Μια φορά κι έναν καιρό στη Μόσχα (η συνέχεια)

Προηγούμενο μέρος: Μια φορά κι έναν καιρό στη Μόσχα

Το βράδυ είχε κυλίσει ευχάριστα και η σεξουαλική μου όρεξη είχε κορεστεί. Την επόμενη μέρα και τη συμφωνημένη ώρα βρέθηκα στο μουσείο Πούσκιν για να εξετάσω τον πίνακα από κοντά. Στα υπόγεια του μουσείου υπάρχει ειδικό "δωμάτιο" ανακαίνισης και αποκατάστασης. Οποιοσδήποτε πρέπει να φορέσει λευκή στολή και σκούφο στα μαλλιά, αλλά και στις μπότες. Τα γάντια δε που σου δίνουν είναι μιας χρήσεως, αλλά είναι υφασμάτινα. Ο ηλικιωμένος διευθυντής του μουσείου με συνόδευσε στο χώρο.

Μπροστά από τον πίνακα ήταν μια γυναίκα στα τριάντα. Πληροφορήθηκα πως είχε πάρει δείγματα και τα είχε αναλύσει, ενώ με ένα λεπτό κοίλο πινέλο "καθάριζε" τις "μακιές". Ήταν πολύ συγκεντρωμένη στο έργο της και δε μας αντιλήφθηκε. Ο συνοδός μου ξερόβηξε διακριτικά και επιτέλους εκείνη στράφηκε προς το μέρος μας. Πίσω από ειδικά προστατευτικά γυαλιά, αντάμωσα ένα καστανοπράσινο βλέμμα που με εξέτασε με τον τρόπο που μόνο μια γκέι γυναίκα το κάνει. Της χαμογέλασα λοξά και πήρα θέση δίπλα της για να θαυμάσω τον πίνακα, όσο ο διευθυντής της εξηγούσε στα αγγλικά την παρουσία μου. Η γυναίκα αναστέναξε και είπε στα ελληνικά:

- Για το μουνί!

- Μέσες άκρες, της απάντησα χαμογελώντας. Όχι ότι θα του καθόμουν! Όμως έπρεπε να "δω" και να θαυμάσω τον πίνακα από κοντά.

- Είσαι Ελληνίδα;… με ρώτησε ενώ ο έφορος μας κοιτούσε με απορία.

- Όχι ακριβώς. Αλλά έχω ζήσει αρκετό καιρό στην Ελλάδα…

της απάντησα και στράφηκα στον άντρα μιλώντας στα ρώσικα και κοιτώντας τον βαθιά στα μάτια.

- Νομίζω ότι θα ήταν καλό να μας αφήσεις μόνες.

Εκείνος υπάκουσε πειθήνια. Δε χρειάστηκε καν να προσπαθήσω πολύ για να τον υποβάλλω. Αφού έφυγε, ρώτησα τη γυναίκα γιατί ο πίνακας χρειαζόταν συντήρηση. Έμαθα πως είχε γίνει απόπειρα κλοπής ενός άλλου πίνακα από το μουσείο και πως ο ρυθμιστής θερμοκρασίας είχε χαλάσει ή είχε χρησιμοποιηθεί με τρόπο για να καλύψει τον επίδοξο κλέφτη. Η αύξηση της θερμότητας προκάλεσε μια μικρή ζημιά στην προθήκη του πίνακα. Κατόπιν κάθισα δίπλα της και παρακολουθούσα για σχεδόν τρεις ώρες τις λεπτεπίλεπτες κινήσεις της, αλλά ταυτόχρονα θαύμαζα τον πίνακα από κοντά.

Κατά τις τέσσερις το απόγευμα, βγήκαμε μαζί από το "δωμάτιο" συντήρησης και η ίδια μου έκανε μια μικρή ξενάγηση. Στην ουσία την είχα πείσει πως θα ήθελα να δω ποιον πίνακα αποπειράθηκαν να κλέψουν και δε μου χάλασε το χατίρι. Ήξερα πως το βλέμμα της με έγδυνε, αλλά όχι με χυδαίο τρόπο. Ίσως να είχε καιρό να κάνει σχέση ή οτιδήποτε άλλο. Είχα αποφασίσει από το πρώτο της λάγνο κοίταγμα πως απόψε θα την έκανα δικιά μου.

