Εδώ και έξι μήνες είχε προσληφθεί στο λογιστικό του γραφείο. Πρόκειται για την Άννα, 24 ετών, αθηναία, η οποία μόλις είχε ολοκληρώσει τις σπουδές τις και έψαχνε εργασία. Φυσικά ο μισθός που έπαιρνε ήταν πενιχρός, βάσει των δεδομένων της εποχής. Παρόλο που θα ξεκινούσαν οι φορολογικές δηλώσεις και για ένα εξάμηνο θα είχε αρκετή δουλεία ο κύριος Αντρέας δεν επέλεξε να προσλάβει κάποιο έμπειρο λογιστή από τα δεκάδες βιογραφικά που έλαβε μετά την τοποθέτηση της αγγελίας του. Το νεανικό της κορμί, το μαύρο πιασμένο σε αλογοουρά μαλλί της, το λεπτό κορμί της με το μικρό μα συνάμα στητό στήθος της, το κολλητό μαύρο παντελόνι σε συνδυασμό με το άσπρο πουκάμισό της, οι γόβες της, το άρωμα της ήταν τα προσόντα που τον έκαναν να την επιλέξει.
Οι πρώτοι έξι μήνες, λόγω και του αυξημένου φόρτου εργασίας κύλησαν τυπικά. Ο κύριος Αντρέας βρισκόταν από το πρωί μέχρι το βράδυ στο γραφείο για να αντεπεξέλθει, η Άννα μάθαινε τα βασικά της δουλειάς από τον ίδιο και ξεκίνησε να τον βοηθάει συμπληρώνοντας απλές φορολογικές δηλώσεις πριν του τις δώσει για έλεγχο. Η Μαρία με τη σειρά της, με το γνωστό ξινό της ύφος, είχε τα καθήκοντα γραμματέα και το μόνο που μπορούσε να την εμπιστευτεί ήταν στο να ετοιμάζει τον πρωινό του καφέ και να απαντάει τα τηλέφωνο. Σκεφτόταν να την απολύσει κάποια στιγμή το μετέθετε στο μέλλον όμως συνεχώς γιατί ήταν κόρη ενός πολύ καλού του πελάτη και γιατί ήταν εχέμυθη. Ότι και να γινόταν στο γραφείο δεν το έχει μάθει ποτέ κανείς, ούτε καν η ίδια του η γυναίκα, παρόλο που γνωρίζει τη Μαρία και έχουν φιλικές σχέσεις. Ακόμη και κάποιες ατασθαλίες του δεν έχουν διαρρεύσει. Ποτέ δεν έγινε τίποτα ερωτικό μεταξύ τους.
Η περίοδος των φορολογικών δηλώσεων τελειώνει και η δουλειά μειώνεται. Οι έλεγχοι κεφαλαίων που έχουν επιβληθεί σε συνδυασμό με τον νέο φορολογικό νόμο που αναμένεται να κατατεθεί ως μέρος του τρίτου μνημονίου δυσκολεύουν πολύ τη ρευστότητα του κύριου Αντρέα. Πελάτες καινούριοι δεν υπάρχουν και οι νέοι όλο και ζητούν μειώσεις στο λογιστικό τους κόστος επικαλούμενοι την δική τους ρευστότητα. Το εξάμηνο που ακολουθεί μέχρι την έναρξη των νέων φορολογικών δηλώσεων είναι κενό για την Άννα η οποία πλέον δεν έχει αντικείμενο εργασίας καθώς τις εταιρίες τις εξυπηρετεί ο ίδιος ο κύριος Αντρέας. Μάλλον θα πρέπει να την απολύσει. Το σκέφτεται ήδη εδώ και δύο εβδομάδες αφότου έχει επιστρέψει από τις καλοκαιρινές του διακοπές.
Πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, ημέρα Δευτέρα. Φωνάζει την Άννα και την Μαρία στο γραφείο του. Μοιράζεται μαζί τους τις σκέψεις του. Η Μαρία προτείνει να εξετάσουν τη λύση της μείωσης του μισθού, όμως ήδη ο μισθός τους είναι αρκετά χαμηλός. Δε θέλει ο κύριος Αντρέας να έχει άτομα με μισθούς πείνας. Η Άννα μάλλον θα πρέπει να σταματήσει λέει στα κορίτσια. Σηκώνονται να βγουν από το γραφείο. Αποχωρώντας η Μαρία γυρνάει και λέει στον κύριο Αντρέα.
