Άννα. Μια γυναίκα που δεν πίστευα εξαρχής ότι θα με έκανε να νιώσω πάλι άντρας!
Η γνωριμία ήταν τυχαία μέσα από ένα σάιτ γνωριμιών. Είχε μπει εκεί μέσα από περιέργεια χρησιμοποιώντας ένα προκλητικότατο ψευδώνυμο! Δεν άντεξε εκεί μέσα ούτε μήνα αλλά είχαμε προλάβει να συνομιλήσουμε και το συνεχίσαμε στο skype. Μιλάγαμε όχι πολύ ώρα αλλά σχεδόν κάθε μέρα λόγω των δουλειών μας. Είχαμε πολλά κοινά, ένα από αυτά ήταν η ευγένεια μας, τα πονηρά μας μυαλά αλλά και το γεγονός ότι είμασταν και οι 2 σε γάμο. Και των 2 μας ο γάμος δεν πέρναγε και την καλύτερη του φάση όπως εκμυστηρευτήκαμε αργότερα. Η επικοινωνία είχε πολλά σεξουαλικά υπονοούμενα και εννοούμενα, λίγες αλλά ωραίες φωτός!
Όλα άλλαξαν όταν αποφασίσαμε να δείξουμε τα πρόσωπα μας. Ήταν μια κούκλα, ξανθιά με όμορφο πρόσωπο και πολύ σέξι και ερωτικό κορμί. Μέρα με την ημέρα ερχόμασταν πιο κοντά. Πολλές φορές τα μηνύματα μου ήταν ηχητικά. Εκείνης ποτέ. Με πείραζε λιγάκι αλλά δε βαριέσαι; Ήταν εκείνη το πρώτο πράγμα που σκεφτόμουν το πρωί και το τελευταίο το βράδυ! Μέσα στην ημέρα τριγύριζε στο μυαλό μου. Ρούφαγε ο ένας το μυαλό του άλλου και μέρος της καρδιάς.
Επικίνδυνα πράγματα που απλά μπορούν να συμβούν. Δυστυχώς όμως λόγω διακοπών συνάντηση από κοντά δεν είχαμε καταφέρει να κάνουμε, περιμέναμε με αγωνία το Σεπτέμβριο που διανύουμε.
Νιώθαμε και οι 2 τεράστιο πόθο και καύλα και αλλά πολλά. Η ευκαιρία μας δόθηκε. Ήταν Σάββατο πρωί, ήμουν μόνος στην Αθήνα. Θα συναντιόμασταν το απόγευμα σε ένα σημείο που θα προκαθορίζαμε. Θα συναντιόμασταν με τα αυτοκίνητα και θα πηγαίναμε να αράξουμε κάπου ήσυχα, δεν ήθελε ξενοδοχείο αν και το είχα προτείνει.
Μέτραγα τις ώρες να βρεθούμε, ο χρόνος όμως προχώραγε απελπιστικά αργά. Ο ερεθισμός μου είχε χτυπήσει τα κόκκινα όπως και τώρα που τα θυμάμαι.
Συναντηθήκαμε με τα αυτοκίνητα μας στην Κηφισιά, με ένα γλυκό χαμόγελο ανοίγοντας το παράθυρο της έκανα νόημα να με ακολουθήσει. Ευτυχώς δε μπορούσε να δει την αναστάτωση μου καθώς οδηγούσα! Μετά από αρκετή ώρα στα αμάξια φτάσαμε σε ένα ερημικό σημείο κάπου στην Εκάλη, παρκάραμε και βγήκα από το αμάξι. Το ίδιο έκανε και εκείνη, ήταν τόσο όμορφη η Άννα, φορούσε ένα μαύρο φόρεμα το οποίο ήταν κολλητό και αναδείκνυε το υπέροχο κορμάκι της. Εγώ φόραγα μια φαρδιά βερμούδα και ένα μπλουζάκι. Την πλησίασα και λες και τη ήξερα χρόνια της έδωσα ένα φιλί στο στόμα, πεταχτό και νευρικό. Αυτό ήταν η σπίθα που ξύπνησε τα ηφαίστεια μέσα μας. Ήταν τόσο έντονο αυτό που ακολούθησε που είναι σαν από ταινία, θυμάσαι αποσπασματικά κάποια κομμάτια της.
