Μια αρπαχτή στο Βόλο

Η ιστορία που θα σας πω συνέβη στο Βόλο πριν από αρκετά χρόνια. ήμουν φαντάρος στον Έβρο και το φερε η τύχη να πάω στο Χαϊδάρι για ένα μήνα με την εθνική ενόπλων, καθότι ήμουν αθλητής σε προεθνικο επίπεδο πριν παρουσιαστώ. όταν τελειώσαμε όλοι οι αθλητές τον αγώνα και έπρεπε να ξαναγυρίσουμε στις μονάδες, μας έδωσαν 5 μέρες οδοιπορικά. ένας φίλος μου συναθλητής, ήταν από το Βόλο και με προσκάλεσε να πάω σπίτι του για κανα δυο μέρες να κάνουμε και κανα μπάνιο, καθώς ήταν ακόμα αρχές Σεπτεμβρίου και είχε καλό καιρό.

Όταν φτάσαμε ήταν απογευματάκι. Πήραμε το δρόμο για το σπίτι του και όλο κόβαμε μέσα από στενά για να πάμε πιο γρήγορα, αλλά κάθε φορά πέφταμε πάνω σε γνωστούς του και αντί για πιο γρήγορα κάναμε δυο ώρες να περπατήσουμε μια πορεία 15 λεπτών. Μου είχε σπάσει τα νεύρα. Δύο τετράγωνα πριν φτάσουμε στο σπίτι του σταματάει πάλι δίπλα σε ένα χαμηλό μπαλκόνι και φωνάζει για να μην φανώ λιγουρι αλλάζω το θέμα στο τι θα κάναμε το απόγευμα αλλά το φερα να του προτείνω να έρθει και η Μαρία μαζί για παρέα, μπας και τη ξεμονάχιαζα πουθενά. μου είπε καθώς είχα καρφωθεί, μου σβησε το ονειρο επί τόπου. Αλλάξαμε και βγήκαμε για καφέ και τάβλι στην παραλία. Πέρασε η ώρα γρήγορα, γυρίσαμε σπίτι του αλλάξαμε πάλι, ένα γρήγορο ντους και βγήκαμε για ποτό, ίσως και κανα κλαμπακι αλλά τελικά ήμασταν κουρασμένοι δεν είχε κανονίσει και τίποτα καλή παρέα ο φίλος μου οπότε καταλήξαμε να γυρνάμε άσκοπα έξω από μπαράκια. Κατά λάθος είδε τη Μαρία σε ένα μπαράκι και μου λέει να πούμε ένα γεια. Μπουκάρουμε, τη βλέπω και δίπλα της καθόταν κολλητά ένας μπαγλαμάς. σκέφτηκα τώρα έδεσε το γλυκό. Κάτσαμε για λίγο ήπιαμε ένα ποτό, και όλη την ώρα προσπαθούσα να κρύψω τη λαιμαργία με την οποία την κοιτούσα αλλά και το θυμό-ζήλια που ένιωθα για τον μπαγλαμά. Δεν πρόσεχα όμως ότι εκείνη από τη μεριά της με έκοβε από πάνω μέχρι κάτω. Αρχισε να μου μιλάει περί ανεμών και υδάτων, και γω το πήρα ότι το παιζε απλά φιλική γι’αυτο την ψιλοαγνοουσα και έδινα μονολεκτικές απαντήσεις. λέει στον Γιώργο. απαντάει εκείνος τα παιξα! Με τη μια σηκώνω το βλέμμα και κοιτάω τον μπαγλαμά. είχε χλομιάσει και κοιτούσε και καλά άνετα προς την έξοδο. λέω από μέσα μου και γυρίζω προς τη Μαρία και βλέπω δυο γλυκά ματάκια να με κοιτάνε. Έλιωσα με τη μια, της χαμογέλασα και προτού προλάβω να πω τίποτα και να το παίξω μετριόφρων με ρωτάει: ρώτησα εγώ εννοώντας και τον παπάρα της μαζί. ο μπαγλαμάς άλλαζε χρώματα στο βάθος. μου λέει χωρίς να δείχνει να ψαρωνει.

