Με τη Νίνα γνωριστήκαμε σε ένα φόρουμ για κατοικίδια. Εγώ έψαχνα ένα beagle για να ζευγαρώσω το μούργο της Στέλλας κι εκείνη έναν τρόπο να πείσει τον δικό της μούργο να κάτσει να του κόψουν τα νύχια. Μου άρεσε το χιούμορ της και σιγά-σιγά αρχίσαμε να μιλάμε με προσωπικά μηνύματα.
Από κάποιο σημείο και μετά αρχίσαμε να μιλάμε καθημερινά χωρίς όμως να τρέχει κάτι ερωτικό μεταξύ μας. Εκείνη ήταν κολλημένη με ένα μαλάκα που της έκανε την ζωή δύσκολη κι εγώ δεν είχα μάτια παρά μόνο για τον έρωτα της ζωής μου, τη Στέλλα. Μετά από περίπου ένα χρόνο ανταλλαγής μηνυμάτων, τη νύχτα των γενεθλίων της (έκλεινε τα 30 και περίπου 15 μέρες μετά εγώ έκλεινα τα 36) εκείνη αποφασίζει να δώσει τα παπούτσια στο χέρι του μαλάκα της. Περνάνε δεν περνάνε τρεις μήνες και μια ωραία πρωία η Στέλλα μου ανακοινώνει ότι "νιώθει πως θέλει κάτι διαφορετικό από τη ζωή της", μαζεύει ότι πράγματα έχει στο σπίτι μου κι εξαφανίζεται.
Εγώ έχω πέσει στα πατώματα και περνάω όλο και περισσότερο χρόνο κουβεντιάζοντας με τη Νίνα η οποία είναι η μόνη από τους φίλους μου που με ανέχεται ακόμα να την πρήζω για τη Στέλλα χωρίς να παραπονιέται. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα έρχεται η ώρα της κοπής της πίτας της εταιρείας. Το ότι θα συναντήσω τη Στέλλα εκεί είναι παραπάνω από σίγουρο και αυτό είναι και το μόνο θέμα των συζητήσεων μας με τη Νίνα. Οι μέρες πλησιάζουν κι ένα βράδυ τσατάρω και πάλι με τη Νίνα.
Νίνα: "Ρε παιδί μου δε μπορείς να συνεχίσεις έτσι. Ή ξαναβρείτε τα ή προχώρα παρακάτω! Η πίτα είναι ιδανική ευκαιρία είτε για το ένα είτε για το άλλο"
Εγώ: "Και πως να τα ξαναβρούμε;" (το να προχωρήσω παρακάτω δεν υπήρχε ούτε καν σαν ενδεχόμενο) "Αφού τόσες προσπάθειες έχω κάνει και δεν θέλει ούτε να με δει"
Ν: "Αν έχει ακόμα έστω και λίγα συναισθήματα για σένα, μόνο ένας τρόπος υπάρχει και να το μάθεις και να την ξανακερδίσεις… η ζήλια"
Ε: "Δηλαδή;"
Ν: "Δηλαδή μεθαύριο που είναι η πίτα, πήγαινε με μια άλλη και δείξε ότι είσαι πολύ ερωτευμένος μαζί της. Εκεί θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα κι αν δεν κάνει τίποτα, παρ' το κι εσύ απόφαση και προχώρα"
Η ιδέα της Νίνας μου άρεσε αλλά δεν είχα καμία που να δεχτεί να παίξει αυτόν το ρόλο. Γιατί έστω και η σκέψη του να φλερτάρω με άλλη με αηδίαζε. Όλες μου τις φίλες η Στέλλα τις ήξερε και δεν επρόκειτο όχι να ζηλέψει αλλά ούτε καν να με πιστέψει. Η μόνη που σκεφτόμουν ήταν η Νίνα. Από διάφορες κουβέντες είχα καταλάβει ότι πρέπει να ήταν αρκετά συμπαθητική ώστε να τραβήξει την προσοχή της Στέλλας. Συν του ότι ήξερε την κατάσταση και δεν θα χρειαζόταν να της την πέσω. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως θα της το πρότεινα.
Το επόμενο βράδυ μαζεύω όλα μου τα κουράγια και της το ξεφουρνίζω. Στο κάτω-κάτω σκέφτηκα δικιά της ιδέα ήταν…
Ε: "Ρε Νινάκι, σκέφτομαι όλη την ημέρα αυτό που μου είπες χτες για τη ζήλια…"
Ν: "Μην το συζητάς άλλο, καν' το. Σα γυναίκα σου λέω ότι θα πιάσει."
Ε: "Δεν το αμφισβητώ, αλλά να… δεν έχω καμία που να μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο… Πως θα το κάνω;"
Ν: "Δε μπορεί βρε αγόρι μου να μη μπορείς να βρεις μια γυναίκα να σε συνοδεύσει! Απ’ ό,τι καταλαβαίνω ωραίος άντρας πρέπει να είσαι. Αντί να μιλάς μαζί μου βγες και κάνε μια βόλτα σε κάποιο μπαρ. Όλο και κάποια θα βρεις."
Ε: ‘Έχω μία στο μυαλό μου αλλά δεν ξέρω αν θα δεχτεί…"
Ν: "Ε, ωραία, τότε τι περιμένεις; Ρώτα τη!"
Ε: "Ωραία… σε ρωτάω λοιπόν. Θες να έρθεις μαζί μου στην πίτα να κάνουμε να ζηλέψει;"
Ν: "Εγώ; χα, χα, χα… δεν είχα ακριβώς αυτό στο μυαλό μου. Αλλά βρε αγόρι μου τι να ζηλέψει η Στέλλα από μένα; Απ’ όσα μου έχεις πει αυτή είναι μια θεά, εγώ που να συγκριθώ μαζί της;"
Στο σημείο αυτό να πω ότι η Στέλλα ήταν στο ύψος μου (γύρω στο 1.80), αδύνατη, γυμνασμένη, με μέτρια αλλά πολύ στητά βυζιά και κώλο, μακριά μαύρα μαλλιά και κάτι σαγηνευτικά μαύρα μάτια σαν κάρβουνα. Σε σύνολο ήταν πάρα πολύ εντυπωσιακή και ήμουν πολύ περήφανος όταν την κυκλοφορούσα. Ήμουν σίγουρος ότι η Νίνα δε μπορούσε να τη φτάσει με τίποτα αλλά στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι!
Ε: "Μην το λες αυτό, απ’ ό,τι καταλαβαίνω τις έχεις κι εσύ τις επιτυχίες σου…" της λέω για να την καλοπιάσω.
Ν: "Οκ… γιατί όχι; Πλάκα θα έχει, ας το κάνουμε! Με έναν όρο όμως. Αν το κάνουμε θα το κάνουμε σωστά. Θα πας να πάρεις καινούρια ρούχα, να κουρευτείς και θα φροντίσεις να είσαι όσο πιο ωραίος μπορείς να είσαι. Μην ξεχνάς ότι πας για γαμπρός! Και θα φροντίσω κι εγώ να σε βγάλω ασπροπρόσωπο αν μη τι άλλο."
Κανονίζουμε τις λεπτομέρειες, ανταλλάσσουμε κινητά και κανονίζω να πάω να την πάρω από το σπίτι της. Αν μη τι άλλο γαϊδουριά να την αφήσω να έρθει μόνη της στο κέντρο. Η επόμενη μέρα πέρασε γεμάτη ετοιμασίες. Όντως ετοιμαζόμουν σαν να πήγαινα για γαμπρός. Η πίτα ήταν σε ένα από τα πιο γνωστά μπουζουξίδικα της Αθήνας κι από σύμπτωση ήξερα τον μετρ από κάτι παλιές περιπέτειες που θα σας διηγηθώ άλλη φορά. Οπότε μου κράτησε ένα από τα πρώτα τραπέζια και κανόνισα να βάλει και τη Στέλλα με την παρέα της αν όχι στο ίδιο τραπέζι τουλάχιστον σε κάποιο από τα διπλανά.
Έπρεπε να πάμε κατά τις 21:00 και κατά τις 20:00 και κάτι ήμουν κάτω από το σπίτι της Νίνας. Την παίρνω τηλέφωνο και μου λέει ότι είναι έτοιμη αλλά έχει κάποιες μικροδουλίτσες να κάνει. Μιας και ήρθα νωρίτερα ας ανεβώ πάνω για ένα γρήγορο ποτάκι. Λίγο που το ποτάκι ήταν ότι έπρεπε, λίγο ότι ποτέ δεν μου άρεσε να περιμένω μόνος μου στο αυτοκίνητο είπα οκ και ξεκίνησα για πάνω. Μπήκα στο ασανσέρ και μέχρι να φτάσω παρακαλούσα η Νίνα να είναι τουλάχιστον κυκλοφορίσιμη και να μην τα κάνω τσάμπα όλα αυτά.
