Λίγους μήνες μετά το παρτούζωμα της κοπέλας μου με τον κολλητό μου (βλ. προηγούμενη ιστορία από DrDisarray), ο Γιώργος έπιασε δουλειά σε μία φαρμακευτική ως βοηθός μάνατζερ. Λόγω των σπουδών μου και της ανάπτυξης της εταιρείας, δεν πέρασαν δύο μήνες και βρεθήκαμε να δουλεύουμε μαζί, αν και σε διαφορετικά πόστα.
Τους περισσότερους από τους συναδέλφους τους ήξερα πριν ακόμα προσληφθώ από τις περιγραφές του Γιώργου. Καμία έκπληξη λοιπόν, όταν συνειδητοποίησα πως ο Κώστας ήταν πράγματι ο κλασικός τύπος μαλάκα. Δούλευε πωλητής αν και ποτέ δεν κατάλαβα με τι προσόντα, καθώς δε μιλούσε για αυτά. Προφανώς επρόκειτο για κάποιον χωρίς πιστοποίηση, που έβγαζε απίστευτα κόμπλεξ απέναντι σε όσους από εμάς σπουδάζαμε ή είχαμε πτυχίο. Γενικά οι συνάδελφοι τον απέφευγαν καθώς ο Κωστάκης ήταν φωνακλάς και οξύθυμος. Βέβαια, επειδή εγώ είχα πιάσει τη δουλειά part-time, κυρίως για την καυλάντα μου -τότε ήταν ακόμα αξιοπρεπείς εποχές- δεν είχα κανένα πρόβλημα να γίνουμε τριμπούρδελο αν χρειαστεί. Ο ίδιος ο μάνατζερ είχε αναθέσει τη διαχείριση του Κώστα σε εμένα και όχι άδικα. Ήδη από τις πρώτες μου ημέρες προσπαθούσε να εφαρμόσει τυπικές μεθόδους εκφοβισμού. Επειδή όμως, όπως είπα, εγώ δεν είχα και πολλά να χάσω, είχε διαλέξει το λάθος παιδάκι στη γειτονιά για να πουλήσει μούρη.
Όλα ξεκίνησαν -πού αλλού;- στο πάρτι της εταιρείας. Ο Κώστας, 40άρης, είχε έρθει με τη γυναίκα του, μία πολύ ok εμφανισιακά γυναίκα γύρω στα 34, ξανθιά, με πολύ ωραία μάτια και αξιοπρεπές σώμα, για τα δύο παιδιά που είχαν κάνει. Νομίζω ήταν ο συνδυασμός του βλέμματος και των τονισμένων χειλιών της που εμένα από τη πρώτη στιγμή η Μαρίνα μου έβγαζε μια πουτανιά. Σε όλο το πάρτι την κάρφωνα και φαινόταν να έχει επίγνωση ότι δεν έπαιρνα τα μάτια μου από πάνω της. Στην πραγματικότητα, υπήρχαν και πιο ωραίες κοπέλες στην εταιρεία, αλλά εγώ ήθελα -πολύ μπάσταρδα εκ μέρους μου- ο Κωστάκης να βλέπει να του καρφώνω τη γυναίκα- και όχι μόνο με τα μάτια. Ήξερα πως δε με συμπαθεί και δεν είχα κανένα λόγο να μην το φτάσω στα άκρα, αντιθέτως γούσταρα απίστευτα, σε βαθμό που ο Γιώργος δίπλα μου, ανήσυχος στην αρχή, από ένα σημείο και μετά χτυπιόταν στο αυτί μου, πως θα μας πάρει ο διάολος και… εντάξει, εμένα στα αρχίδια μου, αλλά θα έχανε κι αυτός τη δουλειά του καθώς η εταιρεία ήταν πολύ αυστηρή στα ζητήματα επαγγελματικής ηθικής.
- Sorry φίλε, του είπα, αλλά εγώ θα σας παρασύρω σε κάτι πολύ ανήθικο.
- Άσε ρε μαλάκα, μου λέει, δε γαμάς.
Και η αλήθεια είναι πως μέχρι ένα σημείο ένιωθα εντελώς μαλάκας, να καρφώνομαι σε μία τύπισσα που δεν ανταποκρινόταν, ενώ ακύρωνα διάφορες που ήθελαν να χορέψουμε. Έλα μου, όμως, που κατά βάθος το Μαρινάκι ήταν τυπική παντρεμένη με μαλάκα, που την πίεζε πολύ και την γαμούσε λίγο. Προς το τέλος του πάρτι κάτι είχα καταφέρει να κάνω. Κάπως ανταποκρινόταν η Μαρίνα, μέχρι που σε κάποια φάση πέρασε μέχρι και κολλητά από μπροστά μου. Βρείτε μου μία παραμελημένη γυναίκα που δε γουστάρει λίγο αθώο φλερτ! Το οποίο βέβαια ούτε αθώο ήταν και μάλλον θα της έβγαινε και ξινό, γιατί κάποια στιγμή ο Κωστάκης κατάλαβε πως του καμάκωνα τη γυναίκα αφού έπιασε τη ματιά μας. Πράγμα εξαιρετικά θετικό για εμένα. Η καλύτερη μέθοδος μίας τέτοιας κυριαρχίας είναι να γίνεις η σκιά του συζύγου. Ασ’ τον να ζηλεύει κι ακόμα κι αν δεν κάνεις τίποτα, θα σε επαναφέρει τόσο συχνά στις κουβέντες με τη γυναίκα του που θα είναι σαν να είσαι εκεί.
