Παρατηρήσεις αποστολέα: Μια θολή ματιά, μου επέτρεψε να με αντικρίσω στον καθρέφτη με μια ροζ περούκα και ένα βάψιμο απίστευτο. Όμως, τα χερια μου ήταν δεμένα και στα μπούτια μου ένιωθα ένα κάψιμο περίεργο...
Μετά από 10 χρόνια με τη γυναίκα μου, είχαν αρχίσει όλα εδώ και καιρό να ξεθωριάζουν, τα σέξι εσώρουχα τα ψηλά τακούνια το σεξ. Γενικότερα. Για κάποιο λόγο είχα αρχίσει να ψάχνω τη τύχη μου δειλά-δειλά με άλλες γυναίκες, τίποτα ολοκληρωμένο βέβαια, αλλά όλο και το ζητούσα παραπάνω όσο πέρναγε ο καιρός. Κάτι καινούριο όμως που μου συνέβη είναι ότι άρχισα να βλέπω, και να μου αρέσουν πραγματικά, οι τσόντες με τρανσέξουαλ και CDς, ωραίες παρουσίες, πάντα θηλυκές και περιποιημένες. Κάποια στιγμή λοιπόν, γεννήθηκε μια ιδέα μέσα μου, και σφηνώθηκε τόσο βαθιά στο μυαλό μου, που αργότερα όσο και να ήθελα να τη βγάλω δεν γινόταν με τίποτα. Τι ήταν αυτό που μ άρεσε πιο πολύ; Το πρόσωπό που έβλεπα η αυτό που ξεπρόβαλε ανάμεσα από τα πόδια; Τα δίμετρα θεϊκά και απαλά πόδια της εκάστοτε πρωταγωνίστριας; Και αυτά τα ρούχα που πάντα γούσταρα να φοράει η Ιρένα όταν βγαίναμε και γυρίζαμε το βράδυ και το κάναμε κρυφά στο γκαράζ μόνο και μόνο επειδή μου είχε σηκωθεί εξαιτίας αυτού του χρυσού τακουνιού της. Ένα βουνό 13 πόντων ξεκάθαρης καύλας να συνεχίζει στο τελείωμα τον ποδιών της.
Δεν το πίστευα. Ήθελα τόσο πολύ να φοράω τα ρούχα της. Τις επόμενες μέρες, το πρωί που δεν δούλευα και αυτή έλειπε, έλεγα πως δεν το χρειάζομαι, πως δεν θα το κάνω, δεν θα ψάξω. Γαμώτο, πόσο αδύναμο μπορεί να είναι ένα πλάσμα; Διαδίκτυο, 2 ώρες χάζεμα στα πιο απίστευτα παπούτσια του κόσμου, 5,6,7 ίντσες απόλυτης γυναικείας υπόστασης και ο κλήρος έπεσε σε κάτι απίστευτες Valentino Giaro που υπήρχαν σε 44. Δεν το πίστευα, το απόλυτο φετίχ στο νούμερό μου, σχεδόν ξέχασα ότι έπρεπε να είμαι σπίτι να τις παραλάβω. Μετά από 2 εβδομάδες, μου ήρθε το επτασφράγιστο κουτί στο σπίτι μου. Ένα πρωί που η Ιρένα έλειπε και φουλ στον ενθουσιασμό έτρεξα στην πόρτα. Με τρεμάμενα σχεδόν χέρια υπέγραψα στον courier, και πάλι πίσω, μέσα στο σπίτι για να δώσω ένα τέλος σε αυτήν την ανυπομονησία. Και το κουτί είναι έτοιμο να ανοίξει. Διένυσε τόσα χιλιόμετρα, για να μπορέσει τελικά να βρεθεί στα χέρια μου, μια φαντασίωση που θα γινόταν πραγματικότητα. Και πάει κάπως έτσι. Κατακόκκινο κουτί, προσεγμένο, ξεχωριστή υφασμάτινη θήκη για κάθε παπούτσι, απίστευτη τελειότητα και ξεπροβάλει το μακρύτερο τακούνι ever. 16cm.
