Όλα τα απρόσμενα στη ζωή πάντα έχουν την καλύτερη κατάληξη. Έτσι έτυχε και σε εμένα. Ένα βροχερό πρωινό, τέλος Γενάρη ενώ ήμουν στην δουλειά, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η μάνα μου που μου μετέφερε άσχημα μαντάτα.

Συνέβη πριν μερικά χρόνια με την τότε κοπέλα μου την Ε. Και οι δυο έχουμε κανονικά σώματα, με την Ε να είναι ξανθιά, αδύνατη, με φοβερό κώλο. Εγώ ήμουν 20 τότε και εκείνη 19.

Προηγούμενο μέρος: Μαγικό νησί (4ο μέρος)

Την επόμενη μέρα καθίσαμε να συζητήσουμε την προσφορά του Μανώλη. "Τα χρήματα είναι πολλά, Άρτεμις", ξεκίνησα κοιτάζοντάς τη στα μάτια, προσπαθώντας να διαβάσω τις σκέψεις της. "Κατάλαβα ότι δε σου άρεσε η πρότασή του να γίνει αυτό δουλειά. Εμάς μάς βγήκε αυτό τυχαία μωρό μου, από την τρέλα της στιγμής και την καύλα μας, όχι για το μεροκάματο".

Προηγούμενο μέρος: Όμορφος σαν Κορίτσι (10ο μέρος): O κατήφορος της μάνας

Πονάει πάντα την πρώτη φορά, αλλά όταν αυτός ο πόνος του ξεπαρθενιάσματος συνοδεύεται και από αληθινή ηδονή, όταν πετύχει το γαμήσι, τότε ξεχνιέται ο πόνος και μένει η ανάμνηση της απόλαυσης, ή ακόμα πιο ακραία, δένεται ο πόνος με τη απόλαυση και κάποιοι τα αναζητούν μαζί.