- Γιατί δε χρησιμοποιείς αυτό το εξάμηνο ώστε να μάθεις στην Άννα τα λογιστικά των εταιριών. Οι περισσότεροι σου πελάτες είναι άντρες και η Άννα με την εμφάνισή της θα μπορεί να τους πείσει πολύ ευκολότερα από ότι εσύ και του κλείνει το μάτι. Έτσι του χρόνου θα μπορείς να έχεις διάφορες εταιρίες και θα μπορείς μάλιστα να κρατήσεις υψηλά τις τιμές σου.
- Θα το σκεφτώ…
απαντάει ο κύριος Αντρέας και βυθίζεται στην καρέκλα του. Ακούει έξω από το γραφείο να ψιθυρίζουν η Μαρία με την Άννα. Μάλλον σχολιάζουν τα τεκταινόμενα σκέφτεται και χάνεται στις σκέψεις του. Την επομένη καλεί την Άννα στο γραφείο του.
- Έχω σκεφτεί τα όσα συζητήσαμε χθες οι τρεις μας…
της λέει ενώ της έχει ζητήσει να καθίσει στην καρέκλα απέναντι από το γραφείο του.
- Θα δοκιμάσω να ακολουθήσω την πρόταση της Μαρίας. Δεν ξέρω όμως αν μπορείς να ανταποκριθείς. Όπως ξέρεις οι περισσότεροι πελάτες μου είναι άντρες. Θα πρέπει να μπορείς να πας σε συνεργεία αυτοκινήτων, βουλκανιζατέρ, κρεοπωλεία και μικρές βιοτεχνίες όπου επικρατεί κυρίως αντρικός πληθυσμός, να δουλέψεις απερίσπαστη και να πείσεις τον πελάτη για αυτά που του προσφέρεις. Όντως είσαι ωραία κοπέλα και για πρώτη φορά θα σου ζητήσω κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ στο παρελθόν. Θέλω το ντύσιμο σου να είναι τέτοιο ώστε, τουλάχιστον στην αρχή, μέχρι να αποκτήσεις εμπειρία, να μπορείς να κερδίζεις την προσοχή τους. Δε θα σου υποδείξω τι θα φορέσεις σε καμία περίπτωση, πιστεύω όμως ότι μπορείς να καταλάβεις ότι αυτό θα σου δώσει πόντους και θα αυξήσει τα κέρδη μας. Θες να συνεχίσεις με αυτό τον τρόπο στην δουλειά;
Πιεσμένη οικονομικά η Άννα απαντάει ναι. Άλλωστε θα έχει την εμπειρία να μάθει δίπλα σε ένα έμπειρο λογιστή. Και μετά ίσως μπορέσει να ανοίξει το δικό της γραφείο που είναι το όνειρό της, να παντρευτεί τον αγαπημένο της Γιώργο που είναι μαζί από τα φοιτητικά τους χρόνια και να κάνει την δική της οικογένεια. Πόσο άλλωστε να ζουν χώρια ο κάθε ένας με τους γονείς του.
- Από αύριο μπορούμε να ξεκινήσουμε…
λέει και αποχωρεί από το γραφείο ευχαριστώντας τον κύριο Αντρέα που επέλεξε αυτή τη λύση έναντι της απόλυσης.
Τις επόμενες τρεις εβδομάδες το πρόγραμμά τους ήταν ξεκάθαρο. Ότι δουλειές είχαν, τις έκλειναν μέχρι το μεσημέρι και μετά εκπαίδευση. Να μάθει η Άννα τα προγράμματα, τους νόμους, τα κέρδη που θα έπρεπε να φέρει και φυσικά τον τρόπο συμπεριφοράς ώστε να πεισθούν οι πελάτες. Εν το μεταξύ, παρόλο που ακόμη η παρουσία της θα ήταν μόνο στο γραφείο άλλαξε το ντύσιμό της. Πλέον ντυνόταν πιο σέξι, με ρούχα που τόνιζαν το καλλίγραμμο κορμί της και άφηναν την φαντασία των αντρών να οργιάζει. Το βλέμμα του κύριου Αντρέα, όσο και αν προσπαθούσε να το κρατήσει, υπήρχαν στιγμές που κολλούσε στο κορμί της. Είτε στα υπέροχα οπίσθιά της όταν φορούσε ένα κολλητό φόρεμα ή ένα κολλητό παντελόνι, είτε στα στητά στήθη της όταν πλέον άφηνε ξεκούμπωτο το πρώτο, ενίοτε και το δεύτερο κουμπί στο πουκάμισό της και πότε στα μάτια της που έπαιζαν για λίγο μαζί του και μετά κοιτούσαν προς τα κάτω ντροπαλά.
