Ο σπιτονοικοκύρης μου στη Θεσσαλονίκη (3ο μέρος)

Προηγούμενο μέρος: Ο σπιτονοικοκύρης μου στη Θεσσαλονίκη (2ο μέρος)

Μόλις έφυγε ο κύριος Γιάννης, έκανα ένα ντους για να συμμαζευτώ λιγάκι, έφτιαξα και ένα καφέ και έκατσα στον καναπέ με την πετσέτα δεμένη στη μέση να αράξω. Πέντε λεπτά μετά, με πήρε τηλέφωνο ο κύριος Θεοδόσης και με έβαλε να του εξιστορήσω με λεπτομέρειες τι έγινε με τον κύριο Γιάννη. Γέλασε όταν κατάλαβε το πόσο πολύ του άρεσε αυτό που έγινε. Έκλεισε το τηλέφωνο, λέγοντας μου να τον περιμένω το απογευματάκι που θα πήγαινε η γυναίκα του για ψώνια.

Περίπου μία ώρα μετά, και ενώ σκεφτόμουν ότι πρέπει να αρχίζω να ετοιμάζομαι για την επίσκεψη του κυρίου Θεοδόση χτύπησε το κουδούνι. Ένα χτύπημα διστακτικό, σαν αυτός που χτυπάει να μην ήταν σίγουρος ότι είναι στο σωστό μέρος. Και κατά ένα τρόπο, έτσι ήταν. Ανοίγοντας, είδα την γυναίκα του Θεοδόση, την κυρία Ζωή. Φτιαγμένη, βαμμένη, αλλά εφόσον ήξερα ότι θα βγει για ψώνια δεν έδωσα σημασία. Είχε όμως κάτι περίεργο η συμπεριφορά της. Με χαιρέτησε ευγενικά όπως πάντα, αλλά ήταν διστακτική, μου έδινε την εντύπωση ότι ήθελε να μου πει κάτι και δεν ήξερε πως. Μου ζήτησε να μου αφήσει τα κλειδιά του σπιτιού τους γιατί ο άντρας της είχε ξεχάσει τα δικά του και αν θα είμαι σπίτι να περάσει όταν γυρίζει να τα πάρει, μία που εκείνη θα έλειπε.

Φυσικά και δέχτηκα, σίγουρος ότι ήταν σχέδιο του Θεοδόση για να έχει άλλοθι να μείνει σπίτι μου μέχρι να γυρίσει εκείνη από τα ψώνια. Πίστευα ότι εκεί θα έληγε η συζήτηση, αλλά εκείνη έμενε διστακτική στην πόρτα, κατακόκκινη. Αποφάσισα να την βοηθήσω.

- Θέλετε κάτι άλλο κυρία Ζωή;

- Ναι βρε αγόρι μου, αλλά να, δεν μπορώ εδώ στην πόρτα. Δεν αισθάνομαι άνετα, άσε που δεν ξέρω και πώς να σου το πω αυτό που θέλω.

Έκανα στο πλάι αμέσως, προσκαλώντας την να μπει μέσα.

- Χίλια συγνώμη κυρία Ζωή περάστε αν έχετε χρόνο, καθίστε. Ότι θέλετε πείτε μου, μην το σκέφτεστε. Αν προλαβαίνετε, να σας φτιάξω ένα καφεδάκι στα γρήγορα;

- Αχ ναι αγόρι μου, να χαρείς. Να ηρεμήσω κι εγώ λιγάκι, να τα βάλω σε μια τάξη. Είναι λίγο μπερδεμένα αυτά που σκέφτομαι να σου πω.

Την άφησα να καθίσει και πήγα στην κουζίνα και ετοίμαζα τον καφέ. Την άκουσα να μπαίνει πίσω μου και να τραβάει μια καρέκλα. Γύρισα και την είδα καθισμένη στο τραπέζι της κουζίνας με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά της, το κεφάλι κάτω και τα πόδια σταυρωμένα στους αστραγάλους. Η προσωποποίηση του άγχους.

- Τι συμβαίνει κυρία Ζωή; Έχετε κάτι; Συνέβη κάτι κακό;

Ξεκίνησε να μιλάει ασταμάτητα, σαν χείμαρρος.

