Είμαι ο Άγγελος που είχα γράψει την ιστορία "Εδώ παπάς εκεί παπάς που είναι ο παπάς;''. Η ιστορία που θα σας πω αυτή την φορά αναφέρεται στην χρονική συνέχεια της προηγούμενης ιστορίας και συνέβη το Γενάρη του 2014 με τη Χρύσα, μια γυναίκα που γνώρισα ενώ ήμουν με την Αλίκη από τον Νοέμβριο (ναι μετά τον παπά τα φτιάξαμε).
10 Ιανουαρίου λοιπόν, ξημερώματα παρασκευής μετά από άγριο ξενύχτι στα μπουζούκια με έναν πολύ καλό μου φίλο τον Τάκη και αφήνοντας τον στο σπίτι ξεκίνησα για το δικό μου (με το αμάξι). Στο δρόμο, ενώ οδηγούσα ξαφνικά ξεκίνησα να νιώθω τρομερό πόνο στον αριστερό ώμο. Πονούσα όπως ποτέ άλλοτε (γενικά αυτός ο ώμος με πόναγε χρόνια και σύντομα θα μάθαινα γιατί) και έτσι αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο να δω ποιο νοσοκομείο είχε εφημερία. Παίρνω τηλέφωνο, μου λένε και ξεκινάω για εκεί. Φτάνοντας δόξα τω Θεώ χωρίς να τρακάρω μιας και οδηγούσα ουσιαστικά μόνο με το δεξί χέρι αλλάζοντας και ταυτόχρονα ταχύτητες, πάω κατευθείαν στα επείγοντα. Προφανώς τέτοια ώρα και μέρα δεν είχε και πολύ κόσμο όποτε σχετικά γρήγορα με δέχτηκαν. Μπαίνοντας λοιπόν στο ιατρείο αντικρίζω την πιο ωραία γυναίκα που έχω δει στην ζωή μου μέχρι σήμερα, τη Χρύσα. Η Χρύσα είναι μια γυναίκα που δε μπορείς να μην την κοιτάξεις. Είναι μελαχρινή με κάτι μάτια καστανά ανοιχτά ένα πρόσωπο που δε φωνάζει ξεκωλιάρα αλλά γυναίκα με Γ κεφαλαίο, κάτι χειλάκια κόκκινα και ένα βλέμμα που σε τρελαίνει. Είναι 1.70 με τρομερό σώμα αλλά για να καταλάβετε καλύτερα… απλώς δείτε τη Βανδή σε καμιά συναυλία του 2008 η 2009 και τότε θα πιάσετε τι εννοώ. Με μια διαφορά… η Χρύσα είναι ακόμη πιο αισθησιακή και ωραία, με μεγαλύτερα στήθη!
- Ε… γεια σας.
- Γεια σας, πως μπορώ να βοηθήσω;
- Κοιτάξτε με πονάει πάρα πολύ ο ώμος, με το ζόρι σηκώνω το χέρι μου πάνω από το στήθος.
- Μάλιστα… πώς το έπαθες;… (ενικός, εντάξει συνομήλικοι ήμασταν).
- Ε βασικά ο συγκεκριμένος με πονάει χρόνια, από τα 17 όταν ξεκίνησα να γυμνάζομαι πιο εντατικά.
- Καλά πόσο είσαι.
- 27.
- Και δεν έχεις πάει τόσα χρόνια να το δεις;
- Δεν είναι αυτό, απλώς τον έχω επιβαρύνει αρκετά τον τελευταίο χρόνο λόγω δουλειάς και τρόπου ζωής. Πριν με πόναγε που και που σε καμιά κάμψη.
- Τι δουλειά κάνεις δηλαδή και τον έχεις επιβαρύνει τόσο;
- Ναυτικός είμαι και οι υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί πλέον (την επόμενη φορά θα έμπαινα υποπλοίαρχος ), με τα ξενύχτια στο καράβι, τον τρόπο εργασίας και τη ζωή δεν υπάρχει χρόνος για ξεκούραση.
- Τότε τώρα πώς ήρθες;… ήσουν σπίτι και σε πόναγε;
- Όχι, έξω ήμουν και γύρναγα από βόλτα και με έπιασε στην οδήγηση.
- Μάλιστα, για κάτσε να το δούμε να πας να βγάλεις και καμιά ακτινογραφία, βγάλε μπλούζα.
- Μάλιστα.
- Γυμνάζεσαι είπες ε; Φαίνεται (έχω πολύ καλό σώμα γενικά όταν δεν δουλεύω η δε διαβάζω για την δουλειά στο καράβι θα γυμναστώ σίγουρα)
- Όσο μπορώ, ναι.
- Πονάς τώρα που το πάω εκεί;
- Ναι αρκετά.
- Τώρα;
- Ναι, ναι…
- Εδώ;
- Όχι τόσο εκεί.
- Καλά πήγαινε βγάλε ακτινογραφίες και έλα να δούμε αν και δε νομίζω να δείξουν τίποτα… εσύ θες μαγνητική.
Τις έβγαλα και ξαναπήγα.
- Ορίστε.
