Δεν ξέρω πως αλλά μετά από μια πολύ δύσκολη εβδομάδα στη δουλειά, το μυαλό μου συνειρμικά ταξίδεψε πριν μερικά χρόνια πίσω σε ένα "τυχερό" από αυτά που δεν τα περίμενες με την καμία.
Είχα βρεθεί λοιπόν σε μια πόλη στην επαρχία 2 ώρες περίπου μακριά απ την Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους.
Σκοπός ήταν μια σειρά συναντήσεων με εκπροσώπους από εταιρείες και βιομηχανίες της ευρύτερης περιοχής, κάτι που σήμαινε άγχος για να προλάβω τον χρόνο να ολοκληρώσω τα ραντεβού μου. Ευτυχώς από αυτή τη μεριά τα πράγματα κυλούσαν βάσει προγράμματος. Ήταν μεσημεράκι κατά τις 14:00, οδηγώντας έψαχνα μια οδό και τότε μην έχοντας ακόμη gps ακολουθούσα την κλασική μέθοδο να ρωτήσω κάποιον περαστικό. Έτσι λοιπόν σταμάτησα στον πρώτο που βρήκα. Δεν πρόσεξα να πω την αλήθεια ιδιαίτερα ότι ήταν μια κοπέλα γύρω στα 25. Απορροφημένος απ το πρόγραμμά μου βλέπετε. Μου το θύμισε η ίδια, ξαφνιάζοντάς με λίγο όταν στην ερώτηση μου αν ήξερε την οδό που έψαχνα μου απάντησε "είναι λίγο πιο κάτω από εδώ, να μπω μέσα να σου δείξω ακριβώς;" Θυμάμαι που η άμεση αντίδραση μου ήταν να ξαφνιαστώ, περίεργο για μένα, ίσως γιατί είχα αλλού το μυαλό μου, και η αρχική σκέψη μου ήταν να αρνηθώ, αλλά δε μου ερχόταν κάποια δικαιολογία ευγενική και άμεσα, άλλωστε τι δικαιολογία θα χωρούσε σε μια τέτοια πρόταση; Έτσι έκανα στην άκρη τον χαρτοφύλακά μου για να κάτσει στη θέση συνοδηγού και ξεκινήσαμε. Στο δρόμο ειπώθηκαν τα κλασικά από που είμαι, που πάω, τα κλασικά και μετά μου λέει είμαι η Μαρία. Νίκος απάντησα χωρίς να σκεφτώ γιατί έδωσα ψεύτικο όνομα.
Κατά την διαδρομή που φανταζόμουν θα ήταν σύντομη, μιλούσε συνέχεια και όποτε τη ρωτούσα αν πάμε καλά απαντούσε ναι, ναι... λίγο πιο κάτω, κάπως αόριστα. Δεν βαριέσαι σκεφτόμουν, μην δίνεις σημασία. Δεν πήγαινε στο πονηρό το μυαλό μου ίσως γιατί δεν με είχε εντυπωσιάσει με την πρώτη ματιά. Ήταν μελαχρινή με κοντό μαλλάκι, λεπτή δεν την έλεγες, ούτε και χοντρή, το ζουμερό της στήθος όμως μπορούσες να το διακρίνεις, Ήταν και πολύ πρόχειρα ντυμένη, αρχή καλοκαιριού. Κάποια στιγμή λοιπόν κι εκεί που μιλούσε απλώνει το χέρι της να με χαϊδέψει στα μαλλιά. Ξαφνιάστηκα και την κοίταξα με απορία. "Νοστιμούλης είσαι εσύ τελικά" μου λέει.
Τελικά ήταν υπέρ του δέοντος χαρούμενη... χαζό-χαρούμενη θα έλεγα καλύτερα.
