Αυτή είναι μια ιστορία που έγραψε ο άντρας μου, ο Κώστας. Εγώ δε γράφω καλά, τα ζω μόνο.
Με λένε Κώστα και στα 47 μου γνώρισα ένα νέο κόσμο. Από μικρός είμαι με τη γυναίκα μου τη Λία. Δύο χρόνια νεότερη μου, ο άνθρωπός μου. Τα παιδιά μας ζουν στο εξωτερικό εδώ και 2 χρόνια και μόνοι μας πλέον βαδίζουμε στην καθημερινότητα.
Τη Λία ακόμα την κοιτάζω και τη λιγουρεύομαι. Πήρε τα κιλάκια της, το σώμα της σαν και το δικό μου δείχνει τα χρονάκια του, η τρέλα όμως που μου βγάζει παραμένει. Δε μπορώ να πω πως είναι πολύ συχνές οι επαφές μας πλέον αλλά είναι πολύ ευχάριστες. Η σχετική ρουτίνα εννοείται πως τις έχει επηρεάσει.
Ένα βράδυ που την πήρε νωρίς ο ύπνος, έβλεπα μια ταινία με προσθήκη τρίτου ατόμου στο κρεββάτι ενός ζευγαριού. Δοκίμαζαν και με γυναίκα και με άντρα ώστε να βρουν τον καλύτερο συνδυασμό γι’ αυτούς. Ήταν απίστευτα ερεθιστικό και φυσικά δεν άργησε να πάει το μυαλό μου στη Λία μου. Πώς θα το έπαιρνε αν της ζητούσα ακόμα μια γυναίκα στο κρεββάτι μας; Πώς θα έβλεπε ένα ακόμα άντρα; Από εκείνη τη μέρα, με έτρωγε μέσα μου αυτή η σκέψη. Πώς όμως ξεκινάς μια τέτοια συζήτηση;
Βραδάκι, μετά το φαγητό και με το κρασάκι μας στο χέρι μιλούσαμε. Η κουβέντα πήγε στα παλιότερα χρόνια, σχετικά με κάποιους φίλους. Βρήκα πάτημα και ξεκίνησα ένα θέμα.
- Πόσα ακόμα μπορούσαμε να είχαμε κάνει πριν μεγαλώσουμε; Αν τα ξέραμε από τότε…
- Τι δεν κάναμε; Μια χαρά τα πήγαμε, απάντησε η Λία.
- Τα πήγαμε και τα πάμε, απάντησα. Δε σου έμειναν ανεκπλήρωτες επιθυμίες; Πράγματα που θέλεις να δεις πώς είναι;
- Βοήθησε με λίγο να καταλάβω, είπε η Λία προσφέροντάς μου όλη της την προσοχή.
- Ξέρεις, ακόμα σε κοιτάζω και σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι που είσαι γυναίκα μου. Που χαίρομαι το κορμί σου, σε φιλάω, σε χαϊδεύω. Δεν είναι αδικία για όλους τους άλλους άντρες να μην έχουν την τύχη μου; Να μη νοιώσουν αυτή τη χαρά;
- Και τι να κάνουμε; Να πάω με όλους τους άλλους;
Βρήκα τότε ευκαιρία και της μίλησα για την ταινία. Της είπα πόσο με αναστάτωσε και τι σκέψεις μου προκάλεσε.
- Με εκπλήσσεις…
είπε χαμογελώντας, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει πως εγώ το είπα αυτό. Άλλαξε κουβέντα και καθίσαμε να τελειώσουμε το κρασάκι μας. Ήξερα πως θα το σκεφτόταν. Πέρασαν μέρες όταν ξαφνικά με ρώτησε πώς λεγόταν η ταινία. Της είπα, για τυπικούς λόγους αφού ήταν ξεκάθαρο πως το έκανε για να συνεχίσουμε την κουβέντα.
- Λοιπόν; Πώς σου φάνηκε η πρότασή μου;… είπα με χαλαρό τόνο.
- Με ξέρεις, δεν είμαι πάρα πολύ χαλαρή σε τέτοια θέματα. Ό,τι έχω κάνει, το έκανα μαζί σου. Μου ήρθε απότομο να βρεθώ και με άλλον άντρα, πόσο με μια γυναίκα. Θέλω να είσαι ευτυχισμένος. Να αισθάνεσαι πλήρης. Σκέφτηκα μόνο μια μέση λύση που ίσως μπορούμε να κάνουμε. Η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει.