- Για να δούμε μπας και χρειάζεται να στο κόψουμε, χα, χα… ηρέμησε πλάκα κάνω.
- Ωραία πλάκα.
- Καλέ… παλικάρι είσαι, τίποτα δεν έχεις.
- Δηλαδή δεν έχω τίποτα;… μπορώ να φύγω;
- Όχι φυσικά, χρειάζεται να έρθεις σήμερα το απόγευμα να κάνεις καμία μαγνητική γιατί πρέπει να είναι κανένας τένοντας.
- Τώρα δε γίνεται;
- Όχι δεν γίνεται.
- Και εγώ πως θα την παλέψω με τον πόνο;
- Θα σου γράψω κάτι αντιφλεγμονώδη να παίρνεις πρωί βράδυ τώρα που σε πονάει μέχρι να μάθουμε τι είναι.
- Εντάξει ευχαριστώ καλή συνέχεια.
- Επίσης και καλά μυαλά (και μου πετάει ένα χαμόγελο όλο νόημα).
Εννοείται σαν καλός μαλάκας επειδή πήρα το πρώτο χάπι για τον πόνο και σταμάτησα να πονάω δεν πήγα το απόγευμα αλλά έκατσα σπίτι να πηδάω την Αλίκη. Μετά έφυγε και ξεράθηκα στον ύπνο ξεχνώντας να πάρω το βραδινό χάπι. Ξυπνάω κατά της 10 με τρομερό πόνο στον ώμο και φεύγω για το νοσοκομείο (Σάββατο πρωί). Φτάνω λοιπόν στα επείγοντα, κανονικά έπρεπε να κλείσω ραντεβού στον ορθοπεδικό, αλλά αρχίδια, πονούσα τόσο που ήθελα να εξυπηρετηθώ άμεσα (κλασικός Έλληνας).
- Γεια σας (ήταν ένας άντρας γιατρός που του μίλησα )
- Τι συμβαίνει;
- Πάλι εδώ;… (η Χρύσα)
- Χρύσα ξέρεις τον κύριο;
- Ναι είχε έρθει τα ξημερώματα της παρασκευής για τον ώμο του και του είπα να πάει για μαγνητική, άσε που δεν είχαμε και ορθοπεδικό.
- Μάλιστα… αφού πήγες γιατί είσαι εδώ;
- Ε βασικά δεν πήγα, δεν πονούσα και είπα να μην πάω αλλά σήμερα ξύπνησα και πονούσα.
- Καλά εντάξει, ότι να ναι… και για πες πως συνέβη και έλα να σε εξετάσω να έχουμε μια ακόμη άποψη (αυτός ήταν ορθοπεδικός γύρω στα 50).
Του εξηγώ τέλος πάντων, πάω για τη μαγνητική μετά από ώρα και επιστρέφω να μου πει τι θα κάνω.
- Λοιπόν άκου, εσύ πρέπει να έχεις πάθει ζημιά. Τη μαγνητική θα έρθεις να την πάρεις την παρασκευή για να δούμε και να ξέρουμε τι θα κάνουμε.
- Εγώ ούτε γυμναστική ούτε τίποτα;
- Όχι κάνε καμιά κάμψη ακόμη να διαλύσεις κι άλλο τον ώμο σου και συνέχισε τα ξενυχτάς χωρίς να τον ξεκουράζεις (η Χρύσα απάντησε με ειρωνικό ύφος και παιχνιδιάρικο. Φαινόταν ότι με πήγαινε, εννοείται δε θα το άφηνα έτσι).
- Έχει δίκιο, θέλεις ξεκούραση και γενικά μην ταλαιπωρείς τον ώμο σου αυτό τον καιρό.
- Νίκο, εγώ φεύγω τα λέμε.
- Τα λέμε Χρύσα.
- Λοιπόν θα παίρνεις αυτό και όχι το άλλο γιατί αυτό είναι πιο δυνατό και μην ανακουφιστείς και δεν έρθεις επειδή δε θα πονάς… κατανοητό;
- Μάλιστα, ευχαριστώ γιατρέ.
- Στο καλό.
Πάω στο πάρκινγκ γρήγορα και πετυχαίνω την Χρύσα με το αμάξι μου.
- Να σου πω… θες να σε πετάξω;… με τα πόδια πας;
- Με το λεωφορείο, αλλά όχι, μη σε βάζω σε κόπο.
- Κανένας κόπος, χαρά μου.
- Καλά.
- Ωραίο αμάξι δωράκι από τον μπαμπά; (audi a4 cabriolet μεταχειρισμένο του 2006)
- Όχι βέβαια, δουλεύω από 19 χρονών δεν περιμένω κανέναν να με βοηθήσει.
- Σπάνιο αυτό πάντως, καπετάνιος είσαι είπες;
- Β πλοίαρχος εμπορικού ναυτικού σε παρακαλώ (με γιατρό μίλαγα, έπρεπε να ανέβω στα μάτια της ).
- Χα, χα… στα καράβια λοιπόν.
- Ναι...
- Εδώ άφησε με όπου μπορείς και ευχαριστώ.