Να τα μας... εδώ είμαστε. Τότε κι εγώ άρχισα να την ρωτάω διάφορα για να δω που το πάει. Συνέχισε αυτή με το χέρι της στα μαλλιά μου, και δοκίμασα κι εγώ συζητώντας τάχα μου πάνω στην κουβέντα κι άφησα το δεξί μου χέρι πάνω στο μπούτι της. Φορούσε ένα σορτσάκι σαν μποξεράκι, οπότε η παλάμη μου ακουμπούσε τη σάρκα της. Εδώ θα φανούν οι προθέσεις της. Καμία αντίδραση, άρα τα ήθελε ο κώλος της. Άρχισα να τη βλέπω με άλλο μάτι τότε κι εγώ (στη πουτάνα πουτανιές;), να εκτιμώ κάπως περισσότερο το προφίλ της, αλλά και τα ζουμερά της στήθια. Το "πράγμα" έκλεισε μέσα μου όταν στην ουσία κάναμε άσκοπους κύκλους με το αμάξι με το χέρι μου να χαϊδεύει το μπούτι της. Γαμώ τη μου, τώρα βρήκε να μου κάτσει αυτό, τώρα που βιάζομαι; Κάνω πως σταματάω σε ένα περίπτερο για να πάρω κάτι και παίρνω τηλέφωνο στο γραφείο που έψαχνα. Ευτυχώς μπορούσαν να συναντηθούμε αργά το απόγευμα προς βράδυ, γιατί είχα και ένα άλλο ραντεβού κατά τις 16:00 σε ένα εργοστάσιο στην άκρη της πόλης. Άρα τώρα είχα ένα κενό λιγότερο από 2 ώρες. Ήταν ώρα για lunch break δε νομίζετε; Έψαχνα κάτι απόμερο, μικρή κοινωνία βλέπεις μην έχουμε και ντράβαλα, και κατέληξα σε ένα δασάκι σχεδόν έξω απ την πόλη. Που πήγα και το έχωσα το αμάξι για να μην φαινόμαστε, ουσιαστικά το εξαφάνισα μέσα στην φύση. Κακό αυτό μου βγήκε μετά.
Αράξαμε λοιπόν και μιλούσαμε πλέον πιο προσωπικά. Το επίπεδο κουβέντας ψιλό-τραγικό, και ξαφνικά με βουτάει απ το κεφάλι και μου το χώνει μέσα στις βυζάρες της. Άρχισαν τα όργανα λοιπόν. Βύθισα το πρόσωπό μου μέσα στην βυζοχαράδρα της, έγλειφα τις ρώγες της και τη χούφτωνα όπου έβρισκα. Με τραβάει προς τα πάνω για να με φιλάει και να με γλείφει στο λαιμό καθώς ξεκούμπωνε το πουκάμισό μου. Έλυσα κάπως τη ζώνη μου και πήγα να της βγάλω το μπλουζάκι. Οι βυζάρες της ήταν πραγματικά για δάγκωμα, χούφτωμα και ξύλο. Ήμουν σίγουρος ότι θα της άρεσε. Τραβιέται, βγαίνει έξω απ το αμάξι και ξεντύνεται. Πάμε πίσω μου λέει να είμαστε πιο άνετα. Μπαίνουμε πίσω, μένω με το παντελόνι μόνο μέχρι τους αστραγάλους και αρχίζω να εξερευνώ το κορμί της μέχρι που με βάζει με τη πλάτη στο κάθισμα και σκύβει. Για το επόμενο 20λεπτο σχεδόν έχει αρχίσει ένα στοματικό άνευ προηγουμένου. Να πιπιλάει το πουτσοκέφαλο, να γλείφει τα αρχίδια, πάνω κάτω το μήκος της σκληρής πλέον ψωλής μου, να μου κάνει ισπανικά εξαφανίζοντας τη πούτσα στη βυζοχαράδρα της και όποτε ξεπρόβαλε το κεφαλάκι να το γλείφει. Δεν ήθελε όμως να χύσω μέσα στο στόμα της και όταν δεν θα άντεχα πλέον εγώ την τράβηξα και την έβαλα να με καβαλήσει. Γλίστρησα μέσα στην υγρή μουνότρυπα της με τη μία.
