Ιστορίες από την πολυκατοικία: Ο επιβήτορας Λεωνίδας (2ο μέρος)

Προηγούμενο μέρος: Ιστορίες από την πολυκατοικία: Ο επιβήτορας Λεωνίδας

Τις επόμενες ημέρες, η Χαρά δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό της τη συνάντησή της με τον Λεωνίδα. Κάθε βράδυ αναπαρήγαγε μέσα στο μυαλό της τον τρόπο με τον οποίο είχε ξεσκίσει το μικροσκοπικό μουνάκι της με το γιγαντιαίο πούτσο του, ενώ κρατούσε σφιχτά τα μαλλιά της και της γρύλιζε βρώμικα πράγματα στο αυτί. Λαχταρούσε όσο τίποτα άλλο να νιώσει ξανά το χτύπημα του χεριού του στον κώλο της. Είχε τόσο ανάγκη να την χειραγωγήσει ξανά.

Το αγόρι της ο Σπήλιος δεν ήταν χρήσιμος από αυτή την άποψη, και εκτός αυτού εδώ που τα λέμε, δεν είχε καταφέρει ποτέ να την ικανοποιήσει πραγματικά, παρόλο που τον έβρισκε σωματικά ελκυστικό. Ρε παιδί μου, ήταν απλά υπερβολικά παθητικός και γλυκός για τις προτιμήσεις της. Η Χαρά γούσταρε κάποιον να τη γαμάει σαν τελειωμένη πουτάνα και τώρα που ο Λεωνίδας της το είχε προσφέρει, ο Σπήλιος της φαινόταν απίστευτα ανεπαρκής.

Μετά από μια εβδομάδα χωρίς ο Λεωνίδας να της απαντήσει σε κανένα από τα δεκάδες επίμονα μηνύματα της, η Χαρά είχε αρχίσει να απελπίζεται. Βέβαια, μπορούσε και μόνη της να κάνει τον εαυτό της να τελειώσει, αλλά αυτό σίγουρα δεν ήταν αρκετό για το μουνί της. Ανησυχούσε. Τι θα γινόταν αν ο Λεωνίδας την ήθελε για μία φορά και τέλος; Τί θα έκανε χωρίς τον πούτσο του;

Το απόγευμα εκείνης της Παρασκευής ήρθε και πέρασε χωρίς να απαντήσει σε κανένα από τα δέκα μηνύματα της. Είχε αρχίσει να έχει κατάθλιψη από τη μια και να καυλώνει απίστευτα από την άλλη. Όταν της τηλεφώνησε ο Σπήλιος και τη ρώτησε αν ήθελε να βγουν εκείνο το βράδυ, εκείνη συμφώνησε πρόθυμα. Ποιος ήταν ο λόγος να αρνηθεί; Είχε ανάγκη να γαμηθεί, ακόμα κι αν ήξερε ότι δε θα την ικανοποιούσε. Οτιδήποτε ήταν καλύτερο από το τίποτα.

Ο Σπήλιος την πήρε και πήγαν στο σπίτι του. Οι γονείς του έλειπαν για το βράδυ, οπότε ήταν ολομόναχοι. Είδαν μια ταινία μαζί και αγκαλιάστηκαν στον καναπέ. Ήταν ξεκάθαρο τι ήθελε ο Σπήλιος και η Χαρά ήταν επιτέλους έτοιμη να του το δώσει. Αλλά έπρεπε να δοκιμάσει και να δει αν θα μπορούσε να τον κάνει να είναι λίγο πιο βρώμικος.

- Κοίτα αυτό το κορίτσι, είπε, δείχνοντας τη γυναίκα πρωταγωνίστρια της ταινίας, είναι ντυμένη σαν τιποτένια τσούλα, ένα ξέκωλο της συμφοράς. Κάποιος πρέπει να της δώσει ένα μάθημα.

- Τι είδους μάθημα;... γέλασε ο Σπήλιος.

- Δεν ξέρω, είπε η Χαρά, αγκαλιάζοντάς τον πιο κοντά της, νομίζω ένα γερό ξύλο για αρχή, θα ήταν ότι έπρεπε.

Πήρε το χέρι του και το μετέφερε στον κώλο της καθώς τον αγκάλιαζε. Εκείνος το κράτησε εκεί, χουφτώνοντας το κωλομέρι της, χωρίς να πει τίποτα. Εντελώς ανίδεος. Τον φίλησε και έτριψε τα βυζιά της στο στήθος του.

- Αισθάνεσαι καυλωμένος, μωρό μου;... ψιθύρισε.

- Ω ναι, είπε καθώς εκείνη οδηγούσε τα χέρια της στον πούτσο του.

- Θα γίνω κακό κορίτσι για σένα απόψε, Σπήλιο, συνέχισε.

- Δηλαδή; Τι θα κάνεις;

- Ό,τι θέλεις εσύ θα κάνω...

- Χμ... να μου πάρεις μια πίπα;

- Γιατί δεν με αναγκάζεις να το κάνω;

- Τι εννοείς;

- Πάρε τον έλεγχο. Κάνε με να σου δώσω αυτό που θέλεις.

- Μα δεν μπορώ να το κάνω αυτό! διαμαρτυρήθηκε, σε αγαπώ...

- Θέλω να το κάνεις, παρακάλεσε, το έχω ανάγκη.

- Θα ήθελα μια πίπα παρακαλώ, είπε προσπαθώντας να ακουστεί αυταρχικός.

Η φωνή του φαινόταν χωρίς πάθος, σχεδόν φοβισμένη. Εάν ήταν στη θέση του ο Λεωνίδας, θα της είχε χώσει ήδη τον πούτσο του μέχρι το λαρύγγι της.

- Αλήθεια;... είπε η Χαρά... κι αν δεν θέλω να σου δώσω;

- Υποθέτω, δίστασε, υποθέτω ότι δεν χρειάζεται τότε

Εκείνη αναστέναξε.

- Όχι, μη στεναχωριέσαι, είπε και τη φίλησε γλυκά.

Φιλήθηκαν για λίγα λεπτά, μετά της έβαλε δάχτυλο μέχρι να προσποιηθεί οργασμό. Εκείνη βύθισε το κεφάλι της στην αγκαλιά του και έκανε το καθήκον της. Αφού κατάπιε το σπέρμα του, πήγε στο μπάνιο, όπου έσκυψε πάνω από τον νιπτήρα, τρίβοντας την κλειτορίδα της, ενθυμούμενη ξανά τον Λεωνίδα, μέχρι να φτάσει σε οργασμό. ''Ξέσκισε με Λεωνίδα, ψιθύρισε, χύσε στο μουνάκι μου, είναι δικό σου''. Όταν βγήκε από το μπάνιο, είχε ένα χαμόγελο λύτρωσης στο πρόσωπό της.

- Μπορείς να με πας σπίτι τώρα Σπήλιο...

Όταν σταμάτησαν στο δρομάκι των γονιών της, η καρδιά της Χαράς έπαθε ταχυπαλμία. Είχε δει τη σιλουέτα του Λεωνίδα να στέκεται στην είσοδο.

- Ο Λεωνίδας, είπε ο Σπήλιος, και πήγε να κατέβει από το αμάξι για να τον χαιρετήσει.

- Δε χρειάζεται, βιάστηκε να πει η Χαρά, πιάνοντας τον δυνατά από το μπράτσο, θα γυρίσουν και οι γονείς σου σε λίγο... πρέπει να σε βρουν σπίτι.

Ο Σπήλιος παραξενεύτηκε που η Χαρά τον εμπόδιζε να κατέβει, αλλά είχε δίκιο για τους γονείς του, έπρεπε να γυρίσει σπίτι σύντομα.

- Καλά... καληνύχτα.

- Καληνύχτα, ανταπάντησε η Χαρά χτυπώντας την πόρτα του αυτοκινήτου πίσω της, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά καθώς πήγαινε προς το Λεωνίδα.

- Καλησπέρα, τον χαιρέτησε και σηκώθηκε να τον φιλήσει, με εκείνον να την απωθεί.

- Τα κλειδιά του σπιτιού σου, της είπε απότομα.

- Τί;

- Αυτό που άκουσες, η Χαρά εντελώς πειθήνια του τα 'δώσε.

- Πήγαινε σπίτι σου, συνέχισε το ίδιο απότομα.

- Μα...

πήγε να πει κάτι, αλλά το κατάπιε αμέσως, κοιτάζοντας το ανέκφραστο βλέμμα του Λεωνίδα. Τι στο διάολο τα ήθελε τα κλειδιά του σπιτιού της; Στη μητέρα της δικαιολογήθηκε, όταν την ρώτησε γιατί χτύπησε το κουδούνι ότι τα είχε ξεχάσει τα κλειδιά της στο σπίτι του Σπήλιου και εκείνη με τη σειρά της τη μάλωσε που ήταν ξεχασιάρα. Της έδωσε όμως ένα φιλί και την τούμπαρε.

Πήγε στο δωμάτιο της αναψοκοκκινισμένη, έκλεισε την πόρτα και έβαλε ότι πιο καυτό είχε -μία σέξι μπορντό σατέν νυχτικιά, ένα νούμερο μικρότερη για να κολλάει πάνω στο κορμί της. Την είχε αγοράσει για το Σπήλιο, αλλά δεν είχε τύχει ακόμη να την φορέσει, αλλά τώρα που ένιωθε έτσι ξαναμμένη ήταν ότι έπρεπε. Η θέα και μόνο του Λεωνίδα την είχε υγράνει ξανά και ο ήχος της φωνής του την είχε κάνει να χάσει σχεδόν εντελώς τον έλεγχο.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι της και κατέβασε χαμηλά το εσώρουχό της, ώστε η κλειτορίδα και το μουνί της να είναι προσβάσιμα. Με το ένα χέρι έριξε τις τιράντες της νυχτικιάς ώστε να τρίβει τις ρώγες της, ενώ με το άλλο χέρι διέτρεχε την κλειτορίδα της. Τη σεξουαλική ένταση που είχε, ήταν σχεδόν αδύνατο να την αντέξει. Είχε φτάσει μία μετά τα μεσάνυχτα και ακόμα προσπαθούσε να σβήσει την ταραχή της. Οι γονείς της κοιμόντουσαν εδώ και ώρα, ενώ αυτή ανήμπορη, αυτοϊκανοποιούνταν και τριβόταν πάνω στα στρώματα σαν κολασμένη.

