Με την Αθηνά είχαμε 6 χρόνια σχέση, χωρίσαμε λίγο απότομα το καλοκαίρι του 2010 όταν βρήκε κάτι μηνύματα στο κινητό μου από μία κοπέλα που φλέρταρα στη δουλειά. Είχαμε κάποιες φαντασιώσεις μαζί αλλά δεν προλάβαμε να τις εκπληρώσουμε ποτέ, μιας και πήρε ο καθένας τον δρόμο του, εγώ ήμουν με μία άλλη κοπέλα και αυτή απ' όσο ξέρω δεν έχει κάνει κάτι το αξιόλογο μέχρι να λάβουν μέρος τα γεγονότα που θα σας εξιστορήσω.
Σάββατο απόγευμα και μόλις είχα σχολάσει από τη δουλειά, πήγαινα σπίτι να ετοιμαστώ να βγω με τους φίλους για έναν αγώνα μουντιάλ σε συνοικιακό νετ καφέ. Στο δρόμο για το σπίτι πετυχαίνω την Αθηνά, την αναγνώρισα αμέσως από πολύ μακριά, τέτοιο κωλαράκι και τόσο μακρύ μαλλί με τατουάζ στη γάμπα δεν είχε καμία γκόμενα, είναι μοναδική, κοντοπούτανο θα την έλεγες αλλά μπόμπα και ίσως το καλύτερο σεξ που είχα ποτέ. Απλά ήταν πολύ νευρικιά γκόμενα και όταν είχε κάτι να στο πει, δε στο έλεγε αμέσως, αλλά περίμενε μέχρι να στο βγάλει από την μύτη την πιο ακατάλληλη στιγμή, είναι εκδικητικός χαρακτήρας κατά βάθος.
Την ακολούθησα λίγο να δω προς τα που πάει αλλά έπρεπε να κρατάω μεγάλη απόσταση με το μηχανάκι για να μη με καταλάβει. Είχα τρελαθεί επειδή την ξέρω καλά. Αυτή πήγαινε κάπου με σκοπό να γαμηθεί σίγουρα, το έχω καταλάβει από τον τρόπο που είναι ντυμένη, κοντό σορτς τζίν, πλατφόρμα εξώφτερνη και όλη η πλάτη έξω. Το υπόλοιπο να το σκεπάζει ένα γκρι μακό από τα πούλ εν μπέαρ. Ωστόσο μπορεί να είναι η ιδέα μου αλλά έχω την εντύπωση ότι μυρίζω το τέρμα καυλωτικό άρωμα της που αφήνει η αύρα της ξωπίσω, γι' αυτό είμαι 99% σίγουρος ότι αυτή έχει σκοπό να πάει να ξεσκιστεί απόψε και ένα συναίσθημα ζήλειας και καύλας με περικλείει.
Την βλέπω να σταματάει και να βγάζει ένα κινητό από την τσάντα της και συνέχισε να προχωράει καθώς μιλούσε στο κινητό. Κόβει από ένα στενάκι εκεί όπου αν μπω θα με καταλάβει, όμως λέω να κάνω τον κύκλο και καλά τάχα μου περνούσα από εκεί. Ήδη μου έχουν μπει ψύλλοι στ' αφτιά γιατί σε εκείνη τη διεύθυνση μένει ο φίλος μου ο Πετράν που σας έχω πει σε μια άλλη ιστορία αλλά δε γίνεται, γιατί ο Πέτρος θα ήταν κι αυτός μαζί μας απόψε το βράδυ στο νετ.
Κάνω τον κύκλο και τίποτα. Εξαφανίστηκε, είχε μπει σε κάποια οικία στο στενάκι ή είχε κόψει σε κάποιον άλλο μικρότερο παράδρομο που εγώ τώρα δε γίνεται να ακολουθήσω. Νομίζω ότι μυρίζω ακόμα το άρωμα της, ίσως να μην την έχω ξεπεράσει ακόμα ερωτικά δεν ξέρω ακόμα. Φτάνω στο σπίτι και παίρνω τηλέφωνο τον Πέτρο:
- Έλα ρε, τι κάνεις, απόψε θα έρθεις στο νετ να δούμε τη μπαλίτσα ε;
- Ναι ρε, κατά τι ώρα περίπου είπες με τους άλλους;
- 8 να μαζευτούμε να πιάσουμε κανένα τραπεζάκι να αράξουμε μέχρι να ξεκινήσει το ματσάκι μωρέ να είμαστε χαλαρά.
- Οκ "μπρό" έγινε αν αργήσω κρατήστε μου μία καρέκλα.
