Γεια σας. Ας πούμε ότι με λένε Νίκο. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου, η οποία είναι αληθινή.
Δουλεύω σε μια εταιρία σεκιούριτι ως επόπτης. Είμαι σχετικά καινούργιος σε αυτή την εταιρία και φυσικά τυπικός σε όλα μου. Δούλευα σχεδόν κάθε νύχτα, πήγαινα σε πόστα, έκανα ελέγχους, ρωτούσα αν όλα ήταν εντάξει στο προσωπικό. Αλλά επειδή δε μας νοιάζουν όλα τα πόστα θα σας πω για το συγκεκριμένο.
Σε μια εταιρία κάπου στην Αθήνα, δούλευε ένας γύρω στα 30 κάτι, ψηλός, μελαχρινός ελαφρώς γυμνασμένος. Ήταν πολύ καλός άνθρωπος και δεν του φαινόταν ότι γούσταρε άντρες. Μετά από μισό μήνα περίπου, όποτε πήγαινα στο πόστο του (το οποίο ήταν ένα εργοστάσιο στη κεντρική πύλη), πιάναμε την κουβέντα για άσχετα θέματα αλλά δυστυχώς ο χρόνος με πίεζε και πάντα έπρεπε να φύγω γρήγορα. Προσπαθούσα να καταλάβω αν τρέχει κάτι μαζί του αλλά δεν έδειχνε τίποτα. Την επόμενη φορά που πήγα στο πόστο του τον άφησα για το τέλος για να έχω περισσότερο χρόνο μαζί του.
Ήταν 5 τα ξημερώματα. Πήγα στο πόστο του και τον βρήκα να κοιμάται μέσα στο φυλάκιο. Με κατάλαβε αμέσως όμως και ξύπνησε. Είχε καυλώσει από τον ύπνο και προσπαθούσε να το κρύψει, αλλά δεν έδωσα σημασία σε αυτό.
- Γεια σου Νίκο, με πήρε ο ύπνος γαμώτο.
- Ναι, τουλάχιστον ξύπνησες αμέσως. Σε έπιασα στον ύπνο. Όλα καλά;
- Ναι όλα καλά. Άργησες σήμερα. Σε περίμενα πιο νωρίς.
- Ναι άργησα γιατί στο προηγούμενο πόστο έπρεπε να κάτσω λίγο παραπάνω. Δηλαδή όποτε φεύγω μετά κοιμάσαι;
- Όχι φυσικά. Αφού φεύγεις δεν μπορώ να κοιμηθώ μετά.
Εκεί άρχισα να σκέφτομαι ότι κάτι τρέχει μαζί του. Δεν το σχολίασα αλλά είχα σκοπό να μη φύγω αμέσως, μιας που μετά θα σχολούσα.
- Είσαι το τελευταίο πόστο μου για σήμερα. Σε λίγο σχολάω. Θες να φέρω καφέ να τα πούμε λίγο;
- Ναι φυσικά!
Πήγα πήρα 2 καφεδάκια και ξανά γύρισα. Καθόμασταν και μιλούσαμε για τη δουλειά και για διάφορα. Προσπαθούσα να σκεφτώ πως να πάω τη κουβέντα αλλού. Αλλά δε μπορούσα. Ξαφνικά χτύπησε το κινητό του, μιλούσε με μια κοπέλα και άρχισαν να μαλώνουν. Δε ρώτησα να μην φανώ αδιάκριτος αλλά μου είπε μετά:
- Sorry φίλε μου αλλά… προβλήματα.
- Με τηn κοπέλα σουq… τον ρωτάω.
Γέλασε λίγο κ μου λέει:
- Όχι. Οικογενειακά προβλήματα.
Με τη κουβέντα πέρασε η ώρα. Πήγε 6μιση και άρχισαν να έρχονται εργάτες για δουλειά. Σηκώθηκα να φύγω, μου έδωσε το χέρι, με ευχαρίστησε για τον καφέ και ξανά έπιασε δουλειά. Καθώς πήγαινα σπίτι μου τον σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν ότι κάτι τρέχει μαζί του και ήθελα να το εξακριβώσω, αλλά δεν ήταν εύκολο. Την επόμενη μέρα είχα ρεπό. Είπα θα κάτσω σπίτι να λιώσω στο καναπέ μου να δω καμιά ταινία αλλά κατά τις 2 τα ξημερώματα χτύπησε το κινητό μου από έναν άγνωστο αριθμό.
