Ήταν αρχές φθινοπώρου πριν τρία σχεδόν χρόνια, όταν μετά από ένα ονειρεμένο καλοκαίρι, έφτασε η στιγμή να επισκεφτώ το Πολυτεχνείο ως φοιτητής, όχι με την καλύτερη ψυχολογία μπορώ να πω, αφού έχει κατ’ εξοχήν αντροκρατούμενες σχολές (η χαρά του πούστη όπως χαριτολογώντας λέγεται).
Μία ωραία πρωία λοιπόν (κατά τις 12:00) , σαν καλός φοιτητής, ξεκίνησα να ανέβω Ζωγράφου στη σχολή. Το καλοκαίρι δε μας είχε εγκαταλείψει ακόμα, με αποτέλεσμα όλες οι γυναίκες να κυκλοφορούν μες την καύλα. Τότε είχε αρχίσει να καθιερώνεται και το string και πραγματικά χαιρόσουν να κυκλοφορείς στο δρόμο και να χαζεύεις ωραία γκομενάκια.
Το μαρτύριο φυσικά ξεκινούσε στην Ακαδημίας και λεγόταν 222. Το λεωφορείο που είναι αιώνια φίσκα (όσοι το έχουν ζήσει πρέπει να κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι τους τώρα). Όταν έφτανα εκεί με έπιαναν πάντα οι μαύρες μου. Έμπαινες στην τρίχα και έβγαινες ιδρωμένος, τσαλακωμένος και ταλαιπωρημένος.
Η άποψή μου βέβαια άλλαξε εκείνη τη μέρα. Μπαίνοντας λοιπόν στο λεωφορείο, όρθιος όπως πάντα, στάθηκα σε μια γωνία και περίμενα να ξεκινήσει μέσα στην κολασμένη ζέστη. Πρώτες μέρες κιόλας της νέας χρονιάς και όλοι οι φοιτητές πήγαιναν για να δουν τι παίζει στη σχολή. Δεν αργήσαμε να γίνουμε σαν σαρδέλες και τότε μία στάση μετά την αφετηρία άνοιξε η πόρτα. Ύστερα από λίγο μετά από μια μικρή αναμπουμπούλα έσκασε μύτη δίπλα μου ένα όνειρο.
Γύρω στο 1.70, κοκκινωπό μαλλί, θαλασσί μπλουζάκι με ραντάκια, πλούσιο στήθος και μεγάλα εκφραστικά μάτια. ‘‘Πρωτοετής μάλλον’’ , σκεφτηκα. Καθώς ξεκίνησε το λεωφορείο, δεν πρόλαβε να κρατηθεί από τη χειρολαβή και για να μην πέσει κρατήθηκε από το μπράτσο μου. -"Συγγνώμη!" είπε και με κάρφωσε στα μάτια ενώ ταυτόχρονα, με δυσκολία λόγω του συνωστισμού, μου γύρισε την πλάτη. Η ματιά αυτή ήταν αρκετή για να ξυπνήσει τον πούτσο μου, ο οποίος ακουμπούσε πλέον πάνω στα κωλομέρια της.
Παραδόξως, παρόλο που το κατάλαβε, δεν έκανε καμία κίνηση για να τραβηχτεί, αλλά σκέφτηκα ότι ίσως και να μην μπορούσε αφού δεν είχε χώρο ούτε να ανασάνεις. Εκείνη τη στιγμή ήταν που με έφαγε η περιέργεια να δω τι φορούσε από κάτω. Πάσχισα να κάνω λίγο χώρο για να δω, αλλά δεν τα κατάφερα.
Τότε ήταν που σκέφτηκα ότι εκτός από την όραση υπήρχε και η αίσθηση της αφής. Κατέβασα το αριστερό μου χέρι που κρατούσε το σημειωματάριο μπροστά μου και το κωλαράκι της αντί για τον πούτσο μου ακουμπούσε τώρα τον καρπό μου. Το ύφασμα ήταν σκληρό σαν του τζην και υπέθεσα ότι φορούσε παντελόνι, αλλά όσο κατέβαινα προς τα κάτω παρατηρούσα ότι τα κωλομέρια της δεν διαγράφονταν. Συμπέρανα λοιπόν ότι ήταν φούστα αγνώστου μάκρους.
