Ο Ηλίας, όταν μπήκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου χτύπησε με δύναμη την πόρτα ενώ η Ζωή άναψε αμέσως τσιγάρο. Ήταν ολοφάνερο ότι το άνετο δίκλινο δωμάτιο ήταν πολύ μικρό για να χωρέσει τον έκδηλο εγωισμό τους.
- «Ώστε έτσι λοιπόν, με ξεφτιλίζεις μπροστά σε όλους!»
- «Δεν σε ξεφτίλισα εγώ, είσαι από μόνος σου μαλάκας!»
- «Μωρή καριόλα, ποιος σου είπε ότι θα φλερτάρεις ασύστολα μπροστά μου;»
- «Όχι εσύ πάντως!»
Ο Μαινόμενος άντρας την χαστούκισε ακριβώς την ώρα που προσπαθούσε να βγάλει το δαντελωτό καλσόν της. Της έφυγε το τσιγάρο από τα βαμμένα της χείλια και έπεσε στο πλάι. Σηκώθηκε και με ένα απείρου πρόστυχο ύφος, γδύθηκε μπροστά του τελείως! Έμεινε με τις ταμπά μπότες της και το σκληρό της ύφος να τον κοιτάζει.
- «Είσαι πλέον παρελθόν για μένα μαλάκα! Και αν θες να ξέρεις, δεν φλέρταρα με κανένα, απλά κουβέντα έκανα. Αν αυτό στο αρρωστημένο μυαλό σου το θεωρείς φλερτ.»
- «Μια καριόλα! Αυτό είσαι από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα. Το ήξερα αλλά ήμουνα τυφλωμένος απ’ τον έρωτα μου για σένα…»
- «Αυτήν τη ζήλια σου, την έχω πληρώσει ακριβά. Άντε γαμήσου μαλάκα!!!»
Ο Ηλίας έφυγε την ίδια στιγμή χωρίς να της απαντήσει. Την άφησε πίσω του γυμνή στο δωμάτιο που είχαν έρθει για λίγες μέρες. Βγήκε στην μικρή πόλη μέσα στην νύχτα. Περπάταγε έτσι για ώρες μέχρι που έφτασε στη θάλασσα.
Η Ζωή σήκωσε το τηλέφωνο και πήρε τον τύπο που μίλαγε στο μπαρ. Ήταν ένα επιτακτικό φλερτ από μέρους του. Της έδωσε το τηλέφωνο του λίγο πριν την τραβήξει ο άντρας της από το μπαρ. Ήταν η πρώτη φορά που διάχυτα προκαλούσε την ζήλια του άντρα της. Έκανε ένα αποφασιστικό βήμα σήμερα. Θα τελείωνε μαζί του. Αφού πίστευε ο άντρας της ότι είναι πουτάνα, δεν είχε παρά να γίνει έτσι. Η αποφασιστικότητα της την έκανε να προσκαλέσει το νεαρό στο δωμάτιο. Είχε την ανάγκη να πνίξει τον χωρισμό της με ένα καλό γαμήσι και το ήθελε γρήγορα.
Ο Ηλίας έφτασε στον πεζόδρομο της παραλίας, βρήκε μια καντίνα, αγόρασε μπίρες και έκατσε σε μια σκοτεινή πλευρά σχεδόν αόρατος. άκουγε την θάλασσα και έπινε για να μην ακούει την καρδιά του. Η αγάπη του γι’ αυτή τη γυναίκα τον είχε τυφλώσει. Το πρώτο κουτί μπίρας το πέταξε λυγισμένο προς το σκοτάδι της θάλασσας.
Η Ζωή αγκομαχούσε πάνω στο κρεβάτι. Ο μαλλιαρός άντρας, είχε πέσει από πάνω της και την γαμούσε με μανία! Με τα πόδια ψηλά, φορώντας ακόμα τις ταμπά μπότες και με ανοιχτό το στόμα από την ηδονή, απολάμβανε την σκληρή του πούτσα. Δεν τον άφησε να τελειώσει μέσα της. Τον πήρε αλαφιασμένη για την περίσσεια ηδονή να τον γευτεί στο στόμα της. Όταν τελείωσε και ο τελευταίος σπασμός του πάνω της, του έβγαλε το προφυλακτικό και το έφτυσε με το πρόστυχο ύφος της προς το πάτωμα...