Ακριβώς τότε, οι μεντεσέδες της πόρτας του υπνοδωματίου της έτριξαν. Μια δόση αδρεναλίνης διαπέρασε το σώμα της.

-Έι... έκανε ανήσυχη, σκεπτόμενη ότι ήταν κάποιος από τους γονείς και δεν ήθελε να τη δει σε αυτή την κατάσταση

Αλλά ακόμη και μέσα από τη θολούρα της διέγερσης και της έκπληξης, διέκρινε ότι ο εισβολέας δεν ήταν στην πραγματικότητα κάποιος από τους γονείς της, αλλά ο Λεωνίδας.

- Μα... εσείς;... τραύλισε ανεξέλεγκτα. Πώς;...

ρώτησε, προσπαθώντας μανιωδώς να καταλάβει τι γινόταν και τραβώντας μηχανικά το εσώρουχο της προς τα πάνω.

- Τί νόμιζες ότι τα ήθελα τα κλειδιά σου;...

είπε με σοβαρότητα, καθώς μπήκε στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Προχώρησε προς το κρεβάτι και έβαλε το τεράστιο χέρι του πάνω στο δικό της, εμποδίζοντάς τη να σηκώσει το εσώρουχό της. Αντ' αυτού, της το τράβηξε άγρια από τα πόδια, τραβώντας το πάνω από τους μηρούς της και από τους αστραγάλους της. Το μάζεψε στα χέρια του και το έφερε στη μύτη του, παίρνοντας μια βαθιά μυρωδιά.

- Χαρά... μυρίζει σαν να είσαι πολύ ερεθισμένη. Δε σε πήδηξε καλά αυτός ο φλώρος ο Σπήλιος;

- Όχι, τραύλισε.

Το μουνί της είχε πάρει φωτιά, αλλά η ίδια ήταν σαν να είχε παραλύσει. Πριν προλάβει να καταλάβει τι της συνέβαινε, βρέθηκε μπρούμυτα στο κρεβάτι και με τον κώλο προς τα πάνω και με τον κορμό της να υποστηρίζεται από δύο μαξιλάρια. Ο Λεωνίδας κρατούσε και τα δύο χέρια της πίσω από την πλάτη της με το ένα μόνο δικό του.

- Τι κάνεις;... ψιθύρισε.

Άκουσε το σκίσιμο του υφάσματος από κάπου πίσω της και μετά τον ένιωσε να βάζει κάτι γύρω από τους καρπούς της. Μέσα σε μια στιγμή, είχε και τα δύο χέρια σφιχτά δεμένα πίσω από την πλάτη της. Στριφογύριζε μάταια, προσπαθώντας να ξεφύγει.

ΣΛΑΠ!

Το ισχυρό του χέρι κατέβηκε στον κώλο της. Ήταν αυτό που λαχταρούσε εδώ και μέρες, αλλά εξακολουθούσε να τσούζει σαν κόλαση.

- Μ...

- Μουνάκι μου με έπρηξες όλη τη βδομάδα, αυτό δεν θες;

Μίλαγε σιγανά, αλλά τα λόγια του είχαν ένταση. Δεν απάντησε, εξακολουθώντας να σπαρταράει ενάντια στα δεσμά της.

- Σας παρακαλώ κύριε Λεωνίδα, φύγετε, βογκούσε, μαντεύοντας τι θα επακολουθούσε, θα μας ακούσουν!

Έτριψε αισθησιακά τα νύχια του πάνω στο λείο δέρμα του κώλου της, κάνοντας τη να ανασηκώσει κι άλλο τη λεκάνη της.

- Σου υπόσχομαι ότι εμένα δεν θα μ' ακούσουν, εάν ακούσουν εσένα... δικό σου πρόβλημα.

Της έκανε μασάζ στον κώλο με το ένα χέρι, ενώ έτριβε τη σούφρα της.

- Τόσο χαριτωμένο κωλαράκι, είπε, περνώντας το χέρι του κατά μήκος του, τόσο κρίμα που θα πρέπει να το κοκκινίσω!

ΣΛΑΠ, ΣΛΑΠ, ΣΛΑΠ...

Έδωσε άλλα τρία χτυπήματα, κάνοντας μία παύση μεταξύ τους, απολαμβάνοντας τη σιωπή και την ένταση που προέκυπτε από την αβεβαιότητα της Χαράς για το πότε και πού θα χτυπήσει στη συνέχεια. Εκείνη κλαψούριζε τώρα από ευχαρίστηση και πόνο, με δάκρυα στα μάτια, και τόσο κοντά στο να τελειώσει, αλλά δε μπορούσε να φωνάξει, πέρα από μερικά σιγανά βογκητά, για να μην την ακούσουν οι γονείς της. Εκείνος τη λυπήθηκε προς το παρόν και πέρασε τα χέρια του πάνω από τον κοκκινισμένο πισινό της, κάνοντας μασάζ για να διώξει λίγο τον πόνο. Αλλά η ανακούφισή της κράτησε μόνο μια στιγμή.

ΣΛΑΠ!

- Σε παρακαλώ, κλαψούρισε με δάκρυα στα μάγουλά της, σε παρακαλώ, κάνε με να τελειώσω ήσυχα και γρήγορα...

- Χμ, είπε ο Λεωνίδας, αυτό είναι σίγουρα μια σκέψη. Αλλά τι θα κάνεις για μένα σε αντάλλαγμα;

- Θα, θα, θα, σας αφήσω να με γαμήσετε, αγκομαχούσε.

Ο Λεωνίδας γέλασε.

- Θα με αφήσεις να σε γαμήσω; Νομίζω ότι έχεις ξεχάσει ποιος κάνει κουμάντο εδώ Χαρά. Μου ανήκει αυτό το μουνί, τράβηξε πίσω το χέρι του, θυμάσαι;

ΣΛΑΠ, ΣΛΑΠ, ΣΛΑΠ...

Αυτή τη φορά, τα χτυπήματα ήρθαν με απότομη διαδοχή και η Χαρά δεν είχε χρόνο να πάρει ανάσα ανάμεσα τους. Βύθισε το κεφάλι της στα σεντόνια, για να μην ακουστεί δυνατά το βογκητό της.

- Θα κάνω τα πάντα. Σε παρακαλώ, άφησε με να τελειώσω.

- Οτιδήποτε;

- Οτιδήποτε!

Η Χαρά ήταν απελπισμένη τώρα, λαχταρούσε να τη γεμίσει με τον μεγάλο σκληρό πούτσο του.

- Παραδέξου ότι ο φίλος σου δεν θα σε ικανοποιήσει ποτέ όπως εγώ. Παραδέξου ότι είσαι πραγματικά ερωτευμένη με τον πούτσο μου, της είπε

-Τι; Μα τον αγαπώ!

- Και βέβαια τον αγαπάς. Αλλά ένα μέρος σου θέλει να του δείξει πώς έχεις πραγματικά ανάγκη να σε γαμήσουν

- Τι; Όχι!

Δεε μπορούσε να πιστέψει το βρώμικο υπονοούμενο πίσω από τα λόγια του Λεωνίδα. Δεν είχε όρια; Καμία αίσθηση αξιοπρέπειας; Αλλά όταν θυμήθηκε το ξέσκισμα της στο διαμέρισμα του με τον Σπήλιο από κάτω, συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν και η ίδια εντελώς άμοιρη ευθυνών. Θεέ μου, σκέφτηκε, είμαι πραγματικά μια τσούλα! Η σκέψη να δείξει στον Σπήλιο πώς ένας αληθινός άντρας παίρνει μια γυναίκα άναψε μέσα της μια ωμή, σαρκική φωτιά.

- Το παραδέχομαι, ψιθύρισε, θέλω να του το δείξω.

- Ωραία λοιπόν... αύριο θα γίνει η επιθυμία σου πραγματικότητα, είπε ο Λεωνίδας.

Η σοβαρότητα της κατάστασης άρχισε να γίνεται αντιληπτή. Είχε πραγματικά συμφωνήσει να πηδήξει το Λεωνίδα μπροστά στο φίλο της; Η σκέψη φαινόταν τρελή, αλλά ήταν τόσο ερεθισμένη τώρα που δεν ήταν σίγουρη αν την ένοιαζε! Αναρωτήθηκε τι είχε σχεδιάσει ο Λεωνίδας για εκείνη αύριο.

- Αλλά κάτι ξεχνάω, έτσι δεν είναι;...

είπε, ανεβαίνοντας στο κρεβάτι και τοποθετούμενος πίσω από τη Χαρά, τρίβοντας τον πούτσο του κατά μήκος της διογκωμένης σχισμής της. Ήθελες να σε γαμήσω, έτσι δεν είναι;

ΣΛΑΠ!

Το χέρι του έσκασε στον κώλο της και άρπαξε μια χούφτα από τα μαλλιά της.

- Έτσι δεν είναι, τσούλα; Της ψιθύρισε στο αυτί

- Ναι κύριε Λεωνίδα...

βόγκηξε, ενώ ένα μέρος της εξακολουθούσε να αρνείται ότι επρόκειτο να την πάρει άγρια στο σπίτι των γονιών της, όσο αυτοί κοιμόντουσαν δύο δωμάτια παραπέρα. Πώς είχε ξεφύγει τόσο πολύ η κατάσταση;

Ο Λεωνίδας έσπρωξε αργά το μέλος του μέσα της, ένα χιλιοστό τη φορά. Κάθε μικροσκοπική κίνηση έμοιαζε σαν να τη χώριζε στα δύο. Ο πούτσος του ήταν πραγματικά τεράστιος.

