Εκπαίδευση

Προηγούμενο μέρος: Το ξεκίνημα μιας σκλάβας

Μετά τη πρώτη μας συνάντηση με τη Μαρία πύκνωσε η ηλεκτρονική κι η τηλεφωνική μας επικοινωνία. Εγώ εξερευνούσα τα συναισθήματά της κι εκείνη ανοιγόταν και μιλούσε πια πιο ανοιχτά για όσα ξυπνούσαν μέσα της. Βασική μου προτεραιότητα ήταν και παραμένει η εξερεύνηση του μυαλού της. Δεν υπάρχει τίποτε πιο δυνατό κι ουσιαστικό σε μια bdsm σχέση από την εξουσία του μυαλού. Εγώ κατακτούσα το μυαλό της κι εκείνη εμπιστευόταν και σταδιακά παραδινόταν. Έτσι μετά από λίγες μέρες με κάλεσε στο σπίτι της. Η απαίτησή μου ήταν μία και μοναδική, θα φορούσε φουστάνι.

Σάββατο βράδυ μ ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα κι ένα μπουκάλι τεκίλα κίτρινη, τη λάτρευε, χτυπούσα το κουδούνι της. Μου άνοιξε χαμογελαστή, κολλητό μπλουζάκι που τόνιζε το στήθος της και με το παραπάνω και στενό τζιν παντελόνι. Πλησίασε να με φιλήσει κι αντί για φιλί εισέπραξε ένα χαστούκι που έκανε το μάγουλό της κατακόκκινο, τα μεγάλα καστανά της μάτια να δακρύσουν κι εκείνη να τα χάσει.

- Τι είναι αυτό καριόλα;

- Ποιο Κύριε;

Είχε ξεχάσει την εντολή μου για το φουστάνι. Απ' τη μία η ταραχή της για τη συνάντησή μας απ' την άλλη η ανυπομονησία της κι είχε ξεχάσει εντελώς τι της είχα ζητήσει.

- Να πάω ν αλλάξω ένα λεπτό σας παρακαλώ Κύριε;

- Όχι τσούλα, αυτό επέλεξες μ αυτό θα μείνεις.

Της σκούπισα τα δάκρυα από τα μάγουλά της, της πρόσφερα τα τριαντάφυλλα και πέρασα στο σαλόνι του σπιτιού της. Όμορφος χώρος, καλαίσθητος, τον περιεργαζόμουν, τα χρώματα, τις επιλογές της, τα κάδρα και τα διακοσμητικά, πολλές φορές φανερώνουν πολλά περισσότερα για αυτόν που τα επέλεξε παρά τα ίδια τα λόγια του. Ήρθε κοντά μου μετά από λίγο με τα ποτά μας και ρώτησε…

- να καθίσω Κύριε;

Πήρα ένα μαξιλάρι από τον καναπέ της, το έριξα στο πάτωμα ανάμεσα στα πόδια μου και της είπα:

- Ναι, κάθισε σκλάβα.

Αμήχανη ακόμη μου έδωσε το ποτήρι μου με τη τεκίλα και κάθισε στο μαξιλάρι.

- Συγγνώμη για το παντελόνι Κύριε, αλλά γιατί δε μ αφήσατε ν αλλάξω;

- Για να θυμάσαι το λάθος σου σκλάβα και θα στο θυμίζει το παντελόνι σου όλο το βράδυ.

- Μα… ήταν τόσο σημαντικό Κύριε;

- Το παντελόνι; Όχι σκλάβα, δεν ήταν σημαντικό, η διαταγή μου ήταν σημαντική. Κι αυτό θα πρέπει να το βάλεις βαθιά μέσα σου. Η διαταγή του Κυρίου σου είναι αυτό που έχει σημασία. Κατανοητό σκλάβα;

- Μάλιστα Κύριε.

- Αποδεκτό σκλάβα;

- Μάλιστα Κύριε, δε θα ξαναγίνει.

Μαζεύτηκε αμήχανη με σκυμμένο κεφάλι. Την άφησα λίγο στη σιωπή της κι ύστερα άπλωσα το χέρι κι άγγιξα απαλά το μάγουλό της. Έλαμψε με μιάς, με κοίταξε με βουρκωμένα αλλά χαρούμενα μάτια και χώθηκε ανάμεσα στα πόδια μου. Κούρνιασε ανάμεσά τους με το κεφάλι της ακουμπισμένο στο γόνατό μου και με κλειστά μάτια απολάμβανε το χάδι μου. Μείναμε έτσι λίγη ώρα κι απολαμβάναμε τη σιωπή και τα ποτά μας.

Αφού χαλάρωσε κι ηρέμησε η ανάσα της, της έπιασα τη ρώγα πάνω απ το μπλουζάκι, έπαιξα μαζί της κι η ανάσα της μεμιάς έγινε κοφτή και καυλωμένη. Από μέσα μου γελούσα, σε γελάσανε τσουλάκι αν νομίζεις πως τελείωσε η τιμωρία σου.

- Βάλε μας από ένα ποτό σκλάβα και φέρε μου ένα μαντήλι σου.

- Μάλιστα Κύριε, αμέσως.

Επέστρεψε με τα ποτήρι μας κι ένα μεταξωτό φουλάρι. Πήγε να καθίσει αλλά τη σταμάτησα:

- Όρθια σκλάβα.

- Μάλιστα Κύριε…

απάντησε με ερεθισμένη φωνή. Πήρα τα ποτήρια και το φουλάρι απ τα χέρια της και σηκώθηκα. Πήγα πίσω της και της έδεσα τα μάτια κι αφού βεβαιώθηκα πως δε μπορούσε να δει άρχισα να την αγγίζω απαλά με τα δάχτυλά μου. Στο λαιμό, στον αυχένα της, στη σπονδυλική στήλη κι απέφευγα τα προφανή, βυζιά, κώλο, μουνί. Η ανάσα της έγινε πιο κοφτή και βαριά, το σώμα της σα τεντωμένη χορδή τόξου αποζητούσε στα τυφλά το επόμενο άγγιγμά μου. Την άφηνα να ηρεμεί λίγο, συνέχιζα, πάλι και πάλι.

