Υπόθεση: Ο φίλος μας βρέθηκε για λίγο μόνος στην παραλία με την φίλη της γυναίκας του και εφόσον εκείνη τον προκαλούσε, δεν έχασε την ευκαιρία να μείνει ανεκμετάλλευτη.
Η ιστορία:
Ποτέ δεν πίστευα ότι τόσο τραβηγμένα πράγματα μπορεί να συμβούν στην πραγματικότητα. Να όμως που το έζησα...
Κυριακάτικο μπάνιο και πηγαίνω σε μια πανέμορφη αλλά πολύ απομακρυσμένη παραλία με πολύ δύσβατη πρόσβαση. Φτάνω με την γυναίκα και το παιδί στην παραλία κάνουμε το μπανάκι μας και περιμένουμε παρέα φίλους που θα έρχονταν κάποια στιγμή αργότερα από εμάς. Στην παραλία ήμασταν εμείς στην μια άκρη του κόλπου και στην άλλη άκρη αρκετά μακριά από εμάς άλλη μια παρέα δυο ζευγάρια.
Κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι η μια φίλη της γυναίκας μου που πλησιάζει. Λόγω του δύσβατου του δρόμου ετοιμάζομαι και πάω να την πάρω από κάποιο σημείο στον κεντρικό να την φέρω στην παραλία. Η διαδρομή είναι περίπου ένα τέταρτο να πας και ένα τέταρτο να ξαναγυρίσεις στην παραλία. Πάω λοιπόν, συναντιόμαστε την παίρνω και επιστρέφουμε στην παραλία. Η συγκεκριμένη κοντά στα 45 αλλά απίστευτα καλά στεκούμενη, πολύ περιποιημένη, με τα γυμναστήριά της, σώμα ούτε μια ραγάδα και τα συναφή. Ήρθε μόνη, τα παιδιά της μεγάλα δεν ακολούθησαν και ο άντρας της δεν άντεχε τη ζέστη είπε.
Ξεκινάμε το μπανάκι μας όλοι μαζί, εγώ να παίζω με τον μικρό μου και οι γυναίκες να απολαμβάνουν το μπανάκι και την ηλιοθεραπεία τους. Μετά από λίγο χτυπάει πάλι το τηλέφωνο είναι το άλλο ζευγάρι που περιμέναμε και κλασικά ξεκινάω να ετοιμάζομαι να πάω να φέρω και τους υπόλοιπους. Το λέω στις γυναίκες και προς έκπληξή μου πετάγεται η φίλη που είχα φέρει νωρίτερα και λέει:
- «Αχ, τι τραβάς. Παράτησες το μπάνιο σου να φέρεις εμένα τώρα θα ξαναχάσεις άλλο ένα μισάωρο να τρέχεις μέσα στα χώματα! Άσε, ξέρουμε το δρόμο θα πάμε εμείς με την.... (γυναίκα μου), αν και να σου πω το προτείνω επειδή σε λυπάμαι, διαφορετικά δεν θα άφηνα τόσο όμορφη παραλία ούτε για ένα λεπτό».
- «Του αρέσει να καβαλάει τα βουνά», απαντάει η γυναίκα μου. «Μια χαρά θα είναι για αυτόν. Θα κάνει και τη βόλτα του και θα είναι και μόνος να ηρεμήσει από εμάς», συμπληρώνει η γυναίκα.
- «Έλα μωρέ… αμαρτία. Όσο και να του αρέσει σίγουρα αυτό εδώ το προτιμά από το να τρέχει στους δρόμους. Πολύ τον τρέχεις τον άτιμο. Για πήγαινε εσύ. Θα το έκανες;»
Και προφανώς από εγωισμό και μόνο η γυναίκα απαντά:
- «Σιγά βρε την απόσταση. Άσε, πάω εγώ μην ταλαιπωρηθεί το παλικάρι μας. Θα πάρω και τον μικρό μιας και θα είναι και η μικρή (το κοριτσάκι των φίλων μας νοώντας)».
Και προς μεγάλη μου έκπληξη ξεκινάει να ετοιμάζεται και ο μικρός το ίδιο μιας και τι καλύτερο να παίξει και στο δρόμο με τη φίλη του. Ξεκινάνε και μένω εγώ με τη φίλη, την οποία παρεμπιπτόντως δεν θεωρούσα και την απόλυτα πιστή στο γάμο της ως γυναίκα. Και έτσι τελικά αποδείχθηκε. Μη χάνοντας ευκαιρία, με το που ακούει το αυτοκίνητο να ξεκινάει βγάζει το μαγιό της και μου λέει:
- «Τι όμορφα που είναι ο γυμνισμός: Κρίμα που από ότι μου είπε η..... δεν της αρέσει να το κάνει παρόλο που εσύ όπως μου έχει πει την πιέζεις συνέχεια για τέτοιες βλακείες όπως εκείνη τις αποκαλεί...»
