Γενικά οι ιστοσελίδες γνωριμιών δε με εκφράζουν. Όπως σε όλες τις εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης, ο καθένας πλάθει μία υποτιθέμενη προσωπικότητα και φυσικά τα χαρακτηριστικά του καθενός τίθενται σε αμφισβήτηση. Ωστόσο μετά από κουβέντα με έναν συνάδελφο έκανα κι εγώ λογαριασμό. Η περιγραφή μου δεν ήταν πλήρης, χωρίς φωτογραφίες και με λεπτομέρειες σε τέτοιο βαθμό που να μην με «εκθέσουν». Η σύνδεση στην ιστοσελίδα φυσικά γινόταν εν κρυπτώ από τη σύζυγό μου την Ξένια.
Δέχθηκα κάποια μηνύματα για γνωριμίες, αλλά ήμουν επιφυλακτικός κατά πόσο αληθή ήταν τα μηνύματα. Μια από τις επαφές ωστόσο που κίνησε το ενδιαφέρον. Ηλικία κοντά στη δικιά μου, στην ίδια περιοχή, παντρεμένη με παιδιά. Σχεδόν ίδια κατάσταση με μένα δηλαδή. Είχε στείλει μήνυμα για γνωριμία κλπ και ήταν το μοναδικό μήνυμα που απάντησα. Ως ψευδώνυμο είχε «Μπέλλα», οπότε το μυαλό μου πήγε στο ακριβώς αντίθετο. Δε γαμιέται… τι είχα να χάσω;
Ανταλλάσσαμε μηνύματα γενικόλογα, αλλά στη συνέχεια τα μηνύματα άρχισαν να γίνονται πιο προσωπικά. Η ώρα ήταν περασμένη, οπότε διακόψαμε για την πρώτη ημέρα της διαδικτυακής μας γνωριμίας. Η Μπέλλα στο προφίλ της δεν είχε φωτογραφίες (όπως κι εγώ) και θεώρησα ότι η συζήτηση είχε λήξει. Μετά από λίγες μέρες εμφανίστηκε ειδοποίηση από τη Μπέλλα. Τελικά όπως κρυβόμουν κι εγώ, κρυβόταν κι αυτή από τον άνδρα της. Τα ξαναείπαμε, αλλά δεν είχαμε κάτι άλλο τετριμμένο να πούμε. Μιας και μέναμε στην ίδια περιοχή είπα να κάνω κίνηση και της πρότεινα για καφέ. Δε μου απάντησε αλλά ζήτησε να το σκεφτεί. Μετά από μέρες δέχθηκε να βρεθούμε αλλά όχι κεντρικά, οπότε δώσαμε ραντεβού σε παραθαλάσσιο χώρο κοντά στην πόλη σε μέρος της επιλογής της, ώστε να νιώθει λίγο πιο άνετα.
Ραντεβού στα τυφλά λοιπόν! Προφασίστηκα επαγγελματικούς λόγους στην Ξένια, βρήκα το μέρος, έκατσα και περίμενα. Χάζευα στο κινητό μέχρι να εμφανιστεί κάποια που να αναγνωρίζει τα σημεία που είχαμε συνεννοηθεί. Δεν περίμενα να εμφανιστεί. Πίστευα ότι θα μετάνιωσε ή ακόμα χειρότερα δε θα μπόρεσε να έρθει λόγω του συζύγου της. Η αγωνία μου δεν κράτησε πολύ καθώς εμφανίστηκε και κάθισε απέναντί μου. Μοντέλο δεν τη λες, αλλά σίγουρα όχι άσχημη. Βαμμένη ξανθιά, μετρίου αναστήματος, μικρό στήθος και αδύνατη. Τα γυαλιά ηλίου τύπου μάσκα έκρυβε το πρόσωπό της, αλλά είχε έντονες γωνίες και ήταν κάπως… άγριο. Δεν τρελάθηκα δηλαδή.
- «Λοιπόν; Ποια η ετυμηγορία;» Ωραίο σπάσιμο πάγου από πλευράς της.
