Βγήκα στο μπαλκονάκι μου να απλώσω ένα σλιπάκι και ένα πουκάμισο και έπεσα πάνω σε μια πετσέτα κουζίνας και ένα μπορντό κιλοτάκι με δαντελένια μπορντούρα. Ήταν και τα δύο στο δάπεδο του μπαλκονιού μου, φερμένα προφανώς από το βαρδάρη που φύσαγε λυσσασμένα χθες βράδυ. Τα μάζεψα με προσοχή, τα δίπλωσα και ταχτοποιημένα τα έβαλα σε μια καθαρή νάυλον σακουλίτσα. Έμενα σε κανονική πολυκατοικία σε φοιτητογειτονιά, στην τιμημένη Κάτω Τούμπα. Αλλά τι έπρεπε να κάνω στη συνέχεια με αυτά τα δύο ευρήματα; Πρωτοετής φοιτητής της Αρχιτεκτονικής στο ΑΠΘ. Ένα χωριατάκι από τα Γιαννιτσά, που τα βγάζει πέρα με τα λιγοστά χρήματα που του στέλνει το σπίτι του. Κοίταξα γύρω μου μήπως και μπορέσω να μαντέψω από ποιο μπαλκόνι ήρθαν αυτά τα δωράκια. Μ’ αυτές τις σκέψεις έφυγα για τη Σχολή. Γυρνώντας, στο ασανσέρ, συνάντησα την ιδιοκτήτριά μου.
- Κυρία Σοφία, σήμερα το πρωί κλπ κλπ.
- Τι να σου πω βρε Μπάμπη παιδί μου, δεν ξέρω, αλλά μάλλον από τον από πάνω όροφο θα πέταξαν. Μένει η δασκάλα η κυρία Μυρτώ. Για πάνε και ρώτα.
- Ευχαριστώ, κυρία Σοφία.
Το ίδιο απόγευμα, κατά τις 5, χτυπούσα το κουδούνι της Μυρτούς. Τη Μυρτώ ούτε την ήξερα, ούτε την είχα ξαναδεί. Η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μια κυρία περίπου στα 45 ατημέλητη, κοντούλα στο 1.55-1.60, αδύνατη, με μικρό βυζάκι μέγεθος χουφτίτσας, μάλλον ωχρή και με ύφος απελπισμένο. Εγώ είμαι στο 1.87 και καλό κορμί γυμνασμένο στα χωράφια, όχι στα γυμναστήρια.
- Τι θέλετε, με ρώτησε με ένα βαριεστημένο ύφος.
- Ξέρετε, μένω στο διαμερισματάκι κάτω από το δικό σας και σήμερα το πρωί βρήκα αυτά στο μπαλκονάκι μου.
Άνοιξα τη νάυλον σακουλίτσα και της τα έδειξα. Μήπως είναι δικά σας;
- Αχ, σ’ ευχαριστώ. Ναι δικά μου είναι.
Λέγοντας αυτά φωτίστηκε λιγάκι το μουντό της πρόσωπο. Γύρισα να φύγω αλλά με σταμάτησε.
- Πέρασε βρε παιδί μου να σε κεράσω ένα καφεδάκι, ένα ποτούλι.
- Όχι ευχαριστώ, μια άλλη φορά.
- Επιμένω, δε σε αφήνω να φύγεις. Εκτιμώ ότι τα μάζεψες και κυρίως ότι μου τα έφερες.
Μπήκα στο σαλονάκι της. Περιποιημένο, και καθαρό. Με ρώτησε τι θα ήθελα και της είπα ένα καφεδάκι. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω οικονομικών, δεν είχα πιει καφέ κάμποσες μέρες και τον είχα πεθυμήσει. Ήρθε ο μέτριος, με δύο μπισκοτάκια και ένα ποτήρι κρύο νεράκι. Ένιωσα άρχοντας. Ήρθε και αυτή απέναντί μου και πίναμε το καφεδάκι μας ανακρίνοντας ο ένας τον άλλο. Είχα μάθει πολλά γι’ αυτήν. Δασκάλα στο σχολείο της γειτονιάς. Μόνη εδώ και χρόνια. Ο άντρας της είχε πεθάνει τρία χρόνια μετά το γάμο τους. Όταν τελειώσαμε σηκώθηκα τη χαιρέτησα και πήγα προς την πόρτα εξόδου.
- Όποτε θέλεις Μπάμπη να χτυπάς την πόρτα μου. Είσαι πάντα ευπρόσδεκτος.
- Ευχαριστώ πολύ κυρία Μυρτώ.
- Σε παρακαλώ να με φωνάζεις σκέτο Μυρτώ, το κυρία με μεγαλώνει και δεν μου αρέσει. Άσε που μου θυμίζει τα παιδάκια στο σχολείο που με φωνάζουν Κυρία Μυρτώ.
- Καλά θα προσπαθήσω, αν και μου είναι δύσκολο, της απάντησα και έφυγα.
Μερικές μέρες μετά συναντάω τη Μυρτώ στην είσοδο της πολυκατοικίας.
- Καλημέρα, κυρία Μυρτώ.
- Καλημέρα Μπάμπη. Τι είπαμε βρε παιδί μου; Όχι Κυρία, με μεγαλώνει και δεν μου αρέσει και όχι πληθυντικός.
- Συγγνώμη αλλά δε μου βγαίνει. Θα το προσπαθήσω στο υπόσχομαι.
Φτάνοντας στον όροφό μου πάω να βγω λέγοντας καλό μεσημέρι και την ακούω να μου λέει.
- Μπάμπη θα ήθελα το απογευματάκι, όποτε μπορείς, να με βοηθήσεις να κατεβάσω από το πατάρι το πιο βαρύ παπλωματάκι μου.
- Και βέβαια θα έρθω, σήμερα κατά τις 6 είναι καλά;
- Ναι αγόρι μου θα σε περιμένω να πιούμε και ένα καφεδάκι.
Έξι η ώρα ανέβηκα στον πάνω όροφο και χτύπησα το κουδούνι της πόρτας της. Μου άνοιξε όλο χαρά. Δεν είχε το κακό, το ξινό ύφος που είχε τις άλλες φορές. Ήταν περιποιημένη με καλοχτενισμένα μαλλάκια και ελαφρά βαμμένη. Με εξέπληξε.
- Συγγνώμη, καλησπέρα, μήπως ενοχλώ;
- Όχι αγόρι μου, ποτέ δεν με ενοχλεί η παρουσία σου. Άλλωστε ήρθες πάνω στην ώρα. Έλα να με βοηθήσεις να τακτοποιήσω στο πάνω ράφι της ντουλάπας μου ένα ελαφρύ παπλωματάκι και να κατεβάσω ένα πιο βαρύ. Αλλάζει ο καιρός.
- Αφήστε Μυρτώ, να ανέβω εγώ στη σκάλα.
