Το e-mail μου είναι το:
Μόλις σταμάτησε η βροχή, η Σοράγια φόρεσε ένα εντυπωσιακό καπέλο και βγήκε έξω. Περπάτησε μόνη της σιγοτραγουδώντας ένα παλιό γαλλικό τραγούδι. Δεν υπήρχε άντρας που να μην έριχνε το βλέμμα του πάνω της.
Εκείνη τους έβλεπε όλους χωρίς να κοιτάζει κανέναν...
Μπήκε σ' ένα μπαράκι κι έκατσε μόνη της στο τραπέζι της γωνίας. Έβγαλε τα μαύρα της γάντια και τα άφησε πάνω στο τραπέζι. Σχεδόν αμέσως ο σερβιτόρος της αφήνει ένα ποτό, ψιθυρίζοντας της:
- "Καλησπέρα Σοράγια"
Κι εκείνη του απαντά μ' ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο. Ακουμπάει το ποτήρι στα χείλη της και εισπνέει το άρωμα του ποτού. Χωρίς να το αποχωριστεί καθόλου, το αδειάζει αργά-αργά. Με το που ακουμπά το ποτήρι στο τραπέζι πλησιάζει ο σερβιτόρος. Αφήνει ένα ακόμα "Ροζ Αντίκο" κι ένα σημείωμα δείχνοντάς της έναν άντρα που καθόταν στο μπαρ.
- "Πίνεις ακόμα το ίδιο ποτό..."
Η Σοράγια σήκωσε το ποτήρι και μ' ένα νεύμα κάλεσε τον άντρα. Δεν σε άγγιξε κύτρα να καθίσει μαζί της.
Κάθεται δίπλα της και χαμογελώντας λέει:
- "Η μικρή μου Σοράγια, γυναίκα!"
Βάζοντας το χέρι της ανάμεσα στα πόδια του απαντάει:
- "Ούτε μια μέρα δεν σε άγγιξε κύριε καθηγητά!"
Τον φιλάει με πάθος και αρχίζει να τον χαϊδεύει πάνω από το παντελόνι. Εκείνος νιώθει να ξαναγεννιέται στα χέρια της καλής του μαθήτριας! Ο μόνος που τους έχει αντιληφθεί είναι ο σερβιτόρος. Τους κοιτάζει επίμονα κι αυτό τους εξιτάρει ακόμα περισσότερο. Ο καθηγητής έχει παραδοθεί απόλυτα στη Σοράγια, που τώρα περνά τα χέρια της μέσα από το παντελόνι του. Τον νιώθει να σκληραίνει και να μεγαλώνει. Είναι ξανά δικός της! Το βλέμμα του έχει γίνει παρακλητικό. Αρχίζει να παίζει τον πούτσο του πιο δυνατά, πιο άγρια, σχεδόν βίαια!
Η ηδονή είναι τεράστια. Η ανάσα του και οι παλμοί του είναι εκτός ελέγχου! Δεν αργεί να τον τελειώσει. Με μια απότομη κίνηση χύνει πάνω στο χέρι της. Τον αφήνει και φέρνει το γεμάτο χύσια χέρι της στο στόμα της. Το γλύφει και τον φιλάει κρατώντας ανάμεσα στα στόματα τους τα δάχτυλά της.
Όταν το χέρι της ήταν πια καθαρό, φόρεσε τα μαύρα της γάντια, το καπέλο της και σηκώθηκε. Ο καθηγητής είχε μείνει να την κοιτάει. Η Σοράγια βγήκε έξω. Φυσικά δεν άργησε να την ακολουθήσει. Έστριψε στο στενό και περίμενε να τη φτάσει ο καθηγητής. Ο δρόμος σκοτεινός. Περνούσαν ελάχιστα αυτοκίνητα. Τώρα είναι αυτός που την τραβάει κι τη σπρώχνει στον τοίχο.
Τη φιλάει αγριεμένος από καύλα και της σηκώνει το φόρεμα. Με τα δυο του χέρια ξεσκίζει το καλσόν της και κολλάει τη μούρη του πάνω στο καυλωμένο της μουνί. Εκείνη βγάζει έναν αναστεναγμό ηδονής. Με μια απότομη κίνηση καρφώνει το μουνί της με δυο δάχτυλα. Την παίζει δυνατά και γρήγορα. Όταν πια τα υγρά της τον έχουν πλημμυρίσει τραβάει τα δάχτυλά του και σηκώνεται. Βγάζει τον καυλωμένο του πούτσο και αρχίζει να τη γαμάει άγρια. Εκείνη ουρλιάζει καθώς ο πούτσος του την τρυπάει και φτάνει μέχρι τη μήτρα της.