Κάτι δε μου κολλούσε, ο κολλητός μου ήταν αρκετά παγωμένος στο τηλέφωνο, μπορώ να καταλάβω όταν κάποιος δεν είναι καλά, ειδικά όταν αυτός ο κάποιος είναι κάποιος από την παρέα μου. Έχω την απίστευτη περιέργεια να μάθω αν πήγε η Αθηνά στο σπίτι του φίλου μου. Όταν είχαμε σχέση, μέχρι πριν από 7-8 μήνες, βάζαμε στην κουβέντα και άλλα άτομα, και είχαμε βάλει και τον Πέτρο. Της άρεσε πιο πολύ από όλους μου τους φίλους. Πάνω στο σεξ την είχα ρωτήσει αν θα τον έγλειφε και μου είχε γνέψει καταφατικά. Το είχαμε συζητήσει και μου είχε πει τότε ότι ήταν ο μόνος ωραίος φίλος μου και ότι της άρεσαν τα μπράτσα του, ίσως να το είπε για να με κάνει να ζηλέψω αλλά ποιός ξέρει. Τώρα στο μικρό μου το μυαλό έχει καρφωθεί η ιδέα ότι είναι στο σπίτι του και την ξεσκίζει. Μου έχει γίνει πέτρα, δεν αντέχω άλλο. Κάθομαι στο σαλόνι, ανοίγω το λάπτοπ και μπαίνω στην προσωπική της σελίδα σε site κοινωνικής δικτύωσης. Γεμάτος ο τοίχος της με υπονοούμενα πιο πολύ τύπου κοριτσίστικα έως λίγο χυδαία μπορώ να πω. Γενικά έδειχνε μία εξωστρέφεια και ίσως μία αγανάκτηση, αλλά δεν της φταίω εγώ, ίσως τα γράφει όλα αυτά επειδή νομίζει ότι κάθομαι και τα βλέπω. Αλλά μέχρι σήμερα δεν είχα ιδέα αν είναι καλά η όχι. Απλώς μόλις την ξαναείδα στον δρόμο ένιωσα μία νοσταλγία για το σεξ μαζί της και είμαι σίγουρος πώς έτσι θα νιώθει κι αυτή. Δέ γίνεται να μην της έχει λείψει το σεξ πού της έκανα, η πού μου έκανε.
Πήρα απόφαση να βγω έξω, η ώρα είχε πάει 7 παρά και είχαμε κανονίσει παρέα στις 8, οπότε είχα αρκετό χρόνο να δω αν μπορώ να καθησυχαστώ. Βγαίνω από το σπίτι έτοιμος και ανεβαίνω στο σκούτερ. Πηγαίνω προς το σπίτι του Πέτρου σε εκείνη την πολύ ήσυχη συνοικία που μπορείς να την πεις και πεζόδρομο αλλά δεν είναι. Παρκάρω το μηχανάκι 200 μέτρα από το στόχο και ανάβω τσιγάρο, βάζω τα μαύρα γυαλιά ηλίου και φτάνω στην είσοδο. Το σπίτι βρίσκεται στον ημιώροφο και το μπαλκόνι του κοιτούσε απ' την πίσω πλευρά οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να με δει από το δρόμο. Μόνο που η πόρτα ήταν κλειδωμένη της εισόδου και τώρα έχω κολλήσει. Σκέφτομαι να πατήσω τα κουδούνια να μου ανοίξει κάποιος, αλλά δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Ίσως ανησυχούσα κανέναν και με τις φωνές να με καταλάβαινε ο φίλος μου.
Πέρασαν 3 λεπτά και σκάει μύτη ένα μηχανάκι ντελίβερυ που αρχίζει να ξεφορτώνει κάτι πίτσες κι άλλα πράγματα από το τέρας κουτί που είχε στο μηχανάκι του. Με γρήγορες κινήσεις φτάνει στην είσοδο. Κάνω λίγο πιο πέρα και ο τύπος πάτησε το θυροτηλέφωνο που έγραφε το όνομα του φίλου μου. Παράξενο σκέφτηκα, αποκλείεται να τα φάει όλα αυτά μόνος του αρα; Ο τύπος έχει την πρώην γκόμενα μου μέσα και τώρα θα φάνε γιατί πείνασαν, αυτό λέει η λογική.
Ανοίγει η πόρτα μετά από 1 λεπτό καθυστέρησης, μπαίνει μέσα ο ντελιβεράς και μπαίνω κι εγώ διακριτικά από πίσω του. Η γλώσσα της κίνησης τού σώματος του μου λέει ότι θα πάει από τις σκάλες και έτσι εγώ κινήθηκα από το ασανσέρ πατώντας το νούμερο του πρώτου ορόφου. Φτάνω γρήγορα στον πρώτο όροφο και η πόρτα από το διαμέρισμα του ημιώροφου δεν έχει ανοίξει ακόμα. "Μα τι διάολο κάνουν τόση ώρα" μονολογεί ο διανομέας μουρμουρίζοντας χαμηλόφωνα και ξεφυσώντας. Η πόρτα ανοίγει και με μεγάλη προσοχή προσπαθώ να ακούσω τι παίζεται εκεί μέσα, ώσπου τελικά δικαιώνομαι πανηγυρικά. Η φωνή που μιλούσε με τον ντελιβερά ήταν τελικά η φωνή της πρώην μου της Αθηνάς. Προσπαθώ να το δω και με τα ίδια μου τα μάτια κρυμμένος πίσω από τις σκάλες της πολυκατοικίας και μάλιστα διακρίνω ότι είναι και ξυπόλυτη και βιαστική να ξαναμπεί πάλι μέσα.
Συναισθήματα καύλας, ζήλειας, προδοσίας, γιατί να μη μου έχει πει τίποτα ο Πέτρος, γιατί κάθομαι εγώ και τους παρακολουθώ σαν ανώμαλος, σα διεστραμμένος και στο κάτω-κάτω και καλά κάνουνε αλλά δεν θα έπρεπε να μου έχει πει κάτι σαν φίλος μου και κολλητός μου; Τα έχω βάλει με τον εαυτό μου πιο πολύ και θεωρώ ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό, σαν αρρωστημένος είμαι, σχεδόν δε μπορώ να με δω στον καθρέφτη, νιώθω μέσα μου κάτι να έχει σπάσει αλλά βρίσκω την δύναμη να συνεχίσω με τη διαστροφή τώρα που έχω φτάσει εδώ που είμαι και κατεβαίνω κάτω στον ίδιο όροφο με δαύτους. Πάω προς την πόρτα και δεν ακούω τίποτα, ησυχία, μόνο τα σακουλάκια από το φαγητό, ώσπου ξαφνικά ακούω κάτι σαν μαχαιροπίρουνα να πέφτουν στο πάτωμα και κάτι σαν σύρσιμο καρέκλας ή τραπεζιού και μετά πάλι ησυχία.
