Το e-mail μου είναι το:
Είμαι 18 χρονών και αυτό δεν έχει πολύ καιρό που έγινε. Είμαι ένα ωραίο παιδί 1.78, 70 κιλά, καστανόξανθος άτριχος και γραμμωμένος επειδή παίζω από μικρός τένις. Στη γειτονιά μου μένει ένας 30χρονος μπάτσος μόνος του. Είναι μελαχρινός, γεροδεμένος, πάνω από 1.85 με μια μικρή κοιλίτσα και πολύ άγρια αρρενωπή μάπα και φωνή.
Πολλές φορές τον κοίταζα στο μπαλκόνι αδιαφορώντας για το αν με παρατηρούσε ή όχι. Άλλες τον άκουγα να βρίζει όταν έπαιζε η αγαπημένη του ομάδα και καύλωνα. Έμενε μόνος του αλλά πολλές φορές έβλεπα κάνα δυο γκόμενες να έρχονται σπίτι του.
Μια μέρα γυρνώντας από τη προπόνηση, τον είδα στο δρόμο που επέστρεφε, από την υπηρεσία του προφανώς, γιατί φορούσε αυτή τη βαθύ μπλε στολή και με χαιρέτησε.
- «Γεια σου μικρέ!»
- «Καλησπέρα σας. Καλά είστε...;»
- «Μια χαρά! Γυμνάζεσαι;»
- «Μάλιστα. Μόλις γύρισα από το τένις...»
Είχα την αίσθηση ότι ήλπιζε πως θα ακούσει κάποιο πιο... αντρικό άθλημα...
- «Εγώ στην ηλικία σου έπαιζα ποδόσφαιρο. Τάκης, χάρηκα!»
- «Πέτρος. Χάρηκα κι εγώ»
- «Να σου πω, μια που αθλείσαι, μπορείς μήπως να με βοηθήσεις να σηκώσω κάτι κούτες μεγάλες στο πατάρι; Δε μπορώ μόνος μου»
- «Φυσικά!», είπα μες στη τρελή χαρά ελπίζοντας ότι θα μπω σπίτι αυτού του γαμιά. «Πότε θέλετε;»
- «Και τώρα αν μπορείς. Πήγαινε σπίτι αν θες, κάνε ένα ντους, φάε και έλα»
- «Έκανα μπάνιο στα αποδυτήρια, πάμε αν θέλετε τώρα»
Ξεκίνησε η καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Προχωρούσα στο σπίτι αυτού του άντρα που ονειρευόμουν εδώ και καιρό. Μπήκα στο διαμέρισμα του... ακατάστατο αλλά σχετικά καθαρό. Μπορούσα παντού να δω άδειες μπύρες, φορεμένα μπλουζάκια του και φανελάκια του, πεταμένα εδώ και εκεί... μέχρι και ένα μπόξερ χακί. Με το που το είδα γούρλωσαν τα μάτια μου. Το κατάλαβε και γυρνάει στο μέρος μου...
- «Πως κάνεις έτσι; Εσύ δε φοράς βρακιά; Εμείς οι άντρες έτσι τα πετάμε τα βρακιά μας ρε. Μπόξερ φοράω όταν είμαι χαλαρός και όταν βγαίνω έξω για γκόμενες. Μόνο στην υπηρεσία και όταν παίζω μπάλα φοράω κολλητά για να κρατάνε τα αρχίδια μου»
- «Ε... εγώ να σας πω… το τακτοποιώ πιο τακτικά το δωμάτιο μου», είπα αστειευόμενος.
- «Μια τένις, μια συμμαζεύεις... αυτά τα κάνουν τα πουστράκια ρε»
- «Εεεεε...», τρελάθηκα... δεν ήξερα τι να του πω. «Μάλλον δίκιο έχετε...»
- «Δηλαδή πουστράκι είσαι ρε μαλακισμένο; Καλά σε πήρα πρέφα που με κοιτούσες και έτρεχαν τα σάλια σου», είπε και έξυσε τα αρχίδια του. «Άσε που σε είδα νομίζω έξω από πουστράδικο που γυρνούσα με το περιπολικό...»
Δεν ήξερα τι να πω... ήθελα να του πω όχι, αλλά δε μπορούσα, ήθελα να γλύψω τον πούτσο του....
- «Τι έγινε πουστράκι; Δεν έχεις τι να πεις; Αφού είσαι πουστράκι θα έρχεσαι εσύ να συμμαζεύεις το σπίτι μου. Τώρα δεν έχω γκόμενα, άρα θα τα κάνεις όλα εσύ. Και θα ξεκινήσεις με το να αδειάζεις τα αρχίδια μου όποτε έχω καύλες», είπε και με έβαλε με τσαμπουκά να σκύψω...
Κλείδωσε με τα μυώδη και τριχωτά του χέρια το κεφάλι μου και έτριψε το πρόσωπό μου στη στολή του, εκεί ακριβώς που φούσκωναν τα αρχίδια του. Μύριζε αντρίλα.
