Με τα μάτια μιας σκλάβας μου (2ο μέρος)

Το e-mail μου είναι το:

Σήμερα είναι μια ημέρα που το απόγευμα αναπάντεχα μπορεί να συναντήσω τον Αφέντη μου. Και μόνο στην πιθανότητα αυτή, αισθάνομαι το στομάχι μου να σφίγγεται από αγωνία και προσμονή! Αν τα καταφέρει, θα έρθει.

Γυρίζω στο σπίτι κι αρχίζω να ετοιμάζομαι για την συνάντηση, αν και δεν είναι σίγουρο πως θα πραγματοποιηθεί. Παρόλα αυτά κάτι μέσα μου, μου λέει ότι θα τα καταφέρει τελικά.
Και πράγματι, μόλις σχεδόν είμαι έτοιμη, με ενημερώνει ότι έρχεται! Επιλέγω να φορέσω κάτι που νομίζω ότι θα του αρέσει κι εμένα μου φτιάχνει πολύ την διάθεση. Ένα παλιό αγαπημένο κομπινεζόν, κόκκινα εσώρουχα και τις γόβες μου.

Έρχεται. Ο κύριος μου είναι πολύ κουρασμένος. Την ώρα που ετοιμάζω τα ποτά μας, έρχεται στην κουζίνα και μου δίνει μερικά χαστούκια στα κωλομέρια και φεύγει. Τότε εγώ χαμογελάω και ξέρω ότι τα ρούχα μου του άρεσαν. Σερβίρω τα ποτά, παίρνω την αγαπημένη μου θέση στο πάτωμα δίπλα στα πόδια του κι αρχίζουμε να μιλάμε. Σε λίγο, μου ζητάει να βγάλω το κομπινεζόν και να μείνω με τα κόκκινα εσώρουχα γονατισμένη μπροστά του.

-    «Τι είσαι σκλάβα;»

Τα χάνω. Με έχει ρωτήσει τόσες φορές το έχω πει άλλες τόσες κι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτε. Το μυαλό μου κενό.

-    «Τι είμαι; Τι είμαι; Είμαι μουνί. Το θυμάμαι. Είναι η τελευταία προσθήκη. Είμαι σκλάβα. Το θέλω. Είμαι σκύλα. Η σκύλα σου».

-    «Καλά μέχρι εδώ. Και τι άλλο;»

-    «Τσούλα! Ναι!»

-    «Στοπ! Πήγαινε μέσα και φέρε μια βέργα».

Στην αρχή, στην προσπάθεια μου να σκεφτώ, δεν κατάλαβα τι έγινε. Αλλά όταν με έστειλε να φέρω την βέργα από μέσα βεβαιώθηκα ότι κάτι έκανα λάθος κι αμέσως κατάλαβα ποιο ήταν αυτό. Ξέχασα το «είμαι». Ο Αφέντης μου, έχει ζητήσει όταν προσδιορίζομαι να το κάνω βάζοντας το «είμαι» μπροστά.. Το ξέχασα! Πρώτη φορά τον είδα να θυμώνει και πάγωσα.

-    «Είμαι! Είμαι, είμαι, είμαι, είμαι! Γαμώτο είμαι!»

Γονατιστή στα τέσσερα, σύρθηκα μέχρι το δωμάτιο κι έφερα την βέργα που μου ζήτησε κρατώντας την στο στόμα μου. Πήρα την προηγούμενη θέση μου. Άρχισε να με χτυπάει δυνατά με αυτήν.  Κατάλαβα ότι τον θύμωσα πολύ κι ότι δεν θα μου την χαρίσει έτσι εύκολα. Γονατιστή στα τέσσερα να τρώω ξυλιές με την βίτσα που όλο και δυνάμωναν. Προσπαθούσα να μην φωνάξω, να μην αντιδρώ και κάποια στιγμή σχεδόν το κατάφερα αλλά ένα νέο κύμα από χτυπήματα με έκανε να φωνάξω δυνατά..

Με σήκωσε, μου ζήτησε να γδυθώ και μου τραβούσε δυνατά τις ρώγες. Πονούσα πολύ. Το κορμί μου γονατισμένο στο πάτωμα έπεφτε πάνω στο σώμα του Αφέντη μου προσπαθώντας να μετριάσω τον πόνο καθώς με τραβούσε πάνω του από τις ρώγες. Ξανά στα τέσσερα. Μου ζήτησε να τα πω πάλι. Ωραία, θα τα έλεγα σωστά!

-    «Είμαι. Είμαι. Είμαι!»

