Γεια σας και πάλι, είμαι ο Κωνσταντίνος. Έχω δημοσιεύσει την ιστορία "με την μάνα του κουμπάρου" σε 2 μέρη. Η σχέση αυτή καλά κρατεί, αλλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που μου συνέβη πριν ακριβώς 4 χρόνια, μια ιστορία πάθους κα ηδονής που όμως δεν κράτησε πολύ.
Κάπου αμέσως μετά το καλοκαίρι του 2014 στο μετρό του Συντάγματος περιμένοντας για Αμπελόκηπους, φορτωμένος με τα προβλήματα της δουλειάς και σκεπτόμενος διάφορα της ημέρας, τις σκέψεις μου απότομα έκοψε η εμφάνιση μιας γυναίκας που έκοβε βόλτες στην πλατφόρμα της αποβάθρας κοιτάζοντας συνεχώς την ώρα της άφιξης του συρμού με ανυπομονησία, ήθελε ακόμα 5-6 λεπτά σύμφωνα με το ρολόι του σταθμού.
Κάθισα λίγο και την χάζεψα, 50 με 55 ετών περίπου, 1.70 πιθανό ύψος, κάπου γύρω στα 65 κιλά όπως υπολόγισα, γλυκό πρόσωπο με ξανθό κοντοκουρεμένο μαλλί, φορούσε κοντό αμάνικο μπλουζάκι και από το λεπτό ροζ τζιν παντελόνι ξεχώριζε ένα μικρό στρινγκάκι σκούρου χρώματος που είχε μπει σχεδόν όλο μέσα σε μια παχουλή και πεταχτή κωλάρα. Συνέχισα να την χαζεύω και κάποια στιγμή η καρδιά μου σκίρτησε. Λες να είναι αυτή αναρωτήθηκα;
Κάποια στιγμή τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο, η άφιξη του συρμού θα ήταν περίπου σε 2 λεπτά, εγώ μέσα μου πλέον ήμουν σίγουρος ότι μετά από 5 λεπτά που ήταν στο οπτικό μου πεδίο ότι ήταν αυτή, η Νατάσσα και πριν έρθει ο συρμός αποφάσισα να την πλησιάσω.
- Νατάσα...
Γύρισε προς το μέρος της φωνής μου και βεβαιώθηκα απόλυτα.
- Με ξέρετε;
- Μάλλον… η Νατάσσα δεν είσαι;
- Εσείς ποιός είστε;
- Κωνσταντίνος, γραφείο έκδοσης κοινοχρήστων πολυκατοικιών έως το 1999, εσύ κέντρο αισθητικής ακριβώς από πάνω κάπου στους καλογήρους σημερινό μετρό Δάφνης. Πέρασα προχθές από εκεί τίποτε από τα 2 δεν υπάρχουν, παρά μόνο καφέ.
- Κωνσταντίνε... Τι έγινες βρε ψυχή... που με γνώρισες μετά από... 15 χρόνια;
- Τις ωραίες γυναίκες δεν τις ξεχνά κανείς.
Εκείνη τη στιγμή να και το τραίνο, μπήκαμε στο ίδιο βαγόνι, βρήκαμε θέση, Αμπελόκηπους εγώ, Αγία Παρασκευή η Νατάσσα, επειδή θα κατέβαινα γρήγορα κάθισα μέχρι το Νομισματοκοπείο για να προλάβουμε να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και να πούμε και μερικά πράγματα. Όντως είπαμε ότι προλάβαμε μέσα στο βαγόνι του συρμού και κατεβήκαμε στον ίδιο σταθμό η Νατάσσα μετά από λίγο θα συνέχιζε για Αγία Παρασκευή αφού κοντά έμενε και εγώ θα επέστρεφα Αμπελοκήπους όπως και έγινε.
Παίρνοντας την επιστροφή και με αυτά που είπαμε σε αυτή την απροσδόκητη συνάντηση, κάπου σκεπτόμουνα ότι ίσως αυτό που είχα επιδιώξει πριν 15 χρόνια και δεν έγινε ίσως γινόταν τώρα.
Η σκέψη μου πήγε πριν αρκετά χρόνια πίσω, 40αρα τότε η μουνάρα, πραγματικά μουνάρα Νατάσσα, εργαζόμασταν στο ίδιο κτήριο, σε εταιρεία έκδοσης κοινοχρήστων εγώ, σε κέντρο αισθητικής αυτή, παντρεμένη με 1 κόρη, ο άνδρας της συμμαθητής μου από το σχολείο στον Άγιο Δημήτριο, διατηρούσε κέντρο ελαστικών αυτοκίνητων. Είχαμε και κάποιες οικογενειακές σχέσεις αφού σαν ζευγάρια εγώ με την γυναίκα μου και αυτή με τον άνδρα της είχαμε βγει 1-2 φορές αλλά συνήθως εγώ το απέφευγα γιατί πάντα είχα σκοπό να τη γαμήσω. Προκλητική στο ντύσιμό της, σε σχέση με την γυναίκα μου που ήταν πιο συντηρητική στο ντύσιμο, αλλά ακόμα και μπροστά στον άνδρα της έριχνε τις ματιές της και δεν ήταν και λίγες φορές που είχαν τσακωθεί για αυτό το θέμα. Κάνα 2-3 φορές που της έριχνα καμιά μπηχτή για να βγούμε για καφέ όταν τη συναντούσα στο κυλικείο του κτηρίου μου απαντούσε ότι "καφέ πίνουμε και τώρα τι νόημα έχει να τον ξαναπιούμε".
Την αφορμή για να της τα ρίξω μου την έδωσε ένας άλλος φίλος που όπως μου είχε πει η Νατάσσα "το έδινε" και μάλιστα κάποια βράδια που είχε ποδόσφαιρο και ο άνδρας της ο Μάκης που ήταν φανατικός ποδοσφαιρόφιλος και είχε πάει γήπεδο την είχαν δει να μπαίνει σε ξενοδοχείο του Αλίμου με γκόμενο. Με εμένα όμως σκέτος τοίχος, ανένδοτη. Πολλές φορές που πηδούσα τη γυναίκα μου σκεπτόμουνα ότι γαμούσα τη Νατάσσα. Μετά έκλεισε η εταιρεία που εργαζόμουν, μετακόμισα, το ίδιο και η Νατάσσα, την έδιωξαν από τη δουλειά και χαθήκαμε τελείως… και μετά από 15 χρόνια, 55άρα η κυρία, 60άρης εγώ, ίσως κάτι να γινόταν. Με τον παλιό μου συμμαθητή άνδρα της είχε χωρίσει από χρόνια, ήταν και γιαγιά αν και 55 ετών από την κόρη της και συζούσε με γκόμενο… ένα 63άρη ασφαλιστή Αγία Παρασκευή και που διατηρούσε ασφαλιστικό γραφείο στα βόρεια προάστια.