Ένα ακόμη σπρώξιμο και υγρά τους γεμίζουν τον κόλπο της. Χύνουν και οι δυο μαζί μέσα σε κραυγές ηδονής και βογγητά.
- "Αυτή είναι η μικρή μου Σοράγια!"
Του χαμογέλασε και χωριστήκαν...
Μπήκε σ' ένα μπαράκι κι έκατσε μόνη της στο τραπέζι της γωνίας. Έβγαλε τα μαύρα της γάντια και τα άφησε πάνω στο τραπέζι. Σχεδόν αμέσως ο σερβιτόρος της αφήνει ένα ποτό, ψιθυρίζοντας της:
- "Καλησπέρα Σοράγια"
Κι εκείνη του απαντά μ' ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο. Ακουμπάει το ποτήρι στα χείλη της και εισπνέει το άρωμα του ποτού. Χωρίς να το αποχωριστεί καθόλου, το αδειάζει αργά-αργά. Με το που ακουμπά το ποτήρι στο τραπέζι πλησιάζει ο σερβιτόρος. Αφήνει ένα ακόμα "Ροζ Αντίκο" κι ένα σημείωμα δείχνοντάς της έναν άντρα που καθόταν στο μπαρ.
- "Πίνεις ακόμα το ίδιο ποτό..."
Η Σοράγια σήκωσε το ποτήρι και μ' ένα νεύμα κάλεσε τον άντρα. Δεν σε άγγιξε κύτρα να καθίσει μαζί της.
Κάθεται δίπλα της και χαμογελώντας λέει:
- "Η μικρή μου Σοράγια, γυναίκα!"
Βάζοντας το χέρι της ανάμεσα στα πόδια του απαντάει:
- "Ούτε μια μέρα δεν σε άγγιξε κύριε καθηγητά!"
Τον φιλάει με πάθος και αρχίζει να τον χαϊδεύει πάνω από το παντελόνι. Εκείνος νιώθει να ξαναγεννιέται στα χέρια της καλής του μαθήτριας! Ο μόνος που τους έχει αντιληφθεί είναι ο σερβιτόρος. Τους κοιτάζει επίμονα κι αυτό τους εξιτάρει ακόμα περισσότερο. Ο καθηγητής έχει παραδοθεί απόλυτα στη Σοράγια, που τώρα περνά τα χέρια της μέσα από το παντελόνι του. Τον νιώθει να σκληραίνει και να μεγαλώνει. Είναι ξανά δικός της! Το βλέμμα του έχει γίνει παρακλητικό. Αρχίζει να παίζει τον πούτσο του πιο δυνατά, πιο άγρια, σχεδόν βίαια!
Η ηδονή είναι τεράστια. Η ανάσα του και οι παλμοί του είναι εκτός ελέγχου! Δεν αργεί να τον τελειώσει. Με μια απότομη κίνηση χύνει πάνω στο χέρι της. Τον αφήνει και φέρνει το γεμάτο χύσια χέρι της στο στόμα της. Το γλύφει και τον φιλάει κρατώντας ανάμεσα στα στόματα τους τα δάχτυλά της.
Όταν το χέρι της ήταν πια καθαρό, φόρεσε τα μαύρα της γάντια, το καπέλο της και σηκώθηκε. Ο καθηγητής είχε μείνει να την κοιτάει. Η Σοράγια βγήκε έξω. Φυσικά δεν άργησε να την ακολουθήσει. Έστριψε στο στενό και περίμενε να τη φτάσει ο καθηγητής. Ο δρόμος σκοτεινός. Περνούσαν ελάχιστα αυτοκίνητα. Τώρα είναι αυτός που την τραβάει κι τη σπρώχνει στον τοίχο.
Τη φιλάει αγριεμένος από καύλα και της σηκώνει το φόρεμα. Με τα δυο του χέρια ξεσκίζει το καλσόν της και κολλάει τη μούρη του πάνω στο καυλωμένο της μουνί. Εκείνη βγάζει έναν αναστεναγμό ηδονής. Με μια απότομη κίνηση καρφώνει το μουνί της με δυο δάχτυλα. Την παίζει δυνατά και γρήγορα. Όταν πια τα υγρά της τον έχουν πλημμυρίσει τραβάει τα δάχτυλά του και σηκώνεται. Βγάζει τον καυλωμένο του πούτσο και αρχίζει να τη γαμάει άγρια. Εκείνη ουρλιάζει καθώς ο πούτσος του την τρυπάει και φτάνει μέχρι τη μήτρα της.
Ένα ακόμη σπρώξιμο και υγρά τους γεμίζουν τον κόλπο της. Χύνουν και οι δυο μαζί μέσα σε κραυγές ηδονής και βογγητά.
- "Αυτή είναι η μικρή μου Σοράγια!"
Του χαμογέλασε και χωριστήκαν...
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.