηκα από πάνω του, φτιάξαμε τα ρούχα μας και με πήγε σπίτι μου. Έπεσα άμεσος για ύπνο. Ήμουν τόσο κουρασμένος και μπερδεμένος που μόλις που κατάφερα να ξεντυθώ.

Τώρα που τα γράφω αυτά, ακόμη δεν ξέρω αν αυτό που συνέβη το προηγούμενο βράδυ είναι κάτι που θα έπρεπε να το αναφέρω στην αστυνομία για να τον βάλουν μέσα για βιασμό, ή αν θα έπρεπε να πάω και να τον παρακαλέσω να μου το ξανακάνει. Και τα δυο σενάρια είναι ταπεινωτικά. Μάλλον όμως πρώτα θα αφήσω να περάσουν μερικές μέρες, να ηρεμήσω και μετά να δω το πως πρέπει να συμπεριφερθώ.

Αυτό που με κάνει και θυμώνω είναι πως σε κάτι τέτοιες στιγμές θέλω να είναι ο Γιάννης κοντά μου για να μιλήσουμε. Αλλά η μητέρα του μου είπε πως έχει φύγει για το σαββατοκύριακο. Ούτε ξέρω αν θα μπορούσα να του τα πω όλα αυτά. Σίγουρα θα με θεωρήσει χυδαίο που το ευχαριστήθηκα κιόλας. Τέλος πάντων. Ας περάσουν μερικές μέρες και βλέπουμε.


12 Σεπτεμβρίου 2001

Τετάρτη σήμερα και ακόμη δεν έχω πολυκαταλάβει τι μου συμβαίνει. Ακόμη είμαι πολύ μπερδεμένος με τα γεγονότα του Σαββάτου. Μου περνάνε τόσα από το μυαλό που δεν μπορώ να σκεφτώ με ηρεμία: Από τη μια με πόνεσε σωματικά και ψυχικά με το να με αναγκάσει να κάνουμε σεξ. Από την άλλη νιώθω σαν τσούλα που την δεύτερη φορά μου άρεσε. Και όχι μόνο μου άρεσε, αλλά ειλικρινά δεν ξανάνιωσα έτσι στη ζωή μου. Μήπως μου συμβαίνει κάτι άλλο; Μήπως είναι απλός ο τρόπος του ανθρώπινου μυαλού να επεξεργαστεί μια τραυματική εμπειρία;

Αυτή η σκέψη με βασάνιζε πολλές ώρες αλλά τελικά δεν πρέπει να είναι έτσι. Να λέω στον εαυτό μου ψέματα; Αφού μου άρεσε, αφού φώναζα να με κάνει δικό του, αφού δεν ήθελα πλέον να βγει από μέσα μου. Δεν νομίζω έτσι να νιώθει κάποιος που να βλέπει τον εαυτό του σαν θύμα. Και όμως από την άλλη τον μισώ ακόμη για τον τρόπο του. Μάλλον το καλύτερο θα είναι να μιλήσω μαζί του, να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση μαζί, διότι μόνος μου δεν βλέπω να καταλήγω πουθενά.


15 Σεπτεμβρίου 2001

Μόλις ξύπνησα. Σάββατο μεσημέρι και ψιλοζαλίζομαι. Τι μέρα κι αυτή χτες. Τηλεφώνησα του Πέτρου και του πρότεινα να μιλήσουμε. Αυτός είναι ευγενικός και χαρούμενος όπως πάντα στο τηλέφωνο. Συναντηθήκαμε το βραδάκι σε ρεστοράν (με κάλεσε για βραδινό). Σκέφτηκα πως ίσως είναι ο τρόπος του να ζητάει συγγνώμη. Αλλά έκανα λάθος. Όταν παραγγείλαμε και μου είπε πως πέρασε η εβδομάδα του βρήκα κάποια στιγμή το θάρρος να αναφέρω τω θέμα του προηγούμενου Σαββατοκύριακου. Άκουγε προσεχτικά όταν του διηγούμουν τις σκέψεις μου και δεν με διέκοπτε. Του είπα πόσο με μπέρδεψε, πόσο με πόνεσε και πως δεν θέλω να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Ομολογώ πως εκείνη την στιγμή δεν το πίστευα ούτε ο ίδιος αυτό που έλεγα, αλλά δεν μπορούσα να του πω "κάνε με ότι θέλεις επειδή "μ’ αρέσει". Δεν είμαι και τρελός.