Είχαμε πει να τηλεφωνηθούμε κατά προτίμηση πρωινές ώρες που μας βολεύει και τους δύο, εμένα που ήμουν στη δουλειά και αυτή συνταξιούχος που πήγαινε 2-3 φορές την εβδομάδα στην κόρη της στην Ν. Σμύρνη για να της κρατάει το μωρό όταν δούλευε, η κανένα πρωινό που πήγαινε στο γραφείο του γκόμενου της όταν αυτός έβγαινε για εξωτερική δουλειά. Πράγματι… μετά από 1 εβδομάδα περίπου την πήρα τηλέφωνο.
- Έλα Νατάσσα τι κάνεις;
- Καλά Κωνσταντίνε… μας έχει φάει η ρουτίνα, τα ίδια και τα ίδια.
- Μπορούμε να τα αλλάξουμε λίγο τα πράγματα βγαίνοντας έξω για καφέ η κανένα ποτάκι.
- Κώστα άκου. Το ότι μιλήσαμε και ανταλλάξαμε τηλέφωνα δε σημαίνει κάτι… και να σου πω το Βασίλη που συζώ μαζί του πάνω από 5 χρόνια τον αγαπώ και δε σκοπεύω να τον κερατώσω με τίποτε. Έκανα κάποια λάθη στη ζωή μου και δε θέλω να τα επαναλάβω. Αν θες να τα λέμε σαν καλοί παλαιοί φίλοι και τίποτε άλλο.
Εκεί κυριολεκτικά έμεινα κάγκελο. Δεν τα παράτησα όμως, θυμήθηκα την παροιμία "ο λύκος και αν γέρασε την τρίχα δεν αλλάζει".
- Οκ μωρό μου. Όπως θες θα σε πάρω κάποια άλλη φορά η πάρε εσύ να τα πούμε έστω τηλεφωνικά.
- Ναι Κωνσταντίνε αλλά μωρό σου δεν είμαι… και έκλεισε το τηλέφωνο.
Είχα λυσσάξει στην κυριολεξία όσο σκεπτόμουνα αυτή την κωλάρα και το στητό μικρό βυζί της. Το μυαλό μου δεν έφευγε από αυτή. Είχαν περάσει 2 εβδομάδες έχοντας ανταλλάξει μερικά τηλεφωνήματα χωρίς να έχουμε κανονίσει κάποια συνάντηση. Είχα καταλάβει ότι κατά βάθος ήθελε να βγούμε αλλά ήταν διστακτική… όχι γιατί όπως μου είχε πει ότι αγαπούσε τον Βασίλη αλλά πιο πολύ φοβόταν μην την πάρει είδηση και δεν την έπαιρνε για νέο χωρισμό αφού μάλιστα ι κανόνιζαν κατά τα Χριστούγεννα πολιτικό γάμο.
Η μεγάλη έκπληξη ήρθε μετά από 1 περίπου μήνα. Ένα διαφημιστικό στο Ίντερνετ για προσφορές ασφάλισης αυτοκινήτου και με όνομα πρακτορείου που κάτι μου θύμιζε ήταν η αρχή για να γίνει ένα ανεπανάληπτο πήδημα με την μουνάρα Νατάσσα.
Διαβάζοντας την προσφορά πήρα αμέσως τηλέφωνο, μια κοπέλα μου έκλεισε ραντεβού στο γραφείο και την άλλη μέρα πήγα αποφασισμένος να ασφαλίσω το αυτοκίνητο, ένα ακόμα της εταιρείας που εργαζόμουν και εργάζομαι και άλλο ένα του αφεντικού αφού οι τιμές ήταν πολύ συμφέρουσες.
- Καλημέρα έχω κανονίσει ραντεβού με κο Βασίλη για ασφάλιση.
- Καλημέρα αγαπητέ… ναι η γραμματέας σας πήρε εγώ είμαι ο ασφαλιστής.
- Βλέποντας τον έπαθα σοκ, είναι δυνατόν αυτός ο ανθρωπάκος από το παρουσιαστικό του τουλάχιστον να γαμάει αυτή τη γυναίκα;… αναρωτήθηκα.
Το πολύ 1.60 ύψος. Άντε και καμιά 55αριά κιλά. Με ένα κουστουμάκι εποχή δεκαετίας 70 που χανόταν μέσα, με γυαλιά μυωπίας που του σκέπαζαν όλο το πρόσωπο, φαλακρίτσα και παπούτσι σκαρπίνι. Τι μαλακισμένες γυναίκες σκέφτηκα, τι κάνει το χρήμα το πούστικο, γιατί όντως έξω από το γραφείο του ήταν παρκαρισμένη μια πανάκριβη Μερσεντές και με αυτή έφυγε μετά.
Δεν προλάβαμε να τελειώσουμε τα σχετικά και εμφανίστηκε η Νατάσσα. Αφού με σύστησε ο μέλλον σύζυγός της σαν καλό νέο πελάτη, ήπιαμε καφέ, μιλήσαμε για διάφορα, εγώ για τη δουλειά μου, αυτός για τη δική του και αποχώρησα ικανοποιημένος εισπράττοντας ένα χαμόγελο με πολύ νόημα από τη μουνάρα - μέλλουσα γυναίκα του.
Τα τηλεφωνήματα με την Νατάσσα συνεχίζονταν πλέον πιο τακτικά, από κάποια στιγμή και μετά όταν μιλούσαμε εκμυστηρευόμασταν πιο προσωπικά θέματα φθάνοντας στο σημείο να λέμε πότε γαμηθήκαμε για τελευταία φορά, εγώ με την γυναίκα μου αυτή με το Βασίλη. Με έκπληξη έμαθα και απόρησα πως τέτοια γυναίκα που ήταν μια καύλα, καθόταν αγάμητη αφού ο Βασίλης εκτελούσε τα "καθήκοντά του" αραιά και που.
Στα επόμενα τηλεφωνήματα είχαμε πια παλαβώσει, απλά έμενε πια μέρα μας ήταν πιο ευνοϊκή (για την Νατάσσα κυρίως) για να βρεθούμε, ένας καφές στα πεταχτά κάπου στο κέντρο ήταν πιο πολύ να μας φουντώσει παρά για κάτι άλλο. Όπως είχα προβλέψει η αγάπη της για τον Βασίλη είχε πάει περίπατο, απλά η γκόμενα τα προσχήματα κρατούσε. Αρχές Δεκεμβρίου που ήταν να γίνει ο γάμος τους αναβλήθηκε λόγω θανάτου της υπέργηρης μάνας του Βασίλη, ο οποίος τελικά έγινε μέσα στις Απόκριες.