Πολύ καυλωτική και βολική αυτή η στάση για σεξ μέσα στο αμάξι. Να απολαμβάνω το γαμήσι στο ρυθμό που έδινε με τους γοφούς της, να ακούω τον παφλασμό των αρχιδιών μου όποτε την πάτωνα και να έχω στην διάθεσή μου ένα ζευγάρι μεγάλα ζουμερά βυζιά με πλατιές ρώγες για να βουτάω μέσα τους. Όσο τη γαμούσα, της έριχνα και ξυλιές στα κωλομέρια της για να βογκάει ακόμη πιο δυνατά.
Παράλληλα με την καύλα όμως, δυνάμωνε και η ζέστη μέσα στο αμάξι - καλοκαίρι είπαμε, έτσι για το φινάλε αποφάσισα και βγήκαμε έξω. Μέσα στο δάσος που κρύφτηκα δε με απασχολούσε. Την έστησα στα 4 στην άκρη του καθίσματος, για να στηρίζεται εκεί, φόρεσα προφυλακτικό και άρχισα να την ξεπατώνω σφυροκοπώντας την. Για να γίνεται πιο δυνατά κρατιόμουν απ' τη λεκάνη της. Το γαμήσι και το χύσι είναι δώρα από τη φύση έλεγα και τι καλύτερη ευκαιρία να ξεσκίσω μια άγνωστη κυριολεκτικά μέσα στην φύση.
Έπρεπε λοιπόν να χύσω κι εγώ. Λίγο πριν τα πυροτεχνήματα, τη βγάζω έξω και τη στριμώχνω λίγο στην άκρη της κωλοτρυπίδας της. Πίεσα ίσα να μπει το κεφαλάκι, μου τράβηξε με τα δάχτυλά της τα αρχίδια για τη χαριστική βολή, βγάζω το προφυλακτικό και αρχίζω να χύνω βογκώντας πάνω στην τρύπα του κώλου της, που μου κουνούσε προκλητικά με κυκλικές κινήσεις. Αυτό κι αν ήταν διάλειμμα σκεφτόμουν, καιρός να ντυθούμε γιατί αφήσαμε και δουλειές στη μέση. Εμ… δε θα τελείωνε όμως τόσο καλά γιατί διαπίστωσα ότι το αμάξι είχε κολλήσει μέσα στα χώματα σε ένα ημικλινές έδαφος όπου είχα σταματήσει. Την κάτσαμε τώρα, σκέφτηκα.
Πως θα το ξεκολλήσω έγκαιρα μέσα στην ερημία και πότε θα πάω στα ραντεβού μου. Μέσα στον πανικό μου να βρω αλχημείες για να ξεκολλήσω, δεν πρόσεξα κάτι αγκαθωτά κλαδιά και μου έκαναν ένα ελαφρό σκίσιμο στο μέτωπο. Όχι ρε πούστη μου έλεγα... ένα γαμήσι μου έκατσε κι εμένα από αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση, γιατί έπρεπε να μου βγει ξινό; Η κοπελίτσα είχε κάτσει ακούνητη και δεν έβγαζε μιλιά. Καλύτερα βασικά.
Με τα πολλά κατάφερα να το απεγκλωβίσω και να φύγουμε με τα γκάζια στην τσίτα. Ούτε που κατάλαβα που την άφησα, ούτε και πότε έφτασα στην βιοτεχνία. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο άνθρωπος που συνάντησα, παρατήρησε το σκισιματάκι στο μέτωπο, και συμφώνησε ότι πράγματι με ταλαιπώρησε το μηχανικό πρόβλημα που μου προέκυψε με το αμάξι. Τον είχα πάρει τηλέφωνο για να δικαιολογήσω την μικρή μου καθυστέρηση αλλά και την εμφάνισή μου. Τι να του έλεγα;
Αργά το βράδυ μόνο όταν τελείωσα τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και στο δρόμο πίσω για Αθήνα, μπόρεσα να σκεφτώ την περιπέτεια που έζησα με την άγνωστη χαρούμενη επαρχιοτοπούλα. Ας είναι καλά εκεί που είναι και να μοιράζει ηδονή στους ταξιδιώτες.