Ξαφνικά, η σκληρή αίσθηση του τζην, έδωσε τη θέση της σε ένα βελούδινο δερματάκι. Η επαφή αυτή με απογείωσε και το παντελόνι μου άρχισε να στενεύει επικίνδυνα... Το λεωφορείο είχε κολλήσει στην κίνηση και όλοι ξεφυσούσαμε, εγώ όμως όχι από αγανάκτηση. Ένιωθα την ιδρωμένη επιδερμίδα στα μπούτια της να κολλάει στον καρπό μου με κάθε....τυχαίο’ άγγιγμα καθώς κουνιόταν το λεωφορείο.
Ανέπνεα ακριβώς πίσω από το κεφάλι της και μπορούσα να ξεχωρίσω καθαρά την μεθυστική αλλά διακριτική μυρωδιά της Allure που φορούσε. Ήμουν σίγουρος ότι ένιωθε την ανάσα μου στο λαιμό της και νόμισα ότι την είδα να ανατριχιάζει. Τότε ήταν που πήρα το σημειωματάριο στο άλλο χέρι και το κατέβασα ελεύθερο πια ανάμεσα στα μπούτια της. Είχα την αίσθηση ότι τα πόδια της ήταν ένα κλικ πιο ανοιχτά απ’ ότι πριν. Η επαφή του χεριού μου με τη μωρουδίστικη επιδερμίδα της έγινε πια μόνιμη, χωρίς αυτή να αντιδράσει καθόλου. Δεν γύρισε καν να με ξανακοιτάξει.
Τότε άρχισα αργά και ηδονικά, σύμφωνα με την κίνηση του λεωφορείου να ανεβάζω το χέρι μου προς τα πάνω, ανάμεσα στα μπούτια της. Αυτή ατάραχη. Σε κάποιο σημείο, λίγο πριν φτάσω κοντά στο μουνάκι της δεν μπορούσα να το ανεβάσω άλλο πάνω γιατί είχε φρακάρει ανάμεσα στα μπούτια της. Ένιωσα ότι είχε ιδρώσει ακόμα περισσότερο και η ανάσα της είχε γίνει πιο γρήγορη. Και τότε έκανε την κίνηση που τόση ώρα περίμενα: Άνοιξε λίγο ακόμα τα πόδια της.
Με τον δείκτη του χεριού μου ακούμπησα την άκρη από το σατέν εσώρουχο της που ήταν μούσκεμα. Σε κάθε κούνημα του λεωφορείου πίεζα λίγο τα πρησμένα μουνόχειλά της και αυτή συνεπαρμένη μου έδινε ακόμα περισσότερο χώρο ανοίγοντας τα πόδια της. Κατάφερα να παραμερίσω το εσώρουχό της. Το μουνάκι της ήταν ξυρισμένο γουλί!. Με ευκολία βύθισα τον αντίχειρά μου μέσα της και αυτή δάγκωσε τα χείλια της και έκλεισε τα μάτια της από την καύλα. Άρχισα να την βασανίζω. Πότε έβαζα δύο δάχτυλα στο μουσκεμένο μουνάκι της και πότε χάιδευα με κυκλικές κινήσεις την κλειτορίδα της. Πάσχιζε να μην ουρλιάξει, ενώ κι εγώ ήμουν έτοιμος να χύσω. Ένιωθα τα υγρά της μαζί με τον ιδρώτα να κυλάνε στα μπούτια της.
