Η εισαγγελέας και το ώριμο "μπιλντέρι"

Παρατηρήσεις αποστολέα: Η ιστορία είναι εξ’ ολόκληρου αληθινή και για την ακριβή απόδοση της ίσως να χρειαστούν παραπάνω από 3 μέρη.

Για ευνόητους λόγους, θα χρησιμοποιήσω, διαφορετικά ονόματα και τοποθεσίες. Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία είναι 100% πραγματικά, χωρίς ίχνος υπερβολής.

Με λένε λοιπόν, Ανέστη και είμαι 50 χρόνων, όμως η αθλητική και αγωνιστική μου ενασχόληση με την σωματική διάπλαση (bodybuilding), καθώς και ο απόλυτα μετρημένος, πειθαρχημένος τρόπος ζωής είχαν (και έχουν) σαν αποτέλεσμα μια εμφάνιση "εξωπραγματική" για τον πολύ κόσμο που δεν έχει συνηθίσει τα ανεπτυγμένα κορμιά με άφθονο μυϊκό προσδιορισμό. Για την ακρίβεια, είναι 1.70 ύψος και περίπου 90 κιλά (κομμάτια...), φαλακρός, μελαχρινός, με έντονα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο και κάποιες γωνίες. Βεβαίως όπως ήταν αναμενόμενο, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δείχνω για πενηντάρης.

Αντίθετα με όσα διαβάζω μέσα στις τόσες ιστορίες, που αν δεν ήξερα θα είχα μαραζώσει, διότι όλοι έχουν πούτσα από 20 πόντους και βάλε, η δικιά μου είναι μια καλή, 17-17.5 εκατοστά, ολοστρόγγυλη, απόλυτα ευθυτενής μπάρα, με ικανό πάχος και θα έλεγα μετά από την εμπειρία τόσων ετών, ότι από πάχος ανήκει στο 1-2% πιο παχιών καυλιών. Μάλιστα έτσι για την ιστορία… κεφάλι περίπου Φ50 και καθώς πάμε προς τον σβέρκο έχουμε μια καλή πάχυνση από το μισο μήκος και πίσω
μέχρι την βάση της - το bonus λόγω ζωής, άθλησης και διατροφής, είναι το δυνατό και υπερφίαλο κυκλοφορικό που χαρίζει παντού και όχι μόνο στην πούτσα μου, φλέβες μεγέθους δάκτυλου και γραμμωτά νεύρα.

Σε όλη μου την ζωή, ήμουν και είμαι ήρεμος, συζητήσιμος, διαλλακτικός, ακριβής και πάνω από όλα πρόθυμος. Λεφτά δεν έβγαλα ποτέ με το τσουβάλι, αλλά πέρναγα καλά και αξιοπρεπέστατα. Ήρθε όμως η στιγμή πριν δυο χρόνια περίπου που η ζωή μου έπαιξε ένα παράξενο παιχνίδι, το οποίο με έφερε σε αρκετά δύσκολη θέση.

Μεσημέρι στην Καλλιθέα, ότι έχω τελειώσει προπόνηση και είμαι στη στάση περιμένοντας το λεωφορείο για να επιστρέψω σπίτι μου, καθώς στα 50-60 μέτρα βλέπω ένα άνδρα ακαθόριστου ηλικίας να σφαλιαρίζει και να βρίζει μια κοπελίτσα 10-11 ετών, η οποία κλαίει και φωνάζει, ενώ (καθώς πλησίασα) είδα ότι είχε ματώσει στα χείλη και κάτω από το ένα της μάτι. Ήταν αδύνατο να μην αντιδράσω και αφού του φώναξα άγρια, πλησίασα και τον ακινητοποίησα.

•    Σταμάτα ρε θα την σκοτώσεις ...είσαι στα καλά σου;

•    Άσε με κάτω ρε τσόγλανε, άσε με γιατί θα σε σκοτώσω κι εσένα κι αυτήν.

