Η Λοχίας με το μαστίγιο

Ήξερα ότι δικαιούμουν αναβολή και δε περίμενα να αντιμετωπίσω κάποιο πρόβλημα.
Μόλις πέρασα τη πύλη του στρατοπέδου με έπιασε ένα τρέμουλο. Η αλήθεια είναι ότι με τον στρατό πάντα είχα ένα άγχος.

Πήγα στον χώρο που δίνονται οι αναβολές. Ο στρατιώτης που ήταν σε ένα γραφείο απ’ έξω μου σημείωσε τα στοιχεία μου.

-    Φιλαράκο ,αναβολή ε; Δύσκολη μέρα διάλεξες. Ο λοχίας είναι αυστηρός.

Είπε, και μου φάνηκε ότι βλέποντας το τρομαγμένο μου πρόσωπο, θέλησε να μου κάνει πλάκα.

Ήρθε η σειρά μου. Χτύπησα τη πόρτα και πέρασα μέσα.

Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη. Ο αυστηρός λοχίας ήταν γυναίκα. Λίγο πάνω από τα 30 μελαχρινή με μαύρο μακρύ μαλλί. Αργότερα που την είδα και όρθια ήταν κοντά στο 1.80. Η πρώτη μου σκέψη ήταν: «μια τόσο ωραία γυναίκα τι κάνει εδώ;»

-    Λοιπόν σε ακούω, μικρέ.

-    Καλημέρα σας. Είμαι φοιτητής στη Πάτρα και ήρθα να σας ζητήσω αναβολή στράτευσης για τη συνέχιση των σπουδών μου. Απάντησα.

-    Κυρία! Στο τέλος της πρότασης σου, όταν θα απευθύνεσαι σε εμένα, θα λες ΚΥΡΙΑ. Τώρα να δω τα χαρτιά σου.

Μάλλον ο στρατιώτης δεν μου έκανε πλάκα, σκέφτηκα.

-    Μάλιστα, Κυρία.

Αποκρίθηκα και της έδωσα τον φάκελο με τα χαρτιά μου.
Τον πήρε και τον έλεγξε.

-    Λείπει το πιστοποιητικό αριθμού μητρώου. Νομίζω ότι σπαταλάς τον χρόνο μου άδικα.

Ωχ! Σκέφτηκα. Την έκανα τη μαλακία μου. Τώρα πρέπει να φύγω από Αθήνα και πάλι πίσω Πάτρα.

-    Μήπως μπορώ να κάνω κάτι για να μη το λάβετε υπ’ όψιν σας αυτό, Κυρία;

Σηκώθηκε όρθια…

-    Νομίζεις ότι εδώ είναι παιδική χαρά αγόρι μου; Ή νομίζεις ότι δέχομαι υποδείξεις από αγοράκια σαν εσένα;

Κατάλαβα ότι την είχα νευριάσει. Όταν σηκώθηκε όρθια και όσο με κατσάδιαζε, τα μάτια μου δεν ξεκολλούσαν από τις καλοπεριποιημένες της μαύρες δερμάτινες μπότες.

-    Έτσι μπράβο! Τα ματάκια χαμηλά και να κοιτάζεις το πάτωμα. Τώρα πέσε στα γόνατα και ζήτησε μου συγνώμη. Πρόσταξε.

Λίγο ο φόβος μου, λίγο το πόσο όμορφη ήταν, αλλά ακόμα περισσότερο το μεταλλικό ραβδί που κράταγε, με έκαναν να γονατίσω χωρίς δεύτερη σκέψη.
Γονάτισα και της ζήτησα συγνώμη.

-    Μια συγνώμη δεν φθάνει μικρέ. Γλείψε τις μπότες μέχρι να γυαλίσουν!

-    Μάλιστα, Κυρία.

Έβγαλα τη γλώσσα μου και άρχισα να γλείφω το δέρμα στις μπότες της.
Τις έγλειψα περιμετρικά… εκείνη έκατσε και με είχε να της γλείφω τις μπότες για 20 λεπτά!

-    Μπράβο μικρέ! Τώρα μπορώ να σε συγχωρέσω. Λοιπόν, σε μια ώρα σχολάω. Είναι και Παρασκευή σήμερα, οπότε έχω ένα ελεύθερο Σαββατοκύριακο. Εάν θες να πάρεις την αναβολή, θα με περιμένεις όρθιος έξω από το στρατόπεδο σαν τσολιάς. Κάνε τα τηλέφωνα σου και κανόνισε ότι το κινητό σου θα μείνει κλειστό 2 μέρες, θα πάμε μια εκδρομή. Μετά θα έχεις όση αναβολή θες!