Μέχρι που έφτασε η μοιραία Τετάρτη. Τίποτα δεν έδειχνε ότι η μέρα αυτή θα ήταν διαφορετική. Η κίνηση στην Αθήνα κλασσικά αφόρητη και η βροχή ελαφριά, μια κλασσική φθινοπωρινή μέρα με την μουντάδα της. Αφού τελείωσε τις δουλειές του ο κύριος Αντρέας φώναξε μέσα την Άννα. Φορούσε μια maxi κολλητή φούστα με σκίσιμο στο πλάι που έφτανε αρκετά ψηλά και ένα λευκό πουκάμισο όπου από μέσα μπορούσε να διακρίνει τη διαγράμμιση του σουτιέν της. Δε μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της ώσπου εκείνη με ένα χαμόγελο αμηχανίας του λέει ότι την κάνει να αισθάνεται άβολα όπως την κοιτάζει. Της ζητάει συγνώμη και της λέει να καθίσει δίπλα του ώστε να δουν στον υπολογιστή κάποια στοιχεία για ένα συγκεκριμένο πελάτη.
- Από αύριο ξεκινάς τις επισκέψεις, της τονίζει. Ο πρώτος σου πελάτης θα είναι εύκολος για να μη σε ζορίσω. Θα πάς στον κουμπάρο μου τον Παναγιώτη. Θα έχω ήδη μιλήσει στο τηλέφωνο και θα του εξηγήσω γιατί δεν θα πάω εγώ…
συνεχίζει να της λέει και δείχνοντας τα στοιχεία του στον υπολογιστή της εξηγεί τι πρέπει να κάνει. Τελειώνοντας γυρνάει προς το μέρος της και ακουμπώντας το χέρι του στο πόδι της την ρωτάει αν τα έχει καταλάβει όλα. Η Άννα παγώνει. Πρώτη φορά το χέρι του αφεντικού της ακουμπάει στο κορμί της. Προσπαθεί να ψελλίσει ότι τα κατάλαβε, μα νιώθει το χέρι του αφεντικού της να ξεκινάει να κινείται και να την χαϊδεύει. Τον κοιτάει αποσβολωμένη. Τα δάκτυλα του έχουν βρει το κόψιμο από το φόρεμά της. Ακουμπάνε πλέον το γυμνό της δέρμα. Προσπαθεί να ψελλίσει ένα μη. Το μόνο που νιώθει όμως είναι το χέρι του κύριου Αντρέα να βρίσκεται πλέον όλο στο γυμνό μέρος του ποδιού της και να προσπαθεί να ανέβει προς τα πάνω. Καταφέρνει να πει ένα παγωμένο "κύριε Αντρέα τι κάνετε;".
Το χέρι του κύριου Αντρέα ανεβαίνει πιο ψηλά. Σπρώχνει τα πόδια της Άννας να ανοίξουν. Την κοιτάει στα μάτια και της απαντάει.
- Άννα, οι καιροί είναι δύσκολοι και το κόστος για να σε κρατήσω στο γραφείο μου είναι αρκετά μεγάλο. Θέλω να ανεβάσω τις τιμές στους πελάτες μου και αυτό θα το κάνω με την βοήθειά σου. Θέλω να τους πείθεις με τα επιχειρήματά σου. Και αν δε μπορείς να τους πείθεις έτσι, να χρησιμοποιήσεις το κορμί σου…
και την ώρα που το λέει αυτό με το χέρι του έχει φτάσει στο μουνί της, το χουφτώνει και το σφίγγει με δύναμη. Ήταν η σειρά του τώρα να μείνει έκπληκτος. Η Άννα δε φορούσε εσώρουχο. Τα δάκτυλα του αρχίζουν να παίζουν με το μουνάκι της. Ανοίγουν τα μουνόχειλα και παίρνουν λίγα από τα υγρά που ξεκινούν να τρέχουν. Τα απλώνουν πάνω στην κλειτορίδα και αρχίζουν να την παίζουν κυκλικά. Τη χαϊδεύουν ελαφρά μα που και που τις δίνουν και ελαφρά χαστουκάκια. Η Άννα πλέον έχει καυλώσει. Φαίνεται στο βλέμμα της. Γέρνει το κεφάλι της πίσω. Βογκάει.
- Κρυφοπουτανίτσα είσαι…
της λέει τώρα ο κύριος Αντρέας ειρωνικά. Τα δάκτυλα του μπαίνουν ελαφρά στο μουνάκι της. Είναι μουσκεμένο.
