Φιδάκος και Ζίνα

Η ιστορία:

Ήταν η τελευταία του επιθυμία πριν την εκτέλεση του. Είχε συλληφθεί από τις βάρβαρες ορδές αυτών των θηλυκών κυνηγών που κατοικούσαν στα βάθη της ζούγκλας και κατά καιρούς έβγαιναν για κυνήγι και λεηλασίες. Αυτή η μεγάλη «οικογένεια» αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες. Οι άντρες που συλλαμβάνονταν εκτελούνταν επί τόπου! Αυστηρός νόμος της φυλής τους. Οι μόνοι άντρες που επιβίωναν ήταν αυτοί που κρίνονταν κατάλληλοι για επιβήτορες και ο ρόλος τους ήταν αποκλειστικά στην παροχή του σπέρματος τους για την αναπαραγωγή και μόνο. Μάλιστα τα αρσενικά μωρά που γεννιόντουσαν, σαν κάποια κίνηση μεγαλοψυχίας τα παρατούσανε έξω από χωριά! Κι αυτοί όμως είχαν την ίδια τύχη με όλους τους άλλους, ίσως μάλιστα με τρόπο πιο οδυνηρό.

Οι «μάγισσες» της φυλής είχαν ανακαλύψει κάτι βότανα που τα ανακάτευαν και τα έδιναν να τα πιούν οι επιβήτορες. Αυτά έφερναν αυτόματα πριαπική στύση και κάνανε τους όρχεις να υπερλειτουργούν ώστε να παράγουν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες σπέρματος. Αυστηρός νόμος των Αμαζόνων αυτών ήταν επίσης ότι απαγορευόταν ρητά την στιγμή της συνουσίας να νιώσουν ή να θελήσουν να νιώσουν οποιαδήποτε ηδονή! Η τιμωρία σε αυτήν την περίπτωση ήταν αυστηρότατη και ανάλογα με το «βάθος» του παραπτώματος μπορεί να ήταν και ο θάνατος.

Ο περιπλανώμενος αυτός άντρας είχε συλληφθεί από μια ομάδα των Αμαζόνων γιατί απλώς έτυχε να βρίσκεται σε λάθος μέρος, λάθος χρόνο! Έτσι τώρα γονατισμένος, δεμένος με τα χέρια πίσω στην πλάτη, μπροστά στο «δικαστήριο» της φυλής, άκουσε την ετυμηγορία του σε θάνατο. Η αρχηγός μίλησε τελευταία από όλες.

-    «Έχεις να πεις τίποτε πριν σε εκτελέσουμε ανάξιο ανδρικό υποκείμενο;»

Ο Φιδάκος (το παρατσούκλι του με το οποίο ήταν γνωστός σε πάρα πολλούς) σήκωσε το βλέμμα του και κεραυνοβόλησε το βλέμμα της Ζίνας (το όνομα της αρχηγού)! Αμέσως κάποια κοπέλα τον χτύπησε και τον ανάγκασε να πέσει με τα μούτρα πάνω στα γουναρικά που είχαν στο χαλί.

-    «Πώς τολμάς να αντικρίζεις με τα μάτια σου την αρχηγό μας;», ακούστηκε η φωνή αυτής που τον χτύπησε θυμωμένη.

Ο Φιδάκος γύρισε στο πλάι και την κοίταξε. Σχεδόν αμέσως είπε:

-    «Αφού είμαι καταδικασμένος να πεθάνω. Δεν έχω τίποτε να φοβηθώ που αντίκρισα αυτά τα πανέμορφα μάτια της, που μπροστά στο γαλάζιο χρώμα τους τα ζαφείρια δεν αξίζουν μία! Αν είναι να πεθάνω... Τουλάχιστον να πάρω κάτι πανέμορφο μαζί μου!»

Η γυναίκα που τον χτύπησε σήκωσε το πόδι της για να τον χτυπήσει ξανά. Αυτή τη φορά όμως ο Φιδάκος δεν αιφνιδιάστηκε. Την στιγμή που η μύτη από την σκληρή μπότα της πήγε να τον χτυπήσει χαμηλά στην κοιλιά, με μια ευλύγιστη συνδυασμένη κίνηση κατάφερε να μαζέψει τα πόδια του και να αιχμαλωτίσει το δικό της φέρνοντας μια στροφή πάνω στην γούνα. Αποτέλεσμα ήταν η γυναίκα να χάσει την ισορροπία της και να κυλιστεί στο έδαφος μαζί του. Ο Φιδάκος τινάχτηκε πρώτος σαν ελατήριο και την επόμενη στιγμή βρέθηκε γονατιστός με το ένα του γόνατο να πιέζει με δύναμη το λαιμό της.

Η κοπέλα πήγε να φωνάξει αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να βγάλει άναρθρες φωνές και να καταλήξει σε άγριο βήχα. Αμέσως ο Φιδάκος κύλησε στο πλάι και την ελευθέρωσε από αυτήν την θανατηφόρα λαβή. Ο ίδιος ήξερε ότι αν την πίεζε με όλο το βάρος του σώματος του θα την σκότωνε. Αλλά δεν ήταν αυτό το στιλ του. Γονατιστός ξανά αυτή τη φορά, χωρίς να κοιτάξει την Ζίνα, περίμενε να ξεσπάσουν οι άλλες πάνω του. Περίμενε να τον λιντσάρουν. Αλλά αντί γι’ αυτό ακούστηκε μια κραυγή αγωνίας μαζί με τον ξηρό κρότο που έκανε ένα δόρυ που καρφώνεται πάνω στο στήθος. Γύρισε πίσω και είδε μια άλλη γυναίκα να έχει καρφώσει το ακόντιο της στο σημείο της καρδιάς της προηγούμενης κοπέλας. Με οργή γύρισε και αντίκρισε στα μάτια την Ζίνα.

-    «Γιατί το έκανες αυτό;» την ρώτησε.

Η Ζίνα άνοιξε διάπλατα τα υπέροχα μεγάλα μάτια της, όχι από θυμό ή οργή, αλλά από έκπληξη. Ο άντρας αυτός της μίλησε αφενός μεν στον ενικό και αφετέρου χρησιμοποίησε την μυστική ιδιαίτερη τους γλώσσα. Μια γλώσσα που ελάχιστες ξέρουν να μιλάνε. Και μάλιστα μέσα στην φυλή των Αμαζόνων, μόνο όσες είχαν υψηλές θέσεις. Η αρχηγός των Αμαζόνων, ατάραχη, μόλις πέρασε η έκπληξη της, του είπε στην ιερή γλώσσα των αμαζόνων:

-    «Αυτός είναι ο νόμος μας... Ή θα σκοτώσεις ή θα πεθάνεις!»

Σώπασε για λίγο και αμέσως μετά ρώτησε τον άνδρα:

-    «Εσύ πώς τολμάς και χρησιμοποιείς την ιερή μας γλώσσα; Και από που την έμαθες;»

Ο Φιδάκος κοιτάζοντας την βαθιά στα πανέμορφα μάτια της απάντησε:

-    «Ξέρω να μιλάω πάρα πολλές γλώσσες! Είναι μία από τις ικανότητες που έχω... Κάτι σαν δώρο της φύσης εκ γενετής!»

