Το e-mail μου είναι το:
Ευχαριστώ όσες μου στέλνουν ενθαρρυντικά σχόλια βρίσκοντας τις ιστορίες μου "αισθησιακές". Πριν προχωρήσω στην εξιστόρησή μου θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση. Θα βρείτε εδώ μέσα δύο τρόπους προσέγγισης του σεξ που άλλοτε οφείλονται στην κυνικότητα των ανδρών και άλλοτε στην ενσυνείδητη επιλογή ορισμένων γυναικών.
Ο ένας, ο πιο συνηθισμένος είναι ο καθαρά σεξουαλικός, σχεδόν ζωώδης, στερημένος από κάθε συναίσθημα. Οι πρωταγωνιστές είναι ένας αρσενικός που πηδάει άγρια και πρωτόγονα μια θηλυκιά που τον ερέθισε. Η θηλυκιά είναι κάποια σε κατάσταση οίστρου που έχει ανάγκη να παρθεί επί τόπου όσο γίνεται πιο δυναμικά. Εκείνο που μετράει είναι το εργαλείο... η ποσότητα... το ξέσκισμα!
Και υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος που κι εγώ προσπαθώ να καταθέτω στις εξιστορήσεις μου (είμαι ίσως μιας άλλης εποχής και γενιάς) όπου το σεξ εκφράζει κάποιο συναίσθημα μια έντονη εμπλοκή του μυαλού στα τεκταινόμενα έναν αλληλοσεβασμό και μια προσπάθεια προσφοράς ηδονής από κάθε εμπλεκόμενο πρόσωπο στο άλλο. Υπάρχει λοιπόν αναφορά στα συναισθήματα και στον τρόπο που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο άτομα η επιθυμία όχι τόσο για τη δική τους απόλαυση κι ικανοποίηση όσο για εκείνη του άλλου ή της άλλης που τελικά πολλαπλασιάζει την ηδονή και των δύο γιατί προσεγγίζει την ουσία του έρωτα.
Αυτή η παρατήρηση δεν έχει καμιά ηθικολογική αξία. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφραστεί όπως του ταιριάζει. Ας διαβάζει λοιπόν τις ιστορίες που του αρέσουν περισσότερο αλλά ας επιτρέψει και την άλλη προσέγγιση που απευθύνεται σε ανθρώπους πιο συναισθηματικούς κυρίως στις γυναίκες που διεγείρονται πρώτα από τη φαντασία και το μυαλό τους...
Η σημερινή ιστορία μου θ’ αναφερθεί σε μια γυναίκα (με διδακτορικό φιλοσοφίας) που γύρω στα 45 της βρέθηκε χήρα με δύο παιδιά μετά από έναν γάμο όπου στο μεγαλύτερο μέρος του ο σύζυγος ήταν ασθενής (από καρκίνο) με ότι αυτό σημαίνει για τη νοσηρή και καθόλου ευχάριστη καθημερινότητα. Με την ασθένεια υπήρξε ατόνηση του ερωτικού συναισθήματος χωρίς όμως να επιδιωχθεί από την υγιή σύζυγο δημιουργία εξωσυζυγικής σχέσης... Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει αυτή τη ζωή σαν "χαμένη" ζωή... αλλά έτσι είναι.
Γνωριστήκαμε μέσω του ίντερνετ κι αρχίσαμε την επικοινωνία μας πάνω στη βάση των παραδοσιακών αντιλήψεων περί σχέσεων και δεσμών. Η έμφαση από την πλευρά της κυρίας δινόταν στην αποκλειστικότητα και απόλυτη διαθεσιμότητα του άντρα που θα διεκδικούσε την καρδιά και το κορμί της. Η δική μου θέση ήταν η αποσύνδεση του έρωτα από τύπους και επίσημες θεσμικές καταστάσεις που θα δικαιολογούσαν και θα επέτρεπαν τη συνεύρεση.
Προτεραιότητά μου ήταν να ξυπνήσω τη "γυναίκα" που είχε αγνοηθεί μέχρι τότε και κοιμόταν σε μια άγνοια και προκατάληψη στερημένη από την αναγκαία απόλαυση της ηδονής της. Αργότερα θα μάθω ότι αυτή η γυναίκα δεν ήξερε τι θα πει "οργασμός" και ακόμη δεν ήξερε τη σημασία και το ρόλο της ύπαρξης της κλειτορίδας στο κορμί της...
Και όμως... δείτε τα πρώτα μηνύματα που ανταλλάξαμε πριν ακόμα συναντηθούμε:
«Αγάπη μου! Εσύ κατευθύνεσαι πίσω στο σπίτι σου κουβαλώντας ένα καινούριο φορτίο: την παρουσία μου. Ναι, μπορεί να μη με βλέπεις. Είμαι όμως εκεί. Δίπλα σου. Μαζί σου. Σίγουρα νιώθεις ένα ευχάριστο φτερούγισμα στην καρδιά σου... ένα γλυκό χτυποκάρδι. Το μυαλό σου επεξεργάζεται ακόμη το χείμαρρο εικόνων και συναισθημάτων που το πλημμύρισαν αυτές τις μέρες και δυσκολεύεται ακόμη να αφομοιώσει. Ρίγη όμως συγκεκριμένα διαπερνούν το κορμί σου στη θύμηση των λάγνων ερωτικών ψιθύρων μου..
