08:30
Τον κατάλαβα που ξύπνησε. Με χάιδεψε, με σκούντησε, αλλά γύρισα απ’ την άλλη πλευρά. Τελικά σηκώθηκε, πήγε για ντους και με άφησε να μισοκοιμάμαι. Ακούγοντας το νερό να τρέχει σκεφτόμουν τη μέρα που θα ακολουθούσε. Τίποτα το συναρπαστικό δεν υπήρχε στον ορίζοντα. Τα μάτια μου, ανοικτά πλέον διάπλατα, κοιτούσαν το ταβάνι αφηρημένα. Κούνησα το πόδι μου έτσι ώστε να φαίνεται ξεσκέπαστο απ’ το σεντόνι. Φαντάστηκα την εικόνα που θα έδινα στο Στάθη. Μόλις άκουσα το νερό να κλείνει ξανάκλεισα τα μάτια μου. Το σεντόνι τραβήχτηκε και με αποκάλυψε γυμνή.
- Έλα… άσε με, κοιμάμαι…
- Θα με αφήσεις έτσι να φύγω; Έτσι; Χωρίς ένα φιλάκι;
Έφευγε για το χωριό του, για τις διακοπές του και θα έλειπε για 40 μέρες. Τα χέρια του χάιδευαν ήδη το στήθος μου και μου έδινε φιλάκια στη κοιλιά μου. Τον έσπρωχνα και προσπαθούσα να διώξω τα χέρια του. Άνοιξα τα μάτια μου με παράπονο.
- Δε με λυπάσαι που κοιμάμαι;
Προσπάθησε να φτάσει, φιλώντας με συνέχεια, μέχρι το μουνί μου. Τραβήχτηκα και ανασηκώθηκα. Ήταν μπροστά μου γυμνός και καυλωμένος. Είναι ωραίο παιδί ο Στάθης. Μελαχρινός, ωραίο σώμα και πολύ ωραίο καυλί.
- Βρε μωράκι φεύγω, άσε με να σε χορτάσω.
Έπιασε το χέρι μου και το οδήγησε στο πουλί του. Είναι μεγάλος καλοσχηματισμένος με ωραίο μεγάλο κεφάλι. Και έκαιγε! Ανατρίχιασα. Τον τράβηξα επάνω μου και άνοιξα τα πόδια μου. Δεν άργησε να πάρει θέση. Με το χέρι του σήκωσε ψηλά το ένα πόδι μου και με το άλλο χέρι έτριβε τον πούτσο του στο μουνί μου. Μπήκε μέσα μου σκληρός και απότομος.
- Σε γαμάω πάλι πουτανάκι. Θα μου λείψεις γαμώτο, θα μου λείψεις.
Το καβλί του με γέμιζε. Το αισθανόμουν να πιέζει τον κόλπο μου. Έκανε αρκετή διαδρομή μέσα μου μέχρι να φτάσει στο τέλος και τραβιόταν εντελώς. Μερικές φορές, του έβγαινε απ’ τη βιασύνη του και τον ξανάβαζε με το χέρι. Τον κοίταζα πρόστυχα στα μάτια. Το χέρι του έσφιξε το στήθος μου, έφτασε μέχρι το πρόσωπο μου και πλησίασε το στόμα μου. Πήρα τα δάχτυλα του στο στόμα βαθιά κοιτώντας τον πάντα στα μάτια όσο πιο προκλητικά μπορούσα. Ήταν έτοιμος να με χύσει. Μούγκριζε και επιτάχυνε. Το χέρι του πήγε ξανά στο στήθος μου και τσίμπησε τη ρώγα μου.
- Με πονάς Στάθη…
- Πρέπει να πονάς λίγο πουτανάκι.
- Σου αρέσει να με πονάς;
- Ναι… (με μισόκλειστα μάτια και ύφος απέραντης καύλας) πρέπει να πονάς λίγο γιατί είσαι πουτάνα. Πουτάνα.
- Γι αυτό σ’ αρέσει τόσο να με πηδάς ε; Σ' αρέσει να τη πηδάς την πουτάνα σου;
- Θα γαμιέσαι και μ' άλλους τώρα που θα λείπω; Θα γαμιέσαι; Πες μου…
Δεν απάντησα.
- Πες μου!
- Ναι μωρό μου θα με γαμάνε κι άλλοι…
Αμίλητος ο Στάθης αλλά ήξερε.
- Με σκέφτεσαι μωρό μου να με πηδάνε άλλοι;
Κρατώντας με ψηλά κοντά στα κωλομέρια μου με πήδαγε με λύσσα πλέον. Τραβήχτηκε απότομα, έβγαλε το προφυλακτικό και τον έπαιζε έντονα σχεδόν πάνω απ’ τη κοιλιά μου. Ανασήκωσα το κεφάλι μου κοιτάζοντας με τεράστια καύλα τον άντρα που με γαμούσε να τον παίζει από πάνω μου. Έχυσε φωνάζοντας. Τα χύσια πετάχτηκαν στην κοιλιά, στο στήθος και το πρόσωπό μου, ενώ μια αξιοσέβαστη ποσότητα κατέληξε ανάμεσα στη μύτη και στο μάτι μου. Αυτός ξάπλωσε, μάλλον κατέρρευσε, δίπλα μου στο κρεβάτι κι εγώ πετάχτηκα προς την τουαλέτα.
- Αμάν βρε μωρό μου σημάδι το βάζεις κάθε φορά;
Άφησα το νερό να τρέξει στο πρόσωπο μου αλλά το κακό είχε γίνει. Ήδη ένιωθα το μάτι μου ερεθισμένο. Εμφανίστηκε από πίσω μου γελαστός για το κατόρθωμα του. Τρίτη φορά που μου το κάνει ο συγκεκριμένος άντρας. Και χύνει ποσότητα! Ούτε παραγωγή να έκανε.
09:45
Φύγαμε. Αυτός φορτωμένος και γελαστός κι εγώ με το κόκκινο μάτι μου. Με τη μηχανή του με πήγε απ’ το διαμέρισμά του στην Καισαριανή, στο δικό μου στο Παγκράτι. Όπως αυτός έτσι κι εγώ δεν είμαι απ’ την Αθήνα. Σπουδάζω εδώ στο Πανεπιστήμιο. Εγώ στο δεύτερο, αυτός κάνει μεταπτυχιακό. Αντίθετα με το Στάθη όμως, εγώ επέλεξα να μη γυρίσω σπίτι για καλοκαίρι. Ναι, δεν είχα τελειώσει ακόμα την περίοδο αλλά, έτσι κι αλλιώς προτιμούσα να μείνω στην Αθήνα το καλοκαίρι. Έτσι δικαιολογήθηκα στους δικούς μου κι έμεινα.
Με τον Στάθη βγαίνουμε 2 μήνες. Από την αρχή η εξήγηση εκ μέρους μου ήταν ξεκάθαρη. Δεν είμαι εγώ για δεσμεύσεις και ζήλιες. Αν θέλεις έτσι, οκ. Ήθελε. Με ξαναρώτησε όμως καθώς με αποχαιρέτησε κάτω απ’ το σπίτι μου.
- Οπότε ο καθένας μας κάνει ότι θέλει, σωστά;
- Στάθη μου, θέλω να καταλάβεις. Δεν έχουμε κάτι για να με ρωτάς. Μ' αρέσει μαζί σου αλλά είσαι ελεύθερος. Κι εγώ.
- Θα μου πεις αν κάνεις κάτι;
- Όχι βέβαια (δείχνοντας την ενόχληση μου)… Εκτός αν… σε φτιάχνει να στα λέω (είπα με πονηρή έκφραση, για να τον πειράξω).
Δεν απάντησε. Αποχαιρετιστήκαμε με ένα φιλί στα πεταχτά. Μούλιασα στο μπάνιο για αρκετή ώρα. Φόρεσα μια φαρδιά βερμούδα κι ένα μπλουζάκι αρκετά ανοικτό στο στήθος μου. Πρέπει εδώ να πω ότι το στήθος είναι απ’ τα δυνατά σημεία μου. Αρκετά ογκώδες για τη σιλουέτα μου και στητό. Η περιφέρεια μου είναι λίγο πιο μεγάλη απ’ όσο θα ήθελα και τα πόδια μου όχι τέλεια αλλά αρμονικά, λεπτά. Γενικά είμαι λεπτή στο σώμα. 1.70 και 62 κιλά. Το μεγάλο μου όπλο όμως θεωρώ ότι είναι το πρόσωπό μου. Είμαι ξανθιά και έχω γαλανά μάτια. Η μαμά μου, από τη Νορβηγία, μου χάρισε αυτό το δώρο που το αξιοποιώ όσο μπορώ.