- Ποια είναι αυτή;… ρώτησα.
- Μπορούμε να το κάνουμε με έναν ακόμα άντρα αλλά…
Το αλλά μου σταμάτησε την καρδιά.
- Τουλάχιστον για αρχή θα είμαι μόνη μου μαζί του στο κρεβάτι χωρίς καν να μας βλέπεις. Θέλω να μοιραστούμε αργότερα ό,τι αποφασίσουμε για τη συνέχεια.
Έμεινα άναυδος! Δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο. Να ακούω δηλαδή τη γυναίκα μου να πηδιέται με κάποιον και εγώ να κρυφακούω; Με ξεπέρασε! Άρπαξα την ευκαιρία και είπα εντάξει. Δεν ήθελα να χαθεί έστω κι αυτή. Το είδα σαν αρχή για περισσότερα.
- Μήπως σκέφτηκες και ποιον θέλεις;… της είπα χαριτολογώντας.
- Θα βρούμε έναν μαζί, είπε και με χάιδεψε στο πρόσωπο τρυφερά.
Επί περίπου δύο εβδομάδες ψάχναμε σε αγγελίες συζητώντας με διάφορους. Καταλήξαμε στον Ηρακλή. Λίγο νεότερος από μας, εμφανίσιμος, ευγενικός. Ήταν χωρισμένος και ζούσε μόνος του. Βρεθήκαμε για καφέ ένα απόγευμα και μας έκανε πολύ καλή εντύπωση. Διακριτικός, όμορφος ζητούσε εμπειρίες. Ήταν αδύνατο να μη συνεχίσουμε και κανονίσαμε για το απόγευμα του Σαββάτου να έρθει στο σπίτι μας. Από εκείνη τη στιγμή, μέχρι που χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι μας, ήταν σα να πέρασε μόλις ένα λεπτό.
Η Λία ανεβοκατέβαζε τα χέρια πανικόβλητη. Είχε γίνει πολύ αληθινό και ταράχτηκε. Την έπιασα από τους ώμους και την καθησύχασα.
- Τον γνώρισες! Δε θα σε πειράξει. Αν θελήσεις, πες του πως μετάνιωσες και θα φύγει.
Ηρέμησε και άνοιξα την πόρτα κρατώντας ένα μπουκάλι κρασί, ντυμένος με κουστούμι χωρίς γραβάτα. Σωστός κύριος. Χαιρέτησε και τον κάλεσα μέσα. Καθίσαμε στο σαλόνι και αρχίσαμε να μιλάμε. Λίγο αργότερα μπήκε η Λία, εμφανώς τρακαρισμένη, σχεδόν άχρωμη.
- Καλώς τη… είπα για να σπάσω τον πάγο.
- Καλησπέρα Λία…
είπε ο Ηρακλής και σηκώθηκε να την χαιρετήσει, φιλώντας την απαλά στο ένα της μάγουλο. Ανοίξαμε το κρασί και η ατμόσφαιρα άρχισε να χαλαρώνει. Ήταν ευγενέστατος, γλυκομίλητος, προσεκτικός. Αστειευόταν συνεχώς και μας έκανε να γελάμε. Ρώτησε πού είναι το μπάνιο, για να πλύνει τα χέρια του.
- Λία μου δείξε στον Ηρακλή το μπάνιο, της είπα.
Σηκώθηκαν και χάθηκαν πίσω μου στο διάδρομο προς το μπάνιο. Ήταν στο τέλος του διαδρόμου και άκουγα τα βήματά τους, μέχρι που σταμάτησαν. Η πόρτα του μπάνιου άνοιξε, έκλεισε, αλλά δεν άκουσα τη Λία να επιστρέφει. Είχε μπει μαζί του. Μετά από ένα λεπτό βγήκε και ήρθε γρήγορα προς εμένα.
- Με αγκάλιασε και μου ψιθύρισε πως με θέλει πολύ… είπε πανικοβλημένη και πάλι.
- Πήγαινε και περίμενέ τον να βγει… απάντησα, εγώ θα είμαι απέναντι, στο δωμάτιο των παιδιών. Αν κάτι δεν πάει καλά, θα επέμβω. Μη φοβάσαι!