Οι ρώγες και τα στήθια σου φουσκώνουν από πόθο, αναζητώντας το λυτρωτικό μου χάδι. Κι όσο με σκέφτεσαι, τόσο μεγαλώνει το βάρος που νιώθεις στο κάτω μέρος της κοιλιάς σου. Αν βάλεις το χέρι σου θα δεις πως η κιλότα σου είναι υγρή… μούσκεμα. Αυτό είναι ένδειξη του πόθου σου. Με θες. Το ξέρω γιατί κι εγώ σε θέλω όλο και περισσότερο... Όταν έκλαιγες, όταν μ’ αρνιόσουνα, ήταν από την αίσθηση αυτού που θα έχανες. Κι ας μην το χεις γνωρίσει καλά ακόμα.
Η ανάγκη να νιώσεις τα χέρια, τα χείλη, τη γλώσσα μου... τον αγέρωχο λαχταριστό πούτσο μου να σ’ αγγίζουν και να σε διαπερνούν ικανοποιώντας τις ανάγκες του κορμιού και της ψυχής σου. Μ’ έχεις ανάγκη και με θέλεις όπως ο διψασμένος το νερό. Όσο κι εγώ... ένας ερωτευμένος άντρας θέλει τη γυναίκα του αντικείμενο όλων των ανεκπλήρωτων πόθων του... Έρχομαι εκεί την ώρα που οδηγείς. Θαυμάζω τους αλαβάστρινους μηρούς σου... σηκώνω λίγο το φουστάνι σου... θαυμάζω την υγρή κιλότα σου... σκύβω να προσκυνήσω ενώ εσύ οδηγείς προσεκτικά... κι αφήνεσαι.
Μυρίζω τις θεσπέσιες μυρωδιές σου... ρουφάω και πίνω τους χυμούς σου. Παραμερίζω την κιλότα σου και σκαλίζω το μουνί σου. Είμαι ο άντρας κι εραστής σου. Μου δίνεις απλόχερα το μουνί σου και όλα τα υπόλοιπα ιερά κι απόκρυφά σου! Με τη λαχτάρα και το πάθος της ερωτευμένης που η φύση της ξύπνησε από λήθαργο... ύπνωση αιώνων και θέλει ν’ αφεθεί στις προαιώνιες ορμές της... στην ολοκλήρωση του προορισμού της.
Αναστατώνεσαι. Πρέπει να σταματήσεις. Μπαίνεις σ’ έναν παράδρομο μέσα στο δάσος. Σταματάς. Με πιάνεις από τους ώμους και με φιλάς λαίμαργα. Θέλεις να πιεις την ψυχή μου. Θέλω να κάνουμε έρωτα... εκεί μέσα στο δάσος. Εσύ; Πώς θα ‘θελες να σε πάρω αγάπη μου; Περιμένω την απάντηση και την περιγραφή σου…»
Και να η απάντησή σου:
«Τα Ζαγοροχώρια σημαδεύτηκαν από τη νοερή παρουσία σου. Έντονη παρουσία... θύελλα συναισθημάτων που άφησαν τ’ αποτυπώματά τους στο κορμί μου. Λόγια που ειπώθηκαν για πρώτη φορά. Ο θαυμασμός μου για έναν άγνωστο που διαθέτει το χρυσό κλειδί ν’ ανοίξει και να διαβάσει την ψυχή μου. Η εμπιστοσύνη με πλημμύρισε κι έτσι άπλετα άνοιξα όλες τις πόρτες.
Σε προσκάλεσα να μπεις και να εγκατασταθείς, βασιλιάς της καρδιάς μου, αφέντης του νου μου, εσύ ο συγκλονιστικός μαέστρος του κορμιού μου, ο άντρας μου, Ο εραστής μου, λες και δεν υπήρξε ποτέ κανείς άλλος πριν από σένα. Μαζί σου έκανα ότι πριν από λίγο καιρό θα θεωρούσα χυδαίο: οι φωτογραφίες (μου έστειλε γυμνές μέσω κινητού). Με πόση λατρεία και τρυφερότητα πόθο και πάθος, είδα και βλέπω τις δικές σου!
Και τότε αποφάσισα να φύγω γιατί φοβήθηκα τα συναισθήματά που με πλημμύριζαν. Φοβήθηκα την εξάρτηση και βρήκα την κατάλληλη πρόφαση. Φοβήθηκα καρδούλα μου το κύμα που κατέκλυσε απαιτητικά τα πάντα. Όμως σ’ έχω ανάγκη, ψυχή μου! Έχω ανάγκη το χάδι της φωνής σου, τον έρωτά σου, τη σκέψη σου, τα λάγνα σου λόγια που διεγείρουν κάθε διψασμένη χορδή της ψυχής και του κορμιού μου!
Ναι, έχεις δίκιο. Επιστρέψαμε μαζί. Ένιωθα τη ματιά σου να περιπλανιέται επάνω μου. Άπλωσα το χέρι και το ακούμπησα στο πόδι σου. Ένιωσα τη ζεστασιά σου και την παρουσία σου. Πήρες την παλάμη μου στην παλάμη σου, μου φίλησες τρυφερά το χέρι, τρυφερότητα που ζέστανε την ψυχή και το κορμί μου και με διαπέρασε ένα ελαφρό κι ανεπαίσθητο κύμα ηδονής. Με το αριστερό σου χέρι ακούμπησες το στήθος μου κι εκείνο σ’ αναγνώρισε λες και η φύση από πάντα το προόριζε μόνο για σένα.