- Όχι αγόρι μου, εγώ θα ανέβω, αλλά θέλω και κάποιον ακόμα γιατί φοβάμαι μη γκρεμοτσακιστώ. Και όσο να φωνάξω κανένας δεν θα με ακούσει.
- Καταλαβαίνω.
Έπιασα τη σκάλα και της έδωσα το παπλωματάκι. Φορούσε ένα φουστανάκι και ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια της σκάλας πρώτα είδα τα καλοξυρισμένα μπούτια της και όταν ανέβηκε στο τελευταίο σκαλί είδα μέχρι κιλότα. Ερεθίστηκα τρελά. Αλλά, πάντα αυτό το «αλλά» με βασάνιζε. Αυτό το «αλλά» με κράταγε πάντα πίσω με τις γυναίκες. Πρώτα μου έδωσε το βαρύ πάπλωμα, τακτοποίησε το ελαφρύ και κατέβηκε. Με είδε στα μάτια και με ρώτησε αν είμαι καλά.
- Καλά είμαι Μυρτώ, γιατί με ρωτάς.
- Είσαι κατακόκκινος βρε παιδί μου, μήπως έχεις πυρετό;
- Όχι, όχι καλά είμαι, απάντησα προσπαθώντας, χωρίς αποτέλεσμα, να κρύψω τον ερεθισμό μου.
- Μη ντρέπεσαι, αν είχαν πάει όλα καλά θα είχα γιο λίγο πιο μικρό από σένα. Γι’ αυτό μη ντρέπεσαι. Σκύψε να δω αν έχεις πυρετό…
μου είπε με ένα μικρό χαμογελάκι όλο σημασία. Έσκυψα και ένιωσα τα χείλη της στο μέτωπό μου, που πραγματικά το αισθανόμουν να καίει. Είμαι σίγουρος ότι κατάλαβε τι μου συμβαίνει και μου πρότεινε να καθίσουμε να πιούμε ένα καφεδάκι και να τα πούμε λίγο. Άρχισαν οι ερωτήσεις, πως πάει η Σχολή και αν διασκεδάζω και με τις κοπελιές τι γίνεται. Αμηχανία φοβερή από τη μεριά μου. Τι να απαντήσω ότι δεν έχω λεφτά, δεν έχω διασκέδαση, δεν έχω κοπέλα; Τα λίγα λεφτά που εξοικονομώ τα τρώω με μια πουτάνα που την επισκέπτομαι κάθε δεύτερη Δευτέρα, πρωί πρωί για να είμαι ο πρώτος της. Οπότε μούγκα εγώ. Αλλά η Μυρτώ είχε κέφια. Άρχισε τις εξομολογήσεις, όταν τόλμησα να τη ρωτήσω πως περνούσε αυτή στο Πανεπιστήμιο.
- Τι να σου πω βρε Μπάμπη. Όπως σου έχω πει κι εγώ από μικρό χωριό της Πέλλας είμαι. Στο χωριό ούτε ματιά σε αγόρι δε μπορούσες να ρίξεις. Όταν ήρθα στη Θεσσαλονίκη, βολεύτηκα σε ένα δυαράκι με ένα ακόμα κορίτσι από τη νομική. Αυτή ήταν ξεπεταγμένη και άρχισε να μου μαθαίνει πράματα.
- Και τι σας, λάθος μου, τι σου έλεγε αυτή η κοπέλα Μυρτώ. Τρελαίνομαι για ιστορίες… τόλμησα να ξεστομίσω.
- Το πρώτο που με ρώτησε αν έχω πάει με κάποιο αγόρι. Εγώ κοκκίνισα και απάντησα αρνητικά με κίνηση του κεφαλιού μου. Συμπέρανε, και σωστά, ότι δεν ήξερα τίποτα για το φλέγον θέμα, δεδομένου ότι τότε δεν υπήρχαν internet, ούτε porno-βιντεάκια στα PC και τα PC ακόμα ήταν σπάνια. Δεν είχε κάθε σπίτι ένα δύο μηχανήματα όπως τώρα. Α! με την ευκαιρία το PC μου, Μπάμπη μου, το μηχάνημά μου έχει κάποιο πρόβλημα μπορείς να του ρίξεις μια ματιά;
- Βέβαια και μπορώ. Θέλετε να ασχοληθώ τώρα;
- Όχι μωρέ, έχεις και δουλειά για τη Σχολή. Πάρε το καφεδάκι σου και έρχεσαι αύριο, αν θες, αργά το απογευματάκι που θα έχω και εγώ γυρίσει από κάτι δουλειές που έχω στο κέντρο. Γυρνώντας θα σου χτυπήσω το κουδούνι.
Πήρα τον καφέ μου και κατέβηκα στο διαμέρισμα μου για να αρχίσω τη δουλειά μου. Δε θα είχαν περάσει καν δύο ώρες και ντριν το τηλέφωνο. Αναστατωμένος το σηκώνω και ήταν η Μυρτώ και όχι η μάνα μου για να μου αναγγείλει κανένα κακό, όπως φοβήθηκα.
- Σε παρακαλώ βρε Μπάμπη, αν δε ενοχλώ, μπορείς να ανέβεις να με βοηθήσεις με το κωλο-PC μου. Πάλι ρετάρει, μπορεί να έχει κανά ιό και έχει παγώσει.
- Μυρτώ βγάλε την πρίζα και έρχομαι με τη δισκετούλα μου να περάσουμε το φάρμακο μήπως και το διορθώσουμε.
Τότε το αντιιικό το είχαμε σε δισκέτες. Ανέβηκα τρέχοντας και όταν μου άνοιξε την πόρτα την είδα αναψοκοκκινισμένη και αναμαλλιασμένη αλλά με καλό ύφος, χαρούμενη θα έλεγα. Με μια ροζ σατέν ρομπίτσα με τα μπούτια της στον αέρα. Με πήγε στο δωμάτιο με το μηχάνημα. Υπήρχε ένας καναπές απέναντι από το PC που φαινόταν ότι είχε καθίσει άνθρωπος και ίσως είχε ξαπλώσει.
- Μου χάλασε Μπάμπη μου, και μιλούσα με μια φίλη μου.
- Περίμενε θα το φέρουμε πίσω και θα συνεχίσεις με τη φίλη σου.
Το σύνδεσα πάλι και το άναψα με το δισκάκι μέσα. Έτρεξε το αντιιικό και όλα ok. Είχε σβήσει μόνο του και το άναψα και πήγα στο History για να της βάλω τη συνομιλία. Όπως το είχα φανταστεί τσατάριζε με γκόμενους. Όταν το άνοιξα ήταν ένας τύπος και περίμενε. Η Μυρτώ του είπε ένα γρήγορο αντίο και τον έκλεισε.
- Σου αρέσει να τσατάρεις; Τη ρώτησα.
- Ναι, μερικές φορές με φτιάχνει, είπε κοκκινίζοντας.