•    Ηρέμησε και μη με απειλείς, κόρη σου είναι;

•    Ναι ρε μαλάκα κόρη μου είναι και εσύ με πιο δικαίωμα επεμβαίνεις;

•    Ρε φίλε, ηρέμησε και θα σε αφήσω, ότι και να έκανε, δεν θα την σκοτώσεις κιόλας…

Ξαφνικά νοιώθω μια δυνατή κλωτσιά στα πλευρά και πέφτω μαζί με τον άνδρα κάτω. Ήταν ο αδελφός του και ήρθε και καλά να τον υπερασπιστεί. Δυστυχώς αναγκάστηκα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και τούς κτύπησα κάμποσο. Μαζεύτηκε κόσμος, Ήρθε η αστυνομία και το ΕΚΑΒ και εμένα με συνέλαβαν.
Χωρίς να προλάβω καλά-καλά να συνειδητοποιήσω τι έγινε, βρέθηκα σε κρατητήριο με την αυτόφωρη διαδικασία, περιμένοντας το δικαστήριο που έγινε την επόμενη ημέρα. Πρόεδρος και εισαγγελέας ήταν γυναίκες και ειδικά η εισαγγελέας ήταν πολύ σκύλα. Βέβαια ακόμα και μες στην αγωνία μου δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω ότι επρόκειτο για μια καυλομούνα γυναίκα με όλη τη σημασία της λέξεως, που εξέπεμπε σεξουαλικό μακελειό από τα 10 μέτρα. Δυστυχώς για μένα δεν είχε καμία σχέση με τον ανακριτή που προηγήθηκε, επειδή υπήρχαν βαριές (σιγά...) σωματικές βλάβες και που σχεδόν κατανόησε την φύση τής υπόθεσης.

Για να μην μπαίνω σε λεπτομέρειες, με καταδίκασαν σε 6 μήνες φυλακή με αναστολή και χρηματικό πρόστιμο . Εντύπωση μου προκάλεσε ότι δεν μέτρησε το λευκό ποινικό μου μητρώο - άλλωστε ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου που τσακώθηκα με επακόλουθο τον τραυματισμό δυο ανθρώπων, μέχρι τότε ούτε μάρτυρας σε δικαστήριο δεν είχα πάει. Κατάφερα να μιλήσω κατόπιν εορτής με την εισαγγελέα ( αυτήν την καβλομούνα που λέγαμε ) και αρκέστηκε να μου πει ότι κατανοεί το θέμα, αλλά οι νόμοι είναι νόμοι και ότι δεν έπρεπε να τούς κτυπήσω τόσο.

Κι εδώ ξεκινάει η πιο παράξενη κατάσταση που έζησα ποτέ...

Άφησα πίσω μου λοιπόν το συμβάν, το οποίο δεν σας κρύβω με είχε τρομάζει και αναστατώσει και ξαναγύρισα στη ρουτίνα μου. Την επόμενη μέρα γυρνώντας από την δουλειά αργούτσικα απόγευμα, κατέβηκα μια στάση πριν για να πάω στο σούπερ-μάρκετ να πάρω τα αυγά μου, τούς τόνους μου, τα μαρούλια μου κλπ. Βρισκόμουν στο ράφι που είναι τα ξύδια για να διαλέξω ένα καλό μηλόξυδο και για καλή μου τύχη βλέπω ένα τελευταίο κομμάτι από ένα καινούργιο και το βάζω στο καλάθι. Ξάφνου ακούω μια νεανική γυναικεία φωνή και στην συνέχεια μια άλλη φωνή, προφανώς την φωνή τής μάνας της.

•    Α! τον μαλάκα τον σφίχτη, κοίτα ρε μαμά πήρε το τελευταίο μηλόξυδο, όχι ρε πούστη μου…

•    Δεν πειράζει βρε Μυρτώ, θα πάρουμε αλλού αιδούς.

•    Μα εγώ αυτό ήθελα, τον μαλάκα τον φούσκα.

•    Σου έχω πει χιλιάδες φορές να προσέχεις πως μιλάς, αλίμονο πια για ένα ξύδι…

Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα τα ψώνια μου. Έριξα όμως μια κλεφτή πλάγια ματιά, αρκετή για να δω ότι η νεαρά ήταν κάπου 17-18, με σορτσάκι και μπλουζάκι κολλητό, κάπου 1.65-1.70, αρκετά καυλωτική, αλλά ξενέρωσα με τις εκφράσεις της.

Και το σκηνικό έγινε στα ταμεία.