Βρεθήκαμε αρχικά στο αμάξι μου, μου κατέβασε την βερμούδα και πήρε στο στόμα της τον ερεθισμένο μου πούτσο. Ήταν πέτρα για εκείνη. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Η επόμενη σκηνή που θυμάμαι είναι εκείνη να με καβαλάει και παραμερίζοντας το μαύρο της στρινγκ να κάθεται πάνω μου με δύναμη. Αναστέναζε και φώναζε. Ελπίζω στην ερημιά να μην μας άκουσε κανείς. Ανεβοκατέβαινε πάνω μου με τέτοια μανία και λύσσα σαν να μην υπάρχει αύριο. Το ότι μου είχε φορέσει προφυλακτικό ούτε που το θυμάμαι. Δεν άργησε η στιγμή που τελειώσαμε. Τα κορμιά μας έγιναν ένα. Ξέπνοη έπεσε πάνω μου και με αγκάλιασε. Προσπαθούσαμε να βρούμε τις ανάσες μας. Αγκαλιασμένοι και ευτυχισμένοι. Η ζεστασιά του ημίγυμνου κορμιού της και οι χτύποι της καρδιάς της καθώς ηρεμούσε με έκαναν να νιώθω τόσο όμορφα. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και ένιωσα σα να μιλάμε χωρίς να λέμε τίποτα. Τη φίλησα γλυκά. Την είχα πατήσει μαζί της… άσχημα! Η σκέψη αυτή έφυγε από το μυαλό μου γρήγορα και στη θέση της πέρασε η συνέχεια. Μέσα στο αμάξι ήπιαμε από μια μπύρα και μιλήσαμε για λίγο. Είχαμε κάπως ψιλό φορέσει τα ρούχα μας πάλι. Ομολογούσαμε ο ένας στον άλλον αισθήματα αγάπης και λατρείας. Κάνεις μας όταν ξεκινήσαμε να μιλάμε δεν το περίμενε αυτό.
Η ένταση στο αμάξι και ο πόθος δεν άργησε να μας ξανακάνει παρέα! Βγήκαμε από το αμάξι. Την έβαλα να καθίσει στο καπό του αυτοκινήτου. Σήκωσα το φόρεμα της και έβγαλα το εσώρουχο της. Ένα καλό ξυρισμένο μουνάκι το οποίο πριν λίγη ώρα είχα γαμήσει εμφανίστηκε μπροστά μου. Άρχισα να το γλείφω με μανία. Πότε αργά και βασανιστικά και πότε έντονα. Άκουγα τους αναστεναγμούς της να γίνονται πιο έντονοι. Μετατράπηκαν γρήγορα σε παρακάλια να μπω μέσα της. Γάμησε με πάλι μου φώναζε τώρα. Την κατέβασα από το καπό και την έστησα να κρατάει την πόρτα, μπήκα μέσα της βίαια και απότομα χωρίς προφυλακτικό. Της έκλεισα το στόμα με το χέρι μου για να μη φωνάζει και εκείνη το δάγκωσε με δύναμη. Πήδαγα το μουνάκι της δύναμη. Είχα ξεφύγει τελείως και φυσικά το τέλος θα αργούσε να έρθει! Για να την παιδέψω ακόμα πιο πολύ έβγαινα από μέσα της, τη σφαλιάριζα και ξανά έμπαινα με δύναμη. Είχαμε χάσει τον χρόνο. Ακούγονταν στην ερημιά τα κορμιά μας που ενώνονταν. Το τέλος ήταν ακόμα πιο έντονο και ευτυχώς δεν ήρθε μέσα της αλλά πάνω στο κωλαράκι της.
Μας πήρε ώρα να βρούμε τις ανάσες μας και το δρόμο για τα σπίτια μας. Δε νομίζω να κοιμήθηκε κάνεις μας εκείνο το βράδυ. Από χαρά, από καύλα, από επιθυμία, από τύψεις.
Το επόμενο ραντεβού θα είχε όντως πραγματοποιηθεί αν δεν της φερόμουν μαλακισμένα και εγωιστικά. Δυστυχώς και για τους 2 μας δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ! Υπάρχουν σοβαροί λόγοι φυσικά. Συνεχίζουμε και μιλάμε γιατί το θέλουμε και οι 2. Αν και στη ζωή… ποτέ μη λες ποτέ!
Αφιερωμένη σε εκείνη λοιπόν η ιστορία αυτή… αν και δε νομίζω να τη διαβάσει!