Και η μεγάλη στιγμή έφθασε, βουλευτικές εκλογές Ιανουάριος 2015, ο Βασίλης ψήφιζε κάπου σε χωριό της Αρκαδίας και η Νατάσσα Ν. Σμύρνη, εγώ Άγιο Δημήτριο. Την ημέρα εκείνη, ο μέλλων σύζυγος της έφυγε από το πρωί, το μεσημέρι θα έτρωγε σε συγγενείς στο χωριό, και βραδάκι θα επέστρεφε. Με τη Νατάσσα είχαμε μια μέρα ολόκληρη. Πρωί- πρωί πήγα ψήφισα, αφού η γυναίκα μου ψηφίζει σε άλλο εκλογικό κέντρο της ανατολ. Αττικής και αφού θα πηγαίναμε στις παλιές μας γειτονιές κανονίσαμε να έρθουμε σπίτι βραδάκι.
10 το πρωί είχαμε τελειώσει και οι δυο. Βρεθήκαμε αμέσως μετά, ένας καφές στο καλαμάκι ήταν ότι καλύτερο. Μιλήσαμε με κάθε λεπτομέρεια με τη Νατάσσα, τις προφυλάξεις που θα παίρναμε, την εχεμύθεια, αφού είχα πλέον γνωρισθεί και με τον μέλλοντα σύζυγό της, αλλά αυτό που με συγκλόνισε ήταν όταν μου είπε εν ψυχρώ όταν το μεσημέρι είχαμε πάει για φαγητό και μετά από 1-2 ποτηράκια ότι της άρεσε πολύ το πρωκτικό. Ήταν το τελευταίο που περίμενα να ακούσω, σε πολύ λίγη ώρα βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο "Μιράντα" της παραλιακής. Κατά την διαδρομή είχε γύρει στον ώμο μου με χάιδευε πότε στο λαιμό πότε στην πούτσα, που κόντευε να σπάσει το φερμουάρ του παντελονιού.
Φτάσαμε, μπήκαμε στο δωμάτιο και οι 2 αμέσως στο ντους. Έπλενε ο ένας τον άλλον. Το χέρι της με το σφουγγάρι του αφρόλουτρου από την πλάτη μου κατέβαινε προς τον κώλο, μετά μέσα στη χαράδρα, στη συνέχεια στα αρχίδια, πούτσο κοιλιά, στήθος, λαιμό, μια διαδρομή που την έκανε 5-6 φορές και την καύλωνε φοβερά αυτή η φάση. Εγώ με δυσκολία κρατιόμουνα να μη χύσω. Στη συνέχεια μέσα στο ντους γονατιστή μου έκανε ένα γλείψιμο που όμοιό του δεν μου έχουν ξανακάνει. Άρχιζε κάτω από τα αρχίδια και ανέβαινε σιγά-σιγά προς τα πάνω, γλείφοντας τον κορμό του πούτσου και βάζοντας το πουτσοκέφαλο στο στόμα δουλεύοντας μόνο γλώσσα και χείλια, ενώ το νερό έτρεχε πάνω μας. Τη γύρισα στα 4, έσκυψε και τις έκανα με τη σειρά μου ένα τρελό γλειφομούνι μαζί και γλειφοκώλι. Ούρλιαζε η πουτάνα σα σκύλα και έχυσε φωνάζοντας και ξεστομίζοντας προστυχόλογα.
- Χύνω η πουτάνα, χύνω... α…
ενώ εγώ συνέχιζα το γλειφομούνι στα τέσσερα όπως ήταν. Ξαφνικά νέα βογκητά, νέες κραυγές.
- Ξαναχύνω Κώστα μου....
Έχυσε μαζεμένα 2 φορές μόνο με το γλειφομούνι. Βγήκαμε έξω από τη ντουζιέρα και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι. Ήδη η πρώτη εκτόνωση για τη Νατάσσα ήταν γεγονός. Ξάπλωσα ανάσκελα, η καύλα μου στα ύψη, το αρκετό κρασί του φαγητού εμπόδιζε τη λύτρωση για μένα, άλλο που δεν ήθελε η Νατάσσα, κάτω εγώ από πάνω αυτή καβάλα στον πούτσο μου άρχισε ένα τρελό χορό, πότε ανεβοκατέβαινε, πότε στριφογυριστό.
- Θα σε πεθάνω σήμερα καυλιάρη μου, με κυνηγούσες 2 χρόνια τότε και 3 μήνες τώρα ήρθε η στιγμή να πληρώσεις.
- Σε πληρώνω με τον πούτσο μου καύλα, τι πουτανάρα είσαι; Έλα χύνω… σε χύνω μουνάρα μου, ναι…
Ήταν για μένα πρώτα η εκτόνωση της μίας και πλέον ώρας αλλά και ό πόθος τόσων χρόνων, που έβλεπα αυτή την κωλάρα και έλεγα "φάτε μάτια ψάρια". Άδειασα μεγάλη ποσότητα σπέρματος μέσα στο μουνί της. Ξαπλωμένος εγώ, από πάνω αυτή, τα χύσια μου σε λίγο ανακατεμένα με τα υγρά της έτρεχαν πάνω μου. Δεν είχα προλάβει να συνέλθω από το πρώτο χύσιμο και γραπώνοντας με από το στήθος όπως ήταν καβάλα πάνω μου έχυσε ξανά ουρλιάζοντας πάλι και ξεφωνίζοντας με λύσσα
- Είδες τι μουνάρα έχω;… και που να δεις την κωλάρα μου...
Έπεσε τελείως πάνω μου παραδομένη πια. Είχε χύσει 3 φορές, εγώ 1. Τη χάιδευα στα μαλλιά και μου το ανταπέδιδε με γλωσσόφιλα και χάιδεμα στα αρχίδια. Μείναμε για αρκετή ώρα σε αυτή τη θέση. Με τα χάδια της και τα φιλιά ο πούτσος μου ξαναξύπνησε, σιγά-σιγά και με τις άκρες των δακτύλων της αλλά και της γλώσσας ήταν και πάλι όρθιος. Γύρισε με την πλάτη προς τα μένα. Συνέχιζα κάτω εγώ από πάνω αυτή. Κάθισε σιγά-σιγά πάνω στον πούτσο μου με τον κώλο αυτή τη φορά. Με το πουτσοκέφαλο έπαιζε την κωλότρυπα της, αλλά δεν τη βόλευε η στάση και τα παράτησε. Τη γύρισα στα τέσσερα και άρχισα να τη γλείφω από τις πατούσες των ποδιών της, προχώρησα στις γάμπες και έφτασα στα κωλομέρια της που τα δάγκωνα ελαφρά. Τι κωλάρα ήταν αυτή; Τέτοιο κώλο δεν είχα ξαναδεί ούτε ξαναγαμήσει. Της άνοιξα τελείως τα πόδια και λυγισμένα όπως ήταν έσκυψα και άρχισα να γλείφω την κωλότρυπα, αυτή τη φορά έβαλα και λίγο τη γλώσσα μέσα. Τι ήταν αυτό; Το ουρλιαχτό της θα ακούστηκε σίγουρα και στο διπλανό δωμάτιο. Εκλιπαρώντας ζητούσε επίμονα να παραβιάσω την κωλοτρυπίδα της. Εγώ συνέχιζα να την γλύφω και να παίζω με το πουτσοκέφαλο την τρύπα της.