Χτυπάω το κουδούνι, μου ανοίγει και μένω κάγκελο. Όχι απλά ήταν κυκλοφορίσιμη αλλά έβαζε κάτω την Στέλλα και δέκα χιλιάδες άλλες σαν κι αυτή. Η γκόμενα ήταν φωτιά!
Ξανθιά, πρασσινομάτα, αρκετά πιο κοντή από μένα (γύρω στο 1.60 υπολόγισα) αλλά με ένα σώμα κόλαση! Βυζάρες, κωλάρα, γάμπες, σαρκώδη χείλη, ό,τι πρέπει δηλαδή για να τη δεις και να χύσεις με τη μία. Έχοντας κολλήσει στην πόρτα την ρωτάω χαζά:
"Η Νίνα;"
"Απ’ όσο ξέρω…" απαντάει εκείνη και με μπάζει στο σπίτι.
"Κουκλάκι είσαι!" μου λέει γελώντας. "Βλέπω ακολούθησες τις οδηγίες μου!" Όντως, ακόμα κι εγώ το καταλάβαινα ότι ήμουν έτοιμος να κάψω πολλές καρδιές εκείνο το βράδυ παρ' όλο που εμένα με ένοιαζε μόνο αυτή της Στέλλας. Διάλεξα ένα μπλε κοστούμι που τόνιζε ακόμα περισσότερο τα χρώματα μου (είμαι μελαχρινός με σταρένιο δέρμα και καστανά μάτια) και πρόσεξα όλες τις λεπτομέρειες που έπρεπε.
"Αλλά κι εγώ δεν πάω πίσω, ε;" μου λέει κάνοντας μια στροφή για να την θαυμάσω και όντως την θαύμασα. Φορούσε ένα εφαρμοστό μαύρο φόρεμα με έναν ώμο, διχτυωτό καλσόν και μαύρες δωδεκάποντες γόβες με ασημί στιλέτο τακούνι. Τα μαλλιά της μαζεμένα άφηναν να φανούν ο υπέροχος λαιμός της και οι ώμοι της. Τα μάτια της ήταν ελάχιστα βαμμένα, μάλλον μόνο με μάσκαρα και μολύβι και είχε τονίσει τα χείλη της με ένα κόκκινο της φωτιάς. Φύσαγε! Υπό άλλες συνθήκες, δε θα την άφηνα να μου ξεγλιστρήσει μα έλα που εμένα όλο μου το είναι ήταν αφοσιωμένο στην Στέλλα.
Με τα πολλά φτάνουμε στο κέντρο. Η Στέλλα ήταν ήδη εκεί και μάλιστα στο ίδιο τραπέζι με μας. Ξίνισε τα μούτρα της μόλις με είδε και με χαιρέτησε τυπικά αλλά μόλις είδε τη Νίνα η συμπεριφορά της άλλαξε δραματικά.
Η πίτα είχε κοπεί, τα τυπικά είχαν όλα ολοκληρωθεί και πλέον το γλέντι είχε αρχίσει να ανάβει. Η Νίνα ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος μιας και αφενός κανείς δεν την ήξερε και αφετέρου ήταν τόσο σέξι και όμορφη χωρίς να είναι πρόστυχη που δεν υπήρξε συνάδελφος που να μην πέρασε να με χαιρετήσει και να της συστηθεί. Εγώ καμάρωνα σα γύφτικο σκεπάρνι και όσο έβλεπα και την Στέλλα να σκυλιάζει τόσο καλύτερα ένιωθα. Κάτι τρυφερά αγγίγματα από μένα στη Νίνα και το αντίθετο την έκαναν να βγάζει φλόγες από τα μάτια, τα αυτιά και την μύτη.
Σε λίγο αρχίζουν τα τσιφτετέλια και η Στέλλα σηκώνεται να χορέψει. Το τσιφτετέλι ήταν από τα δυνατά της σημεία. Πάει λοιπόν σε ένα σημείο της πίστας που ξέρει ότι θα τη βλέπω καλά κι αρχίζει να λικνίζεται. "Οκ, την έριξες…" μου λέει η Νίνα αλλά εγώ τώρα που έχω αρχίσει να παίρνω το αίμα μου πίσω θέλω περισσότερα. "Εσύ χορεύεις καθόλου;…" τη ρωτάω…
Ν: "Ε, τα κουτσοκαταφέρνω…"
Ε: "Θα μου κάνεις την χάρη να χορέψεις κι εσύ ένα τσιφτετέλι για μένα;" όντας σίγουρος ότι και μόνο τα βυζιά της και η κωλάρα της ήταν αρκετά για να τους κάνουν όλους να καυλώσουν.
Ν: "Οκ, αλλά να κατέβει η Στέλλα πρώτα, εγώ δίπλα της θα είμαι σα στρουμφάκι!"
Μετά από λίγο η Στέλλα επιστρέφει στο τραπέζι, κοιτώντας με στα μάτια, σίγουρη ότι "με έχει". Η ορχήστρα αρχίζει να παίζει το "Άναψε το τσιγάρο" και έρχεται η σειρά της Νίνας. Ανεβαίνει στην πίστα και όσο παίζει η εισαγωγή αρχίζει να χορεύει ένα τόσο αργό και αισθησιακό τσιφτετέλι που έχουμε μείνει όλοι και την κοιτάμε με το στόμα ανοιχτό. Μαζί και η Στέλλα! Τα μπουζούκια αρχίζουν και μαζί αρχίζει και η Νίνα ένα πιο έντονο τσιφτετέλι που σίγουρα έκανε πολλούς από εκεί μέσα να τραβήξουν μαλακία για χάρη της εκείνο το βράδυ. Λίκνιζε τη μέση της, κούναγε την κωλάρα της, έκανε στροφές, έπλεκε τα χέρια της…
Αυτό ήταν το "τα κουτσοκαταφέρνω;" σκέφτομαι, βγάζω το σακάκι και σηκώνομαι να πάω να χορέψω μαζί της. Ποιος εγώ που εκτός από καμιά ζεμπεκιά δε σηκώνομαι να χορέψω ούτε μπλουζ. Εκείνη αρχίζει να τρίβεται επάνω μου, εγώ να την κρατάω από την μέση κι εκείνη να γέρνει προς τα πίσω τόσο πολύ που τα χέρια της να ακουμπάνε την πίστα. Τα πόδια της μπλέκονται στα δικά μου, χωρίς να το θέλω τα δάχτυλα μου ακουμπάνε πότε το στήθος της και πότε τον πισινό της. Έχουν αρχίσει τα σφυρίγματα από κάτω, τα γαρύφαλλα βροχή, τα φώτα πάνω μας, έχουμε μείνει μόνο εμείς πάνω στην πίστα να χορεύουμε και ο τραγουδιστής μας τραβάει στο κέντρο της πίστας ώστε να φαινόμαστε (η Νίνα δηλαδή γιατί ποιος χέστηκε για μένα) καλύτερα. Ζω την απόλυτη στιγμή θριάμβου κι έχω ξεχάσει και τη Στέλλα και τα πάντα. Το μόνο που υπάρχει στο μυαλό μου είναι η Νίνα και ο αισθησιακός χορός της. Μετά από 3-4 τσιφτετέλια η Νίνα μου ψιθυρίζει στ’ αυτί. "Μην τρομάξεις και μην αντισταθείς, ξέρω τι κάνω…" και με το που τελειώνει η μουσική μου δίνει ένα γλωσσόφιλο που είμαι σίγουρος ότι έκανε τους μισούς εκεί μέσα να χύσουν επί τόπου! Ανάμεσα τους παραλίγο να είμαι κι εγώ φυσικά που ανταποκρίθηκα στο φιλί της με μεγαλύτερη προθυμία απ’ όσο περίμενα.
Χειροκροτήματα και σφυρίγματα κι αρχίζουν οι ζεμπεκιές. Αντί να αρχίσω να χορεύω εγώ την προτρέπω να χορέψει εκείνη και δικαιώνομαι. Το ζεϊμπέκικο της, καθαρά γυναικείο χωρίς αντριλίκια είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό από το τσιφτετέλι της. Φίλοι και συνάδελφοι έχουν μαζευτεί να της χτυπάνε παλαμάκια κι εγώ μαζί τους νιώθω σαν τον βασιλιά του κόσμου. Μετά το 2ο ζεϊμπέκικο με σηκώνει και τώρα δίνω εγώ την παράσταση μου. Μετά τις πρώτες στροφές βλέπω και την Στέλλα στα γόνατα να χτυπάει παλαμάκια δίπλα στη Νίνα.