Επέστρεψε και περίμενε άλλο ένα λεπτό. Η πόρτα άνοιξε και δεν ήρθε κανείς προς εμένα. Άκουσα ρούχα να πετάγονται, γέλια και το τρίξιμο του κρεβατιού. Πήγα με ελαφριά βήματα προς εκεί για να πάω στο δωμάτιο των παιδιών, απέναντι από την πόρτα τους. Λίγο πρόλαβα και είδα τον Ηρακλή γυμνό από τη μέση και πάνω, ξαπλωμένο πάνω στην Λία που είχε μείνει με ξεκούμπωτο πουκάμισο και σε κοινή θέα το σουτιέν της. Δεν έχασα την ευκαιρία να μείνω λίγο και να δω πως εξελίσσεται. Σίγουρα το μυαλό τους δεν ήταν σε μένα. Τη χάιδευε απαλά και τη φιλούσε. Ήταν τρυφερός μαζί της, όπως της αξίζει. Έκατσα σε μια γωνία και άκουγα από δίπλα. Όλα τα παρακάτω είναι συνδυασμός αυτών που άκουγα και των περιγραφών που μου έκανε μετά η Λία.
Της ξεκούμπωσε το σουτιέν και άρχισε να της πιπιλίζει τις ρώγες εναλλάξ. Ο ήχος των χειλιών του ακουγόταν καθαρά, πάντα συνδυασμένος από τα βογκητά της Λίας. Βγήκαν κι άλλα ρούχα. Πνιχτά γέλια χαράς της Λίας στόλιζαν το σκοτάδι του δωματίου μου. Ο Ηρακλής της ψιθύριζε διάφορα που δεν καταλάβαινα και αυτή σαν παιδούλα γελούσε.
- Όχι, όχι εκεί… άκουσα να λέει η Λία.
- Άφησέ με, το θέλω πολύ, είπε ο Ηρακλής, εννοώντας να τον αφήσει να της γλείψει το μουνί.
Είχε χρόνια που δε με άφηνε να το κάνω. Τον άφησε και με τη γλώσσα του την ευχαριστούσε που τον δέχτηκε στην αγκαλιά της. Με τα δόντια του γρατζουνούσε τα μπούτια της, κάνοντας τη να βγάζει ποσότητες αέρα από το στόμα, συνδυασμένες με βογκητά και γέλια ευτυχίας. Κουνιόταν στο ρυθμό του, πλήρως παραδομένη στα έμπειρα του χέρια. Ήταν έτοιμη να τα δεχτεί όλα. Σκιές έβλεπα στους τοίχους του διαδρόμου που ένωνε τα δωμάτιά μας, να κουνιούνται ρυθμικά, σύμφωνα με τα βογκητά. Με επιφωνήματα καύλας και χαμηλόφωνα τσιριχτά η Λία τον έχυσε στο στόμα. Σταμάτησε να τη γλείφει, αφήνοντάς τη να πάρει ανάσες. Γέλασε μαζί με τον Ηρακλή.
- Ήταν υπέροχο! Είπε ο Ηρακλής.
- Ήταν! Είπε ξεφυσώντας η Λία μου.
Οι σκιές τους άρχισαν να κινούνται έντονα. Άλλαζαν θέσεις.
- Ώρα για ανταπόδοση… είπε με ανυπομονησία η Λία.
Η σκιά της φάνηκε πως έσκυψε στα τέσσερα, ανάμεσα στα πόδια του. Το βογκητό του και ένα χαμηλόφωνο «ναι…» έδειξε πως τον είχε πάρει στο στόμα, κάτι που επίσης είχε χρόνια να κάνει σε μένα. Ο Ηρακλής ακουγόταν να βαριανασαίνει ασύστολα. Εγώ, στο σκοτάδι έφτιαχνα εικόνες και με αυτές άρχισα να τον παίζω. Η γυναίκα μου δίπλα τα έδινε όλα σε ένα ξένο κι εγώ τον έπαιζα μόνος μου για να ξαλαφρώσω. Συνέχισε για αρκετά λεπτά. Ο Ηρακλής μάλλον ήταν εκτός τόπου. Η Λία δεν τον άφηνε σε χλωρό κλαρί.
- Θέλω να σε πάρω τώρα… είπε ο Ηρακλής επιτακτικά.