Τέλος πάντων, στο μήνα που ακολούθησε, ο Κώστας ήταν πιο μη συνεργάσιμος από πότε -βούτυρο στο ψωμί μου- κι εγώ πιο αρχίδι από ποτέ άλλοτε. Με πίσω πόρτα στη διοίκηση το Γιώργο και παρότι ο Κωστής ήταν ανιψιός ή βαφτιστήρι ενός από τους διευθυντές, τον υποσκάπταμε συστηματικά- γιατί καλό ρουφιανάκι ήταν και του λόγου του. Χώρια που ήταν αχώνευτος. Εκείνους τους μήνες, το Μαρινάκι, εντελώς τυχαία, πέρασε και δυο-τρεις φορές από την εταιρεία. Λογικά να δει τι κάνει το στεφάνι της, αλλά εγώ βρήκα ευκαιρία να την πετύχω στην κουζίνα. Όταν με είδε χαμογέλασε, λες και με περίμενε.
"Εδώ είμαστε", λέω από μέσα μου, χαιρετάω στον πληθυντικό και εφαρμόζω ό,τι καλύτερο μπορούσα να σκεφτώ σε φορτωτική στα 24 μου. Κλασικά, μου ζήτησε να κόψω τον πληθυντικό γιατί δεν είναι τόσο μεγάλη και βρήκα ευκαιρία, πολύ προβλέψιμα, να την κολακέψω για την εμφάνισή της. Η αλήθεια είναι πως η ξαφνική της χαλαρότητα με είχε βγάλει εκτός συντονισμού. Και τότε, πάνω στην κουβέντα για τη γνωριμία της με τον Κώστα, μου πετάει την πρώτη χειροβομβίδα:
- Ε, και με τον Κώστα σοβαρεύτηκα...
- Τι εννοείς σοβαρεύτηκες;… ρωτάω αθώα εγώ.
- Παλιά ήμουν πιο άτακτη.
- Πόσο άτακτη δηλαδή;
- Είσαι λίγο μικρός για να σου τα πω αυτά.
- Ναι, σωστά, μπορεί να με παρασύρετε κυρία Μαρίνα, απαντάω εριστικά. Προφανώς δε θέλουμε να συμβεί κάτι τέτοιο.
Το σκέφτεται για λίγο και, αφού έχει κάνει την αρχή, εκεί θα κώλωνε; Εξαπολύει τη βόμβα υδρογόνου:
- Με τον προηγούμενο σύντροφό μου, είχαμε πάει και μερικές φορές σε swingers' club.
- Α ναι;… απαντάω στο χαλαρό. Κρίμα.
- Τι κρίμα;… με ρωτάει και τα έχει χαμένα πλέον.
- Όταν έχει γνωρίσει κάποιος τόση ελευθερία, πρέπει να είναι πολύ δυστυχισμένος μετά σε ένα συντηρητικό γάμο.
- Δεν είναι έτσι.
Την έκοψα.
- Έλα τώρα βρε Μαρίνα, έτσι ακριβώς. Λένε πως οι ανικανοποίητες swingers βρίσκουν μεγάλη ελευθερία στο cuckold.
- Στο ποιο;
Εδώ είμαστε λέω και παίρνω ειρωνικό ύφος:
- Αδιάβαστη κυρία Μαρίνα;
- Παντρεμένη…
μου λέει με ένα χαμόγελο και η αλήθεια είναι πως το cuckold τρία χρόνια πριν πρωτοέκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα, αν θυμάστε.
- Ακόμα καλύτερα. της λέω. Οι παντρεμένες μόνο μπορούν να το κάνουν. Είναι σαν αποκλειστικό προνόμιο του γάμου.
- Και τι ακριβώς κάνουν βρε Γιάννη;
- Διαλέγουν κάποιον καλύτερο να τις ικανοποιεί. Συνήθως μπροστά στον άντρα τους, αν και αυτό γίνεται σιγά-σιγά.
- Ακραία πράγματα...
- Πολύ φυσιολογικά. Όταν κάποιος δε θέλει να σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι, λογικό δεν είναι να ψαχτείς αλλού; Και άμα είσαι και καλός σε αυτό που κάνεις, γιατί να μην βλέπει και ο άντρας να μαθαίνει; Παροχή υπηρεσιών είναι στο κάτω-κάτω.
Κάπου εκεί την αφήνω σκεπτική και πάω στο γραφείο του Γιώργου, ο οποίος, όταν άκουσε τη συζήτηση, σχεδόν έπαθε αποπληξία.
- Μαλάκα… μου λέει, ούτε επίδομα ΟΑΕΔ δε δικαιούμαστε ακόμα.
- Χαλάρωσε ρε πούστη, θα φάμε.
- Θα φάμε πούτσα από τα αφεντικά αν το μάθει ο Κώστας.
- Όταν θα το μάθει ο Κωστάκης, αγόρι μου, θα του έχω κάνει τη γυναίκα ήδη άλογο.
Αμ' έπος, αμ' έργο, λίγες ημέρες μετά χτυπάει το κινητό μου. Η Μαρίνα.
"Πίνεις καφέ με γριές;"
ρωτάει με φατσούλα. Με είχε βρει στο fb και χωρίς να γίνουμε φίλοι, μου είχε στείλει στο messenger. Εδώ είμαστε λέω. Στο μεταξύ, έβλεπα τον άντρα της που ερχόταν στη δουλειά στραβωμένος, αλλά δε νομίζω πως ήταν μαζί μου. Εμένα σχεδόν με απέφευγε. Σαν άυπνος ήταν, σα βαρύθυμος, σα γαμώ το κέρατό του γενικότερα. Απάντησα αμέσως:
"Δεν έχει τύχει να μου προτείνει καμία".
"Κι αν σου προτείνω εγώ;"
"Και πάλι δε θα μου έχει προτείνει καμία γριά".