Κατεβαίνουμε μετά από λίγο και με το χέρι μου περασμένο από τους ώμους της Νίνας της ψιθυρίζω στο αυτί "σ’ ευχαριστώ πολύ! Με έκανες να νιώθω σα βασιλιάς απόψε! Και σ’ ευχαριστώ και για το φιλί αν και ειλικρινά δε χρειαζόταν…"
"Πίστεψε με, χρειαζόταν! Και θα ακολουθήσει κι άλλο ένα σε λίγο για να το εμπεδώσει. Μετά από αυτό μπορούμε να ηρεμήσουμε. Εμπιστεύσου με…" απαντάει κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου να ανυπομονεί λιγάκι γι’ αυτό το δεύτερο φιλί. Δεν περνάνε 5 λεπτά και η Νίνα γυρίζει και με φιλάει. Ένα φιλί αισθησιακό, έντονο, που κάνει την πούτσα μου να ξυπνάει παρά το αλκοόλ. Κι εκεί που έχω χαθεί στα χείλη της τρώω μια κλωτσιά κάτω από το τραπέζι που με κάνει και τινάζομαι μέχρι επάνω. Γυρνάω και βλέπω την Στέλλα να μου κάνει νόημα ότι θέλει να μου μιλήσει. Μετά από λίγο σηκώνεται λέγοντας ότι πάει να φρεσκαριστεί και με κοιτάει έντονα στα μάτια. Εκείνη την στιγμή για δύο πράγματα είμαι σίγουρος. Αφενός ότι αν μπορούσε η Στέλλα να πιάσει την Νίνα θα την είχε ξεμαλλιάσει μέσα σε δευτερόλεπτα και αφετέρου πως το ότι θα τα ξαναφτιάξουμε απόψε είναι παραπάνω από δεδομένο.
Κοιτάω τη Νίνα που κρυφογελάει και μου κάνει νόημα να πάω. Βρίσκω τη Στέλλα στην τουαλέτα, η οποία μόλις με βλέπει με τραβάει μέσα σε μια τουαλέτα, με κολλάει στον τοίχο, χώνει την γλώσσα της στο στόμα μου, χουφτώνει την πούτσα μου κι αρχίζει να τρίβεται πάνω μου. Ποτέ μου δεν την έχω δει τόσο αγριεμένη. Την απομακρύνω ρωτώντας την "Τι είναι αυτά ρε Στέλλα; Με παράτησες, δε με παράτησες;… ή κάνω λάθος;" θέλοντας να τη βασανίσω λίγο για όλους αυτό τον καιρό που υπέφερα εξαιτίας της. Αυτή τότε αρχίζει να μου λέει ότι έκανε λάθος, ότι κανένας δεν είναι σαν κι εμένα, ότι θέλει να τα ξαναβρούμε, ότι μετάνιωσε κι ότι θέλει να την πάρω και να φύγουμε αυτή την στιγμή. Ταυτόχρονα, χούφτωνε το καβλί μου που είχε αρχίσει ήδη να ανταποκρίνεται και να με φιλάει στο λαιμό.
Επειδή δεν ήθελα ούτε να την πηδήξω στην τουαλέτα αλλά ούτε να βγω έξω με την πούτσα κάγκελο, της λέω ένα "οκ, άσε με να το κανονίσω, θα βρεθούμε έξω σε ένα τέταρτο" και γυρίζω στο τραπέζι θριαμβευτής πια. Κάθομαι στην θέση μου και λέω στην Νίνα στα γρήγορα τι συνέβη στην τουαλέτα. Εκείνη ενθουσιάζεται και μου σκάει ένα φιλί, στο μάγουλο αυτή τη φορά προς μεγάλη μου απογοήτευση. Μου λέει:
Ν: "Λοιπόν, μόλις γυρίσει στο τραπέζι εμείς θα σηκωθούμε να φύγουμε. Εγώ θα πάρω ταξί να πάω σπίτι μου κι εσύ θα πας να την περιμένεις. Μόνο που δεν θα της πεις ότι χωρίσαμε. Θα της πεις ότι απλά με έβαλες σε ταξί γιατί έχεις πιει και δεν θέλεις να οδηγήσεις. Άκου με που σου λέω."
Ε: "Μα ταξί ρε Νίνα; Εσύ τόσα έκανες για μένα κι εγώ θα σε στείλω σπίτι με ταξί; Ξεφτίλα!"
Ν: "Δε γίνεται αλλιώς! Εξάλλου αλήθεια είναι ότι έχεις πιει, γι αυτό κάνε μου την χάρη και πάρτε κι εσείς ένα ταξάκι, οκ;"
Ε: "Οκ, το υπόσχομαι. Σ’ ευχαριστώ για όλα."
Όντως γίνεται όπως είπε η Νίνα και τώρα βρισκόμαστε σε ένα ταξί με προορισμό το σπίτι της Στέλλας. Αυτή με χουφτώνει, με δαγκώνει, με φιλάει, χαϊδεύει την πούτσα μου πάνω από το παντελόνι και οδηγεί το χέρι μου στο μουνί της που έχει καυλώσει τόσο πολύ που ακόμα και το παντελόνι της είναι μούσκεμα. Έλα όμως που εγώ δε μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τη Νίνα και τα φιλιά της. Προσπαθώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου στην Στέλλα. Στο κάτω-κάτω αυτή ήταν αυτή που ήθελα κι επιτέλους την είχα πάλι δικιά μου. Όμως η εικόνα της Νίνας δεν έλεγε να σβήσει από μπροστά μου.
Με τα πολλά φτάνουμε στο σπίτι της Στέλλας, κατεβαίνουμε αλλά κάνω νόημα στον ταξιτζή να μη φύγει. Στα γρήγορα εξηγώ στην Στέλλα ότι εμείς οι δύο έχουμε τελειώσει οριστικά πια και ότι η μόνη που με νοιάζει είναι η Νίνα. Της εύχομαι καλή τύχη και μπαίνω γρήγορα στο ταξί πριν προλάβει να πει τίποτα. Δίνω τη διεύθυνση της Νίνας στον ταξιτζή και του λέω να με πάει εκεί όσο πιο γρήγορα γίνεται κι εγώ θα του δώσω τα διπλά για όλη την κούρσα. Τώρα ξέρω ότι δε μπορώ να μείνω μακριά της και χτυπάω το κεφάλι μου που δεν έφυγα μαζί της.
Φτάνω σπίτι της, πληρώνω το ταξί (τα διπλά όπως υποσχέθηκα) και κολλάω το δάχτυλο μου στο κουδούνι της. Σε λίγο η πόρτα ανοίγει και μπαίνω σαν τρελός στο ασανσέρ. Φτάνω στην πόρτα της και τη βλέπω να ανοίγει με την Νίνα από πίσω να με κοιτάει απορημένη. Φοράει ένα σατέν baby doll και μοιάζει σαν οπτασία.
Χωρίς να της πω τίποτα, την πιάνω από την μέση, την τραβάω πάνω μου, κλείνω την πόρτα πίσω μου κι αρχίζω να την φιλάω. Εκείνη ξαφνιάζεται αρχικά αλλά γρήγορα ανταποκρίνεται. Η γλώσσα μου εξερευνεί το στόμα της και σύντομα συναντά τη δική της. Την ώρα που οι γλώσσες μας έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν έρωτα, εκείνη αρχίζει να με ξεντύνει και γρήγορα είμαι τελείως γυμνός.
Με την άκρη του ματιού μου βλέπω ένα τραπέζι και χωρίς να σταματήσω να την φιλάω, την πιάνω αγκαλιά και την πάω εκεί. Την καθίζω στο τραπέζι και τώρα είμαστε στο ίδιο ύψος περίπου. Τυλίγει τα πόδια της στην μέση μου και της ψιθυρίζω στο αυτί: "Εσύ… εσύ είσαι αυτή που θέλω… εσύ!" Αρχίζω να γλείφω το λαιμό της, το αυτί της, τον ώμο της. Τα χέρια μου έχουν μπει κάτω από το baby doll και ταξιδεύουν στη γυμνή της πλάτη. Οι ρώγες της, όρθιες κάτω από το σατέν ύφασμα, τρυπάνε το στήθος μου. Τα μάτια της κλειστά κι εγώ της βγάζω το νυχτικάκι. Βλέπω τα στήθη της και είναι καλύτερα από αυτό που φανταζόμουν. Τα χέρια μου μικρά για να τα φυλακίσουν μέσα τους και αυτό από μόνο του κάνει το εργαλείο μου να μεγαλώνει όλο και περισσότερο.