- Παρακαλώ;
- Νίκο; Είμαι ο Κώστας, (ας πούμε Κώστας) από το τάδε φυλάκιο.
- Έλα Κώστα, τι έγινε;
- Τίποτα. Απλά πήρα να δω τι ώρα θα έρθεις μήπως μπορείς να μου φέρεις ένα καφέ γιατί είμαι άυπνος και δεν θα αντέξω.
Τώρα ήμουν σίγουρος ότι κάτι τρέχει μαζί του.
- Ρε συ Κώστα δε δουλεύω σήμερα. Θες να πω τον άλλον επόπτη να σου φέρει;
- Όχι, όχι. Ο άλλος είναι λίγο παράξενος, δε θέλω να δίνω δικαιώματα. Καλά είσαι εσύ; Κρίμα που δε δουλεύεις απόψε. Ήταν ωραία χθες.
Δεν ήξερα τι να πω. Χτυπούσα το κεφάλι μου που ζήτησα ρεπό! Αφού κλείσαμε το σκεφτόμουν για λίγο, δεν ήξερα τι να κάνω. Να στείλω ή να μη στείλω μήνυμα; Και ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα. Ετοιμάστηκα, πήρα τη μηχανή, πήρα 2 καφέδες και πήγα στο πόστο του. Με είδε ξαφνικά και χαμογέλασε από μακριά.
- Τι κάνεις ρε τρελέ τέτοια ώρα εδώ;
- Ήρθα να σου φέρω καφέ.
Καθίσαμε μέσα στο φυλάκιο του και μιλούσαμε. Με κοιτούσε στα μάτια και συνέχεια χαμογελούσε. Είχε μια πανέμορφη φατσούλα.
- Γιατί δεν κοιμήθηκες καθόλου; Τον ρωτάω.
- Άστα φίλε μου. Έχουμε διάφορα οικογενειακά προβλήματα και ήμουν όλη μέρα στο σπίτι της αδερφής μου.
- Ok, δε θέλω να φανώ αδιάκριτος. Υπομονή.
Γέλασε, ήρθε μου χάιδεψε το σβέρκο κi έκατσε δίπλα μου.
- Ευχαριστώ φίλε μου και για τον καφέ και για την παρέα. Η κοπέλα σου όμως δεν είπε τίποτα που αντί να είσαι μαζί της είσαι εδώ;
- Δεν έχω κοπέλα. Όπως κι εσύ…
του λέω και ξαφνικά με πιάνει από το μάγουλο και μου δίνει ένα φιλί. Εγώ έμεινα μαλάκας. Το περίμενα… αλλά δεν το περίμενα κιόλας. Δεν αντέδρασα καθόλου και σταμάτησε.
- Sorry Νίκο... νόμιζα ότι…
και πήγε να σηκωθεί. Τον έπιασα από το χέρι, τον έβαλα να ξανακάτσει και άρχισα να τον φιλάω κι εγώ. Φιλιόμασταν για μισή ώρα χωρίς να μιλάμε, χωρίς να κοιτιόμαστε, χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται γύρω μας. Είχαμε καυλώσει και οι 2 και αρχίσαμε να χουφτώνουμε ο ένας τον άλλον.
- Σε γουστάρω από την πρώτη μέρα που σε είδα… μου είπε.
- Κι εγώ σε γουστάρω Κώστα.
- Τι θα κάνουμε;
- Τα πάντα, του λέω.
Αρχίσαμε τις πίπες ο ένας στον άλλον. Πίπες, φιλιά, χουφτώματα. Είχαμε καυλώσει πάρα πολύ, αλλά δεν είχαμε προφυλακτικά. Οπότε δε θα το συνεχίζαμε παραπέρα. Είχαμε βγάλει τις μπλούζες, είχαμε κατεβάσει τα παντελόνια και χαμουρευόμασταν. Ξαφνικά ακούμε ένα αμάξι. Ήταν ο επόπτης.
- Ωχ μαλάκα τι θα κάνουμε;
- Δεν ξέρω… του λέω. Βγες και σταμάτησε τον μην έρθει εδώ και μας δει. Θα μας αναφέρει αύριο.
