Το σώμα μου ανταποκρίθηκε στα κάλλη της χωρίς να το περιμένω. Ευτυχώς όμως τα καμπανάκια στο μυαλό μου άρχισαν να κρούουν ανεξέλεγκτα.
- Εδώ που εμείς αναθιβάνουμε, μεγάλη σοφία έχω! Όλης της γης τα μυστικά, τα ξέρω, τα κατέχω!
- Γι' αυτό κι εγώ σου ζήτησα, της γνώσης σου τα φώτα! Πες μου για τα μελλούμενα, τα τωρινά, τα πρώτα!
- Μαθαίνοντας τα που ζητείς, τι θέλεις να κερδίσεις; Αντίμεμα αξαγόραστο θέλω να μου χαρίσεις!
- Βάζω το χέρι στην καρδιά και στα νερά της Στύγας, πως ότι θες, εγώ θα στο χαρίσω... Τον όρκο τον τρανό μου τον άκουσες!
- Ρώτα λοιπόν κι εγώ αξεπλάνευτα θα σου τα ομολογήσω!
- Την πάσα αλήθεια να μου πεις κι εγώ θα σε γρικήσω μα αν το ψυχανεμιστώ πως πας να με μπερδέψεις το σώμα σου το χάλασα και δε θα το γιατρέψεις!
"Η καρδιά σου είναι τρυπημένη από τον Έρωτα, μισείς το χρυσάφι και τις φανφάρες. Είδα στα μάτια σου δύο φορές πως βρήκες αγάπη και δύο φορές την έχασες. Και πάλι θα ξαναβρείς. Αλλά δεν ξέρεις αν είναι κατάρα ή ευχή. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που δε γνώρισαν ποτέ την πραγματική αγάπη και εσύ την γνώρισες ήδη δυο φορές. Και θα τη γνωρίσεις και τρίτη. Την ξέρω την ερώτηση που θα μου κάνεις. Είναι κατάρα να χάνεις αυτήν που αγαπάς για πάντα; Ή είναι μεγάλη τύχη και ευτυχία να "ΖΕΙΣ" μαζί τους τις στιγμές εκείνες. Που ποτέ δε θα σβήσουν από τη μνήμη σου, όποιος κι αν προσπαθήσει να της χαλάσει! Είτε λέγεται χρόνος ο εχθρός σου, είτε λέγεται Μαρία. Ακόμα και το λίγο είναι πάντα καλύτερο από το τίποτα! Μη μετράς τον πόνο Ιανέ! Μέτρα αυτό πού είχες και κερδισμένος θα είσαι!"
- Σπαράζει η καρδιά μου να ακούσω τέτοια λόγια. Τι χάρη θες να σου κάνω Μαρία...
- Θέλω να με αφήσεις να ζήσω σαν άνθρωπος μια ημέρα. Να κάνω τα πάντα. Ξέρεις τι εννοώ.
- Ξέρω! Και ποιανού τη ζωή θα πάρεις;
- Αυτό να μη σε νοιάζει! Υποτάξου! Ορκίστηκες!
- Ναι! Ορκίστηκα. Αλλά θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου, να το ξέρεις.
Γέλασε με ένα γέλιο απόκοσμο, φρικιαστικό, γεμάτο μίσος, κακία και ποιος ξέρει τι άλλο σκοτεινό ζωώδες ένστικτο. Όμως εγώ δεν τρόμαξα. Απλά ανασήκωσα το φρύδι, ρουθούνισα και είπα:
- Τελείωσες;
Τα μάτια της από εντελώς μαύρα, άρχισαν να αλλάζουν. Το μαύρο των βολβών έγινε άσπρο και το μαύρο της ίριδας απέκτησε ένα όμορφο μενεξεδί χρώμα. Το χρώμα του δέρματος της έγινε πιο σκούρο από το άσπρο που ήταν και τα μάγουλα της ρόδισαν. Όταν σηκώθηκε από το πάτωμα που λίγο νωρίτερα καθόταν οκλαδόν, μου φάνηκε πως ψήλωσε. Στεκούμενη απέναντι μου ήταν περίπου στο 1,75 ύψος. Οι καμπύλες της στρογγύλεψαν και γραμμώθηκαν σε τέλειες αναλογίες. Η ομορφιά της δε θα μπορούσε να περιγραφτεί με λόγια, ούτε να απεικονιστεί με έργα.