- Να σου πω τώρα με τον ώμο και αυτά, αν πάθω τίποτα μην τρέχω μέχρι το νοσοκομείο δε μου δίνεις το κινητό σου να σε συμβουλευτώ αν χρειαστεί;
- Χα, χα… ωραία που τα λες, Άγγελος είπαμε ε;
- Ναι.
- Άντε να στο δώσω, κρίμα είναι, σε λυπάμαι.
- Να σαι καλά.
- Λοιπόν τα λέμε και ξεκουράσου ε;
- Ναι… φυσικά! (αρχίδια )
Εννοείται δεν έχασα καιρό και την επόμενη μέρα κατά της 12 την πήρα τηλέφωνο να βγούμε.
- Ναι.
- Έλα Χρύσα ο Άγγελος είμαι.
- Α τι έγινε πως είναι το χέρι.
- Καλά είναι μωρέ αλλά δε σε πήρα για αυτό (συμβουλή μάγκες για τα αληθινά αρσενικά, όταν μιλάτε με γυναίκες, πάντα στο τηλέφωνο, όχι μηνύματα).
- Αλλά γιατί;
- Θες να πάμε καμιά βόλτα σήμερα το απόγευμα στο … (της είπα μια μαρίνα με σκάφη να έχω να πω και καμιά μαλακία για την δουλειά μου, όλα τα σκέφτηκα ο γάτος)
- Ξεκούραση δεν είπαμε;
- Δε θα σκάψω, μια βόλτα με τη γιατρό μου θέλω να βγω να με συμβουλέψει.
- Χα, χα… μάλιστα, καλά έλα να με πάρεις 18:00 από το τάδε μέρος.
- Τα λέμε.
Πήγα, την πήρα, ξεκινήσαμε να μιλάμε για τις δουλειές μας, τα λεφτά, το ότι μένει με τους γονείς της γιατί είναι στην ειδικότητα (γναθοχειρουργός παρακαλώ), το διάβασμα το πως είναι να δουλεύεις στα καράβια μέχρι που το θέμα έπεσε στα σεξουαλικό.
- Και για πες… όλες θα σε κυνηγάνε ε;… με τη δουλειά και αυτά;
- Μπα (και χτυπάει τηλέφωνο ήταν η καργιόλα η Αλίκη). Με συγχωρείς μια στιγμή, ναι;
"Έλα ρε Άγγελε… να έρθω σπίτι να κάτσουμε (πάλι πούτσο ήθελε η ρουφιάνα)"
- Όχι να κάτσεις σπίτι να διαβάσεις, εξεταστική έχεις, πρέπει κάποια στιγμή να το πάρεις το ρημάδι το πτυχίο.
"Έλα ρε μωρό τώρα…"
- Σε κλείνω γεια… επίσης δεν είμαι σπίτι.
- Χα, χα… η κοπέλα σου;
- Όχι, η ξαδέρφη μου, έχει φτάσει 27 και ακόμη παλεύει να τελειώσει. Να σου πω… να πάμε για ένα ποτάκι σπίτι μου αφού δουλεύεις και αργά αύριο; Θα σε γυρίσω εγώ, μην αγχώνεσαι.
- Δεν είπαμε ξεκούραση;… 22:00 είναι η ώρα.
- Έλα μωρέ τώρα 9 μήνες δουλεύω να μη χαρώ λίγο;
- Τέλος πάντων.
Πάμε σπίτι.
- Λέγε τι πίνεις.
- Ότι πιεις κι εσύ.
- Εγώ δεν πίνω γενικά, δεν έχω πολύ εμπειρία, με μπύρα και κανένα κρασί την βγάζω
- Ναυτικός και δεν πίνει;
- Κι όμως ούτε πίνω ούτε καπνίζω, τα ποτά που βλέπεις είναι για την παρέα, εγώ μόνο κρασί πίνω. Έχω ένα καλό, να σου βάλω;
- Με εντυπωσίασες τώρα… για βάλε.
- Λοιπόν γιατί έγινες γιατρός;
- Είναι οι γονείς… μου άρεσε από μικρή που τους έβλεπα άρα κατάλαβες… εσύ;
- Δεν ξέρω, μου ταίριαζε μάλλον, ήθελα να φύγω και από το σπίτι, να γίνω ανεξάρτητος οπότε…
- Δηλαδή εγώ δεν είμαι ανεξάρτητη που μένω με τους γονείς μου;
- Εσύ είσαι άλλο δεν συγκρίνεσαι με καμία.
- Ναι ε;… τι εννοείς δηλαδή; (κάνω κίνηση να την φιλήσω και ξεκινάει το καλό)
Ξεκινάμε λοιπόν να φιλιόμαστε σα να μην υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει γυναίκα μέχρι σήμερα που να με ανάβει τόσο όσο η Χρύσα (θυμίζω όπως είπα και στις άλλες ιστορίες μου είμαι 33, σήμερα στα 34). Ήταν ο ορισμός της γυναίκας. Το άγχος με είχε καταβάλει αλλά και η καύλα για να ευχαριστήσω την πιο όμορφη γιατρό. Μετά το φάσωμα έβγαλε μπλούζα και ασχολήθηκα τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο με τα τρομερά στήθη της συνεχίζοντας να τη φιλάω. Στη συνέχεια πήγα κατευθείαν στο μουνί της. Πιο ξυρισμένο και περιποιημένο μουνάκι δεν υπάρχει, μύριζε τόσο ωραία. Από το γλείψιμο είχε τρελαθεί. Φαίνεται οι γιατροί δεν ξέρουν σωστό γλείψιμο.
