Το e-mail μου είναι το:
Η Αναστασία ήτανε μια πριγκίπισσα. Μοναχοκόρη και μοναδική γυναίκα στη ζωή ενός πολύ πλούσιου μπαμπά, η Αναστασία, στα 20 της χρόνια, είχε ακριβό αμάξι, ακριβή γκαρνταρόμπα και ακριβά, βεβαίως, γούστα.
Ο Θανάσης ήταν το παιδί της γειτονιάς. Χωρίς πολλές γνώσεις από savoir vivre και χωρίς βέβαια να γνωρίζει τι είναι très banale στις μέρες μας, ήταν ένας αρκετά όμορφος 25άρης οικοδόμος.
Όλοι υποκλίνονταν στη χάρη της Αναστασίας. Γιατί εκτός από γερή τσέπη, ήταν και γερό πακέτο. Φυσική ξανθιά (η μαμά της ήταν Σουηδέζα) και με μεγάλα πράσινα μάτια και μεσογειακή επιδερμίδα, η πριγκίπισσα ήταν χάρμα οφθαλμών. Είχε μαγικές αναλογίες και φρόντιζε να τις επιδεικνύει με τα ακριβά συνολάκια που διάλεγε προσεκτικά στα shopping trips της στο Μιλάνο, στο Παρίσι, στο Λονδίνο κτλ.
Ο Θανάσης, είχε κι αυτός αρκετό σουξέ με τα κοριτσάκια της γειτονιάς του, αφού ήταν ομορφόπαιδο. Λόγω επαγγέλματος είχε και υπέροχο σώμα και όλη η συνοικία ήταν τσιμπημένη μαζί του. Εκείνος βέβαια το βιολί του, για καλό και για κακό, φρόντιζε να τις κουτουπώνει όλες.
Μια μέρα λοιπόν, η Αναστασία γύριζε από μια βόλτα στα μαγαζιά, όταν είδε εκτροπή στο δρόμο. «Γαμώτο, τώρα πρέπει να πάω από τις βρωμογειτονιές» σκέφτηκε ενώ έστριβε. Ήταν σούρουπο και τα στενά δεν είχαν πολλή κινητικότητα. Καθώς περνούσε κάτω από μια οικοδομή, ένα εργαλείο, του οποίου την ονομασία σαφώς αγνοούσε, προσγειώθηκε πάνω στο αμάξι της από τον τελευταίο όροφο της οικοδομής και μετά από ένα τρανταχτό γδούπο από πάνω της, το είδε να πέφτει στο δρόμο.
Η Αναστασία βγήκε έντρομη από το αμάξι για να ανακαλύψει μια μεγάλη ζημιά στο πάνω μέρος. Το πάρκαρε στη γωνία και αποφάσισε να ανεβεί και να ζητήσει εξηγήσεις. Προσέχοντας να λερώσει όσο λιγότερο γίνεται το καινούριο άσπρο ταγιέρ της, έφτασε στο τελευταίο πάτωμα.
- «Είναι κανείς εδώ;» φώναξε.
- «Έπρεπε μανταμίτσα. Πως απ’ τα μέρη μας;» άκουσε μια φωνή πίσω της να λέει.
- «Περνούσα από κάτω και αυτό το πράγμα προσγειώθηκε στο αμάξι μου, προκαλώντας ζημιά», είπε υψώνοντας τον τόνο της φωνής της στο Θανάση. «Εσύ είσαι ο υπαίτιος;» τον ρώτησε.
- «Α! Και το ‘ψαχνα! Ήξερα πως κάπου γλίστρησε», της απάντησε.
- «Είστε επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια! Θα πω στον μπαμπά μου να πάρει τηλέφωνο τον υπουργό να σας πάρουν την άδεια!»
- «Τίποτα δε θα κάνεις!» τη διέκοψε ο Θανάσης.
- «Και βέβαια θα κάνω. Δεν ξέρεις ποια είμαι εγώ...», πήρε φόρα η Αναστασία.
- «Ω, βγάζεις και γλώσσα μωρή; Τότε να τη χρησιμοποιήσουμε…»
Με βιαστικές κινήσεις ο Θανάσης άρπαξε δυο κομμάτια σκοινί από πίσω του και σπρώχνοντας την Αναστασία στο πάτωμα την ανάγκασε να γονατίσει. Τότε χρησιμοποίησε τα σκοινιά για να την ακινητοποιήσει στη κολόνα πίσω της.
