Θα σας γράψω για μια ιστορία που μου έτυχε όταν ήμουν φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη πέρυσι τον χειμώνα και μου άλλαξε τη ζωή. Θα γράψω πως γνώρισα τον Νίκο, το αγόρι μου, που στην αρχή μου φαινόταν ντροπαλός και σεμνός και τώρα, μετά από δυο χρόνια σχέσης, έχουμε κάνει τα πάντα!
Είχα τελειώσει κάτι δουλειές που είχα στην Αθήνα και είχα βγάλει εισιτήριο με το βραδινό τρένο για να ανέβω Θεσσαλονίκη. Μπαίνοντας στο κουπέ κατάλαβα ότι θα ήμουν μόνη, πράγμα που δεν με πείραξε και πολύ. Η διάθεση μου εκείνη την εποχή δεν ήταν και στα καλύτερα της και πραγματικά ήθελα να μην έχω κανένα μαζί μου. Δεν πρόλαβα να χαρώ και πολύ την μοναξιά μου δυστυχώς, μια γιαγιά μαζί με τον παππού της στρογγυλοκάθισαν απέναντι και προσπαθούσαν να βολέψουν τα πράγματα τους ενώ την ίδια ώρα ένας νεαρός μπήκε και κάθισε κι αυτός στο κουπέ μαζί μας. Δεν έδωσα καμία σημασία στον τύπο μιας και δεν ήταν του τύπου μου (μέτριος από εμφάνιση και με λίγη κοιλίτσα) και άνοιξα το περιοδικό που είχα πάρει και άρχισα να το ξεφυλλίζω.
Το τρένο δεν άργησε να ξεκινήσει για το ολονύχτιο ταξίδι του κι εγώ σκεφτόμουν πως θα βολευτώ καλύτερα για να με πάρει λίγο ο ύπνος. Πούνα ήξερα όμως πως θα καταλήξει η βραδιά! Το ζευγάρι των γερόντων δεν άργησε να ροχαλίζει, πράγμα που έκανε τον τύπο δίπλα μου να βγάλει από το σακβουαγιάζ του ένα walkman και να ακούσει μουσική. Εμένα πάλι, πού να με πάρει ο ύπνος με τους γέρους απέναντι; Λες και γίνονταν σεισμός! Μετά από λίγο δεν άντεξα άλλο.. σηκώθηκα, βγήκα έξω από το κουπέ και άρχισα την αναζήτηση μέρους για να κοιμηθώ. Μάταια όμως, όλα ήταν πιασμένα και έτσι ξαναβρέθηκα στο ίδιο κουπέ με τους γέρους και τον τύπο λες και η μοίρα κάτι ήθελε να μου πει. Δεν πρόλαβα να καθίσω και άκουσα μια φωνή να μου λέει:
- «Μήπως θες να σου δώσω τα δεύτερα ακουστικά μου για να ακούς μουσική; Νομίζω ότι είναι καλύτερα από τους παππούδες…»
Δέχτηκα και ευχαρίστησα τον τύπο χωρίς να ξέρω τι έκπληξη με περιμένει. Τα ακουστικά που μου έδωσε φέρανε τα κεφάλια μας σε μια απόσταση λιγότερη του μέτρου, πράγμα που εκείνη την στιγμή δεν με πείραξε καθόλου και μάλιστα για να μην τον κοιτάω μες στα μούτρα αποφάσισα να κοιτάω το πάτωμα και προσπάθησα να βολευτώ όσον το δυνατό καλύτερα. Ενώ λοιπόν ξεφύλλιζα το περιοδικό μου ακούγοντας μουσική (μπλουζ παρακαλώ) το δεξί μου μάτι, έπεσε, στην πούτσα του τύπου, ο οποίος μάλιστα μόλις με πήρε χαμπάρι άρχιζε να καυλώνει! Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό αλλά μόλις είδα την ανταπόκριση του τύπου δεν ξεκόλλαγα τα μάτια μου από την πούτσα του και εκείνος καύλωνε όλο και πιο πολύ. Μετά από λίγα λεπτά παρατήρησης ένιωσα ένα χέρι να μου χαϊδεύει τα μαλλιά να βγάζει το ακουστικό από το αφτί μου και να μου λέει:
- «Μπορείς να σταματήσεις το μαρτύριο; Η πούτσα μου θα σκάσει! Δεν μπορώ άλλο…»
Πράγματι το παντελόνι του είχε φουσκώσει υπερβολικά, τόσο που μου κίνησε την περιέργεια να ρωτήσω:
- «Καλά αγόρι μου, τι έχεις εκεί μέσα και κάνεις έτσι;»
Δεν πρόλαβα να γυρίσω το κεφάλι μου και με μια του κίνηση είχε λύση την ζώνη του λες και κάτι τον έπνιγε εκεί κάτω.