Βγήκε έξω και του μιλούσε. Εγώ δεν ήξερα τι να κάνω. Που να κρυφτώ. Και ξαφνικά σκέφτηκα ότι άφησα τη μηχανή εκεί κοντά και ότι θα τη δει. Πανικόβλητα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Έστειλα μήνυμα σε έναν άλλον φύλακα να μου κάνει μια χάρη και ευτυχώς έπιασε πριν μας καταλάβει. Τον είπα να στείλει μήνυμα στον επόπτη ότι θέλει βοήθεια σε κάτι και ευτυχώς έπιασε. Έφυγε γρήγορα αφού ήταν όλα καλά σε αυτό το πόστο. Υπέγραψε ευτυχώς στα γρήγορα και χωρίς να μπει μέσα… και έφυγε. Μπήκε μέσα ο Κώστας, έκατσε κάτω, με πήρε αγκαλιά, μου έδωσε ένα φιλί και μου λέει:
- Έφυγε! Ευτυχώς έτυχε αυτό.
- Δεν έτυχε ρε. Εγώ του το ζήτησα και είπα ότι θα του εξηγήσω αύριο.
- Μαλάκα σε γουστάρω τρελά!
Με ξάπλωσε στην καρέκλα και άρχισε να με φιλάει να μου γλείφει το λαιμό. Είχαμε καυλώσει πάλι. Με έγδυσε και μου λέει…
- εσύ χωρίς ρούχα, εγώ με ρούχα.
Άρχισε να μου γλείφει τον πούτσο, τα αρχίδια, να με φιλάει, να μου γλείφει τις ρώγες, να τις δαγκώνει και ξανά από την αρχή, ώσπου με έκανε να χύσω πάνω στην κοιλιά μου και τα μούτρα του. Παντού. Δεν το συνεχίσαμε παραπάνω εκείνη τη στιγμή, αλλά το συνεχίσαμε στο σπίτι μου την επόμενη μέρα. Και από τότε είμαστε μαζί. Όποτε πηγαίνω στο πόστο του κάνουμε κάτι παρόμοιο.
Ελπίζω να μην είπα πολλά.
Copyright protected OW ref: 126578
Δουλεύω σε μια εταιρία σεκιούριτι ως επόπτης. Είμαι σχετικά καινούργιος σε αυτή την εταιρία και φυσικά τυπικός σε όλα μου. Δούλευα σχεδόν κάθε νύχτα, πήγαινα σε πόστα, έκανα ελέγχους, ρωτούσα αν όλα ήταν εντάξει στο προσωπικό. Αλλά επειδή δε μας νοιάζουν όλα τα πόστα θα σας πω για το συγκεκριμένο.
Σε μια εταιρία κάπου στην Αθήνα, δούλευε ένας γύρω στα 30 κάτι, ψηλός, μελαχρινός ελαφρώς γυμνασμένος. Ήταν πολύ καλός άνθρωπος και δεν του φαινόταν ότι γούσταρε άντρες. Μετά από μισό μήνα περίπου, όποτε πήγαινα στο πόστο του (το οποίο ήταν ένα εργοστάσιο στη κεντρική πύλη), πιάναμε την κουβέντα για άσχετα θέματα αλλά δυστυχώς ο χρόνος με πίεζε και πάντα έπρεπε να φύγω γρήγορα. Προσπαθούσα να καταλάβω αν τρέχει κάτι μαζί του αλλά δεν έδειχνε τίποτα. Την επόμενη φορά που πήγα στο πόστο του τον άφησα για το τέλος για να έχω περισσότερο χρόνο μαζί του.
Ήταν 5 τα ξημερώματα. Πήγα στο πόστο του και τον βρήκα να κοιμάται μέσα στο φυλάκιο. Με κατάλαβε αμέσως όμως και ξύπνησε. Είχε καυλώσει από τον ύπνο και προσπαθούσε να το κρύψει, αλλά δεν έδωσα σημασία σε αυτό.
- Γεια σου Νίκο, με πήρε ο ύπνος γαμώτο.
- Ναι, τουλάχιστον ξύπνησες αμέσως. Σε έπιασα στον ύπνο. Όλα καλά;
- Ναι όλα καλά. Άργησες σήμερα. Σε περίμενα πιο νωρίς.