- Δεν αντέχω… βαλ' τον επιτέλους, να ξέρεις θα μου το πληρώσεις αυτό.
- Θα μου υποσχεθείς ότι θα σε γαμάω όποτε θέλω πρώτα και μετά θα στον χώσω.
- Ναι ότι θες μωρό μου. Έλα σκίσε την κωλάρα μου.
Λίγο σαπουνάκι, επάλειψη της κωλότρυπας αν και δουλεμένη πολύ, με 2 κινήσεις μπήκε όλος μέσα. Άρχισε να ξεφωνίζει από τον πόνο και την καύλα.
- Έλα… τι μου κάνεις;
- Σου ξεσκίζω την κωλάθρα.
Στημένη στα τέσσερα συνέχιζα να τη γαμάω, αυτή ξεφώνιζε και έχυσε για μια ακόμα φορά λούζοντας με αυτή τη φορά με νέα προστυχόλογα. Με τέτοια κωλάρα ήταν και για μένα θέμα χρόνου πλέον. Άδειασα με 3 πηχτές ριπές σπέρματος μέσα στο κωλάντερο της, ενώ αυτή την ώρα του χυσίματος με το ένα χέρι στηριζόταν στο μαξιλάρι και το άλλο έκανε μαλάξεις στα αρχίδια μου για να τα ξεφορτώσει καλύτερα όπως μου είπε μετά. Ήταν το τελειωτικό της ημέρας. Ήμασταν και οι 2 εξαντλημένοι, κάτσαμε λίγο, η Νατάσσα είχε χύσει 4-5 φορές, παραγγείλαμε καφέ στο δωμάτιο και μετά από μισή περίπου ώρα κάναμε την κίνηση για να φύγουμε αφού ήδη είχε πάει 7 και έπρεπε να γυρίσουμε σπίτια μας. Πριν βγούμε έκανε και ένα τηλεφώνημα στο Βασίλη.
- Έλα αγάπη μου που είσαι; Ωραία… δηλαδή κατά τις 10, καλά πέρασες;
Μετά άνοιξε την ακρόαση και άκουγε χαμογελαστή.
- Ναι ωραία ήταν Νατάσσα μου φάγαμε ήπιαμε και μάλλον θα τους σκίσουμε σήμερα, αυτοδυναμία προβλέπω.
- Ναι κι εγώ έτσι λέω Βασίλη μου, μωρό μου. Και εγώ "έφαγα" με μια φίλη από το σχολείο, μετά για καφέ και τώρα ξεκινάω για το σπίτι. Σε περιμένω να δούμε τα αποτελέσματα μαζί αγκαλιά το βράδυ.
- Α ρε μαλάκα…. λέω μεταξύ σοβαρού και αστείου, που να ήξερες τι έφαγε η Νατάσσα σου.
Διέκρινα κάποια παρεξήγηση στο πρόσωπό της και δεν έπεσα έξω.
- Κώστα κάναμε ότι κάναμε αλλά μην ξαναπιάσεις στο στόμα σου το Βασίλη, σε λίγες μέρες θα γίνει άνδρας μου.
- Οκ αστεία το ανέφερα Νατάσσα καυλιάρα μου.
- Αστεία-αστεία υπάρχουν και όρια!
Τι πουταναριό σκέφτηκα, γι' αυτό χώρισε από τον άνδρα της, φαντάσου τι θα του έκανε. Ο γάμος του Βασίλη και της Νατάσσας έγινε Τρίτη αποκριά του 2015. Ήμουνα καλεσμένος και εγώ με τη γυναίκα μου αφού ο Βασίλης από ότι ανέφερε με συμπαθούσε αρκετά και μάλιστα υποστηρίζαμε και την ίδια ομάδα. Προσπάθησα να ξαναδώ τη Νατάσσα αλλά πότε με τις ετοιμασίες του γάμου της πότε στην κόρη της πότε εγώ δε μπορούσα δεν έτυχε να ξαναβρεθούμε. Τελευταία και αφού είχε πλέον παντρευτεί, απέφευγε ακόμα να απαντάει και στο τηλέφωνο. Κάποια στιγμή πήγα ένα φίλο να ασφαλίσει το αυτοκίνητο του, τον ρώτησα πως πάει ο έγγαμος βίος και μου απάντησε πολύ καλά και η Νατάσσα αυτές τις ημέρες ήταν στο χωριό γιατί η μητέρα της είχε πρόβλημα υγείας. Απόρησα γιατί η μάννα της από ότι μου είχε πει δεν ήταν η κανονική της, λόγω υιοθεσίας… και δεν της έδινε και πολύ σημασία, αλλά δεν είπα τίποτε. Κάποια στιγμή μετά από λίγες ημέρες επιτέλους μιλήσαμε, τις ανέφερα το περιστατικό με τον Βασίλη και άφησα υπονοούμενα ότι δεν ήταν στο χωριό της αλλά κάπου αλλού. Και η απάντησή της:
- Άκου Κωνσταντίνε… αστυνόμο στο μουνί μου και στον κώλο μου δεν έβαλα, όπου θέλω ήμουνα και σε παρακαλώ ας κρατήσουμε μετά από αυτό που έγινε μια φιλία και τίποτε παραπάνω. Το που ήμουν δε σε ενδιαφέρει πλέον, ότι κάναμε μαζί κάναμε, τελειώσαμε και το εννοώ. Σεβάσου τις στιγμές που περάσαμε μαζί και ότι είμαι πλέον παντρεμένη.
- Οκ Νατάσσα σέβομαι την επιθυμία σου, μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες, να μου επιτρέψεις όμως να έχω τις αμφιβολίες μου, κάτι μου λέει ότι εμείς οι 2 κάποια μέρα θα τα ξαναπούμε πάλι από κοντά.
Με την Νατάσσα από τότε δεν ξανασυναντηθήκαμε, ούτε και ξανατηλεφωνηθήκαμε. Δεν ξέρω αν κρατάει ακόμα την υπόσχεση της για πιστή και αφοσιωμένη σύζυγος. Ούτε χρόνια πολλά δεν ανταλλάσουμε στις χρονιάρες μέρες ή στις γιορτές μας. Τον περασμένο Μάιο στη γιορτή μου ένας άγνωστος για μένα αριθμός τηλεφώνου μου ευχήθηκε σε μήνυμα χρόνια πολλά. Να ήταν αυτή; Ποιός ξέρει… ο χρόνος θα δείξει.
