Εμπειρίες... Ροντέο (3ο μέρος)

Στη πιάτσα τα ταξί είχαν κάνει ουρά. Η ώρα, περασμένες τρεις. Προχώρησαν παράλληλα με τα παρκαρισμένα ταξί και σταμάτησαν στο 4ο. Ήταν ένα Βόλβο κι ο οδηγός ένας συμπαθητικός νεαρός γύρω στα 30.
• «Πάμε.....» έδωσε την διεύθυνση ο Δάντης.
• «Έχουν σειρά...» προσπάθησε να πει ο οδηγός, αλλά ο Δάντης συνέχισε σαν να μην άκουσε:
• «και θα έχεις ένα γενναίο πουρμπουάρ, αν δεν θα σε πείραζε να πηδήξω την φιλενάδα μου στο πίσω κάθισμα».

Ο οδηγός τα έχασε! Ο Δάντης παραμέρισε λίγο να τον αφήσει να δει καλλίτερα την Τζένη που περίμενε πίσω του.
• «Αυτό το παιδί θες να το πηδήξεις στο αμάξι μου;» ρώτησε.
• «Καλά αν δεν γίνεται..»
• «Μπείτε μέσα γρήγορα, κι η κούρσα δικιά μου. Που ‘σαι Βαγγέλη να δεις τι γίνεται!» αναφώνησε ο ταξιτζής.

Μπήκαν λοιπόν μέσα, και πριν καν φτάσει στο πρώτο φανάρι, ο Δάντης είχε ήδη λύσει το φιογκάκι που βάσταγε το φόρεμα στη θέση του, και αφού το έβγαλε τελείως, το άφησε δίπλα στα πίσω ηχεία.
• «Σας πειράζει να ανάψω ένα φωτάκι στην καμπίνα να βλέπω καλλίτερα;» ρώτησε ο ταρίφας.
• «Όχι. Απλά να προσέχεις. Και, που ‘σαι.. δεν βιαζόμαστε» είπε ο Δάντης.

Ο Δάντης δεν είχε κατά νου να ικανοποιήσει και την Τζένη αυτή τη φορά. Άλλωστε μόλις πριν λίγο είχε έναν ανεπανάληπτο οργασμό, και μάλιστα κάτω από τι συνθήκες! Την καύλα του ήθελε να ικανοποιήσει που τον βασάνιζε εδώ και ώρα.
Γι’ αυτό, μόλις την έγδυσε, έπεσε με τα μούτρα στο φαί. Το χέρι του χώθηκε βιαστικά και ανυπόμονα ανάμεσα στα σκέλη της, ενώ η γλώσσα του στριφογύριζε στο στόμα της με τέτοιο πάθος, που της κόπηκε η αναπνοή.

Η Τζένη τον έσπρωξε απαλά προς τα κάτω. Σταμάτησε στα μικρά ολόστητα βυζάκια της και βάλθηκε να της πιπιλίζει τις ρώγες που ήταν τόσο σκληρές, όσο το καυλί του κλεισμένο μέσα στο παντελόνι του. Η Τζένη έσπρωξε το κεφάλι του ακόμα λίγο. Κατέβηκε στην επίπεδη κοιλίτσα της, κι από κει το κεφάλι του χώθηκε ανάμεσα στα μπούτια της. Έτσι όμως όπως καθόταν, δεν θα γινόταν δουλειά. Η Τζένη το κατάλαβε και ξάπλωσε στο κάθισμα. Το κεφάλι της ήταν πίσω από το κάθισμα του οδηγού, το ένα πόδι στο πάτωμα και το άλλο στην πλάτη του καθίσματος.

Μέσα στο αυτοκίνητο επικρατούσε ησυχία και μόνο ο θόρυβος της ντίζελ του Βόλβο έκοβε τη σιωπή. Το φωτάκι πάνω από την πίσω πόρτα, του έριχνε ένα αμυδρό φωτισμό στην καμπίνα, που όμως φωτιζόταν κατά διαστήματα από τους φανούς του δρόμου.

Ο Δάντης έχωσε τα χέρια του κάτω από το σφριγηλό κωλαράκι της και την ανασήκωσε λίγο για να μπορέσει να την γλύψει καλλίτερα. Η γλώσσα του βρήκε αμέσως την κλειτορίδα, κι αφού έπαιξε για λίγο μαζί της, ξεχύθηκε στον κόλπο της. Το μουνάκι της ήταν ζεστό και ακόμα υγρό από το σεξ που είχε μόλις μισή ώρα νωρίτερα. Τα χέρια του έσφιξαν τα δυο κωλομάγουλα ακόμα περισσότερο. Ήξερε ότι της άρεσε. Τώρα στο βουητό της μηχανής, προστέθηκαν και τα βογγητά της Τζένης. Δεν υπήρχε λόγος πλέον να κρατήσει τα προσχήματα!