Για κακή μου τύχη το μυαλό μου ήταν τόσο θολωμένο που αυτή την φορά έβαλα μεν το «είμαι» αλλά με τίποτε δεν μπορούσα να θυμηθώ όλους τους προσδιορισμούς! Αδύνατον..
Ο Αφέντης μου θύμωσε και πάλι. Με το δίκιο του. Η στάση μου ήταν απογοητευτική για αυτόν αλλά και για μένα. Μα τα έχω πει τόσες φορές! Γιατί δεν τα θυμάμαι; Μου ζήτησε να φέρω ένα μικρό χαλί και να ξαπλώσω πάνω του. Μπρούμυτα στο πάτωμα ανάμεσα στο πόδια του Αφέντη μου.

Το έκανα με συναισθήματα αγωνίας και φόβου για το τι θα επακολουθούσε. Και τότε αισθάνθηκα να καίγομαι. Καυτό κερί κυλούσε στην πλάτη, στον κώλο και στη μέση μου, και με έκανε να πονάω πολύ και να θέλω να ουρλιάξω. Χριστέ μου! Είχε θυμώσει!

-    «Ανάσκελα!»

Κερί καυτό να κυλάει στο στήθος μου. Στην κοιλιά. Μου κάλυψε το πρόσωπο με ένα μαξιλάρι που με έκανε να αισθάνομαι ασφυκτικά. Η αίσθηση μου άλλαζε από πόνο και κάψιμο, σε ηδονή από τους χειρισμούς για να μου φύγει το κερί. Και ξανά κάψιμο από το επόμενο κερί που έριχνε πάνω μου. Με σήκωσε και μου ζήτησε να του φέρω το μαστίγιο. Από τον πόνο το μυαλό μου θόλωσε και τον ρώτησα να θέλει το μαστίγιο ή το λουρί. Τον άκουσα ήρεμο να μου εξηγεί το προφανές:

-    «Μαστίγιο είναι το μαστίγιο και λουρί είναι το λουρί!»

Η ηρεμία του με ερέθισε περισσότερο. Γονατιστή στα τέσσερα, πήγα στο μέσα δωμάτιο πάλι να φέρω το μαστίγιο και κατάλαβα ότι η τιμωρία μου δεν είχε τελειώσει ακόμη. Τότε μου ζήτησε να ξαπλώσω και πάλι μπρούμυτα στο χαλί κι άρχισε να με μαστιγώνει δυνατά, κυρίως στην πλάτη, στην μέση και λιγότερο στους γλουτούς. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος, προσπαθούσα μην φωνάξω καθόλου. Έπιασα το πόδι του και κόλλησα το στόμα μου πάνω του.

Για μια στιγμή η αίσθηση από την δύναμη του μαστιγίου, μου έφερε μια εικόνα: Ένα μαστίγιο που μου έδειξε ο Αφέντης μου, με μία άκρη μόνο και πάνω της κόμπους. Τρομακτικό. Εκείνη την στιγμή για μια και μοναδική στιγμή που πονούσα πολύ, ακριβώς την στιγμή εκείνη, σκέφτηκα αυτό το μαστίγιο. Μα τι κάνω; Γιατί το σκέφτομαι με θετική διάθεση; Γιατί δεν με τρομάζει όπως όφειλε; Κι αμέσως έδιωξα την εικόνα αυτή μιας και δεν ανταποκρίνεται ούτε στην πραγματική μου διάθεση, κι ούτε στις φυσικές μου αντοχές. Δεν ξέρω αν εκείνη την στιγμή ή μια άλλη στιγμή μου είπε:

-    «Έφαγες σαράντα!»

Όταν το άκουσα ξαφνιάστηκα. Σαράντα με τι; Εγώ αισθάνομαι σαν τετρακόσιες, κι όχι σαράντα. Με έβαλε και μέτρησα δέκα δυνατές ξυλιές. Τον άκουσα να λέει:

-    «Θα σε μάθω να λες ευχαριστώ!»

Κι εκεί χάθηκα. Σε σκέψεις.. Ούτε μια φορά, ότι κι αν έχει γίνει, ούτε μια στιγμή δεν έχω θυμώσει με τον Αφέντη μου.. αλλά εκείνο το ευχαριστώ που είπε… με έκανε να θέλω να του πω: «Κάνε με εσύ να το πω». Αλλά ήταν χαζό. Του έχω πει πολλές φορές και πάντα το εννοώ. Εκείνη όμως τη στιγμή του είπα:

-    «Όχι, θέλω να πας το συναίσθημα μου βαθύτερα…»

Αλλά ακόμη και τώρα δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούσα. Με έβαλε να γονατίσω μπροστά του και με χαστούκισε τόσο δυνατά που αισθανόμουν ότι θα φύγει το κεφάλι μου. Ήταν τόσο απρόσμενο και τόσο ερεθιστικό αλλά και τόσο οδυνηρό παράλληλα. Παραλίγο να βάλω τα κλάματα κάποια στιγμή. Πονούσα πολύ. Ήμουν ερεθισμένη πολύ. Με σήκωσε και με πίεσε να τον κοιτάξω στα μάτια. Μου ήταν τόσο δύσκολο να τον αντικρίσω. Με είχε τιμωρήσει, πονούσα, έφταιγα και ήταν αδύνατο να το δω στα μάτια. Με έφτυσε! Δεν θυμάμαι αν εκείνη την στιγμή με έβαλε να τα ξαναπώ. Τα είπα, και τα είπα σωστά.