Το σώμα μου ανταποκρίθηκε στα κάλλη της χωρίς να το περιμένω. Ευτυχώς όμως τα καμπανάκια στο μυαλό μου άρχισαν να κρούουν ανεξέλεγκτα. Το σώμα πρόσταζε πάθος και έταζε ηδονές, ο νους όμως ήταν τρομοκρατημένος. Τα χρόνια που είχα περάσει κάνοντας διαλογισμό με βοήθησαν. Δεν πάγωσα από φόβο, ούτε και το έβαλα στα πόδια. Οι γροθιές μου σφίχτηκαν. Ήμουν έτοιμος να πολεμήσω. Η θέληση μου έγινε ατσάλι σφυρηλατημένο που δε σπάει.
- Ο όρκος που μου έδωσες σε κρατάει δεμένο, μου είπε.
- Δεν έχω σκοπό να παραβώ τα όσα είπα! Έχεις 24 ώρες.
- Μαζί σου θέλω να της περάσω. Η σάρκα μου είναι ζεστή και πρόθυμη.
- Αίμα και ενέργεια από εμένα δε θα κλέψεις! Να το ξέρεις!
- Μόνο το σπόρο σου θα πάρω! Και ότι εκλύσεις, είναι δικό σου.
- Αν νιώσω ότι κινδυνεύω, η συμφωνία σπάει.
- Χαλάλι!
Έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου και τα λιγοστά ρούχα που φορούσε έπεσαν στο πάτωμα, αποκαλύπτοντας ένα άγαλμα που κανένας γλύπτης δε θα μπορούσε ποτέ να απεικονίσει. Το χέρι της βρέθηκε ανάμεσα στα σκέλια μου. Μισή ανάσα αργότερα ο παλλόμενος ανδρισμός μου είχε ελευθερωθεί από το παντελόνι και το εσώρουχο και στεκόταν σφριγηλός. Γονάτισε και φυλάκισε μέσα στο στόμα της όλο το μήκος μου. Βόγκηξα δυνατά από έκσταση. Η ικανότητά της ήταν απίστευτη και ο πόθος μου φούντωσε άμεσα. Τα χέρια της άφησαν το σηκωμένο στέλεχος και έπιασαν μαλακά τα οπίσθια μου. Το στόμα της κινήθηκε πιο γρήγορα, ενώ η γλώσσα της μου πρόσφερε απόλαυση που δε μπορούσα να φανταστώ. Δύο λεπτά αργότερα κραύγασα με δύναμη καθώς το σπέρμα μου εκτοξευόταν στα βάθη του λαιμού της. Τα πόδια μου έτρεμαν από την ηδονή και η καρδιά μου σφυροκοπούσε μες στο στήθος με ταχύτατο ρυθμό. Εκείνη συνέχιζε να μου προσφέρει απόλαυση χωρίς να σταματάει. Ο ανδρισμός μου δεν έχασε την πυγμή του, παρόλο που είχα ζήσει ένα απίστευτο οργασμό.
Το σώμα της σηκώθηκε. Το αριστερό της πόδι πέρασε γύρω από τη μέση μου και το αιδοίο της αγκάλιασε και με δέχτηκε μέσα της. Καθώς τα βλέμματα μας συναντήθηκαν, πρόσεξα ότι τα μάτια της γούρλωσαν. Τα μάγουλα της κοκκίνισαν περισσότερο. Το στήθος της τεντώθηκε και οι ροδαλές θηλές της πρήστηκαν σε υπερθετικό βαθμό. Σχεδόν αμέσως ένιωσα το εσωτερικό της να συσπάται, προσπαθώντας να ρουφήξει τον ανδρισμό μου μέσα της. Την έπιασα από τη μέση και την έσπρωξα προς τον τοίχο. Ένα καρδιοχτύπι αργότερα κινιόμουν μέσα της με όλη την ορμή που μπορούσα να προσφέρω. Ούρλιαξε εκστατικά με κραυγές ηδονής, χωρίς να μπορεί να εκφέρει τι ακριβώς ένοιωθε, γιατί πολύ απλά δεν ήξερε να το περιγράψει.