- Αχ βρε αγόρι μου. Κακό δεν το λες αλλά, να. Τόσο καιρό σε βλέπω και λέω τι ωραίο αγόρι είσαι, να, σας ακούω που και που και με την κοπέλα σου όταν το κάνετε. Και να σου πω και την αλήθεια μου, με έχετε ερεθίσει κάμποσες φορές, τόσο που τώρα τελευταία στήνω αυτί να σας ακούσω. Και πριν να άκουσα φωνές και νόμιζα πως. Και βγήκα σιγά-σιγά στο μπαλκόνι και βρε αγόρι μου, γιατί το άφησες ανοιχτό το παράθυρο;

Μαρμάρωσα. Σταμάτησε το μυαλό μου. Με είχε δει να με πηδάει ο κύριος Γιάννης! Κατακοκκίνισα. Χωρίς να το καταλάβω καν, βρέθηκα πίσω της να την κρατάω από τους ώμους και να ψελλίζω κι εγώ δεν ξέρω τι για να δικαιολογηθώ. Βάζοντας τα χέρια της πάνω στα δικά μου και χαϊδεύοντας τα, εκείνη συνέχισε λες και δε με άκουγε.

- Σοκαρίστηκα βρε αγόρι μου. Αλλά πιο πολύ μου έκανε εντύπωση αυτή η απόλαυση που έδειχνες να νοιώθεις. Τόσο πολύ σου άρεσε; Εγώ δεν ξέρω, πάντα το φοβόμουν πάρα πολύ, για αυτό και δεν τον έχω αφήσει ποτέ να με πάρει έτσι. Είμαι σίγουρη ότι κάπου έξω βρίσκει να το κάνει και δεν το πολυψάχνω, αλλά να, με αυτά που είδα να σου πω την αμαρτία μου ερεθίστηκα πιο πολύ και από όταν σας άκουγα με την κοπέλα σου. Βρε αγόρι μου, τόσο πολύ σου άρεσε;

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτός όλος ο χείμαρρος μαζί με τον τρόπο που μου χάιδευε τα χέρια με την πλάτη της κολλημένη πάνω μου έκανε τον πούτσο μου να αρχίσει να σκληραίνει. Ήμουν σίγουρος ότι το ένοιωθε στην πλάτη της, αλλά δεν έκανε καμία κίνηση να τραβηχτεί.

Δεν ξέρω τι με έπιασε. Άφησα τα χέρια μου να γλιστρήσουν προς τα κάτω και να ακουμπάνε ελεύθερα στο πάνω μέρος του στήθους της και άρχισα να χαϊδεύω ακολουθώντας το ρυθμό που μου χάιδευε εκείνη τα χέρια. Ταυτόχρονα, άρχισα να της μιλάω εξηγώντας της ότι ναι μου άρεσε πάρα πολύ, όσο μου αρέσει και να πηδάω γυναίκες. Δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, αλλά το καθένα τόσο ερεθιστικό. Και για κερασάκι συμπλήρωσα…

- όσα και να σας πω όμως, πρέπει να το κάνετε για να καταλάβετε.

Όση ώρα της μιλούσα, χάιδευα το πάνω μέρος του στήθους της και εκείνη τα χέρια μου χωρίς να μιλάει και χωρίς να δείχνει ότι την ενοχλεί ο πλέον σαν ξύλο πούτσος μου στην πλάτη της. Χωρίς να γυρίσει, είπε σχεδόν ψιθυριστά.

- Και με ποιόν βρε αγόρι μου; Αυτός είναι αγριάνθρωπος, θα με ρημάξει έτσι και τον αφήσω. Τουλάχιστον να είχα κάποιον τρόπο να δω αν μου αρέσει πρώτα. Δεν ξέρω τι να κάνω. Με αυτά που είδα έχω ερεθιστεί και τόσο πολύ. Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει.

Χαμογελώντας μόνος μου, άφησα τα χέρια μου να κατέβουν κι άλλο. Τα δικά της αμέσως ακολούθησαν συνεχίζοντας να χαϊδεύουν τα δικά μου καθώς άρχισα πολύ ελαφρά να χαϊδεύω κυκλικά τις ρώγες της. Ταυτόχρονα, έσκυψα πίσω από το αυτί της και χαϊδεύοντας με τα χείλια τον λαιμό της, της ψιθύρισα:

- Κι εγώ τι κάνω εδώ κυρία Ζωή μου; Αν δεν σας δείξω εγώ, τότε ποιός; Είδατε άλλωστε ότι ξέρω να το χειρίζομαι το θέμα.