Ο Ηλίας, έβγαζε το κινητό του συνέχεια από την τσέπη του. Μια απέλπιδα προσπάθεια… μια ανολοκλήρωτη επιθυμία. Το κοίταζε και περίμενε να χτυπήσει. Πίστευε έστω και λίγο ότι θα του τηλεφωνήσει. Την ίδια στιγμή το μετάνιωνε και έγραφε ένα μήνυμα. Ήθελε να της το στείλει.. Πληκτρολογούσε και έπινε μπίρες καθισμένος στο σκοτάδι. Ήταν μόνος του και το ένιωθε. Αυτό ήταν κάτι που τον φόβιζε, έστω και στιγμιαία.
Η Ζωή επιδίδεται σε ένα ξέφρενο τσιμπούκι με τον νεαρό άντρα που κάθεται στην τουαλέτα. Αυτή σκυμμένη πάνω στα πλακάκια, πιασμένη από τους μηρούς του, συνεχίζει να απολαμβάνει με κλεισμένα τα βλέφαρα της την πούτσα του. Την ερέθιζε αφάνταστα αυτή η ελευθεριότητα που ένιωθε με το σώμα της. Τα πρόστυχα λόγια που αντάλλασαν μέσα στα λαχανητά του έρωτα τους. Ένιωθε φτηνή, πραγματικά φτηνή. Μέχρι τα θολά όρια του εξευτελισμού που δεχόταν αλλά και προκαλούσε.
Αυτή τη φορά την έχυσε μπροστά στο αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο της και μετά, την χαστούκισε δυνατά. Της πέρασε τα χέρια πίσω της και την έδεσε πρόχειρα με μια πετσέτα. Της έχωσε το πρόσωπο της μέσα στην λεκάνη της τουαλέτας. Έμεινε έτσι σκυμμένη καθώς ένιωθε τις δυνατές του παλάμες να την χαστουκίζουν στα οπίσθια της. Ήταν μπερδεμένη. Πόναγε αλλά η ηδονή της δεν την άφηνε να νιώθει άσχημα γι’ αυτό.
Περίμενε υπομονετικά και υπάκουα τον θηριώδη άντρα μέχρι να την γαμήσει ξανά. Κάποιος φόβος σχηματίστηκε στο ταλαιπωρημένο πρόσωπο της αλλά δεν μπορούσε να την δει κανείς έτσι που ήταν χωμένη στην λεκάνη της τουαλέτας. Αυτό ήταν κάτι που την φόβισε, έστω και στιγμιαία..
Ο Ηλίας κατάφερε να γράψει το πρώτο μήνυμα. Ήταν μερικές λέξεις μπερδεμένες. Μόνο ένα συγνώμη με κεφαλαία ήταν κολλημένο στο τέλος του μηνύματος. Πίστευε στο ήδη μεθυσμένο του μυαλό ότι έχει την δύναμη να διεκδικήσει αυτήν την γυναίκα. Θα πάλευε ξανά για να την κερδίσει. Ήταν άλλωστε μοιραίο από τότε που την γνώρισε.
Την λάτρεψε και την λατρεύει. μόνο που τον φόβισε αυτό που ξεστόμισε σχεδόν του το έφτυσε: «Είσαι πλέον παρελθόν μαλάκα!». Αυτή η φράση είχε τη άρθρωση της απαξίωσης. Τον είχε μειώσει. Τα άδεια κουτιά από τις μπίρες είχαν σχηματίσει έναν κύκλο λίγα μέτρα μπροστά του. Έριξε την τελευταία που είχε πιει ακριβώς στο κέντρο αυτού του περίεργου κύκλου και άρχισε να της τηλεφωνεί.
Η Ζωή, δοκιμάζει μέσα σε ξεφωνητά (που καθόλου δεν διαφέρουν από κραυγές πόνου) το άγριο πισωκολλητό από τον άντρα. Χαστούκια πάνω στα αναψοκοκκινισμένα κωλομέρια της μπερδεύονται από τις φωνές της. Δεμένη από τη βάση της λεκάνης και με το πρόσωπο χωμένο σχεδόν μέσα, δοκίμαζε μαζί με ένα συναίσθημα αυξανόμενου φόβου, έναν ερωτικό βιασμό με έναν άγνωστο σχεδόν άντρα. Η ηδονή είχε φύγει μαζί με την όποια αξιοπρέπεια της. Προσπάθησε να λυθεί και να σηκωθεί όρθια αλλά ο άντρας, δεν την άφησε. Την χτύπησε στο πρόσωπο δυνατά και έπεσε στο πάτωμα του μπάνιου.