Της άρεσε. Έγραφε, έσβηνε. Άστο, λέω, γάμα το, θα νυχτώσουμε και στέλνω καπάκια:
"Αύριο στις 8 στη γειτονιά μου;"
Κανονίσαμε τα διαδικαστικά, αφού μου τόνισε πως χρειάζεται διακριτικότητα. Την πήρα με το αυτοκίνητο από έναν άκυρο σταθμό του μετρό, έμεναν Γαλάτσι και βρεθήκαμε Ευαγγελισμό για να πάμε Ζωγράφου που έμενα εγώ. Ήταν πολύ ωραία ντυμένη, με ένα μαύρο φορεματάκι και απλό μακιγιάζ. Σε όλη τη διαδρομή λέγαμε χαζά, λες και δεν είχαμε βγει σε παράνομο ραντεβού αλλά ήμασταν φίλοι και γελούσαμε. Στην καφετέρια αντιθέτως τα πράγματα έγιναν πιο ζεστά. Καταλήξαμε να μιλάμε για σεξ και για εμπειρίες. Σχεδόν με προκαλούσε να της πω επειδή ήμουν 24 και με ρωτούσε λες και ρωτούσε παρθένο. Πιο χύμα και πιο πονηρός εγώ, φρόντιζα πάνω στην κουβέντα να αφήνω να φεύγουν -δήθεν τυχαία- πληροφορίες για το μέγεθος και τις αντοχές μου. Εκεί της είπα και για τη σχέση μου.
- Έχεις σχέση;… ρώτησε, σχεδόν ξενερωμένη.
- Ναι.
- Και τώρα που ξέρει ότι είσαι;
- Εδώ, μαζί σου. Βλέπεις, εμείς δεν είμαστε κομπλεξικοί σαν τον Κωστάκη. Τα καλά τα μοιραζόμαστε, δε φοβόμαστε μήπως τα χάσουμε. Και η κοπέλα μου ξέρει να εκτιμήσει το καλό.
Κάποια στιγμή μου λέει:
- Το έχεις κάνει ποτέ;
- Ποιο;
- Αυτό που μου έλεγες στην εταιρεία.
- Περίπου.
- Τι σημαίνει αυτό;
- Ήταν κοπέλα φίλου, όχι παντρεμένη και την πήραμε μαζί.
- Σοβαρά; Πώς;
- Δώρο για τα γενέθλιά της.
- Εσύ ήσουν το δώρο;
Ανασήκωσε με αυταρέσκεια τους ώμους και γέλασε. Κι εκεί πήγα για το μεγάλο παιχνίδι:
- Εσύ τι δώρο θα κάνεις στον εαυτό σου;
- Τι εννοείς;
- Αναρωτιέμαι. Τόσο ωραία γυναίκα, είσαι για γλείψιμο ολόκληρη. Αργό και βασανιστικό γλείψιμο. Πόσο καιρό έχει να κάνει κάποιος το μουνάκι σου να στάξει και να πιει τους χυμούς σου;
Από την πρώτη έκφρασή της, λέω πάει, τώρα θα φάω το ποτήρι στο κεφάλι. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, το σοκ είχε δώσει τη θέση του σε μια απλανή λύπη.
- Πολύ καιρό.
- Και τι κάνεις γι' αυτό;
- Δε μπορώ να κάνω πολλά. Είμαι παντρεμένη.
- Μπορείς να κάνεις πολλά. Και θέλω να τα κάνεις μαζί μου…
κι αφού δεν έφαγα το ποτήρι κατακέφαλα πριν, λέω δεν παίζει ούτε τώρα, οπότε τη βουτάω και την φιλάω. Σιγά -σιγά και όσο την φιλούσα, την ένιωθα να χαλαρώνει στα χέρια μου και να ανταποκρίνεται όλο και πιο παθιασμένα. Λίγο αργότερα, ήταν εκείνη που με φιλούσε και ο πούτσος μου είχε βαρέσει άξονα.
- Πάμε σπίτι μου;
- Το ξέρεις ότι δεν πρέπει.
- Εγώ ξέρω ότι δεν πρέπει να με αφήσεις έτσι…
και της βουτάω το χέρι και το βάζω στο καυλί μου.
- Γιατί να μετανιώσεις που δεν το έκανες; Ακόμα κι αν μετανιώσεις μετά που το έκανες, τουλάχιστον θα έχεις περάσει καλά. Σ' το υπόσχομαι εγώ.
Σηκωθήκαμε και φύγαμε τρεχάτοι σχεδόν για το σπίτι. Σε όλη τη διαδρομή δε σταματούσα να την πειράζω και μέσα στο ασανσέρ τη βούτηξα ξανά. Ήθελα να σκέφτεται όσο λιγότερο γίνεται τον άντρα της αν και… από την ώρα που μπήκαμε στη γκαρσονιέρα μου, την έριξα στο κρεβάτι, τη μισοέγδυσα και άρχισα να την φιλάω ολόκληρη μέχρι να καταλήξω στο μουνάκι της, που ήταν ήδη υγρό και ξυρισμένο, αμφιβάλλω πως τον σκεφτόταν έστω και λίγο.
Όσο την έγλειφα, άλλοτε σε κύκλους, άλλοτε καρφώνοντας τη γλώσσα μου στο ζεστό μουνάκι της, τόσο την ένιωθα να σκιρτά. Λίγο αργότερα έχυνε σχεδόν με σπασμούς. Τα ήπια όλα.
- Σειρά μου τώρα…
της είπα και σηκώθηκα. Κατέβασα το παντελόνι μου και το μποξεράκι και άφησα τον πούτσο μου ελεύθερο. Έμεινε να τον κοιτάζει.
- Μην τον κοιτάς. Εσύ τον έκανες έτσι. Παρ’ τον!
Άπλωσε το χέρι της, για να δοκιμάσει το μέγεθος και δειλά φίλησε τον πουτσοκέφαλο, σαν να δοκίμαζε τη γεύση. Μάλλον της άρεσε γιατί ξεκίνησε μία "ρηχή" πίπα, δηλαδή, τον κρατούσε με το ένα χέρι και τον έπαιζε και με το στόμα της είχε φυλακίσει το κεφάλι ανάμεσα στις χειλάρες της και όσο μπορούσε από τον κορμό. Έβλεπα το ελεύθερο χέρι της να πηγαίνει προς το μουνί της. Είχε μουσκέψει ξανά.