Έχω κολλήσει το αφτί σχεδόν απάνω στην πόρτα και ακούω ήχους από φιλιά, ξέπνοα βογκητά και τριξίματα από τον καναπέ που έχει στο σαλόνι. Τα φώτα έχουν σβήσει στον ημιώροφο και στο σκοτάδι πάντα οι υπόλοιπες αισθήσεις γίνονται οξύτατες. Άκουγα τώρα ξεκάθαρα τα βογκητά της Αθηνάς και ένα ρυθμικό τρίξιμο του καναπέ. Τη σκίζει και δε ντρέπονται καθόλου, ευχόμου να μπορούσα να τους πάρω μάτι αλλά δε γίνεται. Τα φώτα έχουν ανάψει πάλι από κάποιο διακόπτη της πολυκατοικίας και δε θα ήταν καθόλου ωραίο να με δει κανείς να έχω βεντουζώσει το αφτί μου σε κάποια ξένη πόρτα. Κοιτάζω το ρολόι μου. 7:25. Λέω να την κάνω, να ξεκινήσω για το νετ. Όσο απομακρυνόμουν από την πόρτα του φίλου μου τόσο πιο δυνατά τους άκουγα, να δεις που θα μας στείλει μήνυμα ότι τελικά κάτι του έτυχε και δε θα μπορεί να έρθει.
Η ώρα έχει πάει 8:10, αυτός δεν έχει εμφανιστεί πουθενά και πέντε λεπτά αργότερα έρχεται μήνυμα στο κινητό από τον Πετράν.
"Συγνώμη αλλά δε θα μπορέσω να έρθω, έφαγα κάτι και με χει πειράξει"
ήταν το μήνυμα του. Δε μπορώ να παρακολουθήσω το ματς, είναι σαν να βρίσκομαι πρώτη φορά σε απόγνωση. Θέλω να τελειώσει όλο αυτό και να πάω σπίτι μου. Η ώρα έχει πάει 11 και ο αγώνας τελείωσε. Σε όλη τη διάρκεια, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αυτά που άκουγα το απόγευμα με τα ίδια μου τα αφτιά. Εν τω μεταξύ, δε μπορούσα να συλλάβω ακόμα το πόσο τυχαίο ήταν όλο αυτό και πόσο μεγάλη διαίσθηση είχα πριν μερικές ώρες. Η παρέα διαλύεται και ήρθε η ώρα να φύγουμε. Εγώ πάλι είχα την τάση να πάω με το σκούτερ προς το σπίτι του, κάτι με τραβούσε προς τα εκεί και έτσι έγινε. Αυτή τη φορά πήγα από την πίσω μεριά της πολυκατοικίας ώμος, ήταν σκοτάδι και μπορούσα πιο εύκολα να ελιχθώ με τη σκιά μου χωρίς να με δει κανείς, απλά επειδή ήταν καλοκαίρι όλοι έχουν ανοιχτές πόρτες και πρέπει να κάνω ησυχία. Ο ακάλυπτος χώρος της πολυκατοικίας ήταν λίγο ανηφορικός που αυτό σημαίνει ότι ο ημιώροφος γίνεται σαν ισόγειο από αυτήν την πλευρά. Αυτό το ήξερα και πιο νωρίς το απόγευμα, απλώς η ώρα ήταν τέτοια πού ο ήλιος είναι ακόμα στα φόρτε του. Φτάνω πάλι παρκάροντας 100 μέτρα πιο μακριά από το σημείο και μπαίνω σιγά-σιγά προσπαθώντας να κάνω όσο πιο πολύ ησυχία μπορώ. Βλέπω στο παράθυρο του την κουρτίνα τέρμα κλειστή αλλά το παράθυρο ήταν ορθάνοικτο, ενώ εγώ έχω πάει στην άκρη, τοίχο-τοίχο που λένε και περιμένω να ακούσω ότι πιάσει η εμβέλεια της ακοής μου.
- Μωράκι τι λες;… το χουμε άλλο ένα; (γέλια)
- Ναι εννοείται, αλλά μετά θα πάει πολύ αργά, θα με πάς στο σπίτι ε; Μου αρέσει που έχεις τόσες πολλές αντοχές.
- Είναι μάλλον το άρωμα σου που με καυλώνει και θέλω να σε πηδάω συνέχεια (γελάκια).
Άκουσα τους ήχους που βγάζουν τα φιλιά και επίσης κάτι ψιθυριστά που δεν τα κατάλαβα καλά αλλά έπρεπε να κάνω κάτι για να τους δω. Είχα από τους ήχους αυτούς καταλάβει ότι την είχε βάλει κάτω και την έγλειφε στον καναπέ. Το μόνο φώς που είχαν ήταν το φώς της τηλεόρασης. Αυτή προσπαθούσε όσο μπορεί να μην ακούγεται. Τότε πήρα απόφαση και το ρίσκο να βγω να δω τι συμβαίνει γιατί είχα τρελαθεί από την καύλα. Έτσι έκανα, τους βλέπω λοιπόν μπροστά μου, όχι πεντακάθαρα, αλλά τους διέκρινα πολύ εύκολα. Αυτός κάτω στο μουνάκι της να τη γλείφει κι αυτή τα πόδια ψηλά στον αέρα.