Σίγουρα αν έβλεπα την γυναίκα μου να τα φοράει θα τελείωνα σε μισό λεπτό. Αλλά ήταν για μένα. Βρήκα στο συρτάρι ένα ζευγάρι καλτσάκια, τα φόρεσα και στη συνέχεια φόρεσα τις νέες μου γόβες. Είναι τόσο γαμάτη αυτή η λέξη. Έκανα 10 μέτρα πάνω τους, αποφάσισα ότι ήταν σχετικά δύσκολο άθλημα, έκατσα, την έπαιξα. Απίστευτη αίσθηση. Μέσα στον επόμενο μήνα, αποφάσισα να εμπλουτίσω τη γκάμα, πήρα άσπρες κάλτσες, με ζαρτιέρες, ένα ολόσωμο μαύρο καλσόν με ανοίγματα στα επίμαχα και ένα δαντελένιο κορμάκι που έδενε με αλυσίδα στη πλάτη. Και κάπως έτσι τα πρωινά πήραν άλλη τροπή. Τα φόραγα, τα περπάταγα, φωτογράφιζα με νάζι και σκέρτσο να μοιάζω στη γυναίκα μου και μετά ανέβασμα στο site. Απλά απίστευτο αίσθηση να σου λένε πόσο πιο καύλα είσαι σε σχέση με τη γυναίκα τους, ότι θέλουν να σε ξεσκίσουν, να σε ρουφήξουν. Βέβαια δεν ένοιωθα ότι έχω περάσει από την άλλη ''πλευρά''. Εγώ ακόμα ήθελα την δικιά μου, και μάλιστα περνάγαμε έναν νέο μήνα του μέλιτος. Απίστευτα γαμήσια. Είχα ξανά τη φούρια του καινούριου. Βέβαια με τελείως διαφορετικές φαντασιώσεις μέσα στο κεφάλι μου. Έφτιαχνα έναν κόσμο όπου είμαστε έξω, εγώ ''ντυμένος'' ως η απόλυτη καύλα και όταν γυρίζαμε σπίτι την πήδαγα φορώντας τις πανύψηλες γόβες μου, ενώ αυτή, ενώ με πήδαγε σαν γυναίκα με τον δονητή της, στην πραγματικότητα με δαχτύλωνε με τα σαλιωμένα της κατακόκκινα νύχια.
Ένα απόγευμα, όντας απογευματινός στη δουλειά, μου έρχεται ένα μήνυμα. «Βρήκα κάτι τακούνια νο44. Τι ακριβώς συμβαίνει, πλάκα μου κάνεις;». Αυτό που ένιωσα μόνο με πολλές κενές γραμμές μπορεί να περιγραφεί. Δεν απάντησα, προσπαθούσα να σκεφτώ τι πήγε στραβά και πως μπορούσα να το φτιάξω. Ο δρόμος πίσω πρέπει να διήρκεσε όσο ένα ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων όσο αργά και αν προσπαθούσα να πηγαίνω. Σκατά. Αυτός ο αέρας που κάθε φορά με λυτρώνει μετά τη δουλειά, εκείνη την μέρα με έκαιγε. Όταν άνοιξα την πόρτα, έμοιαζε με τη πιο βαριά, σιδερένια πόρτα, του πιο ξεχασμένου μπουντρουμιού στον πάτο μιας παλιάς φυλακής. Ήταν σκοτεινά και ήταν σαν να μην ήταν κανείς μέσα. Το μόνο που έβλεπα ήταν το κόκκινο κουτί ανοιχτό, οι γόβες στο πάτωμα και αυτή ξεπρόβαλε μέσα στο σκοτάδι ξαπλωμένη στον καναπέ. Σηκώθηκε και με, κατά ένα παράξενο τρόπο, για πρώτη φορά ήταν τόσο άμεση.
- Είσαι; Γιατί δεν μου λες; Είσαι; Πως διάολο μπορεί να μου συμβαίνει αυτό;
- Όχι δεν είναι έτσι, δεν συμβαίνει ακριβώς αυτό.