- Θέλει γαμήσι το μουνί σου καργιολάκι. Καυλώνει με το αφεντικό της η πουτανίτσα;…
τη ρωτάει επιτακτικά, ενώ σπρώχνει για πρώτη φορά όλο το δάκτυλο μέσα της. "Ναι…" απαντάει ξέπνοα ανοίγοντας τα πόδια για να το δεχτεί όσο πιο βαθιά μπορεί.
- Ναι αφεντικό μου, καυλώνω μαζί σου και θέλω να σε χύσω.
Ο κύριος Αντρέας συνεχίζει να τη μαλακίζει πλέον αρκετά δυνατά, αρκετά έντονα. Ταυτόχρονα όμως βγάζει την ψωλή του έξω ανοίγοντας το φερμουάρ του παντελονιού του. Παίρνει το χέρι της Άννας και το βάζει στην δική του ψωλή. Πλέον αρχίζει να τον μαλακίζει κι αυτή. Φυσικά και ήταν πολύ καυλωμένος. Τόσο πολύ που όταν καταφέρνει η Άννα να ψελλίσει ότι θέλει να τον τσιμπουκώσει αρνείται. Της ζητάει να σηκώσει τη φούστα στη μέση της και να καθίσει πάνω του. Να πηδηχτεί σαν σκύλα, να πηδήξει το αφεντικό της στην καρέκλα του γραφείου της. Δε χάνει στιγμή η Άννα. Σηκώνει τη φούστα και πάει να καθίσει πάνω του. Προφυλακτικό τον ρωτάει; Τρώει ένα χαστούκι.
- Κάτσε πάνω τώρα γαμημένη πουτάνα, της λέει.
Είναι τόσο καυλωμένη που δεν το ξανασκέφτεται. Κάθεται πάνω του. Με μια κίνηση τον παίρνει όλο μέσα. Μένει λίγο ακίνητη εκεί ώστε να τον συνηθίσει. Και μετά αρχίζει να πηδιέται πάνω του. Ο κύριος Αντρέας την κρατάει από τα κωλομάγουλα. Τα χαστουκίζει τόσο πολύ που έχουν κοκκινίσει. Που και που τα σπρώχνει με δύναμη προς τα κάτω και την καρφώνει πάνω στην ψωλή του. Της έχει εν τω μεταξύ ξεκουμπώσει το πουκάμισο, της κατέβασε το σουτιέν και τρώει της ρώγες της. Την πονάει γιατί τις δαγκώνει και τις τραβάει με τα χείλη του, τον ερεθίζει όμως να βλέπει τον πόνο της στις εκφράσεις του προσώπου της. Νιώθει ότι πλησιάζει ο οργασμός της. Παραμιλάει. Κτυπιέται με δύναμη πλέον πάνω του. Το μουνάκι της κάθε φορά που το σηκώνει τρέχει ποτάμια στην ψωλή του. Του έχει ήδη μουσκέψει τα αρχίδια και φυσικά του έχει λερώσει το παντελόνι. Έπρεπε να το βγάλω σκέφτεται στιγμιαία όταν νιώθει το μουνάκι της με σπασμούς να χύνει και να του πιέζει την ψωλή. Φυσικά και αυτός είναι στα όρια του και μόλις που καταφέρνει να κρατηθεί, την σπρώχνει και μόλις βγαίνει έξω τελειώνει. Ένας πίδακας σπέρματος γεμίζει το χώρο. Προσγειώνονται στο κορμί της, στο μουνάκι της που είναι ανοικτό πάνω από την ψωλή του, στο γραφείο, στα ρούχα του.
Προσπαθούν να μαζευτούν και να καθαριστούν. Η ώρα έχει περάσει και πρέπει να σχολάσουν. Αυτός άλλωστε θα πάει στην γυναίκα του και εκείνη θα πάει να βρει το αγόρι της όσο οι γονείς του δουλεύουν. Το βλέμμα της ένοχο. Σταγόνες από δάκρυα κυλούν. Πρώτη φορά απάτησε το αγόρι της μα ήθελε πολύ να κρατήσει αυτή την δουλειά. Αυτό που τη στεναχωρούσε περισσότερο όμως είναι ότι της άρεσε. Το απόλαυσε. Και αυτό την κάνει να αισθάνεται ένοχη. Το βλέμμα του αυτάρεσκο. Ήθελε αυτή τη μικρή από την πρώτη στιγμή που την είδε. Και τώρα την είχε στο χέρι του. Θα περάσει καλά από εδώ και πέρα και το ξέρει. Πάει να φύγει η Άννα. Αύριο θέλω να σε επιθεωρήσω της λέει πριν πας στον κουμπάρο μου για την δουλειά. Φεύγει από το γραφείο η Άννα. Σε δέκα λεπτά φεύγει και ο κύριος Αντρέας. Βγαίνοντας εκτός, η Μαρία του κλείνει το μάτι. Είδατε που σας είπα ότι αξίζει να κρατήσετε την Άννα λέει και γελάει.