Όταν τελείωσα, συνέχισε να με κοιτάζει στα μάτια ώσπου άρχισα να κοκκινίζω. Δεν ήξερα πως να κρίνω το βλέμμα του. Άρχισα να νιώθω ανασφάλεια, αφού έφτασα και στο σημείο να νομίζω πως όλα αυτά τα είχα μόνο φανταστεί. Όμως όταν γούρλωσαν τα μάτια μου από την αγωνία μου μίλησε επιτέλους. Είπε πως ότι έγινε, έγινε επειδή του αρέσω και επειδή θέλει να περνάει όμορφες στιγμές μαζί μου. Μου έκανε κομπλιμέντα για το πόσο όμορφος είμαι και για το ότι ήταν έντονη εμπειρία γι’ αυτόν να κάνουμε σεξ στο αυτοκίνητο.

Ένιωθα πραγματικά σαν ξεφτιλισμένος "πουστράκος" εκείνη την στιγμή που τα άκουγα. Σχεδόν με αηδίασε που από την μια δεν ντρεπόταν για την βία που άσκησε και από την άλλη μου δημιουργούσε και τύψεις λέγοντας "αφού στο κάτω-κάτω το ήθελες και εσύ". Δεν άντεξα και άρχισα να δακρύζω. Είχα κάποτε υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην επιτρέψω σε κανέναν να με κάνει να κλαίω, αλλά… να ‘σου τώρα. Σηκώθηκα να πάω να πλυθώ και του είπα πως όταν επιστρέψω θέλω να φύγω.

Τότε έκανε κάτι που με έκανε να τρέμω από θυμό. Μου κάνει νόημα να πλησιάσω για να μου πει κάτι και μου "ψιθυρίζει" πως τώρα που θα πάω στο μέρος, θέλει να βγάλω τω μποξεράκι μου και όταν επιστρέψω να του το δώσω κάτω από το τραπέζι για να έχει κάτι δικό μου. Θύμωσα πολύ και έφυγα προς τις τουαλέτες. Νομίζει τέλος πάντων πως είμαι κοριτσάκι από ταινία; Νομίζει πως μπορεί να μου συμπεριφέρεται σαν να είμαι καμιά πεταμένη; Στο κάτω-κάτω, αυτός είναι ο παντρεμένος πούστης που γαμάει αντρικό κώλο, αυτός θα έπρεπε να ντρέπεται και όχι να μου ζητάει και τα ρέστα.

Κλειδώθηκα στην τουαλέτα και άρχισα πάλι να κλαίω. Μετά από μερικά λεπτά συνήλθα και άρχισα να σκέφτομαι πως όλα αυτά δεν μπορεί να συμβαίνουν πραγματικά. Ήταν εφιάλτης. Αμέσως όμως θυμήθηκα πάλι πόσο μου άρεσε ο έρωτας στο αυτοκίνητο, πόσο είχα ανάψει με το να νιώθω τα χέρια του να με ζουλάνε και πως σπάνια θα βρω άντρα που να με κάνει να νιώθω έτσι. Χωρίς να πολυσκεφτώ έβγαλα λοιπόν το μποξεράκι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και πήγα στο τραπέζι.

Ο Πέτρος ήδη με κοίταζε με το βλέμμα γεμάτο αυτοπεποίθηση και με ένα ελαφρύ χαμόγελο στα χείλη. Ναι λοιπόν, ίσως πρέπει να ομολογήσω στον εαυτό μου πως κάνω πράγματα για τον Πέτρο που δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα έκανα ποτέ. Ίσως ήρθε η ώρα να αποδεχτώ πως οι ανθρώπινες σχέσεις, προπαντός μεταξύ αντρών είναι πιο πολύπλοκες από ότι είχα ζήσει ως τώρα. Έβγαλα λοιπόν το μποξεράκι και προσπάθησα να του το δώσω κάτω από το τραπέζι για να μην με πάρουν χαμπάρι. Ο άτιμος όμως απλώς μου χαμογέλαγε και δεν έκανε καμιά προσπάθεια να το πάρει.