Την ξαπλώνω στο τραπέζι. Τα πόδια της ακόμα τυλιγμένα στην μέση μου. Σκύβω επάνω της κι αρχίζω να τη φιλάω και να την πιπιλάω παντού. Φτάνω στις ρώγες της και τις δαγκώνω απαλά. Δειλοί αναστεναγμοί. Ανεβάζω την ένταση. Τώρα τρίβω τις ρώγες της και τις πιπιλάω ταυτόχρονα. Οι αναστεναγμοί γίνονται βογκητά. Το εργαλείο μου σε πλήρη ετοιμότητα τρίβεται πάνω στο βρακάκι της που είναι μούσκεμα. Το χέρι μου κατεβαίνει στους γλουτούς της. Προχωράει μέσα από το ύφασμα. Φτάνει στην μουνίτσα της που είναι πρησμένη και υγρή. Βρίσκω την κλειτορίδα της κι αρχίζω να τη χαϊδεύω. Τα βογκητά γίνονται μικρές κραυγές. Τα δάχτυλα μου ψάχνουν την τρυπούλα της. Τη βρίσκουν και εισβάλλουν μέσα της. Αρχίζει και λέει το όνομα μου. Τώρα τα δάχτυλα μου βασανίζουν τις ρώγες, την κλειτορίδα και την τρυπούλα της ενώ τα χείλη μου ρουφάνε λαίμαργα το λαιμό της.
Η καύλα μου όλο και μεγαλώνει. Το πέος μου έχει αρχίσει τους σπασμούς και τα πρώτα υγρά μου ήδη εμφανίστηκαν. Της βγάζω και το βρακάκι και τώρα την έχω ολόγυμνη να αναστενάζει κάτω από τα χάδια μου. Δεν αντέχω άλλο και μπαίνω μέσα της. Η φλόγα του μουνιού της αγκαλιάζει την πούτσα μου κι εκείνη ψάχνει τα χείλη μου. Τη σηκώνω ώστε να είναι καθιστή και μπαινοβγαίνω μέσα της αργά. Πιο αργά απ’ όσο θα ήθελα ή απ’ όσο αντέχω αλλά θέλω να την καυλώσω ακόμα περισσότερο. Σφίγγεται πάνω μου. Ρουφάει τη γλώσσα μου. Τα δάχτυλα μου ψάχνουν την πίσω τρυπούλα της. Τη βρίσκουν και διστακτικά την παραβιάζουν κι αυτή. Τινάζεται και το μουνάκι της αρχίζει να συσπάται τόσο πολύ και να σφίγγει την πούτσα μου που χύνουμε και οι δυο μαζί χωρίς να το περιμένει κανείς. Είναι ένα χύσιμο αβίαστο, ήρεμο και φυσικό.
Μετά από λίγο τραβιέται και ξαπλώνει στο τραπέζι φέρνοντας το κεφάλι της ακριβώς μπροστά στο εργαλείο μου. Το παίρνει στο στόμα της και αργά-αργά το καθαρίζει με την γλώσσα της. Σκύβω και κάνω το ίδιο για κείνη. Ρουφάμε ο ένας τους χυμούς του άλλου που συνεχίζουν και έρχονται ακάθεκτοι. Δεν ξέρω αν είναι συνέχεια του προηγούμενου χυσίματος ή ακόμα ένας κοινός οργασμός. Ξέρω πως δε θέλω να τελειώσει αυτή η αίσθηση.
Αφού έχουμε πιει ο ένας το νέκταρ του άλλου, εκείνη συνεχίζει να μαλάζει το πέος μου αργά με τα χείλη της να ανεβοκατεβαίνουν από τα μπαλάκια μου ως το πουτσοκέφαλο. Εγώ σιγά-σιγά έχω προχωρήσει στην τρυπούλα του κώλου της και η γλώσσα μου μπαινοβγαίνει από τη μία τρυπούλα στην άλλη. Την συνοδεύουν τα δάχτυλα μου. Νιώθω τα υγρά μου να έρχονται ξανά και είμαι σίγουρος ότι τα νιώθει κι εκείνη. Αυξάνει λίγο την ταχύτητα της και με το χέρι της μαλάζει τα μπαλάκια μου. Έχουμε ιδρώσει και οι δύο.
Τη σηκώνω και την πάω στον καναπέ. Κάθομαι και την καθίζω πάνω μου. Η πίσω πόρτα της παραβιάστηκε για τα καλά. Το καβλί μου έχει εξαφανιστεί στα βάθη του κώλου της και το πρόσωπο μου στα βυζιά της. Με τα χέρια της πιέζει το κεφάλι μου ενώ ανεβοκατεβαίνει πάνω στην πούτσα μου. Τρέμει. Χύνει. Φωνάζει το όνομα μου δυνατά. Την ξαπλώνω στον καναπέ χωρίς να βγω από το κωλαράκι της. Τώρα την καρφώνω εγώ. Τα πόδια της έχουν τυλιχτεί γύρω από το λαιμό μου και η μέση της έχει ανασηκωθεί. Με το χέρι της παίζει την κλειτορίδα της και ένα δυο δάχτυλα μπαινοβγαίνουν στη μουνίτσα της. Την καταλαβαίνω ότι είναι έτοιμη να χύσει ξανά. Βγαίνω από το κωλαράκι της και γρήγορα και δυνατά μπαίνω στη μουνίτσα της. Η πούτσα μου είναι έτοιμη να εκτοξεύσει το περιεχόμενο της στην μήτρα της κι εκείνη με σφίγγει ακόμα πιο πολύ πάνω της. Για ακόμα μια φορά το μουνάκι της συσπάται και πάλι χύνουμε μαζί αλλά πολύ δυνατά αυτή τη φορά. Φωνάζουμε και οι δύο. Λαχανιασμένος, πέφτω στην αγκαλιά της.
Αφού οι ανάσες μας έχουν επανέλθει, σηκώνεται να φέρει τα τσιγάρα της και λίγο νερό. Επιστρέφει και την τραβάω στην αγκαλιά μου. Ακόμα δεν έχουμε πει λέξη. Ανάβει ένα τσιγάρο και χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει μου λέει: "Νομίζω ότι δεν ήταν αυτό το σχέδιο γι’ απόψε… Τι έγινε κι είχαμε τέτοιες ανατροπές; Δε λέω ότι δεν το ευχαριστήθηκα αλλά δε μου αρέσει να είμαι το σεξ της παρηγοριάς…"
Βάζω το κεφάλι μου στον ώμο της και παίρνω το τσιγάρο της. Ανάβει άλλο ενώ εγώ καπνίζω το δικό της. Της λέω:
Ε: "Για σεξ παρηγοριάς σου φάνηκε αυτό; Απλά υπήρξαν αστάθμητοι παράγοντες που δεν τους είχα προβλέψει".
Ν: "Δηλαδή;"
Ε: "Δηλαδή… εσύ. Γι’ αλλού ξεκίνησα αλλά εμφανίστηκε μια μάγισσα που με πλάνεψε και άλλαξε όλα τα δεδομένα"
Στο μεταξύ είχα αρχίσει να χαϊδεύω πάλι το στήθος της και ένιωθα σιγά-σιγά τις ρώγες της να σκληραίνουν μέσα στα δάχτυλα μου. Το πέος μου σκλήραινε επίσης και άρχισε να στάζει στη χαραμάδα του κώλου της. Την τράβηξα και ξαπλώσαμε πάλι στον καναπέ με την πλάτη της στο στέρνο μου. Σήκωσα λίγο το πόδι της και χώθηκα στο γλυκό της μουνάκι. Ξεκίνησα να την οργώνω αργά στην αρχή και όλο και πιο δυνατά σιγά-σιγά ενώ εκείνη τελείωνε το τσιγάρο της. Γυρίζει προς τα μένα χωρίς να τον βγάλει από μέσα της. Σηκώνει το πόδι της και τώρα με έχει ρουφήξει ολόκληρο. Είμαστε ξαπλωμένοι στο πλάι και τη σφυροκοπάω κυριολεκτικά. Τρίβει τις ρώγες μου και πιπιλάει τα δάχτυλα μου. Το άλλο μου χέρι οργώνει το κωλαράκι της. Ο πιο δυνατός οργασμός της βραδιάς μόλις έφτασε. Φωνάζω το όνομα της, φωνάζει το δικό μου. Τρέμουμε και αδειάζουμε τα υγρά μας. Εκείνη πάνω στην πούτσα μου κι εγώ μέσα στη μουνάρα της γι’ ακόμα μία φορά.
Μετά από μερικούς κοινούς οργασμούς, ξυπνήσαμε το πρωί αγκαλιά στον καναπέ. Ξυπνούσαμε έτσι σχεδόν καθημερινά για δύο χρόνια ακόμα μέχρι που αποφασίσαμε από κοινού να χωρίσουμε. Συναντιόμαστε ακόμα καμιά φορά και αναβιώνουμε τα παλιά αλλά κανείς από του δυο δεν ψάχνεται για επανασύνδεση.
