Το e-mail μου είναι το:
Πέρασαν κάποιες μέρες μέχρι να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς μου είχε συμβεί. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τον «βιασμό» από τους τέσσερις «φίλους» μου αλλά και τη δικιά σου στάση στην άσχημη κατάστασή μου. Βέβαια, δεν είμαι και χαζή, ήξερα πως δεν μπορούσες να κάνεις και κάτι το σημαντικό. Ήσουν μόνος, δεν πρέπει να υπήρχαν άλλοι στη σχολή και ξέρω πως αν δοκίμαζες να κάνεις κάτι στην καλύτερη περίπτωση θα ήσουν στο νοσοκομείο μαζί μου.
Σκεπτόμενη τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο δεν μπορούσα να σου κρατήσω κακία. Ήθελα όμως 2 πράγματα από σένα. Καταρχάς ήσουν το μόνο άτομο που θα μπορούσε να με βοηθήσει να τους εκδικηθώ για τη στάση τους και, κατά δεύτερον, ήθελα με κάποιο τρόπο να σε κάνω να καταλάβεις πως η τιμωρία σου για την αντιγραφή μου τις προάλλες στο γραφείο σου, με είχε καυλώσει πάρα πολύ. Αλλά δεν ήθελα πάλι να έχεις το πάνω χέρι. Ήθελα, με τον τρόπο μου, να σε κάνω να λιώσεις για μένα, τόσο που να με βοηθήσεις να πάρω το αίμα μου πίσω γι’ αυτά που μου έκαναν οι άλλοι…
Καθόμουν και σκεφτόμουν μερικές μέρες πως θα το κατάφερνα αυτό. Τελικά, μια μέρα αποφάσισα να έρθω από τη σχολή να σε βρω. Μόλις πάτησα πόδι στη σχολή, ανάμικτα αισθήματα με κυρίευσαν. Θυμόμουν την τιμωρία σου και άναβα. Ταυτόχρονα, θυμόμουν πως δεν έκανες τίποτα να με βοηθήσεις. Αλλά και μόνο ότι σε είδα να τους βλέπεις με είχε κάνει να καταλάβω πως σου άρεσε να βλέπεις.
Με τα πολλά, έφτασα έξω από το γραφείο σου. Με το που αντίκρισα την πόρτα ένα πράμα ήρθε στο μυαλό μου. Έπρεπε να σε εκδικηθώ. Έπρεπε να σε κάνω να παρακαλάς αν και κάθε φορά που σκεφτόμουν το κωλαράκι μου να καίει από τα χτυπήματά σου, κάθε φορά που ερχόταν στο μυαλό μου το πόσο άγριος, το πόσο αυστηρός ήσουν μαζί μου το μουνάκι μου έσταζε και το κιλοτάκι μου κολλούσε πάνω μου κάνοντάς με να ανατριχιάζω. Χτύπησα την πόρτα και ακούστηκε η γεμάτη σοβαρότητα φωνή σου προσκαλώντας με να μπω και τώρα (σκέφτηκα) τα δύσκολα……
Μπαίνοντας με κοίταξες με απορία αλλά και με μια λάμψη στα μάτια:
- «Δεσποινίς Βίκυ, σε τι θα μπορούσα να σας βοηθήσω;»
Το βλέμμα σου ξαφνικά άλλαξε… με κοίταζες πλέον σα να με λυπόσουν για αυτό που μου έκαναν οι άλλοι, αλλά δεν ήθελες να φανείς ότι παρακολούθησες όλη την κατάσταση….
- «Ήρθα να σας ζητήσω συγνώμη με τον δικό μου τρόπο κ. Γιάννη. Ξέρω ότι σε κάποια πράγματα δεν είσαστε πάντα σε θέση να με βοηθήσετε…» …είπα γελώντας αθώα.
Δεν απάντησες.
Σε πλησίασα και σε φίλησα στα χείλη κινδυνεύοντας να νιώσω το χέρι σου στο μάγουλό μου, ίσως και να το αποζητούσα. Παρόλα αυτά δεν έκανες την παραμικρή κίνηση, παράμενες στην καρέκλα σου με την υπεροχή του αρσενικού ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου. Εξάλλου, τι θα μπορούσες να φοβηθείς κ. Γιάννη;
- «Θα με αφήσετε να σας δέσω κ. Γιάννη;»
Γέλασες ειρωνικά αλλά πάλι δε με αποθάρρυνες αλλά ούτε και δέχτηκες. Κατευθύνθηκα προς την πόρτα κινώντας επιδεικτικά το κωλαράκι μου και την κλείδωσα. Σε πλησίασα, έβγαλα ένα μαντήλι απ’ το σακίδιο μου και σου έδεσα τα χέρια, πάντα με φόβο μην αντιδράσεις. Μάλλον ήσουν πολύ περίεργος για το τι θα κάνω.