Έτσι ήμουν με το μποξεράκι στο χέρι μισοσκυμμένος στην καρέκλα μου προσπαθώντας να μην τραβήξω την προσοχή του κόσμου. Του έκανα νόημα να το πάρει. Τίποτα αυτός. Άρχισα πάλι να κοκκινίζω. Του λέω πάρ’ το, αλλά αυτός μου λέει πως ίσως τώρα να μην το θέλει πια. Θα με τρελάνει αυτός ο άνθρωπος. Οπότε τράβηξα το χέρι μου, αλλά εκείνη την στιγμή άπλωσε αυτός το δικό του και πήρε το μποξεράκι. Πρέπει να το έβαλε στην τσέπη του παντελονιού του, διότι δεν το ξαναείδα εκείνη την βραδιά.

Αυτό που ξέρω τώρα είναι πως του αρέσει να παίζει τέτοια παιχνιδάκια. Του αρέσει να με κάνει να νιώθω πως αυτός κρατάει τα ηνία. Πως αυτός αποφασίζει πότε θα γίνετε τι. Δεν μπορώ να πω πως μου αρέσει. Αλλά προφανώς παίζω το παιχνίδι του. Η σκέψη πως μπορεί να μου δώσει τόση ηδονή με κάνει να μην μπορώ να θυμώσω για πολύ ώρα μαζί του όταν μου κάνει τέτοια κόλπα.

Φύγαμε από το ρεστοράν. Αλλά δεν πήγα σπίτι όπως αρχικά είχα σχεδιάσει. Πήγαμε για ποτό. Ήπιαμε αρκετά, και μιλάγαμε περί ανέμων και υδάτων. Δεν αναφέραμε ούτε με μια κουβέντα ότι είχε συμβεί στο εστιατόριο. Περνάγαμε ωραία. Ο Πέτρος έχει αρκετό χιούμορ και ξέρει πως να διηγείται κάτι χωρίς να με κάνει να πλήττω. Αραιά και που περνούσε και κάποιος γνωστός του και τον χαιρέταγε. Ο Πέτρος ήταν ευγενικός μαζί τους αλλά δεν με σύστηνε. Έκανε σαν να μην υπήρξα. Ένιωθα λίγο άβολα, διότι ο καθένας από αυτούς θα μπορούσε να πει στην γυναίκα του πως τον είδε με έναν άγνωστο εικοσάχρονο να πίνει και να γελάει. Αλλά στο κάτω - κάτω, δικό μου είναι αυτό το πρόβλημα; Ας μην καθόταν μαζί μου, ας πήγαινε στην γυναίκα του αν δεν θέλει να μπλέξει.

Είχε προχωρήσει η βραδιά και είχαμε πιει αρκετά θα έλεγα, διότι κατάλαβα πως με οτιδήποτε έλεγε γελούσα. Σήμερα ξέρω, δεν θα πίνω βότκα-lemon όταν βγαίνω μαζί του. Ήταν γύρω στις έντεκα όταν έκανε την πρόταση να βγούμε στον καθαρό αέρα. Συμφώνησα και κάναμε βόλτα. Ήταν πολύ ωραία και συνέχεια ήθελα να τον αγκαλιάζω και να τον φιλάω. Βέβαια δεν "με άφησε" να τον αγγίξω. Τελικά δεν πρέπει να καταφέραμε ούτε 200 μέτρα με τα πόδια επειδή κάθε λίγο και λιγάκι σταματούσαμε επειδή εγώ επέμενα να τον αγγίξω.