Copyright protected OW ref: 102113
Οι πρώτοι έξι μήνες, λόγω και του αυξημένου φόρτου εργασίας κύλησαν τυπικά. Ο κύριος Αντρέας βρισκόταν από το πρωί μέχρι το βράδυ στο γραφείο για να αντεπεξέλθει, η Άννα μάθαινε τα βασικά της δουλειάς από τον ίδιο και ξεκίνησε να τον βοηθάει συμπληρώνοντας απλές φορολογικές δηλώσεις πριν του τις δώσει για έλεγχο. Η Μαρία με τη σειρά της, με το γνωστό ξινό της ύφος, είχε τα καθήκοντα γραμματέα και το μόνο που μπορούσε να την εμπιστευτεί ήταν στο να ετοιμάζει τον πρωινό του καφέ και να απαντάει τα τηλέφωνο. Σκεφτόταν να την απολύσει κάποια στιγμή το μετέθετε στο μέλλον όμως συνεχώς γιατί ήταν κόρη ενός πολύ καλού του πελάτη και γιατί ήταν εχέμυθη. Ότι και να γινόταν στο γραφείο δεν το έχει μάθει ποτέ κανείς, ούτε καν η ίδια του η γυναίκα, παρόλο που γνωρίζει τη Μαρία και έχουν φιλικές σχέσεις. Ακόμη και κάποιες ατασθαλίες του δεν έχουν διαρρεύσει. Ποτέ δεν έγινε τίποτα ερωτικό μεταξύ τους.
Η περίοδος των φορολογικών δηλώσεων τελειώνει και η δουλειά μειώνεται. Οι έλεγχοι κεφαλαίων που έχουν επιβληθεί σε συνδυασμό με τον νέο φορολογικό νόμο που αναμένεται να κατατεθεί ως μέρος του τρίτου μνημονίου δυσκολεύουν πολύ τη ρευστότητα του κύριου Αντρέα. Πελάτες καινούριοι δεν υπάρχουν και οι νέοι όλο και ζητούν μειώσεις στο λογιστικό τους κόστος επικαλούμενοι την δική τους ρευστότητα. Το εξάμηνο που ακολουθεί μέχρι την έναρξη των νέων φορολογικών δηλώσεων είναι κενό για την Άννα η οποία πλέον δεν έχει αντικείμενο εργασίας καθώς τις εταιρίες τις εξυπηρετεί ο ίδιος ο κύριος Αντρέας. Μάλλον θα πρέπει να την απολύσει. Το σκέφτεται ήδη εδώ και δύο εβδομάδες αφότου έχει επιστρέψει από τις καλοκαιρινές του διακοπές.
Πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, ημέρα Δευτέρα. Φωνάζει την Άννα και την Μαρία στο γραφείο του. Μοιράζεται μαζί τους τις σκέψεις του. Η Μαρία προτείνει να εξετάσουν τη λύση της μείωσης του μισθού, όμως ήδη ο μισθός τους είναι αρκετά χαμηλός. Δε θέλει ο κύριος Αντρέας να έχει άτομα με μισθούς πείνας. Η Άννα μάλλον θα πρέπει να σταματήσει λέει στα κορίτσια. Σηκώνονται να βγουν από το γραφείο. Αποχωρώντας η Μαρία γυρνάει και λέει στον κύριο Αντρέα.
- Γιατί δε χρησιμοποιείς αυτό το εξάμηνο ώστε να μάθεις στην Άννα τα λογιστικά των εταιριών. Οι περισσότεροι σου πελάτες είναι άντρες και η Άννα με την εμφάνισή της θα μπορεί να τους πείσει πολύ ευκολότερα από ότι εσύ και του κλείνει το μάτι. Έτσι του χρόνου θα μπορείς να έχεις διάφορες εταιρίες και θα μπορείς μάλιστα να κρατήσεις υψηλά τις τιμές σου.