-    «Είμαι μουνί. Είμαι σκλάβα. Είμαι σκύλα. Είμαι πουτάνα. Είμαι τσούλα. Είμαι καριόλα. Είμαι γαμιόλα. Είμαι δούλα. Είμαι υπηρέτρια. Είμαι πίπα. Είμαι ξέκωλο. Είμαι (όχι πια) σκυλίτσα, αλλά σκυλί».

Είχα χαθεί. Με σήκωσε και μου έδωσε εντολή να πάω στο μπάνιο και να βγάλω όλα τα κεριά από πάνω μου και μετά να τον συναντήσω στην κρεβατοκάμαρα. Δεν ξέρω αν έδειχνα χαμένη ή αν αργούσα ή αν τα κεριά ήταν πολλά και παντού, αλλά ήρθε και με βοήθησε να τα βγάλω. Εκείνη την στιγμή με έλιωσε, ήθελα να πέσω στα πόδια του και να του πω: «Ευχαριστώ που με βοηθάς». Δεν το έκανα.

Βγήκα από το μπάνιο και πήγα στο δωμάτιο. Βρήκα τον Αφέντη μου γυμνό και ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Στάθηκα όρθια μπροστά του περιμένοντας ένα νεύμα για το ποια θα είναι η επόμενη κίνηση. Το κορμί του Αφέντη μου, μου αρέσει και με ερεθίζει έντονα. Τον είδα κι αυτόν ερεθισμένο να κρατάει τον πούτσο του και μου έκανε ένα σχετικό νεύμα. Γονάτισα και τον πήρα στο στόμα μου. Η μυρωδιά του, εντονότερη από άλλες φορές, με έκανε να καυλώσω τρομερά, αλλά και να ξαφνιαστώ από την καινούργια αίσθηση.

Τον έγλειφα με κλειστά τα μάτια απολαμβάνοντας την αίσθηση, όταν μου ζήτησε να του δώσω την λιπαντική αλοιφή που με έστειλε να αγοράσω πριν μέρες. Με ρώτησε:

-    «Ξέρεις ότι θα γαμήσω τον κώλο σου σήμερα ξεκωλιάρα;»

-    «Όχι…», απάντησα και το εννοούσα.

Όσο έγλειφα τον πούτσο του ο Αφέντης, μου έβαλε λιπαντικό στον κώλο. Ήθελα τόσο πολύ να το κάνει. Είναι άλλος ένας τόπος να γίνω πιο δική του, περισσότερο ιδιοκτησία του κι αυτό με ερεθίζει έντονα. Ξάπλωσα ανάσκελα όπως μου ζήτησε και μου σήκωσε τα πόδια ψηλά. Ήξερα ότι θα πονέσω πολύ, αλλά όταν με μια απότομη κίνηση χώθηκε βαθιά στον κώλο μου, ούρλιαξα, δεν περίμενα να πονέσω σε τέτοιο βαθμό.

Ο Αφέντης μου θύμωσε και με γύρισε μπρούμυτα, ήρθε από πάνω μου, έβαλε τα δάχτυλα του και μετά χώθηκε βαθιά μέσα μου και γάμησε τον κώλο μου όπως εκείνος ήθελε. Πονούσα πολύ. Όλο μου το κορμί. Αλλά η αίσθηση ότι ο Αφέντης, μου γαμάει τον κώλο μου όπως αυτός θέλει, με έκανε να παραλύσω από καύλα.

Όταν το σώμα μου χαλάρωσε σε λίγο, θέλησα να γυρίσω ανάσκελα μιας κι έτσι άρεσε και στους δυο μας κι ο Αφέντης μου, μου το επέτρεψε. Άνοιξα τα πόδια και τον βοήθησα να μπει και να με γαμήσει ανάσκελα. Αισθανόμουν απίστευτα καυλωμένη, αισθανόμουν υπέροχα, αισθανόμουν ιδιοκτησία του Αφέντη μου που λίγο αργότερα καυλωμένος επίσης, έχυνε για πρώτη φορά μέσα στον κώλο μου…