Ξαφνικά φτάνουμε στη στάση μας που κατεβαίνουν όλοι οι φοιτητές και αδειάζει το λεωφορείο. Τραβάω απότομα το χέρι μου, κατεβάζω το σημειωματάριο για να κρύψω το φούσκωμα στο παντελόνι μου και κατεβαίνω. Δεν γύρισα να δω αν κατέβηκε. Κοντοστάθηκα και άναψα ένα τσιγάρο για να συνέλθω. -"
Μήπως έχεις φωτιά;" άκουσα μια φωνή πίσω μου -"Αλλά τι λέω; Εσύ είσαι φωτιά μόνος σου..." συνέχισε. Δεν πρόλαβα να απαντήσω και με άρπαξε από το χέρι. Δυο τετράγωνα παρακάτω με ανέβασε σε μια γκαρσονιέρα, μάλλον το σπίτι της ή κάποιας φίλης της. Μπαίνοντας μέσα γδυθήκαμε και αρχίσαμε να φιλιόμαστε με πάθος. Είχε τεράστιες ρώγες έτοιμες να σπάσουν. Τα κορμιά μας έσταζαν από ιδρώτα και καύλα. Κατέβηκε στον πούτσο μου και τον ρούφηξε με μανία. Δεν πρόλαβα να της πω καν ότι τελειώνω και έχυσα μέσα στο στόμα της.
Την σήκωσα με τα χέρια μου και την έβαλα στο κρεβάτι. Της άνοιξα τα πόδια και άρχισα να της γλείφω το καλοξυρισμένο μουνάκι της. Γευόμουν τα υγρά της με την αλμυρή γεύση του ιδρώτα. Άρχισα να της δαγκώνω μαλακά τα πρησμένα μουνόχειλά της και αυτό την τρέλαινε! Σηκώθηκα με μανία και της έμπηξα τον πούτσο μου, που δεν άργησε να ξυπνήσει πάλι, στο σφικτό μουνάκι της. Έβγαλε μια κραυγή λύτρωσης και έχυσε ακαριαία. Συνέχισα να τη γαμάω σαν σκύλα στα 4 και έχυσα πάνω στην πλάτη της.
Είχαμε γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα. Σηκώθηκα και ντύθηκα, ενώ αυτή έμεινε ανάσκελα στο κρεβάτι και ανάσαινε σαν κολασμένη. Δεν της είχα πει ούτε μια κουβέντα Δεν ήξερα καν το όνομα της. Άναψα ένα τσιγάρο, άνοιξα την πόρτα και έφυγα. Ορισμένα πράγματα χάνουν την αξία τους όταν γίνονται περίπλοκα.
Μία ωραία πρωία λοιπόν (κατά τις 12:00) , σαν καλός φοιτητής, ξεκίνησα να ανέβω Ζωγράφου στη σχολή. Το καλοκαίρι δε μας είχε εγκαταλείψει ακόμα, με αποτέλεσμα όλες οι γυναίκες να κυκλοφορούν μες την καύλα. Τότε είχε αρχίσει να καθιερώνεται και το string και πραγματικά χαιρόσουν να κυκλοφορείς στο δρόμο και να χαζεύεις ωραία γκομενάκια.
Το μαρτύριο φυσικά ξεκινούσε στην Ακαδημίας και λεγόταν 222. Το λεωφορείο που είναι αιώνια φίσκα (όσοι το έχουν ζήσει πρέπει να κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι τους τώρα). Όταν έφτανα εκεί με έπιαναν πάντα οι μαύρες μου. Έμπαινες στην τρίχα και έβγαινες ιδρωμένος, τσαλακωμένος και ταλαιπωρημένος.
Η άποψή μου βέβαια άλλαξε εκείνη τη μέρα. Μπαίνοντας λοιπόν στο λεωφορείο, όρθιος όπως πάντα, στάθηκα σε μια γωνία και περίμενα να ξεκινήσει μέσα στην κολασμένη ζέστη. Πρώτες μέρες κιόλας της νέας χρονιάς και όλοι οι φοιτητές πήγαιναν για να δουν τι παίζει στη σχολή. Δεν αργήσαμε να γίνουμε σαν σαρδέλες και τότε μία στάση μετά την αφετηρία άνοιξε η πόρτα. Ύστερα από λίγο μετά από μια μικρή αναμπουμπούλα έσκασε μύτη δίπλα μου ένα όνειρο.