Εκμεταλλευόμενη τη νωχελικότητα σου, μέσα σε ένα λεπτό με απαλά χάδια, πεταχτά φιλιά στο λαιμό σου και λίγα δαγκώματα, ήσουν ακινητοποιημένος και δεμένος στην καρέκλα. Ξεκούμπωσα το πουκάμισό σου και πέρασα τη γλώσσα μου από το λαιμό σου, το στήθος σου. Νιώθοντας την αναστάτωση σου κατέβηκα ως τον αφαλό σου, έβαλα το χέρι μου πάνω από το παντελόνι σου και ακούμπησα τον πούτσο σου, τον έτριψα δυνατά και ένιωσα πόσο σκληρός ήταν.
- «Κύριε καθηγητά, τόσο εύκολα καυλώνετε; Έτσι, με μερικά αγγίγματα;»
Κάτι πήγες να πεις αλλά τα δάχτυλά μου έκλεισαν απότομα το στόμα σου και άρχιζαν να παίζουν με τη γλώσσα σου. Έκατσα πάνω στο γραφείο κοιτώντας σε και τράβηξα την καρέκλα πολύ κοντά μου. Πέρασα το πόδι μου πάνω από το κεφάλι σου και το ακούμπησα πάνω στο μπράτσο της καρέκλας. Το ίδιο έκανα και με το άλλο πόδι μου. Τα μάτια σου προσπαθούσαν να χωθούν κάτω από τη φούστα μου… άρχισα να τη σηκώνω σιγά σιγά φανερώνοντας τις άσπρες κάλτσες που έντυναν τα κατάλευκα μποτάκια μου.
Ξανακατέβασα τη φούστα μου και, ρίχνοντας πίσω τα μαλλιά μου, ξεκούμπωσα το πουκάμισό μου. Έπιασα το κούμπωμα του σουτιέν μπροστά στο στήθος μου, το πίεσα ελαφρά κι εκείνο άνοιξε ελευθερώνοντας τα μεγάλα στητά βυζάκια μου. Οι ρώγες μου πετάχτηκαν όρθιες και μυτερές. Τσιμπώντας τις άρχισα να χαϊδεύω το στήθος μου, να το κλείνω στις παλάμες μου ανεβάζοντας πια τελείως τη φούστα μου. Είχες μια πλήρη θέα, πλέον, από το μουνάκι μου που μετά βίας καλυπτόταν απ’ το μικροσκοπικό άσπρο κιλοτάκι μου.
Έσκυψα προς το μέρος σου, δάγκωσα τα χείλη σου και ακουμπώντας τις γάμπες μου χάιδεψα όλο το μήκος των ποδιών μου. Πέρασα αργά τα δάχτυλά μου από τα μπουτάκια μου και φτάνοντας στο μουνάκι μου τράβηξα το στρινγκάκι μου έτσι ώστε να χωθεί ανάμεσα στα φουσκωμένα απ’ τον ερεθισμό χείλη μου. Σε κοίταγα αδιάντροπα στα μάτια. Πάτησα με το πόδι μου τον πούτσο σου και ένας μικρός αναστεναγμός βγήκε απ’ τα χείλη σου.
Άνοιξα περισσότερο τα μπουτάκια μου, παραμέρισα το κιλοτάκι μου που είχε γίνει μούσκεμα και ακούμπησα το μεσαίο δάχτυλο στη σχισμή του μουνιού μου. Άνοιξα δρόμο στα παχιά μου μουνόχειλα και έτριψα την ερεθισμένη κλειτορίδα μου. Γλίστρησα το δάχτυλό μου στην καυτή τρυπούλα μου και με το άλλο χέρι μου έτριβα το πλούσιο στήθος μου. Σε κοίταζα και συνέχισα να τρίβω δυνατά το μουνάκι μου. Έγειρα το σώμα μου προς τα πίσω και με το ελεύθερο χέρι μου χάιδεψα το εσωτερικό μέρος των ποδιών μου.