Την άλλη μέρα κοιτούσα το ρολόι από το πρωί και μετρούσα τις ώρες μέχρι να την δω το μεσημεράκι. αλλά από την άλλη σκεφτόμουνα τι να περιμένω από αυτή την συνάντηση; Τι θα μπορούσε να συμβεί; Μπας και στη τελική με δούλευε; Και ο μπαγλαμάς τι ρόλο βαρούσε; είχα στο μυαλό μου και αυτά που μου είχε πει και ο Γιώργος και απογοητευόμουν. τελικά έριξα μόνος μου τις προσδοκίες μου για να μην γίνει και καμία μαλακία και χαλαστω. Κατεβήκαμε στη παραλία, είχε μια υπέροχη ζεστή μέρα αλλά όχι εκείνο τον γνωστό καύσωνα, και ένα απαλό αεράκι θαλασσινό ερχόταν που και που να μας χαϊδέψει το μέτωπο. Καθίσαμε σε μια καφετέρια και μετά από λίγο ήρθε και η τσαπερδόνα κουναμενη λιγαμενη. Φορούσε ένα εφαρμοστό άσπρο παντελονάκι που τόνιζε το κωλαράκι της και φαινόταν το στρινγκάκι από μέσα, κομμένο τοπ από πάνω να φαίνεται η κοιλίτσα της, τα μαλλιά της μαζεμένα επάνω αποκάλυπταν ένα πολύ γλυκό σβερκακι. Την είδα και η στύση μου βγήκε από το τζιν και πέρασε κάτω από το t-shirt. Κατευθείαν γύρισα στο πλάι και έκατσα σταυροπόδι για να κρύψω το φούσκωμα. Παραγγείλαμε καφέ, παίζαμε και λιγάκι ταβλακι που και που με το φίλο ε και φυσικά λόγο του κολλήματος της περιόδου λέγαμε ιστορίες από το στρατό.

- άντε να σε παίξω και γω καμία παρτίδα, μου λέει το μαρακι.
- ωραία> λέω εγώ σκίσε με!!!> τον πετάω έχω , της ανοίγω τα μουνοχειλα με το ένα χέρι με το άλλο κρατάω τον πούτσο μου, κεντράρω από απόσταση και με μια τρελα απότομη κίνηση της το καρφώνω στη μήτρα της... αυτή λιποθύμησε και έπεσε με τα μούτρα πάνω στα χόρτα που ήταν μπροστά της. Τη γαμάω με λύσσα. Τα υγρά της να τρέχουν στα μπούτια της και πάνω στα αρχίδια μου που σφυροκοπάνε την κλειτορίδα της. Χαστουκίζω το δεξί της κωλομέρι, συνέρχεται με τη μια και αρχίζει να βογκάει δυνατά, και να φωνάζει χυνωωωω> αμολάω το καυτό μου σπέρμα (με τέτοια ορμή που ένιωσα ότι θα με πετούσε πίσω η πίεση, σαν να βλέπεις πυροσβέστη να κρατάει μάνικα με νερό για πρώτη φορά και ασυναίσθητα κρατήθηκα από τους γλουτούς της) στο βάθος της τρύπας της και ένα μακρόσυρτο μμμμ βγαίνει και από τους δυο μας. νιώθω ότι έχυνα κανα λεπτό στη σπηλιά της, ούτε να κατουρούσα έτσι που τα ένιωθα και που και που έφευγαν και κάτι απίστευτα χοντράδια..