Ε... χαζός δεν είμαι, και μιας που είχα μια γυμνή μουνάρα μπροστά μου δεν έκατσα να περιμένω τα μισόλογα και τα χαζοψησίματα οπότε βγάζω κι εγώ το μαγιό και την ακολουθώ στη θάλασσα. Κάνουμε μια βουτιά πάω δίπλα της και της λέω:
- «Να και μια πραγματική γυναίκα που ξέρει να απολαμβάνει τις ομορφιές της ζωής. Η φίλη σου είναι λιγουλάκι πουριτανή και πολύ διστακτική. Τι να κάνω; Εκείνη χάνει…»
Κολυμπώντας αρχίζουμε να πλησιάζουμε προς την ακτή όπου και καθόμαστε δίπλα - δίπλα ξαπλωμένοι μπρούμυτα να χαϊδεύουμε την άμμο και να έχω δίπλα μου το άσπρο κωλαράκι της να ξεπροβάλει από το νερό.
- «Εσύ από ότι βλέπω διαφέρεις πολύ στα μυαλά και τις ορέξεις από τη φίλη σου. Δεν πιστεύω να σε ενοχλεί που εκεί κάτω έχει άλλη μια παρέα;» της λέω.
- «Τι να με ενοχλεί; Πού θα ξαναβρώ τέτοια ευκαιρία να απολαύσω έτσι τον ήλιο; Ούτως ή άλλως είναι και αρκετά μακριά μας και δεν θα κάτσω πολύ έτσι. Σε λίγο θα ξαναβάλω το μαγιό. Δεν θέλω να έρθουν οι υπόλοιποι και να είμαι έτσι. Απλά ας το απολαύσω για λίγο…» μου απαντά.
Απαντώ καταφατικά και για να μην γίνω άλλος ένας μαλάκας που περνάνε οι ευκαιρίες μπροστά του και δεν απλώνει το χέρι να τις αρπάξει, έτσι κι εγώ απλώνω το χέρι και με το δάχτυλο χαϊδεύω τη ραχοκοκαλιά της πλάτης της από το λαιμό και κατεβαίνω προς το όμορφο και πολύ σφιχτό από ότι φαινότανε κωλαράκι της. Εκείνη ούτε είπε κάτι ούτε έφερε και καμία αντίσταση.
- «Είσαι πολύ καυλιάρα γυναίκα!», της λέω και χαϊδεύω πλέον το πράγματι πολύ σφιχτό κωλαράκι της και με το δάχτυλο τρίβω το μουνάκι της.
Εκείνη, πέρα από το να ανασηκώσει το λαιμό της και να ακουστεί ψιθυριστά: «Είναι πολύ όμορφα!», δεν έκανε τίποτα άλλο. Εγώ είχα αρχίσει να καυλώνω. Ανασηκώνομαι, στηρίζομαι με τα χέρια μου στην άμμο και ξαπλώνω πάνω από την πλάτη της, της παραμερίζω στην άκρη τα μαλλιά και της φιλάω και της δαγκώνω ελαφρά το λαιμό και πιέζω τον πούτσο μου στο κωλαράκι της και στο μουνάκι της. Συνεχίζω να φιλάω λαιμό, αφτί, χειλάκια ότι είχα μπροστά μου, και να βάζω σιγά - σιγά τον πούτσο μου στο μουνάκι της. Την γαμάω και εκείνη το μόνο που κάνει είναι ανά διαστήματα να ανασηκώνει το κωλαράκι της και να βγάζει επιφωνήματα ικανοποίησης και απόλαυσης.
Η αίσθηση ήταν απίθανη. Γαμούσα την φίλη της γυναίκας μου στην ακρογιαλιά, μέσα στο νερό, χωρίς αναστολές χωρίς ταμπού με κόσμο στην άλλη άκρη της παραλίας. Ήτανε γαμάτο. Η απόλαυση ήταν και για τους δυο μας ολοφάνερη. Σίγουρα βέβαια μας καταλάβανε όσο μακριά και να ήτανε η άλλη παρέα αλλά δεν ένοιαξε ούτε εμένα ούτε και εκείνη. Αφού γαμηθήκαμε κανένα τέταρτο, βγήκα από το μουνάκι της, την έγειρα προς τον πούτσο μου, τον έπαιζα και την είχα να με κοιτάει μέχρι που την έχυσα πρόσωπο, βυζί, σώμα. Τον έβαλε στο στόμα της, τον ρούφηξε μία, με κοίταξε απίστευτα παθιάρικα και είπε:
- «Είσαι απίθανος!»
Ρίξαμε μία βουτιά να δροσιστούμε και σκουπιστούμε. Βγήκαμε έξω, βάλαμε τα μαγιό μας και συνεχίσαμε το μπάνιο μας περιμένοντας να έρθουν οι υπόλοιποι. Ομολογώ ότι ήταν μια απίθανη εμπειρία μεταξύ δύο παντρεμένων που βρήκαν την ευκαιρία και χωρίς πολλά - πολλά λόγια απόλαυσαν ο καθένας τη δική του φαντασίωση. Η ζωή τελικά δεν ξέρεις τι επιφυλάξεις κρύβει και πότε…
(Copyright protected OW ref: 48009)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.