- «Δηλαδή;» απάντησα, προσπαθώντας να κερδίσω χρόνο να ετοιμάσω μια πιο ωραία απάντηση.
- «Είμαι αυτό που φανταζόσουν ή ξενέρωσες;» συνέχισε στο ίδιο επιθετικό ύφος.
- «Δε σε γάμησα ακόμα για να έχω ολοκληρωμένη άποψη» χώθηκα κι εγώ.
Μάλλον περίμενε από εμένα να παραμείνω σε αμυντική στάση, αλλά χαμογέλασε, οπότε πιστεύω πως ήμουν στο σωστό δρόμο. Μας σταμάτησε η σερβιτόρα που ήρθε για την παραγγελία. Μάλλον είχε ακούσει την τελευταία ατάκα, γιατί μας κοιτούσε κάπως περίεργα. Δε γαμιέται… άμα δε μου κάτσει η Μπέλλα, θα χωθώ στη σερβιτόρα.
- «Πως και διάλεξες αυτό το μέρος να βρεθούμε;» ρώτησα, προσπαθώντας να χαμηλώσω την ένταση.
Η Μπέλλα δεν απάντησε αμέσως. Με κοίταξε κατάματα και είπε:
- «Έχω μια γκαρσονιέρα στην περιοχή ως καταφύγιο. Αν περάσεις στην επόμενη φάση θα τη δεις.»
Πρώτη φορά αντιμετώπισα τόσο τσαμπουκαλεμένη γκόμενα. Έπρεπε να παίξω κόντρα επίθεση, αλλιώς θα το διαλύαμε μετά τον καφέ. Ενώ έχω γαμήσει και ωραιότερες, ήθελα να δω πως θα είναι το σεξ μ’ αυτή.
- «Ο καφές είναι το βήμα πριν τη γκαρσονιέρα; Περνάω κάστινγκ;»
- «Αν το βλέπεις έτσι. Κοίτα… ξέρουμε και οι δυο τι μας έφερε εδώ. Σκοπός είναι να δούμε αν αξίζει να προχωρήσουμε ή αν θα μείνουμε με τον καφέ. Ο χρόνος όμως κυλάει…»
- «Οι καφέδες δικοί μου. Σήκω!» της λέω και την αρπάζω από το χέρι. Ξαφνιάστηκε, αλλά δεν αντέδρασε παραπάνω. Άφησα τα χρήματα στο τραπέζι και την περπατήσαμε αγκαζέ μερικά τετράγωνα χωρίς να μιλάμε.
- «Που πάμε ακριβώς;» της είπα. «Είμαστε σωστά;»
- «Μια χαρά. Σε δυο στενά στρίψε αριστερά…»
και το βήμα μας είχε επιταχυνθεί λες και μας κυνηγούσε κάποιος. Ίσως ο χρόνος. Μπήκαμε στο δωμάτιο που είχε ένα διπλό κρεβάτι, ένα ψυγειάκι και μία ντουζιέρα. Κανονικός γαμιστρώνας, έτοιμος για χρήση. Σε χρόνο dt είχαμε γδυθεί και πέσαμε στο κρεβάτι. Σαν αγρίμια παλεύαμε ποιος θα είναι από πάνω. Παιχνίδι κυριαρχίας λοιπόν.
Ξάπλωσα και την άφησα να με καβαλήσει. Το μουνί της ήταν έτοιμο, οπότε δε ζορίστηκε κανείς μας. Ανεβοκατέβαινε και χοροπηδούσε στο καυλί μου. Άρχισα να της δίνω σιγανά μπατσάκια στα κωλομέρια της. Μούγκριζε η γκόμενα… γούσταρε το ξύλο, οπότε άρχισα να δυναμώνω τα μπατσάκια και να της κοκκινίζω το κωλαράκι. Έχυνε η τύπισσα, πάει η μαγκιά της… εγώ όμως δεν είχα χύσει. Βγήκα από μέσα της και την ξάπλωσα ανάσκελα. Της κρατούσα τα χέρια πάνω από το κεφάλι της, μπήκα πανεύκολα μέσα της και άρχισα να τη γαμάω. Ήμασταν πρόσωπο με πρόσωπο, ένιωθε ο ένας την ανάσα του άλλου, αλλά δεν τολμούσε κανείς να φιλήσει τον άλλο. Απλά κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο ενώ εγώ κρατούσα αμείωτο το ρυθμό.