- Σου αρέσει μωρό μου.
- Ναι μη σταματάς, αχ… χύνω μωρό μου (δεν ήταν τυχαία τα μωρό μου, θα καταλάβετε μετά).
- Τι μουνάκι είναι αυτό που έχεις ρε Χρύσα;
- Σε παρακαλώ… έλα να το κάνουμε.
- Εννοείται αγάπη μου ότι θες (έβαλα καπότα και βουρ).
- Αχ… μη σταματάς, συνέχισε… (ήμασταν σε ιεραποστολικό και ταυτόχρονα την φίλαγα πιάνοντας τα τρομερά στήθη της).
- Από την πρώτη μέρα το ήθελα αυτό μωρό μου… (και της έδωσα ένα φιλί).
- Το έχεις… μη σταματάς, αχ, μη σταματάς! Χύνω… μη σταματάς… χύνω Άγγελε.
- Κι εγώ καύλα μου, κι εγώ (συνέχισαν τα φιλιά και μετά πήρα νέα καπότα και την έβαλα στα τέσσερα)
- Τώρα θέλω να με σκίσεις, φτάνουν τα χαριτωμένα, να δω και τι άντρας είσαι.
- Μπαούλο θα σε κάνω μωρή πουτάνα (τώρα ξεκίνησε το καλό).
- Σκάσε ρε μαλάκα και γάμα.
- Εσύ σκάσε μωρή καργιόλα… με όλους τους ασθενείς έτσι κάνεις;… πηδιέσαι μετά;
- Όχι… μόνο με τους μαλάκες, αχ μη σταματάς ρε πούστη σου λέω.
- Μην με ξαναπείς πούστη ρε καργιόλα, ακούς;… θα σε σπάσω στο ξύλο (το χέρι με είχε πεθάνει αλλά ζούσα το όνειρο, οπότε κυριολεκτικά ούτε ασχολήθηκα μέχρι και σκαμπίλια με το αριστερό έδινα στα μπουτάκια της). Σου μοιάζω για πούστης;
- Όχι… συνέχισε, συνέχισε.
- Έλα κάτσε πάνω μου τώρα, σαν πουτάνα θα σε πάρω.
- Αργά ε… αυτή είναι επικίνδυνη στάση.
- Ναι μωρό μου…
- Τι κάνεις;… τι κάνεις ρε;… τι σου είπα;…
- Σκάσε μωρή, τώρα εγώ κάνω κουμάντο, δεν είμαστε στο νοσοκομείο (και τις δίνω ένα φιλί να χαλαρώσει).
- Τι μου κάνεις, αχ, συνέχισε.
- Χύνω Χρύσα, χύνω καύλα μου…
- Κι εγώ…
Κάτσαμε αγκαλιά και μας πήρε ο ύπνος στον καναπέ. Την επόμενη μέρα σούταρα την Αλίκη και τα έφτιαξα με τη Χρύσα. Μια σχέση που με άλλαξε σαν άνθρωπο προς το καλύτερο. Την αγάπησα πραγματικά και ήμουν για 4 χρόνια πιστός κάνοντας τρομερό έρωτα, ξεχνώντας τη ζωή που είχα πριν πηγαίνοντας με τη μια και την άλλη. Μέχρι και τα σκαλιά της εκκλησίας θα είχαμε ανέβει μιας και πριν 2 χρόνια ήμασταν αρραβωνιασμένοι. Την κεράτωσα ο μαλάκας ένα βράδυ με δύο φοιτήτριες, κάτι για το οποίο μετανιώνω μέχρι και σήμερα.
Κρατήσαμε επαφές και το κάνουμε μέχρι σήμερα αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο. Το βλέπω στα μάτια της. Μόνο για σεξ με έχει, δε σημαίνω τίποτα πλέον για τη Χρύσα. Εγώ από τότε που χωρίσαμε κύλισα… και μέχρι σήμερα το πάθος μου είναι ο αγοραίος έρωτας με πόρνες πολυτελείας (call girls). Έχω αλλάξει πολύ, τις βλέπω όλες σαν κρέας και με την πρώτη ευκαιρία γαμάω όποια γυναίκα βρω, αναζητώντας μόνο το σεξ πλέον. Το καλό είναι ότι έχω τη δουλειά μου, είμαι καπετάνιος 9 μήνες δουλεύοντας σκληρά και δεν έχω ανάγκη κανέναν. Το κακό είναι ότι με βλέπω να πεθαίνω μόνος στο κρεβάτι με καμιά πόρνη.
Υστερόγραφο, είμαι ο Άγγελος ναυτικός, πολίτης του κόσμου και σας εύχομαι, καλή συνέχεια.