- Κι εγώ θέλω να στο κάνω.
Εκείνος κάθισε κανονικά και αλλάξανε ρόλους. Η πούτσα του είναι τεράστια και χοντρή, τέρμα καυλωμένος και οι φλέβες διακρίνονται ακόμα και μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι μονάχα με το φώς της τηλεόρασης. Η Αθηνά πέφτει στα γόνατα, χτυπάει τον πούτσο του με τα βυζόμπαλα της και τον κοιτάζει μέσα στα μάτια στάζοντας καύλα. Το βλέμμα της όλο υποσχέσεις.
- Τι πούτσα είναι αυτή που έχεις άτιμε…
του είπε κι εκείνος της απάντησε:
- Σ' αρέσει; Όλος δικός σου…
της πιάνει το κεφάλι και σπρώχνει το καυλί του μέσα στο στόμα της. Μπόρεσε να πάρει το μισό μόνο και πνιγόταν. Τότε αυτός της δίνει ένα μπατσάκι στο δεξί μάγουλό και της λέει:
- Όλο παρ' το μέσα καργιολάκι.
Προσπαθούσε να τον ικανοποιήσει πολύ πρόθυμα αλλά όσο προσπαθούσε τόσο πνιγόταν και όσο πνιγόταν εκείνος της έδινε όλο και πιο δυνατές σφαλιάρες μια στο δεξί μάγουλο μια στο αριστερό.
- Σ' αρέσει η πούτσα που τρως εδώ σήμερα;
- Πολύ…
του απαντούσε το πουτανάκι κι εγώ εκεί, να τους βλέπω, να τους ακούω και να 'χω βγάλει την πούτσα μου έξω σαν ανώμαλος και να την παίζω από δίπλα τους στα 6 μέτρα. Μαζί της ποτέ δεν είχα τάσεις να τη χτυπάω ή να τη ζορίζω έτσι, αλλά αυτός εδώ την έχει ξεσκίσει.
Έχουν περάσει 15 λεπτά μόνο στην πίπα και την ακούω να μη μπορεί να αναπνεύσει και να πνίγεται. Με έχει καυλώσει απίστευτα και σε μια στιγμή τη γυρνάει στα τέσσερα, της πιάνει τα μαλλιά την τραβάει και με το άλλο χέρι την πιάνει απ τον λαιμό. Κάτι της ψιθύρισε που δεν το κατάλαβα, αλλά αυτό που κατάλαβα καλά είναι ότι όταν μπήκε μέσα της μπήκε από την πίσω τρύπα
- Δε μπορώ από εκεί Πέτρο, είμαι τελείως κλειστή, μην το κάνεις αυτό σε παρακαλώ!
- Θα στο ανοίξω εγώ πουτανάκι για τα καλά τώρα.
- Μη… σταμάτα θα κάνω κάτι άλλο, ότι θέλεις πες μου, αλλά όχι από εκεί.
Μπήκε τελικά μέσα της αλλά μπήκε από μπροστά. Την άκουσα να λέει ένα ψόφιο "σ' ευχαριστώ" μόλις μπήκε μέσα της κι εκείνος της λέει:
- Είπες ότι θα κάνεις ότι θέλω!
- Ναι μωρό μου ότι θέλεις.
- Θέλω να χύσω το στόμα σου… τώρα ώμος!
- Εντάξει.
Κατέβηκε αμέσως στα γόνατα και αυτός της έπαιζε σφαλιάρες. Εκείνη είχε βγάλει τη γλώσσα της έξω και ακουμπούσε το κεφαλάκι του και αυτός την έπαιζε απάνω στη γλώσσα της. Τη ρώτησε αν θα τα καταπιεί όλα κι αυτή απάντησε θετικά. Το όλο αυτό θέαμα με καύλωσε υπερβολικά, τόσο που έχυσα βλέποντας τους και ακούγοντας τους. Αμέσως μόλις έχυσα ήθελα να φύγω από εκεί χωρίς καν να τους δω πώς το τελειώνουν αυτό. Έτσι έγινε. Πήγα στο μηχανάκι μου, άναψα τσιγάρο και αναρωτιόμουν τι έκανα σήμερα. Πώς έγινε όλο αυτό, αν είναι αλήθεια ή στη φαντασία μου. Η πρώην μου γαμιέται με τον καλύτερο μου φίλο, πράγμα που της το είχα βάλει εγώ στο μυαλό. Βρίσκω το θάρρος από βλακεία μου ή ποιός ξέρει τι και βγάζω το κινητό μου. Πάω στις επαφές στο όνομα Αθηνά και στέλνω μήνυμα:
"Τι κάνεις;… σε σκεφτόμουν σήμερα, νομίζω ότι σε είδα στο δρόμο το απόγευμα, αλλά ντράπηκα να έρθω να σου μιλήσω. Μήπως θα ήθελες να πίναμε έναν καφέ να τα πούμε; Κρίμα είναι τα 6 χρόνια που ήμασταν μαζί να έχουμε ψυχραθεί έτσι. Αν θες απάντησε αλλιώς οκ, δεν κρατάω καμιά κακία"
Πατάω αποστολή και μου γράφει ότι η αποστολή πέτυχε. Σε 3 λεπτά, καθώς πήγαινα σπίτι, χτυπάει το κινητό μου και μου ήρθε μήνυμα από την ίδια το οποίο έλεγε:
"Θέλω κι εγώ να σε δω, σε μισή ώρα πάρε με τηλέφωνο"...