Ανέβηκα στο πατίνι που ευτυχώς με περίμενε από κάτω και ξεκίνησα για να είμαι 12:30 στη σχολή. Ο ήλιος έκαιγε ήδη και η Αθήνα κινούταν σε ρυθμούς Ιουνίου ακόμα. Αρκετή κίνηση παντού.
Δεν είμαι φοιτήτρια του 8, μην υπερβάλω, αλλά γενικά είμαι πολύ καλή. Αν και το αντικείμενο είναι θεωρητικό, προσπαθώ να είμαι συνεπής στις παραδώσεις. Βέβαια έχω και μια καλή καβάτζα που με βοηθά να περνάω μαθήματα που δεν αξίζει να αφιερώσεις πολύ απ’ τον χρόνο σου. Ακριβώς σ' ένα τέτοιο μάθημα θα πήγαινα σήμερα και την παράδοση θα την έκανε η… καβάτζα μου.
Είναι 55 περίπου. Είναι «υψηλά ιστάμενος». Είναι παντρεμένος. Έχει κοιλίτσα και φαλακρίτσα (μικρή). Είναι αυστηρός (με τους άλλους). Είναι γλυκούλης. Και είναι η καβάτζα μου!
Από το πρώτο έτος κατάλαβα πως έχει τσιμπήσει. Η νευρικότητα του όταν ήμουν κοντά του, ο τρόπος που μου μίλαγε, που με κοίταζε. Κι εγώ προσπάθησα, ομολογώ, να τον τρελάνω εντελώς. Μια μέρα εύνοιας και χαμόγελων και πέντε μέρες πλήρους αδιαφορίας. Κάποια στιγμή η επαφή μας εξελίχθηκε. Ο πληθυντικός έγινε ενικός και η συμπάθεια έγινε φανερή. Οι κουβέντες και οι συζητήσεις έγιναν πιο συχνές. Και σε μια απ’ αυτές τις φορές το θέμα ήταν η μαγειρική, το φαγητό και το κρασί. Δεν ήταν τυχαίο βέβαια. Στο βιογραφικό του κυρίου καθηγητή είχα διαβάσει ότι ασχολείται με την οινογνωσία. Τον προσκάλεσα λοιπόν στο σπίτι μου να του μαγειρέψω. Όταν το πρότεινα έπαθε σοκ. Τα μάτια του έκαναν tilt!
Το βράδυ της συνάντησης ο Γιάννης (ας πούμε) πέρασε την πόρτα της φοιτήτριας του με τρακ πρωτάρη και τρία μπουκάλια κρασί. Το φαγητό και η συζήτηση τον χαλάρωσαν και σαν επιδόρπιο είχε το στήθος μου που του πρόσφερα και που μόλις το είδε σχεδόν λιποθύμησε. Απόλαυσα τον τρόπο του, το άγχος του αν θα τα καταφέρει, την κρυμμένη αγωνία του για το πως θα κρυφτεί απ’ τη γυναίκα του και τον τρόπο που με έγδυσε, λες και άνοιγε ένα παιδάκι το δώρο του.
Από τότε είχε περάσει σχεδόν μήνας μέχρι το 24ωρο που σας περιγράφω. Συναντηθήκαμε άλλες δυο φορές στο σπιτάκι μου, πάντα με τη γλύκα, και με την αγωνία αλλά χωρίς πλέον το άγχος. Ο Γιάννης, βέβαια, δεν είχε απαιτήσεις χρόνου απ’ τη ζωή μου ούτε ζήλιες. Έπαιρνε ότι του έδινα και μου υπενθύμιζε την παρουσία του πότε με ένα μπουκέτο λουλούδια, πότε με SMS, με σημειωματάκια ή με κάποιο χιουμοριστικό email.
Πήγα στην παράδοση γιατί μου είχε γράψει πως κάτι θέλει να δω. Παρακολούθησα το μάθημα του και μετά χτύπησα τη πόρτα στο γραφείο του. Το δωματιάκι ήταν σχετικά μικρό με το γραφείο του καθηγητή στη μια γωνιά και στην άλλη ράφια πλημμυρισμένα από βιβλία και σημειώσεις. Ακουγόταν σχετικά διακριτικά οι 4 εποχές του Vivaldi. Σε ένα ραφάκι στη βιβλιοθήκη ακουμπισμένο ένα λούτρινο κουκλάκι – αλεπουδάκι, δώρο δικό μου, μια και το επίθετό του είναι κάπως σχετικό και πολλές φορές τον πειράζω με ένα σχετικό παρατσούκλι. Φάκελοι με γραπτά, μια θήκη με πούρα, ο καθηγητής κάπνιζε, ένα μικρό ηχοσύστημα και κάπου μια πορτούλα που οδηγούσε σε μια μικρή τουαλέτα. Ήταν αρκετά ζεστά, αφού δεν είχε κλιματιστικό παρά μόνο έναν ανεμιστήρα. Δε μου ήταν άγνωστος ο χώρος, άλλωστε εδώ κανονίστηκε και η μοιραία συνάντηση για το πρώτο δείπνο. Τώρα όμως μπήκα με άλλον αέρα.
- Χαίρεται κύριε Καθηγητά (με πονηρή ματιά).
Χαμογέλασε αλλά δε μίλησε. Έκλεισε την πόρτα πίσω μου και τράβηξε το σύρτη
- Θα με κλειδώσετε μέσα κύριε Καθηγητά;
- Καλά είσαι μικρή;
- Καλά. Κι εσείς;
- Θα συνεχίσεις τώρα να με κοροϊδεύεις;
Πλησίασα πολύ κοντά του και.
- Δε θα σας άρεσε να σας μιλάω στο πληθυντικό;
Του έδωσα ένα γρήγορο αλλά θερμό φιλί και κάθισα στη μικρή πολυθρόνα απέναντι απ' το γραφείο του.
- Λοιπόν; Με ζητήσατε.
- Μελίνα σου έχω 2 δώρα! Η μάλλον τρία δώρα (χαμόγελο της επιτυχίας).
- Καθηγητά… θα με κακομάθετε.
Σηκώθηκε και έβγαλε απ’ το ψυγειάκι 2 ποτήρια με παγάκια και αμέσως μετά ένα ωραίο μπουκάλι και ανήγγειλε με περηφάνια:
- Porto! Η μόνη περίπτωση κρασιού που πίνεται με πάγο.
Τώρα αυτό είναι συνέχεια των διαλέξεων που μου κάνει κάθε φορά για το κρασί.
- Το πρώτο απ’ τα τρία δώρα.
Δοκίμασα κι ήταν πράγματι τέλειο. Έγλειψα τα χείλη μου κοιτώντας τον.
- Τι έπαθε το μάτι σου;
- Είναι κόκκινο ακόμα;
- Ναι, είναι λίγο. Τι έπαθες;
- Δε θες να μάθεις.
- Τι εννοείς; Γιατί;
- Άσε. Δε θες να μάθεις σου λέω…
Από το αποσβολωμένο ύφος του κατάλαβα ότι κατάλαβε. Συνέχισε όμως με πιο χαμηλή φωνή.
- Πες.
Τον κοιτάζω με το ύφος «επιμένεις ε;». Και το ξεφουρνίζω. Άναυδος! Περνάνε μερικά δευτερόλεπτα σιωπής.
- Στο είπα, δε θες να μάθεις. Εσύ επέμεινες. Δε φταίω εγώ.
- Σου αρέσει να σε χύνει κάποιος εκεί; Η έγινε χωρίς να το θέλεις πολύ;
Χαμογέλασα και το προσπέρασα.
- Το δεύτερο δώρο;
Αργά, σήκωσε ένα κουτί από το μικρό τραπέζι δίπλα του και το άφησε μπροστά μου. Ήταν από ένα πανάκριβο μαγαζί στο Κολωνάκι. Το άνοιξα χαμογελώντας και γούρλωσα τα μάτια μου. Ένα μαγιό. Την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί, είχα πει ότι δεν πήρα κανένα μαγιό απ’ το σπίτι και πρέπει να αγοράσω. Ήταν τέλειο. Μαύρο ματ, ελαστικό αρκετά αλλά ύφασμα με πολύ ωραία αίσθηση στο δέρμα. Ολόσωμο! Από τον λαιμό δύο λωρίδες υφάσματος καλύπτουν το στήθος και ενώνονται στο μπικίνι. Το πλαϊνό μέρος του στήθους μένει ακάλυπτο και στο μπικίνι καλύπτει μόνο τα απαραίτητα και από πίσω είναι σχεδόν σα να μην υπάρχει. Είναι μαγιό «βιασμού», όπως ονομάζει αυτόν τον τύπο μαγιό, η κολλητή μου η Χριστίνα.