Της εξήγησα την κατάσταση και τι πέρναγε από το μυαλό μου. Όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν με κατάλαβε. Άρχισα να φοβάμαι. Πίστευα πως θα χάσω κι αυτήν αλλά και θα το μάθουν οι πάντες. Τρόμος, τι θα πω πως θα δικαιολογηθώ, στους φίλους μου, στους δικούς της όταν θα τους βλέπω στο δρόμο; Παρ’ όλα αυτά δεν μου είπε τίποτα περί τούτου. Ύστερα από αρκετή λογομαχία αντιρρήσεις στις αρνήσεις και τούμπαλιν, κοιμήθηκε. Μου είπε ν κοιμηθώ στον καναπέ. Περάσαμε μια εβδομάδα μη πολυμιλώντας. Το μόνο που μου είχε μείνει στο μυαλό είναι το "Είσαι;". Συνέχεια το σκεφτόμουνα και αυτό που κατάφερα να ξεδιαλύνω, ήταν ότι ναι όντως ήθελα να γαμηθώ, να γλείψω να τον πάρω από πίσω, να με χύσουν στο πρόσωπο σαν γυναίκα. Αλλά ήθελα να είμαι μαζί της. Τι περίεργο πράγμα ήταν αυτό το συναίσθημα. Σε τι παράξενο κόσμο ζούσε το κεφάλι μου; Πέντε μήνες αρκετά πράγματα ήταν παγωμένα στο σπίτι. Η Ιρένα, μου πέταγε συνέχεια σπόντες, αμφισβητούσε τα πάντα, της είχαν ξεφύγει σε φάσεις τσακωμού, ατάκες τύπου "άντε μωρή μαλακισμένη" και αν έβλεπε κανέναν ωραίο στην τηλεόραση μου έλεγε αν θέλω να του γλείψω τον κώλο όσο τίποτα κλπ. Βέβαια αυτό αποδεικνυόταν ευεργετικό, γιατί μετά την γαμούσα σαν σκυλί, γεμάτος ενοχές και απελπισμένος να της αποδείξω πόσο γουστάρω το μουνί της και γενικότερα μουνιά. Αυτό όμως που με έφτιαχνε ανελέητα είναι αφού έχυνε να με ρωτάει αν τον θέλω στον κώλο μου και να γίνεται συνέχεια το ίδιο.
Μέχρι που μια μέρα, ενώ μου το ξαναείπε δεν άντεξα και της λέω καθώς της τον έχωνα με απίστευτη μανία στο μουνί ότι ναι θέλω να με πηδήξουν καθώς μια γκόμενα θα της γαμάει το μουνί με τη γλώσσα της. Απίστευτο τελείωμα, ένας χείμαρρος γέμισε όλο της το στήθος. Καταλήξαμε να φιλιόμαστε και να έχουμε γεμίσει και οι δυο με τα χύσια μου. Αυτή να φιλάει το γυμνασμένο μου στέρνο και να, στο τέλος κάτσαμε να κοιτάμε το ταβάνι, αυτή να ζουλάει τις ρώγες μου και εγώ να μην πιστεύω ότι μπορώ να τελειώσω έτσι.
Κάπου εκεί, μια Παρασκευή, ενώ όλα έχουν φτιάξει και έχουν γίνει τέλεια στο σπίτι, γυρίζοντας από τη δουλειά, με περίμενε με 2 ποτήρια κρασί και… έναν παράξενο ύπνο. Το μόνο που υπάρχει μετά είναι το πιο βαρύ ξύπνημα που έχω βιώσει ποτέ. Μια θολή ματιά μου επέτρεψε να με αντικρίσω στον καθρέφτη με μια ροζ περούκα και ένα βάψιμο απίστευτο. Όμως, τα χέρια μου ήταν δεμένα και στα μπούτια μου ένιωθα ένα κάψιμο περίεργο. Όταν κατάλαβα τι συνέβαινε, άρχισα να ερεθίζομαι τόσο πολύ από την προσμονή του αγνώστου. Στα 4 δεμένος, μου είχε φορέσει τις ξεχασμένες για τόσο καιρό γόβες, άσπρες με καρφιά στο πλάι, διχτυωτές ροζ κάλτσες δεμένες στις ζαρτιέρες μου και μια φουστίτσα από πλαστικό, μαύρη κυματιστή. Όσο πιο πολύ ξυπνούσα και τα ένιωθα πάνω μου τόσο πιο πολύ καύλωνα. Ενώ το κάψιμο ήταν από το αποτριχωτικό. Δεν υπάρχει ο πόνος. Πάλι καλά που ανά τακτά χρονικά διαστήματα μου έριχνε πεταχτά φιλιά στην κωλοτρυπίδα μου, τη χάιδευε και τις έριχνε μικρές σφαλιαρίτσες καθώς μου έγλειφε τα αρχίδια.
Χαμογελώντας και κοιτώντας τον καθρέφτη απέναντι, θαυμάζοντας το απίστευτο μωρό που έβλεπα, και δεν είχε καμία σχέση με μένα, τη ρώταγα προς τι όλα αυτά. Θα δεις, θα δεις και το κουδούνι της πόρτας να χτυπάει και να μη λέει να σταματήσει ο αντίλαλος του μέσα στο σπίτι. Προσπάθησα να ελευθερωθώ κι εκείνη χαμογέλαγε, ενώ είχε και μια αμηχανία στην έκφρασή της. Ποιος μπορεί να είναι; Η πόρτα, άνοιξε και μαζί της, από τη χαραμάδα της πόρτας, άνοιξε και ο ασκός του Αιόλου.
(Copyright protected OW ref: 71803)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.