Συνεχίζεται...
Copyright protected OW ref: 173433
Σάββατο απόγευμα και μόλις είχα σχολάσει από τη δουλειά, πήγαινα σπίτι να ετοιμαστώ να βγω με τους φίλους για έναν αγώνα μουντιάλ σε συνοικιακό νετ καφέ. Στο δρόμο για το σπίτι πετυχαίνω την Αθηνά, την αναγνώρισα αμέσως από πολύ μακριά, τέτοιο κωλαράκι και τόσο μακρύ μαλλί με τατουάζ στη γάμπα δεν είχε καμία γκόμενα, είναι μοναδική, κοντοπούτανο θα την έλεγες αλλά μπόμπα και ίσως το καλύτερο σεξ που είχα ποτέ. Απλά ήταν πολύ νευρικιά γκόμενα και όταν είχε κάτι να στο πει, δε στο έλεγε αμέσως, αλλά περίμενε μέχρι να στο βγάλει από την μύτη την πιο ακατάλληλη στιγμή, είναι εκδικητικός χαρακτήρας κατά βάθος.
Την ακολούθησα λίγο να δω προς τα που πάει αλλά έπρεπε να κρατάω μεγάλη απόσταση με το μηχανάκι για να μη με καταλάβει. Είχα τρελαθεί επειδή την ξέρω καλά. Αυτή πήγαινε κάπου με σκοπό να γαμηθεί σίγουρα, το έχω καταλάβει από τον τρόπο που είναι ντυμένη, κοντό σορτς τζίν, πλατφόρμα εξώφτερνη και όλη η πλάτη έξω. Το υπόλοιπο να το σκεπάζει ένα γκρι μακό από τα πούλ εν μπέαρ. Ωστόσο μπορεί να είναι η ιδέα μου αλλά έχω την εντύπωση ότι μυρίζω το τέρμα καυλωτικό άρωμα της που αφήνει η αύρα της ξωπίσω, γι' αυτό είμαι 99% σίγουρος ότι αυτή έχει σκοπό να πάει να ξεσκιστεί απόψε και ένα συναίσθημα ζήλειας και καύλας με περικλείει.
Την βλέπω να σταματάει και να βγάζει ένα κινητό από την τσάντα της και συνέχισε να προχωράει καθώς μιλούσε στο κινητό. Κόβει από ένα στενάκι εκεί όπου αν μπω θα με καταλάβει, όμως λέω να κάνω τον κύκλο και καλά τάχα μου περνούσα από εκεί. Ήδη μου έχουν μπει ψύλλοι στ' αφτιά γιατί σε εκείνη τη διεύθυνση μένει ο φίλος μου ο Πετράν που σας έχω πει σε μια άλλη ιστορία αλλά δε γίνεται, γιατί ο Πέτρος θα ήταν κι αυτός μαζί μας απόψε το βράδυ στο νετ.
Κάνω τον κύκλο και τίποτα. Εξαφανίστηκε, είχε μπει σε κάποια οικία στο στενάκι ή είχε κόψει σε κάποιον άλλο μικρότερο παράδρομο που εγώ τώρα δε γίνεται να ακολουθήσω. Νομίζω ότι μυρίζω ακόμα το άρωμα της, ίσως να μην την έχω ξεπεράσει ακόμα ερωτικά δεν ξέρω ακόμα. Φτάνω στο σπίτι και παίρνω τηλέφωνο τον Πέτρο:
- Έλα ρε, τι κάνεις, απόψε θα έρθεις στο νετ να δούμε τη μπαλίτσα ε;
- Ναι ρε, κατά τι ώρα περίπου είπες με τους άλλους;
- 8 να μαζευτούμε να πιάσουμε κανένα τραπεζάκι να αράξουμε μέχρι να ξεκινήσει το ματσάκι μωρέ να είμαστε χαλαρά.
- Οκ "μπρό" έγινε αν αργήσω κρατήστε μου μία καρέκλα.
Κάτι δε μου κολλούσε, ο κολλητός μου ήταν αρκετά παγωμένος στο τηλέφωνο, μπορώ να καταλάβω όταν κάποιος δεν είναι καλά, ειδικά όταν αυτός ο κάποιος είναι κάποιος από την παρέα μου. Έχω την απίστευτη περιέργεια να μάθω αν πήγε η Αθηνά στο σπίτι του φίλου μου. Όταν είχαμε σχέση, μέχρι πριν από 7-8 μήνες, βάζαμε στην κουβέντα και άλλα άτομα, και είχαμε βάλει και τον Πέτρο. Της άρεσε πιο πολύ από όλους μου τους φίλους. Πάνω στο σεξ την είχα ρωτήσει αν θα τον έγλειφε και μου είχε γνέψει καταφατικά. Το είχαμε συζητήσει και μου είχε πει τότε ότι ήταν ο μόνος ωραίος φίλος μου και ότι της άρεσαν τα μπράτσα του, ίσως να το είπε για να με κάνει να ζηλέψω αλλά ποιός ξέρει. Τώρα στο μικρό μου το μυαλό έχει καρφωθεί η ιδέα ότι είναι στο σπίτι του και την ξεσκίζει. Μου έχει γίνει πέτρα, δεν αντέχω άλλο. Κάθομαι στο σαλόνι, ανοίγω το λάπτοπ και μπαίνω στην προσωπική της σελίδα σε site κοινωνικής δικτύωσης. Γεμάτος ο τοίχος της με υπονοούμενα πιο πολύ τύπου κοριτσίστικα έως λίγο χυδαία μπορώ να πω. Γενικά έδειχνε μία εξωστρέφεια και ίσως μία αγανάκτηση, αλλά δεν της φταίω εγώ, ίσως τα γράφει όλα αυτά επειδή νομίζει ότι κάθομαι και τα βλέπω. Αλλά μέχρι σήμερα δεν είχα ιδέα αν είναι καλά η όχι. Απλώς μόλις την ξαναείδα στον δρόμο ένιωσα μία νοσταλγία για το σεξ μαζί της και είμαι σίγουρος πώς έτσι θα νιώθει κι αυτή. Δέ γίνεται να μην της έχει λείψει το σεξ πού της έκανα, η πού μου έκανε.