Η Ζίνα τον κοίταξε σιωπηλή ενώ σκεφτόταν... Κάτι μέσα της άρχισε να της λέει ότι αυτός ο άνδρας που στεκόταν εκεί μπροστά της γονατιστός να την κοιτάζει αγέρωχα με τόσο πεποίθηση, δεν ήταν ένας ακόμα επιβήτορας απλά... Ήταν κάτι πολύ περισσότερο... Κάτι που την έκανε να ανατριχιάζει βαθιά μέσα της! Έδιωξε αμέσως αυτές τις σκέψεις γιατί ακόμα και για μια αρχηγό ήταν απαγορευμένες. Ξερόβηξε και με σταθερή παγερή φωνή του είπε:

-    «Θαυμάζω το θάρρος σου την τόλμη και το θράσος σου... Και θα διασκεδάσω με όλα αυτά! Αύριο το πρωί θα μονομαχήσεις με τις καλύτερες αμαζόνες μου. Ο κάθε αγώνας θα είναι μέχρι θανάτου! Ή θα τις σκοτώσεις όλες ή θα σε σκοτώσει κάποια από αυτές!»

Σταμάτησε για λίγο και συνέχισε:

-    «Όπως και να έχει το θέμα, η θανατική καταδίκη σου δεν αλλάζει. Απλώς με κάθε νίκη σου κερδίζεις λίγες ώρες ζωής ακόμα…»

Γύρισε σε δυο φρουρούς και τους είπε:

-    «Πάρτε τον! Αύριο το πρωί θα δούμε τις άλλες ικανότητες του!»

Τότε ο Φιδάκος τινάχτηκε όρθιος και με δυνατή καθαρή φωνή μίλησε απαιτητικά:

-    «Και τι θα κερδίζω σε κάθε μάχη εκτός του ότι θα παρατείνω τις ώρες της ζωής μου; Και ναι, είμαι θρασύτατος γιατί πλέον όπως και να έχει πολύ σύντομα θα με σκοτώσετε. Επομένως δικαιούμαι κάτι σαν ‘τελευταία επιθυμία μου’…»

Κάποια άλλη φρουρός πήγε να τον χτυπήσει για την αυθάδεια του αλλά η Ζίνα της έκανε νόημα να σταματήσει. Μετά, κοιτάζοντας αυτή με τη σειρά της βαθιά στα δικά του καστανοπράσινα μάτια, του είπε:

-    «Μπορείς να εκφράσεις την επιθυμία σου. Εγώ θα κρίνω αν γίνει αποδεκτή. Και αν γίνει αποδεκτή, από το βάρος της επιθυμίας σου θα κριθεί με το πόσες θα μονομαχήσεις όπως και ο τρόπος εκτέλεσης σου. Σκέψου λοιπόν πριν απαντήσεις...»

Τα τελευταία λόγια της βγήκαν αργά τονισμένα δίνοντας ιδιαίτερο βάρος. Ο Φιδάκος έπιασε αμέσως το νόημα τους. Έπρεπε να βρει κάτι που να την ανάγκαζε να πέσει αυτή στην ίδια της την παγίδα. Σκέφτηκε για λίγο και μετά η φωνή του ακούστηκε σίγουρη, αποφασιστική!

-    «Επιθυμώ για κάθε μάχη που θα δώσω, τόσες φορές να κάνω έρωτα μαζί σου με τον εξής τρόπο: Για κάθε έναν αγώνα που θα κερδίζω, θα προστίθεται ένας αριθμός που θα είναι ίδιος με τον προηγούμενο. Δηλαδή: Αν κερδίσω μια μάχη, μια φορά θα κάνω έρωτα μαζί σου. Αν κερδίσω δύο, τότε θα κάνω 1+1=2 φορές έρωτα μαζί σου. Αν κερδίσω τρεις, θα κάνω 2+2=4 φορές έρωτα μαζί σου. Αν κερδίσω τέσσερις αγώνες, τότε θα είναι 4+4=8 φορές που θα κάνω έρωτα μαζί σου, και ούτω καθεξής. Φυσικά με τα δικά μου όρια αντοχής και όχι τα δικά σου. Και για κάθε τριάντα νίκες που θα συμπληρώνω, θα συνεπάγεται ότι θα μπορώ να κάνω χρήση οποιαδήποτε είσοδο του κορμιού σου για να αφήσω στο σπέρμα μου μέσα σου. Και ανάλογα με το πόσο φριχτός θα είναι ο τρόπος θανάτωσης μου, αντιστρόφως ανάλογα γλυκές και όμορφες θέλω να είναι οι ερωτικές στιγμές που θα περάσω μαζί σου. Αυτή είναι η επιθυμία μου…»

Όλες οι γυναίκες εκεί μέσα άρχισαν να σιγοψιθυρίζουν κουτσομπολεύοντας την θρασύτητα αυτού του άγνωστου άντρα. Άλλες τον επιδοκίμαζαν άλλες τον χλεύαζαν. Με μια κίνηση του χεριού της η αρχηγός του επέβαλε ησυχία. Τα μάτια της, διάπλατα ανοιχτά, τον κοίταξαν το ίδιο αγέρωχα και ατίθασα όπως την κοιτούσε κι αυτός. Τελικά μετά από λίγο μίλησε... Αλλά αυτή τη φορά η φωνή της ήταν πιο μαλακή... Και κάπου στο βάθος της διέκρινες κάποιες αποχρώσεις τρεμουλιάσματος.

-    «Θα σκεφτώ και θα λάβεις την απάντηση μου αύριο το πρωί με την έναρξη των αγώνων. Πάρτε τον από μπροστά μου!!»

Την άλλη μέρα το πρωί τον οδήγησαν σε ένα πεδίο ειδικά φτιαγμένο για παλαίστρα. Γύρω γύρω οι αμαζόνες παρατεταγμένες. Σε λίγο έκανε την εμφάνιση της η αρχηγός τους. Ήταν πανέμορφη όσο ποτέ. Το επιβλητικό ντύσιμο της την έδινε μια άγρια ομορφιά κάνοντας την καρδιά του Φιδάκου να χτυπήσει γρήγορα! Έπρεπε πάση θυσία να κατακτήσει αυτήν την γυναίκα… Αλλά πρώτα έπρεπε να σώσει το τομάρι του από τις μονομαχίες. Η Ζίνα κάθισε στην μεγάλη πολυθρόνα της και σήκωσε το χέρι της. Αμέσως όλοι οι θόρυβοι σταμάτησαν. Μίλησε με σταθερή δυνατή φωνή:

-    «Κατόπιν βαθύτατης σκέψεως και στοχασμού, αποφάσισα να δεχτώ την επιθυμία σου. Ο τρόπος θανάτωσης σου θα είναι απόλυτα παραδειγματικός και τρομερά φρικιαστικός γιατί το αίτημα σου είναι...»

