Είμαι ο Γιάννης, 33, παντρεμένος 3,5 χρόνια, αλλά πάντοτε είχα κατά νου κάτι που να είναι για μένα «σταθερό και διακριτικό». Χωρίς να δίνονται δικαιώματα και αφορμές, αλλά να ξεχαρμανιάζω λίγο.
Άλλωστε τα φοιτητικά μου χρόνια με φώναζαν «κόκορα» γιατί έμενα με 4 κοπέλες και είχα αρκετές περιπέτειες...
Είμαι θα έλεγα κανονικός σε κιλά, σε ύψος, γενικά σε χαρακτηριστικά. Καστανός, κοντό μαλλί και ενίοτε με γυαλιά και σχεδόν πάντα με κοστούμι (χωρίς γραβάτα που την σιχαίνομαι), γενικά και χωρίς υπερβολές ευπαρουσίαστος.
Συνήθως όταν μένω μόνος στο γραφείο για να περάσει η ώρα, μπαίνω στο yahoo και κάνω chat. Καμιά φορά χρησιμοποιώ και camera.
Σε μία τέτοια μέρα (μεσημέρι Σαββάτου όπου είμαι σχεδόν πάντα μόνος στο γραφείο), βρέθηκα να μιλάω περί ανέμων και υδάτων με μία κοπέλα. Μόνο ηλικία ήξερα (32 ετών) και μιλούσαμε στα αγγλικά. Σε κάποια στιγμή ανοίξαμε και την camera.
Εγώ χαμογελαστός και αραχτός με το τσιγάρο αλλά αυτή από το λαιμό και πάνω δεν μου έδειξε τίποτα (δεν ήταν άλλωστε και η μόνη που το έκανε αυτό). Δεν με ενόχλησε και συνεχίσαμε να μιλάμε για δουλειά, οικογένεια κ.λπ.
Συν τοις άλλοις το γεμάτο της στήθος μέσα σε ένα ανοιχτό μπλε μπουστάκι, δεν με έκανε να κάνω και πολύ τον μάγκα και να πω «ή δείχνεις πρόσωπο ή την κοπανάω», όπως θα έκανα σε άλλες περιπτώσεις.
Σε κάποια στιγμή η συζήτηση (όπως άλλωστε πάντα γίνεται εν τέλει) κινήθηκε προς το sex.
Τσιγάρο και κακό στο γραφείο σηκώθηκα να ανοίξω το παράθυρο. Με το που κάθισα, διάβασα...
« sou arese toso to stithos mou I etsi fainetai to kavli sou sto panteloni?»
Έκανα ένα λεπτό να συνειδητοποιήσω ότι μετά από 25 λεπτά chat δεν κατάλαβα ότι μιλούσα με ελληνίδα.
«Ελληνίδα είσαι ρε συ?» κ.λπ
«ναι ελληνίδα είμαι» κ.λπ
[... ]
«δεν μου απάντησες όμως σε αυτό που σε ρώτησα.» επέστρεψε σε λίγο στην ερώτησή της.
«όχι κούκλα μου, το στήθος σου χάζευα και μου σηκώθηκε»
«και που να το δεις χωρίς το μπουστάκι δηλαδή»
Kαι άρχισε τέτοιο πείραγμα που με τρέλανε. Να βγάζει το σουτιέν της μέσα από το μπουστάκι, να σηκώνει το μπουστάκι μέχρι να φαίνεται ίσα-ίσα το στήθος της από κάτω ώσπου τελικά απελευθέρωσε στα μάτια μου ένα στήθος ολοστρόγγυλο και γεμάτο που γέμισε την οθόνη του υπολογιστή μου με δύο ρώγες τόσο καυλωμένες που συνέχισε να τις τσιμπάει. Το μουνάκι της περιποιημένο, όχι ξυρισμένο.
Εγώ είχα ήδη κατεβάσει το πανταλόνι μου και μετά από αρκετή ώρα πειραγμάτων, πόθου, καύλας και αμοιβαίου παιχνιδιού τελείωσε και τελείωσα.
Υποσχεθήκαμε ότι θα τα ξαναπούμε και αποχαιρετιστήκαμε.
Τη Δευτέρα το πρωί, μπήκα στο γραφείο, παρήγγειλα ένα καφέ και άρχισα τη δουλειά. Τηλέφωνα, συναντήσεις, φαξ κ.λπ.