Ανασήκωσα τη λεκάνη μου και άρχισα να σπρώχνω δυο δάχτυλα στον κόλπο μου, ενώ με τον αντίχειρά μου έτριβα δυνατά και πίεζα την κλειτορίδα μου. Έσφιξα τα στρόγγυλα μου κωλομάγουλα και γλίστρησα τα δάχτυλά μου στο χώρισμα ανάμεσά τους και έτριψα τον σφικτήρα μου. Κάρφωσα το μεσαίο κωλοδάχτυλο στη στενή κωλοτρυπίδα μου και βόγκηξα δυνατά… σήκωσα το κεφάλι μου και σε κοίταξα στα μάτια:
- «Τι έγινε μωρό μου, θα ήθελες τον πούτσο σου μέσα μου τώρα ή σου αρκεί να βλέπεις;… μάλλον σ’ αρέσει αν κρίνω απ’ το φούσκωμα στο παντελόνι σου».
Έβλεπα ένα αυξανόμενο μίσος στο πρόσωπό σου μαζί με απίστευτη καύλα. Με τρέλαινε που σε έβλεπα θυμωμένο. Ήξερα πως αν λυνόσουν θα με έπαιρνες κτηνωδώς πάνω στο γραφείο σου και καύλωνα πιο πολύ. Σε κοίταξα με ένα πλατύ χαμόγελο και άρχισα να γαμάω το μουνάκι μου πιο δυνατά και πιο γρήγορα μέχρι που ένα μακρόσυρτο βογκητό βγήκε από το στόμα μου και το σώμα μου έτρεμε από τον δυνατό οργασμό μου… χωρίς να σταματήσω στιγμή να σε κοιτάω.
Έβγαλα τα δάχτυλά μου και τα πέρασα στα χείλη σου. Σε άφησα να γευτείς απαλά τους χυμούς μου. Δεν είχες πει λέξη αλλά είδα τη γλώσσα σου να γλύφει τα χείλια σου.
Ντύθηκα γρήγορα, έβγαλα το κιλοτάκι μου και το άφησα στο γραφείο σου. Μαζί μ’ αυτό, άφησα και το τηλέφωνό μου…
Χαλάρωσα λίγο το δέσιμο σου και βγήκα από το γραφείο περπατώντας ικανοποιημένη στο διάδρομο… Ακούγονταν τα τακούνια από τα μποτάκια μου και εσύ που προσπαθούσες να λυθείς σε ολόκληρο τον όροφο.
Ήμασταν σίγουρα μόνοι εδώ και ώρα…
Σκεπτόμενη τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο δεν μπορούσα να σου κρατήσω κακία. Ήθελα όμως 2 πράγματα από σένα. Καταρχάς ήσουν το μόνο άτομο που θα μπορούσε να με βοηθήσει να τους εκδικηθώ για τη στάση τους και, κατά δεύτερον, ήθελα με κάποιο τρόπο να σε κάνω να καταλάβεις πως η τιμωρία σου για την αντιγραφή μου τις προάλλες στο γραφείο σου, με είχε καυλώσει πάρα πολύ. Αλλά δεν ήθελα πάλι να έχεις το πάνω χέρι. Ήθελα, με τον τρόπο μου, να σε κάνω να λιώσεις για μένα, τόσο που να με βοηθήσεις να πάρω το αίμα μου πίσω γι’ αυτά που μου έκαναν οι άλλοι…
Καθόμουν και σκεφτόμουν μερικές μέρες πως θα το κατάφερνα αυτό. Τελικά, μια μέρα αποφάσισα να έρθω από τη σχολή να σε βρω. Μόλις πάτησα πόδι στη σχολή, ανάμικτα αισθήματα με κυρίευσαν. Θυμόμουν την τιμωρία σου και άναβα. Ταυτόχρονα, θυμόμουν πως δεν έκανες τίποτα να με βοηθήσεις. Αλλά και μόνο ότι σε είδα να τους βλέπεις με είχε κάνει να καταλάβω πως σου άρεσε να βλέπεις.