Σταμάτησε για λίγο για να βρει την κατάλληλη λέξη και συνέχισε μετά:

-    «...είναι παμπόνηρο και μεγαλεπήβολο. Στοχεύεις λίγα για να πιάσεις πολλά όπως λέτε στην δική σας γλώσσα. Όσο για τον αριθμό των αγώνων, θα ξεκινήσουμε και βλέπουμε… Έχεις να πεις τίποτε πριν δώσεις την πρώτη σου μάχη, που πολύ πιθανά να είναι και η τελευταία σου;»

Τα τελευταία λόγια της ακούστηκαν με σαρκασμό, σχεδόν κοροϊδευτικά. Μερικά γελάκια ακούστηκαν από το πλήθος. Ο Φιδάκος πήρε μια βαθιά ανάσα και μίλησε:

-    «Μια τελευταία χάρη ζητώ κάνοντας χρήση της μεγαλοψυχίας σου… Αν έχει μείνει κάποιο ίχνος από αυτήν μέσα στην καρδιά σου. Θέλω να μην είμαι αναγκασμένος να σκοτώνω σε κάθε μάχη που θα κερδίζω... Μου φτάνει να κερδίζω. Δεν αποζητώ τον θάνατο του αντιπάλου μου. Και η έκκληση μου είναι να της χαρίζεται η ζωή και από εσάς. Να παρακάμψετε τον νόμο σας. Γιατί στο κάτω - κάτω εγώ είμαι αυτός που θα της χαρίσει την ζωή στο τέλος του αγώνα!»

Πολλά γέλια ανακατεμένα με επιδοκιμαστικές αλλά και κοροϊδευτικές λέξεις ακούστηκαν από τις γυναίκες. Η Ζίνα έμεινε για λίγο σκεφτική... Εντυπωσιάστηκε από τον χαρακτήρα αυτού του άνδρα που ενώ έδειχνε σκληρός και αγέρωχος, στην πραγματικότητα τον ενδιέφερε το θέμα ζωής - θανάτου. Σήκωσε το χέρι της και είπε με δυνατή φωνή μόλις έγινε ησυχία:

-    «Ας είναι. Θα δεχτώ και αυτό το αίτημα σου μιας και πιστεύω ότι δεν θα χρειαστεί να ‘υπακούσω’ σε αυτό! Ας αρχίσει ο αγώνας!»

Οι Αμαζόνες άνοιξαν έναν διάδρομο και από το βάθος εμφανίστηκε μια θεόρατη γυναίκα γεμάτη μύες. Κρατούσε ένα ξίφος και μια ασπίδα που στην εξωτερική της όψη ήταν γεμάτη με αιχμηρά αντικείμενα. Έτσι μπορούσε να την χρησιμοποιήσει και σαν όπλο. Ο Φιδάκος την κοίταξε από την κορυφή μέχρι τα νύχια με πολύ προσοχή. Ετοιμάστηκε να ρωτήσει αν αυτός θα είχε κάποιο όπλο, αλλά τον πρόλαβε η Ζίνα λέγοντας:

-    «Αποφάσισα να βάλω κι εγώ κάποια εξίσωση μέσα στην δική σου. Αυτήν που έκανες χρήση για να εκφράσεις την επιθυμία σου. Αν δεχτείς να πολεμήσεις άοπλος δεν αλλάζει τίποτε. Αν κάνεις χρήση όπλου όμως, απλώς θα προστίθεται μια μονάδα στο προηγούμενο άθροισμα και όχι όλος ο αριθμός. Έγινα κατανοητή;»

Ο Φιδάκος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και είπε:

-    «Σε αυτό περιλαμβάνεται και το αφόπλισμα του αντιπάλου μου ώστε να κάνω κατοχή του όπλου του;»

Η Ζίνα γέλασε με κακία και είπε:

-    «Αν καταφέρεις και της πάρεις το όπλο... Ναι. Μετράει σαν κανονική χρήση!»

Έκανε νόημα με τα χέρια της και αμέσως ο κύκλος έκλεισε. Όλες οι αμαζόνες που ήταν μπροστά τοποθέτησαν ψηλές ασπίδες δημιουργώντας ένα τείχος. Η γιγάντια γυναίκα κοίταξε την αρχηγό της περιμένοντας το σύνθημα. Η Ζίνα σήκωσε το σκήπτρο της και το κράτησε για λίγο μετέωρο. Ξαφνικά με μια απότομη κίνηση το αναποδογύρισε. Αμέσως ταμπούρλα άρχισαν να ηχούν. Η μονομάχος στράφηκε προς το θύμα της. Το βλέμμα του Φιδάκου από αγέρωχο και ήρεμο έγινε με μιας θυμωμένο και επιβλητικό. Περίμενε...

Η αμαζόνα σήκωσε το ξίφος της και βγάζοντας μια άγρια κραυγή όρμησε πάνω του κατεβάζοντας το με δύναμη. Ο Φιδάκος τινάχτηκε στο πλάι ξεφεύγοντας αυτό το φονικό χτύπημα της αλλά στην πορεία του τον πρόλαβε η ασπίδα της χτυπώντας τον στον ώμο. Αίμα ανάβλυσε από το σκισμένο σημείο της σάρκας του. Ο Φιδάκος κύλησε λίγα μέτρα μακριά της σφίγγοντας τα δόντια του από τον πόνο. Τινάχτηκε αμέσως όρθιος και τη στιγμή που η Αμαζόνα ορμούσε ξανά πάνω του με το σπαθί της, τώρα προτεινόμενο εμπρός να σημαδεύει την καρδιά του, αυτός απλά άφησε το κορμί του να πέσει πίσω.

Η Αμαζόνα που δεν βρήκε την αντίσταση της σάρκας του εκεί που την σημάδευε έφυγε με τη φόρα που είχε από πάνω του. Ο Φιδάκος εκείνη την στιγμή σήκωσε με δύναμη το πόδι του κλωτσώντας την ανάμεσα στα μπούτια. Ένιωσε την άκρη του ποδιού του να χώνεται ανάμεσα στα απαλά της μουνόχειλα χτυπώντας τον τράχηλο της. Η αμαζόνα κυλίστηκε βογκώντας στο χώμα. Αμέσως σχεδόν όμως, σηκώθηκε όρθια με μάτια να λάμπουν άγρια από τον πόνο το μίσος αλλά και την ντροπή που ένιωσε μπροστά στις συντρόφισσες της. Όρμησε αμέσως πάνω στον Φιδάκο πριν προλάβει αυτός να σηκωθεί...

Με μια ενστικτώδη κίνηση όμως η χούφτα του άρπαξε χώμα και το πέταξε στα μάτια της. Η Αμαζόνα πισωπάτησε αρκετά βρίζοντας και φωνάζοντας καθώς το χώμα της έτσουζε τα μάτια και την εμπόδιζε να δει. Ο Φιδάκος τότε, με μια κίνηση ακριβείας, τινάχτηκε πάνω της με την γροθιά του να σημαδεύει το μήλο του Αδάμ στον λαιμό της. Το χτύπημα ήταν καίριο.
Η αμαζόνα πισωπάτησε και έπεσε στα γόνατα πετώντας το ξίφος από το χέρι της για να τρίψει τον λαιμό της προσπαθώντας να ανασάνει...