Σε κάποια στιγμή προς το μεσημέρι ήρθε μία ανθοδέσμη για μένα και τα πειράγματα στο γραφείο έδιναν και έπαιρναν. Γεμάτος περιέργεια άνοιξα το φάκελο και με έκοψε κρύος ιδρώτας.
Έγραφε: «sou arese toso to stithos mou I etsi fainetai to kavli sou sto panteloni?».
Το μεσημεριανό μου το συνόδευσα με αρκετές μπύρες και γύρισα αργά σπίτι γιατί έπρεπε να πιω κανένα ποτάκι παραπάνω εκείνη τη μέρα.
Όσο περίεργα (ή και απολογητικά) να κοιτούσα τη γυναίκα μου, για εκείνη δεν έδειξε να έγινε κάτι διαφορετικό εκείνη την ημέρα.
Την άλλη μέρα βρήκα φωτογραφίες (χωρίς πρόσωπο) και ένα μικρό βιντεάκι στο e-mail μου (το προσωπικό μου) με τον ίδιο τίτλο: « sou arese toso to stithos mou I etsi fainetai to kavli sou sto panteloni?» από e-mail που δεν γνώριζα. Οι φωτό και το βίντεο (αυτή να μου κάνει ένα μικρό strip-tease) ήταν από την «λεγάμενη» την προχθεσινή. Δεν μου απάντησε στα e-mail που έστειλα.
Δύο μέρες κύλησαν ήρεμες αλλά εγώ καθόμουν σε αγκάθια. Παντού έβλεπα εκείνη. Μήπως αυτή στο γραφείο, μήπως εκείνη η γειτόνισσα, μήπως εκείνη η πελάτισσα κ.λπ.
Ώσπου λαμβάνω ένα e-mail από έναν γνωστό με κάτι φωτό από τις διακοπές του που είχαν πολύ γέλιο.
Από [... ]
Προς περίπου 25 παραλήπτες.
Και το μάτι μου, δεν ξέρω πώς, έπεσε στο e-mail που είχα δει πριν λίγες μέρες.
Αμέσως έπιασα το τηλέφωνο.
«Πού είσαι ρε Γιώργο, τι κάνεις, ωραίες φωτό, πολύ γέλιο, πολλούς φίλους και φίλες έχεις βλέπω, ποιος είναι ο [... ]ρε σύ? Ααα ναι? Ωραίος τύπος. ποιος είναι ο [... ]ρε σύ? Ααα ναι? Και αυτός πολύ σοβαρός ρε συ.»
και τελικά
«Αυτός ποιος είναι ρε Γιώργο?»
«Η Μαρία ρε συ. Την ξέρεις. Από την τράπεζα [... ]. Μου είπε ότι σε είδε και προχτές»
Κρύος ιδρώτας πάλι...
«Πού με είδε?»
«δεν ξέρω ρε συ. Μου είπε ότι σε είδε και είσαι καλά. Χτες πίναμε καφέ. Είδες πόσο αδυνάτισε?»
«αααα, ναι ρε Γιώργο ... την είδα. Βρε είδα πόσο αδυνάτισε, είδα»
Το κλικ έγινε. Η Μαρία.
Την είχα πρωτοδεί στα γενέθλια του Γιώργου πριν κανένα χρόνο και θυμάμαι ότι δεν είχα ξεκολλήσει από τα πολύ όμορφα πόδια της που -αν και παχουλή κοπέλα γενικά- τα τόνιζε και με το δίκιο της. Ήταν πολύ καλλίγραμμα. Πολύ γλυκιά και με βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα. Επίσης παντρεμένη.
Είχα πάει και στην τράπεζα και την είχα δει πριν αρκετό καιρό. Την φλέρταρα πολύ διακριτικά γιατί γνώριζε τη γυναίκα μου και γιατί δεν έδινε την εντύπωση ότι μπορεί το κάστρο να πέσει.
Κρατούσαμε αυτές τις χαζο-ψεύτικες τυπικές σχέσεις μετά ως ζευγάρι αλλά χωρίς να την έχω πάντα στο μυαλό μου θυμάμαι ότι το έντονο βλέμμα της πάντα με απασχολούσε αλλά το ότι ήταν στον κύκλο «των γνωστών» με έκανε να πατάω φρένο και να είμαι διακριτικότατος και εν τέλει να την απομακρύνω από το μυαλό μου.
Ο άντρας της είχε δουλειά που τον ήθελε εκτός πόλης 3-4 ημέρες το ταξίδι. Εξ' ου και ο χρόνος που είχε βρει για να παίζει μόνη της στο σπίτι.