- «Γουστάρεις γαμιόληηη;»
Είπε και με έβαλε να τον κοιτάξω. Δεν είπα τίποτε... δε μπορούσα να του αντιμιλήσω. Και έτσι όπως τον κοιτούσα στα μάτια με έφτυσε στη μάπα και με χαστούκισε. Στη συνέχεια κατέβασε το φερμουάρ και έβγαλε από το λευκό κολλητό του μπόξερ του ένα πούτσο που με λαιμαργία τον έγλυψα χωρίς καν να μου το ζητήσει. Πήγα να τον πιάσω και αμέσως με χαστούκισε και μου είπε:
- Τα πουστράκια μόνο με το στόμα τους ακουμπάνε τη ψωλάρα μου. Κατάλαβες γαμιόλη;»
- «Συγγνώμη...»
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη λέξη και μου έριξε άλλη μια χλέπα στη μάπα. Μετά με έστησε πάλι στην πούτσα του για να του πάρω πίπα, αφού πρώτα με έβαλε να γλύψω τα ιδρωμένα του αρχίδια.
- «Μμμμμ… έτσι βρωμόπουστα. Γλύψε τα παπάρια μου. Αυτό σου αξίζει. Έτσι... ρούφα τη ψωλάρα του άντρα σου. Μπράβο γαμιόλη! Βλέπω μαλακισμένο ξεκίνησες από νωρίς την πίπα! Έτσι, ρούφα την λοιπόν. Δείξε στον άντρα σου πόσο τον σέβεσαι»
Το ρουφούσα για 15 λεπτά περίπου άλλοτε πιο γρήγορα, άλλοτε πιο αργά... μέχρι που με βία μου τραβάει τα μαλλιά και μου ανακοινώνει:
- «Χύνω ρε πουστρόπαιδο! Ρούφα το ψωλόχυμα μου. Πάρε το σπέρμα μου ρε ξεφτιλισμένε!!!»
Έχυσε ένα παχύ σπέρμα... είχε καιρό να χύσει ο μπάτσος. Ένας αληθινός άντρας με τσαμπουκά έχυνε στο στόμα μου, έβριζε, βόγκαγε και γούσταρα. Έπεσε λίγο χύσι στην αριστερή του αρβύλα...
- «Γλύψε την αρβύλα μου ρε μαλακισμένο!»
Το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη αν και κατάλαβα ότι απλά ήθελε να με ξεφτιλίσει.
- «Έτσι μπράβο! Οι αρβύλες μου θα είναι καθαρές από δω και εμπρός», μου είπε και με έφτυσε για τελευταία φορά...
Συνεχίζεται…
Πολλές φορές τον κοίταζα στο μπαλκόνι αδιαφορώντας για το αν με παρατηρούσε ή όχι. Άλλες τον άκουγα να βρίζει όταν έπαιζε η αγαπημένη του ομάδα και καύλωνα. Έμενε μόνος του αλλά πολλές φορές έβλεπα κάνα δυο γκόμενες να έρχονται σπίτι του.
Μια μέρα γυρνώντας από τη προπόνηση, τον είδα στο δρόμο που επέστρεφε, από την υπηρεσία του προφανώς, γιατί φορούσε αυτή τη βαθύ μπλε στολή και με χαιρέτησε.
- «Γεια σου μικρέ!»
- «Καλησπέρα σας. Καλά είστε...;»
- «Μια χαρά! Γυμνάζεσαι;»
- «Μάλιστα. Μόλις γύρισα από το τένις...»
Είχα την αίσθηση ότι ήλπιζε πως θα ακούσει κάποιο πιο... αντρικό άθλημα...
- «Εγώ στην ηλικία σου έπαιζα ποδόσφαιρο. Τάκης, χάρηκα!»
- «Πέτρος. Χάρηκα κι εγώ»
- «Να σου πω, μια που αθλείσαι, μπορείς μήπως να με βοηθήσεις να σηκώσω κάτι κούτες μεγάλες στο πατάρι; Δε μπορώ μόνος μου»
- «Φυσικά!», είπα μες στη τρελή χαρά ελπίζοντας ότι θα μπω σπίτι αυτού του γαμιά. «Πότε θέλετε;»
- «Και τώρα αν μπορείς. Πήγαινε σπίτι αν θες, κάνε ένα ντους, φάε και έλα»
- «Έκανα μπάνιο στα αποδυτήρια, πάμε αν θέλετε τώρα»
Ξεκίνησε η καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Προχωρούσα στο σπίτι αυτού του άντρα που ονειρευόμουν εδώ και καιρό. Μπήκα στο διαμέρισμα του... ακατάστατο αλλά σχετικά καθαρό. Μπορούσα παντού να δω άδειες μπύρες, φορεμένα μπλουζάκια του και φανελάκια του, πεταμένα εδώ και εκεί... μέχρι και ένα μπόξερ χακί. Με το που το είδα γούρλωσαν τα μάτια μου. Το κατάλαβε και γυρνάει στο μέρος μου...