- Πες μου, Χαρά, σου αρέσει αυτό;

- Ναι, είναι, μ... τόσο γαμημένα μεγάλο... έκανε ασθμαίνοντας καθώς τον έσπρωχνε μέσα της, το χρειάζομαι τόσο πολύ...

- Σωστά... πράγματι το χρειάζεσαι, τσούλα!

Ήταν μέσα της τώρα, και άρχισε να κάνει τα μαγικά του για άλλη μια φορά, όπως ακριβώς είχε κάνει στο διαμέρισμα του. Έχοντας τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης, την ανάγκαζε να μαντεύει το χρόνο και τη δύναμη κάθε ώθησης. Όλο αυτό το διάστημα κρατούσε σφιχτά τα μαλλιά της, κάνοντας μασάζ και χτυπώντας τα κωλομάγουλα της με το άλλο του χέρι.

- Σου αρέσει πολύ, έτσι δεν είναι τσούλα; Αύριο θα δείξουμε στο γαμημένο το αγόρι σου πόσο πολύ αγαπάς αυτή τη ψωλή

Η Χαρά δάγκωνε τα σεντόνια, για να μην αρχίζει να ουρλιάζει. Βογκούσε από μέσα της, καθώς ο Λεωνίδας αύξανε την ένταση του γαμησιού του, θα με κάνει να τελειώσω σκληρά σκέφτονταν. Θα τελειώσω σαν πουτανίτσα πάνω στο μεγάλο γαμημένο καυλί του.

- Ω Θεέ μου, τελειώνω...

σφύριζε μέσα από τα σφιχτά δόντια της, εντελώς εκτός ελέγχου, με το μουνί της να σπαρταρά κατά μήκος της σκληρής ράβδου του Λεωνίδα. Ο οργασμός της Χαράς έμοιαζε να μην τελειώνει ποτέ. Πώς θα μπορούσε να επιστρέψει στο Σπήλιο μετά από αυτό; Μαζί της τέλειωνε όμως και ο Λεωνίδας. Γυρίζοντας τη στο πλάι, έφερε τον πούτσο πάνω από το κεφάλι της κι άρχισε να αδειάζει την πραμάτεια του πάνω σε όλο της το πρόσωπο. Η Χαρά, όντας ακόμα πισθάγκωνα δεμένη δε μπορούσε παρά να δει το πρόσωπο της να πλημμυρίζει από την παχύρρευστη ουσία και να την αισθάνεται να κυλά πάνω της.

- Πάω να κάνω ένα μπανάκι απέναντι και ξανάρχομαι, έκανε ο Λεωνίδας χαλαρωμένος από το χύσιμο.

- Περίμενε, είπε η Χαρά, δε μπορείς να με αφήσεις έτσι!

Ήταν ακόμα με τον κώλο πάνω στο κρεβάτι, δεμένη και φρεσκοχυμένη, με το ένα μάτι της τελείως κλειστό από τα χύσια που είχαν κολλήσει πάνω στις μακριές της βλεφαρίδες. Αλλά ο Λεωνίδας δεν αντέδρασε.

- Αν έρθει μέσα η μαμά ή ο μπαμπάς μου; διαμαρτυρήθηκε.

Για άλλη μια φορά άκουσε τον ήχο του σκισίματος του υφάσματος.

Προσπάθησε να γυρίσει, αλλά ο Λεωνίδας την κράτησε στη θέση της.

- Υποθέτω ότι θα δουν τι τσούλα μεγάλωσαν, κάγχασε, δένοντας τώρα και τα δύο πόδια της γερά μαζί, ώστε να είναι εντελώς ακινητοποιημένη.

- Σίγουρα είσαι πολύ όμορφη έτσι, Χαρά. Αναρωτιέμαι... τι θα σκεφτόταν ο Σπήλιος;

- Σταμάτα να μιλάς γι' αυτόν!

- Δεν είπες αυτό την ώρα που σε γαμούσα, είπε, στύβοντας το εσώρουχό της στο χέρι του.

- Άνοιξε, γλυκιά μου...

Πριν καταλάβει τι είχε συμβεί, είχε χώσει το εσώρουχό της στο στόμα της.

- Αυτό πρέπει να σε κάνει να σωπάσεις για λίγο, είπε, χτυπώντας την στον πονεμένο κώλο της.

- M... διαμαρτυρήθηκε.

Θα μπορούσε εύκολα να φτύσει το εσώρουχο, αλλά απολάμβανε ενδόμυχα το ρόλο της πόρνης υπερβολικά για να κάνει κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν η επισφαλής κατάσταση στην οποία βρισκόταν την τρομοκρατούσε. Ο Λεωνίδας έκλεισε τον διακόπτη και έφυγε.

Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό και σιωπηλό. Η Χαρά ήταν ξαπλωμένη μπρούμυτα, ξαναζώντας τα γεγονότα της βραδιάς, με το μουνί της εκτεθειμένο στον καθαρό αέρα. Ένιωθε ντροπή για το πόσο πολύ την είχε ανάψει η σκέψη να δείξει στο Σπήλιο πώς χρειαζόταν να τη γαμήσουν. Δεν ήταν τέρας ή σαδίστρια, έτσι δεν είναι; Υπήρχε όμως και ένα άλλο, ακόμα πιο δυνατό συναίσθημα, ένα συναίσθημα που δεν είχε βιώσει ποτέ για άλλον άντρα. Ήταν ένας αγνός πόθος που δε μπορούσε ποτέ να κορεστεί και υπεύθυνος γι' αυτόν ήταν ο Λεωνίδας.

Όσο περισσότερο στριφογυρνούσε στο κρεβάτι της, τόσο περισσότερο διεγείρονταν. Οι όρθιες ρώγες της πονούσαν και η κλειτορίδα της ήταν απελπιστικά απρόσιτη. Είχε αρχίσει να υγραίνεται ξανά, φανταζόμενη τον τρόπο που την είχε γαμήσει ο Λεωνίδας. Αλλά της ήταν επίσης αδύνατο να μη φανταστεί τους δυο τους στο κρεβάτι της, εκείνον σκυμμένο από πάνω της, να την τρυπάει, ενώ ο Σπήλιος παρακολουθούσε από το σκοτεινό διάδρομο, ανίκανος να σταματήσει τον ογκώδη επιβήτορα ο οποίος σοδομούσε το μουνί της κοπέλας του. Γιατί σκεφτόταν έτσι; Ήταν τόσο άσχημο και τόσο λάθος! Ακριβώς τότε, άκουσε βήματα από παντόφλες. Η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά που με δυσκολία άκουγε οτιδήποτε άλλο. Είχε αναγνωρίσει ότι τα βήματα ήταν της μαμά της. Δάκρυα ήρθαν στα μάτια της στη σκέψη του εξευτελισμού που θα ακολουθούσε αν η μητέρα της έμπαινε μέσα και έβρισκε τη 18χρονη κόρη της δεμένη σαν πόρνη στο κρεβάτι, με τον ξυλοκοπημένο κώλο της σε κοινή θέα. Ακούστηκε ένα αμυδρό χτύπημα στην πόρτα, ακολουθούμενο από το απαλό γύρισμα του πόμολου.

- Χαρά;... ψιθύρισε η μητέρα της, είσαι ξύπνια;

Η Χαρά συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις της για να παραμείνει σιωπηλή. Η μητέρα της στάθηκε εκεί στη σκοτεινή πόρτα για λίγα δευτερόλεπτα και μετά την έκλεισε απαλά, ακούγοντας την να μονολογεί ''Λάθος θα άκουσα''.

Η ανακούφιση της Χαράς που δεν την ανακάλυψαν ήταν σχεδόν τόσο δυνατή όσο ένας οργασμός. Εξέπνευσε δυνατά, βογκώντας στο φίμωτρο από ανακούφιση, με δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπό της. Αλλά η ανακούφιση σύντομα μετατράπηκε σε οργή. Τι είδους άντρας θα την έβαζε σε μια τέτοια κατάσταση; Αυτό ήταν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει για το ωμό, αχαλίνωτο πάθος της; Όσο περισσότερο έμενε εκεί, τόσο πιο πολύ θύμωνε Τι στο διάολο! Την είχε αφήσει εκεί, δεμένη στο κρεβάτι; Άρχισε να σπαρταράει ενάντια στα δεσμά της, προσπαθώντας σοβαρά τώρα να ξεφύγει. Ήξερε ότι ήταν θέμα χρόνου να μπορέσει να απελευθερωθεί, αλλά εξακολουθούσε να είναι έξαλλη που την άφησε έτσι. Ξαφνικά, η πόρτα της άνοιξε και πάλι με τρίξιμο.

- Σου έλειψα Χαρά;... ψιθύρισε ο Λεωνίδας.

- Γαμημένε μαλάκα, έφτυσε εκείνη, η μαμά μου παραλίγο να με βρει. Νόμιζα ότι με είχες εγκαταλείψει.

- Σου είπα, έπρεπε να κάνω μπανάκι, πώς θα συνέχιζα;

Πριν προλάβει να απαντήσει, το χέρι του της είχε κλείσει το στόμα. Το άλλο του χέρι απελευθέρωσε πρώτα τα πόδια της και μετά τα χέρια της και στη συνέχεια της έβγαλε γρήγορα τη νυχτικιά από το κεφάλι. Πριν το καταλάβει, βρισκόταν στην αγκαλιά του και μετά ανάσκελα στο πάτωμα, με το τραχύ χαλί να ακουμπάει στη γυμνή πλάτη της. Πίεσε τον εαυτό του ανάμεσα στα πόδια της, κρατώντας ακόμα το στόμα της κλειστό με το ένα χέρι. Ύστερα, κατάφερε να πιάσει τους καρπούς της και να τους κρατήσει και τους δύο πάνω από το κεφάλι της με ένα χέρι.

- Τόσο απίστευτα βυζιά...

ψιθύρισε, γλείφοντας τις όρθιες ρώγες της, πειράζοντας πρώτα τη μία και μετά την άλλη με τη γλώσσα του. Το σπίτι γύρω τους ήταν ακίνητο. Ο μόνος ήχος ήταν η αναπνοή της Χαράς, η οποία φαινόταν να επιταχύνεται κάθε φορά που ο Λεωνίδας φιλούσε τις ρώγες της.