- Έτοιμη να γαμηθείτε, κυρία Μαρίνα;…
ρώτησα και πριν απαντήσει, είχα γδυθεί και την έγδυνα. Φόρεσα προφυλακτικό.
- Με το μαλακό...
μου ζήτησε. Έφτυσα το μουνί της και άρχισα να μπαίνω αργά-αργά. Την ένιωθα να προσαρμόζεται στο μέγεθός μου. Όταν κατάφερε να τον πάρει σχεδόν ολόκληρο, έμεινα ακίνητος, ξαπλωμένος πάνω της, φιλώντας τη στο λαιμό.
- Και τώρα, ετοιμάσου να γαμηθείς όπως δε θα μπορέσει ποτέ να σε γαμήσει ο Κωστάκης…
της είπα και ξεκίνησα να την καρφώνω. Έβγαζα το καυλί μου από το μουνάκι της σχεδόν ολόκληρο, αφήνοντας μόνο το κεφάλι μέσα και την κάρφωνα ξανά. Όταν τον έπαιρνε, ξεκινούσα να τη σφυροκοπάω. Θυμάμαι την είχα κλειδώσει από τους ώμους και την κάρφωνα τόσο δυνατά, που φώναζε και έπρεπε να προσέχω να μην βρίσκει το κεφάλι της στα κάγκελα του κρεβατιού. Δεν καταλάβαινε χριστό. Τον έπαιρνε με δίψα και το μουνί της έσταζε. Στο δεκάλεπτο είχε χύσει ξανά.
- Έτσι, χύνε στον πούτσο μου καριόλα.
- Πήδα με μωρό μου, ναι.
- Πού είναι ο μαλάκας ο άντρας σου να σε δει να γαμιέσαι όπως σου αξίζει;
Την έστησα στα 4 και ξεκίνησα να τη γαμάω με λύσσα. Βαστούσα κόντρα στα κάγκελα του κρεβατιού και της τον έβαζα σχεδόν οριζόντια. Ξεψυχούσε στην καύλα και έφερνε αυθόρμητα τη λεκάνη της πίσω για να τον παίρνει όλο μέσα. Δεν ήθελα δεύτερο, την έπιασα από τη μέση, της έφτυσα την τρυπούλα και ξεκίνησα να τον σπρώχνω στο κωλαράκι της.
- Όχι από εκεί… μου ζήτησε.
- Από παντού μωρό μου…
της είπα και πίεσα κι άλλο. Ένιωθα τα τοιχώματα του κώλου της να πιέζουν το καυλί μου. Πονούσε μέχρι να με συνηθίσει, μέχρι όμως να τον φτάσω στη μέση, της έτριβα την κλειτορίδα κρατώντας την καυλωμένη. Ξεκίνησα να τη γαμάω, σιγά-σιγά στην αρχή, μετά όλο και πιο γρήγορα. Πήρα το χέρι της, που σφιγγόταν στα κάγκελα του κρεβατιού, και το έβαλα στο μουνί της να το παίζει όσο της έπαιρνα τον πάτο. Το κεφάλι της είχε πέσει στο μαξιλάρι, δίνοντάς μου απόλυτη πρόσβαση.
- Σας αρέσει κυρία Μαρίνα;
- Μη σταματάς κωλόπαιδο.
- Να σταματήσω; Κάθε μέρα θα σε γαμάω και μετά θα σε στέλνω στον αντρούλη σου χυμένη.
Σε λίγο έχυσε ξανά φωνάζοντας.
- Ήρθε η σειρά μου…
της είπα. Τον έβγαλα απαλά από μέσα της και έβγαλα την καπότα. Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού και την βοήθησα να σηκωθεί και να καθίσει στα γόνατα. Όσο έγλειφε, της κρατούσα το κεφάλι και την έσπρωχνα πιο βαθιά, μπρος-πίσω. Τον σάλιωνε ωραία τελικά η πουτάνα. Ήταν τη στιγμή που είχε πιάσει ρυθμό όταν χτύπησε το κινητό της. Ο Κώστας. Τεντώθηκα, το πήρα από το κομοδίνο και της το έδωσα.
- Το στεφάνι σου… της είπα. Απάντα.
- Θα καταλάβει… μου είπε.
- Και; Είναι ο κερατάς σου τώρα πια έτσι κι αλλιώς.
Άνοιξα τη γραμμή και της το έδωσα.
"Έλα αγάπη μου..."
απάντησε δήθεν ανέμελα αλλά ξέπνοα. Πήρα τον πούτσο μου από το χέρι της και της έδωσα τα αρχίδια μου να τα γλείψει. Όσο μιλούσε με τον μαλάκα της, τη χτυπούσα παιχνιδιάρικα στο πρόσωπο. Κρίνοντας από τη φωνή του, πρέπει να γκρίνιαζε -σταθερά.
"Καλά, κοίτα" του λέει "όχι τώρα γιατί είμαι με τα κορίτσια. Θα τα πούμε στο σπίτι"…
και του το έκλεισε στη μάπα.
- Μαλάκας μικροτσούτσουνος… της είπα.
- Τι φταίει κι αυτός;…
με ρώτησε χαμογελαστή και πήρε όσο περισσότερο μπορούσε απ' το καυλί μου στο στόμα της. Δεν άφησε σταγόνα.
- Όταν πας σπίτι, θέλω να τον φιλήσεις. Ο τύπος είναι τόσο στ' αρχίδια του, που ούτε που θα καταλάβει πως έχεις τα χύσια ενός άλλου.