Λίγη ώρα αργότερα βρεθήκαμε να ατενίζουμε το "Κόκκινο αμπέλι" του Βαν Γκογκ. Ήταν ο μόνος πίνακας που ο Βαν Γκογκ είχε καταφέρει να πουλήσει όσο ήταν ζωντανός! Ναι! Ο πίνακας ήταν αυθεντικός. Όμως το ενδιαφέρον μου απορροφήθηκε από μια καρικατούρα που παρίστανε την Υβέτ Ζιλμπέρ και που είχε σχεδιάσει ο Λωτρέκ.

(Για όποιον δεν γνωρίζει την εν λόγω ηθοποιό, συνθέτρια και τραγουδίστρια των καμπαρέ θα αναφέρω δύο λόγια. Η ίδια ήταν αυθέντης στο "μονόλογο", τραγουδούσε μέτζο-σοπράνο, ήταν πανέμορφη, συνέβαλλε στην ανάπτυξη της Belle-Epoque, παρασημοφορήθηκε με το μεγαλύτερο παράσημο τιμής της Γαλλιάς (Légion d'honneur) γιατί τα τραγούδια της βοήθησαν όχι μόνο τους πολίτες, αλλά και το στρατιωτικό ηθικό. Τέλος πολλοί "διάσημοι" άντρες την χειροκρότησαν, όπως ο Φρόυντ (μέγας μισογύνης), Ντε Γκόλ (έτερος μισογύνης), Μπέρναρντ Σω (Ιρλανδός φαλλοκράτης) και λοιποί]

Ο Τουλούζ Λωτρέκ είχε εντυπωσιαστεί όχι μόνο από τη σκηνική της παρουσία, αλλά και από το κάλλος της και την απεικόνισε πολλάκις στα δημιουργήματά του. Το θέμα όμως είναι πως τον Τουλούζ είναι πιο εύκολο να τον αντιγράψεις από ότι τον Βαν Γκογκ. Και να! Ο πίνακας που αναπαριστά την Υβέτ είναι απομίμηση. Χαμογέλασα πονηρά! Η νέα φίλη μου το πρόσεξε, αλλά την παρέσυρα μακριά και προς την έξοδο.

- Τόση ώρα σε βλέπω να με γδύνεις με τα μάτια σου, της είπα. Γουστάρω τον τρόπο που το κάνεις. Απόψε θέλω να περάσω τη νύχτα μου μαζί σου!

Δε χρειάστηκε κάτι παραπάνω! Φύγαμε σχεδόν τρέχοντας. Το ξενοδοχείο που έμενε ήταν σχετικά κοντά και το μουσείο της παρείχε τη διαμονή. Η ίδια όσο και αν επιθυμούσε να δείξει διαχυτικότητα, συγκρατούσε τον εαυτό της. Αφού φτάσαμε επιτέλους στο δωμάτιο της και η πόρτα έκλεισε πίσω μας, τα μάτια της έλαμψαν αφύσικα με μια πύρινη φλόγα γεμάτη πόθο. Αντικρίζοντας την πέρασα τη γλώσσα μου πάνω από τα χείλη μου. Σχεδόν ταυτόχρονα αρπάξαμε εκατέρωθεν το λαιμό της άλλης, τα κεφάλια μας έγειραν στο πλάι και τα χείλη μας κόλλησαν, σαν ένα πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο να μας τραβούσε. Οι γλώσσες μας πάλεψαν για κυριαρχία σε ποιο στόμα μέσα θα κατέληγαν. Έχω δεχθεί καταπληκτικά φιλιά, αλλά πρώτη φορά δε χρειάστηκα να δώσω οδηγίες. Εκείνη ήξερε να χρησιμοποιεί κάθε εκατοστό του στόματος και της γλώσσας. Καύλωσα ακαριαία και οι θηλές μου σκλήρυναν σε υπερθετικό βαθμό. Στο φιλί της, το μουνάκι μου συσπάστηκε από την προσμονή.