Πήρα απόφαση να βγω έξω, η ώρα είχε πάει 7 παρά και είχαμε κανονίσει παρέα στις 8, οπότε είχα αρκετό χρόνο να δω αν μπορώ να καθησυχαστώ. Βγαίνω από το σπίτι έτοιμος και ανεβαίνω στο σκούτερ. Πηγαίνω προς το σπίτι του Πέτρου σε εκείνη την πολύ ήσυχη συνοικία που μπορείς να την πεις και πεζόδρομο αλλά δεν είναι. Παρκάρω το μηχανάκι 200 μέτρα από το στόχο και ανάβω τσιγάρο, βάζω τα μαύρα γυαλιά ηλίου και φτάνω στην είσοδο. Το σπίτι βρίσκεται στον ημιώροφο και το μπαλκόνι του κοιτούσε απ' την πίσω πλευρά οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να με δει από το δρόμο. Μόνο που η πόρτα ήταν κλειδωμένη της εισόδου και τώρα έχω κολλήσει. Σκέφτομαι να πατήσω τα κουδούνια να μου ανοίξει κάποιος, αλλά δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Ίσως ανησυχούσα κανέναν και με τις φωνές να με καταλάβαινε ο φίλος μου.
Πέρασαν 3 λεπτά και σκάει μύτη ένα μηχανάκι ντελίβερυ που αρχίζει να ξεφορτώνει κάτι πίτσες κι άλλα πράγματα από το τέρας κουτί που είχε στο μηχανάκι του. Με γρήγορες κινήσεις φτάνει στην είσοδο. Κάνω λίγο πιο πέρα και ο τύπος πάτησε το θυροτηλέφωνο που έγραφε το όνομα του φίλου μου. Παράξενο σκέφτηκα, αποκλείεται να τα φάει όλα αυτά μόνος του αρα; Ο τύπος έχει την πρώην γκόμενα μου μέσα και τώρα θα φάνε γιατί πείνασαν, αυτό λέει η λογική.
Ανοίγει η πόρτα μετά από 1 λεπτό καθυστέρησης, μπαίνει μέσα ο ντελιβεράς και μπαίνω κι εγώ διακριτικά από πίσω του. Η γλώσσα της κίνησης τού σώματος του μου λέει ότι θα πάει από τις σκάλες και έτσι εγώ κινήθηκα από το ασανσέρ πατώντας το νούμερο του πρώτου ορόφου. Φτάνω γρήγορα στον πρώτο όροφο και η πόρτα από το διαμέρισμα του ημιώροφου δεν έχει ανοίξει ακόμα. "Μα τι διάολο κάνουν τόση ώρα" μονολογεί ο διανομέας μουρμουρίζοντας χαμηλόφωνα και ξεφυσώντας. Η πόρτα ανοίγει και με μεγάλη προσοχή προσπαθώ να ακούσω τι παίζεται εκεί μέσα, ώσπου τελικά δικαιώνομαι πανηγυρικά. Η φωνή που μιλούσε με τον ντελιβερά ήταν τελικά η φωνή της πρώην μου της Αθηνάς. Προσπαθώ να το δω και με τα ίδια μου τα μάτια κρυμμένος πίσω από τις σκάλες της πολυκατοικίας και μάλιστα διακρίνω ότι είναι και ξυπόλυτη και βιαστική να ξαναμπεί πάλι μέσα.
Συναισθήματα καύλας, ζήλειας, προδοσίας, γιατί να μη μου έχει πει τίποτα ο Πέτρος, γιατί κάθομαι εγώ και τους παρακολουθώ σαν ανώμαλος, σα διεστραμμένος και στο κάτω-κάτω και καλά κάνουνε αλλά δεν θα έπρεπε να μου έχει πει κάτι σαν φίλος μου και κολλητός μου; Τα έχω βάλει με τον εαυτό μου πιο πολύ και θεωρώ ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό, σαν αρρωστημένος είμαι, σχεδόν δε μπορώ να με δω στον καθρέφτη, νιώθω μέσα μου κάτι να έχει σπάσει αλλά βρίσκω την δύναμη να συνεχίσω με τη διαστροφή τώρα που έχω φτάσει εδώ που είμαι και κατεβαίνω κάτω στον ίδιο όροφο με δαύτους. Πάω προς την πόρτα και δεν ακούω τίποτα, ησυχία, μόνο τα σακουλάκια από το φαγητό, ώσπου ξαφνικά ακούω κάτι σαν μαχαιροπίρουνα να πέφτουν στο πάτωμα και κάτι σαν σύρσιμο καρέκλας ή τραπεζιού και μετά πάλι ησυχία.