Έβγαλε την ζώνη του (μια φθαρμένη δερμάτινη λουρίδα) και την έδεσε σφιχτά από την μέση της, με τα χέρια σφηνωμένα πίσω της. Στάθηκε από πάνω της (έτσι που ήταν γυμνός) ενώ η Ζωή με τα φοβισμένα μάτια της κοίταζε τον άντρα να παίζει την πούτσα του με τα δυο χέρια. Δεν της άρεσε πλέον.
Το παιχνίδι είχε τελειώσει αλλά όχι γι’ αυτόν, που συνέχιζε με τα αυξανόμενα μουγκρητά του. Την έχυσε στο πρόσωπο της ενώ αυτή προσπαθούσε να αποφύγει το ζεστό σπέρμα του. Η Ζωή το είχε μετανιώσει. Ο παρορμητικός της χαρακτήρας που την οδήγησε εδώ, μαζί με το αίσθημα εκδίκησης για τον άντρα της, την είχε εγκαταλείψει λες και ξεπλύθηκε από το σπέρμα του πρόσκαιρου εραστή της.
Ήταν πλέον μόνη της μαζί του. Όλα μέσα της είχαν αλλάξει. Όλα... Από το δωμάτιο άκουγε το κινητό της να χτυπάει. Δεν μπορούσε να σηκωθεί… φοβόταν. Τα έκπληκτα μάτια της, είδαν το νεαρό άντρα να της χτυπάει την πούτσα του πάνω στο πρόσωπο της, ενώ την κράταγε σφιχτά από τα μαλλιά. Σε μια κίνηση απύθμενου εξευτελισμού της έβγαλε μια κραυγή. Μια κραυγή που σταμάτησε απότομα όταν την κλώτσησε στο πρόσωπο με μανία πριν χάσει τις αισθήσεις της. Ο ήχος από το κινητό της φάνταζε τόσο μακριά.
Ο Ηλίας, μετά τις συνεχείς αναπάντητες κλήσεις, πήγε στο ξενοδοχείο, ανέβηκε στον τρίτο όροφο (η πόρτα του δωματίου ήταν μισάνοιχτη) και μπήκε στο δωμάτιο. Όλα τα ρούχα ήταν πεταμένα κάτω. Φώναξε το όνομα της. Ένα μουγκρητό τον έκανε να πάει στο μπάνιο και εκεί την είδε. Η γλυκιά του πεσμένη στο πάτωμα με το όμορφο πρόσωπο της γεμάτο αίματα. Ούτε τα μάτια της δεν μπορούσε να διακρίνει.
Το γυμνό της σώμα γεμάτο μελανιές. Έσκυψε πάνω της και την αγκάλιασε. Της σκούπισε τα αίματα με τα χέρια του και τις κράτησε τα μαλλιά. Η Ζωή, με δυσκολία έβλεπε από το ένα μάτι της. Ψιθύρισε το όνομα του και έχασε τις ήδη κομματιασμένες αισθήσεις της…
Συνήλθε ξανά την ώρα που προσπαθούσε να την ξαπλώσει στο κρεβάτι. Του είπε με τα μελανιασμένα χείλια της ότι δεν ήθελε να πάει στο νοσοκομείο. Έτσι, την κράτησε στο δωμάτιο για μερικές μέρες.
Καθάρισε μόνος του το δωμάτιο. Ακόμα και τα προφυλακτικά που ήταν πεσμένα κάτω. Η καρδιά του είχε ματώσει. Δεν ήθελε να την ρωτήσει για το τι έγινε, μόνο την φρόντισε μέσα σε μια εκκωφαντική σιωπή. Ένιωθε τύψεις που την άφησε μόνη της την νύχτα. Τύψεις που, σιγά - σιγά πνίγηκαν μέσα στην αγάπη του γι’ αυτήν.