- Είσαι ένας μικρός ανώμαλος ε;… με ρώτησε χαμογελαστά.
- Μωρό μου, δεν έχεις δει τίποτα, μα τίποτα, ακόμα.
Συνεχίζεται...
Copyright protected OW ref: 140525
Τους περισσότερους από τους συναδέλφους τους ήξερα πριν ακόμα προσληφθώ από τις περιγραφές του Γιώργου. Καμία έκπληξη λοιπόν, όταν συνειδητοποίησα πως ο Κώστας ήταν πράγματι ο κλασικός τύπος μαλάκα. Δούλευε πωλητής αν και ποτέ δεν κατάλαβα με τι προσόντα, καθώς δε μιλούσε για αυτά. Προφανώς επρόκειτο για κάποιον χωρίς πιστοποίηση, που έβγαζε απίστευτα κόμπλεξ απέναντι σε όσους από εμάς σπουδάζαμε ή είχαμε πτυχίο. Γενικά οι συνάδελφοι τον απέφευγαν καθώς ο Κωστάκης ήταν φωνακλάς και οξύθυμος. Βέβαια, επειδή εγώ είχα πιάσει τη δουλειά part-time, κυρίως για την καυλάντα μου -τότε ήταν ακόμα αξιοπρεπείς εποχές- δεν είχα κανένα πρόβλημα να γίνουμε τριμπούρδελο αν χρειαστεί. Ο ίδιος ο μάνατζερ είχε αναθέσει τη διαχείριση του Κώστα σε εμένα και όχι άδικα. Ήδη από τις πρώτες μου ημέρες προσπαθούσε να εφαρμόσει τυπικές μεθόδους εκφοβισμού. Επειδή όμως, όπως είπα, εγώ δεν είχα και πολλά να χάσω, είχε διαλέξει το λάθος παιδάκι στη γειτονιά για να πουλήσει μούρη.
Όλα ξεκίνησαν -πού αλλού;- στο πάρτι της εταιρείας. Ο Κώστας, 40άρης, είχε έρθει με τη γυναίκα του, μία πολύ ok εμφανισιακά γυναίκα γύρω στα 34, ξανθιά, με πολύ ωραία μάτια και αξιοπρεπές σώμα, για τα δύο παιδιά που είχαν κάνει. Νομίζω ήταν ο συνδυασμός του βλέμματος και των τονισμένων χειλιών της που εμένα από τη πρώτη στιγμή η Μαρίνα μου έβγαζε μια πουτανιά. Σε όλο το πάρτι την κάρφωνα και φαινόταν να έχει επίγνωση ότι δεν έπαιρνα τα μάτια μου από πάνω της. Στην πραγματικότητα, υπήρχαν και πιο ωραίες κοπέλες στην εταιρεία, αλλά εγώ ήθελα -πολύ μπάσταρδα εκ μέρους μου- ο Κωστάκης να βλέπει να του καρφώνω τη γυναίκα- και όχι μόνο με τα μάτια. Ήξερα πως δε με συμπαθεί και δεν είχα κανένα λόγο να μην το φτάσω στα άκρα, αντιθέτως γούσταρα απίστευτα, σε βαθμό που ο Γιώργος δίπλα μου, ανήσυχος στην αρχή, από ένα σημείο και μετά χτυπιόταν στο αυτί μου, πως θα μας πάρει ο διάολος και… εντάξει, εμένα στα αρχίδια μου, αλλά θα έχανε κι αυτός τη δουλειά του καθώς η εταιρεία ήταν πολύ αυστηρή στα ζητήματα επαγγελματικής ηθικής.
- Sorry φίλε, του είπα, αλλά εγώ θα σας παρασύρω σε κάτι πολύ ανήθικο.
- Άσε ρε μαλάκα, μου λέει, δε γαμάς.
Και η αλήθεια είναι πως μέχρι ένα σημείο ένιωθα εντελώς μαλάκας, να καρφώνομαι σε μία τύπισσα που δεν ανταποκρινόταν, ενώ ακύρωνα διάφορες που ήθελαν να χορέψουμε. Έλα μου, όμως, που κατά βάθος το Μαρινάκι ήταν τυπική παντρεμένη με μαλάκα, που την πίεζε πολύ και την γαμούσε λίγο. Προς το τέλος του πάρτι κάτι είχα καταφέρει να κάνω. Κάπως ανταποκρινόταν η Μαρίνα, μέχρι που σε κάποια φάση πέρασε μέχρι και κολλητά από μπροστά μου. Βρείτε μου μία παραμελημένη γυναίκα που δε γουστάρει λίγο αθώο φλερτ! Το οποίο βέβαια ούτε αθώο ήταν και μάλλον θα της έβγαινε και ξινό, γιατί κάποια στιγμή ο Κωστάκης κατάλαβε πως του καμάκωνα τη γυναίκα αφού έπιασε τη ματιά μας. Πράγμα εξαιρετικά θετικό για εμένα. Η καλύτερη μέθοδος μίας τέτοιας κυριαρχίας είναι να γίνεις η σκιά του συζύγου. Ασ’ τον να ζηλεύει κι ακόμα κι αν δεν κάνεις τίποτα, θα σε επαναφέρει τόσο συχνά στις κουβέντες με τη γυναίκα του που θα είναι σαν να είσαι εκεί.
Τέλος πάντων, στο μήνα που ακολούθησε, ο Κώστας ήταν πιο μη συνεργάσιμος από πότε -βούτυρο στο ψωμί μου- κι εγώ πιο αρχίδι από ποτέ άλλοτε. Με πίσω πόρτα στη διοίκηση το Γιώργο και παρότι ο Κωστής ήταν ανιψιός ή βαφτιστήρι ενός από τους διευθυντές, τον υποσκάπταμε συστηματικά- γιατί καλό ρουφιανάκι ήταν και του λόγου του. Χώρια που ήταν αχώνευτος. Εκείνους τους μήνες, το Μαρινάκι, εντελώς τυχαία, πέρασε και δυο-τρεις φορές από την εταιρεία. Λογικά να δει τι κάνει το στεφάνι της, αλλά εγώ βρήκα ευκαιρία να την πετύχω στην κουζίνα. Όταν με είδε χαμογέλασε, λες και με περίμενε.