Πάντως εκείνα τα δύο χρόνια ήταν από τα καλύτερα της ζωής μου.
Copyright protected OW ref: 179367
Από κάποιο σημείο και μετά αρχίσαμε να μιλάμε καθημερινά χωρίς όμως να τρέχει κάτι ερωτικό μεταξύ μας. Εκείνη ήταν κολλημένη με ένα μαλάκα που της έκανε την ζωή δύσκολη κι εγώ δεν είχα μάτια παρά μόνο για τον έρωτα της ζωής μου, τη Στέλλα. Μετά από περίπου ένα χρόνο ανταλλαγής μηνυμάτων, τη νύχτα των γενεθλίων της (έκλεινε τα 30 και περίπου 15 μέρες μετά εγώ έκλεινα τα 36) εκείνη αποφασίζει να δώσει τα παπούτσια στο χέρι του μαλάκα της. Περνάνε δεν περνάνε τρεις μήνες και μια ωραία πρωία η Στέλλα μου ανακοινώνει ότι "νιώθει πως θέλει κάτι διαφορετικό από τη ζωή της", μαζεύει ότι πράγματα έχει στο σπίτι μου κι εξαφανίζεται.
Εγώ έχω πέσει στα πατώματα και περνάω όλο και περισσότερο χρόνο κουβεντιάζοντας με τη Νίνα η οποία είναι η μόνη από τους φίλους μου που με ανέχεται ακόμα να την πρήζω για τη Στέλλα χωρίς να παραπονιέται. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα έρχεται η ώρα της κοπής της πίτας της εταιρείας. Το ότι θα συναντήσω τη Στέλλα εκεί είναι παραπάνω από σίγουρο και αυτό είναι και το μόνο θέμα των συζητήσεων μας με τη Νίνα. Οι μέρες πλησιάζουν κι ένα βράδυ τσατάρω και πάλι με τη Νίνα.
Νίνα: "Ρε παιδί μου δε μπορείς να συνεχίσεις έτσι. Ή ξαναβρείτε τα ή προχώρα παρακάτω! Η πίτα είναι ιδανική ευκαιρία είτε για το ένα είτε για το άλλο"
Εγώ: "Και πως να τα ξαναβρούμε;" (το να προχωρήσω παρακάτω δεν υπήρχε ούτε καν σαν ενδεχόμενο) "Αφού τόσες προσπάθειες έχω κάνει και δεν θέλει ούτε να με δει"
Ν: "Αν έχει ακόμα έστω και λίγα συναισθήματα για σένα, μόνο ένας τρόπος υπάρχει και να το μάθεις και να την ξανακερδίσεις… η ζήλια"
Ε: "Δηλαδή;"
Ν: "Δηλαδή μεθαύριο που είναι η πίτα, πήγαινε με μια άλλη και δείξε ότι είσαι πολύ ερωτευμένος μαζί της. Εκεί θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα κι αν δεν κάνει τίποτα, παρ' το κι εσύ απόφαση και προχώρα"
Η ιδέα της Νίνας μου άρεσε αλλά δεν είχα καμία που να δεχτεί να παίξει αυτόν το ρόλο. Γιατί έστω και η σκέψη του να φλερτάρω με άλλη με αηδίαζε. Όλες μου τις φίλες η Στέλλα τις ήξερε και δεν επρόκειτο όχι να ζηλέψει αλλά ούτε καν να με πιστέψει. Η μόνη που σκεφτόμουν ήταν η Νίνα. Από διάφορες κουβέντες είχα καταλάβει ότι πρέπει να ήταν αρκετά συμπαθητική ώστε να τραβήξει την προσοχή της Στέλλας. Συν του ότι ήξερε την κατάσταση και δεν θα χρειαζόταν να της την πέσω. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως θα της το πρότεινα.
Το επόμενο βράδυ μαζεύω όλα μου τα κουράγια και της το ξεφουρνίζω. Στο κάτω-κάτω σκέφτηκα δικιά της ιδέα ήταν…
Ε: "Ρε Νινάκι, σκέφτομαι όλη την ημέρα αυτό που μου είπες χτες για τη ζήλια…"
Ν: "Μην το συζητάς άλλο, καν' το. Σα γυναίκα σου λέω ότι θα πιάσει."
Ε: "Δεν το αμφισβητώ, αλλά να… δεν έχω καμία που να μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο… Πως θα το κάνω;"
Ν: "Δε μπορεί βρε αγόρι μου να μη μπορείς να βρεις μια γυναίκα να σε συνοδεύσει! Απ’ ό,τι καταλαβαίνω ωραίος άντρας πρέπει να είσαι. Αντί να μιλάς μαζί μου βγες και κάνε μια βόλτα σε κάποιο μπαρ. Όλο και κάποια θα βρεις."
Ε: ‘Έχω μία στο μυαλό μου αλλά δεν ξέρω αν θα δεχτεί…"
Ν: "Ε, ωραία, τότε τι περιμένεις; Ρώτα τη!"
Ε: "Ωραία… σε ρωτάω λοιπόν. Θες να έρθεις μαζί μου στην πίτα να κάνουμε να ζηλέψει;"
Ν: "Εγώ; χα, χα, χα… δεν είχα ακριβώς αυτό στο μυαλό μου. Αλλά βρε αγόρι μου τι να ζηλέψει η Στέλλα από μένα; Απ’ όσα μου έχεις πει αυτή είναι μια θεά, εγώ που να συγκριθώ μαζί της;"
Στο σημείο αυτό να πω ότι η Στέλλα ήταν στο ύψος μου (γύρω στο 1.80), αδύνατη, γυμνασμένη, με μέτρια αλλά πολύ στητά βυζιά και κώλο, μακριά μαύρα μαλλιά και κάτι σαγηνευτικά μαύρα μάτια σαν κάρβουνα. Σε σύνολο ήταν πάρα πολύ εντυπωσιακή και ήμουν πολύ περήφανος όταν την κυκλοφορούσα. Ήμουν σίγουρος ότι η Νίνα δε μπορούσε να τη φτάσει με τίποτα αλλά στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι!
Ε: "Μην το λες αυτό, απ’ ό,τι καταλαβαίνω τις έχεις κι εσύ τις επιτυχίες σου…" της λέω για να την καλοπιάσω.
Ν: "Οκ… γιατί όχι; Πλάκα θα έχει, ας το κάνουμε! Με έναν όρο όμως. Αν το κάνουμε θα το κάνουμε σωστά. Θα πας να πάρεις καινούρια ρούχα, να κουρευτείς και θα φροντίσεις να είσαι όσο πιο ωραίος μπορείς να είσαι. Μην ξεχνάς ότι πας για γαμπρός! Και θα φροντίσω κι εγώ να σε βγάλω ασπροπρόσωπο αν μη τι άλλο."
Κανονίζουμε τις λεπτομέρειες, ανταλλάσσουμε κινητά και κανονίζω να πάω να την πάρω από το σπίτι της. Αν μη τι άλλο γαϊδουριά να την αφήσω να έρθει μόνη της στο κέντρο. Η επόμενη μέρα πέρασε γεμάτη ετοιμασίες. Όντως ετοιμαζόμουν σαν να πήγαινα για γαμπρός. Η πίτα ήταν σε ένα από τα πιο γνωστά μπουζουξίδικα της Αθήνας κι από σύμπτωση ήξερα τον μετρ από κάτι παλιές περιπέτειες που θα σας διηγηθώ άλλη φορά. Οπότε μου κράτησε ένα από τα πρώτα τραπέζια και κανόνισα να βάλει και τη Στέλλα με την παρέα της αν όχι στο ίδιο τραπέζι τουλάχιστον σε κάποιο από τα διπλανά.
Έπρεπε να πάμε κατά τις 21:00 και κατά τις 20:00 και κάτι ήμουν κάτω από το σπίτι της Νίνας. Την παίρνω τηλέφωνο και μου λέει ότι είναι έτοιμη αλλά έχει κάποιες μικροδουλίτσες να κάνει. Μιας και ήρθα νωρίτερα ας ανεβώ πάνω για ένα γρήγορο ποτάκι. Λίγο που το ποτάκι ήταν ότι έπρεπε, λίγο ότι ποτέ δεν μου άρεσε να περιμένω μόνος μου στο αυτοκίνητο είπα οκ και ξεκίνησα για πάνω. Μπήκα στο ασανσέρ και μέχρι να φτάσω παρακαλούσα η Νίνα να είναι τουλάχιστον κυκλοφορίσιμη και να μην τα κάνω τσάμπα όλα αυτά.