Ο Δάντης την έγλειψε λίγο ακόμα, και μετά γύρισε κι έκατσε στη θέση. Έλυσε με μιας τη ζώνη, κι άφησε το παντελόνι να πέσει στους αστραγάλους. Ο Κόναν παρουσιάστηκε με μιας, κατακοκκινισμένος, στητός με το μοναδικό του μάτι να ατενίζει την οροφή του Βόλβο. Περίμενε καρτερικά, έτοιμος να κάνει το καθήκον του.

Η Τζένη ανασηκώθηκε και γονάτισε πάνω στον Δάντη με τα γόνατα της να πιέζουν τους γοφούς του. Γύρισε το χέρι της πίσω από την πλάτη της και χούφτωσε τον Κόναν. Το χάιδεψε κάνα δυο φορές πριν τον ισιώσει. Σιγά-σιγά τον άφησε να βυθιστεί στα βάθη της ερωτικής της φωλιάς. Έγειρε μπροστά, κι ο Δάντης πήρε στο στόμα του τα βυζάκια της. Έγλυφε και τα δάγκωνε, μια το ένα και μια το άλλο, την ώρα που η Τζένη άρχισε να ανεβοκατεβαίνει έχοντας τον Κόναν αιχμαλωτισμένο μέσα στην υγρή σχισμή της. Τα βογγητά της αργά, ρυθμικά κάθε φορά που οι γλουτοί της κατέβαιναν και έχωναν τον Κόναν βαθύτερα μέσα της, άρχισαν να γίνονται δυνατότερα.

Ο ταρίφας δεν άντεχε άλλο. Άναψε το κεντρικό φως για να βλέπει καλλίτερα. Έτσι όμως, έβλεπαν κι όλα τα διερχόμενα αυτοκίνητα και λιγοστοί αγουροξυπνημένοι πεζοί που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο δρόμο. Όχι βέβαια ότι μπορούσαν να δουν και πάρα πολλά, παρ\' όλη την μικρή ταχύτητα του ταξί. Στα φανάρια όμως.. εκεί ήταν σίγουρο ότι δεν χρειαζόταν και πολλή φαντασία να καταλάβουν τι παιζόταν στο πίσω κάθισμα του ταξί.

Ο Δάντης αβάσταγε τα κωλομέρια της τόσο σφιχτά, που τα κοντοκομμένα νύχια του είχαν μπηχτεί βαθειά στην σάρκα της. Οι παφλασμοί κάθε φορά που τα κωλομέρια της χτύπαγαν ανελέητα τα πρησμένα από την καύλα και σπέρμα ούμπαλα του Δάντη, έγιναν πιο αισθητά. Ήταν έτοιμος να τελειώσει μέσα της, όταν η Τζένη ανασηκώθηκε αφήνοντας τον Κόναν μόνο κι έρημο. Όχι για πολύ όμως. Γύρισε πλάτη στον Δάντη και με τα πόδια στο πάτωμα κρατήθηκε από τα δυο μπροστινά καθίσματα, τουρλώνοντας τον πισινό της στον Δάντη. Ο Κόναν ξαναμπήκε με μιας στην ερωτική φωλιά της και συνέχισε το έργο του με μεγαλύτερη δύναμη και ταχύτητα.

Τα βυζάκια της Τζένης στριμωγμένα ανάμεσα στα δυο καθίσματα, μισή αναπνοή από τον οδηγό, αναπηδούσαν σε κάθε της κίνηση. Εκείνος διστακτικά, άπλωσε το χέρι του και ακούμπησε τις ρώγες της με την ανάποδη της παλάμης του. Αφού είδε ότι η Τζένη δεν αντέδρασε καθόλου, έπιασε την μια ρώγα ανάμεσα στα δάκτυλα του και την έσφιξε απαλά. Η Τζένη του χαμογέλασε κι αυτό του έδωσε θάρρος. Γύρισε την παλάμη όσο έπαιρνε, και χούφτωσε το ένα βυζάκι κι έτριψε την ρώγα, λίγο πιο δυνατά αυτή την φορά. Ο Δάντης έπιασε την κίνηση μέσα από τον καθρέπτη κι αυτό τον άναψε ακόμα περισσότερο.