Έχω κολλήσει το αφτί σχεδόν απάνω στην πόρτα και ακούω ήχους από φιλιά, ξέπνοα βογκητά και τριξίματα από τον καναπέ που έχει στο σαλόνι. Τα φώτα έχουν σβήσει στον ημιώροφο και στο σκοτάδι πάντα οι υπόλοιπες αισθήσεις γίνονται οξύτατες. Άκουγα τώρα ξεκάθαρα τα βογκητά της Αθηνάς και ένα ρυθμικό τρίξιμο του καναπέ. Τη σκίζει και δε ντρέπονται καθόλου, ευχόμου να μπορούσα να τους πάρω μάτι αλλά δε γίνεται. Τα φώτα έχουν ανάψει πάλι από κάποιο διακόπτη της πολυκατοικίας και δε θα ήταν καθόλου ωραίο να με δει κανείς να έχω βεντουζώσει το αφτί μου σε κάποια ξένη πόρτα. Κοιτάζω το ρολόι μου. 7:25. Λέω να την κάνω, να ξεκινήσω για το νετ. Όσο απομακρυνόμουν από την πόρτα του φίλου μου τόσο πιο δυνατά τους άκουγα, να δεις που θα μας στείλει μήνυμα ότι τελικά κάτι του έτυχε και δε θα μπορεί να έρθει.
Η ώρα έχει πάει 8:10, αυτός δεν έχει εμφανιστεί πουθενά και πέντε λεπτά αργότερα έρχεται μήνυμα στο κινητό από τον Πετράν.
"Συγνώμη αλλά δε θα μπορέσω να έρθω, έφαγα κάτι και με χει πειράξει"
ήταν το μήνυμα του. Δε μπορώ να παρακολουθήσω το ματς, είναι σαν να βρίσκομαι πρώτη φορά σε απόγνωση. Θέλω να τελειώσει όλο αυτό και να πάω σπίτι μου. Η ώρα έχει πάει 11 και ο αγώνας τελείωσε. Σε όλη τη διάρκεια, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αυτά που άκουγα το απόγευμα με τα ίδια μου τα αφτιά. Εν τω μεταξύ, δε μπορούσα να συλλάβω ακόμα το πόσο τυχαίο ήταν όλο αυτό και πόσο μεγάλη διαίσθηση είχα πριν μερικές ώρες. Η παρέα διαλύεται και ήρθε η ώρα να φύγουμε. Εγώ πάλι είχα την τάση να πάω με το σκούτερ προς το σπίτι του, κάτι με τραβούσε προς τα εκεί και έτσι έγινε. Αυτή τη φορά πήγα από την πίσω μεριά της πολυκατοικίας ώμος, ήταν σκοτάδι και μπορούσα πιο εύκολα να ελιχθώ με τη σκιά μου χωρίς να με δει κανείς, απλά επειδή ήταν καλοκαίρι όλοι έχουν ανοιχτές πόρτες και πρέπει να κάνω ησυχία. Ο ακάλυπτος χώρος της πολυκατοικίας ήταν λίγο ανηφορικός που αυτό σημαίνει ότι ο ημιώροφος γίνεται σαν ισόγειο από αυτήν την πλευρά. Αυτό το ήξερα και πιο νωρίς το απόγευμα, απλώς η ώρα ήταν τέτοια πού ο ήλιος είναι ακόμα στα φόρτε του. Φτάνω πάλι παρκάροντας 100 μέτρα πιο μακριά από το σημείο και μπαίνω σιγά-σιγά προσπαθώντας να κάνω όσο πιο πολύ ησυχία μπορώ. Βλέπω στο παράθυρο του την κουρτίνα τέρμα κλειστή αλλά το παράθυρο ήταν ορθάνοικτο, ενώ εγώ έχω πάει στην άκρη, τοίχο-τοίχο που λένε και περιμένω να ακούσω ότι πιάσει η εμβέλεια της ακοής μου.
- Μωράκι τι λες;… το χουμε άλλο ένα; (γέλια)
- Ναι εννοείται, αλλά μετά θα πάει πολύ αργά, θα με πάς στο σπίτι ε; Μου αρέσει που έχεις τόσες πολλές αντοχές.
- Είναι μάλλον το άρωμα σου που με καυλώνει και θέλω να σε πηδάω συνέχεια (γελάκια).
Άκουσα τους ήχους που βγάζουν τα φιλιά και επίσης κάτι ψιθυριστά που δεν τα κατάλαβα καλά αλλά έπρεπε να κάνω κάτι για να τους δω. Είχα από τους ήχους αυτούς καταλάβει ότι την είχε βάλει κάτω και την έγλειφε στον καναπέ. Το μόνο φώς που είχαν ήταν το φώς της τηλεόρασης. Αυτή προσπαθούσε όσο μπορεί να μην ακούγεται. Τότε πήρα απόφαση και το ρίσκο να βγω να δω τι συμβαίνει γιατί είχα τρελαθεί από την καύλα. Έτσι έκανα, τους βλέπω λοιπόν μπροστά μου, όχι πεντακάθαρα, αλλά τους διέκρινα πολύ εύκολα. Αυτός κάτω στο μουνάκι της να τη γλείφει κι αυτή τα πόδια ψηλά στον αέρα.
- Κι εγώ θέλω να στο κάνω.