Βρέθηκα ακριβώς πίσω από την μάνα και την κόρη στο ταμείο περιμένοντας στη σειρά. Σκέφτηκα λοιπόν να δώσω ένα μάθημα στην κόρη, χωρίς όμως να συνειδητοποιήσω απόλυτα την παρουσία τής μάνας. Καθώς λοιπόν ακούμπησαν τα καλάθια στην μεταλλική βάση του κισσέ του ταμείου, πιάνω το μηλόξυδο και αφού κτυπώ ελαφρά στην πλάτη την κόρη και λέω.

•    Δεσποινίς, είμαι σίγουρος ότι θέλατε αυτό το μηλόξυδο, οπότε αφού δεν είχε άλλο, επιτρέψτε μου να σας το δώσω και εγώ θα βολευτώ με αυτό το ξύδι που έχετε πάρει εσείς.

•    Μα!!... ε.... τι... ξέρετε... εγώ δεν...

•    Δεν πειράζει, για τίποτα, και εννοώ για τίποτα, πολλές φορές, η γλώσσα τρέχει...

Και ξαφνικά γυρνάει η μάνα και… ωχ… τόμπολα, είναι η εισαγγελέας.

•    Μα εσείς δεν είστε ο…;

•    Ναι κυρία μου εγώ είμαι ο "καταδικασμένος" (ελαφρύ χαμόγελο).

•    Μαμά ξέρεις τον κύριο;

•    Ναι Μυρτώ μου, ο κύριος είχε μια περιπέτεια και χθες τον δίκασα.

•    Κυρία μου όπως βλέπετε η ζωή είναι παράξενη και απρόσμενη, τέλος πάντων επιτρέψτε μου να σας προσφέρω το μηλόξυδο που τόσο επίμονα και διακαώς ήθελε η κόρη σας κι εγώ θα πάρω το ξύδι που έχετε στο καλάθι σας.

•    Αποκλείεται, δεν υπάρχει περίπτωση.

•    Ακούστε με, το λεξιλόγιο τής κόρης, δεν με ενόχλησε, είναι συνηθισμένα σχόλια και λεξιλόγιο από νεαρά άτομα στην εφηβεία και θα χαρώ, μιας και μιλήσαμε να πάρετε το μηλόξυδο, σας παρακαλώ.

•    Εντάξει Κύριε... Ανέστης, νομίζω είπαμε;

•    Ναι καλά θυμάστε και απ’ ότι άκουσα, Δεσποινίς Μυρτώ η κόρη κι εσείς κυρία…;

•    Κυρία Αρβανιτοπούλου Κατερίνα.

•    Ωραία Κυρία Κατερίνα.

Μετά πλήρωσαν κι έφυγαν, ενώ εγώ ξεφόρτωνα το καλάθι, ένα τελευταίο χαμόγελο έπεσε με την "μαμά", ενώ η μικρή δεν είχε συνέλθει ακόμα και το πρόσωπο της ήταν κατακόκκινο.

Βγαίνοντας έξω πήρα το δρόμο με τα πόδια για να επιστρέψω και να βάλω το κουρασμένο κορμί μου σε ένα καναπέ να ξαποστάσω λίγο και μετά να ετοιμάσω τα γεύματα.

Αλλά το ‘χε η μέρα και η μια έκπληξη διαδέχονταν την άλλη. Ένα δυνατό κορνάρισμα διέκοψε τις σκέψεις μου και γύρισα απότομα να δω. Τι να δω... βλέπω μια τζιπάρα με ελαφρά φιμέ τζάμια, το παράθυρο του συνοδηγού κατεβασμένο και ένα χέρι να μου κάνει νεύμα. Πλησιάζω και τι να δω. Η μάνα και η κόρη μαζί (ωχ είπα από μέσα μου, εδώ έχουμε θέματα...)

•    Λοιπόν κύριε Ανέστη πέστε μου προς τα που πάτε.

•    Α! σας ευχαριστώ, αλλά δεν υπάρχει λόγος είναι πολύ κοντά σχετικά και δεν θα ήθελα να σας βγάλω από το δρόμο σας.

•    Α! Επιμένω, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σάς πετάξουμε μέχρι το σπίτι σας, ήταν και ιδέα τής Μυρτώς για να επανορθώσει κάπως...

•    Ok είμαι στην Α… στο 129 νούμερο στην καινούργια πολυκατοικία με το πάρκο.