Εσύ μόνο του δίνεις λόγο ύπαρξης και ζωής. Ανατρίχιασε κι οι ρώγες του άρχισαν να ορθώνονται. Αλλεπάλληλα κύματα, η ανάσα λίγο - λίγο βάραινε, το κορμί απαιτούσε το άγγιγμα σου, τρυφερό και άγριο μαζί, τον επιβήτορά του! Το μυαλό κατάλαβε πως έπρεπε να δώσει τη θέση του στις αισθήσεις, να παραδοθεί άνευ όρων στην κυριαρχία των αισθήσεων...
Σταμάτησα. Αναζήτησα το χέρι σου. Το ακούμπησα στην κοιλιά μου, ενώ όλοι οι μύες άρχισαν να πάλλονται κι εσύ το ξέρεις. Γι’ αυτό σε θέλω παθιασμένα. Με ξέρεις. Κάθε κίνησή σου είναι για μένα. Κάθε μου αναστεναγμός σε προσκαλεί κι εσύ ξέρεις να τον διαβάζεις. Το χέρι σου με αργόσυρτη ηδονή κινείται προς την πηγή. Με θολές τις ματιές βγήκαμε στο σύδεντρο. Οι πυκνές φυλλωσιές κρύβουν τον πόθο μας.
Με ξάπλωσες κι έγειρες επάνω μου. Με τα δάχτυλα έψαξες την κλειτορίδα μου. Άγριο κύμα με συνεπήρε και σάρωσε και τις τελευταίες αντιστάσεις του μυαλού μου! Το κορμί βρήκε το δρόμο του. Σε κάθε στροφή εσύ άγριος κι απαιτητικός, τρυφερός και δοτικός. Η ανάσα σου γρήγορη καίει το πρόσωπό μου κι ο πούτσος σου στιβαρός ορθώνεται έτοιμος να με κατακτήσει. Απαιτεί ότι του ανήκει. Θέλει να κατακτήσει, να δροσίσει και να νιώσει σιγουριά για τις πηγές ηδονής που ορίζει.
Τον κράτησες όμως μακριά μου να τον ορέγομαι και να μην τον έχω. Με φίλησες παθιασμένα και οι γλώσσες μας συμπλέχτηκαν για να επιβεβαιώσουν το αυτονόητο.
Είμαστε ένα.
Τα δάχτυλα σου ψάχνουν κάθε πτυχή στα χείλη του μουνιού μου και απαιτούν κάθε ρανίδα ηδονής. Τα υγρά ρέουν πλουσιοπάροχα κι εσύ ανάβεις όλο και πιο πολύ. Ηδονίζομαι να σε νιώθω να καίγεσαι από πόθο για μένα. Τα δάχτυλα σου όρμησαν μέσα στον κόλπο μου. Σπαράζω στα χέρια σου. Σε θέλω. Πεθαίνω από πόθο. Βλέπω τον πόθο στα μάτια σου. Αισθάνομαι τον πούτσο σου στο μουνί μου. Καρφώνεται στη μήτρα μου.
Σε σφίγγω μέσα στον κόλπο μου με όση δύναμη μου έχει απομείνει, τα βογγητά μας ενώθηκαν με τους ήχους του δάσους. Καταλαβαίνω την ανάσα σου να επιταχύνεται. Καίγομαι αγάπη μου. Σ’ ακούω να φωνάζεις τ’ όνομά μου. Άντρα μου μοναδικέ. Το σπέρμα σου ανεβαίνει κι εγώ το περιμένω. Περιμένω τους σπασμούς της ηδονής σου. Χύνεις. Χύνουμε. Είμαστε ένα. Αγάπη μου.
Μένουμε αποκαμωμένοι στην ίδια θέση. Τα υγρά μας ένα ποταμάκι ανάμεσα στα ενωμένα κορμιά μας. Σε κοιτάζω τρυφερά αναστενάζοντας από λαγνεία. Είμαι περήφανη που είμαι δική σου. Που ικανοποιώ τους κρυφούς σου πόθους. Που με θέλεις.
Σ’ ευχαριστώ αγάπη μου που μπήκες στη ζωή μου. Είσαι αυτό που πάντα περίμενα. Η ηδονή. Ο άντρας μου. Η ολοκλήρωση!
...
Η ιστορία αυτή δεν έμεινε μόνο στη φαντασία μας... Αλλά πλην ολοκληρωθεί μεσολάβησε λόγω της απόστασης που μας χώριζε μια περίοδος πνευματικής επικοινωνίας που όμως μας έφερε τόσο κοντά και δείχνει πόσο τα συναισθήματα παίζουν ρόλο στην εμπέδωση μιας σχέσης
...
Μερικούς μήνες μετά... της έγραφα:
«Σου υποσχέθηκα να σου γράψω σε μέιλ τα συναισθήματά μου.. πολλά... έντονα.. χειμαρρώδη! Γεμίζεις τη σκέψη μου και φουντώνεις τον πόθο μου. Έχεις γίνει το μόνιμο αντικείμενο που με απασχολεί. Τόσο γλυκά. Τόσο ερωτικά. Καλή μου. Γυναίκα μου!