Copyright protected OW ref: 163306
Κάπου αμέσως μετά το καλοκαίρι του 2014 στο μετρό του Συντάγματος περιμένοντας για Αμπελόκηπους, φορτωμένος με τα προβλήματα της δουλειάς και σκεπτόμενος διάφορα της ημέρας, τις σκέψεις μου απότομα έκοψε η εμφάνιση μιας γυναίκας που έκοβε βόλτες στην πλατφόρμα της αποβάθρας κοιτάζοντας συνεχώς την ώρα της άφιξης του συρμού με ανυπομονησία, ήθελε ακόμα 5-6 λεπτά σύμφωνα με το ρολόι του σταθμού.
Κάθισα λίγο και την χάζεψα, 50 με 55 ετών περίπου, 1.70 πιθανό ύψος, κάπου γύρω στα 65 κιλά όπως υπολόγισα, γλυκό πρόσωπο με ξανθό κοντοκουρεμένο μαλλί, φορούσε κοντό αμάνικο μπλουζάκι και από το λεπτό ροζ τζιν παντελόνι ξεχώριζε ένα μικρό στρινγκάκι σκούρου χρώματος που είχε μπει σχεδόν όλο μέσα σε μια παχουλή και πεταχτή κωλάρα. Συνέχισα να την χαζεύω και κάποια στιγμή η καρδιά μου σκίρτησε. Λες να είναι αυτή αναρωτήθηκα;
Κάποια στιγμή τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο, η άφιξη του συρμού θα ήταν περίπου σε 2 λεπτά, εγώ μέσα μου πλέον ήμουν σίγουρος ότι μετά από 5 λεπτά που ήταν στο οπτικό μου πεδίο ότι ήταν αυτή, η Νατάσσα και πριν έρθει ο συρμός αποφάσισα να την πλησιάσω.
- Νατάσα...
Γύρισε προς το μέρος της φωνής μου και βεβαιώθηκα απόλυτα.
- Με ξέρετε;
- Μάλλον… η Νατάσσα δεν είσαι;
- Εσείς ποιός είστε;
- Κωνσταντίνος, γραφείο έκδοσης κοινοχρήστων πολυκατοικιών έως το 1999, εσύ κέντρο αισθητικής ακριβώς από πάνω κάπου στους καλογήρους σημερινό μετρό Δάφνης. Πέρασα προχθές από εκεί τίποτε από τα 2 δεν υπάρχουν, παρά μόνο καφέ.
- Κωνσταντίνε... Τι έγινες βρε ψυχή... που με γνώρισες μετά από... 15 χρόνια;
- Τις ωραίες γυναίκες δεν τις ξεχνά κανείς.
Εκείνη τη στιγμή να και το τραίνο, μπήκαμε στο ίδιο βαγόνι, βρήκαμε θέση, Αμπελόκηπους εγώ, Αγία Παρασκευή η Νατάσσα, επειδή θα κατέβαινα γρήγορα κάθισα μέχρι το Νομισματοκοπείο για να προλάβουμε να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και να πούμε και μερικά πράγματα. Όντως είπαμε ότι προλάβαμε μέσα στο βαγόνι του συρμού και κατεβήκαμε στον ίδιο σταθμό η Νατάσσα μετά από λίγο θα συνέχιζε για Αγία Παρασκευή αφού κοντά έμενε και εγώ θα επέστρεφα Αμπελοκήπους όπως και έγινε.
Παίρνοντας την επιστροφή και με αυτά που είπαμε σε αυτή την απροσδόκητη συνάντηση, κάπου σκεπτόμουνα ότι ίσως αυτό που είχα επιδιώξει πριν 15 χρόνια και δεν έγινε ίσως γινόταν τώρα.
Η σκέψη μου πήγε πριν αρκετά χρόνια πίσω, 40αρα τότε η μουνάρα, πραγματικά μουνάρα Νατάσσα, εργαζόμασταν στο ίδιο κτήριο, σε εταιρεία έκδοσης κοινοχρήστων εγώ, σε κέντρο αισθητικής αυτή, παντρεμένη με 1 κόρη, ο άνδρας της συμμαθητής μου από το σχολείο στον Άγιο Δημήτριο, διατηρούσε κέντρο ελαστικών αυτοκίνητων. Είχαμε και κάποιες οικογενειακές σχέσεις αφού σαν ζευγάρια εγώ με την γυναίκα μου και αυτή με τον άνδρα της είχαμε βγει 1-2 φορές αλλά συνήθως εγώ το απέφευγα γιατί πάντα είχα σκοπό να τη γαμήσω. Προκλητική στο ντύσιμό της, σε σχέση με την γυναίκα μου που ήταν πιο συντηρητική στο ντύσιμο, αλλά ακόμα και μπροστά στον άνδρα της έριχνε τις ματιές της και δεν ήταν και λίγες φορές που είχαν τσακωθεί για αυτό το θέμα. Κάνα 2-3 φορές που της έριχνα καμιά μπηχτή για να βγούμε για καφέ όταν τη συναντούσα στο κυλικείο του κτηρίου μου απαντούσε ότι "καφέ πίνουμε και τώρα τι νόημα έχει να τον ξαναπιούμε".
Την αφορμή για να της τα ρίξω μου την έδωσε ένας άλλος φίλος που όπως μου είχε πει η Νατάσσα "το έδινε" και μάλιστα κάποια βράδια που είχε ποδόσφαιρο και ο άνδρας της ο Μάκης που ήταν φανατικός ποδοσφαιρόφιλος και είχε πάει γήπεδο την είχαν δει να μπαίνει σε ξενοδοχείο του Αλίμου με γκόμενο. Με εμένα όμως σκέτος τοίχος, ανένδοτη. Πολλές φορές που πηδούσα τη γυναίκα μου σκεπτόμουνα ότι γαμούσα τη Νατάσσα. Μετά έκλεισε η εταιρεία που εργαζόμουν, μετακόμισα, το ίδιο και η Νατάσσα, την έδιωξαν από τη δουλειά και χαθήκαμε τελείως… και μετά από 15 χρόνια, 55άρα η κυρία, 60άρης εγώ, ίσως κάτι να γινόταν. Με τον παλιό μου συμμαθητή άνδρα της είχε χωρίσει από χρόνια, ήταν και γιαγιά αν και 55 ετών από την κόρη της και συζούσε με γκόμενο… ένα 63άρη ασφαλιστή Αγία Παρασκευή και που διατηρούσε ασφαλιστικό γραφείο στα βόρεια προάστια.