Όταν κατάλαβα ότι δεν θα αργούσα να χύσω την ρώτησα που τα θέλει. «Στο στόμα τα θέλω» απάντησε. Το στήθος της δεν προσφέρονταν λόγω μεγέθους για ισπανικό, οπότε την έπαιζα μπροστά στο πρόσωπό της. Με τη γλώσσα της χάιδευε την βάλανο, προσπαθώντας να επιταχύνει το λούσιμό της. Τα κατάφερε καλά η καργιόλα και άφησα το σπέρμα ελεύθερο στη γλώσσα της και στο πρόσωπό της. Οι πρώτες δύο ριπές ήταν στο στόμα της, αλλά η τρίτη ξέφυγε και πήρε λίγο πρόσωπο. Με έπιασαν οι ευγένειες και ζήτησα συγγνώμη, αλλά η Μπέλλα άλειψε το πρόσωπό της με το σπέρμα μου σαν να ήταν κρέμα προσώπου.
Πέσαμε στο κρεβάτι δίπλα δίπλα αμίλητοι, κοιτάζοντας το ταβάνι. Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε, αλλά την σιωπή την διέκοψε η Μπέλλα.
- «Μην τολμήσεις να κάνεις τσιγάρο…».
- «Δεν καπνίζω» απάντησα. «Πως προέκυψε η γκαρσονιέρα;» πήρα θάρρος και ρώτησα.
- «Τη μοιραζόμαστε με κάποιες φίλες και ερχόμαστε που και που».
- «Συνένοχοι στο έγκλημα;»
Σκοτείνιασε κάπως το βλέμμα της. Σαν να χτύπησα ευαίσθητο σημείο.
- «Κοίτα… δε σε αφορά, αλλά εξυπηρετεί όλους μερικές φορές ένα διάλειμμα. Άλλωστε και εμείς ένα διάλειμμα δεν κάνουμε;».
Δεν ήξερα τι να πω. Βασικά δεν ήξερα εγώ τι έκανα. Ήταν διάλειμμα; Ήταν κάτι άλλο; Πριν βυθιστώ κι άλλο στις σκέψεις μου με επανέφερε στην πραγματικότητα η φωνή της Μπέλλας.
- «Θες να κάνεις μπάνιο; Έχουμε τα πάντα»
- «Τελειώσαμε κιόλας;» απάντησα. «Το μενού έχει και επιδόρπιο…», προσπάθησα να αλλάξω το κλίμα. Η αλήθεια ήταν ότι οι δυνάμεις μου είχαν επανέλθει και ο πούτσος μου ακουμπούσε το σώμα της Μπέλλας και είχε αρχίσει να παίρνει την ανιούσα.
Η Μπέλλα χαμογέλασε και τον έβαλε στο στόμα της χωρίς δεύτερη σκέψη. Το στοματικό ήταν το στοιχείο της. Τον ρουφούσε, τον έγλειφε, τον ετοίμασε τόσο γρήγορα που απόρησα κι εγώ με τον εαυτό μου. Είχε χάρισμα μάλλον.