- Βλέπεις; είπε, δεν είναι τόσο άσχημα, έτσι δεν είναι;

Άφησε τα χέρια της και κατέβασε το σορτσάκι του. Ένιωσε τον πούτσο του να ακουμπά στο άνοιγμα του μουνιού της για άλλη μια φορά. Την πείραξε με αυτόν, περνώντας τον κατά μήκος της γλοιώδους σχισμής της, χτυπώντας την κλειτορίδα της με τη στύση του.

- Μ... ψιθύρισε, θα το απολαύσω αυτό

Βρέθηκε μέσα της με μια μόνο ώθηση. Εκείνη άσθμαινε με το μέγεθός του, το οποίο την εξέπληττε ακόμα. Πίεσε τα πόδια της προς τα πίσω όσο πιο μακριά μπορούσαν να φτάσουν, ώστε να μπει όσο πιο βαθιά γινόταν. Και μετά τη γάμησε. Αυτή τη φορά, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν προσπαθούσε να την αφήσει να μαντέψει. Απλώς την έπαιρνε- τη χρησιμοποιούσε για τη δική του ευχαρίστηση. Την ευχαρίστησή που υπαγόρευε ένα ωραίο σκληρό γαμήσι.

Ο ήχος των σωμάτων τους που χτυπιόταν μεταξύ τους γέμισε τη σκοτεινή κρεβατοκάμαρα. Το χέρι του Λεωνίδα εμπόδιζε τη Χαρά να φωνάξει από ευχαρίστηση καθώς χτυπούσε σταθερά το μουνί της. Το άλλο του χέρι πήγαινε από τη μια ρώγα στην άλλη, τσιμπώντας τη κάθε μια με τη σειρά.

- Αχ, βογκούσε, τι μεγάλο τσουλί που είναι, γαμιέται στο σπίτι των γονιών της...

Η προσοχή που έπαιρναν οι ρώγες της Χαράς σε συνδυασμό με τις αισθήσεις που είχε με το δυνατό γαμήσι στο πάτωμα την έφερναν πιο κοντά σε έναν ακόμη οργασμό.

- Αυτό είναι, τσούλα, είπε ο Λεωνίδας, νιώθοντας το σώμα της να σφίγγεται, χύσε ξανά πάνω στον πούτσο μου.

Κι εκείνη το έκανε. Τον κρατούσε πάνω της με νύχια και με δόντια καθώς η ηδονή κυρίευε το σώμα της. Εκείνος δεν έπαψε να δίνει ρυθμό στο γαμήσι, ακόμα και όταν το μουνί της έσφιγγε ακόμα πιο σφιχτά τον πούτσο του. Δεν είχε ξανανιώσει ποτέ έτσι. Καθώς απολάμβανε τη λάμψη του τελευταίου της οργασμού, ήξερε ότι ήταν δική του και μόνο δική του. Θα έκανε ό,τι ήθελε εκείνος. Συνέχισε να χτυπάει τον πούτσο του μέσα της, σπρώχνοντας τα πόδια της ακόμα πιο πίσω.

- Θα χύσω μέσα σου μωρό μου, γρύλισε.

Εκείνη βογκούσε ενθαρρυντικά καθώς εκείνος βυθιζόταν μέσα της, πιο γρήγορα τώρα, στα πρόθυρα του δικού του οργασμού. Τελικά, εξερράγη μέσα της, με τον πούτσο του να συσπάται τόσο δυνατά που το σώμα της λύγισε από τις συσπάσεις του.

- Γαμώτο Χαρά... βογκούσε, ήταν απίστευτο

Της έδωσε ένα φιλί στα χείλη πριν βγει από μέσα της και σηκωθεί.

- Μην ξεχνάς, αύριο θα κανονίσεις με το Σπήλιο. Οι γονείς σου έμαθα ότι θα λείπουν το απόγευμα, οπότε θα τον πας στην κρεβατοκάμαρα τους και θα έρθω κι εγώ... ψιθύρισε και έφυγε χωρίς να πει τίποτα άλλο.

Η Χαρά έμεινε πίσω στο πάτωμα του δωματίου, με τα πόδια ανοιχτά, την πλάτη και τα οπίσθια της να καίνε, και με σπέρμα να χύνεται σιγά σιγά από μέσα της. Δε μπορούσε να θυμηθεί ποτέ να νιώθει τόσο εξαντλημένη ή τόσο ικανοποιημένη. Ξάπλωσε εκεί μαζεύοντας τα λογικά της για λίγες στιγμές ακόμα, καθώς οι εικόνες του μυώδους σώματος του Λεωνίδα που έσκαγε πάνω της περνούσαν μπροστά από τα μάτια της. Ανυπομονούσε για την αυριανή της εμφάνιση.

Το επόμενο πρωί, η Χαρά έκανε, όπως κάθε λογικός άνθρωπος... δεύτερες σκέψεις. Παρόλο που ο Λεωνίδας της είχε χαρίσει την πιο σκληρή σειρά οργασμών που είχε βιώσει ποτέ στη ζωή της, παρόλο που ήξερε μέσα της ότι δεν υπήρχε περίπτωση το αγόρι της, ο Σπήλιος, να την ικανοποιήσει ποτέ με τον τρόπο που την είχε ικανοποιήσει εκείνος, ένιωθε ενοχές. Δε μπορούσε πραγματικά να τον αφήσει να την πηδήξει μπροστά του. Μπορούσε; Ακόμα δε μπορούσε να πιστέψει ότι την είχε πάρει στο σπίτι των γονιών της. Και μάλιστα στο ίδιο της το υπνοδωμάτιο! Πάλευε μέσα της όλη μέρα. Κατά τις έξι οι γονείς της έφυγαν από το σπίτι και θα γυρνούσαν μετά τις δώδεκα. Δεν πέρασαν μερικά λεπτά που έφυγαν και της ήρθε μήνυμα από τον Λεωνίδα. ''Τον προθερμαίνω'' ακολούθησε ένα μικρό βιντεάκι, με την τεράστια ψωλάρα του σε πλήρη στύση να τραντάζεται μπροστά στον φακό.

Η καρδιά της Χαράς χτύπησε δυνατά. Γιατί της το έκανε αυτό; Δεν ήξερε τι ήταν αυτό που την άναβε τόσο πολύ στη σκέψη ότι θα την έπαιρνε ο Λεωνίδας μπροστά στον Σπήλιο. Ήταν τόσο λάθος, τόσο απίστευτα πρόστυχο! Αλλά η εικόνα του Λεωνίδα να την εξουσιάζει ενώ ο Σπήλιος την παρακολουθούσε από τις σκιές έκανε τη ζέστη να απλωθεί στο μουνί της. Απλώς δε μπορούσε να ξεφύγει από τη μαγνητική έλξη που ασκούσε ο μεγαλόσωμος άντρας πάνω της. Ήξερε ότι θα του υποτασσόταν απόψε. Εντελώς. Ο Σπήλιος θα ήταν η παράπλευρη απώλεια.

Όσο περνούσε η ώρα, η ένταση της Χαράς αυξανόταν. Τηλεφώνησε στο Σπήλιο και του είπε να έρθει στο σπίτι της γύρω στις επτά και μίση, με τη φωνή της να τρέμει.

- Είναι όλα εντάξει;... ρώτησε το αγόρι της.

- Ναι, είπε η Χαρά, προσπαθώντας να ανακτήσει την ψυχραιμία της, απλά ανυπομονώ να σε δω

Η Χαρά έκανε ένα καυτό ντους, προσπαθώντας να ηρεμήσει τα νεύρα της. Ο κώλος της ήταν ακόμα πονεμένος από το χτύπημα που είχε δεχτεί από τον Λεωνίδα χθες το βράδυ, όταν την είχε δέσει στο κρεβάτι της και την είχε γαμήσει ανελέητα. Πέρασε πολλή ώρα κοιτάζοντας τα ρούχα της, προσπαθώντας να διαλέξει κάτι κατάλληλο για την περίσταση. Τι είδους περίσταση ήταν ακριβώς; αναρωτήθηκε μέσα της. Τελικά, κατέληξε σε ότι πιο πρόστυχο είχε. Τουλάχιστον να του έδινε μια χαρά στην αρχή του Σπήλιου. Έβαλε λοιπόν ένα σετ μαύρων δαντελωτών εσωρούχων και τον περίμενε. Επτά και μισή ακριβώς ήταν εκεί.

- Γεια σου, μωρό μου, της είπε, δίνοντάς της ένα φιλί αφού μπήκε μέσα στο σπίτι.

- Γεια σου, Σπήλιο, είπε εκείνη, με την καρδιά της να χτυπά δυνατά καθώς τον φιλούσε, θες να πάμε στο δωμάτιο των γονιών μου;

- Εννοείται μωρό μου, έκανε γεμάτος πόθο, δε μπορώ να περιμένω...

Πού να ήξερες δόλιε Σπήλιο, σκέφτηκε από μέσα της, καθώς τον έπαιρνε από το χέρι και τον πήγαινε μέσα. Όταν έφτασαν στην κρεβατοκάμαρα των γονιών της, ο Σπήλιος άρχισε αμέσως να τη χουφτώνει, αλλά όχι με τον επιδέξιο, δυναμικό τρόπο που το έκανε ο Λεωνίδας. Ο Σπήλιος ήταν περισσότερο σαν... σαν έφηβος, που ήταν ακριβώς αυτό που ήταν, σκέφτηκε η Χαρά.

- Σπήλιο, ψιθύρισε, βασανισμένη για άλλη μια φορά από ενοχές, εγώ, πρέπει να σου πω κάτι...

- Τι; μουρμούρισε εκείνος, ξεκουμπώνοντας το σουτιέν της.

- Νομίζω, είπε, με τη φωνή της να τρέμει, ότι πρέπει...