- Θα το σκεφτώ…
απαντάει ο κύριος Αντρέας και βυθίζεται στην καρέκλα του. Ακούει έξω από το γραφείο να ψιθυρίζουν η Μαρία με την Άννα. Μάλλον σχολιάζουν τα τεκταινόμενα σκέφτεται και χάνεται στις σκέψεις του. Την επομένη καλεί την Άννα στο γραφείο του.
- Έχω σκεφτεί τα όσα συζητήσαμε χθες οι τρεις μας…
της λέει ενώ της έχει ζητήσει να καθίσει στην καρέκλα απέναντι από το γραφείο του.
- Θα δοκιμάσω να ακολουθήσω την πρόταση της Μαρίας. Δεν ξέρω όμως αν μπορείς να ανταποκριθείς. Όπως ξέρεις οι περισσότεροι πελάτες μου είναι άντρες. Θα πρέπει να μπορείς να πας σε συνεργεία αυτοκινήτων, βουλκανιζατέρ, κρεοπωλεία και μικρές βιοτεχνίες όπου επικρατεί κυρίως αντρικός πληθυσμός, να δουλέψεις απερίσπαστη και να πείσεις τον πελάτη για αυτά που του προσφέρεις. Όντως είσαι ωραία κοπέλα και για πρώτη φορά θα σου ζητήσω κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ στο παρελθόν. Θέλω το ντύσιμο σου να είναι τέτοιο ώστε, τουλάχιστον στην αρχή, μέχρι να αποκτήσεις εμπειρία, να μπορείς να κερδίζεις την προσοχή τους. Δε θα σου υποδείξω τι θα φορέσεις σε καμία περίπτωση, πιστεύω όμως ότι μπορείς να καταλάβεις ότι αυτό θα σου δώσει πόντους και θα αυξήσει τα κέρδη μας. Θες να συνεχίσεις με αυτό τον τρόπο στην δουλειά;
Πιεσμένη οικονομικά η Άννα απαντάει ναι. Άλλωστε θα έχει την εμπειρία να μάθει δίπλα σε ένα έμπειρο λογιστή. Και μετά ίσως μπορέσει να ανοίξει το δικό της γραφείο που είναι το όνειρό της, να παντρευτεί τον αγαπημένο της Γιώργο που είναι μαζί από τα φοιτητικά τους χρόνια και να κάνει την δική της οικογένεια. Πόσο άλλωστε να ζουν χώρια ο κάθε ένας με τους γονείς του.
- Από αύριο μπορούμε να ξεκινήσουμε…
λέει και αποχωρεί από το γραφείο ευχαριστώντας τον κύριο Αντρέα που επέλεξε αυτή τη λύση έναντι της απόλυσης.
Τις επόμενες τρεις εβδομάδες το πρόγραμμά τους ήταν ξεκάθαρο. Ότι δουλειές είχαν, τις έκλειναν μέχρι το μεσημέρι και μετά εκπαίδευση. Να μάθει η Άννα τα προγράμματα, τους νόμους, τα κέρδη που θα έπρεπε να φέρει και φυσικά τον τρόπο συμπεριφοράς ώστε να πεισθούν οι πελάτες. Εν το μεταξύ, παρόλο που ακόμη η παρουσία της θα ήταν μόνο στο γραφείο άλλαξε το ντύσιμό της. Πλέον ντυνόταν πιο σέξι, με ρούχα που τόνιζαν το καλλίγραμμο κορμί της και άφηναν την φαντασία των αντρών να οργιάζει. Το βλέμμα του κύριου Αντρέα, όσο και αν προσπαθούσε να το κρατήσει, υπήρχαν στιγμές που κολλούσε στο κορμί της. Είτε στα υπέροχα οπίσθιά της όταν φορούσε ένα κολλητό φόρεμα ή ένα κολλητό παντελόνι, είτε στα στητά στήθη της όταν πλέον άφηνε ξεκούμπωτο το πρώτο, ενίοτε και το δεύτερο κουμπί στο πουκάμισό της και πότε στα μάτια της που έπαιζαν για λίγο μαζί του και μετά κοιτούσαν προς τα κάτω ντροπαλά.