Πρότεινε να πάμε σε μια γκαρσονιέρα φίλου του για να είμαστε μόνοι. Δεν είπα όχι. Τον ήθελα εκείνη την στιγμή. Πως βρεθήκαμε εκεί δεν ξέρω, αλλά όταν έκατσα στο κρεβάτι πάλι είχα ένα ποτό στο χέρι και το χέρι του Πέτρου ανάμεσα στα πόδια μου. Ήταν φανταστικά. Δεν με άφησε να πάρω ούτε αναπνοή. Ήταν τρυφερός αλλά και απαιτητικός. Έχυσα και λίγο από το ποτό στα σεντόνια όταν πήγε να με ρίξει προς τα πίσω για να φτάσει με τα δάχτυλα του ακόμη πιο βαθιά μέσα μου. Σχεδόν αυτόματα έβγαλα τα ρούχα μου και άρχισα να φωνάζω από έκπληξη αλλά και ηδονή όταν ένιωσα την γλώσσα του να μου γλείφει την θηλή. Δεν τω περίμενα αυτό. Έχω κάνει μεν σεξ αλλά ως τώρα δεν με έχει αγγίξει κανείς έτσι. Συνέχισε και ταυτόχρονα με χάιδευε όπου μπορούσε.

Είχα φτάσει σε τέτοιο σημείο έξαρσης που θα έκανα ότι μου ζήταγε εκείνη την στιγμή. Αλλά ο Πέτρος ούτε καν σκέφτηκε να μου ζητήσει κάτι. Είναι άντρας που παίρνει αυτό που θέλει χωρίς να ρωτήσει. Με γύρισε λοιπόν μπρούμυτα, μου τούρλωσε τον πισινό και άκουσα να ανοίγει το φερμουάρ. Πλησίασε και χωρίς δεύτερη κουβέντα τον ένιωσα να μπαίνει μέσα μου. Άρχισα να βογκάω δυνατά. Ήταν σαν να με ανοίγει στα δυο. Χωρίς να τω σκεφτώ άρχισα να παίζω τον πούτσο μου ενώ ο Πέτρος έμπαινε μέσα μου κρατώντας με από τους γοφούς μου. Όταν σταμάτησε πρέπει να είχε μπει όλος, διότι ένιωθα σχεδόν καρφωμένος. Δεν μπορούσα να κουνηθώ.

Πονούσα αλλά είχα καυλώσει τόσο που δεν με ένοιαζε. Αφού συνήθισα το μέγεθος του μέσα μου άρχισε να κουνιέται μέσα έξω. Ήταν καταπληκτικό! Μου άνοιγε τα κωλομάγουλα με τα χέρια και με γαμούσε, ενώ μου έλεγε πόσο τον ανάβω και πως είναι ο επιβήτορας μου. Εγώ μόνο μούγκριζα. Δεν μπορούσα να απαντήσω. Έτσι συνεχίσαμε για πολύ ώρα, ώσπου τελικά έχυσε μέσα μου. Νόμιζα πως θα με πλημμυρίσει. Ήταν τόσο ωραίο να νιώθω να γεμίζω με τα υγρά του. Αμέσως όμως βγήκε από μέσα μου, με γύρισε ανάσκελα και άρχισε να μου παίζει τον πούτσο για να χύσω και εγώ. Δεν άργησα βέβαια.

Αμέσως μετά αποκοιμηθήκαμε αγκαλιά. Όταν ξύπνησα ένιωθα να πονάει ο κωλαράκος μου. Μετά την έξαρση κατάλαβα πόσο πρέπει να με είχε ανοίξει. Έτσουζα αλλά δεν θέλησα να του κάνω παράπονα. Πλυθήκαμε και με πήγε σπίτι με το αυτοκίνητο. Είχε ήδη πάει 3 τα ξημερώματα. Πριν κατέβω τον φίλησα και του είπα πως θέλω να ξαναβρεθούμε σύντομα. Δεν απάντησε και όταν τον παρακάλεσα να μου πει πότε θα μου τηλεφωνήσει μου έδωσε σφαλιάρα. Ζαλίστηκα λίγο, πόνεσα… και πήγα σπίτι.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως πραγματικά να μην θέλει να με δει άλλο. Γνωριζόμαστε πολύ λίγο και εγώ αμέσως έκανα πράγματα μαζί του που σε άλλες περιπτώσεις δεν τα έκανα. Ίσως να με θεωρεί ξεκωλιάρη και να έχασε το ενδιαφέρον του. Και βέβαια ακόμη δεν μπορώ να μιλήσω με τον Γιάννη για όλα αυτά. Θα σκάσω πλέον. Νιώθω μόνος με αυτά τα προβλήματα. Γι’ αυτό αποφάσισα να τα γράψω…

