Προηγούμενο μέρος: Η καθαρίστρια
Οι επόμενες μέρες στην εργασία κύλισαν ήρεμα. Η Μαρία συνέχιζε την καθαριότητα των χώρων, προκαλώντας με το ντύσιμό της παρά την θέλησή της. Η Ιωάννα πλέον την ανεχόταν, γνωρίζοντας το τι είχε δει στον υπολογιστή. Επίσης αναρωτιόταν συνεχώς τι είχε γίνει εκείνο το απόγευμα και προσπαθούσε να με ψαρέψει. Ανεχόμουν την παρουσία της και έκανα υπομονή. Την προηγούμενη εβδομάδα είχα συμφωνήσει με άλλη εταιρία και σε 20 μέρες, στο τέλος του μήνα, θα αποχωρούσα. Είχα ενημερώσει προς το παρόν μόνο τον διευθυντή ώστε να μπορέσει να με αντικαταστήσει.
Πέμπτη απόγευμα. Κάθομαι έως αργά ώστε να κλείσω όποιες εκκρεμότητες είχα, όπως είχαμε συμφωνήσει με τον διευθυντή μου. Έχω χρόνο μέχρι και την παρασκευή καθώς από δευτέρα θα εκπαιδεύω τον ή την αντικαταστάτη μου. Δυστυχώς σήμερα έπρεπε να ανεχθώ την Ιωάννα καθώς και αυτή λόγω δουλειάς έμεινε. Μάλιστα θα έπρεπε με το ίδιο όχημα να γυρίσουμε Θεσσαλονίκη. Γύρω στις 8 το απόγευμα σηκώνεται και λέει τελείωσα, φεύγουμε. Η στιγμή της εκδίκησης μου νιώθω, και απαντάω εγώ πάλι όχι, έχω τουλάχιστον μια ώρα δουλειά. Με κοιτάει με ένα βλέμμα που δεν μπόρεσα να διαβάσω μέσα του πόσα κακά αισθήματα είχε για εμένα.
- Τι λες, μου λέει, είναι ήδη 8 η ώρα και έχω κανονίσει να βγούμε με τον αρραβωνιαστικό μου για φαί.
- Να τον πάρεις τηλέφωνο και να του πεις ότι θα σε γλεντήσει άλλος απόψε…
απαντάω στην ψύχρα και σκύβω πάλι στα χαρτιά μου. Γύρω στις 9:30 τελειώνω την δουλειά μου και σηκώνομαι ώστε να μαζέψω, να κλείσουμε και να φύγουμε.
- Μπορείς να πάρεις το αγόρι σου και να του πεις να σε περιμένει σε μια ώρα, της λέω, να πάτε για την βόλτα σας.
Με κοιτάζει με ένα δολοφονικό ύφος και μου απαντάει στην ψύχρα:
- Όχι δε θα τον πάρω, θα πάω κατευθείαν για ύπνο. Εκτός αν βρεθεί άλλος να με γλεντήσει.
- Α καλά της απαντάω, μαζεύω και φεύγουμε.
Στο δρόμο δεν ανταλλάσουμε παρά ελάχιστα λόγια. Ρωτάει και απαντάω μονολεκτικά προσπαθώντας να κλείσω κάθε κουβέντα. Θέλω απλά να τελειώνει η διαδρομή, να την αφήσω σπίτι της και να πάω για ένα ζεστό ντους και μετά ύπνο. Κάποια στιγμή σε μια από τις πολλές ερωτήσεις που κάνει προσπαθώντας να ξεκινήσει κουβέντα με ρωτάει:\
- Την πήδηξες;
- Παρακαλώ;…
λέω και για πρώτη φορά δεν της έκοψα την κουβέντα. Μου απαντάει...
- τη Μαρία την πήδηξες εκείνο το βράδυ που μείνατε οι δύο σας;
Τώρα που κατάλαβα σε τι αποσκοπούσε η ερώτηση της, της απαντάω ένα μονολεκτικό ξερό «ναι» προσπαθώντας να κλείσω την κουβέντα.
- Καλά κατάλαβα ότι γαμήθηκε πάνω στο γραφείο μου το πουτανάκι…
λέει περιμένοντας από εμένα απάντηση. Το άφησα ασχολίαστο. Προσπαθώντας να συνεχίσει την κουβέντα με ρωτάει ξανά, γαμιόταν καλύτερα από εμένα; Ενώ θα έπρεπε να απαντήσω με ένα μονολεκτικό ναι για να σιωπήσει για πρώτη φορά, έδωσα απάντηση που επέτρεπε τη συνέχεια της κουβέντας, λέγοντάς της ότι δε θυμάμαι και πολλά από εκείνη τη βραδιά.