Χτυπάω το κουδούνι, μου ανοίγει και μένω κάγκελο. Όχι απλά ήταν κυκλοφορίσιμη αλλά έβαζε κάτω την Στέλλα και δέκα χιλιάδες άλλες σαν κι αυτή. Η γκόμενα ήταν φωτιά!
Ξανθιά, πρασσινομάτα, αρκετά πιο κοντή από μένα (γύρω στο 1.60 υπολόγισα) αλλά με ένα σώμα κόλαση! Βυζάρες, κωλάρα, γάμπες, σαρκώδη χείλη, ό,τι πρέπει δηλαδή για να τη δεις και να χύσεις με τη μία. Έχοντας κολλήσει στην πόρτα την ρωτάω χαζά:
"Η Νίνα;"
"Απ’ όσο ξέρω…" απαντάει εκείνη και με μπάζει στο σπίτι.
"Κουκλάκι είσαι!" μου λέει γελώντας. "Βλέπω ακολούθησες τις οδηγίες μου!" Όντως, ακόμα κι εγώ το καταλάβαινα ότι ήμουν έτοιμος να κάψω πολλές καρδιές εκείνο το βράδυ παρ' όλο που εμένα με ένοιαζε μόνο αυτή της Στέλλας. Διάλεξα ένα μπλε κοστούμι που τόνιζε ακόμα περισσότερο τα χρώματα μου (είμαι μελαχρινός με σταρένιο δέρμα και καστανά μάτια) και πρόσεξα όλες τις λεπτομέρειες που έπρεπε.
"Αλλά κι εγώ δεν πάω πίσω, ε;" μου λέει κάνοντας μια στροφή για να την θαυμάσω και όντως την θαύμασα. Φορούσε ένα εφαρμοστό μαύρο φόρεμα με έναν ώμο, διχτυωτό καλσόν και μαύρες δωδεκάποντες γόβες με ασημί στιλέτο τακούνι. Τα μαλλιά της μαζεμένα άφηναν να φανούν ο υπέροχος λαιμός της και οι ώμοι της. Τα μάτια της ήταν ελάχιστα βαμμένα, μάλλον μόνο με μάσκαρα και μολύβι και είχε τονίσει τα χείλη της με ένα κόκκινο της φωτιάς. Φύσαγε! Υπό άλλες συνθήκες, δε θα την άφηνα να μου ξεγλιστρήσει μα έλα που εμένα όλο μου το είναι ήταν αφοσιωμένο στην Στέλλα.
Με τα πολλά φτάνουμε στο κέντρο. Η Στέλλα ήταν ήδη εκεί και μάλιστα στο ίδιο τραπέζι με μας. Ξίνισε τα μούτρα της μόλις με είδε και με χαιρέτησε τυπικά αλλά μόλις είδε τη Νίνα η συμπεριφορά της άλλαξε δραματικά.
Η πίτα είχε κοπεί, τα τυπικά είχαν όλα ολοκληρωθεί και πλέον το γλέντι είχε αρχίσει να ανάβει. Η Νίνα ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος μιας και αφενός κανείς δεν την ήξερε και αφετέρου ήταν τόσο σέξι και όμορφη χωρίς να είναι πρόστυχη που δεν υπήρξε συνάδελφος που να μην πέρασε να με χαιρετήσει και να της συστηθεί. Εγώ καμάρωνα σα γύφτικο σκεπάρνι και όσο έβλεπα και την Στέλλα να σκυλιάζει τόσο καλύτερα ένιωθα. Κάτι τρυφερά αγγίγματα από μένα στη Νίνα και το αντίθετο την έκαναν να βγάζει φλόγες από τα μάτια, τα αυτιά και την μύτη.
Σε λίγο αρχίζουν τα τσιφτετέλια και η Στέλλα σηκώνεται να χορέψει. Το τσιφτετέλι ήταν από τα δυνατά της σημεία. Πάει λοιπόν σε ένα σημείο της πίστας που ξέρει ότι θα τη βλέπω καλά κι αρχίζει να λικνίζεται. "Οκ, την έριξες…" μου λέει η Νίνα αλλά εγώ τώρα που έχω αρχίσει να παίρνω το αίμα μου πίσω θέλω περισσότερα. "Εσύ χορεύεις καθόλου;…" τη ρωτάω…
Ν: "Ε, τα κουτσοκαταφέρνω…"
Ε: "Θα μου κάνεις την χάρη να χορέψεις κι εσύ ένα τσιφτετέλι για μένα;" όντας σίγουρος ότι και μόνο τα βυζιά της και η κωλάρα της ήταν αρκετά για να τους κάνουν όλους να καυλώσουν.
Ν: "Οκ, αλλά να κατέβει η Στέλλα πρώτα, εγώ δίπλα της θα είμαι σα στρουμφάκι!"
Μετά από λίγο η Στέλλα επιστρέφει στο τραπέζι, κοιτώντας με στα μάτια, σίγουρη ότι "με έχει". Η ορχήστρα αρχίζει να παίζει το "Άναψε το τσιγάρο" και έρχεται η σειρά της Νίνας. Ανεβαίνει στην πίστα και όσο παίζει η εισαγωγή αρχίζει να χορεύει ένα τόσο αργό και αισθησιακό τσιφτετέλι που έχουμε μείνει όλοι και την κοιτάμε με το στόμα ανοιχτό. Μαζί και η Στέλλα! Τα μπουζούκια αρχίζουν και μαζί αρχίζει και η Νίνα ένα πιο έντονο τσιφτετέλι που σίγουρα έκανε πολλούς από εκεί μέσα να τραβήξουν μαλακία για χάρη της εκείνο το βράδυ. Λίκνιζε τη μέση της, κούναγε την κωλάρα της, έκανε στροφές, έπλεκε τα χέρια της…
Αυτό ήταν το "τα κουτσοκαταφέρνω;" σκέφτομαι, βγάζω το σακάκι και σηκώνομαι να πάω να χορέψω μαζί της. Ποιος εγώ που εκτός από καμιά ζεμπεκιά δε σηκώνομαι να χορέψω ούτε μπλουζ. Εκείνη αρχίζει να τρίβεται επάνω μου, εγώ να την κρατάω από την μέση κι εκείνη να γέρνει προς τα πίσω τόσο πολύ που τα χέρια της να ακουμπάνε την πίστα. Τα πόδια της μπλέκονται στα δικά μου, χωρίς να το θέλω τα δάχτυλα μου ακουμπάνε πότε το στήθος της και πότε τον πισινό της. Έχουν αρχίσει τα σφυρίγματα από κάτω, τα γαρύφαλλα βροχή, τα φώτα πάνω μας, έχουμε μείνει μόνο εμείς πάνω στην πίστα να χορεύουμε και ο τραγουδιστής μας τραβάει στο κέντρο της πίστας ώστε να φαινόμαστε (η Νίνα δηλαδή γιατί ποιος χέστηκε για μένα) καλύτερα. Ζω την απόλυτη στιγμή θριάμβου κι έχω ξεχάσει και τη Στέλλα και τα πάντα. Το μόνο που υπάρχει στο μυαλό μου είναι η Νίνα και ο αισθησιακός χορός της. Μετά από 3-4 τσιφτετέλια η Νίνα μου ψιθυρίζει στ’ αυτί. "Μην τρομάξεις και μην αντισταθείς, ξέρω τι κάνω…" και με το που τελειώνει η μουσική μου δίνει ένα γλωσσόφιλο που είμαι σίγουρος ότι έκανε τους μισούς εκεί μέσα να χύσουν επί τόπου! Ανάμεσα τους παραλίγο να είμαι κι εγώ φυσικά που ανταποκρίθηκα στο φιλί της με μεγαλύτερη προθυμία απ’ όσο περίμενα.
Χειροκροτήματα και σφυρίγματα κι αρχίζουν οι ζεμπεκιές. Αντί να αρχίσω να χορεύω εγώ την προτρέπω να χορέψει εκείνη και δικαιώνομαι. Το ζεϊμπέκικο της, καθαρά γυναικείο χωρίς αντριλίκια είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό από το τσιφτετέλι της. Φίλοι και συνάδελφοι έχουν μαζευτεί να της χτυπάνε παλαμάκια κι εγώ μαζί τους νιώθω σαν τον βασιλιά του κόσμου. Μετά το 2ο ζεϊμπέκικο με σηκώνει και τώρα δίνω εγώ την παράσταση μου. Μετά τις πρώτες στροφές βλέπω και την Στέλλα στα γόνατα να χτυπάει παλαμάκια δίπλα στη Νίνα.