Ο διάολος που έχει πολλά ποδάρια έφερε σε 2 ημέρες τον άντρα της μπροστά μου στο αεροδρόμιο. Ο ένας από Θεσ/νίκη προς Αθήνα, ο άλλος το αντίθετο δρομολόγιο. Ένας καφές στα όρθια και έμαθα το πρόγραμμά του, «τα τρεχάματά του» όπως έλεγε για το επόμενο 15ήμερο.
Νέο set με φωτό ακολούθησε αλλά ο κρύος ιδρώτας είχε δώσει τη σκυτάλη στην κάβλα της αναμονής. Απάντησα με e-mail ότι θα είμαι έτοιμος και μόνος για chat αύριο, Σάββατο. Ο άντρας της ήξερα ότι έφευγε αύριο πρωί.
Με την πρόφαση μικρού ταξιδιού, πήρα δύο αλλαξιές από το σπίτι και πήγα στο γραφείο.
Άνοιξα το pc και την βρήκα εκεί να περιμένει όπως έλεγε το ραντεβού. Ανοίξαμε την camera και μιλήσαμε λίγο. Της είπα ότι με βασανίζει και έδειξε να το χαίρεται. Ποια είσαι... πού σε ξέρω... Δεν μου απάντησε, μόνο με πείραζε ανεβάζοντας την μπλούζα της και ζητώντας να της δείξω την πούτσα μου. Διαφορετικά θα το έλεγε στη γυναίκα μου.
Έκανα πως σήκωσα το τηλέφωνο και μιλούσα. Ενώ «μιλούσα» με πείραζε δείχνοντας το μουνάκι της και πώς το είχε φροντίσει για μένα για την συνάντησή μας στο chat σήμερα.
Τελικά της έγραψα ότι προέκυψε κάτι επείγον και πρέπει να φύγω για ένα 20λεπτο.
Μου είπε αν είναι να φύγω για λίγο να βγάλω το μποξεράκι μου και να με δει να το βάζω στο συρτάρι μου, αλλιώς ... .το γνωστό.
Το έκανα, και της ζήτησα να κάνει ένα ντουζ και ότι θα ήθελα να τη βρω με την πετσέτα όταν θα έρθω σε λίγο. Μου έκλεισε το μάτι και βγήκα από το chat.
Έκοψα ένα από τα τριαντάφυλλα που έστειλε και βολίδα για το αμάξι. Κατευθύνθηκα στο σπίτι της. Χτύπησα άσχετο θυροτηλέφωνο και μου άνοιξε μία κοπελίτσα (μην ανοίγετε την πόρτα σε ξένους, μπορεί να έχουν «κακό» σκοπό-λέμε τώρα).
Χτύπησα το κουδούνι της και περίμενα. Με είδε από το ματάκι και την έκοψε -όπως μου είπε μετά- κρύος ιδρώτας. (σειρά της)
Είναι απίστευτο το συναίσθημα του θύματος που γίνεται κυνηγός. (Γιώργο να' σαι καλά γι' αυτό)
Άνοιξε την πόρτα και μαζί άνοιξε και το στόμα της... και έμεινε ανοιχτό να κοιτάει...
«ακόμα να κάνεις ντουζ?»
«... » «Καλησπέρα Γιάννη, πώς από δω?»
Ήταν μάλλον το πιο έξυπνο πράγμα που μπορούσε να πει εκείνη τη στιγμή.
Την άρπαξα και την πήγα στον καναπέ όπου της σφράγισα το στόμα με ένα φιλί διαρκείας και που το προηγούμενο Σάββατο διψούσα να της χαρίσω.
Το μουνάκι της όπως το είχε φροντίσει... το χάρηκα από κοντά και το χάιδεψα και το καύλωσα με το τριαντάφυλλό της για αρκετή ώρα. (Σειρά μου να την βασανίσω).
Το διήμερο ήταν απόλυτη ευτυχία. Να ναι καλά όποιος σκέφτηκε και έβγαλε τα κινητά γιατί -είπαμε- έλειπα σε δουλειές.
Και αυτή σαν καλή σύζυγος ήταν δύο μέρες στο σπίτι. Και την άλλη εβδομάδα άλλες δύο και από τότε αρκετά διήμερα έως ότου ο άντρας της ανέλαβε το κεντρικό γραφείο τους στη Αθήνα και αυτή τον ακολούθησε πηγαίνοντας σε ανάλογη τράπεζα στην Αθήνα.