- Κύριε Καθηγητά! Ευχαριστώ πολύ!
- Ελπίζω να σου αρέσει και να σου κάνει. Αν όχι, έχει και κάρτα αλλαγής.
- Μου αρέσει πάρα πολύ αν και θα με βιάσουν μ αυτό. Αν μου κάνει δεν ξέρω, αλλά θα το μάθουμε αμέσως.
Αυτό φαντάζομαι πως περίμενε, με αυτό το δώρο. Να το δοκιμάσω αμέσως. Ε, λοιπόν θα το κάνω. Σηκώθηκα ενώ ο Γιάννης χαμογελούσε ηλίθια, του ζήτησα να κλείσει τις περσίδες στο μοναδικό, μικρό παράθυρο του γραφείου και παίρνοντας το κουτί πήγα στην τουαλέτα.
Ναι, μου έκανε τέλεια. Πως κατάφερε να με περιγράψει στην πωλήτρια δε μπορώ να το φανταστώ. Τον φαντάζομαι όμως κόκκινο απ’ τη ντροπή και αμήχανο μέσα στο μαγαζί. Κι αυτό με φτιάχνει. Αισθάνθηκα το μουνί μου υγρό. Έλυσα το μαλλί μου και μισάνοιξα την πόρτα. Μόλις είχε ξεκινήσει το Bolero του Ravel.
- Γιάννη κλείσε τα μάτια σου.
Καθόταν στη μια από τις δύο πολυθρόνες επισκεπτών μπροστά στο γραφείο του. Προχώρησα ξυπόλυτη και φτάνοντας μπροστά του σήκωσα το ένα πόδι μου πατώντας ελαφρά στο μπράτσο της πολυθρόνας του.
- Κοίταξε με Γιάννη.
Άνοιξε τα μάτια του αλλά ήταν ήδη σε έκσταση. Καύλωσα ακόμα πιο πολύ! Μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο. Έκανα μια περιστροφή να το δει όλο και Έμεινα μπροστά στο κόκκινο πρόσωπό του.
- Εντάξει κύριε Καθηγητά; Σας αρέσει;
Σιωπή. Μόνο μουσική. Χαζό χαμόγελο.
- Να σας δείξω και πως το φοράμε.
Με μια κίνηση τράβηξα το ύφασμα πάνω απ’ το κεφάλι μου και το άφησα να πέσει. Το στήθος μου ελευθερώθηκε μπροστά στο πρόσωπό του. Με τράβηξε επάνω του και έγλειφε, ζουλούσε, φίλαγε τα βυζιά μου. Σηκώθηκα όρθια και τον σήκωσα κι αυτόν πιέζοντας τα δάχτυλά μου κάτω από το σαγόνι του. Γονάτισα ξανά, άνοιξα το παντελόνι του και η πούτσα του εμφανίστηκε μπροστά μου. Πήρα απαλά στο χέρι μου τ’ αρχίδια του κοιτώντας τον στα μάτια. Ήταν πρησμένα και μεγάλα. Πέρασα τη γλώσσα μου γύρω τους και ο Γιάννης βόγκηξε. Τα χέρια του ακούμπησαν στο κεφάλι μου, χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου. Έγλειψα προσεκτικά τον πούτσο μπροστά μου ξεκινώντας από τη βάση του φτάνοντας μέχρι το κεφαλάκι, μετά πιπίλισα το κεφάλι παίζοντας με τη γλώσσα μου τη σχισμή στη κορφή του, πάντα κοιτώντας τον στα μάτια.
Τον πήρα τελικά στο στόμα μου, σχεδόν μέχρι τη βάση του. Ο Γιάννης αντέδρασε με ένα «Ναι, ναι» και με πίεσε με τα χέρια του. Του κατέβασα τα χέρια απ’ το κεφάλι μου, τον έβαλα να κάτσει. Συνέχισα να τον τσιμπουκώνω και ένοιωσα προ σπερματικά υγρά στο στόμα μου. Με τράβηξε κάπως απότομα και με έβαλε να καθίσω στη πολυθρόνα απέναντι του. Αμέσως γονάτισε μπροστά μου και μου άνοιξε τα πόδια ακουμπώντας τους μηρούς μου δεξιά και αριστερά, παραμέρισε το μαγιό απ’ το μουνί μου και έβαλε ένα δάχτυλο μέσα μου ξεκινώντας συγχρόνως ένα απίθανο γλείψιμο!
Ο τύπος ήταν μάστορας σ’ αυτό. Μέσα σε ένα λεπτό με είχε τρελάνει. Είχα ρίξει το κεφάλι μου πίσω, άνοιγα όσο μπορούσα τα πόδια μου για να μπει πιο βαθιά και έσπρωχνα με ένταση το κεφάλι του επάνω μου. Μου έβαζε δύο και τρία δάκτυλα και με πέθαινε με τη γλώσσα του. Το μουνί έσταζε στη κυριολεξία. Ξαφνικά ένοιωσα ένα δάχτυλο να ψάχνει την κωλοτρυπίδα μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και του είπα «όχι Γιάννη». Αμέσως το δάχτυλο αποσύρθηκε. Πλέον τα δάχτυλά του έμπαιναν σχεδόν βίαια μέσα μου και με το στόμα του έγλειφε και ρούφαγε την κλειτορίδα μου. Ο ρυθμός του έγινε καταιγιστικός, με γαμούσε άγρια με τα δάχτυλά του.
Έχυσα με πολύ φωνή στο πρόσωπο του καθηγητή μου. Υγρός, πασαλειμμένος στο πρόσωπο και στο μουσάκι του, σηκώθηκε, με σήκωσε και με έβαλε γονατιστή στη πολυθρόνα με το στήθος μου να ακουμπάει στην πλάτη της. Πίεσε τη μέση μου για να με βάλει στο ύψος που τον βόλευε και μου κατέβασε το μαγιό στους μηρούς μου. Η ελαστικότητα του δε με άφηνε να ανοίξω τα πόδια μου κι έτσι έμεινα εκεί γονατιστή, με κλειστά τα γόνατά μου και τουρλωμένο τον κώλο μου. Ο Γιάννης ακούστηκε να ανοίγει το προφυλακτικό κι εγώ, με τα χέρια μου, άνοιξα τα κωλομάγουλα μου.
- Εντάξει έτσι κύριε Καθηγητά;
Σιωπή. Μόνο το Bolero ακουγόταν που είχε ανεβάσει ένταση και ρυθμό. Τον ένοιωσα πίσω μου να ψάχνει το μουνί μου. Με μια δυνατή κίνηση της λεκάνης του μου τον έχωσε τέρμα. Και ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Η κοιλιά του χτυπούσε στον κώλο μου «κλαπ, κλαπ» και η πολυθρόνα που είχε ροδάκια κύλαγε και δεν τον άφηνε να βάλει τη δύναμη που ήθελε. Με κρατούσε λοιπόν με δύναμη μια απ’ τα μαλλιά μου, μια από το στήθος μου και μια απ’ τους γοφούς μου. Κι εγώ με το χέρι κάτω από το σώμα μου χάιδευα την κλειτορίδα μου ενώ που και που, με ακουμπούσε στο χέρι η πούτσα του που καρφωνόταν μέσα μου με δύναμη. Σχεδόν ταυτόχρονα με το κρεσέντο του Bolero, έχυσα ξανά φωνάζοντας δυνατά. Ο Γιάννης σταμάτησε για μερικά δευτερόλεπτα παρακολουθώντας την τρελή μου έκρηξη και ξανάρχισε να με πηδάει κρατώντας με απ' το μαλλί.
- Γιάννη θέλεις να με χύσεις στο πρόσωπο;
Διακοπή στο ρυθμό του αλλά σιωπή. Γύρισα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Ήταν κατακόκκινος, ιδρωμένος και με βλέμμα αλλού εντελώς. Με κοίταξε χωρίς να εστιάζει επάνω μου. Πήρα όσο πιο προκλητικό ύφος μπορούσα.
- Θέλετε να με χύσετε στο πρόσωπο κύριε Καθηγητά; Να με χύσετε όπως οι άλλοι που με πηδάνε;
Αμίλητος πάντα, βγήκε από μέσα μου και τον άκουσα να βγάζει την καπότα. Ακουγόταν μόνο η γρήγορη αναπνοή του και ο ανεμιστήρας που προσπαθούσε ανεπιτυχώς να δροσίσει κάπως το χώρο. Ήμασταν και οι δύο μούσκεμα στον ιδρώτα. Γύρισε την (περιστρεφόμενη) πολυθρόνα μου και βρέθηκα πάλι με το πρόσωπο μπροστά στην ψωλή του. Την έπαιζε ήδη μπροστά μου.