- Κι εγώ το κάνω. Πολύ μου λείπει το αληθινό και καταφεύγω στα ψεύτικα.
- Και εμένα το ίδιο.
- Θες να βγούμε ζευγάρι στο δίκτυο για τσατάρισμα;… της πρότεινα χαμογελώντας.
- Τι μου λες τώρα ρε Μπάμπη, αλήθεια θες να το κάνουμε; Πρόσεχε όχι πρόσωπα, είμαι δασκάλα, μην το ξεχνάς.
- Κι εμένα θα μου άρεσε και πάρα πολύ, αλλά δεν είναι εύκολο να μην μας πάρουν είδηση. Και ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται στο δίκτυο. Μπορούμε όμως να βγούμε χωρίς κάμερες. Δεν έχει τόσο γούστο αλλά είναι και πάλι cool. Τι λες, θα σου άρεσε;
- Μπάμπη, έχω τα πάντα στο μπαράκι μου, να φέρω παγάκια και ξηροκάρπια και να την αράξουμε εδώ μέσα. Μου αρέσεις, το έχεις καταλάβει ελπίζω, είπε με ένα αδιόρατο τραύλισμα. Και απ’ όσο μπορώ να καταλάβω δε σου είμαι αδιάφορη, όπως είδα στη φάση με τα παπλώματα. Και, στο κάτω κάτω είναι και πιο ασφαλές. Ή μήπως δεν είναι;
- Τι λες τώρα βρε Μυρτώ; Οι έφηβοι κοκορεύονται για τις γκόμενες τους. Έχε μου λίγη εμπιστοσύνη.
- Χαίρομαι γι’ αυτό που ακούω.
Την αγκάλιασα και της έδωσα ένα όμορφο φιλί στο στόμα. Έβγαλε γλώσσα και οι γλώσσες μας πάλεψαν για κάποια δεύτερα. Απελευθερώθηκε από την αγκαλιά μου και έφυγε για τα ποτά μας. Πήγα στο PC και έβαλα ένα πορνό-βιντεάκι να παίζει. Επέστρεψε μέσα στα χαμόγελα και αφού απόθεσε τα ποτήρια, τα μπουκάλια, τα ξηροκάρπια και τα παγάκια, γονάτισε δίπλα μου. Εγώ καθιστός δίπλα της. Άρχισε να σερβίρει και το στήθος της τρίφτηκε στο μπούτι μου. Ένιωσα την καυλωμένη της ρώγα στο μπούτι μου.
- Καλά έκανες και έβαλες το PC να παίζει. Μου αρέσει να βλέπω.
- Άρχισε να κάνει ζέστη εδώ μέσα, είπα με νόημα. Μπορώ να βγάλω τα ρούχα μου;
- Φυσικά, μικρέ μου αρχιτέκτονα.
Σηκώθηκα, έβγαλα το φανελάκι μου και κατέβασα το παντελόνι μου. Λευκό σλιπάκι φουσκωμένο το επίμαχο σημείο. Με είδε στα μάτια και με τα δόντια της μου κατέβασε το λάστιχο του σλιπ. Αυτό που είδε της άρεσε. Η πούτσα μου μεγάλη, χοντρή, ακουμπισμένη σε δυο αρχίδια και μαύρες σγουρές τρίχες να περιβάλλουν ολόκληρο το θέμα. Με τα δυο της χέρια μου την αγκάλιασε και χάιδεψε το πρόσωπό της με τον πούτσο μου. Τον γέμισε φιλιά, λες και ήταν παλιός της γνωστός.
- Μυρίζεις όμορφα, μου είπε. Και κάτι ακόμα θέλω να σου πω. Να με προσέξεις αγόρι μου, σε παρακαλώ, είσαι μεγάλος και εγώ έχω πολύ καιρό μόνη μου.
- Ναι…
είπα με μισό στόμα. Δεν είπα τίποτα άλλο. Τι θα μπορούσα να πω άλλωστε; Απλά μέσα στην καύλα μου της είπα να συνεχίσει. Τράβηξε το σλιπάκι και μου το έβγαλε και πήρε το καυλί στη χούφτα της. Ανάσταση.
- Παίξ’ τον μου λίγο, παίξ΄ τον μου σε παρακαλώ.
- Ναι αγόρι μου, ναι, ότι θες για σένα είμαι εδώ, μου ψιθύρισε και άρχισε να με παίζει. Έχω πολύ καιρό να χαρώ με μια σαν την δικιά σου στα χέρια μου.
Με πήρε στο στόμα της αργά και τρυφερά στην αρχή. Ήμουν όρθιος και αυτή γονατιστή. Ένιωθα να ζαλίζομαι από την καύλα. Με τα χέρια της στα κωλομάγουλα μου έδινε το ρυθμό της. Σταμάτησε. Γύρισα και την κοίταξα με ένα τεράστιο ερωτηματικό.
- Γιατί σταματάς; Τη ρώτησα.
- Δε μπορώ να σε πάρω ολόκληρο, χαχαχα. Και κάτι ακόμα, θέλω να σε παρακαλέσω “να μη βιάζεσαι”. Δεν θέλω να χύσεις τόσο γρήγορα.
- Συνέχισε σε παρακαλώ, μη με τυραννάς.
Με ξαναπήρε στο στόμα της, με ρούφαγε και με μαλάκιζε. Ανάσταση! Οι χυμοί μου ξεχύθηκαν με ορμή, την έπνιξαν. Γέμισε το μούτρο της και τα βυζάκια της χύσια.
- Είσαι τέλειος αρχιτεκτονάκο μου. Μισό λεπτό περίμενε, επιστρέφω. Έφυγε τρέχοντας για το μπάνιο. Ξαπλωμένος στον καναπέ χάιδευα το καυλί μου, χάζευα το PC όπου ένας ψώλων (αναφορά στον Εμπειρίκο) ξεκώλιαζε μια γκόμενα που γέμιζε το δωμάτιο με τα βογκητά της και σιγο-έπινα το ουίσκι μου. Γύρισε ολόγυμνη, με πήρε από το χέρι και πήγαμε στο υπνοδωμάτιό της. Ξεχάσαμε το PC, είπε, πήγα το έφερα και το τοποθέτησε δίπλα στη τηλεόραση απέναντι από το κρεβάτι της. Το δωμάτιό της δυο καθρέφτες αντικριστούς στους δύο τοίχους. Όπου και να ήσουν στο κρεβάτι της έβλεπες και τους δύο μας. Ήρθε και με αγκάλιασε, με έσφιξε στην αγκαλιά της. Έκανα το ίδιο και την έσφιξα λίγο περισσότερο. Αφέθηκε στην αγκαλιά μου. Χαλάρωσα και έσκυψα και τη φίλησα στο λαιμό κάτω από το αυτάκι της. Ανατρίχιασε.