Η Ζωή, δεν είχε πλέον τύψεις. σβήστηκαν μαζί με τα σημάδια από το σώμα της. Ένιωθε ασφάλεια μαζί του και αυτό της ήταν αρκετό. Τόσο, ώστε να βοηθούσε να υποφέρει την ζήλια του. Μέχρι την επόμενη φορά…
- «Ώστε έτσι λοιπόν, με ξεφτιλίζεις μπροστά σε όλους!»
- «Δεν σε ξεφτίλισα εγώ, είσαι από μόνος σου μαλάκας!»
- «Μωρή καριόλα, ποιος σου είπε ότι θα φλερτάρεις ασύστολα μπροστά μου;»
- «Όχι εσύ πάντως!»
Ο Μαινόμενος άντρας την χαστούκισε ακριβώς την ώρα που προσπαθούσε να βγάλει το δαντελωτό καλσόν της. Της έφυγε το τσιγάρο από τα βαμμένα της χείλια και έπεσε στο πλάι. Σηκώθηκε και με ένα απείρου πρόστυχο ύφος, γδύθηκε μπροστά του τελείως! Έμεινε με τις ταμπά μπότες της και το σκληρό της ύφος να τον κοιτάζει.
- «Είσαι πλέον παρελθόν για μένα μαλάκα! Και αν θες να ξέρεις, δεν φλέρταρα με κανένα, απλά κουβέντα έκανα. Αν αυτό στο αρρωστημένο μυαλό σου το θεωρείς φλερτ.»
- «Μια καριόλα! Αυτό είσαι από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα. Το ήξερα αλλά ήμουνα τυφλωμένος απ’ τον έρωτα μου για σένα…»
- «Αυτήν τη ζήλια σου, την έχω πληρώσει ακριβά. Άντε γαμήσου μαλάκα!!!»
Ο Ηλίας έφυγε την ίδια στιγμή χωρίς να της απαντήσει. Την άφησε πίσω του γυμνή στο δωμάτιο που είχαν έρθει για λίγες μέρες. Βγήκε στην μικρή πόλη μέσα στην νύχτα. Περπάταγε έτσι για ώρες μέχρι που έφτασε στη θάλασσα.
Η Ζωή σήκωσε το τηλέφωνο και πήρε τον τύπο που μίλαγε στο μπαρ. Ήταν ένα επιτακτικό φλερτ από μέρους του. Της έδωσε το τηλέφωνο του λίγο πριν την τραβήξει ο άντρας της από το μπαρ. Ήταν η πρώτη φορά που διάχυτα προκαλούσε την ζήλια του άντρα της. Έκανε ένα αποφασιστικό βήμα σήμερα. Θα τελείωνε μαζί του. Αφού πίστευε ο άντρας της ότι είναι πουτάνα, δεν είχε παρά να γίνει έτσι. Η αποφασιστικότητα της την έκανε να προσκαλέσει το νεαρό στο δωμάτιο. Είχε την ανάγκη να πνίξει τον χωρισμό της με ένα καλό γαμήσι και το ήθελε γρήγορα.
Ο Ηλίας έφτασε στον πεζόδρομο της παραλίας, βρήκε μια καντίνα, αγόρασε μπίρες και έκατσε σε μια σκοτεινή πλευρά σχεδόν αόρατος. άκουγε την θάλασσα και έπινε για να μην ακούει την καρδιά του. Η αγάπη του γι’ αυτή τη γυναίκα τον είχε τυφλώσει. Το πρώτο κουτί μπίρας το πέταξε λυγισμένο προς το σκοτάδι της θάλασσας.
Η Ζωή αγκομαχούσε πάνω στο κρεβάτι. Ο μαλλιαρός άντρας, είχε πέσει από πάνω της και την γαμούσε με μανία! Με τα πόδια ψηλά, φορώντας ακόμα τις ταμπά μπότες και με ανοιχτό το στόμα από την ηδονή, απολάμβανε την σκληρή του πούτσα. Δεν τον άφησε να τελειώσει μέσα της. Τον πήρε αλαφιασμένη για την περίσσεια ηδονή να τον γευτεί στο στόμα της. Όταν τελείωσε και ο τελευταίος σπασμός του πάνω της, του έβγαλε το προφυλακτικό και το έφτυσε με το πρόστυχο ύφος της προς το πάτωμα...