- Αχ, δεν ξέρω αγόρι μου. Τι να σου πω. Το θέλω, αλλά…

Δεν την άφησα να συνεχίσει. Έπιασα τις ρώγες της, έστριψα, έτριψα και τράβηξα συγχρόνως ξέροντας ότι την πονάω ελαφρά και με ελαφρά φιλιά στο λαιμό της είπα όπως είχα μάθει από τους δικούς μου γαμιάδες.

- Δεν υπάρχει αλλά κυρία Ζωή μου! Το θέλεις και θα σου το κάνω. Και μετά, θα έρχεσαι και θα ζητάς ξανά και ξανά να σου ανοίγω την κωλάρα σου.

Στο σφίξιμο της ρώγας της αντέδρασε με ένα μακρόσυρτο "αχ…" καθαρής απόλαυσης. Στο τέλος της πρότασης μου τινάχτηκε, λέγοντας… "άκου να σου πω μικρέ, εμένα θα προσέχεις πώς μου μιλάς!".

Σκέφτηκα μέσα μου: Τι είχαμε, τι χάσαμε. Αφού για αυτό ήρθε, θα το τραβήξω κι όπου πάει.

Την άφησα και κάνοντας τον κύκλο της, στάθηκα μπροστά της. Της έπιασα το πρόσωπο και το σήκωσα ώστε να με κοιτάζει.

- Κυρία Ζωή μου, σε σέβομαι και σε εκτιμώ πολύ. Αλλά αυτή η κωλάρα σου με έχει τρελάνει εδώ και καιρό. Θέλω να σου την περιποιηθώ και να την κάνω να ζητάει τον πούτσο μου συνέχεια. Δηλώνω αυτό που θέλω με όλη μου την ειλικρίνεια. Τώρα εάν το θέλεις θα μου κατεβάσεις το σορτσάκι να δεις ότι λέω την αλήθεια. Αν όχι, ανοίγεις την πόρτα και πας στις φίλες σου και είναι σαν να μην έγινε ποτέ τίποτε…

και με αυτό έμεινα ακίνητος μπροστά της, αφήνοντας το κεφάλι της ελεύθερο.

- Δεν μπορώ αγόρι μου. Δεν γίνεται έτσι, χωρίς να… δεν ξέρω.

Έπιασα το χέρι της και το έβαλα επάνω στον πούτσο μου πάνω από το σορτσάκι, κλείνοντας τα δάχτυλα της μέσα στα δικά μου. Κατακοκκίνισε, αλλά δεν έκανε καμία κίνηση να το τραβήξει. Άρχισα να το κουνάω πάνω κάτω ελαφρά.

- Είδατε κυρία Ζωή μου τι ωραία που γίνεται;

- Γίνεσαι πρόστυχος τώρα, το ξέρεις;

- Αρχίζω να γίνομαι. Αλλά σας αρέσει, έτσι δεν είναι;

- Καλά τώρα τι περιμένεις να σου πω;

Της τράβηξα το χέρι, συνεχίζοντας να το κρατάω μέσα στο δικό μου. Με το άλλο, κατέβασα με μια κίνηση το σορτσάκι μέχρι τα γόνατα. Ξανά έβαλα το χέρι της στην ίδια θέση και συνέχισα να το κουνάω ελαφρά όπως πριν.

- Ότι σας αρέσει ο πούτσος μου στο χέρι σας ίσως.

- Αχ, ναι, πολύ! (Της ξέφυγε, και μόλις το είπε κατακοκκίνισε πάλι).