Copyright protected OW ref: 185333
Η γνωριμία ήταν τυχαία μέσα από ένα σάιτ γνωριμιών. Είχε μπει εκεί μέσα από περιέργεια χρησιμοποιώντας ένα προκλητικότατο ψευδώνυμο! Δεν άντεξε εκεί μέσα ούτε μήνα αλλά είχαμε προλάβει να συνομιλήσουμε και το συνεχίσαμε στο skype. Μιλάγαμε όχι πολύ ώρα αλλά σχεδόν κάθε μέρα λόγω των δουλειών μας. Είχαμε πολλά κοινά, ένα από αυτά ήταν η ευγένεια μας, τα πονηρά μας μυαλά αλλά και το γεγονός ότι είμασταν και οι 2 σε γάμο. Και των 2 μας ο γάμος δεν πέρναγε και την καλύτερη του φάση όπως εκμυστηρευτήκαμε αργότερα. Η επικοινωνία είχε πολλά σεξουαλικά υπονοούμενα και εννοούμενα, λίγες αλλά ωραίες φωτός!
Όλα άλλαξαν όταν αποφασίσαμε να δείξουμε τα πρόσωπα μας. Ήταν μια κούκλα, ξανθιά με όμορφο πρόσωπο και πολύ σέξι και ερωτικό κορμί. Μέρα με την ημέρα ερχόμασταν πιο κοντά. Πολλές φορές τα μηνύματα μου ήταν ηχητικά. Εκείνης ποτέ. Με πείραζε λιγάκι αλλά δε βαριέσαι; Ήταν εκείνη το πρώτο πράγμα που σκεφτόμουν το πρωί και το τελευταίο το βράδυ! Μέσα στην ημέρα τριγύριζε στο μυαλό μου. Ρούφαγε ο ένας το μυαλό του άλλου και μέρος της καρδιάς.
Επικίνδυνα πράγματα που απλά μπορούν να συμβούν. Δυστυχώς όμως λόγω διακοπών συνάντηση από κοντά δεν είχαμε καταφέρει να κάνουμε, περιμέναμε με αγωνία το Σεπτέμβριο που διανύουμε.
Νιώθαμε και οι 2 τεράστιο πόθο και καύλα και αλλά πολλά. Η ευκαιρία μας δόθηκε. Ήταν Σάββατο πρωί, ήμουν μόνος στην Αθήνα. Θα συναντιόμασταν το απόγευμα σε ένα σημείο που θα προκαθορίζαμε. Θα συναντιόμασταν με τα αυτοκίνητα και θα πηγαίναμε να αράξουμε κάπου ήσυχα, δεν ήθελε ξενοδοχείο αν και το είχα προτείνει.
Μέτραγα τις ώρες να βρεθούμε, ο χρόνος όμως προχώραγε απελπιστικά αργά. Ο ερεθισμός μου είχε χτυπήσει τα κόκκινα όπως και τώρα που τα θυμάμαι.
Συναντηθήκαμε με τα αυτοκίνητα μας στην Κηφισιά, με ένα γλυκό χαμόγελο ανοίγοντας το παράθυρο της έκανα νόημα να με ακολουθήσει. Ευτυχώς δε μπορούσε να δει την αναστάτωση μου καθώς οδηγούσα! Μετά από αρκετή ώρα στα αμάξια φτάσαμε σε ένα ερημικό σημείο κάπου στην Εκάλη, παρκάραμε και βγήκα από το αμάξι. Το ίδιο έκανε και εκείνη, ήταν τόσο όμορφη η Άννα, φορούσε ένα μαύρο φόρεμα το οποίο ήταν κολλητό και αναδείκνυε το υπέροχο κορμάκι της. Εγώ φόραγα μια φαρδιά βερμούδα και ένα μπλουζάκι. Την πλησίασα και λες και τη ήξερα χρόνια της έδωσα ένα φιλί στο στόμα, πεταχτό και νευρικό. Αυτό ήταν η σπίθα που ξύπνησε τα ηφαίστεια μέσα μας. Ήταν τόσο έντονο αυτό που ακολούθησε που είναι σαν από ταινία, θυμάσαι αποσπασματικά κάποια κομμάτια της.