- Χύσε με όπου θες, όπως θες. Χύσε με!
Τον έπαιζε αμίλητος κοιτώντας με στα μάτια με ένα απόκοσμο και μάλλον άγριο βλέμμα. Έπιασα το άλλο χέρι του και το ακούμπησα στα μαλλιά μου.
- Χύστε με κύριε Καθηγητά. Όπου θέλετε.
Με κράτησε απ’ το μαλλί βίαια. Τράβηξε κοντά του το πρόσωπό μου και μου κάρφωσε τον πούτσο στο στόμα μου. Ανάμικτες γεύσεις και μυρωδιές, δικές μου, δικές του και μυρωδιά καπότας. Το έγλειψα υπάκουα καθώς με τράβαγε απ’ το μαλλί και μούγκριζε. Ξαφνικά βγήκε απ’ το στόμα μου, με υποχρέωσε απότομα να λυγίσω το κεφάλι μου στο πλάι και έφερε τη ψωλή του πάνω από το πρόσωπό μου. Την έπαιζε. Με το χέρι μου έπιασα τα αρχίδια του που ήταν έτοιμα να εκραγούν. Κοίταγε τα μάτια μου.
- Χύνω…
Ανεπαίσθητα, σχεδόν αθόρυβα.
- Χύνω…
Βαρύ, άσπρο σπέρμα κύλισε απ’ το πούτσο του στο πρόσωπό μου, στα μάτια μου, στα χείλη μου και κατέληξε στα βυζιά μου. Η ποσότητα ήταν μεγάλη. Είχα γεμίσει! Μου τον ξαναέχωσε στο στόμα. Κάποια στιγμή με άφησε. Κάθισε στην πολυθρόνα απέναντι μου ξέπνοος. Κι εγώ, αφού προσπάθησα να βγάλω με προσοχή όσα χύσια μπορούσα απ’ τα μάτια μου, πήγα βιαστικά στο μπάνιο.
Δέκα λεπτά αργότερα βγήκα ντυμένη με τη βερμούδα μου. Τα μάτια μου ήταν κόκκινα σαν το αίμα και ο συνδυασμός με τις γαλάζιες κόρες μου με έκανε να φαίνομαι σαν εξωγήινος. Είχε κι αυτός επισκεφτεί το μπάνιο και καθόταν τώρα πίσω απ’ το γραφείο του ήρεμος και χαλαρός. Είχε ανοίξει το παράθυρο, είχε ξαναγεμίσει τα ποτήρια μας πάγο και κρασί και είχε ανάψει το πουρό του.
- Μου άρεσε πολύ!
Το είπα χαμογελαστή και ειλικρινά. Στο άκουσμά του φωτίστηκε το πρόσωπο του με ένα ωραίο χαμόγελο.
- Τα μάτια σου;
- Μην ανησυχείς, μέχρι το βράδυ θα είμαι καλά. Θα βάλω και λίγο κολλύριο σπίτι. Μην ανησυχείς.
- Που θα πας τώρα
- Θα βρεθώ με μια κολλητή μου, θα φάμε και κάτι… και βλέπουμε
Του χαμογέλασα ξανά και το έκανα με την ψυχή μου.
- Λοιπόν κύριε Καθηγητά, ευχαριστώ για το μάθημα…
και σηκώθηκα. Πήρα το κουτί με το μαγιό, πλησίασα να του δώσω ένα μικρό φιλί. Πρόσεξα ένα κουτάκι τυλιγμένο με φιόγκο!
- Α… το τρίτο δώρο μου;
Απάντησε λίγο αμήχανος και μαγκωμένος.
- Άστο τώρα. Μια από τις επόμενες φορές
- Γιατί όχι τώρα; Άλλαξε κάτι;
- Νομίζω χάθηκε η στιγμή, απλά.
Παραξενεύτηκα! Άφησα το κουτί μου και ξανακάθισα.
- Συμβαίνει κάτι; Έκανα κάτι που σε πείραξε;
- Όχι βρε Μελίνα μου, δε τρέχει κάτι.
- Κοίτα Γιάννη δε θέλω να φύγω χωρίς να μου πεις. Τι άλλαξε, γιατί δε μου δίνεις το δώρο.
Φανερά ταραγμένος σιώπησε λίγο, το σκέφτηκε έπιασε το κουτάκι και το άφησε μπροστά μου. Το άνοιξα βιαστικά. Κάτω απ’ το περιτύλιγμα βρήκα ένα κουτάκι βελούδινο μπλε με ένα μικρό αυτοκόλλητο με μια μικρή αλεπουδίτσα! Άνοιξα την πόρπη στο πλάι και… τα κατάλαβα όλα. Ήταν μια μικρή, μεταλλική, γυαλιστερή, πρωκτική σφήνα με μια ουρά αλεπούς! Με κοιτούσε σα βρεγμένη γάτα, περιμένοντας την αντίδραση μου. Χαμογέλασα.
- Ok. Και γιατί δεν ήθελες να μου το δώσεις;
- Ε δε μου φαίνεται πολύ ταιριαστή η στιγμή. Απ’ ότι κατάλαβα κιόλας δε το κάνεις από εκεί.
Έμεινα μερικές στιγμές χαμογελαστή να τον κοιτάω. Κρατούσα στο χέρι μου την ουρά και σκεφτόμουν την απάντηση. Τελικά αποφάσισα να είμαι ευθύς όπως πάντα.
- Κοίτα Γιάννη. Δε θα σου κρυφτώ, δε θα στο κάνω πιο ωραίο. Ναι, με γαμάνε από πίσω αρκετό καιρό τώρα και αρκετά συχνά. Μέχρι στιγμής δε μου έχει βγει να το κάνω μαζί σου. Δεn ξέρω αν θα μου βγει και πότε. Είναι και ζήτημα στιγμής. Πάντως εσύ ξέρεις να διαμορφώνεις συνθήκες, να το φτιάχνεις έτσι ώστε να είναι η κατάλληλη στιγμή. Τι θες να κάνω, να το κρατήσω τώρα ή να στο δώσω για να μου το πασάρεις την κατάλληλη στιγμή;
Με κοίταξε χαμογελώντας εμφανώς αμήχανος
- Να το κρατήσεις.
- Οκ. Το παίρνω και δε θα το χρησιμοποιήσω αν δε συμφωνήσουμε.
- Όχι χρησιμοποίησε το όποτε θελήσεις.
- Κοιτά δε θα χρησιμοποιούσα ποτέ κάτι τέτοιο μόνη μου στο σπίτι. Οπότε.
- Δε σε περιορίζω χρησιμοποίησε το όπως θέλεις.
Χαμογέλασα πονηρά κοιτώντας τον.
- Δηλαδή κύριε Καθηγητά μπορώ να το χρησιμοποιήσω ακόμα κι αν δεν είμαι μόνη μου;
Σήκωσε τα χέρια του ψηλά εννοώντας πως αναφέρεται γενικά και αόριστα.
- Σου είπα δε σε περιορίζω.
- Θέλετε να το φορέσω και να με βρει έτσι κάποιος άλλος άντρας;
- Αφού σου λέω.
- Κι εγώ σε ρωτάω, θέλεις ναι η όχι;
Λίγο αμίλητος και χωρίς να με κοιτάει.
- Θέλεις Γιάννη πες μου;
- Ναι, θα το ήθελα.
- Και θες να στο πω φαντάζομαι. Να στο περιγράψω;
- Ναι.
- Ξέρεις τι θα ακολουθήσει αν εμφανιστώ έτσι σε κάποιον άντρα;
Μικρή σιωπή και χαμόγελο.
- Ξέρεις Γιάννη;
- Νομίζω ναι… θα σε πάρει από πίσω.
- Θα με ξεσκίσει, θα με ξεκωλιάσει! Αυτό θέλεις;
Σιωπή. Πήγα κοντά του και του έδωσα ένα πολύ καυλωτικό φιλί.
- Πες μου Γιάννη, θα ήθελες να με δεις να ξεσκίζομαι;
- Ναι θα το ήθελα, να πάρει ο διάολος.
Του χαμογέλασα, πήρα τα δάχτυλα του και τα έγλειψα βαθιά. Τον άφησα στα όνειρά του και βγήκα. Έξω ο ήλιος έκαιγε. Κοίταξα το κινητό. 14:15 και ένα κάρο μηνύματα.