Στα επόμενα ταξίδια μου, πλέον πρόσεχα πολύ σε ποιον σταματούσα για να ρωτήσω για κάποια οδό.
Copyright protected OW ref: 95479
Είχα βρεθεί λοιπόν σε μια πόλη στην επαρχία 2 ώρες περίπου μακριά απ την Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους.
Σκοπός ήταν μια σειρά συναντήσεων με εκπροσώπους από εταιρείες και βιομηχανίες της ευρύτερης περιοχής, κάτι που σήμαινε άγχος για να προλάβω τον χρόνο να ολοκληρώσω τα ραντεβού μου. Ευτυχώς από αυτή τη μεριά τα πράγματα κυλούσαν βάσει προγράμματος. Ήταν μεσημεράκι κατά τις 14:00, οδηγώντας έψαχνα μια οδό και τότε μην έχοντας ακόμη gps ακολουθούσα την κλασική μέθοδο να ρωτήσω κάποιον περαστικό. Έτσι λοιπόν σταμάτησα στον πρώτο που βρήκα. Δεν πρόσεξα να πω την αλήθεια ιδιαίτερα ότι ήταν μια κοπέλα γύρω στα 25. Απορροφημένος απ το πρόγραμμά μου βλέπετε. Μου το θύμισε η ίδια, ξαφνιάζοντάς με λίγο όταν στην ερώτηση μου αν ήξερε την οδό που έψαχνα μου απάντησε "είναι λίγο πιο κάτω από εδώ, να μπω μέσα να σου δείξω ακριβώς;" Θυμάμαι που η άμεση αντίδραση μου ήταν να ξαφνιαστώ, περίεργο για μένα, ίσως γιατί είχα αλλού το μυαλό μου, και η αρχική σκέψη μου ήταν να αρνηθώ, αλλά δε μου ερχόταν κάποια δικαιολογία ευγενική και άμεσα, άλλωστε τι δικαιολογία θα χωρούσε σε μια τέτοια πρόταση; Έτσι έκανα στην άκρη τον χαρτοφύλακά μου για να κάτσει στη θέση συνοδηγού και ξεκινήσαμε. Στο δρόμο ειπώθηκαν τα κλασικά από που είμαι, που πάω, τα κλασικά και μετά μου λέει είμαι η Μαρία. Νίκος απάντησα χωρίς να σκεφτώ γιατί έδωσα ψεύτικο όνομα.
Κατά την διαδρομή που φανταζόμουν θα ήταν σύντομη, μιλούσε συνέχεια και όποτε τη ρωτούσα αν πάμε καλά απαντούσε ναι, ναι... λίγο πιο κάτω, κάπως αόριστα. Δεν βαριέσαι σκεφτόμουν, μην δίνεις σημασία. Δεν πήγαινε στο πονηρό το μυαλό μου ίσως γιατί δεν με είχε εντυπωσιάσει με την πρώτη ματιά. Ήταν μελαχρινή με κοντό μαλλάκι, λεπτή δεν την έλεγες, ούτε και χοντρή, το ζουμερό της στήθος όμως μπορούσες να το διακρίνεις, Ήταν και πολύ πρόχειρα ντυμένη, αρχή καλοκαιριού. Κάποια στιγμή λοιπόν κι εκεί που μιλούσε απλώνει το χέρι της να με χαϊδέψει στα μαλλιά. Ξαφνιάστηκα και την κοίταξα με απορία. "Νοστιμούλης είσαι εσύ τελικά" μου λέει.
Τελικά ήταν υπέρ του δέοντος χαρούμενη... χαζό-χαρούμενη θα έλεγα καλύτερα.