Προσπαθώ να διαμορφώσω μια πλήρη εικόνα της μορφής σου. Έχω μερικά στοιχεία. Άλλα μου λείπουν. Όμως είναι σαν να σε ξέρω, γιατί όσα μου λείπουν σχηματίζονται αυτόματα από τις εικόνες που έχουν αφήσει στο μυαλό μου τα λόγια σου... Τα συναισθήματά σου κι οι σκέψεις σου συμπληρώνουν άριστα τη μορφή σου.
Είσαι μια πανέξυπνη, καλλιεργημένη γυναίκα, απαιτητική, σχεδόν ελιτίστικη... περφεξιονίστρια αλλά άλλο τόσο πηγαία κι ατόφια γυναικεία φύση. Ακαλλιέργητο κορμί. Αμάλαγο από βέβηλα χέρια. Χωράφι χέρσο αλλά γόνιμο. Σαν να ‘ναι έτοιμο από αμειψισπορά. Κι εγώ ο καλλιεργητής σου.
Ναι, θέλω να ‘μαι εγώ ο πρώτος που θ’ ανακαλύψει και θα σου αποκαλύψει την πλούσια ερωτική γυναικεία φύση σου. Άγρια κι ασυγκράτητη. Απειθάρχητη σ’ οποιαδήποτε επιβολή ενός άτολμου συντηρητικού νου. Εσύ θ’ αφεθείς στις ορμές της προαιώνιας κλήσης σου να ‘σαι γυναίκα! Ν’ αναπτυχθείς μέσα στο πεδίο δυνάμεως του σπόρου που σε γέννησε.
Γυναίκα που συνταράζεται και συγκλονίζεται κάτω από τα έμπειρα χέρια ενός παθιασμένου αρσενικού που ξυπνάει ένα - ένα τα κύτταρα του θηλυκού κορμιού σου... κι αυτά μπαίνουν σε λειτουργία. Άλλο διογκώνεται δεχόμενο το περίσσιο αίμα σου. Άλλο παράγει ορμόνες κι ουσίες που συμβάλουν στην ολοκλήρωση της διέγερσης σου και στην τέλεση της ερωτικής μυσταγωγίας.
Γι’ αυτό σου χρειάζονται τα προκαταρκτικά. Σαν κούρδισμα των χορδών σου που θα συντονιστούν με τα άλλα όργανα της ορχήστρας σου. Για να μην υπάρχει παραφωνία... να μην ξεφύγει μια φάλτσα νότα!
Εγώ, θα ‘μαι ο μαέστρος που θα συντονίσει την ορχήστρα σου αλλά κι ο βιρτουόζος που θα ψάξει ένα - ένα τα όργανά σου και θα τ’ αγγίξει με τ’ αντίστοιχα δικά του που διαθέτει. Η γλώσσα μου θα παίξει με τα πνευστά σου. Τα χέρια μου με τα κρουστά και έγχορδα δικά σου. Κι ο πούτσος μου θα ‘ναι το δοξάρι που θα παίζει σόλο με το βιολί σου.
Η τριβή του στους ευαίσθητους υγρούς βλεννογόνους του κόλπου σου... θα στέλνει ασταμάτητα κύματα ηδονής στο έτοιμο για την απόλαυση μυαλό σου. Τα κύματα αυτά θα το ερεθίζουν και θα το ζαλίζουν τόσο που κάποια στιγμή θα παρασυρθεί στη δίνη ενός ανεμοστρόβιλου ηδονής που θα συνταράξει συθέμελα το κορμί σου. Η μπαγκέτα της κλειτορίδας σου θα δίνει το ρυθμό. Ο κόλπος σου θα συσπάται ρυθμικά αρμέγοντας τον τεντωμένο πούτσο μου παρασύροντας και τη μήτρα σου...
Όλοι οι μύες της κοιλιάς σου θα χορεύουν ανεξέλεγκτα χύνοντας έξω απ’ το κορμί σου τη συσσωρευμένη ένταση της ηδονής σου. Και δεν θα μείνει αμέτοχος ο υπερευαίσθητος πρωκτός σου που κρύβει στον σφιγκτήρα του άλλες τόσες ευαίσθητες χορδές έτοιμες να τις παίξει ο εκτελεστής τους!
Γλυκιά μου... αγαπημένη μου είσαι ολότελα δικιά μου, παραδομένη στη διάθεση του αχαλίνωτου πάθος μου για σένα και του πόθου μου να σε ολοκληρώσω σαν γυναίκα. Να μην αφήσω κανένα σου κύτταρο αδιάφορο στο ερωτικό σου παραλήρημα και στο πυροτέχνημα που θα αναλώσει το παραδομένο κορμί σου σ’ ένα ολοκληρωτικό ολοκαύτωμα. Μόνο το σπέρμα μου που θα ρέει μέσα σου παράλληλα με τις εκκρίσεις των πολλαπλών συνεχών οργασμών σου θ’ απαλύνει την κάψα σου και τη φωτιά που θα καίει τα σωθικά σου.
Με τους ασυγκράτητους ρυθμικούς σπασμούς σου η φύση σου θα επανέλθει προοδευτικά στην προτεραία ηρεμία και χαλάρωση σαν ένα τόξο που αφήνεται σε θέση αναμονής για την επόμενη εκτόξευση...