Συνεχίζεται…
Copyright protected OW ref: 175471
Τον κατάλαβα που ξύπνησε. Με χάιδεψε, με σκούντησε, αλλά γύρισα απ’ την άλλη πλευρά. Τελικά σηκώθηκε, πήγε για ντους και με άφησε να μισοκοιμάμαι. Ακούγοντας το νερό να τρέχει σκεφτόμουν τη μέρα που θα ακολουθούσε. Τίποτα το συναρπαστικό δεν υπήρχε στον ορίζοντα. Τα μάτια μου, ανοικτά πλέον διάπλατα, κοιτούσαν το ταβάνι αφηρημένα. Κούνησα το πόδι μου έτσι ώστε να φαίνεται ξεσκέπαστο απ’ το σεντόνι. Φαντάστηκα την εικόνα που θα έδινα στο Στάθη. Μόλις άκουσα το νερό να κλείνει ξανάκλεισα τα μάτια μου. Το σεντόνι τραβήχτηκε και με αποκάλυψε γυμνή.
- Έλα… άσε με, κοιμάμαι…
- Θα με αφήσεις έτσι να φύγω; Έτσι; Χωρίς ένα φιλάκι;
Έφευγε για το χωριό του, για τις διακοπές του και θα έλειπε για 40 μέρες. Τα χέρια του χάιδευαν ήδη το στήθος μου και μου έδινε φιλάκια στη κοιλιά μου. Τον έσπρωχνα και προσπαθούσα να διώξω τα χέρια του. Άνοιξα τα μάτια μου με παράπονο.
- Δε με λυπάσαι που κοιμάμαι;
Προσπάθησε να φτάσει, φιλώντας με συνέχεια, μέχρι το μουνί μου. Τραβήχτηκα και ανασηκώθηκα. Ήταν μπροστά μου γυμνός και καυλωμένος. Είναι ωραίο παιδί ο Στάθης. Μελαχρινός, ωραίο σώμα και πολύ ωραίο καυλί.
- Βρε μωράκι φεύγω, άσε με να σε χορτάσω.
Έπιασε το χέρι μου και το οδήγησε στο πουλί του. Είναι μεγάλος καλοσχηματισμένος με ωραίο μεγάλο κεφάλι. Και έκαιγε! Ανατρίχιασα. Τον τράβηξα επάνω μου και άνοιξα τα πόδια μου. Δεν άργησε να πάρει θέση. Με το χέρι του σήκωσε ψηλά το ένα πόδι μου και με το άλλο χέρι έτριβε τον πούτσο του στο μουνί μου. Μπήκε μέσα μου σκληρός και απότομος.
- Σε γαμάω πάλι πουτανάκι. Θα μου λείψεις γαμώτο, θα μου λείψεις.
Το καβλί του με γέμιζε. Το αισθανόμουν να πιέζει τον κόλπο μου. Έκανε αρκετή διαδρομή μέσα μου μέχρι να φτάσει στο τέλος και τραβιόταν εντελώς. Μερικές φορές, του έβγαινε απ’ τη βιασύνη του και τον ξανάβαζε με το χέρι. Τον κοίταζα πρόστυχα στα μάτια. Το χέρι του έσφιξε το στήθος μου, έφτασε μέχρι το πρόσωπο μου και πλησίασε το στόμα μου. Πήρα τα δάχτυλα του στο στόμα βαθιά κοιτώντας τον πάντα στα μάτια όσο πιο προκλητικά μπορούσα. Ήταν έτοιμος να με χύσει. Μούγκριζε και επιτάχυνε. Το χέρι του πήγε ξανά στο στήθος μου και τσίμπησε τη ρώγα μου.
- Με πονάς Στάθη…
- Πρέπει να πονάς λίγο πουτανάκι.
- Σου αρέσει να με πονάς;
- Ναι… (με μισόκλειστα μάτια και ύφος απέραντης καύλας) πρέπει να πονάς λίγο γιατί είσαι πουτάνα. Πουτάνα.
- Γι αυτό σ’ αρέσει τόσο να με πηδάς ε; Σ' αρέσει να τη πηδάς την πουτάνα σου;
- Θα γαμιέσαι και μ' άλλους τώρα που θα λείπω; Θα γαμιέσαι; Πες μου…
Δεν απάντησα.
- Πες μου!
- Ναι μωρό μου θα με γαμάνε κι άλλοι…
Αμίλητος ο Στάθης αλλά ήξερε.
- Με σκέφτεσαι μωρό μου να με πηδάνε άλλοι;
Κρατώντας με ψηλά κοντά στα κωλομέρια μου με πήδαγε με λύσσα πλέον. Τραβήχτηκε απότομα, έβγαλε το προφυλακτικό και τον έπαιζε έντονα σχεδόν πάνω απ’ τη κοιλιά μου. Ανασήκωσα το κεφάλι μου κοιτάζοντας με τεράστια καύλα τον άντρα που με γαμούσε να τον παίζει από πάνω μου. Έχυσε φωνάζοντας. Τα χύσια πετάχτηκαν στην κοιλιά, στο στήθος και το πρόσωπό μου, ενώ μια αξιοσέβαστη ποσότητα κατέληξε ανάμεσα στη μύτη και στο μάτι μου. Αυτός ξάπλωσε, μάλλον κατέρρευσε, δίπλα μου στο κρεβάτι κι εγώ πετάχτηκα προς την τουαλέτα.
- Αμάν βρε μωρό μου σημάδι το βάζεις κάθε φορά;
Άφησα το νερό να τρέξει στο πρόσωπο μου αλλά το κακό είχε γίνει. Ήδη ένιωθα το μάτι μου ερεθισμένο. Εμφανίστηκε από πίσω μου γελαστός για το κατόρθωμα του. Τρίτη φορά που μου το κάνει ο συγκεκριμένος άντρας. Και χύνει ποσότητα! Ούτε παραγωγή να έκανε.
09:45
Φύγαμε. Αυτός φορτωμένος και γελαστός κι εγώ με το κόκκινο μάτι μου. Με τη μηχανή του με πήγε απ’ το διαμέρισμά του στην Καισαριανή, στο δικό μου στο Παγκράτι. Όπως αυτός έτσι κι εγώ δεν είμαι απ’ την Αθήνα. Σπουδάζω εδώ στο Πανεπιστήμιο. Εγώ στο δεύτερο, αυτός κάνει μεταπτυχιακό. Αντίθετα με το Στάθη όμως, εγώ επέλεξα να μη γυρίσω σπίτι για καλοκαίρι. Ναι, δεν είχα τελειώσει ακόμα την περίοδο αλλά, έτσι κι αλλιώς προτιμούσα να μείνω στην Αθήνα το καλοκαίρι. Έτσι δικαιολογήθηκα στους δικούς μου κι έμεινα.
Με τον Στάθη βγαίνουμε 2 μήνες. Από την αρχή η εξήγηση εκ μέρους μου ήταν ξεκάθαρη. Δεν είμαι εγώ για δεσμεύσεις και ζήλιες. Αν θέλεις έτσι, οκ. Ήθελε. Με ξαναρώτησε όμως καθώς με αποχαιρέτησε κάτω απ’ το σπίτι μου.
- Οπότε ο καθένας μας κάνει ότι θέλει, σωστά;
- Στάθη μου, θέλω να καταλάβεις. Δεν έχουμε κάτι για να με ρωτάς. Μ' αρέσει μαζί σου αλλά είσαι ελεύθερος. Κι εγώ.
- Θα μου πεις αν κάνεις κάτι;
- Όχι βέβαια (δείχνοντας την ενόχληση μου)… Εκτός αν… σε φτιάχνει να στα λέω (είπα με πονηρή έκφραση, για να τον πειράξω).
Δεν απάντησε. Αποχαιρετιστήκαμε με ένα φιλί στα πεταχτά. Μούλιασα στο μπάνιο για αρκετή ώρα. Φόρεσα μια φαρδιά βερμούδα κι ένα μπλουζάκι αρκετά ανοικτό στο στήθος μου. Πρέπει εδώ να πω ότι το στήθος είναι απ’ τα δυνατά σημεία μου. Αρκετά ογκώδες για τη σιλουέτα μου και στητό. Η περιφέρεια μου είναι λίγο πιο μεγάλη απ’ όσο θα ήθελα και τα πόδια μου όχι τέλεια αλλά αρμονικά, λεπτά. Γενικά είμαι λεπτή στο σώμα. 1.70 και 62 κιλά. Το μεγάλο μου όπλο όμως θεωρώ ότι είναι το πρόσωπό μου. Είμαι ξανθιά και έχω γαλανά μάτια. Η μαμά μου, από τη Νορβηγία, μου χάρισε αυτό το δώρο που το αξιοποιώ όσο μπορώ.