Είχαμε πει να τηλεφωνηθούμε κατά προτίμηση πρωινές ώρες που μας βολεύει και τους δύο, εμένα που ήμουν στη δουλειά και αυτή συνταξιούχος που πήγαινε 2-3 φορές την εβδομάδα στην κόρη της στην Ν. Σμύρνη για να της κρατάει το μωρό όταν δούλευε, η κανένα πρωινό που πήγαινε στο γραφείο του γκόμενου της όταν αυτός έβγαινε για εξωτερική δουλειά. Πράγματι… μετά από 1 εβδομάδα περίπου την πήρα τηλέφωνο.
- Έλα Νατάσσα τι κάνεις;
- Καλά Κωνσταντίνε… μας έχει φάει η ρουτίνα, τα ίδια και τα ίδια.
- Μπορούμε να τα αλλάξουμε λίγο τα πράγματα βγαίνοντας έξω για καφέ η κανένα ποτάκι.
- Κώστα άκου. Το ότι μιλήσαμε και ανταλλάξαμε τηλέφωνα δε σημαίνει κάτι… και να σου πω το Βασίλη που συζώ μαζί του πάνω από 5 χρόνια τον αγαπώ και δε σκοπεύω να τον κερατώσω με τίποτε. Έκανα κάποια λάθη στη ζωή μου και δε θέλω να τα επαναλάβω. Αν θες να τα λέμε σαν καλοί παλαιοί φίλοι και τίποτε άλλο.
Εκεί κυριολεκτικά έμεινα κάγκελο. Δεν τα παράτησα όμως, θυμήθηκα την παροιμία "ο λύκος και αν γέρασε την τρίχα δεν αλλάζει".
- Οκ μωρό μου. Όπως θες θα σε πάρω κάποια άλλη φορά η πάρε εσύ να τα πούμε έστω τηλεφωνικά.
- Ναι Κωνσταντίνε αλλά μωρό σου δεν είμαι… και έκλεισε το τηλέφωνο.
Είχα λυσσάξει στην κυριολεξία όσο σκεπτόμουνα αυτή την κωλάρα και το στητό μικρό βυζί της. Το μυαλό μου δεν έφευγε από αυτή. Είχαν περάσει 2 εβδομάδες έχοντας ανταλλάξει μερικά τηλεφωνήματα χωρίς να έχουμε κανονίσει κάποια συνάντηση. Είχα καταλάβει ότι κατά βάθος ήθελε να βγούμε αλλά ήταν διστακτική… όχι γιατί όπως μου είχε πει ότι αγαπούσε τον Βασίλη αλλά πιο πολύ φοβόταν μην την πάρει είδηση και δεν την έπαιρνε για νέο χωρισμό αφού μάλιστα ι κανόνιζαν κατά τα Χριστούγεννα πολιτικό γάμο.
Η μεγάλη έκπληξη ήρθε μετά από 1 περίπου μήνα. Ένα διαφημιστικό στο Ίντερνετ για προσφορές ασφάλισης αυτοκινήτου και με όνομα πρακτορείου που κάτι μου θύμιζε ήταν η αρχή για να γίνει ένα ανεπανάληπτο πήδημα με την μουνάρα Νατάσσα.
Διαβάζοντας την προσφορά πήρα αμέσως τηλέφωνο, μια κοπέλα μου έκλεισε ραντεβού στο γραφείο και την άλλη μέρα πήγα αποφασισμένος να ασφαλίσω το αυτοκίνητο, ένα ακόμα της εταιρείας που εργαζόμουν και εργάζομαι και άλλο ένα του αφεντικού αφού οι τιμές ήταν πολύ συμφέρουσες.
- Καλημέρα έχω κανονίσει ραντεβού με κο Βασίλη για ασφάλιση.
- Καλημέρα αγαπητέ… ναι η γραμματέας σας πήρε εγώ είμαι ο ασφαλιστής.
- Βλέποντας τον έπαθα σοκ, είναι δυνατόν αυτός ο ανθρωπάκος από το παρουσιαστικό του τουλάχιστον να γαμάει αυτή τη γυναίκα;… αναρωτήθηκα.
Το πολύ 1.60 ύψος. Άντε και καμιά 55αριά κιλά. Με ένα κουστουμάκι εποχή δεκαετίας 70 που χανόταν μέσα, με γυαλιά μυωπίας που του σκέπαζαν όλο το πρόσωπο, φαλακρίτσα και παπούτσι σκαρπίνι. Τι μαλακισμένες γυναίκες σκέφτηκα, τι κάνει το χρήμα το πούστικο, γιατί όντως έξω από το γραφείο του ήταν παρκαρισμένη μια πανάκριβη Μερσεντές και με αυτή έφυγε μετά.
Δεν προλάβαμε να τελειώσουμε τα σχετικά και εμφανίστηκε η Νατάσσα. Αφού με σύστησε ο μέλλον σύζυγός της σαν καλό νέο πελάτη, ήπιαμε καφέ, μιλήσαμε για διάφορα, εγώ για τη δουλειά μου, αυτός για τη δική του και αποχώρησα ικανοποιημένος εισπράττοντας ένα χαμόγελο με πολύ νόημα από τη μουνάρα - μέλλουσα γυναίκα του.
Τα τηλεφωνήματα με την Νατάσσα συνεχίζονταν πλέον πιο τακτικά, από κάποια στιγμή και μετά όταν μιλούσαμε εκμυστηρευόμασταν πιο προσωπικά θέματα φθάνοντας στο σημείο να λέμε πότε γαμηθήκαμε για τελευταία φορά, εγώ με την γυναίκα μου αυτή με το Βασίλη. Με έκπληξη έμαθα και απόρησα πως τέτοια γυναίκα που ήταν μια καύλα, καθόταν αγάμητη αφού ο Βασίλης εκτελούσε τα "καθήκοντά του" αραιά και που.
Στα επόμενα τηλεφωνήματα είχαμε πια παλαβώσει, απλά έμενε πια μέρα μας ήταν πιο ευνοϊκή (για την Νατάσσα κυρίως) για να βρεθούμε, ένας καφές στα πεταχτά κάπου στο κέντρο ήταν πιο πολύ να μας φουντώσει παρά για κάτι άλλο. Όπως είχα προβλέψει η αγάπη της για τον Βασίλη είχε πάει περίπατο, απλά η γκόμενα τα προσχήματα κρατούσε. Αρχές Δεκεμβρίου που ήταν να γίνει ο γάμος τους αναβλήθηκε λόγω θανάτου της υπέργηρης μάνας του Βασίλη, ο οποίος τελικά έγινε μέσα στις Απόκριες.