- «Τι κάνεις εκεί;» ρωτάω αλλά μάλλον μέσα στην καύλα του δεν άκουγε τίποτα.
Με μια δεύτερη κίνηση ξεκουμπώνει το παντελόνι του και αφήνει ελεύθερο το θηρίο! Και όταν λέω θηρίο το εννοώ. Μια πούτσα γύρω στους 30 πόντους και πολύ, πολύ χοντρή,
- «Τι είναι αυτό παιδί μου;» ρώτησα και αυτομάτως μου κόπηκε η μιλιά.
- «Δεν με πίστευες ε; Ξέρεις τι πρόβλημα έχω τώρα;»
Και με μιας άρχισε να κουμπώνεται γρήγορα, γρήγορα.
- «Τι πρόβλημα έχεις αγόρι μου με τέτοια πούτσα;»
- «Δεν κάθεται καμιά να την γαμήσω, να τι πρόβλημα έχω!»
Δεν σας κρύβω ότι το πρώτο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό βλέποντας αυτό το… πράγμα, ήταν ο πόνος αλλά και η καύλα μαζί και μόλις το καλοσκέφτηκα λίγο του είπα με ύφος που έδειχνε την ενοχή μου για πριν:
- «Θες να κάνουμε μια συμφωνία;»
Αμέσως με ρώτησε:
- «Τι;»
- «Θα σου κάτσω εγώ, αλλά θα με αφήσεις να έχω τον πλήρη έλεγχο των κινήσεων. Εντάξει;»
Χωρίς δεύτερη κουβέντα κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και αρπάζοντας με από το χέρι βγήκαμε από το κουπέ και χωρίς να το καταλάβω βρεθήκαμε σε κουκέτα που μόλις είχε πάρει. Στην ιδέα και μόνο ότι θα κάνω ότι ήθελα με μια τέτοια πούτσα είχαν αρχίσει να τρέχουν ζουμιά από το μουνί μου και η καύλα είχε φτάσει στο απροχώρητο. Τα πράγματα γρήγορα γίνανε χειρότερα αφού η πρώτη εκτίμηση μου για το μέγεθος ήταν λανθασμένη. Η πούτσα του ήταν τεράστια με όλη την σημασία της λέξεως και αντικρίζοντας τον γυμνό και λέγοντας μου: «Κάνε με ότι θες!», τρελάθηκα και μου πέρασε από το μυαλό να φύγω.
Γρήγορα άλλαξα γνώμη όμως αφού σκέφτηκα: «πού θα ξαναβρώ τέτοια ευκαιρία να έχω τέτοια πουτσάρα και να την κάνω και ότι θέλω;» (πού να ήξερα;). Προσπάθησα καθισμένη στην κουκέτα να του πάρω πίπα και λέω προσπάθησα γιατί η αίσθηση τέτοιας πούτσας στο στόμα μου ήταν πρωτοφανής. Τον έγλειφα και είχα χάσει την επαφή με το περιβάλλον. Δεν την χόρταινα τέτοια πούτσα και τα ζουμιά του είχαν γεμίσει το πρόσωπο μου ολόκληρο χωρίς να με πειράζει καθόλου, αντιθέτως μάλιστα μου άρεσε πολύ. Σε κάποια στιγμή ένιωσα τα χέρια του να μου πιάνουν το κεφάλι και να με οδηγούν να ξαπλώσω ανάσκελα. Εκεί φοβήθηκα λίγο νομίζοντας ότι θα με γαμήσει και του είπα:
- «Τι πας να κάνεις εκεί; Ξέχασες τι είπαμε;»
Απορημένος μου απάντησε:
- «Δεν θες να σε γλείψω κι εγώ; Αν δεν θες, εγώ σταματάω τώρα».