Η αίσθηση πληρότητας και ευτυχίας σου θα ναι μεγάλη γιατί θα μ’ έχεις δίπλα σου να σε κρατώ και να σ’ αγκαλιάζω με τα τρυφερά κι ερωτευμένα χέρια μου και να σε φιλώ με τα ερωτευμένα και διψασμένα χείλη μου... κουρνιασμένη στη λάγνα αγκαλιά μου, γλυκιά γυναίκα αγαπημένη μου…»
Συνεχίζεται…
Ο ένας, ο πιο συνηθισμένος είναι ο καθαρά σεξουαλικός, σχεδόν ζωώδης, στερημένος από κάθε συναίσθημα. Οι πρωταγωνιστές είναι ένας αρσενικός που πηδάει άγρια και πρωτόγονα μια θηλυκιά που τον ερέθισε. Η θηλυκιά είναι κάποια σε κατάσταση οίστρου που έχει ανάγκη να παρθεί επί τόπου όσο γίνεται πιο δυναμικά. Εκείνο που μετράει είναι το εργαλείο... η ποσότητα... το ξέσκισμα!
Και υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος που κι εγώ προσπαθώ να καταθέτω στις εξιστορήσεις μου (είμαι ίσως μιας άλλης εποχής και γενιάς) όπου το σεξ εκφράζει κάποιο συναίσθημα μια έντονη εμπλοκή του μυαλού στα τεκταινόμενα έναν αλληλοσεβασμό και μια προσπάθεια προσφοράς ηδονής από κάθε εμπλεκόμενο πρόσωπο στο άλλο. Υπάρχει λοιπόν αναφορά στα συναισθήματα και στον τρόπο που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο άτομα η επιθυμία όχι τόσο για τη δική τους απόλαυση κι ικανοποίηση όσο για εκείνη του άλλου ή της άλλης που τελικά πολλαπλασιάζει την ηδονή και των δύο γιατί προσεγγίζει την ουσία του έρωτα.
Αυτή η παρατήρηση δεν έχει καμιά ηθικολογική αξία. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφραστεί όπως του ταιριάζει. Ας διαβάζει λοιπόν τις ιστορίες που του αρέσουν περισσότερο αλλά ας επιτρέψει και την άλλη προσέγγιση που απευθύνεται σε ανθρώπους πιο συναισθηματικούς κυρίως στις γυναίκες που διεγείρονται πρώτα από τη φαντασία και το μυαλό τους...
Η σημερινή ιστορία μου θ’ αναφερθεί σε μια γυναίκα (με διδακτορικό φιλοσοφίας) που γύρω στα 45 της βρέθηκε χήρα με δύο παιδιά μετά από έναν γάμο όπου στο μεγαλύτερο μέρος του ο σύζυγος ήταν ασθενής (από καρκίνο) με ότι αυτό σημαίνει για τη νοσηρή και καθόλου ευχάριστη καθημερινότητα. Με την ασθένεια υπήρξε ατόνηση του ερωτικού συναισθήματος χωρίς όμως να επιδιωχθεί από την υγιή σύζυγο δημιουργία εξωσυζυγικής σχέσης... Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει αυτή τη ζωή σαν "χαμένη" ζωή... αλλά έτσι είναι.
Γνωριστήκαμε μέσω του ίντερνετ κι αρχίσαμε την επικοινωνία μας πάνω στη βάση των παραδοσιακών αντιλήψεων περί σχέσεων και δεσμών. Η έμφαση από την πλευρά της κυρίας δινόταν στην αποκλειστικότητα και απόλυτη διαθεσιμότητα του άντρα που θα διεκδικούσε την καρδιά και το κορμί της. Η δική μου θέση ήταν η αποσύνδεση του έρωτα από τύπους και επίσημες θεσμικές καταστάσεις που θα δικαιολογούσαν και θα επέτρεπαν τη συνεύρεση.
Προτεραιότητά μου ήταν να ξυπνήσω τη "γυναίκα" που είχε αγνοηθεί μέχρι τότε και κοιμόταν σε μια άγνοια και προκατάληψη στερημένη από την αναγκαία απόλαυση της ηδονής της. Αργότερα θα μάθω ότι αυτή η γυναίκα δεν ήξερε τι θα πει "οργασμός" και ακόμη δεν ήξερε τη σημασία και το ρόλο της ύπαρξης της κλειτορίδας στο κορμί της...
Και όμως... δείτε τα πρώτα μηνύματα που ανταλλάξαμε πριν ακόμα συναντηθούμε:
«Αγάπη μου! Εσύ κατευθύνεσαι πίσω στο σπίτι σου κουβαλώντας ένα καινούριο φορτίο: την παρουσία μου. Ναι, μπορεί να μη με βλέπεις. Είμαι όμως εκεί. Δίπλα σου. Μαζί σου. Σίγουρα νιώθεις ένα ευχάριστο φτερούγισμα στην καρδιά σου... ένα γλυκό χτυποκάρδι. Το μυαλό σου επεξεργάζεται ακόμη το χείμαρρο εικόνων και συναισθημάτων που το πλημμύρισαν αυτές τις μέρες και δυσκολεύεται ακόμη να αφομοιώσει. Ρίγη όμως συγκεκριμένα διαπερνούν το κορμί σου στη θύμηση των λάγνων ερωτικών ψιθύρων μου..