- Ναι άργησα γιατί στο προηγούμενο πόστο έπρεπε να κάτσω λίγο παραπάνω. Δηλαδή όποτε φεύγω μετά κοιμάσαι;
- Όχι φυσικά. Αφού φεύγεις δεν μπορώ να κοιμηθώ μετά.
Εκεί άρχισα να σκέφτομαι ότι κάτι τρέχει μαζί του. Δεν το σχολίασα αλλά είχα σκοπό να μη φύγω αμέσως, μιας που μετά θα σχολούσα.
- Είσαι το τελευταίο πόστο μου για σήμερα. Σε λίγο σχολάω. Θες να φέρω καφέ να τα πούμε λίγο;
- Ναι φυσικά!
Πήγα πήρα 2 καφεδάκια και ξανά γύρισα. Καθόμασταν και μιλούσαμε για τη δουλειά και για διάφορα. Προσπαθούσα να σκεφτώ πως να πάω τη κουβέντα αλλού. Αλλά δε μπορούσα. Ξαφνικά χτύπησε το κινητό του, μιλούσε με μια κοπέλα και άρχισαν να μαλώνουν. Δε ρώτησα να μην φανώ αδιάκριτος αλλά μου είπε μετά:
- Sorry φίλε μου αλλά… προβλήματα.
- Με τηn κοπέλα σουq… τον ρωτάω.
Γέλασε λίγο κ μου λέει:
- Όχι. Οικογενειακά προβλήματα.
Με τη κουβέντα πέρασε η ώρα. Πήγε 6μιση και άρχισαν να έρχονται εργάτες για δουλειά. Σηκώθηκα να φύγω, μου έδωσε το χέρι, με ευχαρίστησε για τον καφέ και ξανά έπιασε δουλειά. Καθώς πήγαινα σπίτι μου τον σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν ότι κάτι τρέχει μαζί του και ήθελα να το εξακριβώσω, αλλά δεν ήταν εύκολο. Την επόμενη μέρα είχα ρεπό. Είπα θα κάτσω σπίτι να λιώσω στο καναπέ μου να δω καμιά ταινία αλλά κατά τις 2 τα ξημερώματα χτύπησε το κινητό μου από έναν άγνωστο αριθμό.
- Παρακαλώ;
- Νίκο; Είμαι ο Κώστας, (ας πούμε Κώστας) από το τάδε φυλάκιο.
- Έλα Κώστα, τι έγινε;
- Τίποτα. Απλά πήρα να δω τι ώρα θα έρθεις μήπως μπορείς να μου φέρεις ένα καφέ γιατί είμαι άυπνος και δεν θα αντέξω.
Τώρα ήμουν σίγουρος ότι κάτι τρέχει μαζί του.
- Ρε συ Κώστα δε δουλεύω σήμερα. Θες να πω τον άλλον επόπτη να σου φέρει;
- Όχι, όχι. Ο άλλος είναι λίγο παράξενος, δε θέλω να δίνω δικαιώματα. Καλά είσαι εσύ; Κρίμα που δε δουλεύεις απόψε. Ήταν ωραία χθες.
Δεν ήξερα τι να πω. Χτυπούσα το κεφάλι μου που ζήτησα ρεπό! Αφού κλείσαμε το σκεφτόμουν για λίγο, δεν ήξερα τι να κάνω. Να στείλω ή να μη στείλω μήνυμα; Και ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα. Ετοιμάστηκα, πήρα τη μηχανή, πήρα 2 καφέδες και πήγα στο πόστο του. Με είδε ξαφνικά και χαμογέλασε από μακριά.
- Τι κάνεις ρε τρελέ τέτοια ώρα εδώ;
- Ήρθα να σου φέρω καφέ.
Καθίσαμε μέσα στο φυλάκιο του και μιλούσαμε. Με κοιτούσε στα μάτια και συνέχεια χαμογελούσε. Είχε μια πανέμορφη φατσούλα.
- Γιατί δεν κοιμήθηκες καθόλου; Τον ρωτάω.
- Άστα φίλε μου. Έχουμε διάφορα οικογενειακά προβλήματα και ήμουν όλη μέρα στο σπίτι της αδερφής μου.
- Ok, δε θέλω να φανώ αδιάκριτος. Υπομονή.