Οι σκιές μπερδεύτηκαν και πάλι, άλλαζαν θέση. Το τρίξιμο στο κρεβάτι φανέρωσε γρήγορες αλλαγές. Στις σκιές φάνηκε η Λία που έπαιρνε θέση ξαπλωμένη και ο Ηρακλής αργά να πέφτει πάνω της σαν νικητής που καταπίνει το θήραμά του. Το αχ που ακούστηκε ήταν ξεκάθαρα η αρχή. Η σκιά χαμήλωσε κι άλλο, κάνοντας τη Λία να βογκάει χωρίς σταματημό. Οι ανάσες της ήταν συνεχείς, βαριές. Μονολογούσε κάτι, αλλά κανείς δεν ενδιαφερόταν να μάθει τι. Ο Ηρακλής ασταμάτητα την έσκιζε, κάνοντας τα στήθια της να κουνιούνται σαν μεγάλες μπάλες νερού. Πάτησε στα χέρια του και έσπρωχνε εντονότερα τη Λία σα να ήθελε να την κολλήσει στον τοίχο. Κινούνταν γρήγορα μέσα και έξω της, δείχνοντας πως πλησιάζει η κορύφωση. Οι σκιές χωρίστηκαν και ακούστηκε δυνατό βογκητό του Ηρακλή την στιγμή που άδειαζε στην κοιλιά και τα βυζιά της Λίας προσφέροντάς του ανακούφιση. Η Λία ανήμπορη να κουνηθεί έμεινε να κοιτάζει με έκπληκτο χαμόγελο για αυτό που βίωσε. Ο Ηρακλής ξάπλωσε δίπλα της και προς μεγάλη μου έκπληξη είδα τη σκιά της Λίας να στέκεται δίπλα του καθισμένη και να φαίνεται πως τον μάλαζε, ευχαριστώντας τον για την εμπειρία.
Δεν τους ενόχλησα. Έμεινα στη θέση μου, άναυδος, ευχαριστημένος, καυλωμένος. Είχαμε προχωρήσει τόσο που δε θα περιμέναμε ποτέ. Έμειναν ξαπλωμένοι με λίγα χάδια μέχρι να ξαναμαζέψει δυνάμεις ο Ηρακλής. Πήγε πάλι χαμηλά, του πήρε στο στόμα τις ζεστές του μπάλες και τις έπαιζε με τη γλώσσα της, κάνοντας τον Ηρακλή να έχει μια ακόμα στύση, έτοιμος για τη συνέχεια. Την πρωτοβουλία πλέον είχε η Λία. Κάθισε πάνω στην κοιλιά του, κάνοντάς τον να αρχίζει να της μαλάζει τα στήθια. Πέρασε το δεξί της χέρι πίσω και άρχισε πάλι να τον μαλάζει, να βεβαιωθεί πως είναι όσο σκληρό ήθελε. Έκανε πίσω και με μεγάλη ευκολία κάθισε εκεί που ήθελε. Ο Ηρακλής άδειασε αργά τα πνευμόνια του. Άρχισε να κινείται. Πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά. Όπως ήθελε για να τελειώσει κι αυτή. Ήταν το σύστημά της και το ήξερα καλά. Συνέχισε έτσι για ώρα και όταν αύξησε τις στροφές, σήμαινε πως έρχεται. Σηκώθηκε ο Ηρακλής που το κατάλαβε για να βάλει τις σκληρές της ρώγες στο στόμα του. Θαρρείς και το ήξερε πως αυτό ήθελε. Ανάσαινε όλο και πιο δυνατά, πιο γρήγορα, όσο ο Ηρακλής παρέμενε μέσα της. Ήταν έτοιμοι για ταυτόχρονη αποκορύφωση. Σύντομα οι σκιές έγιναν πάλι μία, όταν μούγκρισαν και οι δύο από την ευχαρίστηση. Πέρασαν 3-4 λεπτά πριν με καλέσει μέσα η Λία. Μπήκα και τους βρήκα αγκαλιασμένους, χαμογελαστούς, ευτυχισμένους. Πήγαμε και καθίσαμε στο σαλόνι, συνεχίζοντας εκείνο το κρασί. Ο Ηρακλής, πάντα διακριτικός, μας έκανε και γελάσαμε, σαν παλιός φίλος.
Ήταν η αρχή της νέας μας ζωής!
© Copyright XStream Management All Right Reserved.