Άρχισε πλέον να μου τι παίζει μόνη της, σε λίγο πιο έντονο ρυθμό από αυτόν που της έδινα εγώ με το χέρι μου πριν. Πλησίασα ένα βήμα, χωρίς κουβέντα. Ήταν πλέον μπροστά στο πρόσωπο της, σε απόσταση αναπνοής. Τα μάτια της καρφωμένα επάνω του και η ανάσα της είχε αρχίσει να βαραίνει. Χαϊδεύοντας με τις παλάμες μου τις δύο πλευρές του προσώπου της, της είπα:

- Έτσι κυρία Ζωή μου. Ωραία δεν είναι; Εμένα πάντως, μου αρέσει πολύ έτσι όπως μου τον παίζεις.

Άλλη απάντηση περίμενα όμως και άλλη πήρα. Γύρισε και με κοίταξε με ένα πονηρό χαμόγελο που δεν περίμενα ποτέ να δω στο πρόσωπο της.

- Ναι ε; Να συνεχίσω δηλαδή; Το θέλεις πολύ;

Βλέποντας την έκπληξη στα μάτια μου, συνέχισε ακάθεκτη.

- Πες το, ζήτα το. Θέλω να σε ακούσω να το λες.

Έτσι ε; Σκέφτηκα μέσα μου. Τώρα θα σε φτιάξω καλά εγώ.

- Ναι κυρία Ζωή. Μου αρέσει πολύ. Θέλω τρελά να μου παίζεις την πούτσα με τα χεράκια σου.

Την ώρα που πήγε να απαντήσει, έκανα δύο πράγματα ταυτόχρονα. Ένα μικρό βηματάκι μπροστά και ένα ελαφρό τράβηγμα του προσώπου της προς το μέρος μου. Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθεί με το κεφάλι της πούτσας μου στο στόμα, ενώ η κίνηση του χεριού της το έφερε λίγο πιο μέσα ακόμα. Έμεινα ακίνητος, περιμένοντας να δω πώς θα αντιδράσει. Έσφιξε τα χείλη της, τον έγλειψε μέσα στο στόμα της, τραβήχτηκε και φορώντας πάλι αυτό το πονηρό χαμόγελο μου είπε:

- Στο είπα αγόρι μου, ζήτα το. Μόνο αυτό χρειάζεται να κάνεις.

Και ξανά έβαλε το κεφάλι στο στόμα της και άρχισε να το πιπιλάει, χωρίς να σταματήσει ούτε δευτερόλεπτο την κίνηση του χεριού της πάνω κάτω.

Άρχισα να της λέω λοιπόν.

- Ρούφα μου την πούτσα καύλα μου, μέχρι τον λαιμό σου παρ' τη, τι καύλα πίπα είσαι εσύ…

και άλλα τέτοια. Και οσο της έλεγα εγώ, τόσο φτιαχνόταν εκείνη. Της σήκωσα τα χέρια και της έβγαλα τη μπλούζα και το σουτιέν και ξαναβρέθηκε στην ίδια στάση σε χρόνο μηδέν, γλείφοντας και ρουφώντας, βογκώντας με γεμάτο στόμα σαν να μην υπήρχε αύριο.

Έπαιζα με τις ρώγες της συνέχεια. Είχε αφεθεί πια εντελώς στην απόλαυση. Βογκούσε, ρούφαγε, έγλειψε αλλά το καλύτερο ήρθε όταν άρχισε να τρίβεται πάνω στο μαξιλάρι όπως με πίπωνε. Κουνούσε τον κώλο της με έναν τρόπο τόσο ηδονικό που με έκανε να ξεχάσω όλα τα υπόλοιπα. Αφού την χάζεψα λίγο ακόμα την πήρα από το χέρι, τη σήκωσα από την καρέκλα και την οδήγησα πάλι στο σαλόνι. Πήγε να καθίσει στον καναπέ, αλλά με μια κίνηση την γύρισα πλάτη σ' εμένα και την έσπρωξα ελαφρά να γονατίσει πάνω στον καναπέ. Κολλώντας πίσω της, έσκυψα μπροστά και παίρνοντας τα χέρια της την έβαλα να τα ακουμπήσει στην πλάτη του καναπέ.

Την ώρα που λύγιζε την μέση της για να ακουμπήσει, γύρισε με το ίδιο χαμόγελο και με ρώτησε:

- Έτσι, ντυμένη με θέλεις; Έλεγα μήπως…

Της έκλεισα το στόμα με την παλάμη μου, τραβώντας της ελαφρά πίσω το κεφάλι κάνοντας την να λυγίσει και άλλο την μέση της. Έβαλα το άλλο χέρι στα καπούλια της να στηριχτώ, και έγειρα μπροστά βάζοντας τα χείλια μου στο αυτί της.