Υστερόγραφο 2, γαμιέται ο κρονοιός και καλή δύναμη στους γιατρούς μας και στην Ελλάδα.
Υστερόγραφο 3, οι ιστορίες μου είναι αληθινές!
Copyright protected OW ref: 175819
10 Ιανουαρίου λοιπόν, ξημερώματα παρασκευής μετά από άγριο ξενύχτι στα μπουζούκια με έναν πολύ καλό μου φίλο τον Τάκη και αφήνοντας τον στο σπίτι ξεκίνησα για το δικό μου (με το αμάξι). Στο δρόμο, ενώ οδηγούσα ξαφνικά ξεκίνησα να νιώθω τρομερό πόνο στον αριστερό ώμο. Πονούσα όπως ποτέ άλλοτε (γενικά αυτός ο ώμος με πόναγε χρόνια και σύντομα θα μάθαινα γιατί) και έτσι αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο να δω ποιο νοσοκομείο είχε εφημερία. Παίρνω τηλέφωνο, μου λένε και ξεκινάω για εκεί. Φτάνοντας δόξα τω Θεώ χωρίς να τρακάρω μιας και οδηγούσα ουσιαστικά μόνο με το δεξί χέρι αλλάζοντας και ταυτόχρονα ταχύτητες, πάω κατευθείαν στα επείγοντα. Προφανώς τέτοια ώρα και μέρα δεν είχε και πολύ κόσμο όποτε σχετικά γρήγορα με δέχτηκαν. Μπαίνοντας λοιπόν στο ιατρείο αντικρίζω την πιο ωραία γυναίκα που έχω δει στην ζωή μου μέχρι σήμερα, τη Χρύσα. Η Χρύσα είναι μια γυναίκα που δε μπορείς να μην την κοιτάξεις. Είναι μελαχρινή με κάτι μάτια καστανά ανοιχτά ένα πρόσωπο που δε φωνάζει ξεκωλιάρα αλλά γυναίκα με Γ κεφαλαίο, κάτι χειλάκια κόκκινα και ένα βλέμμα που σε τρελαίνει. Είναι 1.70 με τρομερό σώμα αλλά για να καταλάβετε καλύτερα… απλώς δείτε τη Βανδή σε καμιά συναυλία του 2008 η 2009 και τότε θα πιάσετε τι εννοώ. Με μια διαφορά… η Χρύσα είναι ακόμη πιο αισθησιακή και ωραία, με μεγαλύτερα στήθη!
- Ε… γεια σας.
- Γεια σας, πως μπορώ να βοηθήσω;
- Κοιτάξτε με πονάει πάρα πολύ ο ώμος, με το ζόρι σηκώνω το χέρι μου πάνω από το στήθος.
- Μάλιστα… πώς το έπαθες;… (ενικός, εντάξει συνομήλικοι ήμασταν).
- Ε βασικά ο συγκεκριμένος με πονάει χρόνια, από τα 17 όταν ξεκίνησα να γυμνάζομαι πιο εντατικά.
- Καλά πόσο είσαι.
- 27.
- Και δεν έχεις πάει τόσα χρόνια να το δεις;
- Δεν είναι αυτό, απλώς τον έχω επιβαρύνει αρκετά τον τελευταίο χρόνο λόγω δουλειάς και τρόπου ζωής. Πριν με πόναγε που και που σε καμιά κάμψη.
- Τι δουλειά κάνεις δηλαδή και τον έχεις επιβαρύνει τόσο;
- Ναυτικός είμαι και οι υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί πλέον (την επόμενη φορά θα έμπαινα υποπλοίαρχος ), με τα ξενύχτια στο καράβι, τον τρόπο εργασίας και τη ζωή δεν υπάρχει χρόνος για ξεκούραση.
- Τότε τώρα πώς ήρθες;… ήσουν σπίτι και σε πόναγε;
- Όχι, έξω ήμουν και γύρναγα από βόλτα και με έπιασε στην οδήγηση.
- Μάλιστα, για κάτσε να το δούμε να πας να βγάλεις και καμιά ακτινογραφία, βγάλε μπλούζα.
- Μάλιστα.
- Γυμνάζεσαι είπες ε; Φαίνεται (έχω πολύ καλό σώμα γενικά όταν δεν δουλεύω η δε διαβάζω για την δουλειά στο καράβι θα γυμναστώ σίγουρα)
- Όσο μπορώ, ναι.
- Πονάς τώρα που το πάω εκεί;
- Ναι αρκετά.
- Τώρα;
- Ναι, ναι…
- Εδώ;
- Όχι τόσο εκεί.
- Καλά πήγαινε βγάλε ακτινογραφίες και έλα να δούμε αν και δε νομίζω να δείξουν τίποτα… εσύ θες μαγνητική.
Τις έβγαλα και ξαναπήγα.
- Ορίστε.
- Για να δούμε μπας και χρειάζεται να στο κόψουμε, χα, χα… ηρέμησε πλάκα κάνω.
- Ωραία πλάκα.
- Καλέ… παλικάρι είσαι, τίποτα δεν έχεις.