Κατεβαίνουμε μετά από λίγο και με το χέρι μου περασμένο από τους ώμους της Νίνας της ψιθυρίζω στο αυτί "σ’ ευχαριστώ πολύ! Με έκανες να νιώθω σα βασιλιάς απόψε! Και σ’ ευχαριστώ και για το φιλί αν και ειλικρινά δε χρειαζόταν…"
"Πίστεψε με, χρειαζόταν! Και θα ακολουθήσει κι άλλο ένα σε λίγο για να το εμπεδώσει. Μετά από αυτό μπορούμε να ηρεμήσουμε. Εμπιστεύσου με…" απαντάει κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου να ανυπομονεί λιγάκι γι’ αυτό το δεύτερο φιλί. Δεν περνάνε 5 λεπτά και η Νίνα γυρίζει και με φιλάει. Ένα φιλί αισθησιακό, έντονο, που κάνει την πούτσα μου να ξυπνάει παρά το αλκοόλ. Κι εκεί που έχω χαθεί στα χείλη της τρώω μια κλωτσιά κάτω από το τραπέζι που με κάνει και τινάζομαι μέχρι επάνω. Γυρνάω και βλέπω την Στέλλα να μου κάνει νόημα ότι θέλει να μου μιλήσει. Μετά από λίγο σηκώνεται λέγοντας ότι πάει να φρεσκαριστεί και με κοιτάει έντονα στα μάτια. Εκείνη την στιγμή για δύο πράγματα είμαι σίγουρος. Αφενός ότι αν μπορούσε η Στέλλα να πιάσει την Νίνα θα την είχε ξεμαλλιάσει μέσα σε δευτερόλεπτα και αφετέρου πως το ότι θα τα ξαναφτιάξουμε απόψε είναι παραπάνω από δεδομένο.
Κοιτάω τη Νίνα που κρυφογελάει και μου κάνει νόημα να πάω. Βρίσκω τη Στέλλα στην τουαλέτα, η οποία μόλις με βλέπει με τραβάει μέσα σε μια τουαλέτα, με κολλάει στον τοίχο, χώνει την γλώσσα της στο στόμα μου, χουφτώνει την πούτσα μου κι αρχίζει να τρίβεται πάνω μου. Ποτέ μου δεν την έχω δει τόσο αγριεμένη. Την απομακρύνω ρωτώντας την "Τι είναι αυτά ρε Στέλλα; Με παράτησες, δε με παράτησες;… ή κάνω λάθος;" θέλοντας να τη βασανίσω λίγο για όλους αυτό τον καιρό που υπέφερα εξαιτίας της. Αυτή τότε αρχίζει να μου λέει ότι έκανε λάθος, ότι κανένας δεν είναι σαν κι εμένα, ότι θέλει να τα ξαναβρούμε, ότι μετάνιωσε κι ότι θέλει να την πάρω και να φύγουμε αυτή την στιγμή. Ταυτόχρονα, χούφτωνε το καβλί μου που είχε αρχίσει ήδη να ανταποκρίνεται και να με φιλάει στο λαιμό.
Επειδή δεν ήθελα ούτε να την πηδήξω στην τουαλέτα αλλά ούτε να βγω έξω με την πούτσα κάγκελο, της λέω ένα "οκ, άσε με να το κανονίσω, θα βρεθούμε έξω σε ένα τέταρτο" και γυρίζω στο τραπέζι θριαμβευτής πια. Κάθομαι στην θέση μου και λέω στην Νίνα στα γρήγορα τι συνέβη στην τουαλέτα. Εκείνη ενθουσιάζεται και μου σκάει ένα φιλί, στο μάγουλο αυτή τη φορά προς μεγάλη μου απογοήτευση. Μου λέει:
Ν: "Λοιπόν, μόλις γυρίσει στο τραπέζι εμείς θα σηκωθούμε να φύγουμε. Εγώ θα πάρω ταξί να πάω σπίτι μου κι εσύ θα πας να την περιμένεις. Μόνο που δεν θα της πεις ότι χωρίσαμε. Θα της πεις ότι απλά με έβαλες σε ταξί γιατί έχεις πιει και δεν θέλεις να οδηγήσεις. Άκου με που σου λέω."
Ε: "Μα ταξί ρε Νίνα; Εσύ τόσα έκανες για μένα κι εγώ θα σε στείλω σπίτι με ταξί; Ξεφτίλα!"
Ν: "Δε γίνεται αλλιώς! Εξάλλου αλήθεια είναι ότι έχεις πιει, γι αυτό κάνε μου την χάρη και πάρτε κι εσείς ένα ταξάκι, οκ;"
Ε: "Οκ, το υπόσχομαι. Σ’ ευχαριστώ για όλα."
Όντως γίνεται όπως είπε η Νίνα και τώρα βρισκόμαστε σε ένα ταξί με προορισμό το σπίτι της Στέλλας. Αυτή με χουφτώνει, με δαγκώνει, με φιλάει, χαϊδεύει την πούτσα μου πάνω από το παντελόνι και οδηγεί το χέρι μου στο μουνί της που έχει καυλώσει τόσο πολύ που ακόμα και το παντελόνι της είναι μούσκεμα. Έλα όμως που εγώ δε μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τη Νίνα και τα φιλιά της. Προσπαθώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου στην Στέλλα. Στο κάτω-κάτω αυτή ήταν αυτή που ήθελα κι επιτέλους την είχα πάλι δικιά μου. Όμως η εικόνα της Νίνας δεν έλεγε να σβήσει από μπροστά μου.
Με τα πολλά φτάνουμε στο σπίτι της Στέλλας, κατεβαίνουμε αλλά κάνω νόημα στον ταξιτζή να μη φύγει. Στα γρήγορα εξηγώ στην Στέλλα ότι εμείς οι δύο έχουμε τελειώσει οριστικά πια και ότι η μόνη που με νοιάζει είναι η Νίνα. Της εύχομαι καλή τύχη και μπαίνω γρήγορα στο ταξί πριν προλάβει να πει τίποτα. Δίνω τη διεύθυνση της Νίνας στον ταξιτζή και του λέω να με πάει εκεί όσο πιο γρήγορα γίνεται κι εγώ θα του δώσω τα διπλά για όλη την κούρσα. Τώρα ξέρω ότι δε μπορώ να μείνω μακριά της και χτυπάω το κεφάλι μου που δεν έφυγα μαζί της.
Φτάνω σπίτι της, πληρώνω το ταξί (τα διπλά όπως υποσχέθηκα) και κολλάω το δάχτυλο μου στο κουδούνι της. Σε λίγο η πόρτα ανοίγει και μπαίνω σαν τρελός στο ασανσέρ. Φτάνω στην πόρτα της και τη βλέπω να ανοίγει με την Νίνα από πίσω να με κοιτάει απορημένη. Φοράει ένα σατέν baby doll και μοιάζει σαν οπτασία.
Χωρίς να της πω τίποτα, την πιάνω από την μέση, την τραβάω πάνω μου, κλείνω την πόρτα πίσω μου κι αρχίζω να την φιλάω. Εκείνη ξαφνιάζεται αρχικά αλλά γρήγορα ανταποκρίνεται. Η γλώσσα μου εξερευνεί το στόμα της και σύντομα συναντά τη δική της. Την ώρα που οι γλώσσες μας έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν έρωτα, εκείνη αρχίζει να με ξεντύνει και γρήγορα είμαι τελείως γυμνός.
Με την άκρη του ματιού μου βλέπω ένα τραπέζι και χωρίς να σταματήσω να την φιλάω, την πιάνω αγκαλιά και την πάω εκεί. Την καθίζω στο τραπέζι και τώρα είμαστε στο ίδιο ύψος περίπου. Τυλίγει τα πόδια της στην μέση μου και της ψιθυρίζω στο αυτί: "Εσύ… εσύ είσαι αυτή που θέλω… εσύ!" Αρχίζω να γλείφω το λαιμό της, το αυτί της, τον ώμο της. Τα χέρια μου έχουν μπει κάτω από το baby doll και ταξιδεύουν στη γυμνή της πλάτη. Οι ρώγες της, όρθιες κάτω από το σατέν ύφασμα, τρυπάνε το στήθος μου. Τα μάτια της κλειστά κι εγώ της βγάζω το νυχτικάκι. Βλέπω τα στήθη της και είναι καλύτερα από αυτό που φανταζόμουν. Τα χέρια μου μικρά για να τα φυλακίσουν μέσα τους και αυτό από μόνο του κάνει το εργαλείο μου να μεγαλώνει όλο και περισσότερο.