•    Μα καλά εκεί μένετε;

•    Ναι εδώ και 5 μήνες πήρα ένα πολύ μικρό διαμέρισμα στον 5ο δίπλα ακριβώς σε ένα μεγάλο ρετιρέ.

•    Ε… δεν το πιστεύω, αν είναι δυνατόν.

•    Μα αν μιλάμε για το ίδιο, τότε στο ρετιρέ αυτό θα μείνουμε εγώ και η κόρη μου σε 3-4 μέρες καθώς τώρα τελειώνουν και οι μεταφορές τής οικοσκευής.

•    Α! ώστε θα είμεθα γείτονες, νομίζω ότι είναι απίθανη σύμπτωση, αλλά όχι κακή...

και αφού μου άνοιξε η κόρη από μέσα την πίσω πόρτα τής τζιπάρας, πήδηξα μέσα και γελώντας, είπα στα " κορίτσια " μάνα και κόρη ότι τούς ευχαριστώ εκ των πρότερων.

Στη διαδρομή, την πολύ σύντομη, δεν είπαμε και κάτι σημαντικό, απλά η κόρη σχολίασε αν χωράω πίσω ή αν θα έπρεπε να πάρει τα ψώνια τους για να χωρέσω χαριτολογώντας για το μέγεθος μου και το πλάτος μου, πράγμα που με έκανε να γελάσω και να αστειευτώ. Και οσονούπω φθάσαμε και η μαμά, πάρκαρε την τζιπάρα στο γκαράζ. Πήραμε όλοι μαζί το ασανσέρ για τον 5ο, λέγοντάς μου ότι ευκαιρία ήταν να ρίξουν και μια ματιά στο σπίτι να δουν κάτι λεπτομέρειες.

Ευχαρίστησα για μια φορά ακόμα, αυτή την φορά κοιτώντας με σημασία στα μάτια την Κα Κατερίνα και ακουμπώντας φιλικά στον ώμο την Μυρτώ, λέγοντας, ότι τώρα θα τα λέμε απαξάπαντος και πιθανά με την συνοδεία καφέ, πράγμα στο οποίο, συμφώνησε ιδιαιτέρως η μαμά κα Κατερίνα, μιλώντας και για μεζέ και ουζάκι, πράγμα που με έκανε να απορήσω κάπως, γιατί από ένα σημείο και μετά είχε ξεφορτωθεί το προσωπείο της σκληροπυρηνικής εισαγγελέως και ερχόταν πιο κοντά στο ρόλο του ακαταμάχητου M.I.L.F. Γυναικάρα όντας με μία παράξενη μίξη και του μοντέρνου και του παλιού, μία σύγχρονη αρχοντομούνα θα έλεγα, αλλά αυτό έμελλε να το ανακαλύψω.

Έτσι λοιπόν μετά την αναπάντεχη αυτή συνάντηση και τελικά γνωριμία, η εισαγγελέας Κα Κατερίνα και η κόρη της Μυρτώ, μετακόμισαν στο τεράστιο ρετιρέ, διπλά ακριβώς στο δικό μου δυαράκι και οι μέρες κυλούσαν, πολύ καλύτερα απ’ όσο θα μπορούσα να φανταστώ. Φυσικά με την μετακόμιση, βοηθώντας σε ένα βαρύ μπουφέ και ένα σύνθετο, καθώς και με κάτι ηλεκτρολογικά θέματα στις επόμενες μέρες, είχαμε γίνει σχεδόν κολλητοί - φυσικά έμαθα λεπτομέρειες, ότι ήταν χωρισμένη πολλά χρόνια και ότι - από τα συμφραζόμενα - είχε πέσει με τα μούτρα στην καριέρα της και στο μεγάλωμα τής κόρης της, όποτε χρόνος για " διασκέδαση " και σαρκικές απολαύσεις, μάλλον ανύπαρκτος.

Το μυαλό μου δούλευε ασταμάτητα στο πώς θα μπορούσα να "πάρω" αυτή τη γυναικάρα, αυτό το πολλά υποσχόμενο κορμί που επιμελώς διατηρούσε σε φανταστική κατάσταση και που δεν παρέλειπε να δείχνει, όχι όμως προκλητικά, απλά χαιρόταν την εμφάνισή της και αντλούσε ενέργεια μέσα από αυτό. Προσπαθούσα να μαντέψω τι σκέφτεται μέσα από τις εκφράσεις του προσώπου της και τις κουβέντες της, αλλά μάταια, γιατί αν ενθουσιαζόμουν με κάτι μετά ακολουθούσε κάτι άλλο που ήταν αδιάφορο...