Μόλις κατάλαβα τι λάθος είχα κάνει έκλεισα τα μπούτια μου πιάνοντας του το κεφάλι και δείχνοντας του ότι ήθελα και παρά ήθελα. Εκεί έκανα και το, μοιραίο, λάθος που τελικά δεν ήταν και τόσο μοιραίο. Ο τύπος έγλειφε υπέροχα! Πάνω στην ηδονή από το υπέροχο γλείψιμο που μου έκανε του λέω ουρλιάζοντας από καύλα:
- «Γάμησε με ψωλαρά μου! Γάμησε με τώρα!»
Δεν το σκέφτηκε και πολύ και έχωσε την ψωλάρα του μέσα μου αργά - αργά ξεσκίζοντας μου το μουνί. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.. ένιωθα καρφωμένη πάνω στον πούτσο του και μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ! Συνέχιζε να με γαμάει όλο το βράδυ χωρίς να σταματήσει καθόλου. «Εκτός από πολύ μεγάλη πούτσα έχει και πολύ μεγάλες αντοχές!» σκέφτηκα και όντως έτσι ήταν. Για κώλο βέβαια ούτε κουβέντα δεν κάναμε αν και με άλλους πούτσους δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον συγκεκριμένο μπορεί και να είχα και μάλιστα μεγάλο.
Έτσι πέρασε όλο το βράδυ και το πρωί πια, όταν φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη, έμαθα ότι τον λένε Νίκο και ήταν φαντάρος εκεί. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα με την ευχή ότι δεν θα χαθούμε… Και έτσι έγινε.
Η ιστορία είναι αληθινή όπως και κάποιες άλλες που θα σας πω αργότερα πάλι σχετικές με τον Νίκο.
Είχα τελειώσει κάτι δουλειές που είχα στην Αθήνα και είχα βγάλει εισιτήριο με το βραδινό τρένο για να ανέβω Θεσσαλονίκη. Μπαίνοντας στο κουπέ κατάλαβα ότι θα ήμουν μόνη, πράγμα που δεν με πείραξε και πολύ. Η διάθεση μου εκείνη την εποχή δεν ήταν και στα καλύτερα της και πραγματικά ήθελα να μην έχω κανένα μαζί μου. Δεν πρόλαβα να χαρώ και πολύ την μοναξιά μου δυστυχώς, μια γιαγιά μαζί με τον παππού της στρογγυλοκάθισαν απέναντι και προσπαθούσαν να βολέψουν τα πράγματα τους ενώ την ίδια ώρα ένας νεαρός μπήκε και κάθισε κι αυτός στο κουπέ μαζί μας. Δεν έδωσα καμία σημασία στον τύπο μιας και δεν ήταν του τύπου μου (μέτριος από εμφάνιση και με λίγη κοιλίτσα) και άνοιξα το περιοδικό που είχα πάρει και άρχισα να το ξεφυλλίζω.