Copyright Protected with www.ProtectMyWork.com,
Reference Number: 16151181121S015
Με λένε Κώστα και στα 47 μου γνώρισα ένα νέο κόσμο. Από μικρός είμαι με τη γυναίκα μου τη Λία. Δύο χρόνια νεότερη μου, ο άνθρωπός μου. Τα παιδιά μας ζουν στο εξωτερικό εδώ και 2 χρόνια και μόνοι μας πλέον βαδίζουμε στην καθημερινότητα.
Τη Λία ακόμα την κοιτάζω και τη λιγουρεύομαι. Πήρε τα κιλάκια της, το σώμα της σαν και το δικό μου δείχνει τα χρονάκια του, η τρέλα όμως που μου βγάζει παραμένει. Δε μπορώ να πω πως είναι πολύ συχνές οι επαφές μας πλέον αλλά είναι πολύ ευχάριστες. Η σχετική ρουτίνα εννοείται πως τις έχει επηρεάσει.
Ένα βράδυ που την πήρε νωρίς ο ύπνος, έβλεπα μια ταινία με προσθήκη τρίτου ατόμου στο κρεββάτι ενός ζευγαριού. Δοκίμαζαν και με γυναίκα και με άντρα ώστε να βρουν τον καλύτερο συνδυασμό γι’ αυτούς. Ήταν απίστευτα ερεθιστικό και φυσικά δεν άργησε να πάει το μυαλό μου στη Λία μου. Πώς θα το έπαιρνε αν της ζητούσα ακόμα μια γυναίκα στο κρεββάτι μας; Πώς θα έβλεπε ένα ακόμα άντρα; Από εκείνη τη μέρα, με έτρωγε μέσα μου αυτή η σκέψη. Πώς όμως ξεκινάς μια τέτοια συζήτηση;
Βραδάκι, μετά το φαγητό και με το κρασάκι μας στο χέρι μιλούσαμε. Η κουβέντα πήγε στα παλιότερα χρόνια, σχετικά με κάποιους φίλους. Βρήκα πάτημα και ξεκίνησα ένα θέμα.
- Πόσα ακόμα μπορούσαμε να είχαμε κάνει πριν μεγαλώσουμε; Αν τα ξέραμε από τότε…
- Τι δεν κάναμε; Μια χαρά τα πήγαμε, απάντησε η Λία.
- Τα πήγαμε και τα πάμε, απάντησα. Δε σου έμειναν ανεκπλήρωτες επιθυμίες; Πράγματα που θέλεις να δεις πώς είναι;
- Βοήθησε με λίγο να καταλάβω, είπε η Λία προσφέροντάς μου όλη της την προσοχή.
- Ξέρεις, ακόμα σε κοιτάζω και σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι που είσαι γυναίκα μου. Που χαίρομαι το κορμί σου, σε φιλάω, σε χαϊδεύω. Δεν είναι αδικία για όλους τους άλλους άντρες να μην έχουν την τύχη μου; Να μη νοιώσουν αυτή τη χαρά;
- Και τι να κάνουμε; Να πάω με όλους τους άλλους;
Βρήκα τότε ευκαιρία και της μίλησα για την ταινία. Της είπα πόσο με αναστάτωσε και τι σκέψεις μου προκάλεσε.
- Με εκπλήσσεις…
είπε χαμογελώντας, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει πως εγώ το είπα αυτό. Άλλαξε κουβέντα και καθίσαμε να τελειώσουμε το κρασάκι μας. Ήξερα πως θα το σκεφτόταν. Πέρασαν μέρες όταν ξαφνικά με ρώτησε πώς λεγόταν η ταινία. Της είπα, για τυπικούς λόγους αφού ήταν ξεκάθαρο πως το έκανε για να συνεχίσουμε την κουβέντα.
- Λοιπόν; Πώς σου φάνηκε η πρότασή μου;… είπα με χαλαρό τόνο.
- Με ξέρεις, δεν είμαι πάρα πολύ χαλαρή σε τέτοια θέματα. Ό,τι έχω κάνει, το έκανα μαζί σου. Μου ήρθε απότομο να βρεθώ και με άλλον άντρα, πόσο με μια γυναίκα. Θέλω να είσαι ευτυχισμένος. Να αισθάνεσαι πλήρης. Σκέφτηκα μόνο μια μέση λύση που ίσως μπορούμε να κάνουμε. Η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει.