Γύρω στο 1.70, κοκκινωπό μαλλί, θαλασσί μπλουζάκι με ραντάκια, πλούσιο στήθος και μεγάλα εκφραστικά μάτια. ‘‘Πρωτοετής μάλλον’’ , σκεφτηκα. Καθώς ξεκίνησε το λεωφορείο, δεν πρόλαβε να κρατηθεί από τη χειρολαβή και για να μην πέσει κρατήθηκε από το μπράτσο μου. -"Συγγνώμη!" είπε και με κάρφωσε στα μάτια ενώ ταυτόχρονα, με δυσκολία λόγω του συνωστισμού, μου γύρισε την πλάτη. Η ματιά αυτή ήταν αρκετή για να ξυπνήσει τον πούτσο μου, ο οποίος ακουμπούσε πλέον πάνω στα κωλομέρια της.
Παραδόξως, παρόλο που το κατάλαβε, δεν έκανε καμία κίνηση για να τραβηχτεί, αλλά σκέφτηκα ότι ίσως και να μην μπορούσε αφού δεν είχε χώρο ούτε να ανασάνεις. Εκείνη τη στιγμή ήταν που με έφαγε η περιέργεια να δω τι φορούσε από κάτω. Πάσχισα να κάνω λίγο χώρο για να δω, αλλά δεν τα κατάφερα.
Τότε ήταν που σκέφτηκα ότι εκτός από την όραση υπήρχε και η αίσθηση της αφής. Κατέβασα το αριστερό μου χέρι που κρατούσε το σημειωματάριο μπροστά μου και το κωλαράκι της αντί για τον πούτσο μου ακουμπούσε τώρα τον καρπό μου. Το ύφασμα ήταν σκληρό σαν του τζην και υπέθεσα ότι φορούσε παντελόνι, αλλά όσο κατέβαινα προς τα κάτω παρατηρούσα ότι τα κωλομέρια της δεν διαγράφονταν. Συμπέρανα λοιπόν ότι ήταν φούστα αγνώστου μάκρους.
Ξαφνικά, η σκληρή αίσθηση του τζην, έδωσε τη θέση της σε ένα βελούδινο δερματάκι. Η επαφή αυτή με απογείωσε και το παντελόνι μου άρχισε να στενεύει επικίνδυνα... Το λεωφορείο είχε κολλήσει στην κίνηση και όλοι ξεφυσούσαμε, εγώ όμως όχι από αγανάκτηση. Ένιωθα την ιδρωμένη επιδερμίδα στα μπούτια της να κολλάει στον καρπό μου με κάθε....τυχαίο’ άγγιγμα καθώς κουνιόταν το λεωφορείο.
Ανέπνεα ακριβώς πίσω από το κεφάλι της και μπορούσα να ξεχωρίσω καθαρά την μεθυστική αλλά διακριτική μυρωδιά της Allure που φορούσε. Ήμουν σίγουρος ότι ένιωθε την ανάσα μου στο λαιμό της και νόμισα ότι την είδα να ανατριχιάζει. Τότε ήταν που πήρα το σημειωματάριο στο άλλο χέρι και το κατέβασα ελεύθερο πια ανάμεσα στα μπούτια της. Είχα την αίσθηση ότι τα πόδια της ήταν ένα κλικ πιο ανοιχτά απ’ ότι πριν. Η επαφή του χεριού μου με τη μωρουδίστικη επιδερμίδα της έγινε πια μόνιμη, χωρίς αυτή να αντιδράσει καθόλου. Δεν γύρισε καν να με ξανακοιτάξει.
Τότε άρχισα αργά και ηδονικά, σύμφωνα με την κίνηση του λεωφορείου να ανεβάζω το χέρι μου προς τα πάνω, ανάμεσα στα μπούτια της. Αυτή ατάραχη. Σε κάποιο σημείο, λίγο πριν φτάσω κοντά στο μουνάκι της δεν μπορούσα να το ανεβάσω άλλο πάνω γιατί είχε φρακάρει ανάμεσα στα μπούτια της. Ένιωσα ότι είχε ιδρώσει ακόμα περισσότερο και η ανάσα της είχε γίνει πιο γρήγορη. Και τότε έκανε την κίνηση που τόση ώρα περίμενα: Άνοιξε λίγο ακόμα τα πόδια της.