Γέλασε, ήρθε μου χάιδεψε το σβέρκο κi έκατσε δίπλα μου.
- Ευχαριστώ φίλε μου και για τον καφέ και για την παρέα. Η κοπέλα σου όμως δεν είπε τίποτα που αντί να είσαι μαζί της είσαι εδώ;
- Δεν έχω κοπέλα. Όπως κι εσύ…
του λέω και ξαφνικά με πιάνει από το μάγουλο και μου δίνει ένα φιλί. Εγώ έμεινα μαλάκας. Το περίμενα… αλλά δεν το περίμενα κιόλας. Δεν αντέδρασα καθόλου και σταμάτησε.
- Sorry Νίκο... νόμιζα ότι…
και πήγε να σηκωθεί. Τον έπιασα από το χέρι, τον έβαλα να ξανακάτσει και άρχισα να τον φιλάω κι εγώ. Φιλιόμασταν για μισή ώρα χωρίς να μιλάμε, χωρίς να κοιτιόμαστε, χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται γύρω μας. Είχαμε καυλώσει και οι 2 και αρχίσαμε να χουφτώνουμε ο ένας τον άλλον.
- Σε γουστάρω από την πρώτη μέρα που σε είδα… μου είπε.
- Κι εγώ σε γουστάρω Κώστα.
- Τι θα κάνουμε;
- Τα πάντα, του λέω.
Αρχίσαμε τις πίπες ο ένας στον άλλον. Πίπες, φιλιά, χουφτώματα. Είχαμε καυλώσει πάρα πολύ, αλλά δεν είχαμε προφυλακτικά. Οπότε δε θα το συνεχίζαμε παραπέρα. Είχαμε βγάλει τις μπλούζες, είχαμε κατεβάσει τα παντελόνια και χαμουρευόμασταν. Ξαφνικά ακούμε ένα αμάξι. Ήταν ο επόπτης.
- Ωχ μαλάκα τι θα κάνουμε;
- Δεν ξέρω… του λέω. Βγες και σταμάτησε τον μην έρθει εδώ και μας δει. Θα μας αναφέρει αύριο.
Βγήκε έξω και του μιλούσε. Εγώ δεν ήξερα τι να κάνω. Που να κρυφτώ. Και ξαφνικά σκέφτηκα ότι άφησα τη μηχανή εκεί κοντά και ότι θα τη δει. Πανικόβλητα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Έστειλα μήνυμα σε έναν άλλον φύλακα να μου κάνει μια χάρη και ευτυχώς έπιασε πριν μας καταλάβει. Τον είπα να στείλει μήνυμα στον επόπτη ότι θέλει βοήθεια σε κάτι και ευτυχώς έπιασε. Έφυγε γρήγορα αφού ήταν όλα καλά σε αυτό το πόστο. Υπέγραψε ευτυχώς στα γρήγορα και χωρίς να μπει μέσα… και έφυγε. Μπήκε μέσα ο Κώστας, έκατσε κάτω, με πήρε αγκαλιά, μου έδωσε ένα φιλί και μου λέει:
- Έφυγε! Ευτυχώς έτυχε αυτό.
- Δεν έτυχε ρε. Εγώ του το ζήτησα και είπα ότι θα του εξηγήσω αύριο.
- Μαλάκα σε γουστάρω τρελά!
Με ξάπλωσε στην καρέκλα και άρχισε να με φιλάει να μου γλείφει το λαιμό. Είχαμε καυλώσει πάλι. Με έγδυσε και μου λέει…
- εσύ χωρίς ρούχα, εγώ με ρούχα.
Άρχισε να μου γλείφει τον πούτσο, τα αρχίδια, να με φιλάει, να μου γλείφει τις ρώγες, να τις δαγκώνει και ξανά από την αρχή, ώσπου με έκανε να χύσω πάνω στην κοιλιά μου και τα μούτρα του. Παντού. Δεν το συνεχίσαμε παραπάνω εκείνη τη στιγμή, αλλά το συνεχίσαμε στο σπίτι μου την επόμενη μέρα. Και από τότε είμαστε μαζί. Όποτε πηγαίνω στο πόστο του κάνουμε κάτι παρόμοιο.
Ελπίζω να μην είπα πολλά.
Copyright protected OW ref: 126578
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.