- Ποια είναι αυτή;… ρώτησα.
- Μπορούμε να το κάνουμε με έναν ακόμα άντρα αλλά…
Το αλλά μου σταμάτησε την καρδιά.
- Τουλάχιστον για αρχή θα είμαι μόνη μου μαζί του στο κρεβάτι χωρίς καν να μας βλέπεις. Θέλω να μοιραστούμε αργότερα ό,τι αποφασίσουμε για τη συνέχεια.
Έμεινα άναυδος! Δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο. Να ακούω δηλαδή τη γυναίκα μου να πηδιέται με κάποιον και εγώ να κρυφακούω; Με ξεπέρασε! Άρπαξα την ευκαιρία και είπα εντάξει. Δεν ήθελα να χαθεί έστω κι αυτή. Το είδα σαν αρχή για περισσότερα.
- Μήπως σκέφτηκες και ποιον θέλεις;… της είπα χαριτολογώντας.
- Θα βρούμε έναν μαζί, είπε και με χάιδεψε στο πρόσωπο τρυφερά.
Επί περίπου δύο εβδομάδες ψάχναμε σε αγγελίες συζητώντας με διάφορους. Καταλήξαμε στον Ηρακλή. Λίγο νεότερος από μας, εμφανίσιμος, ευγενικός. Ήταν χωρισμένος και ζούσε μόνος του. Βρεθήκαμε για καφέ ένα απόγευμα και μας έκανε πολύ καλή εντύπωση. Διακριτικός, όμορφος ζητούσε εμπειρίες. Ήταν αδύνατο να μη συνεχίσουμε και κανονίσαμε για το απόγευμα του Σαββάτου να έρθει στο σπίτι μας. Από εκείνη τη στιγμή, μέχρι που χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι μας, ήταν σα να πέρασε μόλις ένα λεπτό.
Η Λία ανεβοκατέβαζε τα χέρια πανικόβλητη. Είχε γίνει πολύ αληθινό και ταράχτηκε. Την έπιασα από τους ώμους και την καθησύχασα.
- Τον γνώρισες! Δε θα σε πειράξει. Αν θελήσεις, πες του πως μετάνιωσες και θα φύγει.
Ηρέμησε και άνοιξα την πόρτα κρατώντας ένα μπουκάλι κρασί, ντυμένος με κουστούμι χωρίς γραβάτα. Σωστός κύριος. Χαιρέτησε και τον κάλεσα μέσα. Καθίσαμε στο σαλόνι και αρχίσαμε να μιλάμε. Λίγο αργότερα μπήκε η Λία, εμφανώς τρακαρισμένη, σχεδόν άχρωμη.
- Καλώς τη… είπα για να σπάσω τον πάγο.
- Καλησπέρα Λία…
είπε ο Ηρακλής και σηκώθηκε να την χαιρετήσει, φιλώντας την απαλά στο ένα της μάγουλο. Ανοίξαμε το κρασί και η ατμόσφαιρα άρχισε να χαλαρώνει. Ήταν ευγενέστατος, γλυκομίλητος, προσεκτικός. Αστειευόταν συνεχώς και μας έκανε να γελάμε. Ρώτησε πού είναι το μπάνιο, για να πλύνει τα χέρια του.
- Λία μου δείξε στον Ηρακλή το μπάνιο, της είπα.
Σηκώθηκαν και χάθηκαν πίσω μου στο διάδρομο προς το μπάνιο. Ήταν στο τέλος του διαδρόμου και άκουγα τα βήματά τους, μέχρι που σταμάτησαν. Η πόρτα του μπάνιου άνοιξε, έκλεισε, αλλά δεν άκουσα τη Λία να επιστρέφει. Είχε μπει μαζί του. Μετά από ένα λεπτό βγήκε και ήρθε γρήγορα προς εμένα.
- Με αγκάλιασε και μου ψιθύρισε πως με θέλει πολύ… είπε πανικοβλημένη και πάλι.
- Πήγαινε και περίμενέ τον να βγει… απάντησα, εγώ θα είμαι απέναντι, στο δωμάτιο των παιδιών. Αν κάτι δεν πάει καλά, θα επέμβω. Μη φοβάσαι!