Να τα μας... εδώ είμαστε. Τότε κι εγώ άρχισα να την ρωτάω διάφορα για να δω που το πάει. Συνέχισε αυτή με το χέρι της στα μαλλιά μου, και δοκίμασα κι εγώ συζητώντας τάχα μου πάνω στην κουβέντα κι άφησα το δεξί μου χέρι πάνω στο μπούτι της. Φορούσε ένα σορτσάκι σαν μποξεράκι, οπότε η παλάμη μου ακουμπούσε τη σάρκα της. Εδώ θα φανούν οι προθέσεις της. Καμία αντίδραση, άρα τα ήθελε ο κώλος της. Άρχισα να τη βλέπω με άλλο μάτι τότε κι εγώ (στη πουτάνα πουτανιές;), να εκτιμώ κάπως περισσότερο το προφίλ της, αλλά και τα ζουμερά της στήθια. Το "πράγμα" έκλεισε μέσα μου όταν στην ουσία κάναμε άσκοπους κύκλους με το αμάξι με το χέρι μου να χαϊδεύει το μπούτι της. Γαμώ τη μου, τώρα βρήκε να μου κάτσει αυτό, τώρα που βιάζομαι; Κάνω πως σταματάω σε ένα περίπτερο για να πάρω κάτι και παίρνω τηλέφωνο στο γραφείο που έψαχνα. Ευτυχώς μπορούσαν να συναντηθούμε αργά το απόγευμα προς βράδυ, γιατί είχα και ένα άλλο ραντεβού κατά τις 16:00 σε ένα εργοστάσιο στην άκρη της πόλης. Άρα τώρα είχα ένα κενό λιγότερο από 2 ώρες. Ήταν ώρα για lunch break δε νομίζετε; Έψαχνα κάτι απόμερο, μικρή κοινωνία βλέπεις μην έχουμε και ντράβαλα, και κατέληξα σε ένα δασάκι σχεδόν έξω απ την πόλη. Που πήγα και το έχωσα το αμάξι για να μην φαινόμαστε, ουσιαστικά το εξαφάνισα μέσα στην φύση. Κακό αυτό μου βγήκε μετά.
Αράξαμε λοιπόν και μιλούσαμε πλέον πιο προσωπικά. Το επίπεδο κουβέντας ψιλό-τραγικό, και ξαφνικά με βουτάει απ το κεφάλι και μου το χώνει μέσα στις βυζάρες της. Άρχισαν τα όργανα λοιπόν. Βύθισα το πρόσωπό μου μέσα στην βυζοχαράδρα της, έγλειφα τις ρώγες της και τη χούφτωνα όπου έβρισκα. Με τραβάει προς τα πάνω για να με φιλάει και να με γλείφει στο λαιμό καθώς ξεκούμπωνε το πουκάμισό μου. Έλυσα κάπως τη ζώνη μου και πήγα να της βγάλω το μπλουζάκι. Οι βυζάρες της ήταν πραγματικά για δάγκωμα, χούφτωμα και ξύλο. Ήμουν σίγουρος ότι θα της άρεσε. Τραβιέται, βγαίνει έξω απ το αμάξι και ξεντύνεται. Πάμε πίσω μου λέει να είμαστε πιο άνετα. Μπαίνουμε πίσω, μένω με το παντελόνι μόνο μέχρι τους αστραγάλους και αρχίζω να εξερευνώ το κορμί της μέχρι που με βάζει με τη πλάτη στο κάθισμα και σκύβει. Για το επόμενο 20λεπτο σχεδόν έχει αρχίσει ένα στοματικό άνευ προηγουμένου. Να πιπιλάει το πουτσοκέφαλο, να γλείφει τα αρχίδια, πάνω κάτω το μήκος της σκληρής πλέον ψωλής μου, να μου κάνει ισπανικά εξαφανίζοντας τη πούτσα στη βυζοχαράδρα της και όποτε ξεπρόβαλε το κεφαλάκι να το γλείφει. Δεν ήθελε όμως να χύσω μέσα στο στόμα της και όταν δεν θα άντεχα πλέον εγώ την τράβηξα και την έβαλα να με καβαλήσει. Γλίστρησα μέσα στην υγρή μουνότρυπα της με τη μία.
Πολύ καυλωτική και βολική αυτή η στάση για σεξ μέσα στο αμάξι. Να απολαμβάνω το γαμήσι στο ρυθμό που έδινε με τους γοφούς της, να ακούω τον παφλασμό των αρχιδιών μου όποτε την πάτωνα και να έχω στην διάθεσή μου ένα ζευγάρι μεγάλα ζουμερά βυζιά με πλατιές ρώγες για να βουτάω μέσα τους. Όσο τη γαμούσα, της έριχνα και ξυλιές στα κωλομέρια της για να βογκάει ακόμη πιο δυνατά.