Με τον δείκτη του χεριού μου ακούμπησα την άκρη από το σατέν εσώρουχο της που ήταν μούσκεμα. Σε κάθε κούνημα του λεωφορείου πίεζα λίγο τα πρησμένα μουνόχειλά της και αυτή συνεπαρμένη μου έδινε ακόμα περισσότερο χώρο ανοίγοντας τα πόδια της. Κατάφερα να παραμερίσω το εσώρουχό της. Το μουνάκι της ήταν ξυρισμένο γουλί!. Με ευκολία βύθισα τον αντίχειρά μου μέσα της και αυτή δάγκωσε τα χείλια της και έκλεισε τα μάτια της από την καύλα. Άρχισα να την βασανίζω. Πότε έβαζα δύο δάχτυλα στο μουσκεμένο μουνάκι της και πότε χάιδευα με κυκλικές κινήσεις την κλειτορίδα της. Πάσχιζε να μην ουρλιάξει, ενώ κι εγώ ήμουν έτοιμος να χύσω. Ένιωθα τα υγρά της μαζί με τον ιδρώτα να κυλάνε στα μπούτια της.
Ξαφνικά φτάνουμε στη στάση μας που κατεβαίνουν όλοι οι φοιτητές και αδειάζει το λεωφορείο. Τραβάω απότομα το χέρι μου, κατεβάζω το σημειωματάριο για να κρύψω το φούσκωμα στο παντελόνι μου και κατεβαίνω. Δεν γύρισα να δω αν κατέβηκε. Κοντοστάθηκα και άναψα ένα τσιγάρο για να συνέλθω. -"
Μήπως έχεις φωτιά;" άκουσα μια φωνή πίσω μου -"Αλλά τι λέω; Εσύ είσαι φωτιά μόνος σου..." συνέχισε. Δεν πρόλαβα να απαντήσω και με άρπαξε από το χέρι. Δυο τετράγωνα παρακάτω με ανέβασε σε μια γκαρσονιέρα, μάλλον το σπίτι της ή κάποιας φίλης της. Μπαίνοντας μέσα γδυθήκαμε και αρχίσαμε να φιλιόμαστε με πάθος. Είχε τεράστιες ρώγες έτοιμες να σπάσουν. Τα κορμιά μας έσταζαν από ιδρώτα και καύλα. Κατέβηκε στον πούτσο μου και τον ρούφηξε με μανία. Δεν πρόλαβα να της πω καν ότι τελειώνω και έχυσα μέσα στο στόμα της.
Την σήκωσα με τα χέρια μου και την έβαλα στο κρεβάτι. Της άνοιξα τα πόδια και άρχισα να της γλείφω το καλοξυρισμένο μουνάκι της. Γευόμουν τα υγρά της με την αλμυρή γεύση του ιδρώτα. Άρχισα να της δαγκώνω μαλακά τα πρησμένα μουνόχειλά της και αυτό την τρέλαινε! Σηκώθηκα με μανία και της έμπηξα τον πούτσο μου, που δεν άργησε να ξυπνήσει πάλι, στο σφικτό μουνάκι της. Έβγαλε μια κραυγή λύτρωσης και έχυσε ακαριαία. Συνέχισα να τη γαμάω σαν σκύλα στα 4 και έχυσα πάνω στην πλάτη της.
Είχαμε γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα. Σηκώθηκα και ντύθηκα, ενώ αυτή έμεινε ανάσκελα στο κρεβάτι και ανάσαινε σαν κολασμένη. Δεν της είχα πει ούτε μια κουβέντα Δεν ήξερα καν το όνομα της. Άναψα ένα τσιγάρο, άνοιξα την πόρτα και έφυγα. Ορισμένα πράγματα χάνουν την αξία τους όταν γίνονται περίπλοκα.
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.