Και η μεγάλη στιγμή έφθασε, βουλευτικές εκλογές Ιανουάριος 2015, ο Βασίλης ψήφιζε κάπου σε χωριό της Αρκαδίας και η Νατάσσα Ν. Σμύρνη, εγώ Άγιο Δημήτριο. Την ημέρα εκείνη, ο μέλλων σύζυγος της έφυγε από το πρωί, το μεσημέρι θα έτρωγε σε συγγενείς στο χωριό, και βραδάκι θα επέστρεφε. Με τη Νατάσσα είχαμε μια μέρα ολόκληρη. Πρωί- πρωί πήγα ψήφισα, αφού η γυναίκα μου ψηφίζει σε άλλο εκλογικό κέντρο της ανατολ. Αττικής και αφού θα πηγαίναμε στις παλιές μας γειτονιές κανονίσαμε να έρθουμε σπίτι βραδάκι.
10 το πρωί είχαμε τελειώσει και οι δυο. Βρεθήκαμε αμέσως μετά, ένας καφές στο καλαμάκι ήταν ότι καλύτερο. Μιλήσαμε με κάθε λεπτομέρεια με τη Νατάσσα, τις προφυλάξεις που θα παίρναμε, την εχεμύθεια, αφού είχα πλέον γνωρισθεί και με τον μέλλοντα σύζυγό της, αλλά αυτό που με συγκλόνισε ήταν όταν μου είπε εν ψυχρώ όταν το μεσημέρι είχαμε πάει για φαγητό και μετά από 1-2 ποτηράκια ότι της άρεσε πολύ το πρωκτικό. Ήταν το τελευταίο που περίμενα να ακούσω, σε πολύ λίγη ώρα βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο "Μιράντα" της παραλιακής. Κατά την διαδρομή είχε γύρει στον ώμο μου με χάιδευε πότε στο λαιμό πότε στην πούτσα, που κόντευε να σπάσει το φερμουάρ του παντελονιού.
Φτάσαμε, μπήκαμε στο δωμάτιο και οι 2 αμέσως στο ντους. Έπλενε ο ένας τον άλλον. Το χέρι της με το σφουγγάρι του αφρόλουτρου από την πλάτη μου κατέβαινε προς τον κώλο, μετά μέσα στη χαράδρα, στη συνέχεια στα αρχίδια, πούτσο κοιλιά, στήθος, λαιμό, μια διαδρομή που την έκανε 5-6 φορές και την καύλωνε φοβερά αυτή η φάση. Εγώ με δυσκολία κρατιόμουνα να μη χύσω. Στη συνέχεια μέσα στο ντους γονατιστή μου έκανε ένα γλείψιμο που όμοιό του δεν μου έχουν ξανακάνει. Άρχιζε κάτω από τα αρχίδια και ανέβαινε σιγά-σιγά προς τα πάνω, γλείφοντας τον κορμό του πούτσου και βάζοντας το πουτσοκέφαλο στο στόμα δουλεύοντας μόνο γλώσσα και χείλια, ενώ το νερό έτρεχε πάνω μας. Τη γύρισα στα 4, έσκυψε και τις έκανα με τη σειρά μου ένα τρελό γλειφομούνι μαζί και γλειφοκώλι. Ούρλιαζε η πουτάνα σα σκύλα και έχυσε φωνάζοντας και ξεστομίζοντας προστυχόλογα.
- Χύνω η πουτάνα, χύνω... α…
ενώ εγώ συνέχιζα το γλειφομούνι στα τέσσερα όπως ήταν. Ξαφνικά νέα βογκητά, νέες κραυγές.
- Ξαναχύνω Κώστα μου....
Έχυσε μαζεμένα 2 φορές μόνο με το γλειφομούνι. Βγήκαμε έξω από τη ντουζιέρα και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι. Ήδη η πρώτη εκτόνωση για τη Νατάσσα ήταν γεγονός. Ξάπλωσα ανάσκελα, η καύλα μου στα ύψη, το αρκετό κρασί του φαγητού εμπόδιζε τη λύτρωση για μένα, άλλο που δεν ήθελε η Νατάσσα, κάτω εγώ από πάνω αυτή καβάλα στον πούτσο μου άρχισε ένα τρελό χορό, πότε ανεβοκατέβαινε, πότε στριφογυριστό.
- Θα σε πεθάνω σήμερα καυλιάρη μου, με κυνηγούσες 2 χρόνια τότε και 3 μήνες τώρα ήρθε η στιγμή να πληρώσεις.
- Σε πληρώνω με τον πούτσο μου καύλα, τι πουτανάρα είσαι; Έλα χύνω… σε χύνω μουνάρα μου, ναι…
Ήταν για μένα πρώτα η εκτόνωση της μίας και πλέον ώρας αλλά και ό πόθος τόσων χρόνων, που έβλεπα αυτή την κωλάρα και έλεγα "φάτε μάτια ψάρια". Άδειασα μεγάλη ποσότητα σπέρματος μέσα στο μουνί της. Ξαπλωμένος εγώ, από πάνω αυτή, τα χύσια μου σε λίγο ανακατεμένα με τα υγρά της έτρεχαν πάνω μου. Δεν είχα προλάβει να συνέλθω από το πρώτο χύσιμο και γραπώνοντας με από το στήθος όπως ήταν καβάλα πάνω μου έχυσε ξανά ουρλιάζοντας πάλι και ξεφωνίζοντας με λύσσα
- Είδες τι μουνάρα έχω;… και που να δεις την κωλάρα μου...
Έπεσε τελείως πάνω μου παραδομένη πια. Είχε χύσει 3 φορές, εγώ 1. Τη χάιδευα στα μαλλιά και μου το ανταπέδιδε με γλωσσόφιλα και χάιδεμα στα αρχίδια. Μείναμε για αρκετή ώρα σε αυτή τη θέση. Με τα χάδια της και τα φιλιά ο πούτσος μου ξαναξύπνησε, σιγά-σιγά και με τις άκρες των δακτύλων της αλλά και της γλώσσας ήταν και πάλι όρθιος. Γύρισε με την πλάτη προς τα μένα. Συνέχιζα κάτω εγώ από πάνω αυτή. Κάθισε σιγά-σιγά πάνω στον πούτσο μου με τον κώλο αυτή τη φορά. Με το πουτσοκέφαλο έπαιζε την κωλότρυπα της, αλλά δεν τη βόλευε η στάση και τα παράτησε. Τη γύρισα στα τέσσερα και άρχισα να τη γλείφω από τις πατούσες των ποδιών της, προχώρησα στις γάμπες και έφτασα στα κωλομέρια της που τα δάγκωνα ελαφρά. Τι κωλάρα ήταν αυτή; Τέτοιο κώλο δεν είχα ξαναδεί ούτε ξαναγαμήσει. Της άνοιξα τελείως τα πόδια και λυγισμένα όπως ήταν έσκυψα και άρχισα να γλείφω την κωλότρυπα, αυτή τη φορά έβαλα και λίγο τη γλώσσα μέσα. Τι ήταν αυτό; Το ουρλιαχτό της θα ακούστηκε σίγουρα και στο διπλανό δωμάτιο. Εκλιπαρώντας ζητούσε επίμονα να παραβιάσω την κωλοτρυπίδα της. Εγώ συνέχιζα να την γλύφω και να παίζω με το πουτσοκέφαλο την τρύπα της.