Το τρένο δεν άργησε να ξεκινήσει για το ολονύχτιο ταξίδι του κι εγώ σκεφτόμουν πως θα βολευτώ καλύτερα για να με πάρει λίγο ο ύπνος. Πούνα ήξερα όμως πως θα καταλήξει η βραδιά! Το ζευγάρι των γερόντων δεν άργησε να ροχαλίζει, πράγμα που έκανε τον τύπο δίπλα μου να βγάλει από το σακβουαγιάζ του ένα walkman και να ακούσει μουσική. Εμένα πάλι, πού να με πάρει ο ύπνος με τους γέρους απέναντι; Λες και γίνονταν σεισμός! Μετά από λίγο δεν άντεξα άλλο.. σηκώθηκα, βγήκα έξω από το κουπέ και άρχισα την αναζήτηση μέρους για να κοιμηθώ. Μάταια όμως, όλα ήταν πιασμένα και έτσι ξαναβρέθηκα στο ίδιο κουπέ με τους γέρους και τον τύπο λες και η μοίρα κάτι ήθελε να μου πει. Δεν πρόλαβα να καθίσω και άκουσα μια φωνή να μου λέει:
- «Μήπως θες να σου δώσω τα δεύτερα ακουστικά μου για να ακούς μουσική; Νομίζω ότι είναι καλύτερα από τους παππούδες…»
Δέχτηκα και ευχαρίστησα τον τύπο χωρίς να ξέρω τι έκπληξη με περιμένει. Τα ακουστικά που μου έδωσε φέρανε τα κεφάλια μας σε μια απόσταση λιγότερη του μέτρου, πράγμα που εκείνη την στιγμή δεν με πείραξε καθόλου και μάλιστα για να μην τον κοιτάω μες στα μούτρα αποφάσισα να κοιτάω το πάτωμα και προσπάθησα να βολευτώ όσον το δυνατό καλύτερα. Ενώ λοιπόν ξεφύλλιζα το περιοδικό μου ακούγοντας μουσική (μπλουζ παρακαλώ) το δεξί μου μάτι, έπεσε, στην πούτσα του τύπου, ο οποίος μάλιστα μόλις με πήρε χαμπάρι άρχιζε να καυλώνει! Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό αλλά μόλις είδα την ανταπόκριση του τύπου δεν ξεκόλλαγα τα μάτια μου από την πούτσα του και εκείνος καύλωνε όλο και πιο πολύ. Μετά από λίγα λεπτά παρατήρησης ένιωσα ένα χέρι να μου χαϊδεύει τα μαλλιά να βγάζει το ακουστικό από το αφτί μου και να μου λέει:
- «Μπορείς να σταματήσεις το μαρτύριο; Η πούτσα μου θα σκάσει! Δεν μπορώ άλλο…»
Πράγματι το παντελόνι του είχε φουσκώσει υπερβολικά, τόσο που μου κίνησε την περιέργεια να ρωτήσω:
- «Καλά αγόρι μου, τι έχεις εκεί μέσα και κάνεις έτσι;»
Δεν πρόλαβα να γυρίσω το κεφάλι μου και με μια του κίνηση είχε λύση την ζώνη του λες και κάτι τον έπνιγε εκεί κάτω.
- «Τι κάνεις εκεί;» ρωτάω αλλά μάλλον μέσα στην καύλα του δεν άκουγε τίποτα.
Με μια δεύτερη κίνηση ξεκουμπώνει το παντελόνι του και αφήνει ελεύθερο το θηρίο! Και όταν λέω θηρίο το εννοώ. Μια πούτσα γύρω στους 30 πόντους και πολύ, πολύ χοντρή,
- «Τι είναι αυτό παιδί μου;» ρώτησα και αυτομάτως μου κόπηκε η μιλιά.
- «Δεν με πίστευες ε; Ξέρεις τι πρόβλημα έχω τώρα;»
Και με μιας άρχισε να κουμπώνεται γρήγορα, γρήγορα.
- «Τι πρόβλημα έχεις αγόρι μου με τέτοια πούτσα;»
- «Δεν κάθεται καμιά να την γαμήσω, να τι πρόβλημα έχω!»