Το άρπαξε ο Φιδάκος και κλωτσώντας την, την ανάγκασε να ξαπλώσει στο έδαφος. Με μια γρήγορη κίνηση πίεσε την μύτη του ξίφους στον λαιμό της ενώ της πατούσε το στήθος με το πόδι του. Μετά γύρισε και κοίταξε την αρχηγό των Αμαζόνων που τον κοιτούσε κατάπληκτη μην πιστεύοντας στην εύκολη νίκη του! Οι άλλες Αμαζόνες, μετά από λίγες στιγμές βουβαμάρας από την έκπληξη κάτω από τον ρυθμό των ταμπούρλων, άρχισαν να φωνάζουν:

-    «Σκότωσε! Σκότωσε! Σκότωσε!»

Ο Φιδάκος τότε σήκωσε το ξίφος, με τα δυο χέρια του σημάδεψε και το κατέβασε με δύναμη. Το ξίφος καρφώθηκε στο έδαφος γλείφοντας το μάγουλο της μονομάχου. Αμέσως οι φωνές και τα ταμπούρλα σταμάτησαν. Στην απόλυτη ησυχία ακουγόταν μόνο οι βαριές ανάσες του Φιδάκου και της ηττημένης Αμαζόνας! Ο Φιδάκος κοίταξε για λίγο την Ζίνα και μετά τράβηξε το πόδι του από το στήθος της Αμαζόνας. Η Ζίνα σηκώθηκε από την θέση της και με αργή φωνή προσπαθώντας να την κάνει σταθερή, είπε:

-    «Κέρδισες τον πρώτο αγώνα, επομένως και τον πρώτο πόντο σου!»

Γύρισε και φώναξε προς τις Αμαζόνες.

-    «Στείλτε την επόμενη!»

Αμέσως ένας διάδρομος άνοιξε και μια άλλη Αμαζόνα πήρε την θέση της προηγούμενης. Ψηλή και γυμνασμένη αλλά όχι όπως η προηγούμενη. Χρησιμοποιούσε δυο φαρδιές λάμες σαν ξίφη που όμως τις κρατούσε γυρισμένες προς τον αγκώνα της. Στην κίνηση του σκήπτρου της Ζίνας έκανε μερικές επιδεικτικές γρήγορες κινήσεις για να δείξει πόσο καλά ήξερε να κάνει χρήση αυτών των όπλων! Όρμησε πάνω στον Φιδάκο... Άρχισε να του επιτίθεται προσπαθώντας να τον κόψει με τις λάμες όπου μπορούσε...

Ο Φιδάκος, ευέλικτος, ξέφευγε τις επιθέσεις της... όχι όμως όλες... Μερικές τον χάραξαν σε κάποια σημεία του κορμιού του. Σε μια στιγμή, που το στήθος της μονομάχου ήρθε ακάλυπτο μπροστά του, αυτός χωρίς να διστάσει άπλωσε τα χέρια του και χούφτωσε τα βυζιά της δυνατά. Η Αμαζόνα πήδηξε προς τα πίσω έκπληκτη και αμέσως μετά άφρισε από το κακό της. Ο Φιδάκος χαμογέλασε με κακία και ανοιγόκλεισε τα δάχτυλα του δείχνοντας πόσο τον ευχαρίστησε η αίσθηση της απαλής σάρκας της. Αυτό ήταν βεβήλωμα για το κορμί της, πράγμα που την έκανε έξαλλη. Όρμησε αφηνιασμένη πάνω του δουλεύοντας γρήγορα τα χέρια με τις λάμες μπροστά της... Αλλά δυστυχώς για αυτήν δούλευε μόνο τα χέρια της και μάλιστα μπροστά από το στήθος της. Το υπόλοιπο της κορμί ήταν ακάλυπτο.

Ο Φιδάκος έσκυψε απότομα και αμέσως έπεσε στο πλάι μπερδεύοντας τα πόδια του ανάμεσα στα δικά της. Η Αμαζόνα έχασε την ισορροπία της και έπεσε πάνω στο έδαφος μπρούμυτα βογκώντας δυνατά. Έκανε να ανασηκωθεί αλλά το κορμί της ξανάπεσε άψυχο στο χώμα… Στο χώμα που σχεδόν αμέσως κοκκίνισε από το αίμα της. Ο Φιδάκος τινάχτηκε όρθιος και με το πόδι του την κλώτσησε για να την γυρίσει. Οι δυο λάμες είχαν καρφωθεί πάνω στο στήθος και το στομάχι της κατά την κρούση της πάνω στο έδαφος... Η Αμαζόνα πέθανε σχεδόν ακαριαία! Ο Φιδάκος γύρισε και κοίταξε βαριανασαίνοντας την Ζίνα. Με δυνατή φωνή είπε:

-    «Αυτή είναι η δεύτερη μου νίκη. Μπορώ να έχω μια άσπρη πέτρα για να σημειώνω τις νίκες μου; Έτσι για να υπάρχει εμπιστοσύνη ότι δεν θα με κλέψεις στο μέτρημα…»

Η φωνή του ακούστηκε τελείως σαρκαστική! Η Ζίνα έκανε νόημα και σε λίγο μια Αμαζόνα του έφερε έναν κουβά γεμάτο με μια άσπρη φυτική χρωστική ουσία. Ένα αυτοσχέδιο πινέλο ήταν βουτηγμένο μέσα. Ο Φιδάκος το πήρε και χάραξε σε μια ασπίδα το 1+1=2. Γύρισε και είπε στην αρχηγό των Αμαζόνων:

-    «Είμαι έτοιμος για συνέχεια, αν θέλεις…»

Η Ζίνα έκανε νόημα και μπήκε η τρίτη πολεμίστρια μέσα στον κύκλο. Αυτή ήταν πιο μικροκαμωμένη και λεπτή. Αλλά η έκπληξη ήταν ότι ήταν άοπλη. Ο Φιδάκος παραξενεύτηκε αλλά αυτό τον έκανε να γίνει πιο προσεκτικός... Και είχε δίκιο γιατί με το σήμα του σκήπτρου η μικρή Αμαζόνα τον επιτέθηκε με τέλειες τεχνικές κouνγκ-φου! Ο Φιδάκος άρχισε να δέχεται έναν βομβαρδισμό από γρήγορα χτυπήματα σε όλο του το κορμί χωρίς να προλάβει να αντιδράσει. Το μόνο που έκανε ήταν να πισωπατεί μέχρι που ένιωσε την πλάτη του να ακουμπάει σε μια ασπίδα του τείχους που περίκλειε το πεδίο...