Την ξαπλώνω στο τραπέζι. Τα πόδια της ακόμα τυλιγμένα στην μέση μου. Σκύβω επάνω της κι αρχίζω να τη φιλάω και να την πιπιλάω παντού. Φτάνω στις ρώγες της και τις δαγκώνω απαλά. Δειλοί αναστεναγμοί. Ανεβάζω την ένταση. Τώρα τρίβω τις ρώγες της και τις πιπιλάω ταυτόχρονα. Οι αναστεναγμοί γίνονται βογκητά. Το εργαλείο μου σε πλήρη ετοιμότητα τρίβεται πάνω στο βρακάκι της που είναι μούσκεμα. Το χέρι μου κατεβαίνει στους γλουτούς της. Προχωράει μέσα από το ύφασμα. Φτάνει στην μουνίτσα της που είναι πρησμένη και υγρή. Βρίσκω την κλειτορίδα της κι αρχίζω να τη χαϊδεύω. Τα βογκητά γίνονται μικρές κραυγές. Τα δάχτυλα μου ψάχνουν την τρυπούλα της. Τη βρίσκουν και εισβάλλουν μέσα της. Αρχίζει και λέει το όνομα μου. Τώρα τα δάχτυλα μου βασανίζουν τις ρώγες, την κλειτορίδα και την τρυπούλα της ενώ τα χείλη μου ρουφάνε λαίμαργα το λαιμό της.
Η καύλα μου όλο και μεγαλώνει. Το πέος μου έχει αρχίσει τους σπασμούς και τα πρώτα υγρά μου ήδη εμφανίστηκαν. Της βγάζω και το βρακάκι και τώρα την έχω ολόγυμνη να αναστενάζει κάτω από τα χάδια μου. Δεν αντέχω άλλο και μπαίνω μέσα της. Η φλόγα του μουνιού της αγκαλιάζει την πούτσα μου κι εκείνη ψάχνει τα χείλη μου. Τη σηκώνω ώστε να είναι καθιστή και μπαινοβγαίνω μέσα της αργά. Πιο αργά απ’ όσο θα ήθελα ή απ’ όσο αντέχω αλλά θέλω να την καυλώσω ακόμα περισσότερο. Σφίγγεται πάνω μου. Ρουφάει τη γλώσσα μου. Τα δάχτυλα μου ψάχνουν την πίσω τρυπούλα της. Τη βρίσκουν και διστακτικά την παραβιάζουν κι αυτή. Τινάζεται και το μουνάκι της αρχίζει να συσπάται τόσο πολύ και να σφίγγει την πούτσα μου που χύνουμε και οι δυο μαζί χωρίς να το περιμένει κανείς. Είναι ένα χύσιμο αβίαστο, ήρεμο και φυσικό.
Μετά από λίγο τραβιέται και ξαπλώνει στο τραπέζι φέρνοντας το κεφάλι της ακριβώς μπροστά στο εργαλείο μου. Το παίρνει στο στόμα της και αργά-αργά το καθαρίζει με την γλώσσα της. Σκύβω και κάνω το ίδιο για κείνη. Ρουφάμε ο ένας τους χυμούς του άλλου που συνεχίζουν και έρχονται ακάθεκτοι. Δεν ξέρω αν είναι συνέχεια του προηγούμενου χυσίματος ή ακόμα ένας κοινός οργασμός. Ξέρω πως δε θέλω να τελειώσει αυτή η αίσθηση.
Αφού έχουμε πιει ο ένας το νέκταρ του άλλου, εκείνη συνεχίζει να μαλάζει το πέος μου αργά με τα χείλη της να ανεβοκατεβαίνουν από τα μπαλάκια μου ως το πουτσοκέφαλο. Εγώ σιγά-σιγά έχω προχωρήσει στην τρυπούλα του κώλου της και η γλώσσα μου μπαινοβγαίνει από τη μία τρυπούλα στην άλλη. Την συνοδεύουν τα δάχτυλα μου. Νιώθω τα υγρά μου να έρχονται ξανά και είμαι σίγουρος ότι τα νιώθει κι εκείνη. Αυξάνει λίγο την ταχύτητα της και με το χέρι της μαλάζει τα μπαλάκια μου. Έχουμε ιδρώσει και οι δύο.
Τη σηκώνω και την πάω στον καναπέ. Κάθομαι και την καθίζω πάνω μου. Η πίσω πόρτα της παραβιάστηκε για τα καλά. Το καβλί μου έχει εξαφανιστεί στα βάθη του κώλου της και το πρόσωπο μου στα βυζιά της. Με τα χέρια της πιέζει το κεφάλι μου ενώ ανεβοκατεβαίνει πάνω στην πούτσα μου. Τρέμει. Χύνει. Φωνάζει το όνομα μου δυνατά. Την ξαπλώνω στον καναπέ χωρίς να βγω από το κωλαράκι της. Τώρα την καρφώνω εγώ. Τα πόδια της έχουν τυλιχτεί γύρω από το λαιμό μου και η μέση της έχει ανασηκωθεί. Με το χέρι της παίζει την κλειτορίδα της και ένα δυο δάχτυλα μπαινοβγαίνουν στη μουνίτσα της. Την καταλαβαίνω ότι είναι έτοιμη να χύσει ξανά. Βγαίνω από το κωλαράκι της και γρήγορα και δυνατά μπαίνω στη μουνίτσα της. Η πούτσα μου είναι έτοιμη να εκτοξεύσει το περιεχόμενο της στην μήτρα της κι εκείνη με σφίγγει ακόμα πιο πολύ πάνω της. Για ακόμα μια φορά το μουνάκι της συσπάται και πάλι χύνουμε μαζί αλλά πολύ δυνατά αυτή τη φορά. Φωνάζουμε και οι δύο. Λαχανιασμένος, πέφτω στην αγκαλιά της.
Αφού οι ανάσες μας έχουν επανέλθει, σηκώνεται να φέρει τα τσιγάρα της και λίγο νερό. Επιστρέφει και την τραβάω στην αγκαλιά μου. Ακόμα δεν έχουμε πει λέξη. Ανάβει ένα τσιγάρο και χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει μου λέει: "Νομίζω ότι δεν ήταν αυτό το σχέδιο γι’ απόψε… Τι έγινε κι είχαμε τέτοιες ανατροπές; Δε λέω ότι δεν το ευχαριστήθηκα αλλά δε μου αρέσει να είμαι το σεξ της παρηγοριάς…"
Βάζω το κεφάλι μου στον ώμο της και παίρνω το τσιγάρο της. Ανάβει άλλο ενώ εγώ καπνίζω το δικό της. Της λέω:
Ε: "Για σεξ παρηγοριάς σου φάνηκε αυτό; Απλά υπήρξαν αστάθμητοι παράγοντες που δεν τους είχα προβλέψει".
Ν: "Δηλαδή;"
Ε: "Δηλαδή… εσύ. Γι’ αλλού ξεκίνησα αλλά εμφανίστηκε μια μάγισσα που με πλάνεψε και άλλαξε όλα τα δεδομένα"
Στο μεταξύ είχα αρχίσει να χαϊδεύω πάλι το στήθος της και ένιωθα σιγά-σιγά τις ρώγες της να σκληραίνουν μέσα στα δάχτυλα μου. Το πέος μου σκλήραινε επίσης και άρχισε να στάζει στη χαραμάδα του κώλου της. Την τράβηξα και ξαπλώσαμε πάλι στον καναπέ με την πλάτη της στο στέρνο μου. Σήκωσα λίγο το πόδι της και χώθηκα στο γλυκό της μουνάκι. Ξεκίνησα να την οργώνω αργά στην αρχή και όλο και πιο δυνατά σιγά-σιγά ενώ εκείνη τελείωνε το τσιγάρο της. Γυρίζει προς τα μένα χωρίς να τον βγάλει από μέσα της. Σηκώνει το πόδι της και τώρα με έχει ρουφήξει ολόκληρο. Είμαστε ξαπλωμένοι στο πλάι και τη σφυροκοπάω κυριολεκτικά. Τρίβει τις ρώγες μου και πιπιλάει τα δάχτυλα μου. Το άλλο μου χέρι οργώνει το κωλαράκι της. Ο πιο δυνατός οργασμός της βραδιάς μόλις έφτασε. Φωνάζω το όνομα της, φωνάζει το δικό μου. Τρέμουμε και αδειάζουμε τα υγρά μας. Εκείνη πάνω στην πούτσα μου κι εγώ μέσα στη μουνάρα της γι’ ακόμα μία φορά.
Μετά από μερικούς κοινούς οργασμούς, ξυπνήσαμε το πρωί αγκαλιά στον καναπέ. Ξυπνούσαμε έτσι σχεδόν καθημερινά για δύο χρόνια ακόμα μέχρι που αποφασίσαμε από κοινού να χωρίσουμε. Συναντιόμαστε ακόμα καμιά φορά και αναβιώνουμε τα παλιά αλλά κανείς από του δυο δεν ψάχνεται για επανασύνδεση.
Πάντως εκείνα τα δύο χρόνια ήταν από τα καλύτερα της ζωής μου.
Copyright protected OW ref: 179367
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.