- Από εδώ και πέρα δεν θα λες κυρία Ζωή μου. Θα απολαμβάνεις μόνο. Άσε με τώρα να χαζέψω αυτή την κωλάρα. Τόσο καιρό την λιγουρευόμουν.

- Μ… ναι; Και γιατί δεν έλεγες τίποτε; ( Κουνώντας τον ελαφρά, με αποτέλεσμα να τρίβεται επάνω μου).

Έχωσα το χέρι μου κάτω από την φούστα της που είχε ήδη ανέβει πάνω από τα μισά των μπουτιών της, χούφτωσα το μουνί της σφίγγοντας το και τραβώντας λίγο ακόμη το μαλλί της είπα:

- Γιατί δε φανταζόμουν ότι είσαι τόσο καυλιάρα και δεν ήξερα ότι δεν στον περιποιείται ο άντρας σου. Τώρα όμως θα σου τον περιποιούμαι εγώ, έτσι κυρία Ζωή μου;

Με αυτό το τελευταίο, ακούμπησα τον αντίχειρα στην τρυπούλα της, και άρχισα να την τρίβω πιέζοντας ελάχιστα και κρατώντας σφιχτά το μουνί της στη χούφτα μου. Αναπήδησε με την αίσθηση, αλλά τεντώθηκε προς τα πίσω βοηθώντας με να την τρίβω πιο άνετα και έντονα.

- Αχ, τι κάνεις εκεί παλιόπαιδο; Θα με κακομάθεις εσύ μου φαίνεται.

- Στο είπα κυρία Ζωή μου. Είναι πολύ ωραίο, αρκεί να ξέρουν πώς να στο κάνουν. Είχα καλούς δασκάλους και έχω σκοπό να σε κακομάθω τόσο που να έρχεσαι και να στήνεσαι έτσι μόνη σου και να μου ζητάς να σου την ανοίγω.

- Ποια αγόρι μου; Πες το, θέλω να σε ακούω.

- Θα μου ζητάς να σου ανοίγω την κωλάρα σου κυρία Ζωή μου. Θα μου την κουνάς όπως τώρα και θα με παρακαλάς να σου τη γαμάω μόλις βρίσκεις ευκαιρία.

Όσο μιλούσα, κατέβασα το κιλοτάκι που φορούσε και συνέχισα να της τρίβω την τρυπούλα ενώ με το υπόλοιπο χέρι μου είχα αρχίσει να τρίβω το μουνί της, το οποίο είχε υγρανθεί τόσο που τα δάχτυλα μου ήταν σαν βρεγμένα έτσι που γυάλιζαν από τα υγρά της.

- Αχ, έτσι που το πάς θα με τρελάνεις εσύ!

Είχε ακουμπήσει το κεφάλι της στην πλάτη του καναπέ, με κλειστά μάτια, κατακόκκινη και κουνούσε τον κώλο της στο ρυθμό που την έτριβα.

Έβγαλα εντελώς το σορτσάκι, και χωρίς προειδοποίηση ακούμπησα τον πούτσο μου στο μουνί της, πιέζοντας ελαφρά. Έτσι όπως κουνιόταν, γλίστρησε μέσα της το κεφάλι κάνοντας τη να τιναχτεί φωνάζοντας "όχι, όχι έτσι! Όχι χωρίς προφυλακτικό". Τραβώντας τη δυνατά από τα μαλλιά προς τα πίσω και σπρώχνοντας την λεκάνη μου, χώθηκα μέσα της μέχρι τη ρίζα και έμεινα εκεί κρατώντας την ακίνητη σφιχτά από τα μαλλιά και την μέση.

- Έτσι, κυρία Ζωή μου! Συνέχεια έτσι! Και την μουνάρα και την κωλάρα και το στόμα σου έτσι θα τα παίρνω και θα σου αρέσει και θα το ζητάς! Πες το, τώρα θέλω εγώ να σε ακούω!

- Τι θέλεις αγόρι μου; Σε παρακαλώ, μην μου φέρεσαι έτσι.