Στη θέση που είμαι, το καυλί μου ατσάλι, αρχίζω να σπρώχνω προς τα μέσα. Τα χυσια μου, σε συνδυασμό με τα δικά της από προηγούμενους, πιο καλά από Mobil 1 το καλύτερο λιπαντικό, μου άνοιγαν το δρόμο με ευκολία. Της τον εμπηχα όλο και δεν πήρε χαμπάρι η πουτάνα, μόνο τα μπαλάκια μου φρενάρισαν πάνω στο πρησμένο της μουνί. άμα μπορούσα θα τα έχωνα και αυτά μέσα. Την ανασηκώνω και φέρνω την πλάτη της στο στήθος μου. εκείνη πέρασε τα χέρια της πίσω, με έπιασε από τους μηρούς και μου δινε το ρυθμό του γαμησιού του κώλου της. Την έπαιρνα αργά.. Της χούφτωνα το στήθος, με το ένα χέρι, έπαιζα με τις ρόγες της ενώ το άλλο μου χέρι κατέβηκε και άρχισε να παίζει με το ασυνήθιστα μεγάλο μπιζέλι της. Έχυσε (όχι σιγά μην έχανε την ευκαιρία) για άλλη μια φορά στο χέρι μου απάνω.. Της τα άπλωσα στη κοιλιά και στα βυζιά της. μετά από λίγο έχυσα και γω μέσα στον πάτο της.

Βγήκα και ξάπλωσα εξουθενωμένος πάνω στα μπουφάν. Η Μαρία όμως στον κόσμο της νόμιζε ότι απλώς άλλαζα θέση. γυρνάει σε 69, χώνει το μουνί της στο στόμα μου και αρχίζει να μου παίρνει πίπα.
- ρε Μαρακι.. Έλεος έχω πεθάνει..
- είπες ότι θα με έχυνες στη μούρη και δεν το κανες..
- εε εντάξει, αλλά δεν μπορώ αμέσως, δώσε μου λίγη ώρα, στέρεψα..
- εγώ θέλω τώρα όμως, και αρχίζει να μου ρουφάει τον μισοκαυλομενο πούτσο μου.
Πρωτου πω τίποτα άλλο μου κλείνει το στόμα με τη μουναρα της και με γεμίζει με τα ζουμιά της. Μμμ τι υπέροχη γεύση που είχαν και τι καυλοτικο άρωμα.. Μου ξανασηκώθηκε.. Η Μαρία με ρουφούσε αχόρταγα, όχι από της καλύτερες πίπες που μου έχουν κάνει, ήταν κάπως άτσαλη. εγώ ο αρτίστας όμως από την άλλη την έτρωγα με μαεστρία και με χύσε στη μούρη πάλι μόλις της δάγκωσα απαλά την κλειτορίδα. Με τα χίλια ζόρια έχυσα και γω αλλά μόνο κάτι ψιλοσταγονες βγήκαν, είχα στα αλήθεια στερέψει πλέον.
Γύρισε ικανοποιημένη με το πονηρό γελάκι της και αφού φτιάσαμε τα ρούχα μας κάτσαμε αγκαλιασμένοι για λίγο και αμίλητοι. Στο βάθος ακουγόταν Καράς από το νυχτερινό κέντρο, έπαιζε το. Γυρνάω και κοιτάω τη Μαρία.. Έκλαιγε..
- τι έπαθες μαρακι μου, είσαι καλά; Νόμιζα ότι της έκανα καμία ζημιά.. "Είσαι καλά";
- άμα σου πω θα νομίσεις ότι είμαι πολύ ηλίθια!
- μα όχι πες μου.. τίποτα δεν θα με εξεπληγε πια
- να.. Δεν περίμενα πως θα το κανα ποτέ με κανένα από τότε που χώρισα με τον τάδε πριν από δυο χρόνια..

Η συνέχεια είναι περιττή..

Την είδα ξανά μια φορά αφού απολύθηκα αλλά δεν έγινε τίποτα. Ρωτούσα τον φίλο μου καμία φορά να μου λέει νέα της αλλά τελικά έμαθα ότι από κείνο τον καιρό και μετά έγινε μεγάλη ψολοαρπαχτρα και ξέκοψε να κάνει παρέα μαζί της.
Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και νομίζω και πιο πιστευτή από αρκετές που έχω διαβάσει. πρώτη φορά διηγούμαι ιστορία μου, γι αυτό ζητώ συγνώμη αν ο τρόπος γραφής μου είναι κουραστικός. Για το μέγεθος δεν απολογούμαι, ήθελα να σας δώσω όλο το σκηνικό όπως ακριβώς έγιναν τα πράγματα.