- «Πως κάνεις έτσι; Εσύ δε φοράς βρακιά; Εμείς οι άντρες έτσι τα πετάμε τα βρακιά μας ρε. Μπόξερ φοράω όταν είμαι χαλαρός και όταν βγαίνω έξω για γκόμενες. Μόνο στην υπηρεσία και όταν παίζω μπάλα φοράω κολλητά για να κρατάνε τα αρχίδια μου»
- «Ε... εγώ να σας πω… το τακτοποιώ πιο τακτικά το δωμάτιο μου», είπα αστειευόμενος.
- «Μια τένις, μια συμμαζεύεις... αυτά τα κάνουν τα πουστράκια ρε»
- «Εεεεε...», τρελάθηκα... δεν ήξερα τι να του πω. «Μάλλον δίκιο έχετε...»
- «Δηλαδή πουστράκι είσαι ρε μαλακισμένο; Καλά σε πήρα πρέφα που με κοιτούσες και έτρεχαν τα σάλια σου», είπε και έξυσε τα αρχίδια του. «Άσε που σε είδα νομίζω έξω από πουστράδικο που γυρνούσα με το περιπολικό...»
Δεν ήξερα τι να πω... ήθελα να του πω όχι, αλλά δε μπορούσα, ήθελα να γλύψω τον πούτσο του....
- «Τι έγινε πουστράκι; Δεν έχεις τι να πεις; Αφού είσαι πουστράκι θα έρχεσαι εσύ να συμμαζεύεις το σπίτι μου. Τώρα δεν έχω γκόμενα, άρα θα τα κάνεις όλα εσύ. Και θα ξεκινήσεις με το να αδειάζεις τα αρχίδια μου όποτε έχω καύλες», είπε και με έβαλε με τσαμπουκά να σκύψω...
Κλείδωσε με τα μυώδη και τριχωτά του χέρια το κεφάλι μου και έτριψε το πρόσωπό μου στη στολή του, εκεί ακριβώς που φούσκωναν τα αρχίδια του. Μύριζε αντρίλα.
- «Γουστάρεις γαμιόληηη;»
Είπε και με έβαλε να τον κοιτάξω. Δεν είπα τίποτε... δε μπορούσα να του αντιμιλήσω. Και έτσι όπως τον κοιτούσα στα μάτια με έφτυσε στη μάπα και με χαστούκισε. Στη συνέχεια κατέβασε το φερμουάρ και έβγαλε από το λευκό κολλητό του μπόξερ του ένα πούτσο που με λαιμαργία τον έγλυψα χωρίς καν να μου το ζητήσει. Πήγα να τον πιάσω και αμέσως με χαστούκισε και μου είπε:
- Τα πουστράκια μόνο με το στόμα τους ακουμπάνε τη ψωλάρα μου. Κατάλαβες γαμιόλη;»
- «Συγγνώμη...»
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη λέξη και μου έριξε άλλη μια χλέπα στη μάπα. Μετά με έστησε πάλι στην πούτσα του για να του πάρω πίπα, αφού πρώτα με έβαλε να γλύψω τα ιδρωμένα του αρχίδια.
- «Μμμμμ… έτσι βρωμόπουστα. Γλύψε τα παπάρια μου. Αυτό σου αξίζει. Έτσι... ρούφα τη ψωλάρα του άντρα σου. Μπράβο γαμιόλη! Βλέπω μαλακισμένο ξεκίνησες από νωρίς την πίπα! Έτσι, ρούφα την λοιπόν. Δείξε στον άντρα σου πόσο τον σέβεσαι»
Το ρουφούσα για 15 λεπτά περίπου άλλοτε πιο γρήγορα, άλλοτε πιο αργά... μέχρι που με βία μου τραβάει τα μαλλιά και μου ανακοινώνει:
- «Χύνω ρε πουστρόπαιδο! Ρούφα το ψωλόχυμα μου. Πάρε το σπέρμα μου ρε ξεφτιλισμένε!!!»
Έχυσε ένα παχύ σπέρμα... είχε καιρό να χύσει ο μπάτσος. Ένας αληθινός άντρας με τσαμπουκά έχυνε στο στόμα μου, έβριζε, βόγκαγε και γούσταρα. Έπεσε λίγο χύσι στην αριστερή του αρβύλα...
- «Γλύψε την αρβύλα μου ρε μαλακισμένο!»
Το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη αν και κατάλαβα ότι απλά ήθελε να με ξεφτιλίσει.
- «Έτσι μπράβο! Οι αρβύλες μου θα είναι καθαρές από δω και εμπρός», μου είπε και με έφτυσε για τελευταία φορά...
Συνεχίζεται…
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.