Ώσπου ένα πρωί Κυριακής, η τύχη μου χαμογέλασε. Με το που ξύπνησα και βγήκα στην βεραντούλα μου, βλέπω την Κα Κατερίνα που τώρα πλέον φώναζα Κατερίνα να προσπαθεί να τεντωθεί πάνω σε μια σεζλόνγκ και να τρίβει κάπως το δεξιό της ισχίο...

•    Καλημέρα, τι έπαθες, πονάς;

•    Αχ βρε συ Ανέστη, χθες το βράδυ ανέβηκα στη σκάλα να βγάλω κάτι σκεπάσματα και κατεβαίνοντας γλίστρησα και παραπατώντας έπεσα κάτω και μου φαίνεται ότι πέρα από την μελανιά έχω χτυπήσει λιγάκι και την μέση μου.

•    Λοιπόν, αν θέλεις παίρνω τα λαδάκια μου έρχομαι δίπλα, φτιάχνω ένα καφεδάκι και μετά μπορώ να το κοιτάξω και να το περιποιηθώ όσο γίνεται…

•    Ε... δεν ξέρω... να μη σε κουράζω πρωί-πρωί και...

•    Καλά, τώρα άκουσες τι είπες; Σιγά την κούραση. Χαρά μου να σε περιποιηθώ με τα χεράκια μου ( σκάω και ένα χαμόγελο υποχθόνιο με σημασία ξεσκίσματος ).

•    Άντε, έλα, πάω να σου ανοίξω.

Τα λάδια ανά χείρας, το κουτάκι με τα έτοιμα στριμμένα τσιγάρα και η καρδιά μου κτυπούσε λες και πήγαινα σε εφηβικό ραντεβού. Αυτή η γυναίκα ξυπνούσε μέσα μου πολλά ένστικτα πάθους και καύλας. Ένοιωθα ότι υπήρχε χημεία που έπρεπε να "καλλιεργηθεί".

•    Καφεδάκι θα σου κάνω εγώ, πάμε στην κουζίνα.

Όση ώρα μου έκανε τον ελληνικό μου ( παραδοσιακά πράματα ) τόση ώρα την έγδυνα με τα μάτια μου. Φορούσε μια σατέν χρυσοχάλκινη ρομπίτσα, μάλλον χωρίς σουτιέν ( ήταν κάπως φαρδιά ) και δυο παντοφλάκια λούτρινα ανοικτά καλοκαιρινά - τι πόδια θεέ μου, τι όμορφος κώλος, τι ωραία στεγνά χέρια, τι άρωμα φρεσκάδας σαν να είχε βγει από το μπάνιο, αν και εγώ πέθαινα να μυρίσω το άρωμα τής καύλας της. Ήθελα να μυρίσω όλα τα ζουμιά της, ήθελα να γευτώ το μουνί της και να τρίψω πάνω του το πρόσωπο μου.

•    Η Μυρτούλα, κοιμάται;

•    Όχι, η Μυρτώ έφυγε από χθες το βράδυ και θα κάτσει αυτή την βδομάδα με τον πατέρα της στο χωριό.

•    Επιτέλους μόνοι… έσπευσα να επισημάνω.

•    Είσαι τρισάθλιος και ουτιδανός, αλλά μου είσαι ιδιαίτερα συμπαθής, οπότε σε συγχωρώ... Χα, χα…

•    Κατερινούλα μου, εγώ δεν θέλω να με συγχωρήσεις, πειράζει;

•    Έλα, άντε πάρε το καφεδάκι σου, να κάνουμε και ένα τσιγαράκι.

Στον καφέ είπαμε άσχετες μαλακίες κι έτσι με το που ρούφηξα 5 τζούρες καφέ και έκανα και ένα τσιγάρο, τής είπα να μου πει που θα παίξει το μασάζ και η περιποίηση.

