Προηγούμενο μέρος: Απιστία στη Θάσο (2ο μέρος)
Τις επόμενες δύο μέρες των οικογενειακών μας διακοπών όλα κύλησαν ήρεμα. Αν εξαιρέσεις κάτι μηνύματα στο FB από την πιτσιρίκα, όλα ήταν φυσιολογικά. Έτσι έφτασε ο καιρός να κάνουμε check out και να αποχωρήσουμε. Εγώ είχα κλείσει το δωμάτιο, οπότε πήγα για να πληρώσω κλπ. Η ιδιοκτήτρια έλειπε, οπότε της τηλεφωνώ. Η ιδιοκτήτρια με παρέπεμψε στην κόρη της μιας και θα αργούσε να επιστρέψει, οπότε χτύπησα στο δωμάτιο που ήξερα ότι χρησιμοποιούσε η ιδιοκτήτρια και ήταν μία άτυπη ρεσεψιόν.
Ανοίγει λοιπόν η πόρτα και αντικρίζω μία συμπαθητική κοπελιά η οποία με υποδέχθηκε με πονηρό χαμόγελο. Αφού της εξήγησα ποιος είμαι και τι έχω συνεννοηθεί με τη μητέρα της, βγάζει ένα αναστεναγμό και λέει:
«Κρίμα που φεύγετε…».
«Γιατί;» απαντώ. «Κάποια στιγμή θα φεύγαμε ούτως ή άλλως».
«Οι άλλοι δεν είναι τόσο προχωρημένοι όπως εσείς…».
«Δηλαδή;»
και αρχίζουν να περνούν διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου. Μήπως τελικά μας πήρε μάτι με την Ξένια; Μήπως – ακόμα χειρότερα – μας τράβηξε βίντεο; Αυτό μας έλειπε τώρα. Να βγει σε καμιά ιστοσελίδα βίντεο με μένα και την Ξένια…
«Σας βλέπω ότι είστε μοντέρνο ζευγάρι. Δεν είστε σαν τους μεσήλικες που έχουμε γεμίσει…» λέει και η όλη φάση έμεινε εκεί.
Επιστροφή στην βάση λοιπόν και σιγά-σιγά μπήκαμε όλοι μας στη ρουτίνα της καθημερινότητας με δουλειά, οικογενειακές υποχρεώσεις κλπ. Μια μέρα στη δουλειά, ενώ ετοιμαζόμουν για μία παρουσίαση και οι ρυθμοί εργασίας ήταν κάπως έντονοι, με φωνάζει ο διευθυντής στο γραφείο του και με ενημερώνει πως η εταιρεία έχει υιοθετήσει ένα πρόγραμμα όπου κάποιοι εργαζόμενοι με εμπειρία θα είναι «μέντορες» κάποιων ειδικευόμενων και εγώ θα είμαι ένας από τους μέντορες. Δυσανασχέτησα γιατί είχα αρκετό φόρτο εργασίας, θα έχω και ένα ακόμα βαρίδιο…
Εκεί λοιπόν που ήμουν στο γραφείο κτυπά η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής. «Να σου συστήσω την μαθητευόμενή σου» λέει. Σηκώνω το κεφάλι και σοκ… η μαθητευόμενή μου είναι η κόρη της ιδιοκτήτριας των δωματίων στη Θάσο!
Μετά την αρχική έκπληξη την καλωσόρισα επίσημα χωρίς να δείξουμε και οι δύο ότι γνωριζόμαστε. Μετά τα τυπικά του τύπου «Τι σύμπτωση κλπ» ξεκίνησε η «εκπαίδευση». Τα πράγματα ήταν μια χαρά, μέχρι που έπρεπε να συμμετάσχω σε μία διημερίδα της εταιρείας στη Λάρισα και ο διευθυντής μου ανακοίνωσε ότι θα συμμετάσχω και μάλιστα θα πρέπει να έχω μαζί μου και τη μαθητευόμενη.
Η μικρή (ας την πούμε Ειρήνη) πέταξε από τη χαρά της. Της εξήγησα το πρόγραμμα, τι περιμένω από αυτή και αφού είχαν ολοκληρωθεί όλες οι ετοιμασίες τις επόμενες ημέρες, αναχωρήσαμε οδικώς για Λάρισα με ένα εταιρικό αυτοκίνητο.
Η Ειρήνη, ντυμένη απλά, όλη την ώρα στη διαδρομή χάζευε στο κινητό και μιλούσε με μία φίλη της που έμενε Λάρισα και κανόνιζε για καφέδες, εξόδους κλπ. Της λέω «Μην κανονίζεις πολλά γιατί δεν ξέρεις τι θα προκύψει…». Ενώ εγώ μέσα στην αφέλειά μου εννοούσα το πρόγραμμα της διημερίδας, η Ειρήνη μάλλον το πήρε σα σπόντα για κάτι άλλο και με ναζιάρικο ύφος απαντά «Δεν θα με αφήσετε καθόλου; Θα είστε τόσο πιεστικός;». Προσπάθησα να το παίξω άνετος, αλλά η πούτσα μου είχε άλλη άποψη και άρχισε να ξυπνάει μέσα από το παντελόνι. Η Ειρήνη το κατάλαβε και άπλωσε το χέρι της και μου τον χάιδεψε.