Παράλληλα με την καύλα όμως, δυνάμωνε και η ζέστη μέσα στο αμάξι - καλοκαίρι είπαμε, έτσι για το φινάλε αποφάσισα και βγήκαμε έξω. Μέσα στο δάσος που κρύφτηκα δε με απασχολούσε. Την έστησα στα 4 στην άκρη του καθίσματος, για να στηρίζεται εκεί, φόρεσα προφυλακτικό και άρχισα να την ξεπατώνω σφυροκοπώντας την. Για να γίνεται πιο δυνατά κρατιόμουν απ' τη λεκάνη της. Το γαμήσι και το χύσι είναι δώρα από τη φύση έλεγα και τι καλύτερη ευκαιρία να ξεσκίσω μια άγνωστη κυριολεκτικά μέσα στην φύση.
Έπρεπε λοιπόν να χύσω κι εγώ. Λίγο πριν τα πυροτεχνήματα, τη βγάζω έξω και τη στριμώχνω λίγο στην άκρη της κωλοτρυπίδας της. Πίεσα ίσα να μπει το κεφαλάκι, μου τράβηξε με τα δάχτυλά της τα αρχίδια για τη χαριστική βολή, βγάζω το προφυλακτικό και αρχίζω να χύνω βογκώντας πάνω στην τρύπα του κώλου της, που μου κουνούσε προκλητικά με κυκλικές κινήσεις. Αυτό κι αν ήταν διάλειμμα σκεφτόμουν, καιρός να ντυθούμε γιατί αφήσαμε και δουλειές στη μέση. Εμ… δε θα τελείωνε όμως τόσο καλά γιατί διαπίστωσα ότι το αμάξι είχε κολλήσει μέσα στα χώματα σε ένα ημικλινές έδαφος όπου είχα σταματήσει. Την κάτσαμε τώρα, σκέφτηκα.
Πως θα το ξεκολλήσω έγκαιρα μέσα στην ερημία και πότε θα πάω στα ραντεβού μου. Μέσα στον πανικό μου να βρω αλχημείες για να ξεκολλήσω, δεν πρόσεξα κάτι αγκαθωτά κλαδιά και μου έκαναν ένα ελαφρό σκίσιμο στο μέτωπο. Όχι ρε πούστη μου έλεγα... ένα γαμήσι μου έκατσε κι εμένα από αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση, γιατί έπρεπε να μου βγει ξινό; Η κοπελίτσα είχε κάτσει ακούνητη και δεν έβγαζε μιλιά. Καλύτερα βασικά.
Με τα πολλά κατάφερα να το απεγκλωβίσω και να φύγουμε με τα γκάζια στην τσίτα. Ούτε που κατάλαβα που την άφησα, ούτε και πότε έφτασα στην βιοτεχνία. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο άνθρωπος που συνάντησα, παρατήρησε το σκισιματάκι στο μέτωπο, και συμφώνησε ότι πράγματι με ταλαιπώρησε το μηχανικό πρόβλημα που μου προέκυψε με το αμάξι. Τον είχα πάρει τηλέφωνο για να δικαιολογήσω την μικρή μου καθυστέρηση αλλά και την εμφάνισή μου. Τι να του έλεγα;
Αργά το βράδυ μόνο όταν τελείωσα τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και στο δρόμο πίσω για Αθήνα, μπόρεσα να σκεφτώ την περιπέτεια που έζησα με την άγνωστη χαρούμενη επαρχιοτοπούλα. Ας είναι καλά εκεί που είναι και να μοιράζει ηδονή στους ταξιδιώτες.
Στα επόμενα ταξίδια μου, πλέον πρόσεχα πολύ σε ποιον σταματούσα για να ρωτήσω για κάποια οδό.
Copyright protected OW ref: 95479
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.