Κούκλα μου να σαι καλά και ελπίζω να μας προκύψει ένα τέτοιο διήμερο όπως τότε.
Άλλωστε τα φοιτητικά μου χρόνια με φώναζαν «κόκορα» γιατί έμενα με 4 κοπέλες και είχα αρκετές περιπέτειες...
Είμαι θα έλεγα κανονικός σε κιλά, σε ύψος, γενικά σε χαρακτηριστικά. Καστανός, κοντό μαλλί και ενίοτε με γυαλιά και σχεδόν πάντα με κοστούμι (χωρίς γραβάτα που την σιχαίνομαι), γενικά και χωρίς υπερβολές ευπαρουσίαστος.
Συνήθως όταν μένω μόνος στο γραφείο για να περάσει η ώρα, μπαίνω στο yahoo και κάνω chat. Καμιά φορά χρησιμοποιώ και camera.
Σε μία τέτοια μέρα (μεσημέρι Σαββάτου όπου είμαι σχεδόν πάντα μόνος στο γραφείο), βρέθηκα να μιλάω περί ανέμων και υδάτων με μία κοπέλα. Μόνο ηλικία ήξερα (32 ετών) και μιλούσαμε στα αγγλικά. Σε κάποια στιγμή ανοίξαμε και την camera.
Εγώ χαμογελαστός και αραχτός με το τσιγάρο αλλά αυτή από το λαιμό και πάνω δεν μου έδειξε τίποτα (δεν ήταν άλλωστε και η μόνη που το έκανε αυτό). Δεν με ενόχλησε και συνεχίσαμε να μιλάμε για δουλειά, οικογένεια κ.λπ.
Συν τοις άλλοις το γεμάτο της στήθος μέσα σε ένα ανοιχτό μπλε μπουστάκι, δεν με έκανε να κάνω και πολύ τον μάγκα και να πω «ή δείχνεις πρόσωπο ή την κοπανάω», όπως θα έκανα σε άλλες περιπτώσεις.
Σε κάποια στιγμή η συζήτηση (όπως άλλωστε πάντα γίνεται εν τέλει) κινήθηκε προς το sex.
Τσιγάρο και κακό στο γραφείο σηκώθηκα να ανοίξω το παράθυρο. Με το που κάθισα, διάβασα...
« sou arese toso to stithos mou I etsi fainetai to kavli sou sto panteloni?»
Έκανα ένα λεπτό να συνειδητοποιήσω ότι μετά από 25 λεπτά chat δεν κατάλαβα ότι μιλούσα με ελληνίδα.
«Ελληνίδα είσαι ρε συ?» κ.λπ
«ναι ελληνίδα είμαι» κ.λπ
[... ]
«δεν μου απάντησες όμως σε αυτό που σε ρώτησα.» επέστρεψε σε λίγο στην ερώτησή της.
«όχι κούκλα μου, το στήθος σου χάζευα και μου σηκώθηκε»
«και που να το δεις χωρίς το μπουστάκι δηλαδή»
Kαι άρχισε τέτοιο πείραγμα που με τρέλανε. Να βγάζει το σουτιέν της μέσα από το μπουστάκι, να σηκώνει το μπουστάκι μέχρι να φαίνεται ίσα-ίσα το στήθος της από κάτω ώσπου τελικά απελευθέρωσε στα μάτια μου ένα στήθος ολοστρόγγυλο και γεμάτο που γέμισε την οθόνη του υπολογιστή μου με δύο ρώγες τόσο καυλωμένες που συνέχισε να τις τσιμπάει. Το μουνάκι της περιποιημένο, όχι ξυρισμένο.
Εγώ είχα ήδη κατεβάσει το πανταλόνι μου και μετά από αρκετή ώρα πειραγμάτων, πόθου, καύλας και αμοιβαίου παιχνιδιού τελείωσε και τελείωσα.
Υποσχεθήκαμε ότι θα τα ξαναπούμε και αποχαιρετιστήκαμε.
Τη Δευτέρα το πρωί, μπήκα στο γραφείο, παρήγγειλα ένα καφέ και άρχισα τη δουλειά. Τηλέφωνα, συναντήσεις, φαξ κ.λπ.
Σε κάποια στιγμή προς το μεσημέρι ήρθε μία ανθοδέσμη για μένα και τα πειράγματα στο γραφείο έδιναν και έπαιρναν. Γεμάτος περιέργεια άνοιξα το φάκελο και με έκοψε κρύος ιδρώτας.