Αφού ήμουν κι εγώ έτοιμος την έστησα στα 4 και χώθηκα μέσα της. Η πίσω όψη πάντα με εξιτάρει και δε νοείται σεξ χωρίς να τον χώσω στην πίσω πόρτα της. Ενώ ο πούτσος μου βυθιζόταν μέσα της, προσπάθησα να διευκολύνω την πίσω είσοδο με τον αντίχειρά μου. «Αρκετά δουλεμένη, οπότε δε θα υπάρξει πρόβλημα» σκέφτηκα και οι σκέψεις μου δικαιώθηκαν καθώς η Μπέλλα με βοήθησε ανοίγοντας κι άλλο τα κωλομέρια της με τα χέρια της. Με τέτοια πρόσκληση πως να αρνηθώ;
Ο σφικτήρας της υποδέχθηκε τη βάλανό μου χωρίς αντίδραση. Η Μπέλλα δεν αντέδρασε καθόλου. Εντύπωση μου έκανε μιας και το πρωκτικό δεν ήταν το φόρτε όλων όσων είχα πηδήξει. Αυτή ήταν άλλη περίπτωση. Μπαινόβγαινα στον κώλο της και δεν αντιδρούσε καθόλου. Την ξάπλωσα ανάσκελα, έβαλα τα πόδια της στους ώμους μου και συνέχισα πάλι από κώλο, θέλοντας να βλέπω και τις αντιδράσεις του προσώπου της. Δεν άλλαξε κάτι. Όταν όμως άρχισα ταυτόχρονα να τρίβω και το μουνί της, σαν να σεληνιάστηκε! Γούρλωσε τα μάτια και άρχισε να βογκάει. Ωραία! Βρήκαμε την στάση της…
Δε θα άφηνα τέτοια ευκαιρία χαμένη. Ο πούτσος μου κολυμπούσε στην κωλάρα της, τα χέρια μου εναλλάξ έτριβαν το κατακόκκινο μουνί της και ευχόμουν η γκαρσονιέρα να είχε καλή ηχομόνωση, γιατί η Μπέλλα είχε εκστασιαστεί. Βγήκα από μέσα της, ανακάθομαι στο κρεβάτι και την βάζω να κάτσει πάνω μου σαν να είναι το κορμί μου πολυθρόνα και την τον ξαναβάζω στον κώλο. Την άφησα να κουνιέται, αλλά άρχισα να τις βάζω ένα-ένα δάκτυλο μέσα στο μουνί της. Δε θα αργούσε και πράγματι μετά από λίγο το μουνί της απελευθέρωσε όσα υγρά μπορούσε. Είχαμε γίνει και οι δύο χάλια, οπότε ένα μπανάκι ήταν απαραίτητο.
- «Τώρα που ξέρω την γκαρσονιέρα, να ξαναπεράσω;» ρώτησα.
- «Θα δούμε…» απάντησε η Μπέλλα. «Θα δούμε…»
Η ώρα είχε περάσει. Άντε να δω πως θα τα μπαλώσω με την Ξένια πάλι…
Copyright protected OW ref: 184871
Δέχθηκα κάποια μηνύματα για γνωριμίες, αλλά ήμουν επιφυλακτικός κατά πόσο αληθή ήταν τα μηνύματα. Μια από τις επαφές ωστόσο που κίνησε το ενδιαφέρον. Ηλικία κοντά στη δικιά μου, στην ίδια περιοχή, παντρεμένη με παιδιά. Σχεδόν ίδια κατάσταση με μένα δηλαδή. Είχε στείλει μήνυμα για γνωριμία κλπ και ήταν το μοναδικό μήνυμα που απάντησα. Ως ψευδώνυμο είχε «Μπέλλα», οπότε το μυαλό μου πήγε στο ακριβώς αντίθετο. Δε γαμιέται… τι είχα να χάσω;
Ανταλλάσσαμε μηνύματα γενικόλογα, αλλά στη συνέχεια τα μηνύματα άρχισαν να γίνονται πιο προσωπικά. Η ώρα ήταν περασμένη, οπότε διακόψαμε για την πρώτη ημέρα της διαδικτυακής μας γνωριμίας. Η Μπέλλα στο προφίλ της δεν είχε φωτογραφίες (όπως κι εγώ) και θεώρησα ότι η συζήτηση είχε λήξει. Μετά από λίγες μέρες εμφανίστηκε ειδοποίηση από τη Μπέλλα. Τελικά όπως κρυβόμουν κι εγώ, κρυβόταν κι αυτή από τον άνδρα της. Τα ξαναείπαμε, αλλά δεν είχαμε κάτι άλλο τετριμμένο να πούμε. Μιας και μέναμε στην ίδια περιοχή είπα να κάνω κίνηση και της πρότεινα για καφέ. Δε μου απάντησε αλλά ζήτησε να το σκεφτεί. Μετά από μέρες δέχθηκε να βρεθούμε αλλά όχι κεντρικά, οπότε δώσαμε ραντεβού σε παραθαλάσσιο χώρο κοντά στην πόλη σε μέρος της επιλογής της, ώστε να νιώθει λίγο πιο άνετα.