Αλλά δεν μπορούσε να βρει τις λέξεις για να του το πει. Η έλξη της παράνομης πράξης που ήξερε ότι ερχόταν ήταν πολύ δυνατή.

- Χαλάρωσε, μωρό μου, είπε ο Σπήλιος και άσε εμένα να κάνω τη δουλειά.

Σύντομα, ήταν ανάσκελα στο κρεβάτι και την φιλούσε γύρω από κάθε μια από τις ρώγες της, χτυπώντας τες αργά με τη γλώσσα του. Το στρινγκάκι και το σουτιέν της ήταν ήδη στο πάτωμα. Οι προσπάθειες του Σπήλιου την έκαναν να νιώσει καλά, ως συνήθως, αλλά όχι με τον ίδιο ωμό, πρωτόγονο τρόπο που την έκανε ο Λεωνίδας. Έφτασε κάτω και άγγιξε τη στύση του. Προτού πηδηχτεί με το Λεωνίδα την είχε θεωρήσει μεγάλη. Τώρα φαινόταν ανεπαρκής σε σύγκριση.

- Είσαι έτοιμη, μωρό μου;... ρώτησε ο Σπήλιος, κοιτάζοντάς τη στα μάτια.

Η Χαρά έγνεψε. Καθώς έσπρωχνε μέσα της, η Χαρά έβγαλε ένα μικρό βογκητό, για να του δώσει την εντύπωση ότι το απολάμβανε. Στην πραγματικότητα, δεν ένιωσε σχεδόν τίποτα. Λαχταρούσε να τη γεμίσει ο σκληρός πούτσος του Λεωνίδα, όπως είχε κάνει ήδη δύο φορές στο παρελθόν.

-Μμχ... είναι τόσο καλό...

βογκούσε ο Σπήλιος, με τους μηρούς του να χτυπάνε πάνω στους δικούς της καθώς τρυπούσε το μουνί της.

- Ω ναι, είπε η Χαρά, προσποιούμενη ενθουσιασμό,

Ακριβώς τότε, ακούστηκε ο ήχος κλειδιών στην πόρτα και λίγο μετά να κλείνει με δύναμη.

- Γαμώτο, είπε η Χαρά, σπρώχνοντας τον Σπήλιο από πάνω της, οι γονείς μου!

Ο Σπήλιος άρπαξε πανικόβλητος τα ρούχα του και κρύφτηκε στη μεγάλη ντουλάπα. Η Χαρά προσπαθούσε απεγνωσμένα να βάλει τα εσώρουχα της με τρεμάμενα χέρια.

Μόλις τα έβαλε επιτέλους, ακούστηκαν βήματα στην πόρτα. Γύρισε και είδε αυτόν ακριβώς που περίμενε: Το Λεωνίδα.

- Γεια σου Χαρά, της είπε χαμογελώντας.

- Ε, γεια σας κύριε Λεωνίδα, τραύλισε, έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι ο Σπήλιος παρακολουθούσε από τη ντουλάπα και θα αναρωτιόταν τί συμβαίνει.

-Βρε, βρε, βρε. Σίγουρα με διευκολύνεις, έτσι δεν είναι; Με περιμένεις ήδη με τα εσώρουχα.

Η Χαρά δε μπορούσε να κουνηθεί ή να μιλήσει. Έτρεμε τώρα από τον πόθο. Ο Λεωνίδας την πλησίασε περνώντας το χέρι του κατά μήκος του πηγουνιού της, έπειτα έφτασε πίσω από το κεφάλι της και έπιασε τα μαλλιά της από το λαιμό σταθερά. Πλησίασε και τη φίλησε πεινασμένα στο στόμα. Μπορούσε να ακούσει τον Σπήλιο να λαχανιάζει από τη ντουλάπα.

- Ξέρω ότι ο φίλος σου μας παρακολουθεί Χαρά, συνέχισε, και είμαι σίγουρος ότι είναι περίεργος για το τι πρόκειται να κάνουμε

- Κοίτα και χαλάρωσε, συνέχισε, με πιο δυνατή φωνή που προοριζόταν για τον Σπήλιο, η φίλη σου ήθελε να δεις πώς ένας πραγματικός άντρας γαμάει μια γυναίκα!

- Όχι, εγώ... τραύλισε η Χαρά.

Ο Λεωνίδας έκλεισε το στόμα της με ένα ακόμη μακρύ φιλί.

- Δεν πειράζει, είπε σπάζοντας το φιλί, αν ο Σπήλιος δε θέλει να μάθει τι χρειάζεσαι, μπορεί να φύγει όποτε θέλει. Αλλά κάτι μου λέει ότι δε θα το κάνει.

Έφτασε στο στρινγκάκι της και χάιδεψε τους γλουτούς της, ενώ τη φίλησε για άλλη μια φορά.

- Να σε ενημερώσω για τη μέχρι τώρα ιστορία Σπήλιο...

είπε, ζυμώνοντας τον πισινό της ενώ τη φιλούσε στο λαιμό της.

- Μπήκα στο δωμάτιο της φίλης σου χθες το βράδυ. Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της με κατεβασμένα τα εσώρουχά της και έπαιζε με τον εαυτό της σα μια βρώμικη μικρή γαμημένη πουτάνα.

Η αναπνοή της Χαράς αυξήθηκε στο άκουσμα αυτής της πρώτης αισχρότητας. Ο Λεωνίδας με απαλές κινήσεις την απελευθέρωσε από τα εσώρουχα της, εκθέτοντας αργά αλλά σκόπιμα το όμορφο σώμα της.

- Της έσκισα το εσώρουχο της πόρνης φίλης σου, συνέχισε, το έσκισα στη μέση και το χρησιμοποίησα για να δέσω τα γαμημένα χέρια της πίσω από την πλάτη της. Της άρεσε πολύ, γιατί γουστάρει τρελά όταν ένας άντρας παίρνει τον έλεγχό της.

- Έτσι δεν είναι Χαρά; ρώτησε, θαυμάζοντας τη γύμνια της.

Η Χαρά δεν απάντησε.

- Τι έκανα μετά, Χαρά;

Κοίταξε κάτω. Δεν άντεχε να εξομολογηθεί στο Σπήλιο τι είχε κάνει με τον Λεωνίδα.

ΣΛΑΠ!

Έφτασε πίσω της και της έδωσε ένα δυνατό χαστούκι στον κώλο. Ήταν ακόμα ευαίσθητη από την προηγούμενη νύχτα και έπρεπε να δαγκώσει τα χείλη της για να μην φωνάξει.

- Τι έκανα, Χαρά;

- Εσύ, εγώ...

τραύλιζε πάλι. Ένιωθε τον εαυτό της να γίνεται μούσκεμα, ακόμα και όταν δάκρυα έτρεχαν στα μάτια της.

- Σου χτύπησα τον κώλο μέχρι που με παρακάλεσες να σε γαμήσω.

Η Χαρά ήταν σιωπηλή, σκεπτόμενη το Σπήλιο που παρακολουθούσε από τη ντουλάπα. Γιατί δεν έλεγε τίποτα; Μήπως το απολάμβανε όλο αυτό;

ΣΛΑΠ!

Το χέρι του έπεσε δυνατά πάνω στο άλλο κωλομέρι. Εκείνη ούρλιαξε.

- Δεν το έκανα Χαρά;

- Ναι, ναι... τραύλισε.

- Ναι τι;

- Ναι, με σφαλιαρίσατε, μουρμούρισε.

- Και μετά;

- Με γάμησες, ψιθύρισε.

- Δεν νομίζω ότι ο Σπήλιος μπορεί να σε ακούσει, Χαρά.

- Με γάμησες, ψιθύρισε ξανά.

- Νομίζω ότι θα πρέπει να μάθεις να ακολουθείς τις οδηγίες μου, γρύλισε ο Λεωνίδας.

Πριν καταλάβει τι συνέβαινε, βρισκόταν πάνω από τα γόνατά του, με τον γυμνό της κώλο ψηλά στον αέρα, προσφέροντας μια πρόστυχη θέα στο Σπήλιο από τη θέση του στη ντουλάπα.

ΣΛΑΠ, ΣΛΑΠ, ΣΛΑΠ...

Η Χαρά ούρλιαξε, ανήμπορη να αντιμετωπίσει τα χτυπήματα του.

- Τι έκανα, Χαρά;

- Με γάμησες, βογκούσε.

- Πιο δυνατά... διέταξε.

- Με γάμησες... αναφώνησε.

- Καλό κορίτσι, είπε κάνοντας μασάζ στον πονεμένο κώλο της για μια στιγμή.

- Είναι αλήθεια, γρύλισε, πέρασα μια ωραία και μεγάλη ώρα με τα αρχίδια βαθιά μέσα στο πιο σφιχτό μουνί που είχα ποτέ. Παρακαλούσε γι' αυτό, Σπήλιο. Φώναζε για περισσότερο σαν μια μικρή τσούλα.

ΣΛΑΠ, ΣΛΑΠ, ΣΛΑΠ... της έριξε άλλα τρία χτυπήματα στο πισινό. Εκείνη αγκομαχούσε.

- Έτσι δεν είναι Χαρά; Κοιτούσε επίμονα προς την ντουλάπα.

- Ναι...

τραύλισε, προσπαθώντας να τρίψει την κλειτορίδα της στο πόδι του. Τι ήταν αυτό σε αυτή την κατάσταση που την εξιτάριζε τόσο πολύ; Ο Λεωνίδας έσπρωξε ένα δάχτυλο μέσα της, ενώ με το άλλο του χέρι έκανε μασάζ στους γλουτούς της.

- Βλέπεις τι της αρέσει, Σπήλιο; Βλέπεις πόσο της αρέσει να τη χτυπούν σαν τελειωμένη πουτάνα;

Η ερώτησή του ήταν ξεκάθαρα ρητορική, αφού ο Λεωνίδας δεν έκανε παύση για να απαντήσει, προτού της χαστουκίσει ξανά τον πονεμένο της κώλο. Η Χαρά ούρλιαξε για άλλη μια φορά, τρίβοντας το πονεμένο μουνί της στο πόδι του.