- Άλλωστε δεν πήδηξα την πραγματική Ιωάννα αλλά μια μεθυσμένη που δεν μπορούσε να ελέγξει τις πράξεις της.
- Πιστεύεις δηλαδή ότι δεν το ήθελα αλλά παρασύρθηκα;… μου λέει.
- Ναι…
της απαντάω ξεκάθαρα και δε μου ξαναμιλάει μέχρι να φτάσουμε. Κάτω από το σπίτι της παρκάρω προσωρινά στην πυλωτή ώστε να κατέβει. Μου ζητάει να κατέβω να τη βοηθήσω με την τσάντα της καθώς κουβαλούσε κάποια έγγραφα από το γραφείο για να τα αρχειοθετήσει. Όντως ήταν βαριά, σκέφτομαι και τη βοηθάω καθώς μετά βίας σηκωνόταν. Μπαίνουμε σπίτι της, ωραίο σπιτάκι, συμπαθητικό, όμορφα διακοσμημένο, με γούστο που δεν μου είχε αφήσει περιθώρια με τον χαρακτήρα της να προσέξω στο παρελθόν. Περίμενε 5 λεπτά μου λέει να βάλω κάτι ελαφρύ πάνω μου γιατί έχω σκάσει, όντας καλοκαίρι και φεύγει προς τα μέσα πριν προλάβω να της πω ότι βιάζομαι και θα φύγω. Άντε λέω, λόγω ευγένειας να μείνω, να την καληνυχτίσω και μετά να φύγω. Χαζεύω από το παράθυρο έξω, μια αστική θέα και στο βάθος διακρίνεται το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Τίποτα ιδιαίτερο.
Ακούω μια φωνή.
- Ήρθα…
μου λέει. Γυρνάω, λέγοντας… ωραία τώρα μπορώ να φύγω κι εγώ στο τέλος όμως, στην τελευταία λέξη την κατάπια. Στεκόταν απέναντι μου με ένα μαύρο δερμάτινο εσώρουχο με φερμουάρ, γόβες δερμάτινες μαύρες και δύο κλιπ με φούντα στις ρώγες της. Στο χέρι της κρατούσε ένα μαστίγιο. Μέχρι να ολοκληρώσω το βλέμμα μου από πάνω μέχρι κάτω έχω καυλώσει.
- Ήρθα να σου θυμίσω ποια γαμιέται καλύτερα…
μου λέει και χτυπάει το μαστίγιο στον αέρα.
- Γδύσου διατάζει με ένα δεύτερο ράπισμα στον αέρα.
Γδύνομαι και φαίνεται η καύλα, αλλά και η αμηχανία μου. Με πλησιάζει. Με περιεργάζεται, με χαϊδεύει. Πετάει το μαστίγιο στο πάτωμα, γονατίζει, με τσιμπουκώνει. Πνίγεται, τον βάζει όλο μέσα κάνει σαν να είναι το τελευταίο της τσιμπούκι. Τον βγάζει, τρέχουν τα σάλια της, τον ξαναβάζει. Η πρώτη κουβέντα που κατορθώνω να ψελλίσω είναι…
- και τα μπαλάκια καργιολάκι και τα μπαλάκια.
Μουγκρίζει αυτάρεσκα και ρουφάει τις μπάλες μου. Σιγά-σιγά συνέρχομαι. Τα χέρια μου μπλέκονται στα μαλλιά της. αρχίζω να της γαμάω εγώ το στόμα, ενώ σε ανύποπτη στιγμή τραβώ τα κλιπ από τις ρώγες. Μουγκρίζει από πόνο αλλά την φτιάχνει, το βλέπω στον τρόπο που με κοιτάει. Όταν τον βγάζω έξω για να ανασάνει μου λέει…
- Θέλω γαμήσι!
Την αρπάζω από τα μαλλιά και της λέω…
- πάμε στο κρεβάτι σου.
- Όχι στο κρεβάτι, μου λέει, δε θέλω, εδώ πάρε με στο σαλόνι.
- Στο κρεβάτι σου, τη διατάζω δίνοντας της το πρώτο χαστούκι. Στο κρεβάτι που σου αγόρασε ο αρραβωνιαστικός σου για να πηδιέσαι σαν πουτάνα και να του φοράς τα κερατάκια της λέω.