- «Και να φωνάξεις, με τέτοιο θόρυβο εδώ, κανείς δε θα σ’ ακούσει ακριβό πουτανάκι», είπε καθώς έβγαζε το παντελόνι και το μποξεράκι του. «Αφού γουστάρεις να βγάζεις γλώσσα γλύψ’ την μωρή!» είπε τοποθετώντας την πούτσα του μπροστά στο στόμα της.
Η πριγκίπισσα βέβαια κρατούσε το στόμα της ερμητικά κλειστό.
- «Γλύψτην είπα, » της φώναξε…
Κι ένα δυνατό χαστούκι προσγειώθηκε στο μάγουλο της, κάνοντας την Αναστασία να ανοίξει το στόμα της.
- «Έτσι μπράβο!», είπε ο Θανάσης αρχίζοντας να γαμά με δύναμη το στόμα της.
Η Αναστασία, με δάκρια στα μάτια, πίστευε πως από στιγμή σε στιγμή θα πνιγόταν. Τον κοίταζε με ύφος επαίτη, αλλά ο Θανάσης συνέχιζε ακάθεκτος. Μετά από περίπου 5 λεπτά μαρτυρίου, βγήκε και σαν πίδακα, ξεφόρτωσε όλο του το φορτίο στο μέχρι εκείνη τη στιγμή προσεκτικά μακιγιαρισμένο προσωπάκι της.
- «Τη βλέπεις αυτή τη σανίδα μαντάμ;»
Η Αναστασία τον κοιτούσε αμίλητη.
- «Μ’ αυτή θα σε κάνω μαύρη στο ξύλο αν τολμήσεις να παρακούσεις!», είπε ο Θανάσης.
Λέγοντας αυτά την έλυσε από τα δεσμά της και την διέταξε να αγκαλιάσει την κολόνα, δένοντας τα χέρια της εκεί. Της αφαίρεσε την φούστα και το άσπρο εσώρουχο.
- «Ωραίο μουνί, παρακαλάει για γαμήσι!» της ανακοίνωσε.
Η Αναστασία ένιωθε τον πούτσο του στα κωλομέρια της σαν πέτρα. Χωρίς καμιά προειδοποίηση, άρχισε να τον καρφώνει μέσα της με δύναμη. Πονούσε, τσίριζε, δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της...
Μετά από περίπου 10 λεπτά, ο Θανάσης βγήκε.
- «Τέτοιο κωλαράκι δεν πρέπει να πάει χαμένο!»
Η Αναστασία, αν και εντελώς σοκαρισμένη, μάζεψε όλο της το κουράγιο και δοκίμασε να αντιδράσει.
- «Όχι, σε παρακαλώ... θα καλέσω αστυνομία... θα σε κλείσω μέσα, σταμάτα, μη!»
Ο Θανάσης τότε πήρε στα χέρια του τη σανίδα.
- «Μήπως θέλεις να τη χρησιμοποιήσω;»
Η Αναστασία κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.
- «Σκάσε τότε. »
Η Αναστασία είχε αρκετό καιρό να τον πάρει από πίσω κι ήξερε πως θα την ξέσκιζε. Ευτυχώς που η πούτσα του ήταν γεμάτη με τα υγρά της, και τουλάχιστον γλίστρησε αρκετά εύκολα μέσα της. Δυο-τρία λεπτά ήταν αρκετά, ώστε ο Θανάσης να γεμίσει με σπέρμα τον κώλο της.
Την έλυσε και της πάσαρε τα ρούχα της.
- «Τώρα μπορείς να πας στην αστυνομία μωρή!» της είπε γελώντας.
Η Αναστασία αφού ντύθηκε έτρεξε στο αμάξι. Έβγαλε από την τσάντα της στα γρήγορα ένα υγρομάντηλο και καθάρισε τα χύσια από το πρόσωπο της. Πριν πάει στην αστυνομία, χρειαζόταν επειγόντως ένα μπάνιο.
Φτάνοντας σπίτι, γέμισε την μπανιέρα με καυτό νερό και έκανε ένα αφρόλουτρο. Αφού τελείωσε, βγήκε και σκουπίστηκε καλά. Ξάπλωσε για ένα λεπτό στο κρεβάτι της να χαλαρώσει. Το χέρι της σχεδόν ασυνείδητα άνοιξε το συρτάρι δίπλα της και έβγαλε από μέσα το δονητή της... Η αστυνομία χάθηκε τελείως από το νου της...