Με ένα "Δεν σου αρέσει κυρία Ζωή μου; Να σταματήσω; " ξαναχώθηκα απότομα όλος μέσα της και τραβήχτηκα έξω εντελώς, κρατώντας τη μόνο από τα μαλλιά. Ένα "αχ…" όταν έμπαινα, και ένα "όχι, μη…" όταν βγήκα από μέσα της ήταν οι αντιδράσεις της.

- Όχι μη… τι κυρία Ζωή; Θέλω να το ακούσω!

- Μη σταματάς τώρα!

- Τι θέλεις να κάνω; Πες το! Ολόκληρη την πρόταση!

- Βαλ' τον όλο μέσα, όπως πριν.

- Σε παρακαλώ;

- Έλα που θα σε παρακαλέσω κιόλας!

Της άφησα και τα μαλλιά και έκανα ένα βήμα πίσω. Γύρισε να δει και γούρλωσαν τα μάτια της.

- Τι θα με αφήσεις έτσι, σοβαρολογείς;

- Ή θα κάνεις αυτό που σου λέω, ή ναι, θα σε αφήσω έτσι. Σοβαρολογώ. Άσε την πουτάνα μέσα σου να βγει έξω κυρία Ζωή. Λοιπόν; Ακούω.

Έμεινε εκεί, κοιτάζοντας με στα μάτια για αρκετά δευτερόλεπτα. Και πάνω που νόμιζα ότι θα με διαολοστείλει, γύρισε την πλάτη, ακούμπησε στον καναπέ, χαμογέλασε και…

- Σε παρακαλώ αγόρι μου, βαλ' τον μου όλο όπως πριν! Και τράβα μου και τα μαλλιά πουστάκι, πώς το ήξερες ότι θα μου αρέσει;

Χώθηκα μέσα της άγρια, κάνοντας την να φωνάξει.Της τράβηξα τα μαλλιά τόσο που νόμιζα ότι θα σπάσει η μέση της έτσι που την λύγισε.

- Ακόμα στην αρχή είμαστε κυρία Ζωή. Ξέρω κι άλλα που θα σου αρέσουν. Θα σε κάνω εγώ την μεγαλύτερη πουτάνα της περιοχής, περίμενε και θα δεις.

Μετά από αρκετά απότομα καρφώματα, της άφησα τα μαλλιά, βγήκα από μέσα της και γονάτισα πίσω της. Μέχρι να γυρίσει και να μιλήσει είχα ήδη κολλήσει το στόμα μου στο μουνί της και της το έγλυφα τρίβοντας την τρύπα του κώλου της όπως πριν. Έβγαλε ένα αχ! Απότομο, κοφτό, μούγκρισμα πιο πολύ παρά βογκητό. Αμέσως μετά, "δίκιο έχεις, θα με πεθάνεις εσύ! Πω, πω τι γλώσσα… πόσο καιρό, Χριστέ μου!"

Άρα ο άντρας της και από κώλο δεν την γαμάει και δεν την γλείφει, ωραία, θα περάσω καλά εδώ, σκέφτηκα μέσα μου.

Συνεχίζοντας να τη γλείφω, άρχισα να περνάω την γλώσσα μου από την τρυπούλα της σε ακανόνιστα διαστήματα κάνοντας τη να τινάζεται κάθε φορά που την ακουμπούσα εκεί. Άρχισα να βάζω το δάχτυλο όταν έβγαζα την γλώσσα και αντίστροφα. Μετά από κανένα δεκάλεπτο, τα είχε χάσει. Κουνιόταν, βογκούσε, μούγκριζε ακατάληπτα. Είχε δύο δάχτυλα στον κώλο της, που τα ανοιγόκλεινα και στριφογύριζα ανοίγοντας της τον κώλο και το στόμα μου κολλημένο στο μουνί της να τη γλείφει ασταμάτητα.

- Πω, πω, τέλειο είναι αγόρι μου. Έτσι στο έκαναν κι εσένα την πρώτη σου φορά; Γιατί αυτό κόλλησες έτσι και σε γαμάνε; Πόσο δίκιο έχεις! Είναι τέλεια η αίσθηση!