"Εδώ είμαστε", λέω από μέσα μου, χαιρετάω στον πληθυντικό και εφαρμόζω ό,τι καλύτερο μπορούσα να σκεφτώ σε φορτωτική στα 24 μου. Κλασικά, μου ζήτησε να κόψω τον πληθυντικό γιατί δεν είναι τόσο μεγάλη και βρήκα ευκαιρία, πολύ προβλέψιμα, να την κολακέψω για την εμφάνισή της. Η αλήθεια είναι πως η ξαφνική της χαλαρότητα με είχε βγάλει εκτός συντονισμού. Και τότε, πάνω στην κουβέντα για τη γνωριμία της με τον Κώστα, μου πετάει την πρώτη χειροβομβίδα:
- Ε, και με τον Κώστα σοβαρεύτηκα...
- Τι εννοείς σοβαρεύτηκες;… ρωτάω αθώα εγώ.
- Παλιά ήμουν πιο άτακτη.
- Πόσο άτακτη δηλαδή;
- Είσαι λίγο μικρός για να σου τα πω αυτά.
- Ναι, σωστά, μπορεί να με παρασύρετε κυρία Μαρίνα, απαντάω εριστικά. Προφανώς δε θέλουμε να συμβεί κάτι τέτοιο.
Το σκέφτεται για λίγο και, αφού έχει κάνει την αρχή, εκεί θα κώλωνε; Εξαπολύει τη βόμβα υδρογόνου:
- Με τον προηγούμενο σύντροφό μου, είχαμε πάει και μερικές φορές σε swingers' club.
- Α ναι;… απαντάω στο χαλαρό. Κρίμα.
- Τι κρίμα;… με ρωτάει και τα έχει χαμένα πλέον.
- Όταν έχει γνωρίσει κάποιος τόση ελευθερία, πρέπει να είναι πολύ δυστυχισμένος μετά σε ένα συντηρητικό γάμο.
- Δεν είναι έτσι.
Την έκοψα.
- Έλα τώρα βρε Μαρίνα, έτσι ακριβώς. Λένε πως οι ανικανοποίητες swingers βρίσκουν μεγάλη ελευθερία στο cuckold.
- Στο ποιο;
Εδώ είμαστε λέω και παίρνω ειρωνικό ύφος:
- Αδιάβαστη κυρία Μαρίνα;
- Παντρεμένη…
μου λέει με ένα χαμόγελο και η αλήθεια είναι πως το cuckold τρία χρόνια πριν πρωτοέκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα, αν θυμάστε.
- Ακόμα καλύτερα. της λέω. Οι παντρεμένες μόνο μπορούν να το κάνουν. Είναι σαν αποκλειστικό προνόμιο του γάμου.
- Και τι ακριβώς κάνουν βρε Γιάννη;
- Διαλέγουν κάποιον καλύτερο να τις ικανοποιεί. Συνήθως μπροστά στον άντρα τους, αν και αυτό γίνεται σιγά-σιγά.
- Ακραία πράγματα...
- Πολύ φυσιολογικά. Όταν κάποιος δε θέλει να σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι, λογικό δεν είναι να ψαχτείς αλλού; Και άμα είσαι και καλός σε αυτό που κάνεις, γιατί να μην βλέπει και ο άντρας να μαθαίνει; Παροχή υπηρεσιών είναι στο κάτω-κάτω.
Κάπου εκεί την αφήνω σκεπτική και πάω στο γραφείο του Γιώργου, ο οποίος, όταν άκουσε τη συζήτηση, σχεδόν έπαθε αποπληξία.
- Μαλάκα… μου λέει, ούτε επίδομα ΟΑΕΔ δε δικαιούμαστε ακόμα.
- Χαλάρωσε ρε πούστη, θα φάμε.
- Θα φάμε πούτσα από τα αφεντικά αν το μάθει ο Κώστας.
- Όταν θα το μάθει ο Κωστάκης, αγόρι μου, θα του έχω κάνει τη γυναίκα ήδη άλογο.
Αμ' έπος, αμ' έργο, λίγες ημέρες μετά χτυπάει το κινητό μου. Η Μαρίνα.
"Πίνεις καφέ με γριές;"
ρωτάει με φατσούλα. Με είχε βρει στο fb και χωρίς να γίνουμε φίλοι, μου είχε στείλει στο messenger. Εδώ είμαστε λέω. Στο μεταξύ, έβλεπα τον άντρα της που ερχόταν στη δουλειά στραβωμένος, αλλά δε νομίζω πως ήταν μαζί μου. Εμένα σχεδόν με απέφευγε. Σαν άυπνος ήταν, σα βαρύθυμος, σα γαμώ το κέρατό του γενικότερα. Απάντησα αμέσως:
"Δεν έχει τύχει να μου προτείνει καμία".
"Κι αν σου προτείνω εγώ;"
"Και πάλι δε θα μου έχει προτείνει καμία γριά".