- Δηλαδή δεν έχω τίποτα;… μπορώ να φύγω;
- Όχι φυσικά, χρειάζεται να έρθεις σήμερα το απόγευμα να κάνεις καμία μαγνητική γιατί πρέπει να είναι κανένας τένοντας.
- Τώρα δε γίνεται;
- Όχι δεν γίνεται.
- Και εγώ πως θα την παλέψω με τον πόνο;
- Θα σου γράψω κάτι αντιφλεγμονώδη να παίρνεις πρωί βράδυ τώρα που σε πονάει μέχρι να μάθουμε τι είναι.
- Εντάξει ευχαριστώ καλή συνέχεια.
- Επίσης και καλά μυαλά (και μου πετάει ένα χαμόγελο όλο νόημα).
Εννοείται σαν καλός μαλάκας επειδή πήρα το πρώτο χάπι για τον πόνο και σταμάτησα να πονάω δεν πήγα το απόγευμα αλλά έκατσα σπίτι να πηδάω την Αλίκη. Μετά έφυγε και ξεράθηκα στον ύπνο ξεχνώντας να πάρω το βραδινό χάπι. Ξυπνάω κατά της 10 με τρομερό πόνο στον ώμο και φεύγω για το νοσοκομείο (Σάββατο πρωί). Φτάνω λοιπόν στα επείγοντα, κανονικά έπρεπε να κλείσω ραντεβού στον ορθοπεδικό, αλλά αρχίδια, πονούσα τόσο που ήθελα να εξυπηρετηθώ άμεσα (κλασικός Έλληνας).
- Γεια σας (ήταν ένας άντρας γιατρός που του μίλησα )
- Τι συμβαίνει;
- Πάλι εδώ;… (η Χρύσα)
- Χρύσα ξέρεις τον κύριο;
- Ναι είχε έρθει τα ξημερώματα της παρασκευής για τον ώμο του και του είπα να πάει για μαγνητική, άσε που δεν είχαμε και ορθοπεδικό.
- Μάλιστα… αφού πήγες γιατί είσαι εδώ;
- Ε βασικά δεν πήγα, δεν πονούσα και είπα να μην πάω αλλά σήμερα ξύπνησα και πονούσα.
- Καλά εντάξει, ότι να ναι… και για πες πως συνέβη και έλα να σε εξετάσω να έχουμε μια ακόμη άποψη (αυτός ήταν ορθοπεδικός γύρω στα 50).
Του εξηγώ τέλος πάντων, πάω για τη μαγνητική μετά από ώρα και επιστρέφω να μου πει τι θα κάνω.
- Λοιπόν άκου, εσύ πρέπει να έχεις πάθει ζημιά. Τη μαγνητική θα έρθεις να την πάρεις την παρασκευή για να δούμε και να ξέρουμε τι θα κάνουμε.
- Εγώ ούτε γυμναστική ούτε τίποτα;
- Όχι κάνε καμιά κάμψη ακόμη να διαλύσεις κι άλλο τον ώμο σου και συνέχισε τα ξενυχτάς χωρίς να τον ξεκουράζεις (η Χρύσα απάντησε με ειρωνικό ύφος και παιχνιδιάρικο. Φαινόταν ότι με πήγαινε, εννοείται δε θα το άφηνα έτσι).
- Έχει δίκιο, θέλεις ξεκούραση και γενικά μην ταλαιπωρείς τον ώμο σου αυτό τον καιρό.
- Νίκο, εγώ φεύγω τα λέμε.
- Τα λέμε Χρύσα.
- Λοιπόν θα παίρνεις αυτό και όχι το άλλο γιατί αυτό είναι πιο δυνατό και μην ανακουφιστείς και δεν έρθεις επειδή δε θα πονάς… κατανοητό;
- Μάλιστα, ευχαριστώ γιατρέ.
- Στο καλό.
Πάω στο πάρκινγκ γρήγορα και πετυχαίνω την Χρύσα με το αμάξι μου.
- Να σου πω… θες να σε πετάξω;… με τα πόδια πας;
- Με το λεωφορείο, αλλά όχι, μη σε βάζω σε κόπο.
- Κανένας κόπος, χαρά μου.
- Καλά.
- Ωραίο αμάξι δωράκι από τον μπαμπά; (audi a4 cabriolet μεταχειρισμένο του 2006)
- Όχι βέβαια, δουλεύω από 19 χρονών δεν περιμένω κανέναν να με βοηθήσει.
- Σπάνιο αυτό πάντως, καπετάνιος είσαι είπες;
- Β πλοίαρχος εμπορικού ναυτικού σε παρακαλώ (με γιατρό μίλαγα, έπρεπε να ανέβω στα μάτια της ).
- Χα, χα… στα καράβια λοιπόν.
- Ναι...
- Εδώ άφησε με όπου μπορείς και ευχαριστώ.
- Να σου πω τώρα με τον ώμο και αυτά, αν πάθω τίποτα μην τρέχω μέχρι το νοσοκομείο δε μου δίνεις το κινητό σου να σε συμβουλευτώ αν χρειαστεί;
- Χα, χα… ωραία που τα λες, Άγγελος είπαμε ε;
- Ναι.