- Εντάξει, τσούλα, είπε ο Λεωνίδας, βάζοντάς τη ξανά στα πόδια της, ενώ ο ίδιος παρέμεινε καθισμένος στο κρεβάτι. Ας συνεχίσουμε το σόου!

- Χαρά, συνέχισε, ξέρεις πού ανήκει μια τσούλα σαν εσένα;

Και αυτή, επίσης, πρέπει να ήταν ρητορική ερώτηση, αφού ο Λεωνίδας έδωσε την απάντηση πριν εκείνη προλάβει να απαντήσει.

- Στα γόνατα.

Χωρίς να το σκεφτεί, η Χαρά έπεσε στα γόνατα μπροστά του. Η πλάτη της ήταν προς την ντουλάπα όπου το αγόρι της εξακολουθούσε να παρακολουθεί σιωπηλά.

- Ξέρεις κάτι, Σπήλιο; Νομίζω ότι θα γαμήσω τη φίλη σου στο πρόσωπο για αρχή. Θα ήθελες να το δεις αυτό Σπήλιο; Θα ήθελες να ακούσεις τη φίλη σου να πνίγεται από το μεγάλο μου καυλί;

Ο Σπήλιος έβγαλε ένα λαχάνιασμα, αλλά εξακολουθούσε να μην λέει τίποτα.

- Αυτό σκέφτηκα κι εγώ, είπε ο Λεωνίδας.

Σηκώθηκε από το κρεβάτι, στάθηκε δίπλα στη Χαρά και στη συνέχεια τη γύρισε να τον κοιτάξει. Ο Σπήλιος θα είχε εξαιρετική θέα της δράσης με αυτόν τον τρόπο.

- Κοίτα τη, γονατιστή μπροστά μου, Σπήλιο, είπε, να με κοιτάζει με αυτά τα γλυκά καστανά μάτια. Μπορώ να καταλάβω πόσο πολύ θέλει να με ευχαριστήσει.

- Ξέχασα να σου πω, συνέχισε, περνώντας τα δάχτυλά του μέσα από τα μαλλιά της ενώ εκείνη γονάτιζε μπροστά του, την έχω ήδη γαμήσει στο σπίτι μου, ενώ εσύ ήσουν έξω και την περίμενες. Μου πήρε πίπα και τότε. Υποθέτω ότι θα μπορούσες να πεις ότι ξέρει τι κάνει. Έτσι δεν είναι, γλυκιά μου;

- Μάλιστα, έκανε πλήρως υποταγμένη η Χαρά.

- Γιατί δεν λες στον φίλο σου για το πώς προσπάθησες να με αποπλανήσεις; Πες του τι είδους φωτογραφίες τράβηξες.

Έριξε τα μάτια της προς τα κάτω. Το πρόσωπό της κοκκίνισε. Δε μπορούσε να ομολογήσει στον Σπήλιο ότι είχε βγάλει γυμνές φωτογραφίες της και τις έστειλε στον Λεωνίδα.

ΣΛΑΠ!

Έπιασε το χέρι της και τη χαστούκισε ξανά, μετά τράβηξε τα μαλλιά της προς τα πίσω ώστε να τον κοιτάξει και πάλι.

- Πες του!

- Γυμνές φωτογραφίες, τραύλισε, έβγαλα γυμνές φωτογραφίες για σένα.

- Καλό κορίτσι, είπε ο Λεωνίδας, ξεκουμπώνοντας τη ζώνη του.

-Τι είδους κορίτσι σε κάνει αυτό;... ρώτησε, ανοίγοντας αργά το φερμουάρ του παντελονιού του.

- Δεν ξέρω, μουρμούρισε εκείνη, κοιτάζοντας ξανά προς τα κάτω.

-Σε κάνει πόρνη Χαρά. Μια βρώμικη, πεινασμένη για πούτσες πόρνη.

- Μάλιστα, μουρμούρισε. Ένιωσε να καταρρέει και το τελευταίο τείχος αντίστασής της.

- Καλό κορίτσι. Τώρα πες το πιο δυνατά. Πες στο φίλο σου τι είσαι. Πες του ότι είσαι μια πόρνη που διψάει για πούτσες.

- Είμαι μια πόρνη πεινασμένη για πούτσες... είπε κοιτάζοντας το Λεωνίδα βαθιά στα μάτια.

- Θεέ μου, είσαι τόσο όμορφη όταν το λες αυτό, είπε εκείνος.

- Θέλω να παρακολουθείς προσεκτικά, Σπήλιο. Θα με δεις να γαμάω το γλυκό προσωπάκι της φίλης σου. Πρώτα, θα τη χαστουκίσω με το μεγάλο μου καυλί, για να θυμάται ποιος κάνει κουμάντο.

Με το ένα χέρι έπιασε μια χούφτα από τα μαλλιά της και με το άλλο τον πούτσο του. Ο πούτσος του χτύπησε το πρόσωπό της όπως το σφυρί την πρόκα.

- Το είδες αυτό, Σπήλιο; Πες μου ότι σου αρέσει, πουτάνα. Ικέτεψε με γι' αυτό.

- Το λατρεύω. Σε παρακαλώ, χαστούκισε με... με το τεράστιο καυλί σου

Χαστούκισε το τεράστιο καυλί του στο άλλο μάγουλο της.

- Η κοπέλα σου λατρεύει να τη χτυπάω με τον πούτσο μου Σπήλιο. Μπορείς να φανταστείς κάτι πιο τσουλίστικο;

Ο Σπήλιος δεν απάντησε, αλλά η αναπνοή του γινόταν όλο και πιο γρήγορη.

- Άνοιξε διάπλατα το στόμα σου.

Ακούστηκε ένα γλείψιμο και ένα χαμηλό βογκητό από το λαιμό της Χαράς, καθώς πάλευε να χωρέσει τη κρεατόβεργα του μέσα στη στοματική της κοιλότητα.

- Καλό κορίτσι, είπε.

Η Χαρά ήταν, φυσικά, μια εξασκημένη ψωλορουφήχτρα και είχε ικανοποιήσει τον Λεωνίδα ήδη μια φορά στο παρελθόν. Εκείνη η μοναδική ευκαιρία, ωστόσο, δεν την είχε προετοιμάσει επαρκώς για το έργο που αντιμετώπιζε τώρα.

-Γκγκγκγκ...

βογκούσε καθώς η ψωλή του χτυπούσε στο πίσω μέρος του λαιμού της.

- Έτσι, πάρε αυτόν τον πούτσο μέχρι τέρμα, μωρό μου, γρύλισε ο Λεωνίδας, δείξε στο φίλο σου τι είδους κορίτσι είσαι πραγματικά.

ΣΛΑΠ!

Ο Λεωνίδας της άστραψε ακόμα μία στο πρόσωπο. Εκείνη αγκομαχούσε. Ταπεινωμένη και καυλωμένη.

- Δείξ' του τσούλα. Δείξε του τι τσούλα είσαι και θα σε ανταμείψω με το σκληρό γαμήσι που ξέρω ότι χρειάζεσαι.

Τον κοίταξε, με δάκρυα στα μάτια από την προσπάθεια να καταπιεί την τεράστια στύση του, ενώ ο κώλος της εξακολουθούσε να τσούζει. Δεν ήθελε τίποτα περισσότερο από το να τον ευχαριστήσει και να γευτεί το σπέρμα του. Άρπαξε τα μαλλιά της από τον αυχένα της για άλλη μια φορά και άρχισε να την ανεβοκατεβάζει πάνω στον πούτσο του. Δεν του έπαιρνε πια πίπα. Της γαμούσε το πρόσωπο!

- Κοίτα αυτή τη βρωμερή πουτανίτσα, Σπήλιο, βογκούσε, να την πηδάνε στο πρόσωπο γονατιστή. Της αρέσει πολύ. Έτσι δεν είναι, Χαρά;

Πριν προλάβει να αφαιρέσει τον πούτσο του για να απαντήσει, τη χτύπησε ξανά. Εκείνη κλαψούριζε και βογκούσε πάνω στο μέλος του, φτάνοντας ψηλά για να πιάσει τα αρχίδια του με το ένα χέρι και να δουλέψει την άκρη του κορμού του με το άλλο. Τότε άρχισε να συμβαίνει κάτι παράξενο: Η Χαρά αντιλαμβανόταν όλο και περισσότερο τη δική της διέγερση. Δεν ήταν απλώς ότι είχε ερεθιστεί από το τσιμπούκι. Ήταν κάτι περισσότερο από αυτό. Όσο πιο πολύ τη γαμούσε στο πρόσωπο, όσο πιο πολύ την έδερνε, τόσο πιο κοντά ερχόταν στο να... τελειώσει! Έβγαλε τον σκληρό πούτσο του και τον έτριψε στα μάγουλά της, πρώτα το ένα, μετά το άλλο.

- Θέλει η μικρή μου πόρνη να συνεχίσει να ρουφάει αυτόν τον πούτσο;

- Ναι, κύριε Λεωνίδα, έκανε ξετσίπωτα.

ΣΛΑΠ!

- Μην ξεχάσεις να πεις παρακαλώ, πουτάνα!

- Σας παρακαλώ κύριε Λεωνίδα, έκανε ασθμαίνοντας, σας παρακαλώ αφήστε με να ρουφήξω τη ψώλα σας...

Αυτή τη φορά, δεν τον έβαλε με το ζόρι στο στόμα της. Την άφησε να δώσει τον ρυθμό. Βογκούσε, καθώς η Χαρά χάιδευε επιδέξια τα αρχίδια του με το ένα χέρι, ενώ έγλειφε την άκρη του αρχιδιού του.

- Το κάνει αυτό για σένα, Σπήλιο; Άρμεξε αυτό το καυλί, πουτάνα. Θέλω να τελειώσω πάνω σου. Να αλείψω το όμορφο γαμημένο πρόσωπό σου.