•    Λοιπόν, ευκαιρία να δεις τις δυνατότητες μου, πες μου σε πιο μέρος μπορείς να ξαπλώσεις να είσαι άνετα;

•    Πάμε μέσα στο κρεβάτι που έχω στο πιλάτες που είναι και κρεβάτι μασάζ.

•    Ωραία, θέλουμε 2-3 πετσέτες, ένα σεντονάκι για σένα και φοράς ένα βρακάκι μικρό και όχι στηθόδεσμο. Πρέπει να είσαι άνετα και χαλαρά.

•    Μα...

•    Ε μη μου πεις τώρα ότι σε έπιασαν ντροπές γιατί θα στεναχωρηθώ, έλα μανάρι μου να σε φτιάξω και κάνε μου μια χάρη: Μη σκέφτεσαι.

•    Καλά, πήγαινε μέσα κι έρχομαι.

Και ωχ Θεέ μου, σκάει μύτη και με τη ρόμπα μισάνοιχτη ανεβαίνει στο κρεβάτι, ξαπλώνει μπρούμυτα και αφήνει την ράμπα να πέσει κάτω ενώ σκεπάζει την μισή πλάτη και την μέση της με το σεντονάκι. Φυσικά αυτό που αντικρίζω ζωντανό από κοντά για πρώτη φορά με έχει καθηλώσει. Τι καπούλια είναι αυτά, τι κωλάρα, τι γυμνασμένοι στρογγυλοί μηροί, τι υπέροχες γάμπες. Ένα πόδι με λεπτό γόνατο και αστράγαλο και όλα τα άλλα με υπέροχες έγκαυλες καμπύλες - ένα μικρό τριγωνικό βρακάκι που δεν κρύβει σχεδόν τίποτα από την τουρλωτή κωλάρα της και χάνεται σχεδόν καθώς μπαίνει ανάμεσα στα μπούτια της, μία ροδαλή φίνα επιδερμίδα και μία περιοχή στρογγυλή γύρω από την μικρή κωλοτρυπίδα που σκουραίνει κάπως ομοιόμορφα και υποδεικνύει το στόχο.

Ζεσταίνω τα χέρια μου με το λάδι και ετοιμάζομαι, ενώ εκείνη βολεύει το κορμί της και έχει και το μαξιλαράκι του αέρα να βάλει το κεφάλι τής και όλα στην εντέλεια.

•    Είμαι καλά εδώ;

•    Βεβαίως μια χαρά και τώρα δείξε μου που πονάς, το σημείο δηλαδή και με ποιες κινήσεις…

•    Να εδώ, αλλά τώρα που πέρασε κάπως η ώρα δε με ενοχλεί κάποια κίνηση.

•    Α ωραία, οπότε δεν έχουμε κάποιο θέμα, χαλάρωσε τώρα και θα σε βοηθήσω κι εγώ να χαλαρώσεις.

Ξεκινάω όσο πιο τρυφερά και μαλακά μπορούσα και αρχίζω πρώτα από τον λαιμό και φυσικά την περιοχή των ώμων. Είναι χαλαρή και δείχνει ότι αποφάσισε να αφεθεί. Βέβαια ανεξάρτητα από το τι σκέφτεται τώρα και τι θέλει πρέπει να μη χάσει την εμπιστοσύνη τής σε μένα, πρέπει εκείνη να το προκαλέσει.

Το κορμί της είναι ζεστό κι εγώ συνεχίζω να την τρίβω πότε με ελλειπτικές κινήσεις πότε με την κλασσική προοδευτική πίεση, ενώ παρατηρώ ότι οι μηροί της εσωτερικά και πίσω φαίνεται να έχουν ανατριχιάσει, ίσα-ίσα που ξεχωρίζω κάποιους διεγερμένους πόρους από τις ξυρισμένες τριχούλες της.

•    Σου αρέσει Κατερίνα; Νοιώθεις καλά;

•    Ναι υπέροχα, έχεις μαγικά χέρια!

•    Χαίρομαι, άμα θέλεις να επιμείνω σε κάποιο σημείο ή σκεφτείς κάτι άλλο, πες μου για να πράξω κατάλληλα.

•    Όχι κάνε αυτό που νομίζεις και ξέρεις.