- Δεν αντέχω… βαλ' τον επιτέλους, να ξέρεις θα μου το πληρώσεις αυτό.
- Θα μου υποσχεθείς ότι θα σε γαμάω όποτε θέλω πρώτα και μετά θα στον χώσω.
- Ναι ότι θες μωρό μου. Έλα σκίσε την κωλάρα μου.
Λίγο σαπουνάκι, επάλειψη της κωλότρυπας αν και δουλεμένη πολύ, με 2 κινήσεις μπήκε όλος μέσα. Άρχισε να ξεφωνίζει από τον πόνο και την καύλα.
- Έλα… τι μου κάνεις;
- Σου ξεσκίζω την κωλάθρα.
Στημένη στα τέσσερα συνέχιζα να τη γαμάω, αυτή ξεφώνιζε και έχυσε για μια ακόμα φορά λούζοντας με αυτή τη φορά με νέα προστυχόλογα. Με τέτοια κωλάρα ήταν και για μένα θέμα χρόνου πλέον. Άδειασα με 3 πηχτές ριπές σπέρματος μέσα στο κωλάντερο της, ενώ αυτή την ώρα του χυσίματος με το ένα χέρι στηριζόταν στο μαξιλάρι και το άλλο έκανε μαλάξεις στα αρχίδια μου για να τα ξεφορτώσει καλύτερα όπως μου είπε μετά. Ήταν το τελειωτικό της ημέρας. Ήμασταν και οι 2 εξαντλημένοι, κάτσαμε λίγο, η Νατάσσα είχε χύσει 4-5 φορές, παραγγείλαμε καφέ στο δωμάτιο και μετά από μισή περίπου ώρα κάναμε την κίνηση για να φύγουμε αφού ήδη είχε πάει 7 και έπρεπε να γυρίσουμε σπίτια μας. Πριν βγούμε έκανε και ένα τηλεφώνημα στο Βασίλη.
- Έλα αγάπη μου που είσαι; Ωραία… δηλαδή κατά τις 10, καλά πέρασες;
Μετά άνοιξε την ακρόαση και άκουγε χαμογελαστή.
- Ναι ωραία ήταν Νατάσσα μου φάγαμε ήπιαμε και μάλλον θα τους σκίσουμε σήμερα, αυτοδυναμία προβλέπω.
- Ναι κι εγώ έτσι λέω Βασίλη μου, μωρό μου. Και εγώ "έφαγα" με μια φίλη από το σχολείο, μετά για καφέ και τώρα ξεκινάω για το σπίτι. Σε περιμένω να δούμε τα αποτελέσματα μαζί αγκαλιά το βράδυ.
- Α ρε μαλάκα…. λέω μεταξύ σοβαρού και αστείου, που να ήξερες τι έφαγε η Νατάσσα σου.
Διέκρινα κάποια παρεξήγηση στο πρόσωπό της και δεν έπεσα έξω.
- Κώστα κάναμε ότι κάναμε αλλά μην ξαναπιάσεις στο στόμα σου το Βασίλη, σε λίγες μέρες θα γίνει άνδρας μου.
- Οκ αστεία το ανέφερα Νατάσσα καυλιάρα μου.
- Αστεία-αστεία υπάρχουν και όρια!
Τι πουταναριό σκέφτηκα, γι' αυτό χώρισε από τον άνδρα της, φαντάσου τι θα του έκανε. Ο γάμος του Βασίλη και της Νατάσσας έγινε Τρίτη αποκριά του 2015. Ήμουνα καλεσμένος και εγώ με τη γυναίκα μου αφού ο Βασίλης από ότι ανέφερε με συμπαθούσε αρκετά και μάλιστα υποστηρίζαμε και την ίδια ομάδα. Προσπάθησα να ξαναδώ τη Νατάσσα αλλά πότε με τις ετοιμασίες του γάμου της πότε στην κόρη της πότε εγώ δε μπορούσα δεν έτυχε να ξαναβρεθούμε. Τελευταία και αφού είχε πλέον παντρευτεί, απέφευγε ακόμα να απαντάει και στο τηλέφωνο. Κάποια στιγμή πήγα ένα φίλο να ασφαλίσει το αυτοκίνητο του, τον ρώτησα πως πάει ο έγγαμος βίος και μου απάντησε πολύ καλά και η Νατάσσα αυτές τις ημέρες ήταν στο χωριό γιατί η μητέρα της είχε πρόβλημα υγείας. Απόρησα γιατί η μάννα της από ότι μου είχε πει δεν ήταν η κανονική της, λόγω υιοθεσίας… και δεν της έδινε και πολύ σημασία, αλλά δεν είπα τίποτε. Κάποια στιγμή μετά από λίγες ημέρες επιτέλους μιλήσαμε, τις ανέφερα το περιστατικό με τον Βασίλη και άφησα υπονοούμενα ότι δεν ήταν στο χωριό της αλλά κάπου αλλού. Και η απάντησή της:
- Άκου Κωνσταντίνε… αστυνόμο στο μουνί μου και στον κώλο μου δεν έβαλα, όπου θέλω ήμουνα και σε παρακαλώ ας κρατήσουμε μετά από αυτό που έγινε μια φιλία και τίποτε παραπάνω. Το που ήμουν δε σε ενδιαφέρει πλέον, ότι κάναμε μαζί κάναμε, τελειώσαμε και το εννοώ. Σεβάσου τις στιγμές που περάσαμε μαζί και ότι είμαι πλέον παντρεμένη.
- Οκ Νατάσσα σέβομαι την επιθυμία σου, μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες, να μου επιτρέψεις όμως να έχω τις αμφιβολίες μου, κάτι μου λέει ότι εμείς οι 2 κάποια μέρα θα τα ξαναπούμε πάλι από κοντά.
Με την Νατάσσα από τότε δεν ξανασυναντηθήκαμε, ούτε και ξανατηλεφωνηθήκαμε. Δεν ξέρω αν κρατάει ακόμα την υπόσχεση της για πιστή και αφοσιωμένη σύζυγος. Ούτε χρόνια πολλά δεν ανταλλάσουμε στις χρονιάρες μέρες ή στις γιορτές μας. Τον περασμένο Μάιο στη γιορτή μου ένας άγνωστος για μένα αριθμός τηλεφώνου μου ευχήθηκε σε μήνυμα χρόνια πολλά. Να ήταν αυτή; Ποιός ξέρει… ο χρόνος θα δείξει.
Copyright protected OW ref: 163306
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.