Περί αινιγμάτων

Υπάρχουν πολλά άτομα που πιστεύουν πως είναι έξυπνα ή σοφά ή ακόμα πως κατέχουν γνώσεις αρκετές. Η εξυπνάδα με τη σοφία διαφέρουν. Και οι γνώσεις ποτέ δεν είναι αρκετές! Κάποιος μου κοκορεύτηκε πως μπορεί να γράψει "κώδικα" λογισμικού. Εγώ προσωπικά δεν έχω ιδέα τι έλεγε και έπρεπε να ψάξω για να βρω την απάντηση. Δήλωσα σε αυτό το άτομο πως δεν είμαι ικανή να πραγματώσω κάτι τέτοιο, γιατί δεν το έχω σπουδάσει, αλλά ακόμα κι αν το σπούδαζα, δε θα με ενδιέφερε να κάνω κάτι τέτοιο. Εκείνος έθεσε ότι είναι απαραίτητο για το σήμερα κι εγώ του απάντησα πως το αύριο δεν το γνώριζε.

Κατά καιρούς πολλοί άντρες (ναι μόνο άντρες, γιατί οι γυναίκες είναι πιο σοφές) προσπάθησαν να μου θέσουν ερωτήματα που πίστευαν ότι δεν έχω απαντήσεις ή ότι τουλάχιστον δε θα μπορούσα να τα λύσω. Πίστευαν εν αγνοία τους ότι αυτοί μόνο κάτεχαν τις γνώσεις.

Κάποτε κάποιοι βάλθηκαν να με ρωτήσουν αινίγματα που τα είχαν σκεφτεί πολύ και μάλιστα μου έταξαν αρίφνητους θησαυρούς αν μπορούσα να τα λύσω. Σε περίπτωση δε, που δεν τα έλυνα θα γινόμουν σκλάβα τους. Οι ίδιοι είχαν συγκεντρώσει υλικό από τους σοφότερους άνδρες του κόσμου και για τελευταία δοκιμασία θα μου όριζαν κάτι ακατόρθωτο.

Ο πρώτος γρίφος που μου έθεσαν ήταν μαθηματικού περιεχομένου. Το πρόβλημα είναι εύκολο να λυθεί αν γνωρίζεις από κλάσματα. Ένας χρυσοχόος πριν πεθάνει έκανε όλη την περιουσία του διαμάντια ίδιας αξίας και όρισε να τη μοιράσει στους τρεις γιούς του με την εξής σειρά. Τα μισά στον πρώτο γιο, το ένα τέταρτο στο δεύτερο και το ένα πέμπτο στον τρίτο γιο. Τα διαμάντια όμως ήταν 19.

Θυμάμαι να τους απαντάω πως θα έβαζα εγώ ένα ίδιας αξίας διαμάντι και θα μοίραζα την περιουσία στα τρία τέκνα. Δέκα στον πρώτο, πέντε στον δεύτερο και τέσσερα στον τρίτο γιο. Έτσι θα έπαιρναν τα ορισμένα και θα περίσσευε το διαμάντι το δικό μου.

Στη συνέχεια με ρώτησαν για κάτι που όταν δεν το έχω το θέλω και όταν το έχω επιθυμώ να το δώσω. Πόσο εύκολο να δεχθείς και να δώσεις καλές συμβουλές;

Το τρίτο αίνιγμα θεώρησαν ότι ήταν πολύπλοκο. Υπάρχει ένα κτήριο που ένας άνθρωπος μπαίνει μέσα τυφλός και βγαίνει από αυτό βλέποντας. Γέλασα με την καρδιά μου όταν τους απάντησα το σχολείο και είδα τη χλωμάδα στα πρόσωπά τους.

Η τέταρτη προσπάθεια τους ανέφερε για το μάντρωμα των οικόσιτων ζώων. Μου έδιναν υλικά για να φτιάξω έναν φράχτη και με ρώτησαν πώς θα τα χρησιμοποιήσω και τι σχήμα θα έχει ο φράχτης μου ώστε να περιβάλει το μεγαλύτερο κομμάτι γης. Μέσα σε ένα λεπτό τους είπα ότι ο φράχτης που θα έφτιαχνα θα ήταν μικρός και γύρω από τον εαυτό μου. Πριν όμως ξεσπάσουν σε κραυγές χαράς, τους δήλωσα ότι εγώ βρισκόμουν έξω από το φράχτη. Τους πήρε αρκετή ώρα μέχρι να το καταλάβουν κι εγώ γευόμουν κρασί από μια χρυσή κούπα, χαμογελώντας ειρωνικά.