Μέχρι που έφτασε η μοιραία Τετάρτη. Τίποτα δεν έδειχνε ότι η μέρα αυτή θα ήταν διαφορετική. Η κίνηση στην Αθήνα κλασσικά αφόρητη και η βροχή ελαφριά, μια κλασσική φθινοπωρινή μέρα με την μουντάδα της. Αφού τελείωσε τις δουλειές του ο κύριος Αντρέας φώναξε μέσα την Άννα. Φορούσε μια maxi κολλητή φούστα με σκίσιμο στο πλάι που έφτανε αρκετά ψηλά και ένα λευκό πουκάμισο όπου από μέσα μπορούσε να διακρίνει τη διαγράμμιση του σουτιέν της. Δε μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της ώσπου εκείνη με ένα χαμόγελο αμηχανίας του λέει ότι την κάνει να αισθάνεται άβολα όπως την κοιτάζει. Της ζητάει συγνώμη και της λέει να καθίσει δίπλα του ώστε να δουν στον υπολογιστή κάποια στοιχεία για ένα συγκεκριμένο πελάτη.
- Από αύριο ξεκινάς τις επισκέψεις, της τονίζει. Ο πρώτος σου πελάτης θα είναι εύκολος για να μη σε ζορίσω. Θα πάς στον κουμπάρο μου τον Παναγιώτη. Θα έχω ήδη μιλήσει στο τηλέφωνο και θα του εξηγήσω γιατί δεν θα πάω εγώ…
συνεχίζει να της λέει και δείχνοντας τα στοιχεία του στον υπολογιστή της εξηγεί τι πρέπει να κάνει. Τελειώνοντας γυρνάει προς το μέρος της και ακουμπώντας το χέρι του στο πόδι της την ρωτάει αν τα έχει καταλάβει όλα. Η Άννα παγώνει. Πρώτη φορά το χέρι του αφεντικού της ακουμπάει στο κορμί της. Προσπαθεί να ψελλίσει ότι τα κατάλαβε, μα νιώθει το χέρι του αφεντικού της να ξεκινάει να κινείται και να την χαϊδεύει. Τον κοιτάει αποσβολωμένη. Τα δάκτυλα του έχουν βρει το κόψιμο από το φόρεμά της. Ακουμπάνε πλέον το γυμνό της δέρμα. Προσπαθεί να ψελλίσει ένα μη. Το μόνο που νιώθει όμως είναι το χέρι του κύριου Αντρέα να βρίσκεται πλέον όλο στο γυμνό μέρος του ποδιού της και να προσπαθεί να ανέβει προς τα πάνω. Καταφέρνει να πει ένα παγωμένο "κύριε Αντρέα τι κάνετε;".
Το χέρι του κύριου Αντρέα ανεβαίνει πιο ψηλά. Σπρώχνει τα πόδια της Άννας να ανοίξουν. Την κοιτάει στα μάτια και της απαντάει.
- Άννα, οι καιροί είναι δύσκολοι και το κόστος για να σε κρατήσω στο γραφείο μου είναι αρκετά μεγάλο. Θέλω να ανεβάσω τις τιμές στους πελάτες μου και αυτό θα το κάνω με την βοήθειά σου. Θέλω να τους πείθεις με τα επιχειρήματά σου. Και αν δε μπορείς να τους πείθεις έτσι, να χρησιμοποιήσεις το κορμί σου…
και την ώρα που το λέει αυτό με το χέρι του έχει φτάσει στο μουνί της, το χουφτώνει και το σφίγγει με δύναμη. Ήταν η σειρά του τώρα να μείνει έκπληκτος. Η Άννα δε φορούσε εσώρουχο. Τα δάκτυλα του αρχίζουν να παίζουν με το μουνάκι της. Ανοίγουν τα μουνόχειλα και παίρνουν λίγα από τα υγρά που ξεκινούν να τρέχουν. Τα απλώνουν πάνω στην κλειτορίδα και αρχίζουν να την παίζουν κυκλικά. Τη χαϊδεύουν ελαφρά μα που και που τις δίνουν και ελαφρά χαστουκάκια. Η Άννα πλέον έχει καυλώσει. Φαίνεται στο βλέμμα της. Γέρνει το κεφάλι της πίσω. Βογκάει.
- Κρυφοπουτανίτσα είσαι…
της λέει τώρα ο κύριος Αντρέας ειρωνικά. Τα δάκτυλα του μπαίνουν ελαφρά στο μουνάκι της. Είναι μουσκεμένο.
- Θέλει γαμήσι το μουνί σου καργιολάκι. Καυλώνει με το αφεντικό της η πουτανίτσα;…
τη ρωτάει επιτακτικά, ενώ σπρώχνει για πρώτη φορά όλο το δάκτυλο μέσα της. "Ναι…" απαντάει ξέπνοα ανοίγοντας τα πόδια για να το δεχτεί όσο πιο βαθιά μπορεί.
- Ναι αφεντικό μου, καυλώνω μαζί σου και θέλω να σε χύσω.
