Η πρώτη τους συνάντηση

Το μήνυμα έλεγε: «Ναυτικός όμιλος-ουζερί-9-απόψε-Έλενα» Ξανακοίταξα την οθόνη του κινητού μου προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω αυτό που έλεγε. Ανάμικτα συναισθήματα με κυρίεψαν.. έκπληξη, απορία, χαρά, πολύ χαρά! Θα έβλεπα επιτέλους τη Έλενα, ζωντανή μπροστά μου.. Δεν μπορούσα να το πιστέψω.
Κοίταξα το ρολόι μου.. 5.15.. Έπρεπε να προλάβω.. τόσα είχα σκεφτεί.. Κατέβηκα και πήρα τη μηχανή.

Στις 8.30 έβγαινα απ το ντους. Το ρολόι με άγχωνε.. έτρεχε πολύ γρήγορα και απελπιστικά αργά την ίδια στιγμή. Δύο χρόνοι παράλληλοι. Να προλάβω απ τη μία και ανυπομονησία απ την άλλη. Ξυρίστηκα.. Τι να βάλω..; Νομίζεις ότι μόνο οι γυναίκες έχουν τέτοια διλήμματα; Είναι μήπως απ αυτές που κοιτάνε το μαλλί, η τα παπούτσια.. Ω θεέ μου τα παπούτσια θέλουν καθάρισμα.. Δεν προλάβαινα με το αυτοκίνητο.. με τη μηχανή τότε.. δε θα καθυστερούσα με το παρκάρισμα τουλάχιστον. Τσιγάρα, κλειδιά, αναπτήρας.. δύο καλού κακού.. κι ένας τρίτος επειδή βρίσκεται μπροστά μου. Τη σακούλα.. να μη ξεχάσω τη σακούλα.. Καλώ το ασανσέρ.. Γμτ ξέχασα τη σακούλα!!! Πάλι μέσα, την αρπάζω.. κάποιος πούστης πήρε το ασανσέρ.

Τη στιγμή που μπαίνω στον Ναυτικό Όμιλο χτυπάει το κινητό.. «Πού είσαι;»
ρωτάω πριν ακόμη ξέρω ποιος με καλεί. «Εδώ..» κοιτάω γύρω .. να ένα σηκωμένο χέρι.. Πλησιάζω.. με παρακολουθεί. Στέκομαι μπροστά της.. «Έλενα;» καταφέρνω να τραυλίσω.. Απλώνω το χέρι μου για χειραψία και η Έλενα τινάζεται απ τη καρέκλα και τυλίγει τα χέρια της στο λαιμό μου και με φιλάει..

«Κάτσε.. έχω ήδη παραγγείλει.. νομίζω ότι θα σου αρέσουν» μου λέει ενώ κάθομαι δίπλα της χωρίς να έχω αφήσει το χέρι της. «Άφησα το κρασί σε σένα..». Εκτός από τη μελιτζανοσαλάτα όλα ήταν τέλεια..

Είχαμε φτάσει στο τέλος του δεύτερου μπουκαλιού, χαλαρωμένος, με κόκκινα μάγουλα η Έλενα και με μάτια που έλαμπαν κάθε φορά που τη κοίταζα. Ήταν σα να την ήξερα χρόνια.. Μιλούσαμε ασταμάτητα και μετά σιωπή.. Όχι αμήχανη σιωπή.. μια άνετη σιωπή που βοηθούσε ν αφομοιώσουμε τα λόγια του άλλου. Τη παρουσία του άλλου. Όταν έφεραν τον δίσκο με τα γλυκά, το γόνατό της ακουμπούσε το δικό μου.

Της έδωσα μια κουταλιά απ το σουφλέ σοκολάτας.. Μια σταγόνα υγρής σοκολάτας κύλησε απ το χείλη της προς το πηγούνι. Σήκωσε τη πετσέτα για να τη σκουπίσει, αλλά πρόλαβα το χέρι της.. «Εγώ!» της είπα με τρόπο που δεν σήκωνε αντίρρηση. Έσκυψα και φίλησα τη σταγόνα απ τα χείλη της και το πηγούνι της. Μου χαμογέλασε ζεστά.

«Πάμε μια βόλτα στη παραλία;» της πρότεινα και δέχτηκε. Τρία ακριβώς βήματα έξω απ τη πόρτα του ουζερί, η Έλενα κόλλησε πάνω μου και την αγκάλιασα σα να ταν ότι πιο φυσικό. Το φεγγάρι με τη ρομαντική ειρωνεία του συνωμότησε με τον χρόνο και φώτιζε τα βήματα μας στο έρημο πλακόστρωτο. Στο βάθος η πόλη απλώνονταν φωτισμένη σα λούνα παρκ και το λιμάνι πάντα ακοίμητο και φωτισμένο κι αυτό.