Σηκώθηκα και ακουμπώντας τον πούτσο μου στην τρυπούλα της πιέζοντας ελαφρά, έχωσα το χέρι μου ανάμεσα στα μπούτια της και ανοίγοντας τα ελαφρά άρχισα να της τρίβω την κλειτορίδα. Ένα "αχ…" ήταν η μόνη της αντίδραση. Συνέχισε να κουνάει τον κώλο της όπως πριν, αλλά τώρα η κίνηση αυτή έκανε τον πούτσο μου έτσι που ήταν και μουσκεμένος από τα υγρά της να αρχίσει να χώνεται αργά-αργά, εκατοστό-εκατοστό μέσα της. Όταν γλίστρησε το κεφάλι μέσα της τινάχτηκε, αλλά χωρίς να σταματήσει στιγμή να κουνιέται. Κρατήθηκα εκεί, αφήνοντας την να κουνιέται, ανοίγοντας μόνη της τον δρόμο για τη συνέχεια. Είχα πολύ καιρό να είμαι τόσο καυλωμένος. Και μετά τις δύο φορές που είχα χύσει πριν, ήξερα ότι θα αργούσα πολύ να χύσω. Με λίγα λόγια, σκεφτόμουν ότι θα μαρτυρούσε ο κώλος της κυρίας Ζωής σήμερα.

Με τα κουνήματα της, είχα αρχίσει να χώνομαι πιο μέσα χωρίς να κουνιέμαι καθόλου. Η κυρία Ζωή, είχε ξεφύγει εντελώς. Κουνούσε τον κώλο της, τεντωνόταν προς τα πίσω προσπαθώντας να τον πάρει πιο μέσα, βογκούσε, κλαψούριζε. Το καλύτερο όμως ήταν αυτό που άκουγα όταν κατάφερνε να μιλήσει.

- Πω, πω τι έχανα η ηλίθια! Δίκιο είχες καύλα μου, όποτε θέλεις θα στον δίνω. Θα στον λιώσω να το ξέρεις, δε θα μπορείς να πάρεις τα πόδια σου. Αν με κάνεις έτσι από την πρώτη φορά, φαντάσου όταν θα συνηθίσει να γαμιέται η κωλάρα μου και θέλει κι άλλο! Γάμα με παλικαράκι μου, έτσι… κι άλλο, πιο μέσα!

Εγώ είχα γίνει τούρμπο. Μία η ιδέα ότι γαμούσα την γυναίκα του Θεοδόση για πρώτη φορά στην ζωή της από τον κώλο, μία που ήταν μεγαλύτερη μου και την έκανα να χάνει τον κόσμο, αλλά πιο πολύ απ' όλα το ότι ήταν μια γυναίκα που ήξερε, που με είχε δει να γαμιέμαι όπως τη γαμούσα τώρα και την ερέθιζε αυτό με είχαν φέρει σε στάδιο παροξυσμού.

Ήμουν πια χωμένος όλος μέσα της και κουνιόμουν μέσα έξω στο βάθος του κώλου της με μικρές ελαφρές κινήσεις. Έβαλε τα χέρια της πίσω, τράβηξε τα κωλομέρια της να ανοίξουν καλά, κούνησε τον κώλο της να τον τακτοποιήσει καλά μέσα της και μετά τεντώθηκε προς τα πίσω ακόμα πιο πολύ και έπιασε τα δικά μου κωλομέρια τραβώντας με να κολλήσω πάνω της. Κρατώντας με έτσι, άρχισε να κουνιέται σαν να ήθελε να φτάσει η πούτσα μου σε κάθε σημείο του κώλου της, βογκώντας και αναστενάζοντας… ώσπου με μια κραυγή με άφησε, έπεσε στην ράχη του καναπέ όπου χτυπώντας με μπουνιές το μαξιλάρι άρχισε να έχει σπασμούς και να επαναλαμβάνει ψιθυριστά… "χύνω, χύνω… χύνω".

Μόλις ηρέμησε, βγήκα από μέσα της και κάθισα στον καναπέ να ηρεμήσω. Ξάπλωσε με το κεφάλι στο στομάχι μου και άρχισε να μου γλείφει τον πούτσο, ελαφρά, χωρίς να προσπαθεί να με κάνει να χύσω.