Ο Θανάσης ήταν το παιδί της γειτονιάς. Χωρίς πολλές γνώσεις από savoir vivre και χωρίς βέβαια να γνωρίζει τι είναι très banale στις μέρες μας, ήταν ένας αρκετά όμορφος 25άρης οικοδόμος.
Όλοι υποκλίνονταν στη χάρη της Αναστασίας. Γιατί εκτός από γερή τσέπη, ήταν και γερό πακέτο. Φυσική ξανθιά (η μαμά της ήταν Σουηδέζα) και με μεγάλα πράσινα μάτια και μεσογειακή επιδερμίδα, η πριγκίπισσα ήταν χάρμα οφθαλμών. Είχε μαγικές αναλογίες και φρόντιζε να τις επιδεικνύει με τα ακριβά συνολάκια που διάλεγε προσεκτικά στα shopping trips της στο Μιλάνο, στο Παρίσι, στο Λονδίνο κτλ.
Ο Θανάσης, είχε κι αυτός αρκετό σουξέ με τα κοριτσάκια της γειτονιάς του, αφού ήταν ομορφόπαιδο. Λόγω επαγγέλματος είχε και υπέροχο σώμα και όλη η συνοικία ήταν τσιμπημένη μαζί του. Εκείνος βέβαια το βιολί του, για καλό και για κακό, φρόντιζε να τις κουτουπώνει όλες.
Μια μέρα λοιπόν, η Αναστασία γύριζε από μια βόλτα στα μαγαζιά, όταν είδε εκτροπή στο δρόμο. «Γαμώτο, τώρα πρέπει να πάω από τις βρωμογειτονιές» σκέφτηκε ενώ έστριβε. Ήταν σούρουπο και τα στενά δεν είχαν πολλή κινητικότητα. Καθώς περνούσε κάτω από μια οικοδομή, ένα εργαλείο, του οποίου την ονομασία σαφώς αγνοούσε, προσγειώθηκε πάνω στο αμάξι της από τον τελευταίο όροφο της οικοδομής και μετά από ένα τρανταχτό γδούπο από πάνω της, το είδε να πέφτει στο δρόμο.
Η Αναστασία βγήκε έντρομη από το αμάξι για να ανακαλύψει μια μεγάλη ζημιά στο πάνω μέρος. Το πάρκαρε στη γωνία και αποφάσισε να ανεβεί και να ζητήσει εξηγήσεις. Προσέχοντας να λερώσει όσο λιγότερο γίνεται το καινούριο άσπρο ταγιέρ της, έφτασε στο τελευταίο πάτωμα.
- «Είναι κανείς εδώ;» φώναξε.
- «Έπρεπε μανταμίτσα. Πως απ’ τα μέρη μας;» άκουσε μια φωνή πίσω της να λέει.
- «Περνούσα από κάτω και αυτό το πράγμα προσγειώθηκε στο αμάξι μου, προκαλώντας ζημιά», είπε υψώνοντας τον τόνο της φωνής της στο Θανάση. «Εσύ είσαι ο υπαίτιος;» τον ρώτησε.
- «Α! Και το ‘ψαχνα! Ήξερα πως κάπου γλίστρησε», της απάντησε.
- «Είστε επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια! Θα πω στον μπαμπά μου να πάρει τηλέφωνο τον υπουργό να σας πάρουν την άδεια!»
- «Τίποτα δε θα κάνεις!» τη διέκοψε ο Θανάσης.
- «Και βέβαια θα κάνω. Δεν ξέρεις ποια είμαι εγώ...», πήρε φόρα η Αναστασία.
- «Ω, βγάζεις και γλώσσα μωρή; Τότε να τη χρησιμοποιήσουμε…»
Με βιαστικές κινήσεις ο Θανάσης άρπαξε δυο κομμάτια σκοινί από πίσω του και σπρώχνοντας την Αναστασία στο πάτωμα την ανάγκασε να γονατίσει. Τότε χρησιμοποίησε τα σκοινιά για να την ακινητοποιήσει στη κολόνα πίσω της.