Με κοιτάζει, σηκώνεται και με οδηγεί στο δωμάτιο. Μπαίνουμε στο δωμάτιο. Γυρνάει, με κοιτάει. Τη σπρώχνω στο κρεβάτι και πέφτω από πάνω της. Πεινασμένος τρώω κάθε εκατοστό του κορμιού της. Γεύομαι τις ρώγες της. Μεγάλες με καφέ περίγραμμα, ερεθισμένες, σκληρές σαν πέτρα. Τις ρουφάω, τις πιπιλάω, παίζω μαζί τους με την γλώσσα μου, παρακολουθώ τα βογγητά της και ερεθίζομαι. Το γόνατο μου ακουμπάει το εσώρουχο της και αυτή τρίβεται. Γεύομαι όλο της το κορμί και ιδίως τα ποδαράκια της. Δεν ακουμπάω μονάχα το μουνάκι της μέχρι που με παρακαλάει. Κατεβάζω το φερμουάρ από το δερμάτινο εσώρουχο της και βλέπω μια πλημμύρα από υγρά. Αφού για λίγο μαζεύω κάποια από αυτά με τα δάκτυλα μου και τα γλείφω επιδεικτικά μπροστά της, ξαπλώνω πάνω της, μπαίνω μέσα της, νιώθω την κάψα και την κάβλα της ενώ την ψωλή μου "γδέρνει" το φερμουάρ. Η κάβλα απερίγραπτη.
Δεν αντέχει, τελειώνει πάνω στην ψωλή μου. Δεν αντέχω, με το ζόρι προλαβαίνω να βγω έξω εκσπερματώνοντας σε όλο της το κορμί μη μπορώντας να περιμένω. Με κοιτάει φιλήδονα. Την κοιτάω όλο κάβλα. Δεν έχω χορτάσει ακόμη. Τη γυρνάω στα τέσσερα. Τη στήνω με τέτοια φορά, ώστε στο πρόσωπο της να είναι η φωτογραφία του αρραβωνιαστικού της. Μπαίνω μέσα της με δύναμη. Μου αρέσει το σφυροκόπημα και το ξέρει, για αυτό και στήνεται σηκώνοντας την λεκάνη της ώστε να με νιώσει όλο μέσα της.
Μπαινοβγαίνω με δύναμη μέσα της. Τα χαστούκια διαδέχονται το ένα το άλλο εναλλάξ στα δύο όλο κάβλα κοκκινισμένα κωλομάγουλα της. Το ένα μου χέρι μπλέκεται στα μαλλιά της. Στρέφω το κεφάλι της ώστε να βλέπει την φωτογραφία του αρραβωνιαστικού της. Της λέω ότι τον κάνει κερατούλη, ότι δεν ξέρει να τη γαμάει και φέρνει άλλους άντρες να την γαμάνε μπροστά της, ότι είναι η μεγαλύτερη πουτάνα του κόσμου και τον πουλάει για μια ψωλή. Χύνει. Χύνει με σπασμούς ενώ ακόμη την καρφώνω. Γυρνάει, μου αρπάζει την ψωλή μου κάνει το πιο δυνατό τσιμπούκι που θυμάμαι, παίρνει στο στόμα της τα υπολείμματα από το πρώτο μου χύσιμο. Γλείφεται, κάνει τσιγάρο, ενώ εγώ ντύνομαι.
Την καληνυχτίζω και πάω στο σπίτι μου. Την επόμενη στη δουλειά με ρωτάει ποια ήταν η καλύτερη. Της απαντάω δε θυμάμαι.
- Θα σου θυμίσω το βράδυ…
μου λέει. Συνεχίζω την εργασία μου. Σε καμιά ωρίτσα φτάνει ένα mail στον εταιρικό μου λογαριασμό.
Αποστολέας: Ιωάννα.
Θέμα: κενό.
Μήνυμα: Όταν έφυγες ήμουν τόσο κουρασμένη που κοιμήθηκα όπως με άφησες. Κάποια στιγμή νιώθω να μου γλείφουν το μουνάκι. Ξυπνάω, βλέπω τον αρραβωνιαστικό μου να το γλείφει. Το απολαμβάνω. Μέχρι που σκέφτομαι ότι το μουνάκι μου θα έχει την μυρωδιά της ψωλής σου και χύνω ακαριαία. Κοιμόμαστε αγκαλιά καθώς δεν έχω αντοχές για άλλο γαμήσι. Το πρωί με ρωτάει γιατί ήμουν έτσι ντυμένη. Εγώ του απάντησα ότι τον περίμενα να με γαμήσει γιατί είχα καύλες αλλά με πήρε ο ύπνος αφού άργησε. Να μην με αφήνει όμως πολύ με τέτοιες κάβλες, γιατί θα γαμηθώ με άλλον και έφυγα για την δουλεία.
Που να ήξερε!
Copyright protected OW ref: 98154
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.