Βογκούσε τώρα η Χαρά, πιο ερεθισμένη από πριν, καθώς ένιωθε το λείο δέρμα του μέλους του στη γλώσσα της. Πλησίαζε γρήγορα στο σημείο χωρίς επιστροφή, ακόμα και χωρίς να αγγίζει τον εαυτό της. Ολόκληρο το σώμα της άρχισε να τρέμει καθώς οι πρώτες σπασμωδικές κινήσεις του οργασμού την έφταναν. Κρατήθηκε από τον πούτσο του Λεωνίδα σαν να ήταν ένα κιγκλίδωμα ασφαλείας που θα μπορούσε να την κρατήσει από το να καταρρεύσει.

- Γαμώτο! γέλασε ο Λεωνίδας, το βλέπεις αυτό Σπήλιο; Αυτή η πόρνη τελειώνει μόνο και μόνο επειδή ρουφάει ψωλές!

Η Χαρά κλαψούριζε απαλά τώρα, καθώς ο οργασμός της σιγά σιγά εξασθενούσε. Τα μάγουλά της άρχισαν να λάμπουν, καθώς η αμηχανία της κατάστασής της άρχισε να γίνεται αισθητή. Για πρώτη φορά σκέφτηκε τι είχε κάνει στο Σπήλιο.

- Σπήλιο... είπε, γυρνώντας προς τη ντουλάπα και αφήνοντας τον πούτσο Λεωνίδα, λυπάμαι που έπρεπε να το μάθεις έτσι.

Δεν υπήρξε καμία απάντηση.

- Ναι, είπε ο Λεωνίδας, και εγώ λυπάμαι. Λυπάμαι που έπρεπε να δεις τι πόρνη είναι η φίλη σου... γέλασε.

- Τώρα τελείωσε τη δουλειά, πουτάνα, είπε, σπρώχνοντας τη φουσκωμένη ράβδο του προς το πρόσωπό της.

Η Χαρά τον πήρε στο στόμα της για άλλη μια φορά, γλείφοντας και ρουφώντας τον σαν ο πούτσος του να περιείχε ένα σωτήριο ελιξίριο.

- Σας παρακαλώ κύριε Λεωνίδα... βογκούσε, κοιτάζοντάς τον ψηλά, σας παρακαλώ, δώστε μου το σπέρμα σας!

Οι προσπάθειες της όμορφης νεαρής ήταν υπερβολικές για εκείνον, ο οποίος συνήθως υπερηφανευόταν για την αντοχή του.

- Έρχεται, μωρό μου... βογκούσε καθώς τον χάιδευε δίπλα στο πρόσωπό της. Θέλω να το δω να εκτοξεύεται στο στόμα σου και στο όμορφο πρόσωπό σου.

Η Χαρά χαμογέλασε και έκλεισε τα μάτια της, τεντώνοντας τη γλώσσα της καθώς συνέχιζε να τον παίζει. Οι πρώτες εκτοξεύσεις προσγειώθηκαν στο μέτωπό της, οι επόμενες στη γλώσσα της, οι τελευταίες έσταξαν στο πηγούνι το λαιμό της και στο ντεκολτέ της. Έγλειψε τις τελευταίες σταγόνες από τον πούτσο του με λαιμαργία.

- Έκανα καλή δουλειά, κύριε Λεωνίδα;... ρώτησε.

- Μ...

βογκούσε ακόμα σε έκσταση. Αφού τελείωσε να καθαρίζει τον πούτσο του με το στόμα της, έκανε μια κίνηση να γλείψει το σπέρμα στο πηγούνι και το πρόσωπό της, αλλά πριν προλάβει να τελειώσει, ο Λεωνίδας τη χαστούκισε ξανά στο πρόσωπο.

ΣΛΑΠ!

- Σταμάτα, τσούλα. Θέλω να φοράς αυτό το σπέρμα στο πρόσωπό σου σαν βραβείο. Δεν τελείωσα ακόμα μαζί σου!

Έφτασε με το ένα χέρι την πόρτα της ντουλάπας και την τράβηξε ανοίγοντας τη. Ο Σπήλιος στεκόταν εκεί, ακόμα εντελώς γυμνός, με τον στυλωμένο πούτσο του στο χέρι.

- Ρίξε μια καλή ματιά στην κοπέλα σου, Σπήλιο, είπε, αναγκάζοντας το κεφάλι της Χαράς να κοιτάξει προς την κατεύθυνση του φίλου της,

- Βλέπεις αυτό το σπέρμα στο πρόσωπό της; Αυτό σημαίνει ότι τώρα μου ανήκει. Δεν είναι πια δική σου για να τη γαμήσεις.

Ο Σπήλιος έγνεψε, δουλεύοντας αργά τον πούτσο του.

- Αλλά τα καλά νέα είναι, συνέχισε, ότι μπορείς ακόμα να παρακολουθείς αν θέλεις. Σίγουρα θα ήθελες να με δεις να τη γαμάω, έτσι δεν είναι Σπήλιο;

Για άλλη μια φορά, ο Σπήλιος έγνεψε.

- Ωραία, είπε ο Λεωνίδας, σήκω πάνω Χαρά.

Η Χαρά στάθηκε απέναντί του, με το πρόσωπό της ακόμα καλυμμένο με το σπέρμα του.

- Πέσε στο κρεβάτι στα τέσσερα, απέναντι από το φίλο σου

Έ κανε ό,τι της είπαν, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά στην προοπτική αυτού που ερχόταν. Ο Λεωνίδας ολοκλήρωσε την αφαίρεση των ρούχων του και στη συνέχεια πήρε τη θέση του πίσω της. Χτύπησε το χαλαρό πούτσο του στους γλουτούς της μερικές φορές. Κάθε φορά η μαλαπέρδα του ζωντάνευε λίγο περισσότερο. Τελικά, ήταν και πάλι σε πλήρη στύση, τρίβοντας τον πούτσο του κατά μήκος της υγρής σχισμής της. Η Χαρά είχε τρελαθεί από τον πόθο. Ήθελε να τον παρακαλέσει, να τον ικετεύσει να γλιστρήσει μέσα της, αλλά τον άφησε να πάρει το προβάδισμα.

- Είσαι έτοιμη γι' αυτό τσουλάκι μου; Είσαι έτοιμη να πάρεις τον πούτσο μου, ενώ ο φίλος σου παρακολουθεί;

- Ανυπομονώ, έκανε όσο τριβόταν πάνω στον πούτσο του.

- Αυτά μου αρέσει να ακούω, είπε, σπρώχνοντας το κεφάλι του πούτσου του άγρια μέσα στο μουνί της. Τώρα ικέτευσε γι' αυτό. Πες μου τι θέλεις, τσούλα.

- Θέλω τον πούτσο σου, βογκούσε.

ΣΛΑΠ!

Ο Λεωνίδας την χαστούκισε καθώς επιτάχυνε τις ωθήσεις του.

- Πες του ότι λατρεύεις αυτό το καυλί, γαμημένη τσούλα. Πες του ότι αυτό είναι η μεγαλύτερη ψωλή που είχες ποτέ μέσα σου.

- Το λατρεύω, το λατρεύω, βογκούσε ανάμεσα στις δυνατές του ωθήσεις, κάθε μία από τις οποίες την έσπρωχνε λίγο πιο μπροστά στο κρεβάτι.

- Πες του, τη διέταξε, τραβώντας τα μαλλιά της προς τα πάνω, ώστε να κοιτάζει κατευθείαν το Σπήλιο, χρησιμοποίησε το όνομά του.

- Σπήλιο, αχ, βογκούσε, κοιτάζοντάς τον στα μάτια καθώς ο Λεωνίδας τη γαμούσε, λατρεύω τον πούτσο του...

ΣΛΑΠ!

- Δε σου είπα να σταματήσεις, τσούλα.

- Η ψωλάρα του με κάνει να χύνω ασταμάτητα...

συνέχισε, βλέποντας το φίλο της να αυνανίζεται μανιωδώς. Μάλλον είχε ήδη τελειώσει μια φορά, σκέφτηκε, καθώς δούλευε την αστραφτερή ράβδο του. Η Χαρά δε μπορούσε να πιστέψει πόσο την είχε ερεθίσει η όλη κατάσταση. Ο φίλος της αυνανιζόταν μπροστά της, οι μηροί του Λεωνίδα χτυπούσαν στους δικούς της καθώς την εμβόλιζε από πίσω, μουρμουρίζοντας όλο και πιο άσχημα λόγια καθώς το έκανε, διακόπτοντας τις ωθήσεις του με χαστούκια στον κώλο της.

- Πάρ' τον τσούλα. Ξέρω ότι το λατρεύεις!

- Ναι, κύριε Λεωνίδα, βογκούσε, θα χύσω πάλι!

Ο Λεωνίδας σταμάτησε, βγάζοντας εντελώς το πουλί του από μέσα της. Γύρισε να τον κοιτάξει έκπληκτη, παρακαλώντας τον με τα μάτια της να συνεχίσει να τη γαμάει. Τον είδε να απλώνει το χέρι του και να αλείφει με κάτι στον πούτσο του και στη συνέχεια αναπήδησε όταν εφάρμοσε την ίδια ζεστή και γλιστερή ουσία στην εκτεθειμένη κωλοτρυπίδα της.

- Δεν πρόκειται να τελειώσεις Χαρά, είπε, μέχρι να γαμήσω αυτό το όμορφο κωλαράκι.

- Τι; αναστέναξε, όχι, ποτέ δεν έχω...

Αλλά ήταν πολύ αργά. Το κεφάλι του πούτσου του βρισκόταν ήδη στην είσοδο του κώλου της και άρχισε να το σπρώχνει αργά προς τα μέσα. Την κρατούσε στη θέση της με το ένα ισχυρό χέρι, πιέζοντας το πρόσωπό της στα σεντόνια, ενώ με το άλλο χέρι οδηγούσε τον πούτσο του αργά μέσα της, ένα χιλιοστό τη φορά.

"Ααα!" φώναξε. Πόνεσε, αλλά της έδωσε επίσης μια αίσθηση πληρότητας που δεν είχε ξαναζήσει. Εξάλλου, ο Λεωνίδας ήταν φανερό ότι δεν επρόκειτο να αλλάξει γνώμη για το γαμήσι της από τον κώλο. Αλλά τουλάχιστον έπαιρνε το χρόνο του.