Έγραφε: «sou arese toso to stithos mou I etsi fainetai to kavli sou sto panteloni?».
Το μεσημεριανό μου το συνόδευσα με αρκετές μπύρες και γύρισα αργά σπίτι γιατί έπρεπε να πιω κανένα ποτάκι παραπάνω εκείνη τη μέρα.
Όσο περίεργα (ή και απολογητικά) να κοιτούσα τη γυναίκα μου, για εκείνη δεν έδειξε να έγινε κάτι διαφορετικό εκείνη την ημέρα.
Την άλλη μέρα βρήκα φωτογραφίες (χωρίς πρόσωπο) και ένα μικρό βιντεάκι στο e-mail μου (το προσωπικό μου) με τον ίδιο τίτλο: « sou arese toso to stithos mou I etsi fainetai to kavli sou sto panteloni?» από e-mail που δεν γνώριζα. Οι φωτό και το βίντεο (αυτή να μου κάνει ένα μικρό strip-tease) ήταν από την «λεγάμενη» την προχθεσινή. Δεν μου απάντησε στα e-mail που έστειλα.
Δύο μέρες κύλησαν ήρεμες αλλά εγώ καθόμουν σε αγκάθια. Παντού έβλεπα εκείνη. Μήπως αυτή στο γραφείο, μήπως εκείνη η γειτόνισσα, μήπως εκείνη η πελάτισσα κ.λπ.
Ώσπου λαμβάνω ένα e-mail από έναν γνωστό με κάτι φωτό από τις διακοπές του που είχαν πολύ γέλιο.
Από [... ]
Προς περίπου 25 παραλήπτες.
Και το μάτι μου, δεν ξέρω πώς, έπεσε στο e-mail που είχα δει πριν λίγες μέρες.
Αμέσως έπιασα το τηλέφωνο.
«Πού είσαι ρε Γιώργο, τι κάνεις, ωραίες φωτό, πολύ γέλιο, πολλούς φίλους και φίλες έχεις βλέπω, ποιος είναι ο [... ]ρε σύ? Ααα ναι? Ωραίος τύπος. ποιος είναι ο [... ]ρε σύ? Ααα ναι? Και αυτός πολύ σοβαρός ρε συ.»
και τελικά
«Αυτός ποιος είναι ρε Γιώργο?»
«Η Μαρία ρε συ. Την ξέρεις. Από την τράπεζα [... ]. Μου είπε ότι σε είδε και προχτές»
Κρύος ιδρώτας πάλι...
«Πού με είδε?»
«δεν ξέρω ρε συ. Μου είπε ότι σε είδε και είσαι καλά. Χτες πίναμε καφέ. Είδες πόσο αδυνάτισε?»
«αααα, ναι ρε Γιώργο ... την είδα. Βρε είδα πόσο αδυνάτισε, είδα»
Το κλικ έγινε. Η Μαρία.
Την είχα πρωτοδεί στα γενέθλια του Γιώργου πριν κανένα χρόνο και θυμάμαι ότι δεν είχα ξεκολλήσει από τα πολύ όμορφα πόδια της που -αν και παχουλή κοπέλα γενικά- τα τόνιζε και με το δίκιο της. Ήταν πολύ καλλίγραμμα. Πολύ γλυκιά και με βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα. Επίσης παντρεμένη.
Είχα πάει και στην τράπεζα και την είχα δει πριν αρκετό καιρό. Την φλέρταρα πολύ διακριτικά γιατί γνώριζε τη γυναίκα μου και γιατί δεν έδινε την εντύπωση ότι μπορεί το κάστρο να πέσει.
Κρατούσαμε αυτές τις χαζο-ψεύτικες τυπικές σχέσεις μετά ως ζευγάρι αλλά χωρίς να την έχω πάντα στο μυαλό μου θυμάμαι ότι το έντονο βλέμμα της πάντα με απασχολούσε αλλά το ότι ήταν στον κύκλο «των γνωστών» με έκανε να πατάω φρένο και να είμαι διακριτικότατος και εν τέλει να την απομακρύνω από το μυαλό μου.
Ο άντρας της είχε δουλειά που τον ήθελε εκτός πόλης 3-4 ημέρες το ταξίδι. Εξ' ου και ο χρόνος που είχε βρει για να παίζει μόνη της στο σπίτι.