Ραντεβού στα τυφλά λοιπόν! Προφασίστηκα επαγγελματικούς λόγους στην Ξένια, βρήκα το μέρος, έκατσα και περίμενα. Χάζευα στο κινητό μέχρι να εμφανιστεί κάποια που να αναγνωρίζει τα σημεία που είχαμε συνεννοηθεί. Δεν περίμενα να εμφανιστεί. Πίστευα ότι θα μετάνιωσε ή ακόμα χειρότερα δε θα μπόρεσε να έρθει λόγω του συζύγου της. Η αγωνία μου δεν κράτησε πολύ καθώς εμφανίστηκε και κάθισε απέναντί μου. Μοντέλο δεν τη λες, αλλά σίγουρα όχι άσχημη. Βαμμένη ξανθιά, μετρίου αναστήματος, μικρό στήθος και αδύνατη. Τα γυαλιά ηλίου τύπου μάσκα έκρυβε το πρόσωπό της, αλλά είχε έντονες γωνίες και ήταν κάπως… άγριο. Δεν τρελάθηκα δηλαδή.
- «Λοιπόν; Ποια η ετυμηγορία;» Ωραίο σπάσιμο πάγου από πλευράς της.
- «Δηλαδή;» απάντησα, προσπαθώντας να κερδίσω χρόνο να ετοιμάσω μια πιο ωραία απάντηση.
- «Είμαι αυτό που φανταζόσουν ή ξενέρωσες;» συνέχισε στο ίδιο επιθετικό ύφος.
- «Δε σε γάμησα ακόμα για να έχω ολοκληρωμένη άποψη» χώθηκα κι εγώ.
Μάλλον περίμενε από εμένα να παραμείνω σε αμυντική στάση, αλλά χαμογέλασε, οπότε πιστεύω πως ήμουν στο σωστό δρόμο. Μας σταμάτησε η σερβιτόρα που ήρθε για την παραγγελία. Μάλλον είχε ακούσει την τελευταία ατάκα, γιατί μας κοιτούσε κάπως περίεργα. Δε γαμιέται… άμα δε μου κάτσει η Μπέλλα, θα χωθώ στη σερβιτόρα.
- «Πως και διάλεξες αυτό το μέρος να βρεθούμε;» ρώτησα, προσπαθώντας να χαμηλώσω την ένταση.
Η Μπέλλα δεν απάντησε αμέσως. Με κοίταξε κατάματα και είπε:
- «Έχω μια γκαρσονιέρα στην περιοχή ως καταφύγιο. Αν περάσεις στην επόμενη φάση θα τη δεις.»
Πρώτη φορά αντιμετώπισα τόσο τσαμπουκαλεμένη γκόμενα. Έπρεπε να παίξω κόντρα επίθεση, αλλιώς θα το διαλύαμε μετά τον καφέ. Ενώ έχω γαμήσει και ωραιότερες, ήθελα να δω πως θα είναι το σεξ μ’ αυτή.
- «Ο καφές είναι το βήμα πριν τη γκαρσονιέρα; Περνάω κάστινγκ;»
- «Αν το βλέπεις έτσι. Κοίτα… ξέρουμε και οι δυο τι μας έφερε εδώ. Σκοπός είναι να δούμε αν αξίζει να προχωρήσουμε ή αν θα μείνουμε με τον καφέ. Ο χρόνος όμως κυλάει…»
- «Οι καφέδες δικοί μου. Σήκω!» της λέω και την αρπάζω από το χέρι. Ξαφνιάστηκε, αλλά δεν αντέδρασε παραπάνω. Άφησα τα χρήματα στο τραπέζι και την περπατήσαμε αγκαζέ μερικά τετράγωνα χωρίς να μιλάμε.