Της δάγκωσα το λοβό του αυτιού της. Έλιωσε σα βουτυράκι. Έπαιξα με τη γλώσσα μου το αυτάκι της. Φάε με σε παρακαλώ, μουρμούρισε, καταβρόχθισε με, δάγκωσε με. Την πέταξα στο κρεβάτι και έμεινε σαν κουρελάκι, όπως έπεσε. Την έπιασα από τους αστραγάλους και τη γύρισα ανάσκελα. Της άνοιξα τα μπούτια και έπεσα στο μουνί της. Δεν το είχε ξυρίσει αλλά το είχε κουρέψει. Μικρές μαύρες τρίχες περιέβαλαν τα φουσκωτά της μουνόχειλα. Με τη γλώσσα μου της τα ξεχώρισα. Μοσχομύριζε, το φυσικό της άρωμα. Σκέφτηκα τη μυρωδιά της πουτάνας μου που ήταν μυρωδάτο σαπούνι. Όχι κακό, αλλά προτίμησα τη μυρωδιά της δασκάλας που είχα στα χέρια μου, στην αγκαλιά μου, στη γλώσσα μου. Το προτιμάω. Άρχισα το μουνογλείψιμο και άρχισε τα μουρμουρητά.
- Φάε το μουνάκι μου αγόρι μου. Θέλω τη γλώσσα σου μέσα μου. Φάε με σου λέω, δάγκωσε με, πιο δυνατά, ρούφα την κλειτορίδα μου, παίξε δυνατά μαζί της αχ!
Έκανα ότι μου έλεγε και ταυτόχρονα έπαιζα με τις ρώγες της. Μου έσπρωξε το χέρι και έπιασε το βυζί της και πίεζε τη ρώγα της και το τραβολογούσε. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Άρχισα να παίζω κι εγώ τη ρώγα της με τον ίδιο τρόπο. Της έκανα γλειφομούνι και της πόναγα το βυζί.
- Συνέχισε μωρό μου, πιο δυνατά σε παρακαλώ. Πάρε από το κομοδίνο το μαστίγιο σε παρακαλώ.
Την άφησα και έψαξα για το μαστίγιο. Το πήρα και της έριξα μια στο κορμί. Πιο δυνατά, μου ψιθύρισε. Έτσι όπως ήταν χυμένη στο κρεβάτι τη σήκωσα στα 4 και της έδωσα πέντε έξι συνεχόμενες ξυλιές στα κωλομέρια. Άρχισε να μουρμουράει πάλι, και να μου ζητάει να τη χτυπήσω πιο δυνατά. Το έκανα, αν και δεν τρελαινόμουν. Η αλήθεια είναι ότι το έκανα γιατί είχε χάζι αλλά δε μου άρεσε το σαδιστικό. Σταμάτησα και της είπα να με πιπώσει. Αμέσως το έκανε με μεγάλη χαρά. Η πούτσα μου έγινε πάλι πέτρα. Της άρεσε. Έπαιζε με το πουτσοκέφαλο μου και ρούφαγε ολόκληρη την ψωλή με μεγάλη χάρη και μεγάλη χαρά.
- Χύνω δασκαλίτσα μου, σε ξαναχύνω πουτανάκι. Πάρ’ τα παλιο-πούτανο…
Προσπάθησε να τα πιει αλλά ήταν μάταιο. Ξεχύθηκαν πολλές σταγόνες από τις άκρες των χειλιών της και πέσανε στα βυζάκια της.
- Παλιομαλακισμένο γιατί δεν κατάπιες όλα τα χύσια μου; Σκύψε να φας τις ξυλιές σου.
Αμέσως έσκυψε με τον κώλο της τουρλωμένο και περίμενε. Απομακρύνθηκα λιγάκι και της έδωσα δυο χαστούκια στα κωλομέρια με τις δυο μου παλάμες ταυτόχρονα και μετά άρχισα με το μαστίγιο να της χτυπάω το κορμί και κυρίως τα κωλομέρια. Αλλά άρχισα να προσέχω, ποτέ δεν ξέρεις τι κακό μπορείς να προκαλέσεις μέσα στην καύλα σου. Ομολογώ ότι είχα τρομάξει από τις επιθυμίες της. Όταν είχα ανοίξει το συρτάρι της είδα και ένα περιλαίμιο σαν αυτό των pit bull. Σταμάτησα και το ξανάψαξα. Τι κάνεις, με ρώτησε. Η απάντηση μου ήταν ένα δυνατό χαστούκι στην κωλάρα της. Πήρα το περιλαίμιο και της το φόρεσα. Είχε και λουρί. Άρχισα να τη δέρνω και να την τραβολογάω με το λουρί. Είχα καυλώσει τρελά. Την έστησα στα 4 και της τον έχωσα στην μουνάρα. Τη γαμούσα σαν τρελός τραβώντας την από το λουρί και από τα μαλλιά της. Δεν μιλούσε δεν λαλούσε, παρά μόνο κάποιες στιγμές ψιθύριζε «γάμα με έτσι αρχιτεκτονάκο μου».
Αυτή ήταν η μόνιμη επωδός στο πρώτο μας γαμήσι. Έχυσα και μάλλον έχυσε και αυτή. Είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα από την ένταση της πράξης. Ήταν πεσμένη στο κρεβάτι και δεν κουνιόταν. Τρόμαξα. Το κορμί της ήταν κατακόκκινο. Ευτυχώς δεν είχε σημάδια στο πρόσωπο ή σε άλλα σημεία που θα φαινόντουσαν από τα ρούχα. Γύρισε το κορμί της και με είδε, ένα χαμόγελο ικανοποίησης και χαράς είδα στο πρόσωπό της. Το στήθος της στητό και οι ρώγες της ακόμα σκούρες καυλωμένες.
- Δεν χόρτασες ακόμα δασκαλίτσα μου; Τη ρώτησα λύνοντας το περιλαίμιο.
- Ναι αρχιτεκτονάκο μου, ήσουν τέλειος. Τέλειος. Πιο τέλειος δε γίνεται. Που θα κοιμηθούμε αγόρι μου; Μείνε εδώ σήμερα, θα ήθελα μετά από χρόνια να είμαι με άντρα παρέα αυτό το βράδυ.
- Εντάξει. Πάμε για ένα ντουζάκι και ύπνο.
- Ναι, πάμε μαζί.
- Πάω πρώτος και σε περιμένω. Θέλω να πάω και τουαλέτα.
- Περίμενέ με, έρχομαι.