Ο κύριος Αντρέας συνεχίζει να τη μαλακίζει πλέον αρκετά δυνατά, αρκετά έντονα. Ταυτόχρονα όμως βγάζει την ψωλή του έξω ανοίγοντας το φερμουάρ του παντελονιού του. Παίρνει το χέρι της Άννας και το βάζει στην δική του ψωλή. Πλέον αρχίζει να τον μαλακίζει κι αυτή. Φυσικά και ήταν πολύ καυλωμένος. Τόσο πολύ που όταν καταφέρνει η Άννα να ψελλίσει ότι θέλει να τον τσιμπουκώσει αρνείται. Της ζητάει να σηκώσει τη φούστα στη μέση της και να καθίσει πάνω του. Να πηδηχτεί σαν σκύλα, να πηδήξει το αφεντικό της στην καρέκλα του γραφείου της. Δε χάνει στιγμή η Άννα. Σηκώνει τη φούστα και πάει να καθίσει πάνω του. Προφυλακτικό τον ρωτάει; Τρώει ένα χαστούκι.
- Κάτσε πάνω τώρα γαμημένη πουτάνα, της λέει.
Είναι τόσο καυλωμένη που δεν το ξανασκέφτεται. Κάθεται πάνω του. Με μια κίνηση τον παίρνει όλο μέσα. Μένει λίγο ακίνητη εκεί ώστε να τον συνηθίσει. Και μετά αρχίζει να πηδιέται πάνω του. Ο κύριος Αντρέας την κρατάει από τα κωλομάγουλα. Τα χαστουκίζει τόσο πολύ που έχουν κοκκινίσει. Που και που τα σπρώχνει με δύναμη προς τα κάτω και την καρφώνει πάνω στην ψωλή του. Της έχει εν τω μεταξύ ξεκουμπώσει το πουκάμισο, της κατέβασε το σουτιέν και τρώει της ρώγες της. Την πονάει γιατί τις δαγκώνει και τις τραβάει με τα χείλη του, τον ερεθίζει όμως να βλέπει τον πόνο της στις εκφράσεις του προσώπου της. Νιώθει ότι πλησιάζει ο οργασμός της. Παραμιλάει. Κτυπιέται με δύναμη πλέον πάνω του. Το μουνάκι της κάθε φορά που το σηκώνει τρέχει ποτάμια στην ψωλή του. Του έχει ήδη μουσκέψει τα αρχίδια και φυσικά του έχει λερώσει το παντελόνι. Έπρεπε να το βγάλω σκέφτεται στιγμιαία όταν νιώθει το μουνάκι της με σπασμούς να χύνει και να του πιέζει την ψωλή. Φυσικά και αυτός είναι στα όρια του και μόλις που καταφέρνει να κρατηθεί, την σπρώχνει και μόλις βγαίνει έξω τελειώνει. Ένας πίδακας σπέρματος γεμίζει το χώρο. Προσγειώνονται στο κορμί της, στο μουνάκι της που είναι ανοικτό πάνω από την ψωλή του, στο γραφείο, στα ρούχα του.
Προσπαθούν να μαζευτούν και να καθαριστούν. Η ώρα έχει περάσει και πρέπει να σχολάσουν. Αυτός άλλωστε θα πάει στην γυναίκα του και εκείνη θα πάει να βρει το αγόρι της όσο οι γονείς του δουλεύουν. Το βλέμμα της ένοχο. Σταγόνες από δάκρυα κυλούν. Πρώτη φορά απάτησε το αγόρι της μα ήθελε πολύ να κρατήσει αυτή την δουλειά. Αυτό που τη στεναχωρούσε περισσότερο όμως είναι ότι της άρεσε. Το απόλαυσε. Και αυτό την κάνει να αισθάνεται ένοχη. Το βλέμμα του αυτάρεσκο. Ήθελε αυτή τη μικρή από την πρώτη στιγμή που την είδε. Και τώρα την είχε στο χέρι του. Θα περάσει καλά από εδώ και πέρα και το ξέρει. Πάει να φύγει η Άννα. Αύριο θέλω να σε επιθεωρήσω της λέει πριν πας στον κουμπάρο μου για την δουλειά. Φεύγει από το γραφείο η Άννα. Σε δέκα λεπτά φεύγει και ο κύριος Αντρέας. Βγαίνοντας εκτός, η Μαρία του κλείνει το μάτι. Είδατε που σας είπα ότι αξίζει να κρατήσετε την Άννα λέει και γελάει.
Copyright protected OW ref: 102113
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.