- «Που πάμε ακριβώς;» της είπα. «Είμαστε σωστά;»
- «Μια χαρά. Σε δυο στενά στρίψε αριστερά…»
και το βήμα μας είχε επιταχυνθεί λες και μας κυνηγούσε κάποιος. Ίσως ο χρόνος. Μπήκαμε στο δωμάτιο που είχε ένα διπλό κρεβάτι, ένα ψυγειάκι και μία ντουζιέρα. Κανονικός γαμιστρώνας, έτοιμος για χρήση. Σε χρόνο dt είχαμε γδυθεί και πέσαμε στο κρεβάτι. Σαν αγρίμια παλεύαμε ποιος θα είναι από πάνω. Παιχνίδι κυριαρχίας λοιπόν.
Ξάπλωσα και την άφησα να με καβαλήσει. Το μουνί της ήταν έτοιμο, οπότε δε ζορίστηκε κανείς μας. Ανεβοκατέβαινε και χοροπηδούσε στο καυλί μου. Άρχισα να της δίνω σιγανά μπατσάκια στα κωλομέρια της. Μούγκριζε η γκόμενα… γούσταρε το ξύλο, οπότε άρχισα να δυναμώνω τα μπατσάκια και να της κοκκινίζω το κωλαράκι. Έχυνε η τύπισσα, πάει η μαγκιά της… εγώ όμως δεν είχα χύσει. Βγήκα από μέσα της και την ξάπλωσα ανάσκελα. Της κρατούσα τα χέρια πάνω από το κεφάλι της, μπήκα πανεύκολα μέσα της και άρχισα να τη γαμάω. Ήμασταν πρόσωπο με πρόσωπο, ένιωθε ο ένας την ανάσα του άλλου, αλλά δεν τολμούσε κανείς να φιλήσει τον άλλο. Απλά κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο ενώ εγώ κρατούσα αμείωτο το ρυθμό.
Όταν κατάλαβα ότι δεν θα αργούσα να χύσω την ρώτησα που τα θέλει. «Στο στόμα τα θέλω» απάντησε. Το στήθος της δεν προσφέρονταν λόγω μεγέθους για ισπανικό, οπότε την έπαιζα μπροστά στο πρόσωπό της. Με τη γλώσσα της χάιδευε την βάλανο, προσπαθώντας να επιταχύνει το λούσιμό της. Τα κατάφερε καλά η καργιόλα και άφησα το σπέρμα ελεύθερο στη γλώσσα της και στο πρόσωπό της. Οι πρώτες δύο ριπές ήταν στο στόμα της, αλλά η τρίτη ξέφυγε και πήρε λίγο πρόσωπο. Με έπιασαν οι ευγένειες και ζήτησα συγγνώμη, αλλά η Μπέλλα άλειψε το πρόσωπό της με το σπέρμα μου σαν να ήταν κρέμα προσώπου.
Πέσαμε στο κρεβάτι δίπλα δίπλα αμίλητοι, κοιτάζοντας το ταβάνι. Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε, αλλά την σιωπή την διέκοψε η Μπέλλα.
- «Μην τολμήσεις να κάνεις τσιγάρο…».
- «Δεν καπνίζω» απάντησα. «Πως προέκυψε η γκαρσονιέρα;» πήρα θάρρος και ρώτησα.
- «Τη μοιραζόμαστε με κάποιες φίλες και ερχόμαστε που και που».
- «Συνένοχοι στο έγκλημα;»
Σκοτείνιασε κάπως το βλέμμα της. Σαν να χτύπησα ευαίσθητο σημείο.
- «Κοίτα… δε σε αφορά, αλλά εξυπηρετεί όλους μερικές φορές ένα διάλειμμα. Άλλωστε και εμείς ένα διάλειμμα δεν κάνουμε;».
Δεν ήξερα τι να πω. Βασικά δεν ήξερα εγώ τι έκανα. Ήταν διάλειμμα; Ήταν κάτι άλλο; Πριν βυθιστώ κι άλλο στις σκέψεις μου με επανέφερε στην πραγματικότητα η φωνή της Μπέλλας.