Δεν σας κρύβω ότι το πρώτο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό βλέποντας αυτό το… πράγμα, ήταν ο πόνος αλλά και η καύλα μαζί και μόλις το καλοσκέφτηκα λίγο του είπα με ύφος που έδειχνε την ενοχή μου για πριν:
- «Θες να κάνουμε μια συμφωνία;»
Αμέσως με ρώτησε:
- «Τι;»
- «Θα σου κάτσω εγώ, αλλά θα με αφήσεις να έχω τον πλήρη έλεγχο των κινήσεων. Εντάξει;»
Χωρίς δεύτερη κουβέντα κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και αρπάζοντας με από το χέρι βγήκαμε από το κουπέ και χωρίς να το καταλάβω βρεθήκαμε σε κουκέτα που μόλις είχε πάρει. Στην ιδέα και μόνο ότι θα κάνω ότι ήθελα με μια τέτοια πούτσα είχαν αρχίσει να τρέχουν ζουμιά από το μουνί μου και η καύλα είχε φτάσει στο απροχώρητο. Τα πράγματα γρήγορα γίνανε χειρότερα αφού η πρώτη εκτίμηση μου για το μέγεθος ήταν λανθασμένη. Η πούτσα του ήταν τεράστια με όλη την σημασία της λέξεως και αντικρίζοντας τον γυμνό και λέγοντας μου: «Κάνε με ότι θες!», τρελάθηκα και μου πέρασε από το μυαλό να φύγω.
Γρήγορα άλλαξα γνώμη όμως αφού σκέφτηκα: «πού θα ξαναβρώ τέτοια ευκαιρία να έχω τέτοια πουτσάρα και να την κάνω και ότι θέλω;» (πού να ήξερα;). Προσπάθησα καθισμένη στην κουκέτα να του πάρω πίπα και λέω προσπάθησα γιατί η αίσθηση τέτοιας πούτσας στο στόμα μου ήταν πρωτοφανής. Τον έγλειφα και είχα χάσει την επαφή με το περιβάλλον. Δεν την χόρταινα τέτοια πούτσα και τα ζουμιά του είχαν γεμίσει το πρόσωπο μου ολόκληρο χωρίς να με πειράζει καθόλου, αντιθέτως μάλιστα μου άρεσε πολύ. Σε κάποια στιγμή ένιωσα τα χέρια του να μου πιάνουν το κεφάλι και να με οδηγούν να ξαπλώσω ανάσκελα. Εκεί φοβήθηκα λίγο νομίζοντας ότι θα με γαμήσει και του είπα:
- «Τι πας να κάνεις εκεί; Ξέχασες τι είπαμε;»
Απορημένος μου απάντησε:
- «Δεν θες να σε γλείψω κι εγώ; Αν δεν θες, εγώ σταματάω τώρα».
Μόλις κατάλαβα τι λάθος είχα κάνει έκλεισα τα μπούτια μου πιάνοντας του το κεφάλι και δείχνοντας του ότι ήθελα και παρά ήθελα. Εκεί έκανα και το, μοιραίο, λάθος που τελικά δεν ήταν και τόσο μοιραίο. Ο τύπος έγλειφε υπέροχα! Πάνω στην ηδονή από το υπέροχο γλείψιμο που μου έκανε του λέω ουρλιάζοντας από καύλα:
- «Γάμησε με ψωλαρά μου! Γάμησε με τώρα!»
Δεν το σκέφτηκε και πολύ και έχωσε την ψωλάρα του μέσα μου αργά - αργά ξεσκίζοντας μου το μουνί. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.. ένιωθα καρφωμένη πάνω στον πούτσο του και μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ! Συνέχιζε να με γαμάει όλο το βράδυ χωρίς να σταματήσει καθόλου. «Εκτός από πολύ μεγάλη πούτσα έχει και πολύ μεγάλες αντοχές!» σκέφτηκα και όντως έτσι ήταν. Για κώλο βέβαια ούτε κουβέντα δεν κάναμε αν και με άλλους πούτσους δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον συγκεκριμένο μπορεί και να είχα και μάλιστα μεγάλο.
Έτσι πέρασε όλο το βράδυ και το πρωί πια, όταν φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη, έμαθα ότι τον λένε Νίκο και ήταν φαντάρος εκεί. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα με την ευχή ότι δεν θα χαθούμε… Και έτσι έγινε.
Η ιστορία είναι αληθινή όπως και κάποιες άλλες που θα σας πω αργότερα πάλι σχετικές με τον Νίκο.
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.