Μπήκαμε στην ντουζιέρα και μου ζήτησε να την δροσίσω με την χρυσή βροχή μου. Γονάτισε και με περίμενε. Είχα χαλαρώσει και άρχισα να την καταβρέχω. Με απορία την είδα να ξεπλένει τα χύσια μας από το κορμί της. Αυτό με σόκαρε και δεν μου άρεσε. Πλυθήκαμε σκουπιστήκαμε και πήγαμε για ύπνο. Το πρωί ετοίμασε πρωινό και έφαγα σαν λύκος. Ήταν γυμνή από τη μέση και πάνω με το κοντό παντελονάκι της πυτζάμες της. Τα βυζάκια της στον αέρα. Τη χούφτωσα και σκύβοντας της φίλησα τη μια ρώγα. Δεν κουνήθηκε καθόλου, απλά μου είπε «μην αφήσεις την άλλη παραπονεμένη, αρχιτεκτονάκο μου». Την ξάπλωσα με την πλάτη στο τραπέζι της κουζίνας και αρχίσαμε ένα καυλιάρικο πρωινό ξέσκισμα. Χωρίσαμε μετά από δύο χρόνια, όταν μετατέθηκε κοντά στο χωριό της.
Copyright protected OW ref: 184721
- Κυρία Σοφία, σήμερα το πρωί κλπ κλπ.
- Τι να σου πω βρε Μπάμπη παιδί μου, δεν ξέρω, αλλά μάλλον από τον από πάνω όροφο θα πέταξαν. Μένει η δασκάλα η κυρία Μυρτώ. Για πάνε και ρώτα.
- Ευχαριστώ, κυρία Σοφία.
Το ίδιο απόγευμα, κατά τις 5, χτυπούσα το κουδούνι της Μυρτούς. Τη Μυρτώ ούτε την ήξερα, ούτε την είχα ξαναδεί. Η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μια κυρία περίπου στα 45 ατημέλητη, κοντούλα στο 1.55-1.60, αδύνατη, με μικρό βυζάκι μέγεθος χουφτίτσας, μάλλον ωχρή και με ύφος απελπισμένο. Εγώ είμαι στο 1.87 και καλό κορμί γυμνασμένο στα χωράφια, όχι στα γυμναστήρια.
- Τι θέλετε, με ρώτησε με ένα βαριεστημένο ύφος.
- Ξέρετε, μένω στο διαμερισματάκι κάτω από το δικό σας και σήμερα το πρωί βρήκα αυτά στο μπαλκονάκι μου.
Άνοιξα τη νάυλον σακουλίτσα και της τα έδειξα. Μήπως είναι δικά σας;
- Αχ, σ’ ευχαριστώ. Ναι δικά μου είναι.
Λέγοντας αυτά φωτίστηκε λιγάκι το μουντό της πρόσωπο. Γύρισα να φύγω αλλά με σταμάτησε.
- Πέρασε βρε παιδί μου να σε κεράσω ένα καφεδάκι, ένα ποτούλι.
- Όχι ευχαριστώ, μια άλλη φορά.
- Επιμένω, δε σε αφήνω να φύγεις. Εκτιμώ ότι τα μάζεψες και κυρίως ότι μου τα έφερες.
Μπήκα στο σαλονάκι της. Περιποιημένο, και καθαρό. Με ρώτησε τι θα ήθελα και της είπα ένα καφεδάκι. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω οικονομικών, δεν είχα πιει καφέ κάμποσες μέρες και τον είχα πεθυμήσει. Ήρθε ο μέτριος, με δύο μπισκοτάκια και ένα ποτήρι κρύο νεράκι. Ένιωσα άρχοντας. Ήρθε και αυτή απέναντί μου και πίναμε το καφεδάκι μας ανακρίνοντας ο ένας τον άλλο. Είχα μάθει πολλά γι’ αυτήν. Δασκάλα στο σχολείο της γειτονιάς. Μόνη εδώ και χρόνια. Ο άντρας της είχε πεθάνει τρία χρόνια μετά το γάμο τους. Όταν τελειώσαμε σηκώθηκα τη χαιρέτησα και πήγα προς την πόρτα εξόδου.
- Όποτε θέλεις Μπάμπη να χτυπάς την πόρτα μου. Είσαι πάντα ευπρόσδεκτος.
- Ευχαριστώ πολύ κυρία Μυρτώ.
- Σε παρακαλώ να με φωνάζεις σκέτο Μυρτώ, το κυρία με μεγαλώνει και δεν μου αρέσει. Άσε που μου θυμίζει τα παιδάκια στο σχολείο που με φωνάζουν Κυρία Μυρτώ.
- Καλά θα προσπαθήσω, αν και μου είναι δύσκολο, της απάντησα και έφυγα.
Μερικές μέρες μετά συναντάω τη Μυρτώ στην είσοδο της πολυκατοικίας.
- Καλημέρα, κυρία Μυρτώ.
- Καλημέρα Μπάμπη. Τι είπαμε βρε παιδί μου; Όχι Κυρία, με μεγαλώνει και δεν μου αρέσει και όχι πληθυντικός.
- Συγγνώμη αλλά δε μου βγαίνει. Θα το προσπαθήσω στο υπόσχομαι.
Φτάνοντας στον όροφό μου πάω να βγω λέγοντας καλό μεσημέρι και την ακούω να μου λέει.
- Μπάμπη θα ήθελα το απογευματάκι, όποτε μπορείς, να με βοηθήσεις να κατεβάσω από το πατάρι το πιο βαρύ παπλωματάκι μου.
- Και βέβαια θα έρθω, σήμερα κατά τις 6 είναι καλά;
- Ναι αγόρι μου θα σε περιμένω να πιούμε και ένα καφεδάκι.
Έξι η ώρα ανέβηκα στον πάνω όροφο και χτύπησα το κουδούνι της πόρτας της. Μου άνοιξε όλο χαρά. Δεν είχε το κακό, το ξινό ύφος που είχε τις άλλες φορές. Ήταν περιποιημένη με καλοχτενισμένα μαλλάκια και ελαφρά βαμμένη. Με εξέπληξε.
- Συγγνώμη, καλησπέρα, μήπως ενοχλώ;
- Όχι αγόρι μου, ποτέ δεν με ενοχλεί η παρουσία σου. Άλλωστε ήρθες πάνω στην ώρα. Έλα να με βοηθήσεις να τακτοποιήσω στο πάνω ράφι της ντουλάπας μου ένα ελαφρύ παπλωματάκι και να κατεβάσω ένα πιο βαρύ. Αλλάζει ο καιρός.
- Αφήστε Μυρτώ, να ανέβω εγώ στη σκάλα.
- Όχι αγόρι μου, εγώ θα ανέβω, αλλά θέλω και κάποιον ακόμα γιατί φοβάμαι μη γκρεμοτσακιστώ. Και όσο να φωνάξω κανένας δεν θα με ακούσει.
- Καταλαβαίνω.
Έπιασα τη σκάλα και της έδωσα το παπλωματάκι. Φορούσε ένα φουστανάκι και ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια της σκάλας πρώτα είδα τα καλοξυρισμένα μπούτια της και όταν ανέβηκε στο τελευταίο σκαλί είδα μέχρι κιλότα. Ερεθίστηκα τρελά. Αλλά, πάντα αυτό το «αλλά» με βασάνιζε. Αυτό το «αλλά» με κράταγε πάντα πίσω με τις γυναίκες. Πρώτα μου έδωσε το βαρύ πάπλωμα, τακτοποίησε το ελαφρύ και κατέβηκε. Με είδε στα μάτια και με ρώτησε αν είμαι καλά.