Οι ρώγες και τα στήθια σου φουσκώνουν από πόθο, αναζητώντας το λυτρωτικό μου χάδι. Κι όσο με σκέφτεσαι, τόσο μεγαλώνει το βάρος που νιώθεις στο κάτω μέρος της κοιλιάς σου. Αν βάλεις το χέρι σου θα δεις πως η κιλότα σου είναι υγρή… μούσκεμα. Αυτό είναι ένδειξη του πόθου σου. Με θες. Το ξέρω γιατί κι εγώ σε θέλω όλο και περισσότερο... Όταν έκλαιγες, όταν μ’ αρνιόσουνα, ήταν από την αίσθηση αυτού που θα έχανες. Κι ας μην το χεις γνωρίσει καλά ακόμα.
Η ανάγκη να νιώσεις τα χέρια, τα χείλη, τη γλώσσα μου... τον αγέρωχο λαχταριστό πούτσο μου να σ’ αγγίζουν και να σε διαπερνούν ικανοποιώντας τις ανάγκες του κορμιού και της ψυχής σου. Μ’ έχεις ανάγκη και με θέλεις όπως ο διψασμένος το νερό. Όσο κι εγώ... ένας ερωτευμένος άντρας θέλει τη γυναίκα του αντικείμενο όλων των ανεκπλήρωτων πόθων του... Έρχομαι εκεί την ώρα που οδηγείς. Θαυμάζω τους αλαβάστρινους μηρούς σου... σηκώνω λίγο το φουστάνι σου... θαυμάζω την υγρή κιλότα σου... σκύβω να προσκυνήσω ενώ εσύ οδηγείς προσεκτικά... κι αφήνεσαι.
Μυρίζω τις θεσπέσιες μυρωδιές σου... ρουφάω και πίνω τους χυμούς σου. Παραμερίζω την κιλότα σου και σκαλίζω το μουνί σου. Είμαι ο άντρας κι εραστής σου. Μου δίνεις απλόχερα το μουνί σου και όλα τα υπόλοιπα ιερά κι απόκρυφά σου! Με τη λαχτάρα και το πάθος της ερωτευμένης που η φύση της ξύπνησε από λήθαργο... ύπνωση αιώνων και θέλει ν’ αφεθεί στις προαιώνιες ορμές της... στην ολοκλήρωση του προορισμού της.
Αναστατώνεσαι. Πρέπει να σταματήσεις. Μπαίνεις σ’ έναν παράδρομο μέσα στο δάσος. Σταματάς. Με πιάνεις από τους ώμους και με φιλάς λαίμαργα. Θέλεις να πιεις την ψυχή μου. Θέλω να κάνουμε έρωτα... εκεί μέσα στο δάσος. Εσύ; Πώς θα ‘θελες να σε πάρω αγάπη μου; Περιμένω την απάντηση και την περιγραφή σου…»
Και να η απάντησή σου:
«Τα Ζαγοροχώρια σημαδεύτηκαν από τη νοερή παρουσία σου. Έντονη παρουσία... θύελλα συναισθημάτων που άφησαν τ’ αποτυπώματά τους στο κορμί μου. Λόγια που ειπώθηκαν για πρώτη φορά. Ο θαυμασμός μου για έναν άγνωστο που διαθέτει το χρυσό κλειδί ν’ ανοίξει και να διαβάσει την ψυχή μου. Η εμπιστοσύνη με πλημμύρισε κι έτσι άπλετα άνοιξα όλες τις πόρτες.
Σε προσκάλεσα να μπεις και να εγκατασταθείς, βασιλιάς της καρδιάς μου, αφέντης του νου μου, εσύ ο συγκλονιστικός μαέστρος του κορμιού μου, ο άντρας μου, Ο εραστής μου, λες και δεν υπήρξε ποτέ κανείς άλλος πριν από σένα. Μαζί σου έκανα ότι πριν από λίγο καιρό θα θεωρούσα χυδαίο: οι φωτογραφίες (μου έστειλε γυμνές μέσω κινητού). Με πόση λατρεία και τρυφερότητα πόθο και πάθος, είδα και βλέπω τις δικές σου!
Και τότε αποφάσισα να φύγω γιατί φοβήθηκα τα συναισθήματά που με πλημμύριζαν. Φοβήθηκα την εξάρτηση και βρήκα την κατάλληλη πρόφαση. Φοβήθηκα καρδούλα μου το κύμα που κατέκλυσε απαιτητικά τα πάντα. Όμως σ’ έχω ανάγκη, ψυχή μου! Έχω ανάγκη το χάδι της φωνής σου, τον έρωτά σου, τη σκέψη σου, τα λάγνα σου λόγια που διεγείρουν κάθε διψασμένη χορδή της ψυχής και του κορμιού μου!
Ναι, έχεις δίκιο. Επιστρέψαμε μαζί. Ένιωθα τη ματιά σου να περιπλανιέται επάνω μου. Άπλωσα το χέρι και το ακούμπησα στο πόδι σου. Ένιωσα τη ζεστασιά σου και την παρουσία σου. Πήρες την παλάμη μου στην παλάμη σου, μου φίλησες τρυφερά το χέρι, τρυφερότητα που ζέστανε την ψυχή και το κορμί μου και με διαπέρασε ένα ελαφρό κι ανεπαίσθητο κύμα ηδονής. Με το αριστερό σου χέρι ακούμπησες το στήθος μου κι εκείνο σ’ αναγνώρισε λες και η φύση από πάντα το προόριζε μόνο για σένα.