-    Μάλιστα, Κυρία. Θα σας περιμένω.

Μετά από μία ώρα κι ενώ είχα κανονίσει να εξαφανιστώ για 2 μέρες, την είδα να βγαίνει από την πύλη.
Είχε αφήσει ελεύθερο το μαλλί της. Τα μαύρα μεγάλα γυαλιά της έκρυβαν το επιβλητικό της βλέμμα. Μια μπλούζα με V που τόνιζε το ωραίο της μπούστο, η αέρινη φούστα μέχρι το γόνατο και το μαύρο καλσόν με τις γόβες με έκαναν να καυλώσω αμέσως.

Δεν ξέρω τι σκοπούς είχε για εμένα και οι ταινίες σαδομαζοχισμού που είχα δει σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη σκέψη για την ώρα, αλλά κανείς άντρας δεν μπορεί να αντισταθεί σε τέτοια γυναίκα. Πέρασε από μπροστά μου και την ακολούθησα, ενώ κράταγα τον στρατιωτικό της σάκο. Φθάσαμε στο αμάξι της, ένα μαύρο audi A3. Με φιμέ τζαμάκια.

Μπήκαμε μέσα. Έβαλε μπροστά και φύγαμε. Στη διαδρομή δεν είπαμε κουβέντα.
Από τη διαδρομή κατάλαβα ότι πηγαίναμε κάπου προς το Ξυλόκαστρο.
Σταματήσαμε σε ένα ταβερνάκι για φαγητό.

Εκεί συζητήσαμε. Μου είπε ότι έχω δύο επιλογές: ή να με πάει στα κτελ να γυρίσω πίσω, ή να την ακολουθήσω στο κτήμα της και να είμαι ο σκλάβος της για δυο μέρες.
Χωρίς να το σκεφτώ επέλεξα να γίνω ο σκλάβος της.

Φθάσαμε στο κτήμα της. Ήταν λίγο απομακρυσμένο από τα άλλα σπίτια ενώ η ψηλή μάντρα δεν άφηνε περιθώρια ορατότητας απ’ έξω.
Βγήκαμε από το αμάξι και με διέταξε να γδυθώ. Γδύθηκα κι έμεινα γυμνός μπροστά της. Το πόσο την ποθούσα ήταν εμφανές! Είχα καυλώσει. Με πλησίασε… άρχισε να λέει για το πόσο της αρέσουν τα λευκά κορμιά να τα μαυρίζει και μετά έπιασε το πέος μου και τα μπαλάκια μου… τα τράβηξε και με πόνεσε. Οι 18 πόντοι μου της φάνηκαν ικανοποιητικοί γιατί με έπιασε από το πέος και με οδήγησε μέχρι το σπίτι.

Της άναψα ένα πούρο, διάλεξε κολάρο και μου φόρεσε. Δερμάτινο με μια αλυσίδα.
Με ρώτησε αν έχω μαστιγωθεί ποτέ. Η ερώτηση της με τρόμαξε. Της είπα ότι όχι ποτέ. Μου είπε ότι ήρθε η ώρα για να μαστιγωθώ.

Βγήκαμε έξω πάλι και πλησιάσαμε ένα πεύκο στο οποίο κρέμονταν αλυσίδες… με έδεσε όρθιο σε αυτό. Ήξερα ότι δεν αστειευόταν, θα με έδερνε. Πήρε ένα μαστίγιο σαν του Ιντιάνα Τζόουνς. Πήγε λίγο πιο πίσω και άρχισε να με χτυπάει. Πόνος απίστευτος, οξύς! Το μαστίγιο τυλιγόταν γύρω από το κορμί μου και το κορμί μου έκαιγε από τον πόνο. Οι κραυγές πόνου την έκαναν να συνεχίζει πιο δυνατά. Σε κάποια στιγμή σταμάτησε. Αυτό ήταν! Σκέφτηκα. Αποφάσισε να δείξει έλεος.
Πόσο άδικο είχα. Την άκουσα έβγαζε τα ρούχα της. Ήρθε μπροστά μου.

-    Είστε πολύ όμορφη, Κυρία. Ψέλλισα…

Χαμογέλασε, έμπηξε τα νύχια της στο κορμί μου και άρχισε να με φιλάει με γλώσσα.
Σκαρφάλωσε στο κορμί μου και ενωθήκαμε είχε γαντζωθεί επάνω μου και το κορμί της λικνιζόταν πάνω στο πέος μου… βογκούσαμε και οι δύο από καύλα και χύσαμε ταυτόχρονα.