- Άντε να στο δώσω, κρίμα είναι, σε λυπάμαι.
- Να σαι καλά.
- Λοιπόν τα λέμε και ξεκουράσου ε;
- Ναι… φυσικά! (αρχίδια )
Εννοείται δεν έχασα καιρό και την επόμενη μέρα κατά της 12 την πήρα τηλέφωνο να βγούμε.
- Ναι.
- Έλα Χρύσα ο Άγγελος είμαι.
- Α τι έγινε πως είναι το χέρι.
- Καλά είναι μωρέ αλλά δε σε πήρα για αυτό (συμβουλή μάγκες για τα αληθινά αρσενικά, όταν μιλάτε με γυναίκες, πάντα στο τηλέφωνο, όχι μηνύματα).
- Αλλά γιατί;
- Θες να πάμε καμιά βόλτα σήμερα το απόγευμα στο … (της είπα μια μαρίνα με σκάφη να έχω να πω και καμιά μαλακία για την δουλειά μου, όλα τα σκέφτηκα ο γάτος)
- Ξεκούραση δεν είπαμε;
- Δε θα σκάψω, μια βόλτα με τη γιατρό μου θέλω να βγω να με συμβουλέψει.
- Χα, χα… μάλιστα, καλά έλα να με πάρεις 18:00 από το τάδε μέρος.
- Τα λέμε.
Πήγα, την πήρα, ξεκινήσαμε να μιλάμε για τις δουλειές μας, τα λεφτά, το ότι μένει με τους γονείς της γιατί είναι στην ειδικότητα (γναθοχειρουργός παρακαλώ), το διάβασμα το πως είναι να δουλεύεις στα καράβια μέχρι που το θέμα έπεσε στα σεξουαλικό.
- Και για πες… όλες θα σε κυνηγάνε ε;… με τη δουλειά και αυτά;
- Μπα (και χτυπάει τηλέφωνο ήταν η καργιόλα η Αλίκη). Με συγχωρείς μια στιγμή, ναι;
"Έλα ρε Άγγελε… να έρθω σπίτι να κάτσουμε (πάλι πούτσο ήθελε η ρουφιάνα)"
- Όχι να κάτσεις σπίτι να διαβάσεις, εξεταστική έχεις, πρέπει κάποια στιγμή να το πάρεις το ρημάδι το πτυχίο.
"Έλα ρε μωρό τώρα…"
- Σε κλείνω γεια… επίσης δεν είμαι σπίτι.
- Χα, χα… η κοπέλα σου;
- Όχι, η ξαδέρφη μου, έχει φτάσει 27 και ακόμη παλεύει να τελειώσει. Να σου πω… να πάμε για ένα ποτάκι σπίτι μου αφού δουλεύεις και αργά αύριο; Θα σε γυρίσω εγώ, μην αγχώνεσαι.
- Δεν είπαμε ξεκούραση;… 22:00 είναι η ώρα.
- Έλα μωρέ τώρα 9 μήνες δουλεύω να μη χαρώ λίγο;
- Τέλος πάντων.
Πάμε σπίτι.
- Λέγε τι πίνεις.
- Ότι πιεις κι εσύ.
- Εγώ δεν πίνω γενικά, δεν έχω πολύ εμπειρία, με μπύρα και κανένα κρασί την βγάζω
- Ναυτικός και δεν πίνει;
- Κι όμως ούτε πίνω ούτε καπνίζω, τα ποτά που βλέπεις είναι για την παρέα, εγώ μόνο κρασί πίνω. Έχω ένα καλό, να σου βάλω;
- Με εντυπωσίασες τώρα… για βάλε.
- Λοιπόν γιατί έγινες γιατρός;
- Είναι οι γονείς… μου άρεσε από μικρή που τους έβλεπα άρα κατάλαβες… εσύ;
- Δεν ξέρω, μου ταίριαζε μάλλον, ήθελα να φύγω και από το σπίτι, να γίνω ανεξάρτητος οπότε…
- Δηλαδή εγώ δεν είμαι ανεξάρτητη που μένω με τους γονείς μου;
- Εσύ είσαι άλλο δεν συγκρίνεσαι με καμία.
- Ναι ε;… τι εννοείς δηλαδή; (κάνω κίνηση να την φιλήσω και ξεκινάει το καλό)
Ξεκινάμε λοιπόν να φιλιόμαστε σα να μην υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει γυναίκα μέχρι σήμερα που να με ανάβει τόσο όσο η Χρύσα (θυμίζω όπως είπα και στις άλλες ιστορίες μου είμαι 33, σήμερα στα 34). Ήταν ο ορισμός της γυναίκας. Το άγχος με είχε καταβάλει αλλά και η καύλα για να ευχαριστήσω την πιο όμορφη γιατρό. Μετά το φάσωμα έβγαλε μπλούζα και ασχολήθηκα τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο με τα τρομερά στήθη της συνεχίζοντας να τη φιλάω. Στη συνέχεια πήγα κατευθείαν στο μουνί της. Πιο ξυρισμένο και περιποιημένο μουνάκι δεν υπάρχει, μύριζε τόσο ωραία. Από το γλείψιμο είχε τρελαθεί. Φαίνεται οι γιατροί δεν ξέρουν σωστό γλείψιμο.