Τότε σε μια δυνατή επίθεση της, αυτός κατόρθωσε να την αρπάξει από τη μέση και να κυλιστούν μαζί στο χώμα… Αλλά σαν αίλουρος η Αμαζόνα ξέφυγε από το αγκάλιασμα του και τινάχτηκε όρθια. Σηκώθηκε και ο Φιδάκος και την κοίταξε βαθιά στα μάτια. «Αρκετά με τις παιδιάστικες κινήσεις της!», σκέφτηκε. «Καιρός να της δείξει τι θα πει να είσαι κάτοχος πολεμικών τεχνών!». Η κοπέλα, βγάζοντας μια δυνατή κραυγή, όρμησε μπροστά κάνοντας δυο εναλλακτικές κυβιστήσεις στον αέρα, σκοπεύοντας με τα πόδια της το πρόσωπο του. Ο Φιδάκος την περίμενε ακίνητος…

Τη στιγμή που τα πόδια της τινάχτηκαν να χτυπήσουν το πρόσωπο του, αυτός έλυσε τα δικά του πόδια... Κάνοντας ένα σπαγγάτο απότομα χαμήλωσε και τίναξε την γροθιά του μπροστά. Το βάρος της πυγμής του, βρήκε με δύναμη το στομάχι της τινάζοντας την πίσω. Κραυγάζοντας από τον πόνο η μικρή Αμαζόνα κυλίστηκε στο έδαφος... Στριφογύρισε για λίγο μουγκρίζοντας αλλά τινάχτηκε σαν ελατήριο όρθια... Κάνοντας μορφασμούς πόνου και τρίβοντας το στομάχι της στάθηκε απέναντι στον Φιδάκο. Ο Φιδάκος την άφησε να συνέλθει για λίγο. Η κοπέλα πήρε την στάση του τίγρη και του γερανού και επιτέθηκε με τον συνδυασμό των δύο αυτών τεχνικών.

Ο Φιδάκος τότε σήκωσε τα χέρια του χρησιμοποιώντας την τεχνική του φιδιού και το νύχι του αετού... Με λίγες μόνο κινήσεις της επέφερε ένα δυνατό χτύπημα στο πλάι του λαιμού της κάνοντας την να φωνάξει από τον πόνο και να παραπατήσει. Αμέσως όμως ξανά επιτέθηκε. Αυτή τη φορά ο Φιδάκος απόκρουσε με άνεση όλα της τα χτυπήματα καταφέρνοντας ένα διπλό χτύπημα με ενωμένες ανοιχτά τις παλάμες πάνω στο στέρνο της. Την έστειλε να κυλιστεί στο χώμα λίγα μέτρα πιο ‘κει ενώ από το στόμα της έτρεξε αίμα... Η Αμαζόνα έβηξε και μούγκρισε από τον πόνο και την πλημμύρα του αίματος στο στήθος της πριν μείνει ακίνητη!

Ακόμα μια νίκη για τον Φιδάκο. Χωρίς να πει τίποτε πήρε το χρώμα και έγραψε την νίκη του! 2+2=4! Και έβαλε το 4 μέσα σε ένα μεγάλο κύκλο για να δηλώσει το κλείσιμο της πρώτης τριάδας. Είχε ήδη αρχίσει να κουράζεται και δεν ήξερε αν αυτό θα το εκμεταλλευόταν η αρχηγός των Αμαζόνων... Θα της ήταν εύκολο να τον ξεκάνει βάζοντας τον να μονομαχεί συνέχεια! Αλλά όπως και να είχε δεν θα παραδινόταν τόσο εύκολα... Θα μονομαχούσε μέχρι να σταματούσε να ανασαίνει. Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο!

Η Ζίνα σηκώθηκε τότε και μιλώντας κοφτά και γρήγορα διέταξε τον τερματισμό των αγώνων για εκείνη την ημέρα. Οι φρουροί τον μετέφεραν στην φυλακή του. Για κάποιον παράδοξο λόγο του περιποιήθηκαν τις πληγές του και του έδωσαν να φάει καλά! Ο Φιδάκος κουρασμένος αποκοιμήθηκε σχεδόν αμέσως μετά το φαγητό…

Οι επόμενες μέρες κύλησαν με τον ίδιο ρυθμό. Κάθε μέρα γινόντουσαν τρεις αγώνες... Κάθε μέρα νικούσε και τους τρεις. Αυτό που του έκανε εντύπωση ήταν ότι η Ζίνα δεν έλεγε να σταματήσει τους αγώνες. Έβλεπε ότι δεν ήταν δυνατόν να χάσει αλλά αυτή επέμενε... Μήπως... Μήπως κατά βάθος κάτι μέσα της τον αποζητούσε αλλά δεν ήθελε να το δείξει στις άλλες αμαζόνες...; Αυτές οι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του όταν ένα πρωινό, ενώ ετοιμαζόταν για την ‘ρουτινιάρικη’ πια τριπλή μονομαχία, οι φρουροί τον πήγαν μέσα στο Ανάκτορο της. Η Ζίνα τον κοίταξε επιβλητικά και του είπε:

-    «Αποφάσισα ότι φτάνουν πια οι μονομαχίες. Είσαι τελικά πολύ δυνατός μαχητής. Είναι κρίμα που είσαι αρσενικό! Θα γινόσουν τέλεια αμαζόνα!»

Ο Φιδάκος χαμογέλασε ευχαριστημένος και πρόσθεσε:

-    «Τότε μου φαίνεται ότι και το έπαθλο μου αξίζει... Έτσι δεν είναι;»

Η Ζίνα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και έκανε νόημα στις Αμαζόνες να φέρουν τις ασπίδες που σημείωνε τις νίκες του. Ήταν 10 στο σύνολο, 10 τριπλές νίκες. Μερικές από αυτές ήταν με αφόπλισμα του αντίπαλου του και κατοχή του όπλου του. Το τελικό νούμερο ξεπερνούσε όμως τις 2000! Ο Φιδάκος έκανε τους υπολογισμούς και παρουσίασε το νούμερο στην Ζίνα. Η Ζίνα το κοίταξε ατάραχη, σχεδόν ανέκφραστη, αλλά τα μάτια της έλαμψαν απότομα. Πριν προλάβει να πει τίποτε, ο Φιδάκος της είπε:

-    «Φαντάζομαι ότι η θανάτωση μου θα είναι τρομερά φρικτή και επώδυνη…»

Σταμάτησε για λίγο περιμένοντας. Η Ζίνα έγνεψε έντονα καταφατικά.

-    «Τότε, αν τηρήσεις την απόφαση σου...»

Τον έκοψε η Ζίνα λέγοντας:

-    «Μην σε ανησυχεί αυτό. Όταν κάνω μια συμφωνία την εκτελώ στο έπακρο!»

Σταμάτησε για λίγο να σκεφτεί και μετά του είπε:

-    «Για όσο καιρό θα κρατήσει η εκπλήρωση της επιθυμίας σου, θα μπορείς να κυκλοφορείς ελεύθερα μέσα στον χώρο των Αμαζόνων. Αλλά μην διανοηθείς να το σκάσεις γιατί θα είσαι υπό συνεχή παρακολούθηση. Εξάλλου ένας μόνος άντρας είσαι, θα είναι δύσκολο να κρυφτείς!»

Ο Φιδάκος κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά. Η Ζίνα χτύπησε τα χέρια της και έδωσε εντολές:

-    «Πάρτε τον και πλύντε τον. Δώστε του ρούχα να φορέσει, δώστε του να φάει και να πιει και ότι άλλο σχετικό ζητήσει. Όταν θα είμαι έτοιμη, θα τον καλέσω εγώ η ίδια!»

Η Ζίνα σηκώθηκε και έφυγε. Ο Φιδάκος για πρώτη φορά ένιωσε μια ανακατωσούρα στο στομάχι του. Είχε πετύχει ένα δύσκολο βήμα... Αλλά το επόμενο, όσο γλυκό, όσο όμορφο, όσο υπέροχα αισθησιακό και αν έδειχνε, στην πραγματικότητα ήταν το δυσκολότερο από όλα... Γιατί αν δεν τα κατάφερνε, στο τέλος σίγουρα θα έχανε την ζωή του. Έδιωξε όμως αυτές τις σκέψεις από το μυαλό του και ακολούθησε τις κοπέλες για να ετοιμαστεί.

