Έπρεπε;

Όταν της χτύπησε το κουδούνι και του άνοιξε την πόρτα την είδε ντυμένη με ένα κόκκινο φουστάνι και το μαλλί της τραβηγμένο ψηλά όπως πάντα. Η οικεία μυρωδιά του σπιτιού της του έφερε στο μυαλό εικόνες από ένα όχι πολύ μακρινό παρελθόν. Η λογική και η αμηχανία του, του φώναζαν να φύγει αλλά εκείνος δεν άκουγε τίποτα. Την πήρε η μυρωδιά από το άρωμά του και του είπε να κάτσει. Αυτό έκανε. Της ζήτησε ένα ποτό.

Απομακρύνθηκε και έπιασε ένα μπουκάλι και ένα ποτήρι. Ενώ έβαζε κρασί, ένιωσε το άγγιγμα των χειλιών του στην βάση του λαιμού της και μια ανατριχίλα διαπέρασε την ραχοκοκαλιά της. Εκείνος συνέχισε με τα χείλη και την γλώσσα του πάνω στον ώμο της.

Άρχισε και έτρεμε μέχρι που το κρασί χύθηκε πάνω στο φουστάνι και το ντεκολτέ της. Βρήκε την ευκαιρία που έψαχνε και άρχισε να γλύφει το κρασί από πάνω της, μέχρι το στήθος της. Της κατέβασε τις τιράντες του φουστανιού και με τον συνηθισμένο αργό τρόπο του πέρασε το χέρι του μέσα από το ήδη υγρό εσώρουχό της και άρχισε να παίζει με την κλειτορίδα της. Μάλλον είχε αποτέλεσμα γιατί άρχισε να τον φιλάει.

Με το ένα χέρι της τον κρατούσε κοντά της λες και φοβόταν μήπως της φύγει και το άλλο το έφερε μέσα στο τζιν του, και άρχισε να παίζει τον πούτσο του που ήταν σκληρός και όρθιος από ώρα. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι έκανε και όσα αρνητικά κι αν σκεφτόταν, τίποτα δεν μπορούσε να την σταματήσει όχι μόνο από αυτό που έκανε αλλά και από αυτό που επρόκειτο να κάνει.

Του είπε ένα βραχνό και ξεψυχισμένο:

-    «Σταμάτα… Φύγε τώρα όσο είναι νωρίς…»

Ως απάντηση, την έπιασε από τα πόδια και την σήκωσε μέχρι που η κοιλιά της ακούμπησε στον ώμο του. Την μετέφερε λες και ήταν το θήραμά του. Εκείνη αντέδρασε. Δεν ανεχόταν γενικά να την μεταχειρίζονται έτσι και προσπάθησε να τον απωθήσει. Φυσικά ήταν πολύ δυνατός για να τον σταματήσει κάτι που στην πραγματικότητα δεν ήθελε να κάνει.

Την πήγε στην κρεβατοκάμαρά της και την πέταξε στο κρεβάτι της. Με κάποιο περίεργο τρόπο κατάφερε και της κράτησε τα χέρια δεμένα πάνω στο σιδερένιο κεφαλάρι και της έσκισε βίαια το φουστάνι. Άρχισε να την γλύφει ολόκληρη ξεκινώντας από τον λαιμό, συνεχίζοντας στο καλοσχηματισμένο στήθος της που είχε ακόμα γεύση κόκκινου κρασιού και σταματώντας στο μουνί της. Την έγλυφε λες και είχε βρει μέλι και η δικιά της απάντηση ήταν μόνο αναστεναγμοί και βογκητά.

Εκείνη κατάφερε τελικά να λύσει τα χέρια της και να ανακτήσει τον χαμένο της δυναμισμό. Ωστόσο, δεν έκανε τίποτα, απλά τον έφερε σε θέση που εκείνος μπήκε μέσα της. Στην αρχή βίαια και δυνατά. Τα βογκητά της ακούστηκαν πολύ. Ύστερα πιο τρυφερά. Τελειώσανε ταυτόχρονα. Την πήρε στην αγκαλιά του και κοιμήθηκαν έτσι μαζί.

Εκείνη ξύπνησε το πρωί από τον ήχο του κινητού του που χτυπούσε. Το μήνυμα ήταν από Αυτήν. Του έλεγε ότι τον έψαχνε από χτες και ήταν εξαφανισμένος. Επίσης του έλεγε ότι τον αγαπούσε. Δάγκωσε τα χείλη της. Αποφάσισε να γυρίσει στο κρεβάτι της. Περνώντας δίπλα από τον καθρέφτη της το μάτι της έπεσε στο σημάδι που της έκανε χτες στον λαιμό. Τι θα έλεγε στην φίλη της για αυτό; Πως θα το δικαιολογούσε;

Τον κοίταζε να κοιμάται. Θα τον ρωτούσε τι θα έλεγε και αυτός στην κοπέλα του. Ήταν ανάγκη να πρόκειται για το ίδιο άτομο;...