Περπατήσαμε αρκετά, σταματώντας κάθε τόσο για να πούμε κάτι ο ένας στον άλλον στη μέση του πλακόστρωτου. Ήταν περασμένες τρεις και δεν υπήρχε ψυχή στη παραλία. Την παρέσυρα σ ένα παγκάκι και περίμενα να καθίσει.. «Θα καθίσεις;» ρώτησα «Δεν μπορώ..» είπε μ ένα παιγνιδιάρικο βλέμμα. «Γιατί δεν μπορείς:::!!!» έκανα απορημένος «.. γιατί δεν μπορώ..¨» ξανάπε κάπως απότομα. « Μα είναι καθαρά, δε βλέπεις:» επέμενα «.. αχμ.. δεν μπορώ γιατί.. δεν φοράω τίποτα από μέσα.. εντάξει τώρα;» Τα μάτια μου αυτόματα χαμήλωσαν προς τι φούστα προσπαθώντας να διακρίνουν τι υπήρχε από μέσα ενώ προσπαθούσα να μη πνιγώ με το σάλιο μου. «..αααα..εεεε.. τότε.. τότε..» είπα τραυλίζοντας «τότε;;;;» «Θα μπορούσες να καθίσεις στα πόδια μου;» είπα δισταχτικά. «Ναι.. αυτό θα μπορούσα..» είπε και μ έσπρωξε πάνω στο παγκάκι.

Με καβάλησε και κάθισε πάνω μου. Αμέσως ένιωσα τη ζεστασιά του κορμιού της. Έσκυψε και παίρνοντας το πρόσωπό μου στα χέρια της, άρχισε ένα αργό φιλί, χαϊδεύοντας τα χείλη μου με τα δικά της, μετά σαλιώνοντας τα με τη άκρη της γλώσσας τη και μετά ρουφώντας απαλά τα χείλη μου ανάμεσα στα δικά της. Η γλώσσα της πίεσε κι άρχισε να εισχωρεί μέσα μου και η άκρη της ακούμπησε τη δική μου. Το στήθος ακουμπούσε στο δικό μου και τύλιξα τα χέρια μου γύρω της, τραβώντας την πιο κοντά. Η γλώσσες μας χόρευαν ασταμάτητα και τα χέρια μου χάιδευαν τη πλάτη, τα πλευρά και το πλάι απ τα στήθια της.

Ο πούτσος μου άρχισε να σκληραίνει από κάτω της και πρέπει να το ένιωσε γιατί άρχισε αργά να πιέζει περισσότερο τη λεκάνη της πάνω μου και να τη κουνάει τρίβοντας το γυμνό μουνάκι της πάνω στο εξόγκωμα που δημιουργούσε. Τη φίλησα με περισσότερο πάθος και τα χέρια μου αναζήτησαν τα στήθη της. Η Έλενα τριβόταν πιο έντονα και σε μια στιγμή σταμάτησε το φιλί μας. «Νίκο..» είπε κοιτάζοντας με βαθιά στα μάτια και ξαναέσκυψε να με φιλήσει. Χαμήλωσε το χέρι της και μου κατέβασε το φερμουάρ. Ο πούτσος μου απελευθερωμένος πετάχτηκε έξω απ το παντελόνι και η Έλενα τον έπιασε και τον έτριψε πάνω στο μουνάκι της, υγραίνοντας τον με τα υγρά της, πριν τον οδηγήσει μέσα της.

Κάθισε πάνω του, και πολύ αργά χαμήλωνε, καθώς ένιωθα κάθε χιλιοστό του καυτού υγρού και βελούδινου κόλπου να με καταπίνει. Σε λίγο ήμουν ολόκληρος μέσα της. Η καύλα μου ήταν απερίγραπτη καθώς η Έλενα μ έσφιγγε μέσα στο μουνάκι της. Κοίταξα γύρω μου ανήσυχος μήπως υπήρχε κανείς και έπιασα τον κώλο της Έλενας βοηθώντας την να ανεβοκατεβαίνει πάνω μου. «Μωρό μου.. με τρελαίνεις..» της είπα.. και τινάχτηκα με δύναμη μέσα της κάνοντάς την να αναστενάξει. Επιτάχυνε το ρυθμό της και ένιωθα τη κλειτορίδα της να χτυπάει πάνω μου και να με μουσκεύει.

Δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. «Έλενα μου.. Θα σου χύσω μωρό μου.. δε μπορώ άλλο..» της είπα και τη τράβηξα με δύναμη προς τα κάτω. «ναι καύλα μου.. έλα μέσα μου.. χύσε μου.. ααχχχ.. ναι..» είπε λαχανιασμένα ενώ τρίβονταν με δύναμη πάνω μου. Ένιωσα τον πούτσο μου ν αγγίζει το βάθος του κόλπου του και αφήνοντας ένα βαθύ βογκητό, άδειασα τα υγρά μου βαθιά μέσα της ενώ σε λίγο και η Έλενα μ έσφιξε δυνατά και τέλειωσε κι αυτή. Μείναμε έτσι για λίγο, προσπαθώντας να βρούμε την αναπνοή μας και απολαμβάνοντας την αίσθηση.. «Θα με θεωρούσες πουτάνα, αν σου ζητούσα να πάμε σπίτι μου, τώρα;» ρώτησε η Έλενα..

«Μάλλον, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό..» απάντησα και την τράβηξα για να την φιλήσω.