Με τα πολλά, έφτασα έξω από το γραφείο σου. Με το που αντίκρισα την πόρτα ένα πράμα ήρθε στο μυαλό μου. Έπρεπε να σε εκδικηθώ. Έπρεπε να σε κάνω να παρακαλάς αν και κάθε φορά που σκεφτόμουν το κωλαράκι μου να καίει από τα χτυπήματά σου, κάθε φορά που ερχόταν στο μυαλό μου το πόσο άγριος, το πόσο αυστηρός ήσουν μαζί μου το μουνάκι μου έσταζε και το κιλοτάκι μου κολλούσε πάνω μου κάνοντάς με να ανατριχιάζω. Χτύπησα την πόρτα και ακούστηκε η γεμάτη σοβαρότητα φωνή σου προσκαλώντας με να μπω και τώρα (σκέφτηκα) τα δύσκολα……
Μπαίνοντας με κοίταξες με απορία αλλά και με μια λάμψη στα μάτια:
- «Δεσποινίς Βίκυ, σε τι θα μπορούσα να σας βοηθήσω;»
Το βλέμμα σου ξαφνικά άλλαξε… με κοίταζες πλέον σα να με λυπόσουν για αυτό που μου έκαναν οι άλλοι, αλλά δεν ήθελες να φανείς ότι παρακολούθησες όλη την κατάσταση….
- «Ήρθα να σας ζητήσω συγνώμη με τον δικό μου τρόπο κ. Γιάννη. Ξέρω ότι σε κάποια πράγματα δεν είσαστε πάντα σε θέση να με βοηθήσετε…» …είπα γελώντας αθώα.
Δεν απάντησες.
Σε πλησίασα και σε φίλησα στα χείλη κινδυνεύοντας να νιώσω το χέρι σου στο μάγουλό μου, ίσως και να το αποζητούσα. Παρόλα αυτά δεν έκανες την παραμικρή κίνηση, παράμενες στην καρέκλα σου με την υπεροχή του αρσενικού ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου. Εξάλλου, τι θα μπορούσες να φοβηθείς κ. Γιάννη;
- «Θα με αφήσετε να σας δέσω κ. Γιάννη;»
Γέλασες ειρωνικά αλλά πάλι δε με αποθάρρυνες αλλά ούτε και δέχτηκες. Κατευθύνθηκα προς την πόρτα κινώντας επιδεικτικά το κωλαράκι μου και την κλείδωσα. Σε πλησίασα, έβγαλα ένα μαντήλι απ’ το σακίδιο μου και σου έδεσα τα χέρια, πάντα με φόβο μην αντιδράσεις. Μάλλον ήσουν πολύ περίεργος για το τι θα κάνω.
Εκμεταλλευόμενη τη νωχελικότητα σου, μέσα σε ένα λεπτό με απαλά χάδια, πεταχτά φιλιά στο λαιμό σου και λίγα δαγκώματα, ήσουν ακινητοποιημένος και δεμένος στην καρέκλα. Ξεκούμπωσα το πουκάμισό σου και πέρασα τη γλώσσα μου από το λαιμό σου, το στήθος σου. Νιώθοντας την αναστάτωση σου κατέβηκα ως τον αφαλό σου, έβαλα το χέρι μου πάνω από το παντελόνι σου και ακούμπησα τον πούτσο σου, τον έτριψα δυνατά και ένιωσα πόσο σκληρός ήταν.
- «Κύριε καθηγητά, τόσο εύκολα καυλώνετε; Έτσι, με μερικά αγγίγματα;»
Κάτι πήγες να πεις αλλά τα δάχτυλά μου έκλεισαν απότομα το στόμα σου και άρχιζαν να παίζουν με τη γλώσσα σου. Έκατσα πάνω στο γραφείο κοιτώντας σε και τράβηξα την καρέκλα πολύ κοντά μου. Πέρασα το πόδι μου πάνω από το κεφάλι σου και το ακούμπησα πάνω στο μπράτσο της καρέκλας. Το ίδιο έκανα και με το άλλο πόδι μου. Τα μάτια σου προσπαθούσαν να χωθούν κάτω από τη φούστα μου… άρχισα να τη σηκώνω σιγά σιγά φανερώνοντας τις άσπρες κάλτσες που έντυναν τα κατάλευκα μποτάκια μου.
Ξανακατέβασα τη φούστα μου και, ρίχνοντας πίσω τα μαλλιά μου, ξεκούμπωσα το πουκάμισό μου. Έπιασα το κούμπωμα του σουτιέν μπροστά στο στήθος μου, το πίεσα ελαφρά κι εκείνο άνοιξε ελευθερώνοντας τα μεγάλα στητά βυζάκια μου. Οι ρώγες μου πετάχτηκαν όρθιες και μυτερές. Τσιμπώντας τις άρχισα να χαϊδεύω το στήθος μου, να το κλείνω στις παλάμες μου ανεβάζοντας πια τελείως τη φούστα μου. Είχες μια πλήρη θέα, πλέον, από το μουνάκι μου που μετά βίας καλυπτόταν απ’ το μικροσκοπικό άσπρο κιλοτάκι μου.