Πλυμένος, ξυρισμένος, αρωματισμένος, ντυμένος με πολύ όμορφα ρούχα, αφού ξεκουράστηκε για λίγες ώρες, του είπαν ότι η αρχηγός των Αμαζόνων τον περίμενε στα ιδιαίτερα διαμερίσματα της. Τον οδήγησαν και τον έβαλαν να περιμένει σε ένα δωμάτιο γεμάτο με γούνες και μαξιλάρια καμωμένα από γούνες. Σε ένα πολύ χαμηλό τραπέζι υπήρχαν έτοιμα διάφορα εδέσματα και ποτά. Έβαλε λίγο κρασί σε ένα ποτήρι και άρχισε να το σιγοπίνει περιεργάζοντας τον χώρο.

Ένιωσε την παρουσία της πίσω του αλλά έκανε ότι δεν αντιλήφτηκε τίποτε. Εξάλλου είχε ακόμα ‘πολλούς άσους κρυμμένους στο μανίκι του’! Η ικανότητα της διαίσθησης του ήταν αλάνθαστη. Ήξερε ότι η Ζίνα ήταν εκεί πριν ακόμα αυτή φτάσει στο δωμάτιο! Η Ζίνα του μίλησε... Η φωνή της ακούστηκε πολύ γλυκιά και ένα τρέμουλο την σκέπαζε. Τρέμουλο φόβου; Τρέμουλο αναμονής; Ποιος ξέρει...; Ο Φιδάκος γύρισε και την κοίταξε. Ήταν πιο όμορφη και γλυκιά από ποτέ! Είχε λυμένα τα μακριά κατάμαυρα μαλλιά της και φορούσε ένα ημιδιάφανο ριχτό φόρεμα που άφηνε να διαγράφεται αχνά το τέλειο κορμί της. Το πλούσιο στήθος της τέντωνε το ύφασμα στο ύψος του κάνοντας τις ρώγες της να διαγράφονται έντονα. Ο Φιδάκος άνοιξε διάπλατα τα μάτια του για να ρουφήξει αχόρταγα αυτό το θέαμα…

-    «Είσαι πανέμορφη Αμαζόνα μου…!», είπε σχεδόν ψιθυριστά με κάπως βραχνή φωνή.

Η Ζίνα για πρώτη φορά του χαμογέλασε. Και ναι... Ο Φιδάκος πρόσεξε ότι τα μάγουλα της αναψοκοκκίνισαν! Η Ζίνα έβαλε ποτό και μισοξάπλωσε στις γούνες. Μετά του έκανε νόημα χτυπώντας το χέρι της πάνω στις γούνες να κάτσει κοντά της. Τσούγκρισαν τα ποτήρια τους και μετά άρχισε να του κάνει ερωτήσεις για το ποιος ήταν, τι έψαχνε στην ζωή του, ποια μέρη της Γης είχε επισκεφτεί και πολλά άλλα... Το ένα ποτηράκι έφερνε το άλλο... Και σε λίγο τα κεφάλια άρχισαν να γυρίζουν. Σε μια στιγμή, από μια αδέξια κίνηση, χύθηκε κρασί πάνω στο μπούστο της Ζίνας. Ο Φιδάκος άκουσε την Ζίνα να βρίζει για πρώτη φορά και έβαλε τα γέλια. Τελικά η αρχηγός των Αμαζόνων είχε πολλά ανθρώπινα στοιχεία κλεισμένα πίσω από το αξίωμα της!

-    «Περίμενε να πάω να αλλάξω. Δεν θα αργήσω. Δεν μπορώ να φοράω λερωμένα ρούχα...», είπε η Ζίνα κι έκανε να σηκωθεί.

Ο Φιδάκος τότε για πρώτη φορά άπλωσε το χέρι του και την έπιασε από το μπράτσο.

-    «Δεν είναι ανάγκη... Θα στα καθαρίσω εγώ!»

Η Ζίνα τον κοίταξε με μάτια γεμάτα απορία. Ο Φιδάκος πήρε τα ποτήρια και τα ακούμπησε στο τραπέζι. Μετά την έσπρωξε πολύ απαλά να ξαπλώσει πάνω στις γούνες. Κοιτώντας την βαθιά στα μάτια, χαμήλωσε το κεφάλι του πάνω στο στήθος της. Τα χείλη του ακούμπησαν απαλά το μουσκεμένο από κρασί ύφασμα και άρχισαν να το ρουφάνε αργά - αργά. Και μόνο αυτή η αδιόρατη επαφή με την σάρκα του στήθους της κάτω από το ύφασμα, έκαναν την στύση του Φιδάκου να θεριέψει... Αλλά αυτή η κίνηση είχε αντίστοιχα αποτελέσματα και στις αισθήσεις της Ζίνας που για πρώτη φορά στη ζωή της ένιωθε δυο χείλη και μάλιστα αρσενικά να ακουμπάνε το κορμί της. Ρίγη και ανατριχίλες διαπέρασαν το κορμί της ενώ μια γλυκιά αίσθηση πλημμύρισε τα σωθικά της…

Το κορμί της ανταποκρίθηκε μόνο του σε αυτήν την επαφή λυγίζοντας πίσω τη μέση της και τεντώνοντας το στήθος της. Τα χείλη του Φιδάκου τώρα ρουφούσαν το κρασί από το ύφασμα πάνω από τη μία της ρώγα που γρήγορα φούσκωσε και σκλήρυνε πολύ! Η Ζίνα στέναξε ελαφρά... Τα χέρια της σηκώθηκαν ανεξέλεγκτα και τα δάχτυλα της χώθηκαν στο πυκνό μαλλί του... Αγκάλιασε το κεφάλι του και το έσπρωξε πάνω της. Ο Φιδάκος τότε αύξησε την ένταση με την οποία ρουφούσε το κρασί. Πίεσε τα χείλη του δυνατότερα πάνω στο φόρεμα, ρουφώντας μαζί και την μυρωδιά της φρεσκοπλυμένης αρωματισμένης παρθένας από αντρικά χάδια σάρκας της. Ήξερε ότι αν δεν ήταν παρθένα η μόνη επαφή που μπορεί να είχε με άντρα ήταν μια ψυχρή διείσδυση του αντρικού οργάνου μέσα στον κόλπο της λίγα δευτερόλεπτα πριν την εκσπερμάτωση μόνο και μόνο για να την γονιμοποίηση!

Τώρα η Ζίνα βογκούσε ελαφρά από την ηδονή που ένιωθε - ίσως για πρώτη φορά στην ζωή της. Ο Φιδάκος ανέβασε τα χείλη του στον λαιμό της αφήνοντας τώρα και τη γλώσσα του να αρχίσει τα δικά της παιχνίδια. Έφτασε στο πιγούνι της που το δάγκωσε απαλά μερικές φορές για να καταλήξει στα γλυκο-κόκκινα χείλη της. Η Ζίνα ένιωσε αμηχανία μιας και ποτέ άλλοτε δεν είχε δοκιμάσει το φιλί στόμα με στόμα. Αλλά μόλις ένιωσε να ζαλίζεται και να μεθά από την επαφή των ανδρικών χειλιών, άνοιξε τα χείλη της και δέχτηκε με ευχαρίστηση την έμπειρη γλώσσα του μέσα στο στόμα της. Ασυναίσθητα η δική της γλώσσα κινήθηκε για να υποδεχτεί την γλώσσα του Φιδάκου...