Ο διάολος που έχει πολλά ποδάρια έφερε σε 2 ημέρες τον άντρα της μπροστά μου στο αεροδρόμιο. Ο ένας από Θεσ/νίκη προς Αθήνα, ο άλλος το αντίθετο δρομολόγιο. Ένας καφές στα όρθια και έμαθα το πρόγραμμά του, «τα τρεχάματά του» όπως έλεγε για το επόμενο 15ήμερο.
Νέο set με φωτό ακολούθησε αλλά ο κρύος ιδρώτας είχε δώσει τη σκυτάλη στην κάβλα της αναμονής. Απάντησα με e-mail ότι θα είμαι έτοιμος και μόνος για chat αύριο, Σάββατο. Ο άντρας της ήξερα ότι έφευγε αύριο πρωί.
Με την πρόφαση μικρού ταξιδιού, πήρα δύο αλλαξιές από το σπίτι και πήγα στο γραφείο.
Άνοιξα το pc και την βρήκα εκεί να περιμένει όπως έλεγε το ραντεβού. Ανοίξαμε την camera και μιλήσαμε λίγο. Της είπα ότι με βασανίζει και έδειξε να το χαίρεται. Ποια είσαι... πού σε ξέρω... Δεν μου απάντησε, μόνο με πείραζε ανεβάζοντας την μπλούζα της και ζητώντας να της δείξω την πούτσα μου. Διαφορετικά θα το έλεγε στη γυναίκα μου.
Έκανα πως σήκωσα το τηλέφωνο και μιλούσα. Ενώ «μιλούσα» με πείραζε δείχνοντας το μουνάκι της και πώς το είχε φροντίσει για μένα για την συνάντησή μας στο chat σήμερα.
Τελικά της έγραψα ότι προέκυψε κάτι επείγον και πρέπει να φύγω για ένα 20λεπτο.
Μου είπε αν είναι να φύγω για λίγο να βγάλω το μποξεράκι μου και να με δει να το βάζω στο συρτάρι μου, αλλιώς ... .το γνωστό.
Το έκανα, και της ζήτησα να κάνει ένα ντουζ και ότι θα ήθελα να τη βρω με την πετσέτα όταν θα έρθω σε λίγο. Μου έκλεισε το μάτι και βγήκα από το chat.
Έκοψα ένα από τα τριαντάφυλλα που έστειλε και βολίδα για το αμάξι. Κατευθύνθηκα στο σπίτι της. Χτύπησα άσχετο θυροτηλέφωνο και μου άνοιξε μία κοπελίτσα (μην ανοίγετε την πόρτα σε ξένους, μπορεί να έχουν «κακό» σκοπό-λέμε τώρα).
Χτύπησα το κουδούνι της και περίμενα. Με είδε από το ματάκι και την έκοψε -όπως μου είπε μετά- κρύος ιδρώτας. (σειρά της)
Είναι απίστευτο το συναίσθημα του θύματος που γίνεται κυνηγός. (Γιώργο να' σαι καλά γι' αυτό)
Άνοιξε την πόρτα και μαζί άνοιξε και το στόμα της... και έμεινε ανοιχτό να κοιτάει...
«ακόμα να κάνεις ντουζ?»
«... » «Καλησπέρα Γιάννη, πώς από δω?»
Ήταν μάλλον το πιο έξυπνο πράγμα που μπορούσε να πει εκείνη τη στιγμή.
Την άρπαξα και την πήγα στον καναπέ όπου της σφράγισα το στόμα με ένα φιλί διαρκείας και που το προηγούμενο Σάββατο διψούσα να της χαρίσω.
Το μουνάκι της όπως το είχε φροντίσει... το χάρηκα από κοντά και το χάιδεψα και το καύλωσα με το τριαντάφυλλό της για αρκετή ώρα. (Σειρά μου να την βασανίσω).
Το διήμερο ήταν απόλυτη ευτυχία. Να ναι καλά όποιος σκέφτηκε και έβγαλε τα κινητά γιατί -είπαμε- έλειπα σε δουλειές.
Και αυτή σαν καλή σύζυγος ήταν δύο μέρες στο σπίτι. Και την άλλη εβδομάδα άλλες δύο και από τότε αρκετά διήμερα έως ότου ο άντρας της ανέλαβε το κεντρικό γραφείο τους στη Αθήνα και αυτή τον ακολούθησε πηγαίνοντας σε ανάλογη τράπεζα στην Αθήνα.
Κούκλα μου να σαι καλά και ελπίζω να μας προκύψει ένα τέτοιο διήμερο όπως τότε.
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.