Όταν επιτέλους τα στόματά μας χωρίστηκαν, με κοίταξε με μεγάλο πάθος. Είδε τις ρώγες μου να τρυπούν το στηθόδεσμο και την μπλούζα. Διαπίστωσα ακριβώς το ίδιο. Αρχίσαμε να πετάμε τα ρούχα μας αριστερά και δεξιά. Γυμνές και απελευεθερωμένες αγκαλιαστήκαμε εκ νέου και τα χείλη μας αντάμωσαν σε ένα ακόμα πιο βαθύ, ερωτικό, παθιάρικο φιλί. Σχεδόν ταυτόχρονα βάλαμε δύο δάχτυλα η μία μέσα στην άλλη. Τα σώματά μας αγκαλιάστηκαν και οι καυλωμένες θηλές μας τρίφτηκαν μεταξύ τους. Τρία λεπτά αργότερα χύναμε και οι δύο όπως ήμασταν. Όρθιες, κολλημένες και με τις γλώσσες μας να χορεύουν.

Τρέξαμε γρήγορα προς το κρεβάτι και ξαπλώσαμε ανάποδα και στο πλάι. Τα πόδια μας πέρασαν μπρος και πίσω και τα μουνάκια μας ενώθηκαν. Οι κλειτορίδες μας συγκρούστηκαν και αρχίσαμε να κινούμε τις λεκάνες μας, τρίβοντας τη σάρκα μας πάνω στην άλλη. Δέκα λεπτά αργότερα τα χέρια μας βοήθησαν στο να κορυφώσουμε άλλη μια φορά. Αφού φιληθήκαμε εκ νέου, γύρισα από πάνω της και βρεθήκαμε σε 69. Επιτέλους η γλώσσα μου γεύτηκε το εσωτερικό της. Το ίδιο βέβαια δεχόμουν κι εγώ. Τα μάτια μου είχαν ήδη σκουρύνει από το πάθος. Για πάνω από μια ώρα την έγλειφα και με έγλειφε, ενώ καυτοί πίδακες γυναικείων υγρών ξεπηδούσαν από μέσα μας και μας κατάβρεχαν. Η αντοχή της ήταν καταπληκτική. Όπως και το γεγονός ότι τα σώματά μας αντιδρούσαν σε κάθε μικρό άγγιγμα.

Απότομα ένας πλαστικός δονητής βρέθηκε μέσα μου. Τα έχασα από την καύλα, αλλά και από το γεγονός ότι δεν είχα αντιληφθεί την κίνησή της. Ούρλιαξα εκστατικά και άρχισα να χύνω ανεξέλγκτα. Στην τελευταία μου κραυγή, έχωσα τη γλώσσα μου μέσα της και την επιμήκυνα γαργαλώντας το εσωτερικό της. Μισό καρδιοχτύπι αργότερα το μουνάκι της άρχισε να συσπάται και να πετάει μια ακόμα μεγαλύτερη ποσότητα μουνοχύματος στο πρόσωπό μου.

Εξαντλημένη πλέον έγειρε προς την τσάντα της και άναψε ένα τσιγάρο Gauloises. Της έκανα νόημα με τα δάχτυλά μου και μου το έδωσε, ενώ άναψε ένα δεύτερο. Καπνίσαμε ανακουφισμένες, αλλά δεν αργήσαμε να συνεχίσουμε τα ερωτικά μας παιχνίδια. Κόντευαν τοπικά μεσάνυχτα όταν την καληνύχτισα και την ευχαρίστησα. Είχε έρθει η ώρα που έπρεπε να αποχωρήσω. Μέσω τον οργασμών που είχα ζήσει, ο νους μου επανέφερε μια ανάμνηση. Γνώριζα ένα συλλέκτη που μάζευε μεμοραμπίλια (αναμνηστικά δεν είναι η καλύτερη μετάφραση) της Υβέτ. Έτσι αποφάσισα να τον επισκεφθώ!

Την άλλη μέρα επιβιβαζόμουν στην πρώτη πτήση για Παρίσι και εν συνεχεία για Μασσαλία. Μια ώρα αργότερα το ταξί με έφερνε σε μια παλιά, όμως άψογα ανακαινισμένη βίλα που είχα επισκεφθεί αρκετά χρόνια πριν. Δεν ήταν δύσκολο να αποκτήσω πρόσβαση, ούτε και να πείσω το συλλέκτη να μου δείξει την ιδιωτική συλλογή του (ξανά). Ανάμεσα σε όλα τα έργα τέχνης δέσποζε και ο Λωτρέκ.

- Αυτό θα έπρεπε να βρίσκεται κάπου αλλού, του είπα. Μάλλον είναι τέλεια απομίμηση.

- Και βέβαια είναι απομίμηση, μου απάντησε ενώ έβγαζε ένα καρνέ επιταγών.




Copyright protected OW ref: 185773