- «Θες να κάνεις μπάνιο; Έχουμε τα πάντα»
- «Τελειώσαμε κιόλας;» απάντησα. «Το μενού έχει και επιδόρπιο…», προσπάθησα να αλλάξω το κλίμα. Η αλήθεια ήταν ότι οι δυνάμεις μου είχαν επανέλθει και ο πούτσος μου ακουμπούσε το σώμα της Μπέλλας και είχε αρχίσει να παίρνει την ανιούσα.
Η Μπέλλα χαμογέλασε και τον έβαλε στο στόμα της χωρίς δεύτερη σκέψη. Το στοματικό ήταν το στοιχείο της. Τον ρουφούσε, τον έγλειφε, τον ετοίμασε τόσο γρήγορα που απόρησα κι εγώ με τον εαυτό μου. Είχε χάρισμα μάλλον.
Αφού ήμουν κι εγώ έτοιμος την έστησα στα 4 και χώθηκα μέσα της. Η πίσω όψη πάντα με εξιτάρει και δε νοείται σεξ χωρίς να τον χώσω στην πίσω πόρτα της. Ενώ ο πούτσος μου βυθιζόταν μέσα της, προσπάθησα να διευκολύνω την πίσω είσοδο με τον αντίχειρά μου. «Αρκετά δουλεμένη, οπότε δε θα υπάρξει πρόβλημα» σκέφτηκα και οι σκέψεις μου δικαιώθηκαν καθώς η Μπέλλα με βοήθησε ανοίγοντας κι άλλο τα κωλομέρια της με τα χέρια της. Με τέτοια πρόσκληση πως να αρνηθώ;
Ο σφικτήρας της υποδέχθηκε τη βάλανό μου χωρίς αντίδραση. Η Μπέλλα δεν αντέδρασε καθόλου. Εντύπωση μου έκανε μιας και το πρωκτικό δεν ήταν το φόρτε όλων όσων είχα πηδήξει. Αυτή ήταν άλλη περίπτωση. Μπαινόβγαινα στον κώλο της και δεν αντιδρούσε καθόλου. Την ξάπλωσα ανάσκελα, έβαλα τα πόδια της στους ώμους μου και συνέχισα πάλι από κώλο, θέλοντας να βλέπω και τις αντιδράσεις του προσώπου της. Δεν άλλαξε κάτι. Όταν όμως άρχισα ταυτόχρονα να τρίβω και το μουνί της, σαν να σεληνιάστηκε! Γούρλωσε τα μάτια και άρχισε να βογκάει. Ωραία! Βρήκαμε την στάση της…
Δε θα άφηνα τέτοια ευκαιρία χαμένη. Ο πούτσος μου κολυμπούσε στην κωλάρα της, τα χέρια μου εναλλάξ έτριβαν το κατακόκκινο μουνί της και ευχόμουν η γκαρσονιέρα να είχε καλή ηχομόνωση, γιατί η Μπέλλα είχε εκστασιαστεί. Βγήκα από μέσα της, ανακάθομαι στο κρεβάτι και την βάζω να κάτσει πάνω μου σαν να είναι το κορμί μου πολυθρόνα και την τον ξαναβάζω στον κώλο. Την άφησα να κουνιέται, αλλά άρχισα να τις βάζω ένα-ένα δάκτυλο μέσα στο μουνί της. Δε θα αργούσε και πράγματι μετά από λίγο το μουνί της απελευθέρωσε όσα υγρά μπορούσε. Είχαμε γίνει και οι δύο χάλια, οπότε ένα μπανάκι ήταν απαραίτητο.
- «Τώρα που ξέρω την γκαρσονιέρα, να ξαναπεράσω;» ρώτησα.
- «Θα δούμε…» απάντησε η Μπέλλα. «Θα δούμε…»
Η ώρα είχε περάσει. Άντε να δω πως θα τα μπαλώσω με την Ξένια πάλι…
Copyright protected OW ref: 184871
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.