Έχω μια ελπίδα ότι, ίσως κάποια στιγμή, τώρα που τα καταθέτω στο ίντερνετ, να βρεθεί κάποιος που να είχε παρόμοιες εμπειρίες.
Και συνεχίζω…


23 Σεπτεμβρίου 2001

Ο Πέτρος ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Έχει χαθεί από προσώπου γης. Προσπάθησα μια-δυο φορές να του τηλεφωνήσω αλλά το σηκώνει η γυναίκα του. Μάλλον θα γύρισε πάλι σ’ αυτήν. Γαμότο!

Την πέμπτη (20 Σεπτεμβρίου) επιτέλους βρέθηκα με τον Γιάννη. Μιλήσαμε αρκετή ώρα αλλά τελικά δεν καταφέραμε να μονιάσουμε. Ούτε καλά - καλά ξέρω ακόμη γιατί παρεξηγηθήκαμε. Η βραδιά στην οποία γνωρίσαμε τον Πέτρος ήταν απλώς η αφορμή από ότι κατάλαβα. Κάτι άλλο τον έχει ενοχλήσει αλλά ακόμη δεν μου είπε τι. Αυτό που ανέφερε είναι πως τον τελευταίο καιρό νιώθει πως παραμελώ την φιλία μας, πως δεν ενδιαφέρομαι για τα αισθήματα του και πως ούτε καν ρωτούσα το τι σκέφτεται.

Χμμμμ…. Δεν νομίζω να έχει δίκιο. Είμαστε φίλοι από το σχολείο. Τον γνωρίζω δηλαδή εδώ και οκτώ χρόνια. Είχαμε πάντα μια πολύ στενή φιλική σχέση. Αφού φτάσαμε και στο σημείο πριν ένα χρόνο να πάμε μαζί διακοπές. Ίσως όμως να είναι εκεί το πρόβλημα.

Είχαμε πάει για μια βδομάδα στη Θάσο. Είχαμε σκοπό κάνουμε τα μπάνια μας, να λιαστούμε και να διασκεδάζουμε. Τελικά όμως τις περισσότερες μέρες μείναμε στο ξενοδοχείο επειδή ο Γιάννης δυο μέρες πριν πάμε είχε χωρίσει με την φιλί του και κλαιγόταν. Δεν μπορούσα να τον πείσω να βγούμε για να απασχοληθεί λίγο και να ξεχαστεί. Εκείνη την βδομάδα κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι επειδή δυσκολευόταν να κοιμηθεί και κάποια στιγμή φτάσαμε στο σημείο να φιλιόμαστε και να χαϊδευόμαστε.

Τώρα που το σκέφτομαι ίσως από τότε ο Γιάννης να ανακάλυψε πως του αρέσουν και οι άντρες. Δεν λέω πως εμένα δεν μου άρεσε αυτή η εμπειρία, αλλά δεν αμφισβητώ πως μου αρέσουν οι άντρες, ούτε μου λείπει κάτι τώρα που δεν χαϊδεύομαι με τον καλύτερο μου φίλο. Ήταν ωραία όσο κράτησε.

Τώρα όμως κρίνοντας από την αντίδραση του στον Πέτρο έχω υποψιαστεί πως ζηλεύει. Αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω την συμπεριφορά του. Βέβαια δεν με βοηθάει και ο ίδιος με το να μη μου λέει τι τον απασχολεί. Στο τέλος της κουβέντας μας μου είπε πως καλά θα ήταν να μείνει λίγο καιρό μόνος του χωρίς να έχουμε επαφή για να μπορέσει να σκεφτεί ορισμένα πράγματα. Δεν του είπα και εγώ τίποτα για τον Πέτρο και για όλα όσα συνέβησαν, αν και έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον.

Τελικά, όλοι είμαστε μόνοι μας. Στις δύσκολες στιγμές συνήθως δεν υπάρχει άτομο που να μπορέσει να σε βοηθήσει…

(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")