Επιτέλους είχε φτάσει η ώρα του πιο δύσκολου αινίγματος. Τους είδα να τρίβουν τα χέρια τους χαιρέκακα και να σκουντούν ο ένας τον άλλο γεμάτη πόθο και λαγνεία.

- Σε προστάζουμε να πιείς όλη τη θάλασσα και θα σου δώσουμε ακόμα παραπάνω από όσα ζήτησες, μου είπαν.

Τους κοίταξα προσεκτικά έναν προς έναν και τους ζήτησα μια κλεψύδρα καιρό για να σκεφτώ πως θα πραγματοποιήσω κάτι τέτοιο. Με το που άδειασε ο τελευταίος κόκκος άμμου σηκώθηκα από τη θέση που καθόμουν και τους είπα:

- Θα πιω όλη τη θάλασσα αρκεί εσείς να σταματήσετε όλα τα ποτάμια που χύνονται σε αυτή, γιατί η προσταγή σας ήταν για αυτήν που είναι τώρα και όχι για αυτήν που θα γίνει μετά.

Τους έπιασε βουβαμάρα και τρόμος! Δεν περίμεναν να λάβουν απάντηση.

- Και τώρα επιθυμώ να μου συντάξετε την περιουσία μου. Όσο για το επιπλέον που μου τάξατε, αυτό είναι όλοι οι σκλάβοι σας για να κουβαλήσουν την περιουσία κι εμένα στην πατρίδα μου.

Την επόμενη ημέρα βρέθηκα στο καραβάνι της επιστροφής. Από την αμύθητη περιουσία που έλαβα, μοίρασα δίκαια στους σκλάβους και τους ελευθέρωσα. Για μένα κράτησα μόνο τα σμαράγδια, τα περιδέραια και τα περιβραχιόνια από χρυσάφι που μου άρεσαν.

Δύο νεαρές κοπέλες ζήτησαν να με υπηρετήσουν, αλλά προσωπικά δεν χρειαζόμουν υπηρέτες ή κάτι άλλο. Τα παρακάλια τους όμως ήταν τόσο συγκινητικά που τις πήρα υπό την προστασία μου, με τον όρο ότι δε θα ήταν σκλάβες. Εκείνες δέχτηκαν και μου ευχήθηκαν τα αγαθά των θεών.

Όταν φτάσαμε στον τόπο που διέμενα, οι ίδιες βάλθηκαν να με κάνουν μπάνιο και στη συνέχεια να μου αλείφουν το σώμα με έλαια. Είχα ξεχάσει πώς ήταν να με ακουμπάει μια γυναίκα και δέχτηκα τα χάδια τους ανταποδίδοντας. Με έμπειρα δάχτυλα και κινήσεις μου χάρισαν απολαυστικούς οργασμούς. Για τρεις μέρες το μόνο που έκαναν ήταν να με πλένουν και να παίζουν με το μουνάκι μου και τα στήθη μου. Ποτέ δε με φίλησαν ή έγλειψαν, αλλά τα επιδέξια δάχτυλα τους εισχωρούσαν μέσα στον κώλο και το μουνάκι μου γαμώντας με ευχάριστα.

Πάνω στην καύλα και την ηδονή είχα αργήσει να διαπιστώσω ότι οι γυναίκες αυτές είχαν εκπαιδευτεί από μικρά κορίτσια στο πώς να προσφέρουν ηδονή. Το σώμα μου απολάμβανε τους απανωτούς οργασμούς που μου προσέφεραν, αλλά το μυαλό μου άρχισε να δουλεύει. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, αυτές οι πρακτικές έπαψαν να υφίστανται. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου τις δίδαξα και πώς να δέχονται ηδονή. Επιπλέον τους τόνισα ότι είναι απαραίτητο για οποιοδήποτε ζευγάρι να αλληλοκαλύπτει τις ανάγκες του εκατέρωθεν.