- Καλά είμαι Μυρτώ, γιατί με ρωτάς.
- Είσαι κατακόκκινος βρε παιδί μου, μήπως έχεις πυρετό;
- Όχι, όχι καλά είμαι, απάντησα προσπαθώντας, χωρίς αποτέλεσμα, να κρύψω τον ερεθισμό μου.
- Μη ντρέπεσαι, αν είχαν πάει όλα καλά θα είχα γιο λίγο πιο μικρό από σένα. Γι’ αυτό μη ντρέπεσαι. Σκύψε να δω αν έχεις πυρετό…
μου είπε με ένα μικρό χαμογελάκι όλο σημασία. Έσκυψα και ένιωσα τα χείλη της στο μέτωπό μου, που πραγματικά το αισθανόμουν να καίει. Είμαι σίγουρος ότι κατάλαβε τι μου συμβαίνει και μου πρότεινε να καθίσουμε να πιούμε ένα καφεδάκι και να τα πούμε λίγο. Άρχισαν οι ερωτήσεις, πως πάει η Σχολή και αν διασκεδάζω και με τις κοπελιές τι γίνεται. Αμηχανία φοβερή από τη μεριά μου. Τι να απαντήσω ότι δεν έχω λεφτά, δεν έχω διασκέδαση, δεν έχω κοπέλα; Τα λίγα λεφτά που εξοικονομώ τα τρώω με μια πουτάνα που την επισκέπτομαι κάθε δεύτερη Δευτέρα, πρωί πρωί για να είμαι ο πρώτος της. Οπότε μούγκα εγώ. Αλλά η Μυρτώ είχε κέφια. Άρχισε τις εξομολογήσεις, όταν τόλμησα να τη ρωτήσω πως περνούσε αυτή στο Πανεπιστήμιο.
- Τι να σου πω βρε Μπάμπη. Όπως σου έχω πει κι εγώ από μικρό χωριό της Πέλλας είμαι. Στο χωριό ούτε ματιά σε αγόρι δε μπορούσες να ρίξεις. Όταν ήρθα στη Θεσσαλονίκη, βολεύτηκα σε ένα δυαράκι με ένα ακόμα κορίτσι από τη νομική. Αυτή ήταν ξεπεταγμένη και άρχισε να μου μαθαίνει πράματα.
- Και τι σας, λάθος μου, τι σου έλεγε αυτή η κοπέλα Μυρτώ. Τρελαίνομαι για ιστορίες… τόλμησα να ξεστομίσω.
- Το πρώτο που με ρώτησε αν έχω πάει με κάποιο αγόρι. Εγώ κοκκίνισα και απάντησα αρνητικά με κίνηση του κεφαλιού μου. Συμπέρανε, και σωστά, ότι δεν ήξερα τίποτα για το φλέγον θέμα, δεδομένου ότι τότε δεν υπήρχαν internet, ούτε porno-βιντεάκια στα PC και τα PC ακόμα ήταν σπάνια. Δεν είχε κάθε σπίτι ένα δύο μηχανήματα όπως τώρα. Α! με την ευκαιρία το PC μου, Μπάμπη μου, το μηχάνημά μου έχει κάποιο πρόβλημα μπορείς να του ρίξεις μια ματιά;
- Βέβαια και μπορώ. Θέλετε να ασχοληθώ τώρα;
- Όχι μωρέ, έχεις και δουλειά για τη Σχολή. Πάρε το καφεδάκι σου και έρχεσαι αύριο, αν θες, αργά το απογευματάκι που θα έχω και εγώ γυρίσει από κάτι δουλειές που έχω στο κέντρο. Γυρνώντας θα σου χτυπήσω το κουδούνι.
Πήρα τον καφέ μου και κατέβηκα στο διαμέρισμα μου για να αρχίσω τη δουλειά μου. Δε θα είχαν περάσει καν δύο ώρες και ντριν το τηλέφωνο. Αναστατωμένος το σηκώνω και ήταν η Μυρτώ και όχι η μάνα μου για να μου αναγγείλει κανένα κακό, όπως φοβήθηκα.
- Σε παρακαλώ βρε Μπάμπη, αν δε ενοχλώ, μπορείς να ανέβεις να με βοηθήσεις με το κωλο-PC μου. Πάλι ρετάρει, μπορεί να έχει κανά ιό και έχει παγώσει.
- Μυρτώ βγάλε την πρίζα και έρχομαι με τη δισκετούλα μου να περάσουμε το φάρμακο μήπως και το διορθώσουμε.
Τότε το αντιιικό το είχαμε σε δισκέτες. Ανέβηκα τρέχοντας και όταν μου άνοιξε την πόρτα την είδα αναψοκοκκινισμένη και αναμαλλιασμένη αλλά με καλό ύφος, χαρούμενη θα έλεγα. Με μια ροζ σατέν ρομπίτσα με τα μπούτια της στον αέρα. Με πήγε στο δωμάτιο με το μηχάνημα. Υπήρχε ένας καναπές απέναντι από το PC που φαινόταν ότι είχε καθίσει άνθρωπος και ίσως είχε ξαπλώσει.
- Μου χάλασε Μπάμπη μου, και μιλούσα με μια φίλη μου.
- Περίμενε θα το φέρουμε πίσω και θα συνεχίσεις με τη φίλη σου.
Το σύνδεσα πάλι και το άναψα με το δισκάκι μέσα. Έτρεξε το αντιιικό και όλα ok. Είχε σβήσει μόνο του και το άναψα και πήγα στο History για να της βάλω τη συνομιλία. Όπως το είχα φανταστεί τσατάριζε με γκόμενους. Όταν το άνοιξα ήταν ένας τύπος και περίμενε. Η Μυρτώ του είπε ένα γρήγορο αντίο και τον έκλεισε.
- Σου αρέσει να τσατάρεις; Τη ρώτησα.
- Ναι, μερικές φορές με φτιάχνει, είπε κοκκινίζοντας.
- Κι εγώ το κάνω. Πολύ μου λείπει το αληθινό και καταφεύγω στα ψεύτικα.
- Και εμένα το ίδιο.
- Θες να βγούμε ζευγάρι στο δίκτυο για τσατάρισμα;… της πρότεινα χαμογελώντας.
- Τι μου λες τώρα ρε Μπάμπη, αλήθεια θες να το κάνουμε; Πρόσεχε όχι πρόσωπα, είμαι δασκάλα, μην το ξεχνάς.