- Σου αρέσει μωρό μου.
- Ναι μη σταματάς, αχ… χύνω μωρό μου (δεν ήταν τυχαία τα μωρό μου, θα καταλάβετε μετά).
- Τι μουνάκι είναι αυτό που έχεις ρε Χρύσα;
- Σε παρακαλώ… έλα να το κάνουμε.
- Εννοείται αγάπη μου ότι θες (έβαλα καπότα και βουρ).
- Αχ… μη σταματάς, συνέχισε… (ήμασταν σε ιεραποστολικό και ταυτόχρονα την φίλαγα πιάνοντας τα τρομερά στήθη της).
- Από την πρώτη μέρα το ήθελα αυτό μωρό μου… (και της έδωσα ένα φιλί).
- Το έχεις… μη σταματάς, αχ, μη σταματάς! Χύνω… μη σταματάς… χύνω Άγγελε.
- Κι εγώ καύλα μου, κι εγώ (συνέχισαν τα φιλιά και μετά πήρα νέα καπότα και την έβαλα στα τέσσερα)
- Τώρα θέλω να με σκίσεις, φτάνουν τα χαριτωμένα, να δω και τι άντρας είσαι.
- Μπαούλο θα σε κάνω μωρή πουτάνα (τώρα ξεκίνησε το καλό).
- Σκάσε ρε μαλάκα και γάμα.
- Εσύ σκάσε μωρή καργιόλα… με όλους τους ασθενείς έτσι κάνεις;… πηδιέσαι μετά;
- Όχι… μόνο με τους μαλάκες, αχ μη σταματάς ρε πούστη σου λέω.
- Μην με ξαναπείς πούστη ρε καργιόλα, ακούς;… θα σε σπάσω στο ξύλο (το χέρι με είχε πεθάνει αλλά ζούσα το όνειρο, οπότε κυριολεκτικά ούτε ασχολήθηκα μέχρι και σκαμπίλια με το αριστερό έδινα στα μπουτάκια της). Σου μοιάζω για πούστης;
- Όχι… συνέχισε, συνέχισε.
- Έλα κάτσε πάνω μου τώρα, σαν πουτάνα θα σε πάρω.
- Αργά ε… αυτή είναι επικίνδυνη στάση.
- Ναι μωρό μου…
- Τι κάνεις;… τι κάνεις ρε;… τι σου είπα;…
- Σκάσε μωρή, τώρα εγώ κάνω κουμάντο, δεν είμαστε στο νοσοκομείο (και τις δίνω ένα φιλί να χαλαρώσει).
- Τι μου κάνεις, αχ, συνέχισε.
- Χύνω Χρύσα, χύνω καύλα μου…
- Κι εγώ…
Κάτσαμε αγκαλιά και μας πήρε ο ύπνος στον καναπέ. Την επόμενη μέρα σούταρα την Αλίκη και τα έφτιαξα με τη Χρύσα. Μια σχέση που με άλλαξε σαν άνθρωπο προς το καλύτερο. Την αγάπησα πραγματικά και ήμουν για 4 χρόνια πιστός κάνοντας τρομερό έρωτα, ξεχνώντας τη ζωή που είχα πριν πηγαίνοντας με τη μια και την άλλη. Μέχρι και τα σκαλιά της εκκλησίας θα είχαμε ανέβει μιας και πριν 2 χρόνια ήμασταν αρραβωνιασμένοι. Την κεράτωσα ο μαλάκας ένα βράδυ με δύο φοιτήτριες, κάτι για το οποίο μετανιώνω μέχρι και σήμερα.
Κρατήσαμε επαφές και το κάνουμε μέχρι σήμερα αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο. Το βλέπω στα μάτια της. Μόνο για σεξ με έχει, δε σημαίνω τίποτα πλέον για τη Χρύσα. Εγώ από τότε που χωρίσαμε κύλισα… και μέχρι σήμερα το πάθος μου είναι ο αγοραίος έρωτας με πόρνες πολυτελείας (call girls). Έχω αλλάξει πολύ, τις βλέπω όλες σαν κρέας και με την πρώτη ευκαιρία γαμάω όποια γυναίκα βρω, αναζητώντας μόνο το σεξ πλέον. Το καλό είναι ότι έχω τη δουλειά μου, είμαι καπετάνιος 9 μήνες δουλεύοντας σκληρά και δεν έχω ανάγκη κανέναν. Το κακό είναι ότι με βλέπω να πεθαίνω μόνος στο κρεβάτι με καμιά πόρνη.
Υστερόγραφο, είμαι ο Άγγελος ναυτικός, πολίτης του κόσμου και σας εύχομαι, καλή συνέχεια.
Υστερόγραφο 2, γαμιέται ο κρονοιός και καλή δύναμη στους γιατρούς μας και στην Ελλάδα.
Υστερόγραφο 3, οι ιστορίες μου είναι αληθινές!
Copyright protected OW ref: 175819
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.