Ο Ηλίας, έβγαζε το κινητό του συνέχεια από την τσέπη του. Μια απέλπιδα προσπάθεια… μια ανολοκλήρωτη επιθυμία. Το κοίταζε και περίμενε να χτυπήσει. Πίστευε έστω και λίγο ότι θα του τηλεφωνήσει. Την ίδια στιγμή το μετάνιωνε και έγραφε ένα μήνυμα. Ήθελε να της το στείλει.. Πληκτρολογούσε και έπινε μπίρες καθισμένος στο σκοτάδι. Ήταν μόνος του και το ένιωθε. Αυτό ήταν κάτι που τον φόβιζε, έστω και στιγμιαία.
Η Ζωή επιδίδεται σε ένα ξέφρενο τσιμπούκι με τον νεαρό άντρα που κάθεται στην τουαλέτα. Αυτή σκυμμένη πάνω στα πλακάκια, πιασμένη από τους μηρούς του, συνεχίζει να απολαμβάνει με κλεισμένα τα βλέφαρα της την πούτσα του. Την ερέθιζε αφάνταστα αυτή η ελευθεριότητα που ένιωθε με το σώμα της. Τα πρόστυχα λόγια που αντάλλασαν μέσα στα λαχανητά του έρωτα τους. Ένιωθε φτηνή, πραγματικά φτηνή. Μέχρι τα θολά όρια του εξευτελισμού που δεχόταν αλλά και προκαλούσε.
Αυτή τη φορά την έχυσε μπροστά στο αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο της και μετά, την χαστούκισε δυνατά. Της πέρασε τα χέρια πίσω της και την έδεσε πρόχειρα με μια πετσέτα. Της έχωσε το πρόσωπο της μέσα στην λεκάνη της τουαλέτας. Έμεινε έτσι σκυμμένη καθώς ένιωθε τις δυνατές του παλάμες να την χαστουκίζουν στα οπίσθια της. Ήταν μπερδεμένη. Πόναγε αλλά η ηδονή της δεν την άφηνε να νιώθει άσχημα γι’ αυτό.
Περίμενε υπομονετικά και υπάκουα τον θηριώδη άντρα μέχρι να την γαμήσει ξανά. Κάποιος φόβος σχηματίστηκε στο ταλαιπωρημένο πρόσωπο της αλλά δεν μπορούσε να την δει κανείς έτσι που ήταν χωμένη στην λεκάνη της τουαλέτας. Αυτό ήταν κάτι που την φόβισε, έστω και στιγμιαία..
Ο Ηλίας κατάφερε να γράψει το πρώτο μήνυμα. Ήταν μερικές λέξεις μπερδεμένες. Μόνο ένα συγνώμη με κεφαλαία ήταν κολλημένο στο τέλος του μηνύματος. Πίστευε στο ήδη μεθυσμένο του μυαλό ότι έχει την δύναμη να διεκδικήσει αυτήν την γυναίκα. Θα πάλευε ξανά για να την κερδίσει. Ήταν άλλωστε μοιραίο από τότε που την γνώρισε.
Την λάτρεψε και την λατρεύει. μόνο που τον φόβισε αυτό που ξεστόμισε σχεδόν του το έφτυσε: «Είσαι πλέον παρελθόν μαλάκα!». Αυτή η φράση είχε τη άρθρωση της απαξίωσης. Τον είχε μειώσει. Τα άδεια κουτιά από τις μπίρες είχαν σχηματίσει έναν κύκλο λίγα μέτρα μπροστά του. Έριξε την τελευταία που είχε πιει ακριβώς στο κέντρο αυτού του περίεργου κύκλου και άρχισε να της τηλεφωνεί.
Η Ζωή, δοκιμάζει μέσα σε ξεφωνητά (που καθόλου δεν διαφέρουν από κραυγές πόνου) το άγριο πισωκολλητό από τον άντρα. Χαστούκια πάνω στα αναψοκοκκινισμένα κωλομέρια της μπερδεύονται από τις φωνές της. Δεμένη από τη βάση της λεκάνης και με το πρόσωπο χωμένο σχεδόν μέσα, δοκίμαζε μαζί με ένα συναίσθημα αυξανόμενου φόβου, έναν ερωτικό βιασμό με έναν άγνωστο σχεδόν άντρα. Η ηδονή είχε φύγει μαζί με την όποια αξιοπρέπεια της. Προσπάθησε να λυθεί και να σηκωθεί όρθια αλλά ο άντρας, δεν την άφησε. Την χτύπησε στο πρόσωπο δυνατά και έπεσε στο πάτωμα του μπάνιου.