Εκείνος κάθισε κανονικά και αλλάξανε ρόλους. Η πούτσα του είναι τεράστια και χοντρή, τέρμα καυλωμένος και οι φλέβες διακρίνονται ακόμα και μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι μονάχα με το φώς της τηλεόρασης. Η Αθηνά πέφτει στα γόνατα, χτυπάει τον πούτσο του με τα βυζόμπαλα της και τον κοιτάζει μέσα στα μάτια στάζοντας καύλα. Το βλέμμα της όλο υποσχέσεις.
- Τι πούτσα είναι αυτή που έχεις άτιμε…
του είπε κι εκείνος της απάντησε:
- Σ' αρέσει; Όλος δικός σου…
της πιάνει το κεφάλι και σπρώχνει το καυλί του μέσα στο στόμα της. Μπόρεσε να πάρει το μισό μόνο και πνιγόταν. Τότε αυτός της δίνει ένα μπατσάκι στο δεξί μάγουλό και της λέει:
- Όλο παρ' το μέσα καργιολάκι.
Προσπαθούσε να τον ικανοποιήσει πολύ πρόθυμα αλλά όσο προσπαθούσε τόσο πνιγόταν και όσο πνιγόταν εκείνος της έδινε όλο και πιο δυνατές σφαλιάρες μια στο δεξί μάγουλο μια στο αριστερό.
- Σ' αρέσει η πούτσα που τρως εδώ σήμερα;
- Πολύ…
του απαντούσε το πουτανάκι κι εγώ εκεί, να τους βλέπω, να τους ακούω και να 'χω βγάλει την πούτσα μου έξω σαν ανώμαλος και να την παίζω από δίπλα τους στα 6 μέτρα. Μαζί της ποτέ δεν είχα τάσεις να τη χτυπάω ή να τη ζορίζω έτσι, αλλά αυτός εδώ την έχει ξεσκίσει.
Έχουν περάσει 15 λεπτά μόνο στην πίπα και την ακούω να μη μπορεί να αναπνεύσει και να πνίγεται. Με έχει καυλώσει απίστευτα και σε μια στιγμή τη γυρνάει στα τέσσερα, της πιάνει τα μαλλιά την τραβάει και με το άλλο χέρι την πιάνει απ τον λαιμό. Κάτι της ψιθύρισε που δεν το κατάλαβα, αλλά αυτό που κατάλαβα καλά είναι ότι όταν μπήκε μέσα της μπήκε από την πίσω τρύπα
- Δε μπορώ από εκεί Πέτρο, είμαι τελείως κλειστή, μην το κάνεις αυτό σε παρακαλώ!
- Θα στο ανοίξω εγώ πουτανάκι για τα καλά τώρα.
- Μη… σταμάτα θα κάνω κάτι άλλο, ότι θέλεις πες μου, αλλά όχι από εκεί.
Μπήκε τελικά μέσα της αλλά μπήκε από μπροστά. Την άκουσα να λέει ένα ψόφιο "σ' ευχαριστώ" μόλις μπήκε μέσα της κι εκείνος της λέει:
- Είπες ότι θα κάνεις ότι θέλω!
- Ναι μωρό μου ότι θέλεις.
- Θέλω να χύσω το στόμα σου… τώρα ώμος!
- Εντάξει.
Κατέβηκε αμέσως στα γόνατα και αυτός της έπαιζε σφαλιάρες. Εκείνη είχε βγάλει τη γλώσσα της έξω και ακουμπούσε το κεφαλάκι του και αυτός την έπαιζε απάνω στη γλώσσα της. Τη ρώτησε αν θα τα καταπιεί όλα κι αυτή απάντησε θετικά. Το όλο αυτό θέαμα με καύλωσε υπερβολικά, τόσο που έχυσα βλέποντας τους και ακούγοντας τους. Αμέσως μόλις έχυσα ήθελα να φύγω από εκεί χωρίς καν να τους δω πώς το τελειώνουν αυτό. Έτσι έγινε. Πήγα στο μηχανάκι μου, άναψα τσιγάρο και αναρωτιόμουν τι έκανα σήμερα. Πώς έγινε όλο αυτό, αν είναι αλήθεια ή στη φαντασία μου. Η πρώην μου γαμιέται με τον καλύτερο μου φίλο, πράγμα που της το είχα βάλει εγώ στο μυαλό. Βρίσκω το θάρρος από βλακεία μου ή ποιός ξέρει τι και βγάζω το κινητό μου. Πάω στις επαφές στο όνομα Αθηνά και στέλνω μήνυμα:
"Τι κάνεις;… σε σκεφτόμουν σήμερα, νομίζω ότι σε είδα στο δρόμο το απόγευμα, αλλά ντράπηκα να έρθω να σου μιλήσω. Μήπως θα ήθελες να πίναμε έναν καφέ να τα πούμε; Κρίμα είναι τα 6 χρόνια που ήμασταν μαζί να έχουμε ψυχραθεί έτσι. Αν θες απάντησε αλλιώς οκ, δεν κρατάω καμιά κακία"
Πατάω αποστολή και μου γράφει ότι η αποστολή πέτυχε. Σε 3 λεπτά, καθώς πήγαινα σπίτι, χτυπάει το κινητό μου και μου ήρθε μήνυμα από την ίδια το οποίο έλεγε:
"Θέλω κι εγώ να σε δω, σε μισή ώρα πάρε με τηλέφωνο"...
Συνεχίζεται...
Copyright protected OW ref: 173433
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.