Βρεθήκαμε αρχικά στο αμάξι μου, μου κατέβασε την βερμούδα και πήρε στο στόμα της τον ερεθισμένο μου πούτσο. Ήταν πέτρα για εκείνη. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Η επόμενη σκηνή που θυμάμαι είναι εκείνη να με καβαλάει και παραμερίζοντας το μαύρο της στρινγκ να κάθεται πάνω μου με δύναμη. Αναστέναζε και φώναζε. Ελπίζω στην ερημιά να μην μας άκουσε κανείς. Ανεβοκατέβαινε πάνω μου με τέτοια μανία και λύσσα σαν να μην υπάρχει αύριο. Το ότι μου είχε φορέσει προφυλακτικό ούτε που το θυμάμαι. Δεν άργησε η στιγμή που τελειώσαμε. Τα κορμιά μας έγιναν ένα. Ξέπνοη έπεσε πάνω μου και με αγκάλιασε. Προσπαθούσαμε να βρούμε τις ανάσες μας. Αγκαλιασμένοι και ευτυχισμένοι. Η ζεστασιά του ημίγυμνου κορμιού της και οι χτύποι της καρδιάς της καθώς ηρεμούσε με έκαναν να νιώθω τόσο όμορφα. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και ένιωσα σα να μιλάμε χωρίς να λέμε τίποτα. Τη φίλησα γλυκά. Την είχα πατήσει μαζί της… άσχημα! Η σκέψη αυτή έφυγε από το μυαλό μου γρήγορα και στη θέση της πέρασε η συνέχεια. Μέσα στο αμάξι ήπιαμε από μια μπύρα και μιλήσαμε για λίγο. Είχαμε κάπως ψιλό φορέσει τα ρούχα μας πάλι. Ομολογούσαμε ο ένας στον άλλον αισθήματα αγάπης και λατρείας. Κάνεις μας όταν ξεκινήσαμε να μιλάμε δεν το περίμενε αυτό.
Η ένταση στο αμάξι και ο πόθος δεν άργησε να μας ξανακάνει παρέα! Βγήκαμε από το αμάξι. Την έβαλα να καθίσει στο καπό του αυτοκινήτου. Σήκωσα το φόρεμα της και έβγαλα το εσώρουχο της. Ένα καλό ξυρισμένο μουνάκι το οποίο πριν λίγη ώρα είχα γαμήσει εμφανίστηκε μπροστά μου. Άρχισα να το γλείφω με μανία. Πότε αργά και βασανιστικά και πότε έντονα. Άκουγα τους αναστεναγμούς της να γίνονται πιο έντονοι. Μετατράπηκαν γρήγορα σε παρακάλια να μπω μέσα της. Γάμησε με πάλι μου φώναζε τώρα. Την κατέβασα από το καπό και την έστησα να κρατάει την πόρτα, μπήκα μέσα της βίαια και απότομα χωρίς προφυλακτικό. Της έκλεισα το στόμα με το χέρι μου για να μη φωνάζει και εκείνη το δάγκωσε με δύναμη. Πήδαγα το μουνάκι της δύναμη. Είχα ξεφύγει τελείως και φυσικά το τέλος θα αργούσε να έρθει! Για να την παιδέψω ακόμα πιο πολύ έβγαινα από μέσα της, τη σφαλιάριζα και ξανά έμπαινα με δύναμη. Είχαμε χάσει τον χρόνο. Ακούγονταν στην ερημιά τα κορμιά μας που ενώνονταν. Το τέλος ήταν ακόμα πιο έντονο και ευτυχώς δεν ήρθε μέσα της αλλά πάνω στο κωλαράκι της.
Μας πήρε ώρα να βρούμε τις ανάσες μας και το δρόμο για τα σπίτια μας. Δε νομίζω να κοιμήθηκε κάνεις μας εκείνο το βράδυ. Από χαρά, από καύλα, από επιθυμία, από τύψεις.
Το επόμενο ραντεβού θα είχε όντως πραγματοποιηθεί αν δεν της φερόμουν μαλακισμένα και εγωιστικά. Δυστυχώς και για τους 2 μας δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ! Υπάρχουν σοβαροί λόγοι φυσικά. Συνεχίζουμε και μιλάμε γιατί το θέλουμε και οι 2. Αν και στη ζωή… ποτέ μη λες ποτέ!
Αφιερωμένη σε εκείνη λοιπόν η ιστορία αυτή… αν και δε νομίζω να τη διαβάσει!
Copyright protected OW ref: 185333
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.