- Σου αρέσει αυτό, Σπήλιο;...

είπε, κοιτάζοντας τον φίλο της Χαράς, το πρόσωπο του οποίου ήταν τόσο κόκκινο κι έμοιαζε να βρίσκεται στα πρόθυρα επιληψίας. Εκείνος έγνεψε γρήγορα.

- Υποθέτω τότε ότι θα πρέπει να συνεχίσω...

είπε δίνοντας ένα δυνατό χαστούκι στον κώλο της Χαράς που την άφησε να κλαψουρίζει, καθώς εισήγαγε τον άξονά του πιο βαθιά. Αφού εφάρμοσε άλλο ένα γρήγορο σπρέι λιπαντικού, άρπαξε για άλλη μια φορά το κεφάλι της από τα μαλλιά και το έσπρωξε στα σεντόνια. Υπήρχε ακόμα ένα παχύρρευστο χάλι από σπέρμα στο πρόσωπό της και βαριανάσαινε από την προσπάθεια να έχει για πρώτη φορά έναν πούτσο στον κώλο της. Παρ' όλα αυτά, η Χαρά δεν ήθελε να σταματήσει. Ήθελε να οδηγηθεί σε ένα μέρος μέσα στο μυαλό της που μόνο ο Λεωνίδας θα μπορούσε να τη βοηθήσει να φτάσει.

ΣΛΑΠ!

- Γουστάρεις το καυλί μου στον κώλο σου, έτσι δεν είναι, γαμημένη πόρνη;

- Ναι, ξεφούρνισε.

Μόλις που μπορούσε να μιλήσει αφού είχε βάλει τον πούτσο του μέσα της άλλα λίγα εκατοστά.

- Δε νομίζω ότι ο Σπήλιος μπορεί να σε ακούσει, γέλασε, γιατί δεν τον κοιτάς όταν το λες αυτό;

Τραβήχτηκε ξανά από τα μαλλιά της, τραβώντας άγρια το κεφάλι της προς τα πάνω, ώστε να μπορεί να κοιτάξει τον Σπήλιο στα μάτια.

- Ναι...

ψιθύρισε, καθώς ο Λεωνίδας έσπρωχνε τον εαυτό του ακόμα περισσότερο μέσα της.

ΣΛΑΠ! Η παλάμη του κατέβηκε στον κώλο της για άλλη μια φορά.

- Πες του, είπε, σπρώχνοντας τον πούτσο του πιο μέσα. Η αντίστασή της είχε πια εκλείψει. Το σώμα της είχε αποδεχτεί το γεγονός ότι επρόκειτο να τη γαμήσει στον κώλο.

- Εγώ... εγώ θέλω, άρχισε λαχανιάζοντας για άλλη μια φορά, καθώς ο Λεωνίδας τραβήχτηκε αργά έξω και έβαλε περισσότερο λιπαντικό.

ΣΛΑΠ!

- Πες το, πουτάνα! Πες του τι θέλεις!

- Θέλω να μου γαμήσεις τον κώλο...

ξεστόμισε, καθώς ο Λεωνίδας της τρύπησε τον κώλο για άλλη μια φορά, μέχρι τέρμα μέσα της αυτή τη φορά, με το γιγάντιο καυλί του. Εκείνη ούρλιαξε από πόνο και ηδονή.

- Αυτό είναι ένα γαμημένο σφιχτό κομμάτι κώλου Σπήλιο, γρύλισε ο Λεωνίδας.

Πίεσε το κεφάλι της στα σεντόνια για άλλη μια φορά. Το μάγουλό της γρατζούνισε άγρια τα κλινοσκεπάσματα καθώς άρχισε να της γαμάει τον κώλο. Τα χτυπήματά του ήταν εξίσου δυνατά και σκόπιμα όπως ήταν κάθε φορά που της είχε πάρει το μουνί. Η Χαρά ήξερε ότι ήθελε να την κυριεύσει με κάθε τρόπο και θα τον άφηνε τώρα - ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά το Σπήλιο.

Καθώς παρακολουθούσε τον γυμνασμένο άντρα να γαμάει τον κώλο της φίλης του, ο Σπήλιος δεν μπορούσε να συγκρατήσει άλλο τον οργασμό του. Ο Λεωνίδας τον κοίταξε και χαμογέλασε.

- Έι, Σπήλιο, για να μην κρατήσουμε κακία, γιατί δε ρίχνεις το φορτίο σου στο πρόσωπο αυτής της τσούλας;

Ο Σπήλιος έβγαλε ένα δυνατό βογκητό και κινήθηκε μερικά εκατοστά μπροστά, αλλά πριν προλάβει να πάρει θέση, άρχισε να τελειώνει. Καθώς πλησίαζε το κρεβάτι, άρχισε να εκτοξεύει ένα από τα μεγαλύτερα φορτία της ζωής του, λερώνοντας το πάτωμα και το κάλυμμα του κρεβατιού, προτού πετύχει το πρόσωπο της Χαράς το κεφάλι της οποίας ο Λεωνίδας το είχε σηκώσει από τα μαλλιά.

Βογκούσε, στοχεύοντας στον προσφερόμενο στόχο του προσώπου της γκόμενας του. Η Χαρά έκλεισε τα μάτια της, καθώς αρκετές κολλώδεις, ζεστές και υγρές τούφες σπέρματος χτύπησαν στο πρόσωπό της. Προσπάθησε να σηκώσει το χέρι της για να σκουπίσει λίγο από το σπέρμα από τα μάτια της, αλλά το άλλο χέρι του Λεωνίδα κατέβηκε δυνατά στον κώλο της.

ΣΛΑΠ!

- Άφησέ τον να δει τι τσούλα είσαι Χαρά.

Έσκυψε το λαιμό της προς τα πάνω, με τα μάτια της ακόμα κολλημένα με σπέρμα και από τους δύο άντρες.

- Χμ... εγώ πάω να φύγω, μουρμούρισε ο Σπήλιος, μαζεύοντας τα ρούχα του και τρέχοντας προς την πόρτα.

Ο Λεωνίδας έσπρωξε ξανά το πρόσωπο της Χαράς προς τα κάτω, σκουπίζοντας το σπέρμα από πάνω της καθώς το έτριβε στα σεντόνια.

- Ο φίλος σου έφυγε τώρα...

είπε, με τον πούτσο του θαμμένο τόσο βαθιά στον κώλο της που ένιωθε τα αρχίδια του να ακουμπούν στο μουνί της. Τότε άρχισε να αυξάνει το ρυθμό των χτυπημάτων του. Η Χαρά είχε αρχίσει να συνηθίζει την αίσθηση του να έχει τον πούτσο του στον κώλο της. Το απολάμβανε κιόλας. Βογκούσε, σε ρυθμό με τις ωθήσεις του στα πρόθυρα ενός ακόμη οργασμού. Δε μπορούσε να πιστέψει ότι επρόκειτο να τελειώσει από το άγριο ξεκώλιασμα της, αλλά οι αισθήσεις του πέους που τέντωνε το στενό της τούνελ αποδείχθηκαν ακαταμάχητες.

- Γαμώτο, φώναξε, τελειώνω...

Αναρωτήθηκε, ακόμα και μέσα στη δίνη του οργασμού, αν ο Σπήλιος ήταν ακόμα κάπου στο σπίτι και αν την είχε ακούσει. Ήταν μπρούμυτα τώρα, και ο Λεωνίδας της σούβλιζε τον κώλο της από πίσω, καβαλώντας τη. Μπορούσε ακόμα να γευτεί το αλμυρό σπέρμα στα χείλη της και στα σεντόνια, καθώς δεχόταν το πιο βίαιο γαμήσι της ζωής της.

- Αυτό είναι τσουλίτσα, βογκούσε, το ήξερα ότι θα σου άρεσε. Θα χύσω ξανά. Πες μου ότι το θέλεις, πουτάνα. Ικέτευσε με για το σπέρμα μου!

- Σε παρακαλώ, δώσε μου το σπέρμα σου...

- Πιο δυνατά...

πρόσταξε, γαμώντας τον κώλο της πιο γρήγορα απ' ό,τι είχε φανταστεί ποτέ.

- ΣΕ ΕΚΛΠΗΠΑΡΩ, ΧΥΣΕ ΜΕ!

Ο επιβήτορας έβγαλε έναν θόρυβο κάπου ανάμεσα σε γρύλισμα και βογκητό, καθώς η Χαρά ένιωσε το καυτό σπέρμα του να γεμίζει τον κώλο της. Για μια στιγμή έμεινε από πάνω της, ακινητοποιημένος από τον οργασμό του.

- Ήταν απίστευτο...

είπε παίρνοντας ανάσα. Απομακρύνθηκε απαλά από τον κώλο της και γύρισε στο πλάι.

- Από τη στιγμή που άρχισες να με φλερτάρεις ήξερα ότι το ήθελες, είπε, απλά δεν ήξερα πόσο σκληρά το ήθελες μέχρι που μου έστειλες εκείνες τις φωτογραφίες.

"Μ... χμ...", είπε η Χαρά, ακόμα ευρισκόμενη σε ζάλη μετά το γαμήσι.

- Μόνο μια τερματισμένη τσούλα θα έκανε κάτι τέτοιο, ενώ είναι σε σχέση, γέλασε, οπότε ήξερα ότι μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα μαζί σου.

Η Χαρά ήταν τόσο εξαντλημένη που το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να γνέψει. Ήξερε ότι είχε δίκιο. Ήταν δική του τώρα. Μόνο δική του.

Ελπίζω να σας άρεσε η ιστορία της Χαράς. Περιμένω στα σχόλια εάν το επιθυμείτε, προτάσεις και ιδέες για το τι ιστορίες και με τι συνδυασμούς θα θέλατε να διαβάσετε από το «σύμπαν» της πολυκατοικίας.


Copyright Ref Number: 16151230222S005