- Κι εμένα θα μου άρεσε και πάρα πολύ, αλλά δεν είναι εύκολο να μην μας πάρουν είδηση. Και ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται στο δίκτυο. Μπορούμε όμως να βγούμε χωρίς κάμερες. Δεν έχει τόσο γούστο αλλά είναι και πάλι cool. Τι λες, θα σου άρεσε;
- Μπάμπη, έχω τα πάντα στο μπαράκι μου, να φέρω παγάκια και ξηροκάρπια και να την αράξουμε εδώ μέσα. Μου αρέσεις, το έχεις καταλάβει ελπίζω, είπε με ένα αδιόρατο τραύλισμα. Και απ’ όσο μπορώ να καταλάβω δε σου είμαι αδιάφορη, όπως είδα στη φάση με τα παπλώματα. Και, στο κάτω κάτω είναι και πιο ασφαλές. Ή μήπως δεν είναι;
- Τι λες τώρα βρε Μυρτώ; Οι έφηβοι κοκορεύονται για τις γκόμενες τους. Έχε μου λίγη εμπιστοσύνη.
- Χαίρομαι γι’ αυτό που ακούω.
Την αγκάλιασα και της έδωσα ένα όμορφο φιλί στο στόμα. Έβγαλε γλώσσα και οι γλώσσες μας πάλεψαν για κάποια δεύτερα. Απελευθερώθηκε από την αγκαλιά μου και έφυγε για τα ποτά μας. Πήγα στο PC και έβαλα ένα πορνό-βιντεάκι να παίζει. Επέστρεψε μέσα στα χαμόγελα και αφού απόθεσε τα ποτήρια, τα μπουκάλια, τα ξηροκάρπια και τα παγάκια, γονάτισε δίπλα μου. Εγώ καθιστός δίπλα της. Άρχισε να σερβίρει και το στήθος της τρίφτηκε στο μπούτι μου. Ένιωσα την καυλωμένη της ρώγα στο μπούτι μου.
- Καλά έκανες και έβαλες το PC να παίζει. Μου αρέσει να βλέπω.
- Άρχισε να κάνει ζέστη εδώ μέσα, είπα με νόημα. Μπορώ να βγάλω τα ρούχα μου;
- Φυσικά, μικρέ μου αρχιτέκτονα.
Σηκώθηκα, έβγαλα το φανελάκι μου και κατέβασα το παντελόνι μου. Λευκό σλιπάκι φουσκωμένο το επίμαχο σημείο. Με είδε στα μάτια και με τα δόντια της μου κατέβασε το λάστιχο του σλιπ. Αυτό που είδε της άρεσε. Η πούτσα μου μεγάλη, χοντρή, ακουμπισμένη σε δυο αρχίδια και μαύρες σγουρές τρίχες να περιβάλλουν ολόκληρο το θέμα. Με τα δυο της χέρια μου την αγκάλιασε και χάιδεψε το πρόσωπό της με τον πούτσο μου. Τον γέμισε φιλιά, λες και ήταν παλιός της γνωστός.
- Μυρίζεις όμορφα, μου είπε. Και κάτι ακόμα θέλω να σου πω. Να με προσέξεις αγόρι μου, σε παρακαλώ, είσαι μεγάλος και εγώ έχω πολύ καιρό μόνη μου.
- Ναι…
είπα με μισό στόμα. Δεν είπα τίποτα άλλο. Τι θα μπορούσα να πω άλλωστε; Απλά μέσα στην καύλα μου της είπα να συνεχίσει. Τράβηξε το σλιπάκι και μου το έβγαλε και πήρε το καυλί στη χούφτα της. Ανάσταση.
- Παίξ’ τον μου λίγο, παίξ΄ τον μου σε παρακαλώ.
- Ναι αγόρι μου, ναι, ότι θες για σένα είμαι εδώ, μου ψιθύρισε και άρχισε να με παίζει. Έχω πολύ καιρό να χαρώ με μια σαν την δικιά σου στα χέρια μου.
Με πήρε στο στόμα της αργά και τρυφερά στην αρχή. Ήμουν όρθιος και αυτή γονατιστή. Ένιωθα να ζαλίζομαι από την καύλα. Με τα χέρια της στα κωλομάγουλα μου έδινε το ρυθμό της. Σταμάτησε. Γύρισα και την κοίταξα με ένα τεράστιο ερωτηματικό.
- Γιατί σταματάς; Τη ρώτησα.
- Δε μπορώ να σε πάρω ολόκληρο, χαχαχα. Και κάτι ακόμα, θέλω να σε παρακαλέσω “να μη βιάζεσαι”. Δεν θέλω να χύσεις τόσο γρήγορα.
- Συνέχισε σε παρακαλώ, μη με τυραννάς.
Με ξαναπήρε στο στόμα της, με ρούφαγε και με μαλάκιζε. Ανάσταση! Οι χυμοί μου ξεχύθηκαν με ορμή, την έπνιξαν. Γέμισε το μούτρο της και τα βυζάκια της χύσια.
- Είσαι τέλειος αρχιτεκτονάκο μου. Μισό λεπτό περίμενε, επιστρέφω. Έφυγε τρέχοντας για το μπάνιο. Ξαπλωμένος στον καναπέ χάιδευα το καυλί μου, χάζευα το PC όπου ένας ψώλων (αναφορά στον Εμπειρίκο) ξεκώλιαζε μια γκόμενα που γέμιζε το δωμάτιο με τα βογκητά της και σιγο-έπινα το ουίσκι μου. Γύρισε ολόγυμνη, με πήρε από το χέρι και πήγαμε στο υπνοδωμάτιό της. Ξεχάσαμε το PC, είπε, πήγα το έφερα και το τοποθέτησε δίπλα στη τηλεόραση απέναντι από το κρεβάτι της. Το δωμάτιό της δυο καθρέφτες αντικριστούς στους δύο τοίχους. Όπου και να ήσουν στο κρεβάτι της έβλεπες και τους δύο μας. Ήρθε και με αγκάλιασε, με έσφιξε στην αγκαλιά της. Έκανα το ίδιο και την έσφιξα λίγο περισσότερο. Αφέθηκε στην αγκαλιά μου. Χαλάρωσα και έσκυψα και τη φίλησα στο λαιμό κάτω από το αυτάκι της. Ανατρίχιασε.
Της δάγκωσα το λοβό του αυτιού της. Έλιωσε σα βουτυράκι. Έπαιξα με τη γλώσσα μου το αυτάκι της. Φάε με σε παρακαλώ, μουρμούρισε, καταβρόχθισε με, δάγκωσε με. Την πέταξα στο κρεβάτι και έμεινε σαν κουρελάκι, όπως έπεσε. Την έπιασα από τους αστραγάλους και τη γύρισα ανάσκελα. Της άνοιξα τα μπούτια και έπεσα στο μουνί της. Δεν το είχε ξυρίσει αλλά το είχε κουρέψει. Μικρές μαύρες τρίχες περιέβαλαν τα φουσκωτά της μουνόχειλα. Με τη γλώσσα μου της τα ξεχώρισα. Μοσχομύριζε, το φυσικό της άρωμα. Σκέφτηκα τη μυρωδιά της πουτάνας μου που ήταν μυρωδάτο σαπούνι. Όχι κακό, αλλά προτίμησα τη μυρωδιά της δασκάλας που είχα στα χέρια μου, στην αγκαλιά μου, στη γλώσσα μου. Το προτιμάω. Άρχισα το μουνογλείψιμο και άρχισε τα μουρμουρητά.