Της άρεσε. Έγραφε, έσβηνε. Άστο, λέω, γάμα το, θα νυχτώσουμε και στέλνω καπάκια:
"Αύριο στις 8 στη γειτονιά μου;"
Κανονίσαμε τα διαδικαστικά, αφού μου τόνισε πως χρειάζεται διακριτικότητα. Την πήρα με το αυτοκίνητο από έναν άκυρο σταθμό του μετρό, έμεναν Γαλάτσι και βρεθήκαμε Ευαγγελισμό για να πάμε Ζωγράφου που έμενα εγώ. Ήταν πολύ ωραία ντυμένη, με ένα μαύρο φορεματάκι και απλό μακιγιάζ. Σε όλη τη διαδρομή λέγαμε χαζά, λες και δεν είχαμε βγει σε παράνομο ραντεβού αλλά ήμασταν φίλοι και γελούσαμε. Στην καφετέρια αντιθέτως τα πράγματα έγιναν πιο ζεστά. Καταλήξαμε να μιλάμε για σεξ και για εμπειρίες. Σχεδόν με προκαλούσε να της πω επειδή ήμουν 24 και με ρωτούσε λες και ρωτούσε παρθένο. Πιο χύμα και πιο πονηρός εγώ, φρόντιζα πάνω στην κουβέντα να αφήνω να φεύγουν -δήθεν τυχαία- πληροφορίες για το μέγεθος και τις αντοχές μου. Εκεί της είπα και για τη σχέση μου.
- Έχεις σχέση;… ρώτησε, σχεδόν ξενερωμένη.
- Ναι.
- Και τώρα που ξέρει ότι είσαι;
- Εδώ, μαζί σου. Βλέπεις, εμείς δεν είμαστε κομπλεξικοί σαν τον Κωστάκη. Τα καλά τα μοιραζόμαστε, δε φοβόμαστε μήπως τα χάσουμε. Και η κοπέλα μου ξέρει να εκτιμήσει το καλό.
Κάποια στιγμή μου λέει:
- Το έχεις κάνει ποτέ;
- Ποιο;
- Αυτό που μου έλεγες στην εταιρεία.
- Περίπου.
- Τι σημαίνει αυτό;
- Ήταν κοπέλα φίλου, όχι παντρεμένη και την πήραμε μαζί.
- Σοβαρά; Πώς;
- Δώρο για τα γενέθλιά της.
- Εσύ ήσουν το δώρο;
Ανασήκωσε με αυταρέσκεια τους ώμους και γέλασε. Κι εκεί πήγα για το μεγάλο παιχνίδι:
- Εσύ τι δώρο θα κάνεις στον εαυτό σου;
- Τι εννοείς;
- Αναρωτιέμαι. Τόσο ωραία γυναίκα, είσαι για γλείψιμο ολόκληρη. Αργό και βασανιστικό γλείψιμο. Πόσο καιρό έχει να κάνει κάποιος το μουνάκι σου να στάξει και να πιει τους χυμούς σου;
Από την πρώτη έκφρασή της, λέω πάει, τώρα θα φάω το ποτήρι στο κεφάλι. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, το σοκ είχε δώσει τη θέση του σε μια απλανή λύπη.
- Πολύ καιρό.
- Και τι κάνεις γι' αυτό;
- Δε μπορώ να κάνω πολλά. Είμαι παντρεμένη.
- Μπορείς να κάνεις πολλά. Και θέλω να τα κάνεις μαζί μου…
κι αφού δεν έφαγα το ποτήρι κατακέφαλα πριν, λέω δεν παίζει ούτε τώρα, οπότε τη βουτάω και την φιλάω. Σιγά -σιγά και όσο την φιλούσα, την ένιωθα να χαλαρώνει στα χέρια μου και να ανταποκρίνεται όλο και πιο παθιασμένα. Λίγο αργότερα, ήταν εκείνη που με φιλούσε και ο πούτσος μου είχε βαρέσει άξονα.
- Πάμε σπίτι μου;
- Το ξέρεις ότι δεν πρέπει.
- Εγώ ξέρω ότι δεν πρέπει να με αφήσεις έτσι…
και της βουτάω το χέρι και το βάζω στο καυλί μου.
- Γιατί να μετανιώσεις που δεν το έκανες; Ακόμα κι αν μετανιώσεις μετά που το έκανες, τουλάχιστον θα έχεις περάσει καλά. Σ' το υπόσχομαι εγώ.
Σηκωθήκαμε και φύγαμε τρεχάτοι σχεδόν για το σπίτι. Σε όλη τη διαδρομή δε σταματούσα να την πειράζω και μέσα στο ασανσέρ τη βούτηξα ξανά. Ήθελα να σκέφτεται όσο λιγότερο γίνεται τον άντρα της αν και… από την ώρα που μπήκαμε στη γκαρσονιέρα μου, την έριξα στο κρεβάτι, τη μισοέγδυσα και άρχισα να την φιλάω ολόκληρη μέχρι να καταλήξω στο μουνάκι της, που ήταν ήδη υγρό και ξυρισμένο, αμφιβάλλω πως τον σκεφτόταν έστω και λίγο.
Όσο την έγλειφα, άλλοτε σε κύκλους, άλλοτε καρφώνοντας τη γλώσσα μου στο ζεστό μουνάκι της, τόσο την ένιωθα να σκιρτά. Λίγο αργότερα έχυνε σχεδόν με σπασμούς. Τα ήπια όλα.
- Σειρά μου τώρα…
της είπα και σηκώθηκα. Κατέβασα το παντελόνι μου και το μποξεράκι και άφησα τον πούτσο μου ελεύθερο. Έμεινε να τον κοιτάζει.
- Μην τον κοιτάς. Εσύ τον έκανες έτσι. Παρ’ τον!
Άπλωσε το χέρι της, για να δοκιμάσει το μέγεθος και δειλά φίλησε τον πουτσοκέφαλο, σαν να δοκίμαζε τη γεύση. Μάλλον της άρεσε γιατί ξεκίνησε μία "ρηχή" πίπα, δηλαδή, τον κρατούσε με το ένα χέρι και τον έπαιζε και με το στόμα της είχε φυλακίσει το κεφάλι ανάμεσα στις χειλάρες της και όσο μπορούσε από τον κορμό. Έβλεπα το ελεύθερο χέρι της να πηγαίνει προς το μουνί της. Είχε μουσκέψει ξανά.