- Τι κάνεις εκεί, κυρία Ζωή;

Γύρισε χαμογελαστή και.

- Δεν θέλω να σου πέσει, θέλω να μου τον ξαναβάλεις άλλη μια φορά. Τουλάχιστον…

συμπλήρωσε με ένα πονηρό γελάκι. Αρχίσαμε να μιλάμε ενώ εκείνη με μαεστρία φρόντιζε να με κρατάει καυλωμένο. Μου είπε τα παράπονα της για τον άντρα της, αλλά πιο πολύ επέμεινε να της πω εγώ πώς έφτασα να μου αρέσει να με πηδάνε, πώς ξεκίνησα, ποιός ήταν ο πρώτος μου και πώς με κατάφερε. Αφού της τα είπα με λεπτομέρειες, έφτασα και στον μαύρο Αμερικάνο. Εκεί γούρλωσαν τα μάτια της και μου είπε ότι πάντα ήταν η μεγάλη της φαντασίωση να την πηδήξει ένας μαύρος με μεγάλο καυλί. Γέλασα και όταν με ρώτησε γιατί, της είπα.

- Αφού στο είπα ότι θα σε κάνω την μεγαλύτερη πουτάνα της γειτονιάς. Εσύ όμως δεν χρειάζεσαι βοήθεια, είσαι από μόνη σου.

- Έλα τώρα, αλήθεια, μπορείς να κανονίσεις κάτι; Αν μπορείς, θα το ήθελα πολύ.

- Αν είσαι υπάκουη μαζί μου, όταν έρθει θα δω τι μπορώ να κάνω.

- Ότι θέλει το αγόρι μου! Και μαζί να μας πάρει, δεν έχω πρόβλημα, να το ξέρεις. Αντίθετα, θα ήθελα να σε δω πάλι να γαμιέσαι. Από κοντά αυτή την φορά, με καύλωσε τρελά όταν σας έβλεπα πριν.

- Θα το κοιτάξω κυρία Ζωή μου. Τώρα όμως, γονάτισε στο πάτωμα, πέσε στα τέσσερα και δώσε μου την κωλάρα σου γιατί δεν αντέχω άλλο. Πρέπει να χύσω!

Την ώρα που έλεγε "αμέσως, αγόρι μου!" Είχε ήδη βρεθεί στα 4, με τουρλωμένη την κωλάρα της και με περίμενε χαμογελαστή. Λύγισα τα γόνατα όρθιος από πάνω της, τον ακούμπησα στην τρύπα της, πιάστηκα από τους γοφούς της και χαμηλώνοντας αργά, άρχισα να χώνομαι μέσα της πόντο-πόντο.

- Αχ… αυτό είναι, έτσι! Καβάλημα κανονικό! Έτσι, έτσι, άνοιξε τον μου καλά! Πω, πω, τρέλα σκέτη είναι. Γάμα με αγόρι μου, γάμα με.

Παραληρούσε η κυρία Ζωή. Εγώ, άρχισα να μπαινοβγαίνω αργά στην αρχή και μετά με απότομα σπρωξίματα της πήδαγα την κωλάρα όσο πιο άγρια μπορούσα. Παρασυρμένος από την καύλα μου, άρχισα να της χαστουκίζω τα κωλομέρια και όταν από τις κραυγούλες που έβγαζε κατάλαβα ότι της άρεσε, τα χαστούκια έγιναν πολύ δυνατά. Τόσο, που άρχισαν τα κωλομέρια της να κοκκινίζουν. Αποτέλεσμα;

- Αχ αγόρι μου… έτσι, μπράβο, είμαι κακό κορίτσι! Δείρε με, γάμα με, έτσι μου πρέπει.

Άρχισε να χύνει πάλι με αναφιλητά, πράγμα που με έκανε, αρπάζοντας την από τα μαλλιά και τραβώντας την τόσο που νόμιζα ότι θα σπάσει η μέση της, να χωθώ μέχρι τέρμα μέσα της και να χύσω το μεδούλι μου στην κωλάρα της.

Λίγο αργότερα έφυγε αλλά άρχισε να έρχεται όσο πιο συχνά μπορούσε μέχρι που ήρθε ο Αμερικανός και εκείνη το έμαθε, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.




Copyright protected OW ref: 166639