Ακόμα δεν είμαι σίγουρος για το τι κάναμε ή δεν κάναμε. Πώς βρεθήκαμε στο τραπέζι της κουζίνας, στο κρεβάτι ή στη ντουζιέρα; Ο χρόνος κυλούσε διαφορετικά. Ζούσαμε κι οι δυο την έκσταση των αιώνων.
Όταν ξύπνησα ήμουν ακόμα μέσα της. Είχε αποκοιμηθεί πάνω μου και δεν είχαμε χωριστεί καθόλου. Σχεδόν αμέσως άνοιξε τα μάτια της και άρχισε να κινείται. Για ακόμα μια φορά τελείωσα μέσα της και μαζί της.
Και τότε κατάλαβα. Αντιλήφθηκα κάτι που η ίδια δεν το ήξερε. Γιατί ποτέ δε θα μπορούσε να το φανταστεί. Της έδωσα κομμάτι από την ενέργεια μου οικειοθελώς. Δε μου το έκλεψε, όπως ήξερε να κάνει. Και τη στιγμή που το έκανα, το σώμα της τραντάχθηκε σε έναν απίστευτο οργασμό. Τα μάτια της έκλεισαν και άρχισε να τελειώνει δυνατά, καθώς κι εγώ εκτόξευα ότι λίγο σπέρμα μου είχε απομείνει μέσα της. Έπεσε πάνω στο σώμα μου παραδομένη και προδομένη από τη σάρκα.
- Κέρδισες, κατάφερε να ψιθυρίσει.
- Το ξέρω.
Οι 24 ώρες είχαν περάσει. Ο πειρασμός είχε τελειώσει. Τα είχα καταφέρει καλύτερα από όλους τους άλλους στο παρελθόν. Μακάρι να μπορούσα να δώσω τη γνώση μου στον επόμενο. Σε αυτόν που θα ερχόταν μετά από εμένα. Αλλά δυστυχώς δε γίνεται. Μόνο για τα πρώτα μπορούμε να μάθουμε και να ελπίζουμε ότι το μέλλον θα είναι πιο ρόδινο.
Copyright protected OW ref: 180314
- Γι' αυτό κι εγώ σου ζήτησα, της γνώσης σου τα φώτα! Πες μου για τα μελλούμενα, τα τωρινά, τα πρώτα!
- Μαθαίνοντας τα που ζητείς, τι θέλεις να κερδίσεις; Αντίμεμα αξαγόραστο θέλω να μου χαρίσεις!
- Βάζω το χέρι στην καρδιά και στα νερά της Στύγας, πως ότι θες, εγώ θα στο χαρίσω... Τον όρκο τον τρανό μου τον άκουσες!
- Ρώτα λοιπόν κι εγώ αξεπλάνευτα θα σου τα ομολογήσω!
- Την πάσα αλήθεια να μου πεις κι εγώ θα σε γρικήσω μα αν το ψυχανεμιστώ πως πας να με μπερδέψεις το σώμα σου το χάλασα και δε θα το γιατρέψεις!
"Η καρδιά σου είναι τρυπημένη από τον Έρωτα, μισείς το χρυσάφι και τις φανφάρες. Είδα στα μάτια σου δύο φορές πως βρήκες αγάπη και δύο φορές την έχασες. Και πάλι θα ξαναβρείς. Αλλά δεν ξέρεις αν είναι κατάρα ή ευχή. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που δε γνώρισαν ποτέ την πραγματική αγάπη και εσύ την γνώρισες ήδη δυο φορές. Και θα τη γνωρίσεις και τρίτη. Την ξέρω την ερώτηση που θα μου κάνεις. Είναι κατάρα να χάνεις αυτήν που αγαπάς για πάντα; Ή είναι μεγάλη τύχη και ευτυχία να "ΖΕΙΣ" μαζί τους τις στιγμές εκείνες. Που ποτέ δε θα σβήσουν από τη μνήμη σου, όποιος κι αν προσπαθήσει να της χαλάσει! Είτε λέγεται χρόνος ο εχθρός σου, είτε λέγεται Μαρία. Ακόμα και το λίγο είναι πάντα καλύτερο από το τίποτα! Μη μετράς τον πόνο Ιανέ! Μέτρα αυτό πού είχες και κερδισμένος θα είσαι!"