Μια ερωτική πάλη ξεκίνησε ανάμεσα στις δύο γλώσσες... Ο ένας ρουφούσε κι έγλειφε άπληστα τη γλώσσα του άλλου γευόμενος το σάλιο ανακατεμένο με τα υπολείμματα του γλυκού κρασιού! Η Ζίνα ένιωθε ήδη τον σκληρό αντρισμό του να πιέζει με επιμονή την ήβη της μέσα από τα ρούχα που φορούσαν... Κάπου μέσα της ανυπομονούσε να τον νιώσει να την παίρνει... Αλλά προσπάθησε να μην το δείξει! Ήθελε... Είχε την περιέργεια τι ερωτικά παιχνίδια θα της έκανε αυτός ο άγνωστος ερωτικός σύντροφος που στην πραγματικότητα μέχρι πριν λίγο ήταν εχθρός της!

Ο Φιδάκος, χωρίς να σταματήσει στιγμή να την φιλάει στο στόμα, άφησε τα έμπειρα δάχτυλα του να αρχίσουν τις εξερευνήσεις του υπέροχου κορμιού της πάνω από τα ρούχα! Ένιωσε την σφιχτή αλλά συνάμα τρυφερή της σάρκα να ανατριχιάζει κάτω από τα χάδια του! Συγκρατήθηκε γιατί η καύλα του έφτανε σε επικίνδυνα ύψη για να μην της ξεσκίσει το φόρεμα και μπει μέσα της με βία... Θα γινόταν κι αυτό αλλά κάποια άλλη στιγμή... Εξάλλου 2000 και κάτι φορές θα μπορούσε να της κάνει έρωτα μέχρι να λήξει η... συμφωνία τους! Ο Φιδάκος τώρα είχε ανασηκώσει ελαφρά το φόρεμα της και χάιδευε τα σμιλευμένα πόδια της...

Αφουγκράστηκε τον ήχο που έκαναν τα δάχτυλα του καθώς γλιστρούσαν ανάμεσα στα σφιχτά γυμνασμένα μπούτια της. Ένιωσε το μουνί της να είναι καυτό και υγρό. Η Ζίνα έσφιξε απότομα τα μπούτια της για να σταματήσει την αδιάκριτη εξερεύνηση των δαχτύλων του Φιδάκου! Ο Φιδάκος σταμάτησε να την φιλάει και της ψιθύρισε στο αφτί της:

-    «Χαλάρωσε κοριτσάκι μου γλυκό. Μην φοβάσαι... Τα δάχτυλα μου εκεί μόνο χαρά ξέρουν να δίνουν... Χαρά και ηδονή!»

Η Ζίνα χαλάρωσε κάπως το σφίξιμο των ποδιών της αφήνοντας τα δάχτυλα του να γλιστρήσουν κατά μήκος της χαραμάδας του μουνιού της. Αμέσως τα ανέβασε ψηλότερα χτενίζοντας το πυκνό τρίχωμα του μουνιού της. Τώρα τα χέρια του είχαν σκαρφαλώσει ψηλότερα χαϊδεύοντας το στομάχι και το στήθος της ενώ ο ίδιος είχε πέσει ανάμεσα στα μισάνοιχτα μπούτια της πιέζοντας απειλητικά την ήβη της με το πρησμένο από αίμα εργαλείο του πάντα όμως κάτω από το ρούχο του. Δεν ήθελε ακόμα να το βγάλει.

Σε λίγο... τα δάχτυλα του αγκάλιασαν τους δίδυμους σάρκινους λόφους της μαλάσσοντας τους δυνατά αλλά και τρυφερά μαζί. Η Ζίνα άρχισε να βογκάει κάπως δυνατότερα καθώς τα δάχτυλα του άγγιξαν τις ρώγες της και περίτεχνα άρχιζαν να τις τρίβουν! Ένιωθε την καύλα της να διογκώνεται μέσα της, να φουσκώνει όλο και περισσότερο και αναρωτιόταν αν η ηδονή είναι τόσο όμορφη, πως θα ήταν ο οργασμός… Ήξερε πλέον ότι σύντομα θα τον δοκίμαζε κι αυτόν... Για πρώτη φορά στην ζωή της θα μπορούσε να έχει έναν οργασμό... Ένα συναίσθημα που μαζί με την ηδονή ήταν κατηγορηματικά καταδικασμένο από τους νόμους της φυλής τους! Ο Φιδάκος έλυσε τη ζώνη από το φόρεμα της και το άνοιξε... Ανασηκώθηκε για να θαυμάσει λίγο το αλαβάστρινο κορμί της.

-    «Είσαι τόσο μα τόσο πολύ όμορφη πριγκίπισσα μου!», της είπε βγάζοντας έναν βαθύ αναστεναγμό.

Η Ζίνα δεν περίμενε να τελειώσει την φράση του. Τον άρπαξε από το λαιμό και τον τράβηξε πάνω της κολλώντας τα χείλη της στα δικά του. Τα φιλιά της ήταν άπειρα αλλά λαίμαργα και καυτά. Ένιωθε την καρδιά της να κοντεύει να σπάσει από το καρδιοχτύπι. Ο Φιδάκος έσκυψε πιο χαμηλά και πήρε τη μία ρώγα στο στόμα του. Η Ζίνα άρχισε να βογκάει και να συστρέφεται πάνω στις γούνες καθώς τα χείλη η γλώσσα και τα δόντια δούλευαν τέλεια συγχρονισμένα από τη μία ρώγα στην άλλη. Ενώ συνέχιζε να γλείφει και ρουφάει τα βυζιά και τις ρώγες της ο Φιδάκος, άφησε το ένα του χέρι να γλιστρήσει ανάμεσα στα πόδια της.

Αυτή τη φορά η Ζίνα τα άνοιξε αμέσως αφήνοντας ελεύθερη την περιήγηση τους! Τα δάχτυλα του χάιδεψαν για λίγο το τρίχωμα και μετά γλίστρησαν ανάμεσα στα μουνόχειλα της. Ένιωσε τους μυς της να σφίγγονται σαν τανάλιες γύρω από τα δάχτυλα του ενώ άκουσε την κραυγή της να τον προσκαλεί μέσα της! Εντόπισε ότι ήταν τρομερά στενή. Σίγουρα όχι παρθένα αλλά σχεδόν αγάμητη! Αυτό έκανε την καύλα του να φουντώσει ακόμα περισσότερο! Θα έκανε έρωτα σε μια Βασίλισσα και μάλιστα παρθένα στην πραγματικότητα!