Ανέβηκα στο πατίνι που ευτυχώς με περίμενε από κάτω και ξεκίνησα για να είμαι 12:30 στη σχολή. Ο ήλιος έκαιγε ήδη και η Αθήνα κινούταν σε ρυθμούς Ιουνίου ακόμα. Αρκετή κίνηση παντού.
Δεν είμαι φοιτήτρια του 8, μην υπερβάλω, αλλά γενικά είμαι πολύ καλή. Αν και το αντικείμενο είναι θεωρητικό, προσπαθώ να είμαι συνεπής στις παραδώσεις. Βέβαια έχω και μια καλή καβάτζα που με βοηθά να περνάω μαθήματα που δεν αξίζει να αφιερώσεις πολύ απ’ τον χρόνο σου. Ακριβώς σ' ένα τέτοιο μάθημα θα πήγαινα σήμερα και την παράδοση θα την έκανε η… καβάτζα μου.
Είναι 55 περίπου. Είναι «υψηλά ιστάμενος». Είναι παντρεμένος. Έχει κοιλίτσα και φαλακρίτσα (μικρή). Είναι αυστηρός (με τους άλλους). Είναι γλυκούλης. Και είναι η καβάτζα μου!
Από το πρώτο έτος κατάλαβα πως έχει τσιμπήσει. Η νευρικότητα του όταν ήμουν κοντά του, ο τρόπος που μου μίλαγε, που με κοίταζε. Κι εγώ προσπάθησα, ομολογώ, να τον τρελάνω εντελώς. Μια μέρα εύνοιας και χαμόγελων και πέντε μέρες πλήρους αδιαφορίας. Κάποια στιγμή η επαφή μας εξελίχθηκε. Ο πληθυντικός έγινε ενικός και η συμπάθεια έγινε φανερή. Οι κουβέντες και οι συζητήσεις έγιναν πιο συχνές. Και σε μια απ’ αυτές τις φορές το θέμα ήταν η μαγειρική, το φαγητό και το κρασί. Δεν ήταν τυχαίο βέβαια. Στο βιογραφικό του κυρίου καθηγητή είχα διαβάσει ότι ασχολείται με την οινογνωσία. Τον προσκάλεσα λοιπόν στο σπίτι μου να του μαγειρέψω. Όταν το πρότεινα έπαθε σοκ. Τα μάτια του έκαναν tilt!
Το βράδυ της συνάντησης ο Γιάννης (ας πούμε) πέρασε την πόρτα της φοιτήτριας του με τρακ πρωτάρη και τρία μπουκάλια κρασί. Το φαγητό και η συζήτηση τον χαλάρωσαν και σαν επιδόρπιο είχε το στήθος μου που του πρόσφερα και που μόλις το είδε σχεδόν λιποθύμησε. Απόλαυσα τον τρόπο του, το άγχος του αν θα τα καταφέρει, την κρυμμένη αγωνία του για το πως θα κρυφτεί απ’ τη γυναίκα του και τον τρόπο που με έγδυσε, λες και άνοιγε ένα παιδάκι το δώρο του.
Από τότε είχε περάσει σχεδόν μήνας μέχρι το 24ωρο που σας περιγράφω. Συναντηθήκαμε άλλες δυο φορές στο σπιτάκι μου, πάντα με τη γλύκα, και με την αγωνία αλλά χωρίς πλέον το άγχος. Ο Γιάννης, βέβαια, δεν είχε απαιτήσεις χρόνου απ’ τη ζωή μου ούτε ζήλιες. Έπαιρνε ότι του έδινα και μου υπενθύμιζε την παρουσία του πότε με ένα μπουκέτο λουλούδια, πότε με SMS, με σημειωματάκια ή με κάποιο χιουμοριστικό email.
Πήγα στην παράδοση γιατί μου είχε γράψει πως κάτι θέλει να δω. Παρακολούθησα το μάθημα του και μετά χτύπησα τη πόρτα στο γραφείο του. Το δωματιάκι ήταν σχετικά μικρό με το γραφείο του καθηγητή στη μια γωνιά και στην άλλη ράφια πλημμυρισμένα από βιβλία και σημειώσεις. Ακουγόταν σχετικά διακριτικά οι 4 εποχές του Vivaldi. Σε ένα ραφάκι στη βιβλιοθήκη ακουμπισμένο ένα λούτρινο κουκλάκι – αλεπουδάκι, δώρο δικό μου, μια και το επίθετό του είναι κάπως σχετικό και πολλές φορές τον πειράζω με ένα σχετικό παρατσούκλι. Φάκελοι με γραπτά, μια θήκη με πούρα, ο καθηγητής κάπνιζε, ένα μικρό ηχοσύστημα και κάπου μια πορτούλα που οδηγούσε σε μια μικρή τουαλέτα. Ήταν αρκετά ζεστά, αφού δεν είχε κλιματιστικό παρά μόνο έναν ανεμιστήρα. Δε μου ήταν άγνωστος ο χώρος, άλλωστε εδώ κανονίστηκε και η μοιραία συνάντηση για το πρώτο δείπνο. Τώρα όμως μπήκα με άλλον αέρα.
- Χαίρεται κύριε Καθηγητά (με πονηρή ματιά).
Χαμογέλασε αλλά δε μίλησε. Έκλεισε την πόρτα πίσω μου και τράβηξε το σύρτη
- Θα με κλειδώσετε μέσα κύριε Καθηγητά;
- Καλά είσαι μικρή;
- Καλά. Κι εσείς;
- Θα συνεχίσεις τώρα να με κοροϊδεύεις;
Πλησίασα πολύ κοντά του και.
- Δε θα σας άρεσε να σας μιλάω στο πληθυντικό;
Του έδωσα ένα γρήγορο αλλά θερμό φιλί και κάθισα στη μικρή πολυθρόνα απέναντι απ' το γραφείο του.
- Λοιπόν; Με ζητήσατε.
- Μελίνα σου έχω 2 δώρα! Η μάλλον τρία δώρα (χαμόγελο της επιτυχίας).
- Καθηγητά… θα με κακομάθετε.
Σηκώθηκε και έβγαλε απ’ το ψυγειάκι 2 ποτήρια με παγάκια και αμέσως μετά ένα ωραίο μπουκάλι και ανήγγειλε με περηφάνια:
- Porto! Η μόνη περίπτωση κρασιού που πίνεται με πάγο.
Τώρα αυτό είναι συνέχεια των διαλέξεων που μου κάνει κάθε φορά για το κρασί.
- Το πρώτο απ’ τα τρία δώρα.
Δοκίμασα κι ήταν πράγματι τέλειο. Έγλειψα τα χείλη μου κοιτώντας τον.
- Τι έπαθε το μάτι σου;
- Είναι κόκκινο ακόμα;
- Ναι, είναι λίγο. Τι έπαθες;
- Δε θες να μάθεις.
- Τι εννοείς; Γιατί;
- Άσε. Δε θες να μάθεις σου λέω…
Από το αποσβολωμένο ύφος του κατάλαβα ότι κατάλαβε. Συνέχισε όμως με πιο χαμηλή φωνή.
- Πες.
Τον κοιτάζω με το ύφος «επιμένεις ε;». Και το ξεφουρνίζω. Άναυδος! Περνάνε μερικά δευτερόλεπτα σιωπής.
- Στο είπα, δε θες να μάθεις. Εσύ επέμεινες. Δε φταίω εγώ.
- Σου αρέσει να σε χύνει κάποιος εκεί; Η έγινε χωρίς να το θέλεις πολύ;
Χαμογέλασα και το προσπέρασα.
- Το δεύτερο δώρο;
Αργά, σήκωσε ένα κουτί από το μικρό τραπέζι δίπλα του και το άφησε μπροστά μου. Ήταν από ένα πανάκριβο μαγαζί στο Κολωνάκι. Το άνοιξα χαμογελώντας και γούρλωσα τα μάτια μου. Ένα μαγιό. Την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί, είχα πει ότι δεν πήρα κανένα μαγιό απ’ το σπίτι και πρέπει να αγοράσω. Ήταν τέλειο. Μαύρο ματ, ελαστικό αρκετά αλλά ύφασμα με πολύ ωραία αίσθηση στο δέρμα. Ολόσωμο! Από τον λαιμό δύο λωρίδες υφάσματος καλύπτουν το στήθος και ενώνονται στο μπικίνι. Το πλαϊνό μέρος του στήθους μένει ακάλυπτο και στο μπικίνι καλύπτει μόνο τα απαραίτητα και από πίσω είναι σχεδόν σα να μην υπάρχει. Είναι μαγιό «βιασμού», όπως ονομάζει αυτόν τον τύπο μαγιό, η κολλητή μου η Χριστίνα.