Εσύ μόνο του δίνεις λόγο ύπαρξης και ζωής. Ανατρίχιασε κι οι ρώγες του άρχισαν να ορθώνονται. Αλλεπάλληλα κύματα, η ανάσα λίγο - λίγο βάραινε, το κορμί απαιτούσε το άγγιγμα σου, τρυφερό και άγριο μαζί, τον επιβήτορά του! Το μυαλό κατάλαβε πως έπρεπε να δώσει τη θέση του στις αισθήσεις, να παραδοθεί άνευ όρων στην κυριαρχία των αισθήσεων...
Σταμάτησα. Αναζήτησα το χέρι σου. Το ακούμπησα στην κοιλιά μου, ενώ όλοι οι μύες άρχισαν να πάλλονται κι εσύ το ξέρεις. Γι’ αυτό σε θέλω παθιασμένα. Με ξέρεις. Κάθε κίνησή σου είναι για μένα. Κάθε μου αναστεναγμός σε προσκαλεί κι εσύ ξέρεις να τον διαβάζεις. Το χέρι σου με αργόσυρτη ηδονή κινείται προς την πηγή. Με θολές τις ματιές βγήκαμε στο σύδεντρο. Οι πυκνές φυλλωσιές κρύβουν τον πόθο μας.
Με ξάπλωσες κι έγειρες επάνω μου. Με τα δάχτυλα έψαξες την κλειτορίδα μου. Άγριο κύμα με συνεπήρε και σάρωσε και τις τελευταίες αντιστάσεις του μυαλού μου! Το κορμί βρήκε το δρόμο του. Σε κάθε στροφή εσύ άγριος κι απαιτητικός, τρυφερός και δοτικός. Η ανάσα σου γρήγορη καίει το πρόσωπό μου κι ο πούτσος σου στιβαρός ορθώνεται έτοιμος να με κατακτήσει. Απαιτεί ότι του ανήκει. Θέλει να κατακτήσει, να δροσίσει και να νιώσει σιγουριά για τις πηγές ηδονής που ορίζει.
Τον κράτησες όμως μακριά μου να τον ορέγομαι και να μην τον έχω. Με φίλησες παθιασμένα και οι γλώσσες μας συμπλέχτηκαν για να επιβεβαιώσουν το αυτονόητο.
Είμαστε ένα.
Τα δάχτυλα σου ψάχνουν κάθε πτυχή στα χείλη του μουνιού μου και απαιτούν κάθε ρανίδα ηδονής. Τα υγρά ρέουν πλουσιοπάροχα κι εσύ ανάβεις όλο και πιο πολύ. Ηδονίζομαι να σε νιώθω να καίγεσαι από πόθο για μένα. Τα δάχτυλα σου όρμησαν μέσα στον κόλπο μου. Σπαράζω στα χέρια σου. Σε θέλω. Πεθαίνω από πόθο. Βλέπω τον πόθο στα μάτια σου. Αισθάνομαι τον πούτσο σου στο μουνί μου. Καρφώνεται στη μήτρα μου.
Σε σφίγγω μέσα στον κόλπο μου με όση δύναμη μου έχει απομείνει, τα βογγητά μας ενώθηκαν με τους ήχους του δάσους. Καταλαβαίνω την ανάσα σου να επιταχύνεται. Καίγομαι αγάπη μου. Σ’ ακούω να φωνάζεις τ’ όνομά μου. Άντρα μου μοναδικέ. Το σπέρμα σου ανεβαίνει κι εγώ το περιμένω. Περιμένω τους σπασμούς της ηδονής σου. Χύνεις. Χύνουμε. Είμαστε ένα. Αγάπη μου.
Μένουμε αποκαμωμένοι στην ίδια θέση. Τα υγρά μας ένα ποταμάκι ανάμεσα στα ενωμένα κορμιά μας. Σε κοιτάζω τρυφερά αναστενάζοντας από λαγνεία. Είμαι περήφανη που είμαι δική σου. Που ικανοποιώ τους κρυφούς σου πόθους. Που με θέλεις.
Σ’ ευχαριστώ αγάπη μου που μπήκες στη ζωή μου. Είσαι αυτό που πάντα περίμενα. Η ηδονή. Ο άντρας μου. Η ολοκλήρωση!
...
Η ιστορία αυτή δεν έμεινε μόνο στη φαντασία μας... Αλλά πλην ολοκληρωθεί μεσολάβησε λόγω της απόστασης που μας χώριζε μια περίοδος πνευματικής επικοινωνίας που όμως μας έφερε τόσο κοντά και δείχνει πόσο τα συναισθήματα παίζουν ρόλο στην εμπέδωση μιας σχέσης
...
Μερικούς μήνες μετά... της έγραφα:
«Σου υποσχέθηκα να σου γράψω σε μέιλ τα συναισθήματά μου.. πολλά... έντονα.. χειμαρρώδη! Γεμίζεις τη σκέψη μου και φουντώνεις τον πόθο μου. Έχεις γίνει το μόνιμο αντικείμενο που με απασχολεί. Τόσο γλυκά. Τόσο ερωτικά. Καλή μου. Γυναίκα μου!
Προσπαθώ να διαμορφώσω μια πλήρη εικόνα της μορφής σου. Έχω μερικά στοιχεία. Άλλα μου λείπουν. Όμως είναι σαν να σε ξέρω, γιατί όσα μου λείπουν σχηματίζονται αυτόματα από τις εικόνες που έχουν αφήσει στο μυαλό μου τα λόγια σου... Τα συναισθήματά σου κι οι σκέψεις σου συμπληρώνουν άριστα τη μορφή σου.