Σταματάω απότομα στην άκρη του δρόμου και την κοιτάζω έντονα στα μάτια θέλοντας να την επιπλήξω, αλλά η Ειρήνη μου ξεκουμπώνει το παντελόνι και αρχίζει να μου τον παίζει. «Είναι όπως τον θυμόμουν» λέει. Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω και έχει πάρει ήδη τον πούτσο μου στο στόμα και μου χαρίζει ένα απίστευτο τσιμπούκι, δείχνοντας την εμπειρία της. Μου χάιδευε τα αρχίδια και η γλώσσα της έγλειφε κάθε σπιθαμή του πούτσου μου. Ρούφαγε το πουτσοκέφαλο, το καθάριζε με την γλώσσα της και ξανά τον έκρυβε στο βάθος του λαιμού της. Σιγά-σιγά εκεί μου χάιδευε τα αρχίδια, άρχισε να πηγαίνει προς τον προστάτη. Ούτε η Ξένια, ούτε καμία άλλη πρώην είχε πλησιάσει στην περιοχή, αλλά η Ειρήνη φαίνεται να είχε εμπειρία στο θέμα. Η μάλαξη που μου έκανε μου προκάλεσε έναν πρωτόγνωρο ερεθισμό. Σαν να με περνούμε ηλεκτρικό ρεύμα. Η πούτσα είχε γίνει πιο σκληρή από ποτέ. Από έφηβος είχα να δω τέτοια στύση, τότε που σηκώνονταν με το αεράκι. Την σταματάω, ρίχνω την πλάτη στο κάθισμα οδηγού και ούρλιαξα «Ανέβα!».
Η Ειρήνη, ευέλικτη σαν αθλήτρια ενόργανης, καβάλησε τον πούτσο και άρχισε το χορό της. Πότε αργά και βασανιστικά, πότε εντονότερα. Χάιδευα το κορμί της, την έγλειφα, τη φιλούσα. Είχα παραδοθεί στην Ειρήνη. Τα χέρια μου έσπρωχναν το κορμί της πάνω στο δικό μου κι εγώ με τη σειρά μου άρχισα να κάνω παιχνίδι με το κωλαράκι της. Έπαιρνα υγρά από το μουνί της και της λίπαινα την κωλοτρυπίδα της. Δουλεμένη ήταν, δεν ήθελε πολύ κόπο και έβαζα σιγά-σιγά δάκτυλο. Μετά έβαλα και δεύτερο και τη δούλευα. Το κωλογαμήσι ήταν θέμα λεπτών. Βγαίνω από το μουνάκι της και όπως με καβαλούσε πάω να της τον βάλω από την πίσω πορτούλα της. Πορτούλα; Ολόκληρη θύρα ήταν! Μπήκε μέσα της χωρίς δυσκολία. Με το που ένοιωσε τον πούτσο μου στον κώλο της η Ειρήνη σεληνιάστηκε. Άρχισε να χοροπηδάει σα μανιασμένη. Ούρλιαζε «γάμησε με!». Τα αρχίδια μου κόντευαν να εκραγούν. Δεν άντεχα άλλο. Γέμισα τον κώλο της με καυτό σπέρμα. Έχυσα απίστευτη ποσότητα σπέρματος μέσα της. Μείναμε αγκαλιασμένοι με τον πούτσο μου ακόμα μέσα στον κώλο της και σιγά-σιγά να χαλαρώνει. Όταν βγήκε εντελώς η Ειρήνη κάθεται στη θέση του συνοδηγού και τον βάζει στο στόμα της πάλι! «Πρέπει να τον καθαρίσω εντελώς» μου λέει.
Αφού μου τον έκανε λαμπίκο και επανήλθαμε στην αρχική μας κατάσταση (αν είναι ποτέ αυτό δυνατόν) συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Τη ρωτάω «είπες πως ο πούτσος ήταν όπως το θυμόσουν. Πότε τον είδες δηλαδή;» περιμένοντας την απάντησή της, φοβούμενος ότι οι υποψίες μου ήταν βάσιμες. Οπότε και η Ειρήνη με επιβεβαίωσε λέγοντας ότι μας είχε δει την ώρα που γύριζε στο συγκρότημα από βραδινή της έξοδο. Είχε κρυφτεί και το θέαμα της καύλωσε τόσο πολύ που άρχισε να μαλακίζεται βλέποντάς μας. Από τότε είχε στο μυαλό της να γαμηθεί μαζί μου και έψαχνε να βρει που μένω, που εργάζομαι κλπ. Έτσι έκανε την αίτηση στην εταιρεία μου και καταλήξαμε να της γαμάω τον κώλο πάνω στην Εθνική οδό.
Φτάσαμε εν τέλει στην Λάρισα και τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια. Η διημερίδα ξεκινούσε το πρωί, οπότε είχαμε ελεύθερο το βράδυ. Είχα τύψεις για το κεράτωμα στην Ξένια. «Άσε μη μπλέξω τώρα…». Μίλησα με την Ξένια και τα μικρά και ξάπλωσα να χαζέψω καμιά ταινία. Η Ειρήνη άλλωστε είχε κανονίσει με την φίλη της στη Λάρισα. Ξαφνικά χτυπά η πόρτα του δωματίου. Ανοίγω και είναι η Ειρήνη με ένα μελαχρινό καυλάκι, προφανώς η φίλη της. «Ενοχλούμε; Να περάσουμε;» λένε και οι δύο γελώντας.
Ωχ… Μπλέξαμε!
Συνεχίζεται…
Copyright protected OW ref: 164677
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.