Επέστρεψε και περίμενε άλλο ένα λεπτό. Η πόρτα άνοιξε και δεν ήρθε κανείς προς εμένα. Άκουσα ρούχα να πετάγονται, γέλια και το τρίξιμο του κρεβατιού. Πήγα με ελαφριά βήματα προς εκεί για να πάω στο δωμάτιο των παιδιών, απέναντι από την πόρτα τους. Λίγο πρόλαβα και είδα τον Ηρακλή γυμνό από τη μέση και πάνω, ξαπλωμένο πάνω στην Λία που είχε μείνει με ξεκούμπωτο πουκάμισο και σε κοινή θέα το σουτιέν της. Δεν έχασα την ευκαιρία να μείνω λίγο και να δω πως εξελίσσεται. Σίγουρα το μυαλό τους δεν ήταν σε μένα. Τη χάιδευε απαλά και τη φιλούσε. Ήταν τρυφερός μαζί της, όπως της αξίζει. Έκατσα σε μια γωνία και άκουγα από δίπλα. Όλα τα παρακάτω είναι συνδυασμός αυτών που άκουγα και των περιγραφών που μου έκανε μετά η Λία.
Της ξεκούμπωσε το σουτιέν και άρχισε να της πιπιλίζει τις ρώγες εναλλάξ. Ο ήχος των χειλιών του ακουγόταν καθαρά, πάντα συνδυασμένος από τα βογκητά της Λίας. Βγήκαν κι άλλα ρούχα. Πνιχτά γέλια χαράς της Λίας στόλιζαν το σκοτάδι του δωματίου μου. Ο Ηρακλής της ψιθύριζε διάφορα που δεν καταλάβαινα και αυτή σαν παιδούλα γελούσε.
- Όχι, όχι εκεί… άκουσα να λέει η Λία.
- Άφησέ με, το θέλω πολύ, είπε ο Ηρακλής, εννοώντας να τον αφήσει να της γλείψει το μουνί.
Είχε χρόνια που δε με άφηνε να το κάνω. Τον άφησε και με τη γλώσσα του την ευχαριστούσε που τον δέχτηκε στην αγκαλιά της. Με τα δόντια του γρατζουνούσε τα μπούτια της, κάνοντας τη να βγάζει ποσότητες αέρα από το στόμα, συνδυασμένες με βογκητά και γέλια ευτυχίας. Κουνιόταν στο ρυθμό του, πλήρως παραδομένη στα έμπειρα του χέρια. Ήταν έτοιμη να τα δεχτεί όλα. Σκιές έβλεπα στους τοίχους του διαδρόμου που ένωνε τα δωμάτιά μας, να κουνιούνται ρυθμικά, σύμφωνα με τα βογκητά. Με επιφωνήματα καύλας και χαμηλόφωνα τσιριχτά η Λία τον έχυσε στο στόμα. Σταμάτησε να τη γλείφει, αφήνοντάς τη να πάρει ανάσες. Γέλασε μαζί με τον Ηρακλή.
- Ήταν υπέροχο! Είπε ο Ηρακλής.
- Ήταν! Είπε ξεφυσώντας η Λία μου.
Οι σκιές τους άρχισαν να κινούνται έντονα. Άλλαζαν θέσεις.
- Ώρα για ανταπόδοση… είπε με ανυπομονησία η Λία.
Η σκιά της φάνηκε πως έσκυψε στα τέσσερα, ανάμεσα στα πόδια του. Το βογκητό του και ένα χαμηλόφωνο «ναι…» έδειξε πως τον είχε πάρει στο στόμα, κάτι που επίσης είχε χρόνια να κάνει σε μένα. Ο Ηρακλής ακουγόταν να βαριανασαίνει ασύστολα. Εγώ, στο σκοτάδι έφτιαχνα εικόνες και με αυτές άρχισα να τον παίζω. Η γυναίκα μου δίπλα τα έδινε όλα σε ένα ξένο κι εγώ τον έπαιζα μόνος μου για να ξαλαφρώσω. Συνέχισε για αρκετά λεπτά. Ο Ηρακλής μάλλον ήταν εκτός τόπου. Η Λία δεν τον άφηνε σε χλωρό κλαρί.
- Θέλω να σε πάρω τώρα… είπε ο Ηρακλής επιτακτικά.