Είσαι μια πανέξυπνη, καλλιεργημένη γυναίκα, απαιτητική, σχεδόν ελιτίστικη... περφεξιονίστρια αλλά άλλο τόσο πηγαία κι ατόφια γυναικεία φύση. Ακαλλιέργητο κορμί. Αμάλαγο από βέβηλα χέρια. Χωράφι χέρσο αλλά γόνιμο. Σαν να ‘ναι έτοιμο από αμειψισπορά. Κι εγώ ο καλλιεργητής σου.
Ναι, θέλω να ‘μαι εγώ ο πρώτος που θ’ ανακαλύψει και θα σου αποκαλύψει την πλούσια ερωτική γυναικεία φύση σου. Άγρια κι ασυγκράτητη. Απειθάρχητη σ’ οποιαδήποτε επιβολή ενός άτολμου συντηρητικού νου. Εσύ θ’ αφεθείς στις ορμές της προαιώνιας κλήσης σου να ‘σαι γυναίκα! Ν’ αναπτυχθείς μέσα στο πεδίο δυνάμεως του σπόρου που σε γέννησε.
Γυναίκα που συνταράζεται και συγκλονίζεται κάτω από τα έμπειρα χέρια ενός παθιασμένου αρσενικού που ξυπνάει ένα - ένα τα κύτταρα του θηλυκού κορμιού σου... κι αυτά μπαίνουν σε λειτουργία. Άλλο διογκώνεται δεχόμενο το περίσσιο αίμα σου. Άλλο παράγει ορμόνες κι ουσίες που συμβάλουν στην ολοκλήρωση της διέγερσης σου και στην τέλεση της ερωτικής μυσταγωγίας.
Γι’ αυτό σου χρειάζονται τα προκαταρκτικά. Σαν κούρδισμα των χορδών σου που θα συντονιστούν με τα άλλα όργανα της ορχήστρας σου. Για να μην υπάρχει παραφωνία... να μην ξεφύγει μια φάλτσα νότα!
Εγώ, θα ‘μαι ο μαέστρος που θα συντονίσει την ορχήστρα σου αλλά κι ο βιρτουόζος που θα ψάξει ένα - ένα τα όργανά σου και θα τ’ αγγίξει με τ’ αντίστοιχα δικά του που διαθέτει. Η γλώσσα μου θα παίξει με τα πνευστά σου. Τα χέρια μου με τα κρουστά και έγχορδα δικά σου. Κι ο πούτσος μου θα ‘ναι το δοξάρι που θα παίζει σόλο με το βιολί σου.
Η τριβή του στους ευαίσθητους υγρούς βλεννογόνους του κόλπου σου... θα στέλνει ασταμάτητα κύματα ηδονής στο έτοιμο για την απόλαυση μυαλό σου. Τα κύματα αυτά θα το ερεθίζουν και θα το ζαλίζουν τόσο που κάποια στιγμή θα παρασυρθεί στη δίνη ενός ανεμοστρόβιλου ηδονής που θα συνταράξει συθέμελα το κορμί σου. Η μπαγκέτα της κλειτορίδας σου θα δίνει το ρυθμό. Ο κόλπος σου θα συσπάται ρυθμικά αρμέγοντας τον τεντωμένο πούτσο μου παρασύροντας και τη μήτρα σου...
Όλοι οι μύες της κοιλιάς σου θα χορεύουν ανεξέλεγκτα χύνοντας έξω απ’ το κορμί σου τη συσσωρευμένη ένταση της ηδονής σου. Και δεν θα μείνει αμέτοχος ο υπερευαίσθητος πρωκτός σου που κρύβει στον σφιγκτήρα του άλλες τόσες ευαίσθητες χορδές έτοιμες να τις παίξει ο εκτελεστής τους!
Γλυκιά μου... αγαπημένη μου είσαι ολότελα δικιά μου, παραδομένη στη διάθεση του αχαλίνωτου πάθος μου για σένα και του πόθου μου να σε ολοκληρώσω σαν γυναίκα. Να μην αφήσω κανένα σου κύτταρο αδιάφορο στο ερωτικό σου παραλήρημα και στο πυροτέχνημα που θα αναλώσει το παραδομένο κορμί σου σ’ ένα ολοκληρωτικό ολοκαύτωμα. Μόνο το σπέρμα μου που θα ρέει μέσα σου παράλληλα με τις εκκρίσεις των πολλαπλών συνεχών οργασμών σου θ’ απαλύνει την κάψα σου και τη φωτιά που θα καίει τα σωθικά σου.
Με τους ασυγκράτητους ρυθμικούς σπασμούς σου η φύση σου θα επανέλθει προοδευτικά στην προτεραία ηρεμία και χαλάρωση σαν ένα τόξο που αφήνεται σε θέση αναμονής για την επόμενη εκτόξευση...
Η αίσθηση πληρότητας και ευτυχίας σου θα ναι μεγάλη γιατί θα μ’ έχεις δίπλα σου να σε κρατώ και να σ’ αγκαλιάζω με τα τρυφερά κι ερωτευμένα χέρια μου και να σε φιλώ με τα ερωτευμένα και διψασμένα χείλη μου... κουρνιασμένη στη λάγνα αγκαλιά μου, γλυκιά γυναίκα αγαπημένη μου…»
Συνεχίζεται…
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.