Άρχισε να σπρώχνει τους γλουτούς του προς τα πάνω κάθε φορά που κατέβαινε η Τζένη κι ο ήχος ήταν σαν να χαστούκιζες κάποιον όσο πιο δυνατά μπορούσες. Κάπου εκεί, έφτασε ο οργασμός της Τζένης. Με τα μάτια κλειστά, τα βυζιά της στα χέρια του τυχερού ταξιτζή, και τον Δάντη να την εμβολίζει με τον αιμοχαρή Κόναν, άφησε την κραυγή όμοια με σειρήνα περιπολικού. Μια κραυγή διαρκείας που έσβηνε σιγά-σιγά. Ο Δάντης, δευτερόλεπτα μετά την προειδοποίησε:
• «Χύνω γλυκιά μου! Θα σου τα δώσω όλα! Μόνο για σένα»
• «Όχι ακόμα!» του φώναξε κι απαγκιστρώθηκε από το χέρι του ταξιτζή.
Γονάτισε στο πάτωμα δίπλα του και πηρέ τον Κόναν στα χέρια της.
• «Τώρα δώστα μου!» είπε στον Δάντη κι έχωσε τον Κόναν βαθιά μέσα στο στόμα της.

Είχαν φτάσει πια στη Πανεπιστημιούπολη. Το ταξί σταμάτησε στην άκρη του δρόμου, μιας κι ο ταρίφας δεν ήθελε να χάσει τίποτα από την τελευταία πράξη. Ο Δάντης άρχισε να χύνει. Να χύνει ασταμάτητα μέσα στο φιλόξενο στόμα της Τζένης, κι εκείνη να τα καταπίνει λαίμαργα. Έκθαμβος ο ταξιτζής δεν πίστευε στα μάτια του!
• «Που ‘σαι Βαγγέλη..‼!» κραύγασε με φανερή ικανοποίηση από το θέαμα που απολάμβανε.

Η Τζένη, ρούφηξε μέχρι και την τελευταία σταγόνα από τα χύσια του Δάντη πριν γυρίσει στο κάθισμα της και ψάξει για το φόρεμα της. Θα έφταναν όπου να ναι και έπρεπε τουλάχιστον να ντυθεί. Το ίδιο έκανε κι ο Δάντης και ίσα που πρόλαβαν να ανάψουν τσιγάρο πριν τους σταματήσει το ταξί μπροστά στην πόρτα της πολυκατοικίας.
• «Αν και το έχω κόψει εδώ κι ένα χρόνο, θα θελα κι εγώ ένα» είπε στον Δάντη.
Του πρόσφερε τσιγάρο κι άνοιξε την πόρτα να κατέβει η Τζένη. Έκανε να βγάλει λεφτά, αλλά ο ταξιτζής ήταν ανένδοτος.

• «Φίλε, μετά από αυτό το κλείνω και πάω σπίτι» του είπε. «Με φτιάξατε τόσο σήμερα, που δεν πρόκειται ποτέ να το ξεχάσω. Και να το λέω στα παιδιά στην πιάτσα, δεν πρόκειται να με πιστέψουν».
• «Έστω ένα πουρμπουάρ» είπε ο Δάντης.
• «Θα προτιμούσα αντί για λεφτά, να έπιανα για μα στιγμή τον κώλο της μικρής» απάντησε γελώντας.
• «Κι αυτό γίνεται. Τζένη! Έλα εδώ» φώναξε ενώ ταυτόχρονα άνοιγε την πόρτα του οδηγού.
Την έσπρωξε προς το μέρος του κι αυτός χωρίς καθυστέρηση, μπας κι αλλάξει γνώμη, έχωσε και τα δυο του χέρια κάτω από το φόρεμα και έσφιξε απαλά τα όμορφα κωλομέρια της, ακουμπώντας το κεφάλι του στην κοιλιά της.

Άφησαν το ταξί να απομακρυνθεί πριν περπατήσουν μέχρι το επόμενο τετράγωνο που ήταν το διαμέρισμα τους.

• «Αυτή η βραδιά θα μας μείνει αξέχαστη» είπε ο Δάντης…
Και η Τζένη συγκατένευσε κουνώντας απλά το κεφάλι. Δεν είχε δύναμη ούτε να μιλήσει...