- Κύριε Καθηγητά! Ευχαριστώ πολύ!
- Ελπίζω να σου αρέσει και να σου κάνει. Αν όχι, έχει και κάρτα αλλαγής.
- Μου αρέσει πάρα πολύ αν και θα με βιάσουν μ αυτό. Αν μου κάνει δεν ξέρω, αλλά θα το μάθουμε αμέσως.
Αυτό φαντάζομαι πως περίμενε, με αυτό το δώρο. Να το δοκιμάσω αμέσως. Ε, λοιπόν θα το κάνω. Σηκώθηκα ενώ ο Γιάννης χαμογελούσε ηλίθια, του ζήτησα να κλείσει τις περσίδες στο μοναδικό, μικρό παράθυρο του γραφείου και παίρνοντας το κουτί πήγα στην τουαλέτα.
Ναι, μου έκανε τέλεια. Πως κατάφερε να με περιγράψει στην πωλήτρια δε μπορώ να το φανταστώ. Τον φαντάζομαι όμως κόκκινο απ’ τη ντροπή και αμήχανο μέσα στο μαγαζί. Κι αυτό με φτιάχνει. Αισθάνθηκα το μουνί μου υγρό. Έλυσα το μαλλί μου και μισάνοιξα την πόρτα. Μόλις είχε ξεκινήσει το Bolero του Ravel.
- Γιάννη κλείσε τα μάτια σου.
Καθόταν στη μια από τις δύο πολυθρόνες επισκεπτών μπροστά στο γραφείο του. Προχώρησα ξυπόλυτη και φτάνοντας μπροστά του σήκωσα το ένα πόδι μου πατώντας ελαφρά στο μπράτσο της πολυθρόνας του.
- Κοίταξε με Γιάννη.
Άνοιξε τα μάτια του αλλά ήταν ήδη σε έκσταση. Καύλωσα ακόμα πιο πολύ! Μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο. Έκανα μια περιστροφή να το δει όλο και Έμεινα μπροστά στο κόκκινο πρόσωπό του.
- Εντάξει κύριε Καθηγητά; Σας αρέσει;
Σιωπή. Μόνο μουσική. Χαζό χαμόγελο.
- Να σας δείξω και πως το φοράμε.
Με μια κίνηση τράβηξα το ύφασμα πάνω απ’ το κεφάλι μου και το άφησα να πέσει. Το στήθος μου ελευθερώθηκε μπροστά στο πρόσωπό του. Με τράβηξε επάνω του και έγλειφε, ζουλούσε, φίλαγε τα βυζιά μου. Σηκώθηκα όρθια και τον σήκωσα κι αυτόν πιέζοντας τα δάχτυλά μου κάτω από το σαγόνι του. Γονάτισα ξανά, άνοιξα το παντελόνι του και η πούτσα του εμφανίστηκε μπροστά μου. Πήρα απαλά στο χέρι μου τ’ αρχίδια του κοιτώντας τον στα μάτια. Ήταν πρησμένα και μεγάλα. Πέρασα τη γλώσσα μου γύρω τους και ο Γιάννης βόγκηξε. Τα χέρια του ακούμπησαν στο κεφάλι μου, χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου. Έγλειψα προσεκτικά τον πούτσο μπροστά μου ξεκινώντας από τη βάση του φτάνοντας μέχρι το κεφαλάκι, μετά πιπίλισα το κεφάλι παίζοντας με τη γλώσσα μου τη σχισμή στη κορφή του, πάντα κοιτώντας τον στα μάτια.
Τον πήρα τελικά στο στόμα μου, σχεδόν μέχρι τη βάση του. Ο Γιάννης αντέδρασε με ένα «Ναι, ναι» και με πίεσε με τα χέρια του. Του κατέβασα τα χέρια απ’ το κεφάλι μου, τον έβαλα να κάτσει. Συνέχισα να τον τσιμπουκώνω και ένοιωσα προ σπερματικά υγρά στο στόμα μου. Με τράβηξε κάπως απότομα και με έβαλε να καθίσω στη πολυθρόνα απέναντι του. Αμέσως γονάτισε μπροστά μου και μου άνοιξε τα πόδια ακουμπώντας τους μηρούς μου δεξιά και αριστερά, παραμέρισε το μαγιό απ’ το μουνί μου και έβαλε ένα δάχτυλο μέσα μου ξεκινώντας συγχρόνως ένα απίθανο γλείψιμο!
Ο τύπος ήταν μάστορας σ’ αυτό. Μέσα σε ένα λεπτό με είχε τρελάνει. Είχα ρίξει το κεφάλι μου πίσω, άνοιγα όσο μπορούσα τα πόδια μου για να μπει πιο βαθιά και έσπρωχνα με ένταση το κεφάλι του επάνω μου. Μου έβαζε δύο και τρία δάκτυλα και με πέθαινε με τη γλώσσα του. Το μουνί έσταζε στη κυριολεξία. Ξαφνικά ένοιωσα ένα δάχτυλο να ψάχνει την κωλοτρυπίδα μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και του είπα «όχι Γιάννη». Αμέσως το δάχτυλο αποσύρθηκε. Πλέον τα δάχτυλά του έμπαιναν σχεδόν βίαια μέσα μου και με το στόμα του έγλειφε και ρούφαγε την κλειτορίδα μου. Ο ρυθμός του έγινε καταιγιστικός, με γαμούσε άγρια με τα δάχτυλά του.
Έχυσα με πολύ φωνή στο πρόσωπο του καθηγητή μου. Υγρός, πασαλειμμένος στο πρόσωπο και στο μουσάκι του, σηκώθηκε, με σήκωσε και με έβαλε γονατιστή στη πολυθρόνα με το στήθος μου να ακουμπάει στην πλάτη της. Πίεσε τη μέση μου για να με βάλει στο ύψος που τον βόλευε και μου κατέβασε το μαγιό στους μηρούς μου. Η ελαστικότητα του δε με άφηνε να ανοίξω τα πόδια μου κι έτσι έμεινα εκεί γονατιστή, με κλειστά τα γόνατά μου και τουρλωμένο τον κώλο μου. Ο Γιάννης ακούστηκε να ανοίγει το προφυλακτικό κι εγώ, με τα χέρια μου, άνοιξα τα κωλομάγουλα μου.
- Εντάξει έτσι κύριε Καθηγητά;
Σιωπή. Μόνο το Bolero ακουγόταν που είχε ανεβάσει ένταση και ρυθμό. Τον ένοιωσα πίσω μου να ψάχνει το μουνί μου. Με μια δυνατή κίνηση της λεκάνης του μου τον έχωσε τέρμα. Και ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Η κοιλιά του χτυπούσε στον κώλο μου «κλαπ, κλαπ» και η πολυθρόνα που είχε ροδάκια κύλαγε και δεν τον άφηνε να βάλει τη δύναμη που ήθελε. Με κρατούσε λοιπόν με δύναμη μια απ’ τα μαλλιά μου, μια από το στήθος μου και μια απ’ τους γοφούς μου. Κι εγώ με το χέρι κάτω από το σώμα μου χάιδευα την κλειτορίδα μου ενώ που και που, με ακουμπούσε στο χέρι η πούτσα του που καρφωνόταν μέσα μου με δύναμη. Σχεδόν ταυτόχρονα με το κρεσέντο του Bolero, έχυσα ξανά φωνάζοντας δυνατά. Ο Γιάννης σταμάτησε για μερικά δευτερόλεπτα παρακολουθώντας την τρελή μου έκρηξη και ξανάρχισε να με πηδάει κρατώντας με απ' το μαλλί.
- Γιάννη θέλεις να με χύσεις στο πρόσωπο;
Διακοπή στο ρυθμό του αλλά σιωπή. Γύρισα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Ήταν κατακόκκινος, ιδρωμένος και με βλέμμα αλλού εντελώς. Με κοίταξε χωρίς να εστιάζει επάνω μου. Πήρα όσο πιο προκλητικό ύφος μπορούσα.
- Θέλετε να με χύσετε στο πρόσωπο κύριε Καθηγητά; Να με χύσετε όπως οι άλλοι που με πηδάνε;
Αμίλητος πάντα, βγήκε από μέσα μου και τον άκουσα να βγάζει την καπότα. Ακουγόταν μόνο η γρήγορη αναπνοή του και ο ανεμιστήρας που προσπαθούσε ανεπιτυχώς να δροσίσει κάπως το χώρο. Ήμασταν και οι δύο μούσκεμα στον ιδρώτα. Γύρισε την (περιστρεφόμενη) πολυθρόνα μου και βρέθηκα πάλι με το πρόσωπο μπροστά στην ψωλή του. Την έπαιζε ήδη μπροστά μου.