Πώς να ερμηνεύσει κανείς τώρα αυτά τα λόγια; Τι σπαζοκεφαλιά; Μπορεί να σημαίνουν τα πάντα, μπορεί και τίποτα. Μετά από ένα τέταρτο μασάζ, σκέφτηκα ότι ο κύβος ερρίφθη και πρέπει να δράσω, ενώ ειλικρινά, ευτυχώς που είχα τραβήξει την πούτσα μου αριστερά μέσα στο σφικτό σλιπάκι μου, αλλιώς θα είχαμε θέματα. Τα αρχίδια μου πόναγαν από την καύλα και ένα εσωτερικό τρέμουλο αδρεναλίνης έκανε την εμφάνισή του - ψυχραιμία πρέπει να μείνω ήρεμος

Τραβάω το σεντονάκι και έχω στο κρεβάτι πλέον μπρούμυτα την Κατερίνα μόνο με το βρακάκι της.

•    Είσαι υπέροχη και θέλω να σε περιποιηθώ πολύ και έντονα, έχω τρελαθεί...

•    Μ΄ αρέσει που μου μιλάς, μου αρέσει που μ΄ αγγίζεις, αλλά δεν πρέπει.

Χωρίς ενδοιασμούς πλέον με το ένα μου χέρι κρατάω ανοικτούς τους γλουτούς της και με το άλλο χουφτώνω με σημασία το φουσκωμένο καυλωμένο μουνί της, το οποίο είναι μούσκεμα. Ζουμιά έχουν τρέξει πάνω στο κρεβάτι, καθώς προσπαθώ να παραμερίσω το βρακάκι που έχει χωθεί μέσα στα έξω μουνόχειλα. Λάδια, ζουμιά και χυμοί έχουν γίνει ένα γαλάκτωμα και η μυρωδιά τής καύλας είναι έκδηλη σε όλο το δωμάτιο.

•    Ναι μωρό μου, το ήξερα ότι είσαι ηφαίστειο, το ήξερα ότι μια τέτοια γυναικάρα είναι αδύνατον να μην καυλώνει ασταμάτητα…

•    Μη σε παρακαλώ, έχω μουδιάσει παντού και δεν μπορώ άλλο, μη... αχ... μη, δεν το αντέχω, θα…

•    Αυτό θέλω μωρό μου, να σε τελειώσω, για να παίξουμε.

Συνεχίζω να χαϊδεύω το υπέροχο καυτό ζεστό και υγρό μουνί, έχω βάλει και τον αντίχειρα μέσα και προσπαθώ να φτάσω το κουμπί της, ενώ με τον δείκτη και το μέσο χαϊδεύω ρυθμικά κυκλικά και πάνω κάτω την κλειτορίδα της. Μία υπέροχη μεγαλούτσικη κλειτορίδα που το κεφαλάκι της ήταν έτοιμο να σκάσει.

•    Πω, πω, που να το φανταστώ, μωρό μου, ότι είσαι τέτοια κάβλα;

•    Αχ, έρχομαι, Ανέστη μου, έρχομαι, αχ, καίγομαι και μουδιάζω…

Και ξαφνικά ένα κύμα από τρέμουλο και σπασμούς κατακλύζει το κορμί της. Ήταν τόσο δυνατοί οι σπασμοί που το μουνί της πέταξε έξω τον αντίχειρα μου και μια μεγάλη ποσότητα από υγρά ξεπήδησε από μέσα της και αφού έγλειψε πάνω στα μπούτια της έπεσε πάνω στο κρεβάτι. Με τα δυο της χέρια έπιασε τα χέρια μου και με σταμάτησε.

•    Μη όχι άλλο σε παρακαλώ, δεν μπορώ,  μου έχει κοπεί η αναπνοή.

•    Εντάξει μωρό μου, ξεκουράσου και ηρέμησε. Εγώ θα ανάψω ένα τσιγαράκι.

Ένοιωσα πολύ καλά, ακόμα κι ας μην είχα κάνει κάτι για μένα, αλλά με τίποτα δεν περίμενα να χύσει τόσο γρήγορα, χωρίς καν να προλάβω να "αρμέξω" τα βυζιά της, χωρίς να παίξω λίγο με την σφικτή κωλοτρυπίδα της. Παρ΄ όλα αυτά, ήταν υπέροχο που έχυνε τόσο γρήγορα.

Συνεχίζεται...