Έσκυψα προς το μέρος σου, δάγκωσα τα χείλη σου και ακουμπώντας τις γάμπες μου χάιδεψα όλο το μήκος των ποδιών μου. Πέρασα αργά τα δάχτυλά μου από τα μπουτάκια μου και φτάνοντας στο μουνάκι μου τράβηξα το στρινγκάκι μου έτσι ώστε να χωθεί ανάμεσα στα φουσκωμένα απ’ τον ερεθισμό χείλη μου. Σε κοίταγα αδιάντροπα στα μάτια. Πάτησα με το πόδι μου τον πούτσο σου και ένας μικρός αναστεναγμός βγήκε απ’ τα χείλη σου.
Άνοιξα περισσότερο τα μπουτάκια μου, παραμέρισα το κιλοτάκι μου που είχε γίνει μούσκεμα και ακούμπησα το μεσαίο δάχτυλο στη σχισμή του μουνιού μου. Άνοιξα δρόμο στα παχιά μου μουνόχειλα και έτριψα την ερεθισμένη κλειτορίδα μου. Γλίστρησα το δάχτυλό μου στην καυτή τρυπούλα μου και με το άλλο χέρι μου έτριβα το πλούσιο στήθος μου. Σε κοίταζα και συνέχισα να τρίβω δυνατά το μουνάκι μου. Έγειρα το σώμα μου προς τα πίσω και με το ελεύθερο χέρι μου χάιδεψα το εσωτερικό μέρος των ποδιών μου.
Ανασήκωσα τη λεκάνη μου και άρχισα να σπρώχνω δυο δάχτυλα στον κόλπο μου, ενώ με τον αντίχειρά μου έτριβα δυνατά και πίεζα την κλειτορίδα μου. Έσφιξα τα στρόγγυλα μου κωλομάγουλα και γλίστρησα τα δάχτυλά μου στο χώρισμα ανάμεσά τους και έτριψα τον σφικτήρα μου. Κάρφωσα το μεσαίο κωλοδάχτυλο στη στενή κωλοτρυπίδα μου και βόγκηξα δυνατά… σήκωσα το κεφάλι μου και σε κοίταξα στα μάτια:
- «Τι έγινε μωρό μου, θα ήθελες τον πούτσο σου μέσα μου τώρα ή σου αρκεί να βλέπεις;… μάλλον σ’ αρέσει αν κρίνω απ’ το φούσκωμα στο παντελόνι σου».
Έβλεπα ένα αυξανόμενο μίσος στο πρόσωπό σου μαζί με απίστευτη καύλα. Με τρέλαινε που σε έβλεπα θυμωμένο. Ήξερα πως αν λυνόσουν θα με έπαιρνες κτηνωδώς πάνω στο γραφείο σου και καύλωνα πιο πολύ. Σε κοίταξα με ένα πλατύ χαμόγελο και άρχισα να γαμάω το μουνάκι μου πιο δυνατά και πιο γρήγορα μέχρι που ένα μακρόσυρτο βογκητό βγήκε από το στόμα μου και το σώμα μου έτρεμε από τον δυνατό οργασμό μου… χωρίς να σταματήσω στιγμή να σε κοιτάω.
Έβγαλα τα δάχτυλά μου και τα πέρασα στα χείλη σου. Σε άφησα να γευτείς απαλά τους χυμούς μου. Δεν είχες πει λέξη αλλά είδα τη γλώσσα σου να γλύφει τα χείλια σου.
Ντύθηκα γρήγορα, έβγαλα το κιλοτάκι μου και το άφησα στο γραφείο σου. Μαζί μ’ αυτό, άφησα και το τηλέφωνό μου…
Χαλάρωσα λίγο το δέσιμο σου και βγήκα από το γραφείο περπατώντας ικανοποιημένη στο διάδρομο… Ακούγονταν τα τακούνια από τα μποτάκια μου και εσύ που προσπαθούσες να λυθείς σε ολόκληρο τον όροφο.
Ήμασταν σίγουρα μόνοι εδώ και ώρα…
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.