- Χύσε με όπου θες, όπως θες. Χύσε με!
Τον έπαιζε αμίλητος κοιτώντας με στα μάτια με ένα απόκοσμο και μάλλον άγριο βλέμμα. Έπιασα το άλλο χέρι του και το ακούμπησα στα μαλλιά μου.
- Χύστε με κύριε Καθηγητά. Όπου θέλετε.
Με κράτησε απ’ το μαλλί βίαια. Τράβηξε κοντά του το πρόσωπό μου και μου κάρφωσε τον πούτσο στο στόμα μου. Ανάμικτες γεύσεις και μυρωδιές, δικές μου, δικές του και μυρωδιά καπότας. Το έγλειψα υπάκουα καθώς με τράβαγε απ’ το μαλλί και μούγκριζε. Ξαφνικά βγήκε απ’ το στόμα μου, με υποχρέωσε απότομα να λυγίσω το κεφάλι μου στο πλάι και έφερε τη ψωλή του πάνω από το πρόσωπό μου. Την έπαιζε. Με το χέρι μου έπιασα τα αρχίδια του που ήταν έτοιμα να εκραγούν. Κοίταγε τα μάτια μου.
- Χύνω…
Ανεπαίσθητα, σχεδόν αθόρυβα.
- Χύνω…
Βαρύ, άσπρο σπέρμα κύλισε απ’ το πούτσο του στο πρόσωπό μου, στα μάτια μου, στα χείλη μου και κατέληξε στα βυζιά μου. Η ποσότητα ήταν μεγάλη. Είχα γεμίσει! Μου τον ξαναέχωσε στο στόμα. Κάποια στιγμή με άφησε. Κάθισε στην πολυθρόνα απέναντι μου ξέπνοος. Κι εγώ, αφού προσπάθησα να βγάλω με προσοχή όσα χύσια μπορούσα απ’ τα μάτια μου, πήγα βιαστικά στο μπάνιο.
Δέκα λεπτά αργότερα βγήκα ντυμένη με τη βερμούδα μου. Τα μάτια μου ήταν κόκκινα σαν το αίμα και ο συνδυασμός με τις γαλάζιες κόρες μου με έκανε να φαίνομαι σαν εξωγήινος. Είχε κι αυτός επισκεφτεί το μπάνιο και καθόταν τώρα πίσω απ’ το γραφείο του ήρεμος και χαλαρός. Είχε ανοίξει το παράθυρο, είχε ξαναγεμίσει τα ποτήρια μας πάγο και κρασί και είχε ανάψει το πουρό του.
- Μου άρεσε πολύ!
Το είπα χαμογελαστή και ειλικρινά. Στο άκουσμά του φωτίστηκε το πρόσωπο του με ένα ωραίο χαμόγελο.
- Τα μάτια σου;
- Μην ανησυχείς, μέχρι το βράδυ θα είμαι καλά. Θα βάλω και λίγο κολλύριο σπίτι. Μην ανησυχείς.
- Που θα πας τώρα
- Θα βρεθώ με μια κολλητή μου, θα φάμε και κάτι… και βλέπουμε
Του χαμογέλασα ξανά και το έκανα με την ψυχή μου.
- Λοιπόν κύριε Καθηγητά, ευχαριστώ για το μάθημα…
και σηκώθηκα. Πήρα το κουτί με το μαγιό, πλησίασα να του δώσω ένα μικρό φιλί. Πρόσεξα ένα κουτάκι τυλιγμένο με φιόγκο!
- Α… το τρίτο δώρο μου;
Απάντησε λίγο αμήχανος και μαγκωμένος.
- Άστο τώρα. Μια από τις επόμενες φορές
- Γιατί όχι τώρα; Άλλαξε κάτι;
- Νομίζω χάθηκε η στιγμή, απλά.
Παραξενεύτηκα! Άφησα το κουτί μου και ξανακάθισα.
- Συμβαίνει κάτι; Έκανα κάτι που σε πείραξε;
- Όχι βρε Μελίνα μου, δε τρέχει κάτι.
- Κοίτα Γιάννη δε θέλω να φύγω χωρίς να μου πεις. Τι άλλαξε, γιατί δε μου δίνεις το δώρο.
Φανερά ταραγμένος σιώπησε λίγο, το σκέφτηκε έπιασε το κουτάκι και το άφησε μπροστά μου. Το άνοιξα βιαστικά. Κάτω απ’ το περιτύλιγμα βρήκα ένα κουτάκι βελούδινο μπλε με ένα μικρό αυτοκόλλητο με μια μικρή αλεπουδίτσα! Άνοιξα την πόρπη στο πλάι και… τα κατάλαβα όλα. Ήταν μια μικρή, μεταλλική, γυαλιστερή, πρωκτική σφήνα με μια ουρά αλεπούς! Με κοιτούσε σα βρεγμένη γάτα, περιμένοντας την αντίδραση μου. Χαμογέλασα.
- Ok. Και γιατί δεν ήθελες να μου το δώσεις;
- Ε δε μου φαίνεται πολύ ταιριαστή η στιγμή. Απ’ ότι κατάλαβα κιόλας δε το κάνεις από εκεί.
Έμεινα μερικές στιγμές χαμογελαστή να τον κοιτάω. Κρατούσα στο χέρι μου την ουρά και σκεφτόμουν την απάντηση. Τελικά αποφάσισα να είμαι ευθύς όπως πάντα.
- Κοίτα Γιάννη. Δε θα σου κρυφτώ, δε θα στο κάνω πιο ωραίο. Ναι, με γαμάνε από πίσω αρκετό καιρό τώρα και αρκετά συχνά. Μέχρι στιγμής δε μου έχει βγει να το κάνω μαζί σου. Δεn ξέρω αν θα μου βγει και πότε. Είναι και ζήτημα στιγμής. Πάντως εσύ ξέρεις να διαμορφώνεις συνθήκες, να το φτιάχνεις έτσι ώστε να είναι η κατάλληλη στιγμή. Τι θες να κάνω, να το κρατήσω τώρα ή να στο δώσω για να μου το πασάρεις την κατάλληλη στιγμή;
Με κοίταξε χαμογελώντας εμφανώς αμήχανος
- Να το κρατήσεις.
- Οκ. Το παίρνω και δε θα το χρησιμοποιήσω αν δε συμφωνήσουμε.
- Όχι χρησιμοποίησε το όποτε θελήσεις.
- Κοιτά δε θα χρησιμοποιούσα ποτέ κάτι τέτοιο μόνη μου στο σπίτι. Οπότε.
- Δε σε περιορίζω χρησιμοποίησε το όπως θέλεις.
Χαμογέλασα πονηρά κοιτώντας τον.
- Δηλαδή κύριε Καθηγητά μπορώ να το χρησιμοποιήσω ακόμα κι αν δεν είμαι μόνη μου;
Σήκωσε τα χέρια του ψηλά εννοώντας πως αναφέρεται γενικά και αόριστα.
- Σου είπα δε σε περιορίζω.
- Θέλετε να το φορέσω και να με βρει έτσι κάποιος άλλος άντρας;
- Αφού σου λέω.
- Κι εγώ σε ρωτάω, θέλεις ναι η όχι;
Λίγο αμίλητος και χωρίς να με κοιτάει.
- Θέλεις Γιάννη πες μου;
- Ναι, θα το ήθελα.
- Και θες να στο πω φαντάζομαι. Να στο περιγράψω;
- Ναι.
- Ξέρεις τι θα ακολουθήσει αν εμφανιστώ έτσι σε κάποιον άντρα;
Μικρή σιωπή και χαμόγελο.
- Ξέρεις Γιάννη;
- Νομίζω ναι… θα σε πάρει από πίσω.
- Θα με ξεσκίσει, θα με ξεκωλιάσει! Αυτό θέλεις;
Σιωπή. Πήγα κοντά του και του έδωσα ένα πολύ καυλωτικό φιλί.
- Πες μου Γιάννη, θα ήθελες να με δεις να ξεσκίζομαι;
- Ναι θα το ήθελα, να πάρει ο διάολος.
Του χαμογέλασα, πήρα τα δάχτυλα του και τα έγλειψα βαθιά. Τον άφησα στα όνειρά του και βγήκα. Έξω ο ήλιος έκαιγε. Κοίταξα το κινητό. 14:15 και ένα κάρο μηνύματα.
Συνεχίζεται…
Copyright protected OW ref: 175471
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.