Έπινα απ το ποτό μου, με προσοχή της έδωσα κι εκείνης να πιεί μια γουλιά και συνέχιζα το βασανιστικό σιωπηλό άγγιγμα. Κάτι πήγε να πει.

- Σκασμός σκλάβα…

της ψιθύρισα στο αυτί και συνέχισα. Μετά από τουλάχιστον ένα τέταρτο της ξεκούμπωσα το τζιν παντελόνι και από μέσα αποκαλύφθηκε ένα λευκό δαντελένιο κιλοτάκι. Κατέβασα το παντελόνι στα γόνατά της κι άγγιξα το βρακάκι στον καβάλο της. Έσταζε το μουνί της, το κιλοτάκι μούσκεμα, η ανάσα της πια έβγαινε σε δόσεις, κοφτή μαζί με πνιχτά βογκητά. Την πήρα απ' το χέρι και με μικρά βηματάκια την οδήγησα μπροστά στον καναπέ.

- Γονάτισε σκλάβα…

τη διέταξα και με τη βοήθειά μου γονάτισε στο πάτωμα. Τα γόνατά της πάνω στο μαξιλάρι που καθόταν πριν και το σώμα της όρθιο. Έσπρωξα τη πλάτη της μέχρι που το σώμα της έπεσε σε ορθή γωνία στο κάθισμα του καναπέ. Το κωλαράκι της στημένο, να το στολίζει τα λευκό δαντελένιο βρακάκι. Υπέροχο θέαμα.

Πήρα τα τριαντάφυλλα από το βάζο που τα είχε βάλει κι επέστρεψα κοντά της. Άρχισα με τα λουλούδια να αγγίζω απαλά το στημένο κώλο της, τεντώθηκε ξανά, ανατρίχιασε και μια κραυγούλα ευχάριστης έκπληξης βγήκε απ το στόμα της. Πριν συνέρθει απ την έκπληξη κι ενώ ακόμη το μυαλό της προσπαθούσε να καταλάβει τι την άγγιζε κατέβασα τα λουλούδια με δύναμη στον κώλο της. Ξεκίνησα να τη μαστιγώνω και πολύ γρήγορα τα ροδοπέταλα σκόρπισαν πάνω της και στο πάτωμα. Τώρα τα κοτσάνια κοκκίνιζαν τον κώλο της και τα μπούτια της. Ξανά και ξανά άφηναν τα σημάδια τους στο κορμί της.

Η ανάσα της πια έβγαινε με διακοπές, τα χέρια της σφιγμένα ν' αντέξει τον πόνο και το κωλαράκι της να κοκκινίζει όλο και περισσότερο. Όταν πια τα σημάδια ήταν έντονα σταμάτησα, πέταξα τα κοτσάνια στο πάτωμα δίπλα της και ξεκούμπωσα το παντελόνι μου. Την έπιασα απ τα μαλλιά, την ανασήκωσα και πριν προλάβει να συνέρθει της έχωσα τον καυλωμένο πούτσο μου στο στόμα της. Ξεπέρασε γρήγορα το αρχικό σοκ κι άρχισε ένα τσιμπούκι καταπληκτικό.

Γονατισμένη μπροστά μου, με δεμένα μάτια με τσιμπούκωνε, έγλειφε και ρούφαγε τον πούτσο μου, προσπαθούσε να τον χωρέσει ολόκληρο στο στόμα της, στο λαρύγγι της, πνιγόταν αλλά συνέχιζε.

- Θες να σε χύσω σκλάβα;

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι για να μη χάσει το καυλί μου απ το στόμα της.

- Θα πιείς τα χύσια του Κυρίου σου;

Ξανά καταφατικό κούνημα του κεφαλιού. Ρουφούσε βαθιά, άπληστα, διψασμένη για τα χύσια μου, διψασμένη να ικανοποιήσει τον Κύριο της. Την έπιασα απ' τα μαλλιά, καρφώθηκα στο στόμα της.

- Παρ' τα, παρ' τα ψώλα σκλάβα, δικά σου!

Ρούφαγε, κατάπινε, πνιγόταν, λίγα έτρεξαν στο σαγόνι της, τα μάζεψε με τα δάχτυλά της και τα έγλειψε. Χτύπαγα τον πούτσο μου στα χείλη της και στη γλώσσα της, της έδινα και τις τελευταίες σταγόνες κι εκείνη μ' ορθάνοιχτο στόμα, γονατισμένη λάτρευε τον Αφέντη της.

Την άφησα γονατισμένη, κούμπωσα το παντελόνι μου κι αφού της χάιδεψα το μάγουλο της είπα:

- Θα μείνεις σ' αυτή τη θέση με δεμένα μάτια μέχρι να σου στείλω μήνυμα στο κινητό σου.

- Μάλιστα Κύριε…

απάντησε με λυπημένη απογοητευμένη φωνή. Κατάλαβε πως δε θα τη γάμαγα.

- Το κατάλαβες το λάθος σου τώρα σκλάβα;

- Μάλιστα Κύριε, έχετε δίκιο, δε θα ξανασυμβεί ποτέ.

Την άφησα γονατισμένη κι έφυγα. Μετά από ένα τέταρτο επέστρεψα στο σπίτι μου και τότε της έστειλα μήνυμα να βγάλει το φουλάρι και να σηκωθεί.




Copyright protected OW ref: 177532