Τα δάχτυλα του δούλεψαν μέσα - έξω στο μουνί της Ζίνας για λίγη ώρα μέχρι που ένιωσε τον κόλπο της να διαστέλλεται. Μετά ο αντίχειρας του έκανε κυκλικές κινήσεις πάνω στην κλειτορίδα της. Η Ζίνα τίναζε το κεφάλι της και το κορμί της βογκώντας και λαχανιάζοντας από την ένταση της καύλας της. Αλλά με τίποτε δεν θα ζητούσε από αυτόν να την πάρει. Στο κάτω - κάτω ήταν μια Βασίλισσα και δεν έπρεπε να παρακαλέσει για τίποτα. Ο Φιδάκος με απαλές κινήσεις έβγαλε τα ρούχα του χωρίς να σταματήσει τα χάδια και τα φιλιά του! Τώρα ήταν ολόγυμνος. Η Ζίνα εντυπωσιάστηκε αλλά και φοβήθηκε από το υπερβολικό μέγεθος του φαλλού του! Ο Φιδάκος της χαμογέλασε γλυκά καταλαβαίνοντας τα συναισθήματα που της προκάλεσε ο ανδρισμός του και της είπε:

-    «Μην σε φοβίζει ο όγκος του. Ο πόνος που θα νιώσεις, θα είναι στιγμιαίος. Μετά μόνο ηδονή θα νιώθεις…»

Η Ζίνα δεν είπε τίποτε. Απλά όταν ο Φιδάκος τοποθέτησε το κορμί του ανάμεσα στα πόδια της αυτή ενστικτωδώς τα άνοιξε όσο περισσότερο μπορούσε για να μπορέσει να τον χωρέσει ολόκληρο! Ο Φιδάκος έπιασε τον πούτσο του και ακούμπησε το πρησμένο πουτσοκέφαλο του στην είσοδο του μουνιού της. Τον λίπανε με τα υγρά της και τον έπαιξε πάνω - κάτω ανάμεσα στα μουνόχειλα της... Έσπρωχνε με μικρές απότομες κινήσεις προς τα εμπρός, χωρίς όμως να τον χώνει μέσα... Κινήσεις που την προετοίμαζαν... Την χαλάρωναν για να τον δεχτεί! Και ξαφνικά ο Φιδάκος παίρνοντας βαθιά ανάσα κάρφωσε με μια κίνηση τον κατάσκληρο πούτσο του μέσα στο παρθένο μουνάκι της!

Η Ζίνα άνοιξε διάπλατα τα μάτια και το στόμα της αλλά δεν βγήκε κανένας ήχος. Τα πόδια της ασυναίσθητα, παρόλο τον πόνο που ένιωσε, δέθηκαν πίσω από την μέση του. Ο Φιδάκος έμεινε για λίγο ακίνητος. Περίμενε να ηρεμήσει ο πόνος της και μετά άρχισε τις παλινδρομικές του κινήσεις.. Η Ζίνα, που ο πόνος της παραμερίστηκε σχετικά γρήγορα από την δυνατή και τόσο υπέροχη γλυκιά ηδονή που ένιωθε, άρχισε να βογκάει απαλά! Σιγά - σιγά, όσο οι κινήσεις του γινόντουσαν πιο γρήγορες, τόσο και περισσότερο δυνάμωναν τα βογκητά της. Και ξαφνικά η Ζίνα ένιωσε κάτι να σκάει μέσα της... Να ξεχειλίζει και να ξεχύνεται σε όλο της το κορμί αστραπιαία...

Η ανάσα της κόπηκε απότομα καθώς ο πρώτος της οργασμός σάρωσε την ύπαρξη της. Και ο Φιδάκος συνέχισε το ερωτικό του σφυροκόπημα χωρίς να δείχνει ίχνη κόπωσης. Η Ζίνα τινάχτηκε πολλές φορές κάτω από το βάρος του κορμιού του βογκώντας και φωνάζοντας από τον οργασμό της. Ένιωθε σαν να πέθαινε και να ξαναγεννιόταν την ίδια στιγμή... Όλες οι αισθήσεις της μούδιασαν, βούλιαξαν στην λάβα του ολοκαυτώματος από τον οργασμό της. Ο Φιδάκος την έπιασε στην αγκαλιά του και την γύρισε πάνω του χωρίς να βγει από μέσα της. Η Ζίνα, μισοζαλισμένη ακόμα από την επήρεια του πρώτου της οργασμού αλλά ακόμα καυλωμένη, ακούμπησε τα χέρια της πάνω στο δασύτριχο στήθος του και γρατζουνώντας τον με τα νύχια της ξεκίνησε τον ερωτικό της καλπασμό. Έχοντας πλέον συνηθίσει τον όγκο του πούτσου του τον καβαλούσε γρήγορα και δυνατά βογκώντας και λαχανιάζοντας...

Ο Φιδάκος είχε σφίξει τα βυζιά της μέσα στις παλάμες του και έτριβε δυνατά τις κατάσκληρες ρώγες της. Πολύ γρήγορα η Ζίνα γεύτηκε και τον δεύτερο οργασμό της, εξίσου έντονο με τον πρώτο. Ο Φιδάκος την άφησε να ολοκληρώσει το οργασμικό της ταξίδι και μετά της έδειξε πως να σταθεί στα τέσσερα. Η Ζίνα με προθυμία τούρλωσε τον κώλο της προσφέροντας στον Φιδάκο μια άκρως καυλωτική και μοναδική θέα από το μουνί και την ροζ κωλοτρυπίδα της. Με το ζόρι κρατήθηκε ο Φιδάκος για να μην καρφώσει τον πούτσο του σε αυτήν την μικροσκοπική τρυπούλα που φάνταζε τόσο ακόλαστα καυλωτική! Θα το έκανε όμως σίγουρα κάποια άλλη φορά…

Τώρα οδήγησε τον πούτσο του μέσα στο μουνί της και αρπάζοντας τα κωλομέρια της άρχισε να την γαμάει γρήγορα και δυνατά. Καιρός ήταν να γευτεί κι αυτός τον δικό του οργασμό. Η Ζίνα είχε το κεφάλι της στα πλάγια πεσμένο πάνω στις γούνες, βογκώντας δυνατά, καθώς η καύλα της για μια ακόμη φορά έτρεχε να συναντήσει τον οργασμό της. Και ξαφνικά τα δυο κορμιά τινάχτηκαν μαζί! Η Ζίνα τσίριξε από καύλα... Ο Φιδάκος τίναξε μπροστά το κορμί του χώνοντας στα τρίσβαθα του μουνιού της τον καυλωμένο πούτσο του την στιγμή που η πρώτη ριπή σπέρματος εκσφενδονίστηκε προς την ελευθερία της!

Χύσανε μαζί... Ταυτόχρονα! Ένας ταυτόχρονος οργασμός τύλιξε τα κορμιά τους κάνοντας τα να λιώσουν μαζί! Αποκαμωμένοι, χορτασμένοι από ηδονή και οργασμό, πέσανε στο πλάι. Ο Φιδάκος, χωρίς να βγει από μέσα της, την αγκάλιασε τρυφερά και φιλώντας την απαλά στον λαιμό και τα μάγουλα τους πήρε ο ύπνος... Ένας ύπνος τελείως διαφορετικός από τους συνηθισμένους και για τους δύο…

Συνεχίζεται…

(Copyright protected OW ref: 11376)