Οι σκιές μπερδεύτηκαν και πάλι, άλλαζαν θέση. Το τρίξιμο στο κρεβάτι φανέρωσε γρήγορες αλλαγές. Στις σκιές φάνηκε η Λία που έπαιρνε θέση ξαπλωμένη και ο Ηρακλής αργά να πέφτει πάνω της σαν νικητής που καταπίνει το θήραμά του. Το αχ που ακούστηκε ήταν ξεκάθαρα η αρχή. Η σκιά χαμήλωσε κι άλλο, κάνοντας τη Λία να βογκάει χωρίς σταματημό. Οι ανάσες της ήταν συνεχείς, βαριές. Μονολογούσε κάτι, αλλά κανείς δεν ενδιαφερόταν να μάθει τι. Ο Ηρακλής ασταμάτητα την έσκιζε, κάνοντας τα στήθια της να κουνιούνται σαν μεγάλες μπάλες νερού. Πάτησε στα χέρια του και έσπρωχνε εντονότερα τη Λία σα να ήθελε να την κολλήσει στον τοίχο. Κινούνταν γρήγορα μέσα και έξω της, δείχνοντας πως πλησιάζει η κορύφωση. Οι σκιές χωρίστηκαν και ακούστηκε δυνατό βογκητό του Ηρακλή την στιγμή που άδειαζε στην κοιλιά και τα βυζιά της Λίας προσφέροντάς του ανακούφιση. Η Λία ανήμπορη να κουνηθεί έμεινε να κοιτάζει με έκπληκτο χαμόγελο για αυτό που βίωσε. Ο Ηρακλής ξάπλωσε δίπλα της και προς μεγάλη μου έκπληξη είδα τη σκιά της Λίας να στέκεται δίπλα του καθισμένη και να φαίνεται πως τον μάλαζε, ευχαριστώντας τον για την εμπειρία.
Δεν τους ενόχλησα. Έμεινα στη θέση μου, άναυδος, ευχαριστημένος, καυλωμένος. Είχαμε προχωρήσει τόσο που δε θα περιμέναμε ποτέ. Έμειναν ξαπλωμένοι με λίγα χάδια μέχρι να ξαναμαζέψει δυνάμεις ο Ηρακλής. Πήγε πάλι χαμηλά, του πήρε στο στόμα τις ζεστές του μπάλες και τις έπαιζε με τη γλώσσα της, κάνοντας τον Ηρακλή να έχει μια ακόμα στύση, έτοιμος για τη συνέχεια. Την πρωτοβουλία πλέον είχε η Λία. Κάθισε πάνω στην κοιλιά του, κάνοντάς τον να αρχίζει να της μαλάζει τα στήθια. Πέρασε το δεξί της χέρι πίσω και άρχισε πάλι να τον μαλάζει, να βεβαιωθεί πως είναι όσο σκληρό ήθελε. Έκανε πίσω και με μεγάλη ευκολία κάθισε εκεί που ήθελε. Ο Ηρακλής άδειασε αργά τα πνευμόνια του. Άρχισε να κινείται. Πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά. Όπως ήθελε για να τελειώσει κι αυτή. Ήταν το σύστημά της και το ήξερα καλά. Συνέχισε έτσι για ώρα και όταν αύξησε τις στροφές, σήμαινε πως έρχεται. Σηκώθηκε ο Ηρακλής που το κατάλαβε για να βάλει τις σκληρές της ρώγες στο στόμα του. Θαρρείς και το ήξερε πως αυτό ήθελε. Ανάσαινε όλο και πιο δυνατά, πιο γρήγορα, όσο ο Ηρακλής παρέμενε μέσα της. Ήταν έτοιμοι για ταυτόχρονη αποκορύφωση. Σύντομα οι σκιές έγιναν πάλι μία, όταν μούγκρισαν και οι δύο από την ευχαρίστηση. Πέρασαν 3-4 λεπτά πριν με καλέσει μέσα η Λία. Μπήκα και τους βρήκα αγκαλιασμένους, χαμογελαστούς, ευτυχισμένους. Πήγαμε και καθίσαμε στο σαλόνι, συνεχίζοντας εκείνο το κρασί. Ο Ηρακλής, πάντα διακριτικός, μας έκανε και γελάσαμε, σαν παλιός φίλος.
Ήταν η αρχή της νέας μας ζωής!
© Copyright XStream Management All Right Reserved.
Copyright Protected with www.ProtectMyWork.com,
Reference Number: 16151181121S015
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.