- Σπαράζει η καρδιά μου να ακούσω τέτοια λόγια. Τι χάρη θες να σου κάνω Μαρία...
- Θέλω να με αφήσεις να ζήσω σαν άνθρωπος μια ημέρα. Να κάνω τα πάντα. Ξέρεις τι εννοώ.
- Ξέρω! Και ποιανού τη ζωή θα πάρεις;
- Αυτό να μη σε νοιάζει! Υποτάξου! Ορκίστηκες!
- Ναι! Ορκίστηκα. Αλλά θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου, να το ξέρεις.
Γέλασε με ένα γέλιο απόκοσμο, φρικιαστικό, γεμάτο μίσος, κακία και ποιος ξέρει τι άλλο σκοτεινό ζωώδες ένστικτο. Όμως εγώ δεν τρόμαξα. Απλά ανασήκωσα το φρύδι, ρουθούνισα και είπα:
- Τελείωσες;
Τα μάτια της από εντελώς μαύρα, άρχισαν να αλλάζουν. Το μαύρο των βολβών έγινε άσπρο και το μαύρο της ίριδας απέκτησε ένα όμορφο μενεξεδί χρώμα. Το χρώμα του δέρματος της έγινε πιο σκούρο από το άσπρο που ήταν και τα μάγουλα της ρόδισαν. Όταν σηκώθηκε από το πάτωμα που λίγο νωρίτερα καθόταν οκλαδόν, μου φάνηκε πως ψήλωσε. Στεκούμενη απέναντι μου ήταν περίπου στο 1,75 ύψος. Οι καμπύλες της στρογγύλεψαν και γραμμώθηκαν σε τέλειες αναλογίες. Η ομορφιά της δε θα μπορούσε να περιγραφτεί με λόγια, ούτε να απεικονιστεί με έργα.
Το σώμα μου ανταποκρίθηκε στα κάλλη της χωρίς να το περιμένω. Ευτυχώς όμως τα καμπανάκια στο μυαλό μου άρχισαν να κρούουν ανεξέλεγκτα. Το σώμα πρόσταζε πάθος και έταζε ηδονές, ο νους όμως ήταν τρομοκρατημένος. Τα χρόνια που είχα περάσει κάνοντας διαλογισμό με βοήθησαν. Δεν πάγωσα από φόβο, ούτε και το έβαλα στα πόδια. Οι γροθιές μου σφίχτηκαν. Ήμουν έτοιμος να πολεμήσω. Η θέληση μου έγινε ατσάλι σφυρηλατημένο που δε σπάει.
- Ο όρκος που μου έδωσες σε κρατάει δεμένο, μου είπε.
- Δεν έχω σκοπό να παραβώ τα όσα είπα! Έχεις 24 ώρες.
- Μαζί σου θέλω να της περάσω. Η σάρκα μου είναι ζεστή και πρόθυμη.
- Αίμα και ενέργεια από εμένα δε θα κλέψεις! Να το ξέρεις!
- Μόνο το σπόρο σου θα πάρω! Και ότι εκλύσεις, είναι δικό σου.
- Αν νιώσω ότι κινδυνεύω, η συμφωνία σπάει.
- Χαλάλι!
Έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου και τα λιγοστά ρούχα που φορούσε έπεσαν στο πάτωμα, αποκαλύπτοντας ένα άγαλμα που κανένας γλύπτης δε θα μπορούσε ποτέ να απεικονίσει. Το χέρι της βρέθηκε ανάμεσα στα σκέλια μου. Μισή ανάσα αργότερα ο παλλόμενος ανδρισμός μου είχε ελευθερωθεί από το παντελόνι και το εσώρουχο και στεκόταν σφριγηλός. Γονάτισε και φυλάκισε μέσα στο στόμα της όλο το μήκος μου. Βόγκηξα δυνατά από έκσταση. Η ικανότητά της ήταν απίστευτη και ο πόθος μου φούντωσε άμεσα. Τα χέρια της άφησαν το σηκωμένο στέλεχος και έπιασαν μαλακά τα οπίσθια μου. Το στόμα της κινήθηκε πιο γρήγορα, ενώ η γλώσσα της μου πρόσφερε απόλαυση που δε μπορούσα να φανταστώ. Δύο λεπτά αργότερα κραύγασα με δύναμη καθώς το σπέρμα μου εκτοξευόταν στα βάθη του λαιμού της. Τα πόδια μου έτρεμαν από την ηδονή και η καρδιά μου σφυροκοπούσε μες στο στήθος με ταχύτατο ρυθμό. Εκείνη συνέχιζε να μου προσφέρει απόλαυση χωρίς να σταματάει. Ο ανδρισμός μου δεν έχασε την πυγμή του, παρόλο που είχα ζήσει ένα απίστευτο οργασμό.
Το σώμα της σηκώθηκε. Το αριστερό της πόδι πέρασε γύρω από τη μέση μου και το αιδοίο της αγκάλιασε και με δέχτηκε μέσα της. Καθώς τα βλέμματα μας συναντήθηκαν, πρόσεξα ότι τα μάτια της γούρλωσαν. Τα μάγουλα της κοκκίνισαν περισσότερο. Το στήθος της τεντώθηκε και οι ροδαλές θηλές της πρήστηκαν σε υπερθετικό βαθμό. Σχεδόν αμέσως ένιωσα το εσωτερικό της να συσπάται, προσπαθώντας να ρουφήξει τον ανδρισμό μου μέσα της. Την έπιασα από τη μέση και την έσπρωξα προς τον τοίχο. Ένα καρδιοχτύπι αργότερα κινιόμουν μέσα της με όλη την ορμή που μπορούσα να προσφέρω. Ούρλιαξε εκστατικά με κραυγές ηδονής, χωρίς να μπορεί να εκφέρει τι ακριβώς ένοιωθε, γιατί πολύ απλά δεν ήξερε να το περιγράψει.
Ακόμα δεν είμαι σίγουρος για το τι κάναμε ή δεν κάναμε. Πώς βρεθήκαμε στο τραπέζι της κουζίνας, στο κρεβάτι ή στη ντουζιέρα; Ο χρόνος κυλούσε διαφορετικά. Ζούσαμε κι οι δυο την έκσταση των αιώνων.
Όταν ξύπνησα ήμουν ακόμα μέσα της. Είχε αποκοιμηθεί πάνω μου και δεν είχαμε χωριστεί καθόλου. Σχεδόν αμέσως άνοιξε τα μάτια της και άρχισε να κινείται. Για ακόμα μια φορά τελείωσα μέσα της και μαζί της.
Και τότε κατάλαβα. Αντιλήφθηκα κάτι που η ίδια δεν το ήξερε. Γιατί ποτέ δε θα μπορούσε να το φανταστεί. Της έδωσα κομμάτι από την ενέργεια μου οικειοθελώς. Δε μου το έκλεψε, όπως ήξερε να κάνει. Και τη στιγμή που το έκανα, το σώμα της τραντάχθηκε σε έναν απίστευτο οργασμό. Τα μάτια της έκλεισαν και άρχισε να τελειώνει δυνατά, καθώς κι εγώ εκτόξευα ότι λίγο σπέρμα μου είχε απομείνει μέσα της. Έπεσε πάνω στο σώμα μου παραδομένη και προδομένη από τη σάρκα.
- Κέρδισες, κατάφερε να ψιθυρίσει.
- Το ξέρω.
Οι 24 ώρες είχαν περάσει. Ο πειρασμός είχε τελειώσει. Τα είχα καταφέρει καλύτερα από όλους τους άλλους στο παρελθόν. Μακάρι να μπορούσα να δώσω τη γνώση μου στον επόμενο. Σε αυτόν που θα ερχόταν μετά από εμένα. Αλλά δυστυχώς δε γίνεται. Μόνο για τα πρώτα μπορούμε να μάθουμε και να ελπίζουμε ότι το μέλλον θα είναι πιο ρόδινο.
Copyright protected OW ref: 180314
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.