Έβγαλε την ζώνη του (μια φθαρμένη δερμάτινη λουρίδα) και την έδεσε σφιχτά από την μέση της, με τα χέρια σφηνωμένα πίσω της. Στάθηκε από πάνω της (έτσι που ήταν γυμνός) ενώ η Ζωή με τα φοβισμένα μάτια της κοίταζε τον άντρα να παίζει την πούτσα του με τα δυο χέρια. Δεν της άρεσε πλέον.
Το παιχνίδι είχε τελειώσει αλλά όχι γι’ αυτόν, που συνέχιζε με τα αυξανόμενα μουγκρητά του. Την έχυσε στο πρόσωπο της ενώ αυτή προσπαθούσε να αποφύγει το ζεστό σπέρμα του. Η Ζωή το είχε μετανιώσει. Ο παρορμητικός της χαρακτήρας που την οδήγησε εδώ, μαζί με το αίσθημα εκδίκησης για τον άντρα της, την είχε εγκαταλείψει λες και ξεπλύθηκε από το σπέρμα του πρόσκαιρου εραστή της.
Ήταν πλέον μόνη της μαζί του. Όλα μέσα της είχαν αλλάξει. Όλα... Από το δωμάτιο άκουγε το κινητό της να χτυπάει. Δεν μπορούσε να σηκωθεί… φοβόταν. Τα έκπληκτα μάτια της, είδαν το νεαρό άντρα να της χτυπάει την πούτσα του πάνω στο πρόσωπο της, ενώ την κράταγε σφιχτά από τα μαλλιά. Σε μια κίνηση απύθμενου εξευτελισμού της έβγαλε μια κραυγή. Μια κραυγή που σταμάτησε απότομα όταν την κλώτσησε στο πρόσωπο με μανία πριν χάσει τις αισθήσεις της. Ο ήχος από το κινητό της φάνταζε τόσο μακριά.
Ο Ηλίας, μετά τις συνεχείς αναπάντητες κλήσεις, πήγε στο ξενοδοχείο, ανέβηκε στον τρίτο όροφο (η πόρτα του δωματίου ήταν μισάνοιχτη) και μπήκε στο δωμάτιο. Όλα τα ρούχα ήταν πεταμένα κάτω. Φώναξε το όνομα της. Ένα μουγκρητό τον έκανε να πάει στο μπάνιο και εκεί την είδε. Η γλυκιά του πεσμένη στο πάτωμα με το όμορφο πρόσωπο της γεμάτο αίματα. Ούτε τα μάτια της δεν μπορούσε να διακρίνει.
Το γυμνό της σώμα γεμάτο μελανιές. Έσκυψε πάνω της και την αγκάλιασε. Της σκούπισε τα αίματα με τα χέρια του και τις κράτησε τα μαλλιά. Η Ζωή, με δυσκολία έβλεπε από το ένα μάτι της. Ψιθύρισε το όνομα του και έχασε τις ήδη κομματιασμένες αισθήσεις της…
Συνήλθε ξανά την ώρα που προσπαθούσε να την ξαπλώσει στο κρεβάτι. Του είπε με τα μελανιασμένα χείλια της ότι δεν ήθελε να πάει στο νοσοκομείο. Έτσι, την κράτησε στο δωμάτιο για μερικές μέρες.
Καθάρισε μόνος του το δωμάτιο. Ακόμα και τα προφυλακτικά που ήταν πεσμένα κάτω. Η καρδιά του είχε ματώσει. Δεν ήθελε να την ρωτήσει για το τι έγινε, μόνο την φρόντισε μέσα σε μια εκκωφαντική σιωπή. Ένιωθε τύψεις που την άφησε μόνη της την νύχτα. Τύψεις που, σιγά - σιγά πνίγηκαν μέσα στην αγάπη του γι’ αυτήν.
Η Ζωή, δεν είχε πλέον τύψεις. σβήστηκαν μαζί με τα σημάδια από το σώμα της. Ένιωθε ασφάλεια μαζί του και αυτό της ήταν αρκετό. Τόσο, ώστε να βοηθούσε να υποφέρει την ζήλια του. Μέχρι την επόμενη φορά…
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.