- «Και να φωνάξεις, με τέτοιο θόρυβο εδώ, κανείς δε θα σ’ ακούσει ακριβό πουτανάκι», είπε καθώς έβγαζε το παντελόνι και το μποξεράκι του. «Αφού γουστάρεις να βγάζεις γλώσσα γλύψ’ την μωρή!» είπε τοποθετώντας την πούτσα του μπροστά στο στόμα της.
Η πριγκίπισσα βέβαια κρατούσε το στόμα της ερμητικά κλειστό.
- «Γλύψτην είπα, » της φώναξε…
Κι ένα δυνατό χαστούκι προσγειώθηκε στο μάγουλο της, κάνοντας την Αναστασία να ανοίξει το στόμα της.
- «Έτσι μπράβο!», είπε ο Θανάσης αρχίζοντας να γαμά με δύναμη το στόμα της.
Η Αναστασία, με δάκρια στα μάτια, πίστευε πως από στιγμή σε στιγμή θα πνιγόταν. Τον κοίταζε με ύφος επαίτη, αλλά ο Θανάσης συνέχιζε ακάθεκτος. Μετά από περίπου 5 λεπτά μαρτυρίου, βγήκε και σαν πίδακα, ξεφόρτωσε όλο του το φορτίο στο μέχρι εκείνη τη στιγμή προσεκτικά μακιγιαρισμένο προσωπάκι της.
- «Τη βλέπεις αυτή τη σανίδα μαντάμ;»
Η Αναστασία τον κοιτούσε αμίλητη.
- «Μ’ αυτή θα σε κάνω μαύρη στο ξύλο αν τολμήσεις να παρακούσεις!», είπε ο Θανάσης.
Λέγοντας αυτά την έλυσε από τα δεσμά της και την διέταξε να αγκαλιάσει την κολόνα, δένοντας τα χέρια της εκεί. Της αφαίρεσε την φούστα και το άσπρο εσώρουχο.
- «Ωραίο μουνί, παρακαλάει για γαμήσι!» της ανακοίνωσε.
Η Αναστασία ένιωθε τον πούτσο του στα κωλομέρια της σαν πέτρα. Χωρίς καμιά προειδοποίηση, άρχισε να τον καρφώνει μέσα της με δύναμη. Πονούσε, τσίριζε, δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της...
Μετά από περίπου 10 λεπτά, ο Θανάσης βγήκε.
- «Τέτοιο κωλαράκι δεν πρέπει να πάει χαμένο!»
Η Αναστασία, αν και εντελώς σοκαρισμένη, μάζεψε όλο της το κουράγιο και δοκίμασε να αντιδράσει.
- «Όχι, σε παρακαλώ... θα καλέσω αστυνομία... θα σε κλείσω μέσα, σταμάτα, μη!»
Ο Θανάσης τότε πήρε στα χέρια του τη σανίδα.
- «Μήπως θέλεις να τη χρησιμοποιήσω;»
Η Αναστασία κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.
- «Σκάσε τότε. »
Η Αναστασία είχε αρκετό καιρό να τον πάρει από πίσω κι ήξερε πως θα την ξέσκιζε. Ευτυχώς που η πούτσα του ήταν γεμάτη με τα υγρά της, και τουλάχιστον γλίστρησε αρκετά εύκολα μέσα της. Δυο-τρία λεπτά ήταν αρκετά, ώστε ο Θανάσης να γεμίσει με σπέρμα τον κώλο της.
Την έλυσε και της πάσαρε τα ρούχα της.
- «Τώρα μπορείς να πας στην αστυνομία μωρή!» της είπε γελώντας.
Η Αναστασία αφού ντύθηκε έτρεξε στο αμάξι. Έβγαλε από την τσάντα της στα γρήγορα ένα υγρομάντηλο και καθάρισε τα χύσια από το πρόσωπο της. Πριν πάει στην αστυνομία, χρειαζόταν επειγόντως ένα μπάνιο.
Φτάνοντας σπίτι, γέμισε την μπανιέρα με καυτό νερό και έκανε ένα αφρόλουτρο. Αφού τελείωσε, βγήκε και σκουπίστηκε καλά. Ξάπλωσε για ένα λεπτό στο κρεβάτι της να χαλαρώσει. Το χέρι της σχεδόν ασυνείδητα άνοιξε το συρτάρι δίπλα της και έβγαλε από μέσα το δονητή της... Η αστυνομία χάθηκε τελείως από το νου της...
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.