- Έτοιμη να γαμηθείτε, κυρία Μαρίνα;…
ρώτησα και πριν απαντήσει, είχα γδυθεί και την έγδυνα. Φόρεσα προφυλακτικό.
- Με το μαλακό...
μου ζήτησε. Έφτυσα το μουνί της και άρχισα να μπαίνω αργά-αργά. Την ένιωθα να προσαρμόζεται στο μέγεθός μου. Όταν κατάφερε να τον πάρει σχεδόν ολόκληρο, έμεινα ακίνητος, ξαπλωμένος πάνω της, φιλώντας τη στο λαιμό.
- Και τώρα, ετοιμάσου να γαμηθείς όπως δε θα μπορέσει ποτέ να σε γαμήσει ο Κωστάκης…
της είπα και ξεκίνησα να την καρφώνω. Έβγαζα το καυλί μου από το μουνάκι της σχεδόν ολόκληρο, αφήνοντας μόνο το κεφάλι μέσα και την κάρφωνα ξανά. Όταν τον έπαιρνε, ξεκινούσα να τη σφυροκοπάω. Θυμάμαι την είχα κλειδώσει από τους ώμους και την κάρφωνα τόσο δυνατά, που φώναζε και έπρεπε να προσέχω να μην βρίσκει το κεφάλι της στα κάγκελα του κρεβατιού. Δεν καταλάβαινε χριστό. Τον έπαιρνε με δίψα και το μουνί της έσταζε. Στο δεκάλεπτο είχε χύσει ξανά.
- Έτσι, χύνε στον πούτσο μου καριόλα.
- Πήδα με μωρό μου, ναι.
- Πού είναι ο μαλάκας ο άντρας σου να σε δει να γαμιέσαι όπως σου αξίζει;
Την έστησα στα 4 και ξεκίνησα να τη γαμάω με λύσσα. Βαστούσα κόντρα στα κάγκελα του κρεβατιού και της τον έβαζα σχεδόν οριζόντια. Ξεψυχούσε στην καύλα και έφερνε αυθόρμητα τη λεκάνη της πίσω για να τον παίρνει όλο μέσα. Δεν ήθελα δεύτερο, την έπιασα από τη μέση, της έφτυσα την τρυπούλα και ξεκίνησα να τον σπρώχνω στο κωλαράκι της.
- Όχι από εκεί… μου ζήτησε.
- Από παντού μωρό μου…
της είπα και πίεσα κι άλλο. Ένιωθα τα τοιχώματα του κώλου της να πιέζουν το καυλί μου. Πονούσε μέχρι να με συνηθίσει, μέχρι όμως να τον φτάσω στη μέση, της έτριβα την κλειτορίδα κρατώντας την καυλωμένη. Ξεκίνησα να τη γαμάω, σιγά-σιγά στην αρχή, μετά όλο και πιο γρήγορα. Πήρα το χέρι της, που σφιγγόταν στα κάγκελα του κρεβατιού, και το έβαλα στο μουνί της να το παίζει όσο της έπαιρνα τον πάτο. Το κεφάλι της είχε πέσει στο μαξιλάρι, δίνοντάς μου απόλυτη πρόσβαση.
- Σας αρέσει κυρία Μαρίνα;
- Μη σταματάς κωλόπαιδο.
- Να σταματήσω; Κάθε μέρα θα σε γαμάω και μετά θα σε στέλνω στον αντρούλη σου χυμένη.
Σε λίγο έχυσε ξανά φωνάζοντας.
- Ήρθε η σειρά μου…
της είπα. Τον έβγαλα απαλά από μέσα της και έβγαλα την καπότα. Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού και την βοήθησα να σηκωθεί και να καθίσει στα γόνατα. Όσο έγλειφε, της κρατούσα το κεφάλι και την έσπρωχνα πιο βαθιά, μπρος-πίσω. Τον σάλιωνε ωραία τελικά η πουτάνα. Ήταν τη στιγμή που είχε πιάσει ρυθμό όταν χτύπησε το κινητό της. Ο Κώστας. Τεντώθηκα, το πήρα από το κομοδίνο και της το έδωσα.
- Το στεφάνι σου… της είπα. Απάντα.
- Θα καταλάβει… μου είπε.
- Και; Είναι ο κερατάς σου τώρα πια έτσι κι αλλιώς.
Άνοιξα τη γραμμή και της το έδωσα.
"Έλα αγάπη μου..."
απάντησε δήθεν ανέμελα αλλά ξέπνοα. Πήρα τον πούτσο μου από το χέρι της και της έδωσα τα αρχίδια μου να τα γλείψει. Όσο μιλούσε με τον μαλάκα της, τη χτυπούσα παιχνιδιάρικα στο πρόσωπο. Κρίνοντας από τη φωνή του, πρέπει να γκρίνιαζε -σταθερά.
"Καλά, κοίτα" του λέει "όχι τώρα γιατί είμαι με τα κορίτσια. Θα τα πούμε στο σπίτι"…
και του το έκλεισε στη μάπα.
- Μαλάκας μικροτσούτσουνος… της είπα.
- Τι φταίει κι αυτός;…
με ρώτησε χαμογελαστή και πήρε όσο περισσότερο μπορούσε απ' το καυλί μου στο στόμα της. Δεν άφησε σταγόνα.
- Όταν πας σπίτι, θέλω να τον φιλήσεις. Ο τύπος είναι τόσο στ' αρχίδια του, που ούτε που θα καταλάβει πως έχεις τα χύσια ενός άλλου.
- Είσαι ένας μικρός ανώμαλος ε;… με ρώτησε χαμογελαστά.
- Μωρό μου, δεν έχεις δει τίποτα, μα τίποτα, ακόμα.
Συνεχίζεται...
Copyright protected OW ref: 140525
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.