- Φάε το μουνάκι μου αγόρι μου. Θέλω τη γλώσσα σου μέσα μου. Φάε με σου λέω, δάγκωσε με, πιο δυνατά, ρούφα την κλειτορίδα μου, παίξε δυνατά μαζί της αχ!
Έκανα ότι μου έλεγε και ταυτόχρονα έπαιζα με τις ρώγες της. Μου έσπρωξε το χέρι και έπιασε το βυζί της και πίεζε τη ρώγα της και το τραβολογούσε. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Άρχισα να παίζω κι εγώ τη ρώγα της με τον ίδιο τρόπο. Της έκανα γλειφομούνι και της πόναγα το βυζί.
- Συνέχισε μωρό μου, πιο δυνατά σε παρακαλώ. Πάρε από το κομοδίνο το μαστίγιο σε παρακαλώ.
Την άφησα και έψαξα για το μαστίγιο. Το πήρα και της έριξα μια στο κορμί. Πιο δυνατά, μου ψιθύρισε. Έτσι όπως ήταν χυμένη στο κρεβάτι τη σήκωσα στα 4 και της έδωσα πέντε έξι συνεχόμενες ξυλιές στα κωλομέρια. Άρχισε να μουρμουράει πάλι, και να μου ζητάει να τη χτυπήσω πιο δυνατά. Το έκανα, αν και δεν τρελαινόμουν. Η αλήθεια είναι ότι το έκανα γιατί είχε χάζι αλλά δε μου άρεσε το σαδιστικό. Σταμάτησα και της είπα να με πιπώσει. Αμέσως το έκανε με μεγάλη χαρά. Η πούτσα μου έγινε πάλι πέτρα. Της άρεσε. Έπαιζε με το πουτσοκέφαλο μου και ρούφαγε ολόκληρη την ψωλή με μεγάλη χάρη και μεγάλη χαρά.
- Χύνω δασκαλίτσα μου, σε ξαναχύνω πουτανάκι. Πάρ’ τα παλιο-πούτανο…
Προσπάθησε να τα πιει αλλά ήταν μάταιο. Ξεχύθηκαν πολλές σταγόνες από τις άκρες των χειλιών της και πέσανε στα βυζάκια της.
- Παλιομαλακισμένο γιατί δεν κατάπιες όλα τα χύσια μου; Σκύψε να φας τις ξυλιές σου.
Αμέσως έσκυψε με τον κώλο της τουρλωμένο και περίμενε. Απομακρύνθηκα λιγάκι και της έδωσα δυο χαστούκια στα κωλομέρια με τις δυο μου παλάμες ταυτόχρονα και μετά άρχισα με το μαστίγιο να της χτυπάω το κορμί και κυρίως τα κωλομέρια. Αλλά άρχισα να προσέχω, ποτέ δεν ξέρεις τι κακό μπορείς να προκαλέσεις μέσα στην καύλα σου. Ομολογώ ότι είχα τρομάξει από τις επιθυμίες της. Όταν είχα ανοίξει το συρτάρι της είδα και ένα περιλαίμιο σαν αυτό των pit bull. Σταμάτησα και το ξανάψαξα. Τι κάνεις, με ρώτησε. Η απάντηση μου ήταν ένα δυνατό χαστούκι στην κωλάρα της. Πήρα το περιλαίμιο και της το φόρεσα. Είχε και λουρί. Άρχισα να τη δέρνω και να την τραβολογάω με το λουρί. Είχα καυλώσει τρελά. Την έστησα στα 4 και της τον έχωσα στην μουνάρα. Τη γαμούσα σαν τρελός τραβώντας την από το λουρί και από τα μαλλιά της. Δεν μιλούσε δεν λαλούσε, παρά μόνο κάποιες στιγμές ψιθύριζε «γάμα με έτσι αρχιτεκτονάκο μου».
Αυτή ήταν η μόνιμη επωδός στο πρώτο μας γαμήσι. Έχυσα και μάλλον έχυσε και αυτή. Είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα από την ένταση της πράξης. Ήταν πεσμένη στο κρεβάτι και δεν κουνιόταν. Τρόμαξα. Το κορμί της ήταν κατακόκκινο. Ευτυχώς δεν είχε σημάδια στο πρόσωπο ή σε άλλα σημεία που θα φαινόντουσαν από τα ρούχα. Γύρισε το κορμί της και με είδε, ένα χαμόγελο ικανοποίησης και χαράς είδα στο πρόσωπό της. Το στήθος της στητό και οι ρώγες της ακόμα σκούρες καυλωμένες.
- Δεν χόρτασες ακόμα δασκαλίτσα μου; Τη ρώτησα λύνοντας το περιλαίμιο.
- Ναι αρχιτεκτονάκο μου, ήσουν τέλειος. Τέλειος. Πιο τέλειος δε γίνεται. Που θα κοιμηθούμε αγόρι μου; Μείνε εδώ σήμερα, θα ήθελα μετά από χρόνια να είμαι με άντρα παρέα αυτό το βράδυ.
- Εντάξει. Πάμε για ένα ντουζάκι και ύπνο.
- Ναι, πάμε μαζί.
- Πάω πρώτος και σε περιμένω. Θέλω να πάω και τουαλέτα.
- Περίμενέ με, έρχομαι.
Μπήκαμε στην ντουζιέρα και μου ζήτησε να την δροσίσω με την χρυσή βροχή μου. Γονάτισε και με περίμενε. Είχα χαλαρώσει και άρχισα να την καταβρέχω. Με απορία την είδα να ξεπλένει τα χύσια μας από το κορμί της. Αυτό με σόκαρε και δεν μου άρεσε. Πλυθήκαμε σκουπιστήκαμε και πήγαμε για ύπνο. Το πρωί ετοίμασε πρωινό και έφαγα σαν λύκος. Ήταν γυμνή από τη μέση και πάνω με το κοντό παντελονάκι της πυτζάμες της. Τα βυζάκια της στον αέρα. Τη χούφτωσα και σκύβοντας της φίλησα τη μια ρώγα. Δεν κουνήθηκε καθόλου, απλά μου είπε «μην αφήσεις την άλλη παραπονεμένη, αρχιτεκτονάκο μου». Την ξάπλωσα με την πλάτη στο τραπέζι της κουζίνας και αρχίσαμε ένα καυλιάρικο πρωινό ξέσκισμα. Χωρίσαμε μετά από δύο χρόνια, όταν μετατέθηκε κοντά στο χωριό της.
Copyright protected OW ref: 184721
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.